🎥 آموزش تصویری تذکر به بدحجابی (قسمت دوم) #امر_به_معروف #حجاب #گشت_ارشاد @Roshangari_ir

یه کلیپ حال خوب کن،از مهربانی ایرانی 🇮🇷 خواهشاً هر وقت برا خرید رفتین،هوای این دستفروشان رو بیشتر داشته باشیم...🙏🌺 #کسب_حلال #مهربانی @Roshangari_ir

🎥 مسخره کردن بازیکن مسلمان آمریکایی در تمرینات بسکتبال بخاطر روزه گرفتن @Roshangari_ir

⭕️داستانی شنیدنی از خواب آقا سید مهدی قوام و درخواست حضرت زهرا(س) از او حال دلت خوب میشه

📳 مخالفت با روزه ✖️مُد شده که عده‌ای می‌گویند: ما به وجود خدا ایمان داریم، با خدا حرف می‌زنیم، حتما که نباید با نماز و کلمات عربی با خدا سخن گفت!! این روزها هم برای نفی و مخالفت با روزه از همین تعابیر استفاده می‌کنند و می‌گویند مثلا بجای روزه فلان کنیم حتما که نباید گرسنگی کشید !! ✅ چند نکته: ☑️نماز و روزه عبادتند اسمش روی‌اش هست: عبد تعبد... اگر قرار بود هرکس هرجور خدا را می‌فهمد همانطور با سلیقه خود پرستش کند و مثلا بجای نماز خواندن، در خفا با خداوند درد و دل کند... دیگر چه لزومی به ارسال پیامبر و دین بود؟ خدا می‌گفت هرکس هرجور دلش می‌خواهد مرا عبادت کند! اگر اینجور می‌بود و هرکس بنابر تشخیص و سلیقه خودش یک دین به همراه عبادت خاص می‌ساخت، فردای قیامت ملاک پاداش و عقوبت آدمهای متفاوت چه بود؟ ✅ دینداری بازی نیست که هرجور باب میل ما بود آنگونه رفتار کنیم دین یعنی: قانون الهی @Roshangari_ir

🎥 باز نشر | با توجه به فرمایشات رهبر معظم انقلاب،کشف حجاب در ملأ عام، در جامعه و حکومت اسلامی، حرام شرعیست که باید با آن قاطعانه برخورد شود @Roshangari_ir

⁉️ نفهمیدم! چطور شد؟ ردشدن از خط چراغ قرمز بده اما ردشدن از خط حجاب و عفاف نه؟! @Roshangari_ir

واقعیت اسراف از نظر یک تجربه گر مرگ...(کُما) این اولین باری بود که تو این چهارساله، یکی از تجربه‌گران درباره اسراف آب تو تجربه‌ش چیزی دیده. خیلی از ماها بهش مبتلاییم، از اسراف آب و برق گرفته تا گاز و بنزین و چیزای دیگه مثل غذا و.... جالب اینجاس این تجربه‌گر خودش دچار وسواس بوده، بعد از تجربه وسواسش رو میگذاره کنار. و حمام چهل دقیقه‌ایش به پنج دقیقه تغییر پیدا میکنه. وسواسی‌های عزیز از این تجربه استفاده کنن. وقتی خدا گفته اگه شک داری نجسه یا پاک، پاکه، دیگه بیخیال شو، اگه هی شستی هی سابیدی این اسراف و گناهه #زندگی_پس_از_زندگی #وسواس @Roshangari_ir

⭕️ماجرای شهادت نوجوانی که پای برهنه مقابل چشمان پدرش شهید شد مجری برنامه را به گریه انداخت @Roshangari_ir

🎥 ماه رمضان بایدجریان داشته باشد @Roshangari_ir

⭕️ بت‌پرستی دینداران 🔻وقتی که دینداران بت‌پرست می‌شوند! @Roshangari_ir

🔷 وقتی شهید آوینی سوار بر تاکسی شده و در میانه راه متوجه می شود که هیچ پولی به همراه خود ندارد! 🔸خاطری ای که با دل نوشته ایشان تلنگری معنی شده است برای بیداری ما از غفلت! @Roshangari_ir

بعد از موفقیت ایران در بازسازی پالایشگاه ال‌پالیتو ونزوئلا و صادرات ۳ میلیون تجهیز ایرانی، حال روس‌ها متقاضی تجهیزات و کاتالیست ایرانی در صنعت پالایشی هستند، چند کشور آفریقایی و آسیایی هم وارد مذاکره شده‌اند. خدا لعنت کنه تفکری که توان مهندسان ایرانی را از داخل #تحریم کرده بود. @Roshangari_ir

اردغان گفته بود "بدون اذن ما کسی نمی‌تواند درمنطقه سنگی را جابجا کند" وخدا چند شهرترکیه را زیر و رو کرد تا رَجب بفهمد که ... @Roshangari_ir

🎥 اثر عجیب یک دعای ساده در جریان مرور زندگی یک تجربه گر مرگ موقت @Roshangari_ir

🔺روایت شنیدنی درخواست از خدا برای بازگشت به زندگی بخاطر پدر و مادر @Roshangari_ir

💌 امام خامنه‌ای: تمام کسانی که تریبون دارند سعی نکنند اصالت های کشور را تضعیف کنند... @Roshangari_ir

⭕️ تناقض گویی آشکار مولوی عبدالحمید در این تصویر که در فضای مجازی فراگیر شده، مولوی عبدالحمید امام جمعه مسجد مکی زاهدان فروردین ۱۳۹۵ حکم به مجازات و وادار کردن تارک نماز به اجرای احکام اسلامی داده و فروردین ۱۴۰۲ می گوید دینی که در آن زور و اجبار باشد هیچ ارزشی ندرد @Roshangari_ir

🔶 طرح نهج البلاغه خوانی در مسجد امام علی علیه السلام بفروییه 📒#حکمت ۳۱ 🔸 موضوع: *شناخت پایه‌های ایمان *شناخت اقسام کفر 💠 از ايمان پرسيدند، حضرت فرمودند: 🔶🔶🔶شناخت پایه های ایمان: ايمان بر چهار پايه استوار است: ▪️صبر ▪️يقين ▪️عدل ▪️جهاد. ◀️صبر نيز بر چهار پايه قرار دارد. شوق هراس زهد انتظار. 👈آن كس كه اشتياق بهشت دارد، شهوتهايش كاستي گيرد، 👈و آن كس كه از آتش جهنم مي ترسد، از حرام دوري مي گزيند، 👈و آن كس كه در دنيا زهد مي ورزد، مصيبتها را ساده پندارد، 👈و آن كس كه مرگ را انتظار مي كشد در نيكی ها شتاب مي كند. ◀️يقين نيز بر چهار پايه استوار است، بينش زيركانه دريافت حكيمانه واقعيتها پند گرفتن از حوادث روزگار و پيمودن راه درست پيشينيان. پس: آن كس كه هوشمندانه به واقعيتها نگريست، حكمت را آشكارا بيند، و آنكه حكمت را آشكارا ديد، عبرت آموزي را شناسد، و آنكه عبرت آموزي شناخت گويا چنان است كه با گذشتگان مي زيسته است. ◀️و عدل نيز بر چهار پايه برقرار است، فكري ژرف انديش دانشي عميق و به حقيقت رسيده نيكو داوري كردن استوار بودن در شكيبايي. پس: كسي كه درست انديشيد به حقیقت و ژرفای دانش رسيده، و آن كس كه به حقيقت دانش رسد، از چشمه زلال شريعت نوشد، و كسي كه شكيبا باشد، در كارش زياده روي نكرده، با نيكنامي در ميان مردم زندگي خواهد كرد. ◀️و جهاد نيز بر چهار پايه استوار است، امر به معروف نهي از منكر راستگويي در هر حال و دشمني با فاسقان پس: هر كس به معروف امر كرد، پشتوانه نيرومند مومنان است، و آن كس كه از زشتي ها نهي كرد، بيني منافقان را به خاك ماليد، و آن كس كه در ميدان نبرد صادقانه پايداري كند حقي را كه بر گردن او بوده ادا كرده است و كسي كه با فاسقان دشمني كند و براي خدا خشم گيرد، خدا هم براي او خشم آوَرَد، و روز قيامت او را خشنود سازد. 🔶🔶🔶 شناخت اقسام كفر و ترديد: و كفر بر چهار ستون پايدار است: ▪️كنجكاوي دروغين ▪️ستيزه جويي و جدل ▪️انحراف از حق، ▪️دشمني كردن پس: آن كس كه دنبال توهم و كنجكاوي دروغين رفت به حق نرسيد. و آن كس كه به ستيزه جويي و نزاع پرداخت از ديدن حق نابينا شد و آن كس كه از راه حق منحرف گرديد، نيكويي را زشت، و زشتي را نيكويي پندارد و سرمست گمراهي گشت و آن كس كه دشمني ورزيد پيمودن راه حق بر او دشوار و كارش سخت، و نجات او از مشكلات دشوار است. 🔶🔶🔶 و شك چهار بخش دارد: ▪️جدال در گفتار ▪️ترسيدن ▪️دودل بودن ▪️و تسليم حوادث روزگار شدن. پس: آن كس كه جدال و نزاع را عادت خود قرار داد، شب تارش به صبح نمی رسد( از تاريكي شبهات بيرون نخواهد آمد) و آن كس كه از هر چيزي ترسيد همواره در حال عقب نشینی است، و آن كس كه در ترديد و دودلي باشد زير پاي شيطان كوبيده خواهد شد، و آن كس كه تسليم حوادث گردد و به تباهي دنيا و آخرت گردن نهاد، هر دو جهان را از كف خواهد داد. (سخن امام طولاني است چون در اين فصل، حكمتهاي كوتاه را جمع آوري مي كنم از آوردن دنباله سخن خودداری كردم) ┄┅═══✼🦋✼═══┅┄

🔶 شرح «حکمت ۳۳ نهج البلاغه » 🔸 ـ اعتدال در بخشش و حسابرسى «کُنْ سَمْحاً وَ لَا تَکُنْ مُبَذِّراً وَ کُنْ مُقَدِّراً وَ لَا تَکُنْ مُقَتِّراً» «بخشنده باش امّا زیاده روى نکن، در زندگى حسابگر باش امّا سخت گیر مباش.» ـ افراط و تفریط ممنوع! امام(علیه السلام) در این سخن کوتاه و پرمعنا دعوت به اعتدال در بذل و بخشش هاى مالى مى کند. مى دانیم بسیارى از علماى اخلاق اسلامى، تمام فضایل اخلاقى را حد وسط در میان افراط و تفریط مى دانند. این مسئله هرچند عمومیت ندارد; ولى در مورد بسیارى از صفات از جمله فضیلت سخاوت صادق است که در میان دو صفت رذیله قرار گرفته: اسراف و تبذیر، و بخل و تقتیر. مُبذّر از ماده «تبذیر» از ریشه «بذر» (بر وزن نذر) در اصل به معناى پاشیدن دانه است; ولى چون این واژه در مورد اموال به کار رود به کار کسانى اطلاق مى شود که اموال خود را به صورت نادرست مصرف کرده و آن را حیف و میل مى کنند. معادل آن در فارسى امروز ریخت و پاش است و تفاوت آن با اسراف این است که اسراف مصرف بى رویه و تبذیر اتلاف بى رویه است. البته این در صورتى است که این دو واژه در مقابل هم قرار گیرند; ولى هرگاه جداگانه استعمال شوند ممکن است مفهوم عامى داشته باشند. «مُقتِّر» از ماده «تقتیر» در اصل به معناى تنگ گرفتن است و هنگامى که در مورد اموال به کار رود به معناى بخیل و خسیس بودن است. «مقدّر» از ماده ی تقدیر به معناى مدیریت صحیح اموال است که حد وسط در میان تبذیر و تقتیر است. قرآن مجید درباره ی مبذّرین مى فرماید: «حق خویشاوندان و مستمندان و واماندگان در راه را ادا کن و تبذیر مکن، چرا که تبذیر کنندگان برادران شیطانند». در جاى دیگر درباره ی صفات والاى بندگان برگزیده و عباد الرحمان مى فرماید: «آنها کسانى هستند که هنگامى که انفاق مى کنند نه اسراف مى کنند و نه بخل و سخت گیرى دارند و در میان این دو، حد اعتدال را رعایت مى کنند». در اینجا این سؤال پیش مى آید که تاکید در میانه روى در انفاق چگونه با ایثار (مقدم داشتن دیگران بر خویشتن) که در حالات بسیارى از پیشوایان آمده سازگار است مثل آنچه در شأن نزول سوره «دهر» و داستان مسکین و یتیم و اسیر آمده و به دنبال آن آیه شریفه (وَیُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَى حُبِّهِ مِسْکِیناً وَیَتِیماً وَأَسِیراً)نازل شد. پاسخ این سؤال روشن است، مسئله ی اعتدال حکمى عام است و ایثار حکمى خاص که مربوط به موارد معینى است. به عبارت دیگر: اصل بر اعتدال در مسئله ی انفاق و ایثار یک استثناست. به علاوه، دستور به ایثار مربوط به جایى است که بخشش فراوان، نابسامانى فوق العاده اى در زندگى انسان ایجاد نکند و «ملوم» و «محسور» نگردد در غیر این صورت باید از دستور اعتدال پیروى کرد. 👈برگرفته شده از m5736z.blog.ir

🔶 شرح «حکمت ۳۴ نهج البلاغه » 🔸 ـ راه بى نیازى «أَشْرَفُ الْغِنَى تَرْکُ الْمُنَى.» «بهترین بى نیازى، ترک آرزوهاست.» «شرح و تفسیر حکمت ۳۴ » برترین غنا: امام على(علیه السلام) در این سخن کوتاه و پربارش درس بزرگى به همه طالبان غنا و بى نیازى مى دهد. «مُنى» جمع «أُمنیة» به معناى آرزو است و در این عبارت نورانى امام(علیه السلام)، منظور آرزوهاى دور و دراز و دور از منطق عقل و شرع است. ◀️ بدیهى است این گونه آرزوها غنا و بى نیازى را از انسان سلب مى کند، زیرا 🔸از یک سو چون همه آنها به وسیله ى خود انسان دست نیافتنى است او را وادار به متوسل شدن به این و آن مى کند و باید در مقابل هر انسانى خواه شریف باشد یا وضیع، باارزش باشد یا بى ارزش، دست حاجت دراز کند و این با غنا و بى نیازى هرگز سازگار نیست. 🔸 از سوى دیگر براى رسیدن به چنین آرزوهایى باید در مصرف ثروت خود بخل ورزد و همه ى آن را ذخیره کند و عملاً زندگى فقیرانه اى داشته باشد. 🔸 از سوى سوم چنین کسى آرامش روح و فکر خود را باید براى رسیدن به این آرزوها هزینه کند. تمام این وابستگى ها زاییده ى آرزوهاى دور و دراز است; هرگاه آن آرزوها از صفحه فکر انسان پاک شود، انسان به غنا و بى نیازى پرارزشى دست مى یابد و به همین دلیل امام(علیه السلام) ترک این آرزوها را برترین و بهترین غنا شمرده است. در تعبیر دیگرى که در حکمت ۳۷۱ آمده است امام(علیه السلام) مى فرماید: «هیچ گنجى بى نیاز کننده تر از قناعت نیست (همان قناعتى که نقطه مقابل آرزوهاى طولانى محسوب مى شود)». امام هادى(علیه السلام) طبق روایتى که علامه مجلسى آن را از درة الباهرة نقل کرده است، فرمود: «غنا و توانگرى آن است که دامنه آرزو را کم کنى و به آنچه خدا به تو داده است خرسند باشى و فقر آن است که نفس آدمى سیرى ناپذیر و شدیدا (از رسیدن به همه آرزوها) نومید باشد» 👈برگرفته شده از m5736z.blog.ir

🔶شرح «حکمت ۳۵ نهج البلاغه » 🔸 ـ ضرورت موقعیّت شناسى «مَنْ أَسْرَعَ إِلَى النَّاسِ بِمَا یَکْرَهُونَ قَالُوا فِیهِ بِمَا لَا یَعْلَمُونَ.» «کسى در انجام کارى که مردم خوش ندارند، شتاب کند، در باره ی او چیزى خواهند گفت که از آن اطّلاعى ندارند.» ـ اثر نسبت هاى ناروا عیب جویى و ذکر عیوب مردم هرچند آشکار باشد کارى است بسیار ناپسند و اگر کسى نیت امر به معروف و نهى از منکر داشته باشد نباید منکراتى را که از بعضى سر زده آشکارا و در ملأ عام بگوید، بلکه این گونه تذکرات باید خصوصى و مخفیانه باشد; ولى به هر حال از آنجا که مردم از گفتن عیوب و کارهاى زشتشان به صورت آشکارا ناراحت مى شوند و در مقام دفاع از خود بر مى آیند. یکى از طرق دفاع این است که گوینده را متهم به امورى مى کنند که چه بسا واقعیت هم نداشته باشد تا از این طریق ارزش سخنان او را بکاهند و بگویند: فرد آلوده حق ندارد دیگران را به آلوده بودن متهم کند. بنابراین اگر انسان بخواهد مردم احترام او را حفظ کنند و نسبت هاى ناروا به او ندهند و حتى عیوب پنهانى او را آشکار نسازند باید از تعبیراتى که سبب ناراحتى مردم مى شود بپرهیزد و در یک کلمه، باید احترام مردم را حفظ کرد تا آنها احترام انسان را حفظ کنند و لذا در ذیل این جمله در خطبه «وسیله» آمده است: «کسى که در جستجوى عیوب مردم باشد آبروى خود را به آنها بخشیده و کسى که سخن چینى کند افراد دور از او اجتناب مى کنند و نزدیکانش او را دشمن مى دارند». مرحوم علامه مجلسى در بحارالأنوار روایت جالبى از پیغمبر اکرم(صلى الله علیه وآله) نقل مى کند که فرمود: «در مدینه اقوامى داراى عیوبى بودند آنها از ذکر عیوب مردم سکوت کردند، خداوند هم مردم را از ذکر عیوب آنها ساکت کرد. آنها از دنیا رفتند در حالى که مردم آنها را از هرگونه عیب پاک مى دانستند و (به عکس) در مدینه اقوام (دیگرى) بودند که عیبى نداشتند ولى درباره عیوب مردم سخن گفتند خداوند براى آنها عیوبى آشکار ساخت که پیوسته به آن شناخته مى شدند تا از دنیا رفتند». ابن ابى الحدید از کامل مبرد نقل مى کند: هنگامى که «قتیبة بن مسلم» سمرقند را فتح کرد اثاث و وسایلى در کاخ هاى آنجا دید که امثال آن دیده نشده بود تصمیم گرفت بار عام دهد و مردم بیایند و موفقیت هایى را که نصیب او شده ببینند. مردم از هر سو به آنجا آمدند و به ترتیب مقاماتشان در آن مجلس نشستند. از جمله پیرمردى بود به نام «حُضَین». هنگامى که وارد شد برادر قتیبه گفت به من اجازه بده سخن درشتى به او بگویم. قتیبه گفت: این کار را نکن او جواب هاى تند و بدى مى دهد. برادر قتیبه اصرار کرد و رو به حضین کرد و گفت: اى ابو ساسان آیا از در وارد شدى یا از دیوار؟ حضین گفت: آرى (من از در وارد شدم زیرا) عمویت (اشاره به خودش کرد) سنش بیش از آن است که بتواند از دیوار وارد شود (و این اشاره به عمل زشتى بود که برادر قتیبه قبلا انجام داده بود و از دیوار خانه زنى بالا رفته بود و به او تجاوز کرده بود). امثال این داستان ها فراوان است و همه گواهى است بر آنچه امام(علیه السلام) بیان فرموده که هرگاه کسى به مردم چیزى بگوید که ناخوش دارند آنها نیز به او نسبت هاى ناروا مى دهند (یا اعمال زشت مخفیانه آنها را آشکار مى کنند) 👈برگرفته شده از m5736z.blog.ir

🔶 شرح «حکمت ۳۶ نهج البلاغه » 🔸 ـ آرزوهاى طولانى و بزهکارى «مَنْ أَطَالَ الْأَمَلَ أَسَاءَ الْعَمَلَ.» «کسى که آرزوهایش طولانى است کردارش نیز ناپسند است.» ـ آرزوهاى طولانى و سوء عمل : شک نیست که آرزوها انگیزه ی حرکت انسان براى هرگونه فعالیت است; جوانى که آرزو دارد به مقامات عالیه ی علمى برسد تلاش و کوشش را در فراگیرى علم افزایش مى دهد، کشاورزى که آرزو دارد مزارع پربار و باغ هاى سرشار از برکات مادى داشته باشد در امر کشاورزى فعالیت مى کند و مادرى که آرزو دارد جوان برومندى در سنین آخر عمر در کنار او باشد در حفظ و تربیت فرزندش مى کوشد. همین معنا در حدیث معروف پیغمبر اکرم آمده است که فرمود: «آرزو براى امت من مایه ی رحمت است و اگر امید و آرزو نبود هیچ مادرى کودک خود را شیر نمى داد و هیچ باغبانى نهالى نمى نشاند». ولى هرگاه آرزو از حد اعتدال خارج شود و انسان به سراغ امور دست نیافتنى و یا غیر ضرروى و خارج از حد نیاز برود، طبیعى است که باید تمام تلاش و کوشش خود را براى رسیدن به آن بگذارد و همه چیز جز آن را فراموش کند و شب و روز به دنبال آن بدود. چنین کسى از یک سو آخرت را به کلى به دست فراموشى مى سپارد و از سوى دیگر براى رسیدن به هدف خود هر وسیله اى را مباح مى شمرد و از سوى سوم در مقابل هر کس خضوع ذلیلانه مى کند و سرانجام گرفتار «سوء العمل» مى شود که امام در جمله حکمت آمیز بالا به آن اشاره فرمود. در حالى که اگر دامنه ی آرزو را کوتاه مى کرد و به آنچه مورد نیازش بود قناعت مى نمود، وقت کافى براى رسیدن به وظایف الهى و اندوختن ذخیره هاى آخرت پیدا مى کرد و از آلوده شدن به حرام در امان مى ماند و عزت و کرامت خود را بر باد نمى داد. در حدیثى قدسى که در کتاب شریف کافى آمده مى خوانیم: خداوند به موسى بن عمران فرمود: «آرزوهایت را در دنیا طولانى مکن که مایه ی قساوت قلب تو مى شود و شخص قسىّ القلب سنگدل از من دور خواهد بود». روشن است، قساوت و سنگدلى ناشى از فراموش کردن ذکر خدا و یاد مرگ و قیامت است و افرادى که گرفتار آرزوهاى دراز هستند هم خدا را فراموش مى کنند و هم مرگ و قیامت را. اولیاى خدا به قدرى آرزوهایشان کوتاه بود و آماده سفر آخرت بودند که هر لحظه احتمال مى دادند فرمان رحیل و کوچ کردن از دنیا صادر شود. در حدیث پرمعنایى از رسول خدا(صلى الله علیه وآله) مى خوانیم: «قسم به آن کسى که جان محمد به دست اوست هرگز پلک هاى چشم من به هم نخورد مگر این که گمان مى بردم که پیش از آنکه پلک ها به روى هم بیایند قبض روح شوم». منظور از گمان داشتن همان آماده بودن است. حدیث معروفى است که هم از پیغمبر اکرم(صلى الله علیه وآله) و هم از امیر مؤمنان على(علیه السلام)نقل شده که فرمودند: خطرناک ترین چیزى که بر شما مى ترسیم پیروى از هواى نفس و آرزوهاى دراز است، زیرا پیروى از هواى نفس انسان را از حق باز مى دارد و آرزوهاى دراز موجب نسیان آخرت مى شود. قرآن مجید هم مى گوید: یکى از دام هاى مهم شیطان همین طول امل است: «(وَقالَ لاََتَّخِذَنَّ مِنْ عِبادِکَ نَصیباً مَفْرُوضاً * وَلاَُضِلَّنَّهُمْ وَلاَُمَنِّیَنَّهُمْ وَلاَمُرَنَّهُمْ… یَعِدُهُمْ وَیُمَنِّیهِمْ وَما یَعِدُهُمُ الشَّیْطانُ إِلاّ غُرُوراً); شیطان چنین گفته که از بندگان خود سهم معینى خواهم گرفت; آنها را گمراه مى کنم و به آرزوها سرگرم مى سازم و به آنها فرمان مى دهم… شیطان به آنها وعده هاى دروغین مى دهد و به آرزوها سرگرم مى سازد و جز فریب و نیرنگ به آنها فرمان نمى دهد» 👈برگرفته شده از m5736z.blog.ir

🔶شرح «حکمت۳۷نهج البلاغه » 🔸 ـ ضرورت ترک آداب جاهلى (در سر راه صفین دهقانان شهر انبار تا امام را دیدند پیاده شده، و پیشاپیش آن حضرت مى دویدند. فرمود : چرا چنین مى کنید ؟گفتند عادتى است که پادشاهان خود را احترام مى کردیم، فرمود) «به خدا سوگند که امیران شما از این کار سودى نبردند، و شما در دنیا با آن خود را به زحمت مى افکنید و در آخرت دچار رنج و زحمت مى گردید، و چه زیانبار است رنجى که عذاب در پى آن باشد، و چه سودمند است آسایشى که با آن، امان از آتش جهنّم باشد.» «شرح و تفسیر حکمت ۳۷ نهج البلاغه» ـ تشریفات زشت و زیان آور در زمان هاى گذشته معمول بوده ـ و هم اکنون نیز در بعضى از نقاط جهان معمول است ـ که اهل یک کشور یا اهل یک شهر براى تعظیم امرا و سلاطین اعمالى انجام مى دادند که نشانه نهایت ذلت بود. آنها نیز از این رفتار خشنود مى شدند، چراکه علاقه داشتند همواره شهروندانشان خود را ذلیل وخوار و بى مقدار در برابر آنها بدانند تا فکر قیام در مغزشان خطور نکند و سلطه آنان باقى بماند. ولى اسلام که به انسان ها شخصیت داده و آدمى را مسجود فرشتگان و اشرف مخلوقات مى داند و جهان را مسخر او مى شمرد، اجازه نمى دهد افراد با ایمان براى بزرگداشت امرا تن به کارهاى ذلیلانه بدهند. به یقین اگر به جاى على(علیه السلام) معاویه بود آنها را به این کار تشویق مى کرد ولى امام به آنها هشدار داد و به سه دلیل آنان را بر حذر داشت. نخست این که امرا هیچ گونه نفع عاقلانه اى از این کار نمى برند، بلکه ممکن است باعث غرور و کبر آنها شود و شخصیت خود را گم کنند. دیگر این که زحمت فوق العاده اى بر دوش توده هاى مردم مى افتد و گاه ممکن است در چنین شرایطى افرادى ضعیف زیر دست و پا بمانند. سوم این که این عمل ناصالح مایه ی گرفتارى در آخرت مى شود، زیرا نوعى شرک محسوب مى شود. به عکس، اگر آنها به احترامات معقول قناعت کنند و به جاى این مشقت، آرامش را براى خود بپذیرند، آرامشى که امان از آتش دوزخ را نیز به همراه دارد، هم امرا گرفتار کبر و غرور نمى شوند و هم مردم مشقت توأم با ذلت را نمى بینند و هم در آخرت سربلند خواهند بود. قابل توجه است که در حدیث دیگرى از امام صادق(علیه السلام) مى خوانیم: روزى امیر مؤمنان به سراغ اصحابش آمد در حالى که بر مرکب سوار بود. گروهى پشت سر حضرت به راه افتادند. امام نگاهى به آنها کرد و فرمود: با من کارى داشتید؟ عرض کردند: نه یا امیرالمؤمنین ولى دوست داریم همراه تو راه برویم. امام به آنها فرمود: «برگردید، زیرا راه رفتن پیاده در کنار سوار موجب مفسده (غرور و خودبرتربینى) براى شخص سوار و سبب ذلت براى پیاده است». سپس امام صادق(علیه السلام) افزود: دفعه دیگرى باز امام سوار بود و جمعى پشت سر او پیاده به راه افتادند. امام(علیه السلام)فرمود: «بازگردید، زیرا صداى کفش ها پشت سر انسان ها موجب فساد دل هاى احمقان مى شود (نوکى جمع أنوَک بر وزن أحمق و به معناى احمق است». باید توجه داشت که هدف از این سخنان این نیست که مردم، بزرگان را احترام نکنند، بلکه منظور این است که احتراماتى که نسبت به شاهان و مانند آنها داشتند و نشانه ی ذلت و بدبختى احترام کنندگان بوده و مایه ی غرور و نخوت احترام شوندگان ترک شود. نکته ی روایت «نصر بن مزاحم» از آنچه «نصر بن مزاحم» در کتاب صفین آورده استفاده مى شود که دهقان هاى شهر انبار علاوه بر این کار اسب ها و غذاهاى خوب براى امام و لشکریان و علف بسیار براى مرکب هاى آنها را به عنوان هدیه آورده بودند و امام افزون بر این که مراسم ذلت بار آنها را تخطئه کرد افزود: «امّا این چهارپایانى که آورده اید ما مى پذیریم; ولى به عنوان خراجتان قبول مى کنیم و غذاهایى را هم که آورده اید در صورتى مى پذیریم که قیمت آن را از ما بگیرید». البته پذیرفتن هدیه مسلمان نه تنها عیب نیست، بلکه سنّتى است و حتى در روایات گفته شده که از پذیرش هدیه برادران مسلمان خوددارى نکنید، ولى هدف امام این بوده که این سنّت نادرست را بشکند که براى در امان ماندن از شرّ امرا براى آنان هدایایى مى بردند و روشن سازد که حکومت اسلامى همچون حکومت سلاطین جبار نیست. 👈برگرفته شده از m5736z.blog.ir

😂😂😂😂😂😂😂😂

📿دعای روز نهم ماه مبارک رمضان بسم الله الرحمن الرحیم 🔰اللَّهُمَّ اجْعَلْ لِي فِيهِ نَصِيبا مِنْ رَحْمَتِكَ الْوَاسِعَةِ وَ اهْدِنِي فِيهِ لِبَرَاهِينِكَ السَّاطِعَةِ وَ خُذْ بِنَاصِيَتِي إِلَى مَرْضَاتِكَ الْجَامِعَةِ بِمَحَبَّتِكَ يَا أَمَلَ الْمُشْتَاقِينَ. 🔹خدايا براى من در اين ماه بهره‌اى از رحمت گسترده‌ات قرار ده، و به جانب دلايل درخشانت راهنمايى كن، و به سوى خشنودى فراگيرت متوجه كن، به محبتت اى آرزوى مشتاقان. @tarashiun_ir

💠السلام علیکَ فی اللیل اذا یَغشی و النَّهار اذا تجلّی 🌺سلام بر تو ای مولایی که در شب ظلمانی غیبت، مومنان چشم به راه طلوعت هستند و در صبح ظهور، شکرگزار آمدنت... 📚زیارت آل یاسین @mahdimontazeremast

🌿🌾🌿🌾🌿🌾🌿 اگر پیچ و خم روزگار بگذارد اگر که سختی این انتظار بگذارد... هنوز‌ هست‌ سری‌ تا‌ که دستهایش را به دست خاک قدم های یار بگذارد... اگر که خلق رهایم کنند حرفی نیست مرا خدا نکند او کنار بگذارد برای گریه به دست بریده ی سقا میان مجلس روضه قرار بگذارد خدا کند که بیاید اگر چه بعد از ما برای فاطمه سنگ مزار بگذارد... @mahdimontazeremast

🔴 بهترین چیزی که خدا در دل انسان قرار می‌دهد ✅ شرح حدیث اخلاق توسط حضرت آیت‌الله خامنه‌ای #بهار_معنویت @Roshangari_ir