🔸ترتیل صفحه 558 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده مقام رست 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2021851139Cd560dd7e3d

نکته تفسیری صفحه ۵۵۸:  طلاق: بر اساس قانون آفرینش خدا، هر انسانِ سالمی، هنگامی که به سن جوانی می­ رسد، به ازدواج و زندگی مشترک علاقه­ مند می­ شود. از این رو هر روز در تمام نقاط دنیا، ازدواج بسیاری صورت می­ پذیرد و مردان و زنان فراوانی با یکدیگر پیوند زناشویی می­ بندند. به فرموده‏ ی پیامبر خدا، پیوند ازدواج، محبوب­ ترین پیوند نزد خداست. دین اسلام به پیروان خود تأکید کرده که پس از ازدواج، هر یک از مرد و زن، در حفظ حرمت همسر و رعایت حقوق او بکوشند و از بنیان خانواده­ شان محافظت کنند[1]. قرآن به خویشاوندان زن و شوهر نیز توصیه کرده که در صورت بروز اختلاف در میان آن دو، فوری از بزرگان هر یک از دو طرف برای میانجی­ گری دعوت کنند و میان آن دو را آشتی دهند[2]. اسلام با هر گونه طلاقِ غیرمنطقی و بی­ علت مخالف است. به فرموده‏ ی پیشوایان دین، هرچند طلاق حلال است، منفورترین حلال­ ها نزد خداست[3]؛ زیرا باعث از هم پاشیده شدن بنیان خانواده می­شود؛ زن و شوهر را از آینده و زندگی مشترک مجدد، نومید می­ کند؛ و از همه بدتر، فرزندان را از نعمت محبّت پدر یا مادر محروم و دچار عقده­ های روانی می­کند و در بسیاری از موارد، از آنان، انسان­هایی کینه­ توز و انتقام­ جو می­ سازد. بنابراین لازم است که انسان، در انتخاب همسر، با عقل و تدبیر و با شناخت کامل اقدام کند و شریک زندگی خود را بر اساس اعتقادات و سلایق مشترک انتخاب کند. با این­همه امّا گاهی طلاق به صورت یک ضرورت اجتناب­ ناپذیر در می­ آید. در برخی اوقات، زن و شوهر به عللی نمی­ توانند به زندگی مشترک ادامه دهند، و در صورت ادامه، زندگی­شان پیوسته به دعوا و جنجال و بی­ حرمتی و ضایع کردن حقوق یگدیگر سپری می­ شود. در این حالت، دین اسلام به مرد و زن اجازه می­ دهد که با رعایت احکام خاص طلاق، از یکدیگر جدا شوند، و هر یک، زندگی جدیدی را برای خود آغاز کنند. نکته‏ ی مهم در مورد طلاق امّا «برخورد منطقی و دور از بی­ حرمتی و جار و جنجال» است. آری، در مواردی که زن و شوهر به این نتیجه می­ رسند که ادامه‏ ی زندگی مشترک به هیچ­ وجه به صلاحشان نیست، باید با ادب و آرامش از یکدیگر جدا شوند. هر یک، حقوق و بدهی­ های دیگری را بپردازد و آنگاه یکدیگر را با بزرگواری ترک کنند. قرآن به مردها توصیه کرده که در صورت تصمیم به طلاق، با «احسان و نیکی کردن» از همسرانشان جدا شوند[4]، و به هر یک از دو طرف سفارش می­ کند که بخشش و گذشت را فراموش نکنند[5]. [1] - ر.ک به آیات 228 بقره و 19 نساء [2] - بر اساس آیه 35 نساء [3] - الکافی، ج6، ص54 [4] - بر اساس آیۀ 229 بقره [5] - بر اساس آیۀ237 بقره #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2021851139Cd560dd7e3d

🔸ترتیل صفحه 559 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده مقام رست 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2021851139Cd560dd7e3d

نکته تفسیری صفحه ۵۵۹: زنان؛ پیش از اسلام و پس از آن: ‏موضوع حقوق زن و ارزش انسانی او، موضوع مهمی­ است که ذهن بسیاری از اندیشمندان جامعه‏ ی بشری را به خود مشغول کرده است؛ چراکه ارزش و احترام نیمی از انسان­ها در هر زمان، به این موضو ع وابسته است. قرآن کریم که پیام مستقیم آفریدگار هستی­ است، بارها به این موضوع توجه نشان داده و از حقوق زنان دفاع کرده است. آیات این سوره، نمونه­ ای از این مطلب است. یکی از بهترین راه­ ها برای فهمیدن این حقیقت که اسلام چه خدمتی به زنان کرده، مقایسه‏ ی وضعیّت زنان در قبل از ظهور اسلام و پس از آن است. می­ توان وضعیت زن در جوامع قبل از اسلام را بدین­ صورت تشریح کرد: 1ـ وضعیت زن در ملّت­ های عقب­ مانده: در ملّت­ ها و قبایل وحشی مانند ساکنان آفریقا، استرالیا، جزایر اقیانوسیه و آمریکای قدیم، نگاه مردان به زنان، مانند نگاهشان به حیوانات اهلی خود بود. آنان، زن را موجودی برای بهره بردن می­ دانستند و هر قدر که دلشان می­ خواست، او را از امکانات زندگی بهره­ مند می­کردند. آنان به خود حق می­ دادند که زنانشان را بفروشند، کتک بزنند، زندان کنند و حتّی به قتل برسانند، و زن هیچ­گاه حق اعتراض نداشت؛ تا چه رسد به حق مالکیّـت و انتـخاب! 2ـ وضعیت زن در ملّت­ های پیش­رفته‏ ی قبل از اسلام: در کشورهایی مانند ایران، روم، مصر و چین باستان، زنان در هیچ کاری استقلال و آزادی نداشتند و صاحب اختیارشان در تمام امور زندگی، مردان بودند. آنان به هیچ­ وجه حق دخالت در امور اجتماعی را نداشتند، و در عین حال، تمام وظایف مردان را به دوش می­ کشیدند و شانه به شانه‏ ی آنان در زراعت و هیزم­ شکنی و دام­داری و... شرکت می­ کردند. البته وضعیت زنان در این جوامع، کمی بهتر از جوامع وحشی بود؛ زیرا در این جوامع، مردان حق کشتن زنان را نداشتند و زنان از حق مالکیّت برخوردار بودند؛ امّا مردان می­ توانستند نامحدود ازدواج کنند و زنانشان را به­ راحت طلاق دهند. پس از مرگِ زن، مرد به­ سرعت ازدواج می­ کرد؛ ولی زن پس از مرگ شوهرش دیگر حق ازدواج نداشت. می­توان به طور خلاصه چنین گفت که زنان در آن جوامع، موجوداتی بین انسان و حیوان شمرده می­ شدند. 3ـ اسلام و زنان: اسلام به صراحت اعلام کرد که زن، مانند مرد، انسان است، و در ارزش­ های انسانی، با او مساوی­ است. زن شدنِ زن، تنها به خواست خدا صورت گرفته و هیچ­یک از مرد و زن، به علت جنسیت­شان، ارزش ویژه­ ای ندارند. اسلام، رسیدن به نقطه‏ ی اوج سعادت انسان ـ یعنی بهشت ـ را برای هر یک از زن و مرد، ممکن می­ داند. اسلام به­ شدّت با ظلم به زن در قالب هر شکل و با هر بهانه­ ای مبارزه می­ کند و برای هر یک از دختران، همسـران و مادران، احترام ویژه­ ای قائل شده است. البته دین اسلام با توجّه به آفرینش خاص هر یک از دو جنس مرد و زن، برای هر یک وظایف و حقوق ویژه­ای معیّن کرده که این ربطی به برتری یکی از دیگری ندارد[1]. [1] - در نگارش این متن از ترجمةتفسیر المیزان، ج2، ص393 استفاده شده است. #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2021851139Cd560dd7e3d

🔸ترتیل صفحه 560 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده مقام کرد 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2021851139Cd560dd7e3d

نکته تفسیری صفحه ۵۶۰: سه نکته‏ ی مهم: از این آیات فهمیده می­ شود که پیامبر صلوات الله علیه رازی را با یکی از همسرانش در میان گذاشت و به او تأکید کرد که آن را به کسی بازگو نکند؛ ولی او آن راز را به یکی دیگر از همسران پیامبر بازگفت و از فرمان پیامبر سرپیچی کرد. پیامبر به طور غیبی از رفتار همسـرش آگاه شد و او را از کار ناشایستش آگاه کرد. آن زن از آگاهی پیامبر تعجّب کرد و پرسید: چه کسی شما را از این مطلب آگاه کرد؟ و پیامبر صلوات الله علیه پاسخ داد: خدای دانا و آگاه به من خبر داد. از این آیات، نکات متعددی، از جمله این سه نکته استفاده می­ شود: 1ـ همان­طور که گفته شد، این آیات، از این­که یکی از همسران پیامبر، راز آن حضرت را فاش کرد، انتقاد و آن زن را سرزنش می­ کند. به طور کلّی، نگه داشتن راز دیگران، یکی از ویژگی­ های هر انسان باایمان و پرهیزکاری­ است؛ زیرا راز مردم، همچون امانت آن­ها نزد انسان است که باید از آن به­ خوبی محافظت کرد و آن را در دست دیگران قرار نداد. البته اهمیّت این رفتار در روابط بین همسـران بیشتر است؛ زیرا راز همسر همچون راز خود انسان است و آبروی او مانند آبروی خود اوست. از این رو قرآن در آیه­ ی 34 سوره‏ ی نساء می­ فرماید: زنان شایسته، از خواسته­ های شوهرانشان اطاعت می­ کنند و در غیاب آن­ها، حقوق و آبروی همسرانشان را نگه می­ دارند. 2ـ به فرموده‏ ی این آیات، پیامبر صلوات الله علیه در برابر رفتار ناشایست همسر خود که شرط وفاداری را رعایت نکرده بود، بخشی از کار زشت او را بدو یادآوری کرد و از بخش دیگر صرف­ نظر فرمود(عَرَّفَ بَعضَه{ وَ اَعرَضَ عَن بَعضٍ). این رفتار پیامبر، نشانه‏ ی بزرگواری آن حضرت بود؛ زیرا ایشان، تنها برای این­که به همسر خود بفهماند که از ماجرا باخبر است، عبارتی اشاره­ وار بیان فرمود؛ نه این­که آن را کامل توضیح دهد تا همسرش کاملاً خجالت­ زده و شرمنده شود. آری، این رسم بزرگواران است که حتّی راضی نیستند افراد خطاکار در حضورشان شرمگین شوند. در حدیثی از امیر مؤمنان علی علیه السلام می­خوانیم: «افراد بزرگوار هیچ­گاه برای گرفتن حق شخصی خود، تا آخرین مرحله پیش نمی­ روند؛ زیرا خدا می­ فرماید: (عَرَّفَ بَعضَه{ وَ اَعرَضَ عَن بَعضٍ)[1].» همچنین امام صادق علیه السلام می­فرماید: «ارزش خود را با تغافل [خود را به غفلت و بی­خبری زدن] بزرگ کنید؛ زیرا خدای بزرگ  می­ فرماید: (عَرَّفَ بَعضَه{ وَ اَعرَضَ عَن بَعضٍ)[2].» 3ـ خدا در آیه‏ ی 4، با حالت توبیخ، به دو همسر پیامبر می­ فرماید: اگر برضد پیامبر به یکدیگر کمک کنید، کاری از پیش نخواهید برد؛ زیرا خدا یاور اوست، و همچنین جبرئیل و «آن فرد شایسته از مؤمنان»، یاور او هستند؛ و علاوه بر این­ها، فرشتگان نیز از او پشتیبانی می­ کنند. بر اساس روایاتِ فراوانی که از طریق اهل سنّت و شیعه نقل شده، منظور از «آن فرد شایسته از مؤمنان»، امام علی علیه السلام است. این آیه، بیانگر مقام والای امام علی علیه السلام است که حمایت او از پیامبر صلوات الله علیه را در کنار حمایت خدا، جبرئیل و فرشتگان آورده است[3]. [1] - نمونه، ج24، ص276 [2] - مستدرک­ الوسائل، ج9، ص159 [3] - در نگارش این متن از تفسیر نمونه، ذیل آیات مورد بحث استفاده شده است. لازم به ذکر است به دلیل اضطراب روایات شأن نزول، از ذکر آنها پرهیز و به توضیح ظاهر آیات، بسنده شد.(ن.ک به تفسیر المیزان، بحث روایی ذیل آیات) #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2021851139Cd560dd7e3d

🔸ترتیل صفحه 561 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده مقام کرد 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2021851139Cd560dd7e3d

نکته تفسیری صفحه ۵۶۱: مثال­هایی برای کافران و مؤمنان: در توضیح آیات صفحه­ ی پیش خواندیم که دو تن از همسران پیامبر، از فرمان آن حضرت سر پیچیدند و راز خانه­ اش را فاش کردند؛ از این رو خداوند آن دو را به شدّت سرزنش و توبیخ کرد. چون ممکن است کسی خیال کند که ارتباط همسری با پیامبر، خود به خود باعث نجات و رستگاری می­ شود و خداوند، گناه همسران پیامبر را نادیده می­ گیرد، این آیات به سرنوشت دردناک دو زن دیگر اشاره می­کند که اتفاقاً همسر دو تن از پیامبران والامقام خدا بودند؛ همسر حضرت نوح و همسر حضرت لوط. به فرموده‏­ ی این آیات، این دو زن، به همسران خود خیانت می­ کردند و راز خانه­ شان را برای دشمنانشان می­ بردند. از این رو مستحق چشیدن عذاب دردناک الهی شدند و ارتباط آنان با پیامبران خدا، هیچ سودی به آنان نبخشید. البته باید بدانیم که بنا بر روایتی از پیامبر اسلام، هیچ­یک از همسران پیامبران، دچار بی­عفّتی و ناپاک­دامنی نشدند، و منظور از خیانت، بردن راز خانه‏ ی پیامبران نزد کافران بوده است. پس از بیان حال آن دو زن که نمونه­ ای از کافران هستند، قرآن از دو زنِ دیگر سخن می­ گوید که سرمشق مناسبی برای همه‏ ی مردان و زنان باایمان هستند؛ عبرت­ انگیز این­که نخستین آن­ها، زنی­ست که در مرکز کفر و فساد زندگی می­کرد و اتفاقاً همسرِ بزرگ­ترین دشمن خدا بود. آری، همسر فرعون، یکی از برترین افراد باایمان است که خدا در قرآن، با عظمت و شکوه خاصّی از او یاد کرده است. نام او، «آسیه» بود. او ایمانش را از فرعون مخفی می­کرد؛ ولی پس از آن­که فرعون از ایمان او آگاه شد، او را به کفر دعوت کرد، و هنگامی که با مخالفت او رو­به­ رو شد، او را به بدترین شکل به قتل رساند؛ بدین­ صورت که دستور داد او را زیر آفتاب سوزان قرار دهند و دست و پایش را با میخ بر چوبی بکوبند و سنگ عظیمی را بر سینه­ اش بیفکنند تا جان دهد. در آن هنگام، آن زنِ باایمان، با خدا راز و نیاز می­کرد و از او می­ خواست که نزد خود، خانه­ای در بهشت برای او بنا کند و او را از شر فرعون و ظلم­ هایش نجات دهد. او در عمل ثابت کرد که حضور در سرزمین کفر، مجوّزی برای کافر شدن نیست. بر اساس روایات، او یکی از برترین زنان بهشت است. دوّمین سرمشقی که این آیات به مؤمنان ارایه می­ کند، حضرت مریم… است؛ زن پاک­دامنی که به فرموده‏ ی قرآن، برترین زن زمان خود بود و خدا او را از ناپاکی­ های جسمی و روحی پاک کرده بود.[1] او مادر یکی از برترین پیامبران خدا یعنی حضرت مسیح بود.[2] [1] - بر اساس آیه42 سورة آل­ عمران [2] - در نگارش این متن از تفسیر نمونه، ذیل آیات مورد بحث استفاده شده است. #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2021851139Cd560dd7e3d

🔸ترتیل صفحه 562 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده مقام ماهور 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2021851139Cd560dd7e3d

نکته تفسیری صفحه ۵۶۲: هدف از آفرینش زندگی و مرگ: به فرموده‏ ی این آیات، هدفِ خدا از آفرینش انسان­ها و قرار دادن زندگی و مرگ برای آن­ها، «امتحان» آن­هاست. واژه‏ ی امتحان در زبان عربی، به معنای «قرار دادن طلا در کوره‏ ی آتش برای خالص شدن» است[1]. در کوره‏ ی آتش، ناخالصی­ ها از طلای خالص جدا و دور افکنده می­ شود، و آنچه می­ ماند، طلای خالص است. دنیای ما نیز محل نمایان شدن «گوهر ناب تسلیم» یا «ناخالصی و ناپاکی» در وجود افراد است. برای معلوم شدن این خلوص یا ناخالصی، انسان­ها در کوره‏ ی حوادث قرار می­ گیرند و با دستورهای خدا آزمایش می­ شوند. در این هنگام روشن می­ شود که کدام­یک از بندگان خدا در برابر خواست او تسلیم بوده و کدام­یک نافرمانی کرده­ اند. البته آزمایش­های خدا، برای آگاهی او از وضعیّت ما نیست؛ بلکه به فرموده‏ ی امام علی علیه السلام ،[2] برای لایق شدن انسان­ها برای دریافت پاداش یا جزای خداست. آری، همان­طور که اگر بدانیم قدری طلا در میان توده­ ای خاک وجود دارد، نمی­ توانیم آن خاک را بین جواهر قیمتی دیگر قرار دهیم، و باید آن را جدا کنیم و در کوره قرار دهیم تا طلای خالص از ناخالصی­ ها جدا شود، انسان نیز باید در کوره‏ ی امتحان قرار بگیرد و شایستگی خود را برای حضور در پاک­ترین محل جهان، یعنی بهشت، نشان دهد. از این رو خداوند در آیات 2 و 3 سوره‏ ی عنکبوت می­ فرماید: «آیا مردم گمان می­ کنند که با گفتن «ایمان آوردیم»، بدون این­که امتحان شوند، رها می­ شوند؟ در حالی­که [می­ دانند] ما پیشینیان آنان را آزمایش کردیم؟ پس بی­ شک خدا راست­گویان را مشخص می­ کند و حتماً دروغ­گویان را [نیز] معلوم خواهد کرد.» نکته‏ ی مهمّی که در آیه­ ی مورد بحث، جلب توجّه می­ کند، این است که خدا می­ فرماید: او مرگ و زندگی را آفرید تا ما را بیازماید و معلوم شود که اعمال و رفتار کدام­یک از ما «بهتر» از دیگران است، و نه «بیشتر». آری، آنچه نزد خدا اهمیّت دارد، «کیفیت عمل» است، و نه «کمیّت و مقدار آن». این، نکته‏ ی ظریفی­ ست که شاید بسیاری از مدّعیان دین­داری از آن غافل باشند. چه­ بسا افرادی که عبادت­ های فراوانی انجام می­ دهند، مرتّب صدقه می­ دهند، حج می­ گزارند و به زیارت می­ روند؛ ولی اعمالشان از پاکی و خلوص لازم برخوردار نیست و معمولاً برای خوشامد مردم و از روی «ریاکاری» انجام می­شود؛ در حالی که آنچه مهم است، پاکی و خلوص اعمال است، و نه مقدار آن. در حدیثی از پیامبر‹ در مورد آیه‏ی مورد بحث می­خوانیم: «منظور خدا این نیست که کدامتان بیشتر عمل می­کنید؛ بلکه منظور این است که کدامتان بهتر عمل می­ کنید. عملِ بهتر، تنها با پروا از خدا و نیّت راست و نیکو به دست می­آید.»[3] البته به یاد داشته باشیم که منظور از کم یا زیاد بودن عمل در این روایت، اعمال مستحب است، و نه واجب. انسان نمی­ تواند به بهانه‏ ی پاک نبودن قلب و نیّت، از اعمال واجب سر باز زند؛ زیرا اعمال واجب، وظایفی­ است که خداوند بر گردن ما نهاده است و هیچ­ کس نمی­تواند آن­ها را ترک کند. [1] - ر.ک به لسان العرب، ذیل ریشة «محن» [2] - نهج­ البلاغه، خطبة144 [3] - الکافی، ج2، ص16 #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2021851139Cd560dd7e3d

🔸ترتیل صفحه 563 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده مقام ماهور 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2021851139Cd560dd7e3d

نکته تفسیری صفحه ۵۶۳: . زمین؛ مَرکبی رام و هموار: تا زمانی که حرکت­ های متعدد زمین با دلایل قطعی ثابت نشده بود، کسی باور نمی­ کرد که زمین حرکت می­ کند. خود ما نیز تا هنگامی که این واقعیّت را در مدرسه یا از دیگران نشنیده بودیم، از آن اطّلاعی نداشتیم و خیال می­ کردیم که زمین ثابت است و خورشید و ماه، دور ما می­ چرخند؛ در حالی که زمین با سرعت 30 کیلومتر در ثانیه دور خورشید می­ چرخد؛ در هر شبانه­ روز، یک بار هم دور خودش چرخ می­ زند و همراه با منظومه­ ی شمسی در کهکشان راه شیری در حال حرکت است. این در حالی­ است که ساکنان زمین هیچ­یک از این حرکات را درک نمی­ کنند و از آن­ها آسیبی نمی­ بینند. تصوّر کنید انسان­ها انواع حرکت­ های زمین را احساس می­ کردند؛ چنان­که گویی همه‏ ی انسان­ها در سفینه‏ ی بسیار بزرگی سوار هستند و پیوسته به این سو و آن سو می­روند و می­ چرخند! در این صورت آیا زندگی بر روی زمین امکان­ پذیر بود؟ پاسخ روشن است؛ امّا لطف خدا چنین بوده که زمین را همچون مَرکب رامی قرار داده که سوارانش هیچ خبری از حرکت آن ندارند. از سوی دیگر، سطح زمین به گونه­ ای­ست که انسان­ها به راحت در آن راه می­ روند و به این سو و آن سو سفر می­ کنند. نه چنان سفت و خشن است که نتوان بر آن زندگی کرد، و نه چنان سست و نرم است که ساکنانش بر روی آن آرام و قرار نگیرند؛ بلکه کاملاً برای زندگی بشر هموار است. اگر بیشتر سطح زمین، باتلاق­ هایی بود که همه چیز در آن گم می­شد، یا ماسه­ های نرمی که پای انسان تا زانو در آن فرو می­ نشست، یا سنگ­ های تیز و خشنی که پای انسان با کمی راه رفتن بر روی آن، مجروح می­ شد، آن­ وقت ناآرامیِ زمین به چشم می­ آمد. از سوی دیگر، فاصله‏ ی زمین از خورشید نه چندان کم است که همه چیز از شدّت گرما بسوزد، و نه چندان زیاد که همه چیز از سرما بخشکد. فشار هوا بر کره‏ی زمین چنان است که آرامش انسان را تأمین می­ کند. جاذبه‏ ی زمین نه آن­قدر زیاد است که انسان نتواند پایش را از روی آن بلند کند، و نه آن­قدر کم است که با یک حرکت از جا کنده و در فضا پرتاب شود. خلاصه، زمین از هر نظر برای انسان­ها رام و هموار شده است. جالب توجّه این­که قرآن پس از بیان «ذَلول»(رام و هموار) بودن زمین، به انسان­ها دستور می­ دهد که «بر شانه­ های آن راه بروند» (فَامشوا فی مَناکِبِها)؛ گویی زمین مانند مَرکب بسیار بزرگ و آرامی­ است که سواران آن می­ توانند به راحت روی آن راه بروند و بر شانه­ هایش حرکت کنند و تعادل خود را با کمال آرامش حفظ کنند.[1] [1] - در نگارش این متن از تفسیر نمونه، ذیل آیة مورد بحث استفاده شده است. #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2021851139Cd560dd7e3d