eitaa logo
#کانال_مطالب_تحلیلی ( #محمدرضاقربانی )
405 دنبال‌کننده
209 عکس
1.7هزار ویدیو
59 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
✳️ ساختار داخلی مجلس: 🔹یکی از دلایل توجیه‌کننده برای ایجاد نهادهای موازی برای امر تصمیم‌گیری و تقنین در کشور، ساختار داخلی مجلس بوده است. دلیلی که باعث تشکیل شورای هماهنگی سران سه قوه گردید، عدم پویایی، سرعت عمل پایین و منقطع بودن مجلس از واقعیات بود که به قول رئیس جمهور وقت در زمان جنگ اقتصادی حاکمیت نمی توانست تصمیمات مهم را به آن بسپارد. 🔸از آنجا که تحولات کشور منتظر اصلاح ساختار مجلس نمی‌ماند طبیعتا ناکارآمدی مکانیسم داخلی مجلس به حذف این نهاد از تصمیم‌گیری های کلان می انجامد و آن را اخته می سازد. ساختاری که اگر بخواهد یک تصمیم مهم در کشور(بسیار فراتر از قانون چک و حقوق سربازی) بگیرد با موانع مختلفی مواجه خواهد شد که با توجه به خلا های پروتکل های داخلی، نظارت های حجیم و ... می تواند سالها تطویل شود. 🔹در جریان مصوبه مولدسازی اموال دولتی، گرانی بنزین سال ۹۸ و شورای عالی کرونا با بعضی استدلال های درست تصمیم‌گیری از جریان مجلس خارج گشت و با جایگزین نادرست یعنی نهاد های موازی اصلاح گشت. ✳️ نهاد های موازی: 🔸شاید بتوان رابطه ناکارآمدی ساختاری مجلس و تشکیل نهادهای موازی را به قضیه معروف مرغ و تخم مرغ تشبیه کرد. 🔹نهادهای موازی مثل شورای سران سه قوه که برای پوشش خلا ناکارآمدی مجلس ایجاد شدند(البته با نگاه خوشبینانه) اما در مجموع به ناکارآمد تر شدن مجلس انجامیده اند. 🔸وقتی حوزه تصمیم‌گیری و تقنین مجلس توسط نهادهایی که احتمالا سرعت عمل بیشتری دارند تقسیم می‌شود عملا گویا پارلمان از جایگاه سیاسی بودن و تصمیم‌گیری در کشور خارج شده است. هرچه این ساحت های تقسیم شده بیشتر شود، مجلس نحیف تر خواهد شد و به حذف از تصمیم‌گیری های مهم نزدیک تر می شود. ✳️ تفکر حاکم بر مجلس : تمشیت امور 🔹کلان‌ تر از مشکلاتی که ساختار می تواند برای خارج شدن مجلس از جایگاه یک نهاد سیاسی ایجاد کند، فضای حاکم برمجلس مخصوصا در دوره های اخیر است. 🔹وقتی صرف اداره کردن و گفتار کارآمدی به عنوان راه حل اصلی مسائل کشور در یک نهاد سیاسی حاکم می‌شود، طرح های خروجی از این نهاد نمی تواند حامل یک ایده و افق برای کشور باشد و فراتر از آن هر زمان طرحی حول یک ایده نزاعی جدی ایجاد کند چنین مجلسی از پیشبردن آن هراس دارد و چنین طرح هایی به ثمر نمی نشینند. 🔸طرح صیانت، لایحه عفاف و حجاب و چند طرح دیگر از این جنس فارغ از آنکه چقدر مطلوب هستند اما حامل نوعی از ایده (هرچند اشتباه) از جانب بخش خاصی از مجلس برای کشور بودند، اما پرونده آنها نه به طور کامل بسته شده و نه به تصویب و اجرای کامل رسیده اند. پرونده هایی که تعیین و تکلیف نشدن آنها صرفا جامعه را در بلاتکلیفی نگاه می دارد. 🔹این رویکرد مسائل کشور را حل نمی کند و صرفا به حدی روند طرح های ناظر به آن را طولانی می سازد که وضع موجود حفظ شود. برای همین امر است که مجلسِ تمشیت نمی تواند(یا نمی خواهد) با مسائل واقعی کشور مماس شود و این موضوع اگر هم توسط مردم با این صورتبندی فهم نشود، حس خواهد شد. نهادی که توانایی حل مسائل واقعی و حتی نزدیک شدن به آن را نداشته باشد نمی تواند سیاسی باشد و مردم نیز نسبت به آن حسی نخواهند گرفت. خواه خرده موضوعاتی چون قانون چک نیز حل شود. 🔸مجلسِ تمشیت با نگاه تکنوکرات فرض را بر این گذاشته است که باید همه را راضی نگاه دارد و این با کارآمدی در طرح های خدماتی ممکن می شود(و حتی همین هدف نیز به خاطر دور بودن از مسائل واقعی احصا نخواهد شد) 🔹اما مسائل واقعی در کشور جریان دارد و عقب افتادن مجلس(و تمام نهادها) جامعه را نسبت به کارآمدی این نهاد دچار تشکیک خواهد کرد. اگر برای مسائل در جامعه تصمیم‌گیری نشود و صرفا به تطویل برای حل آنها امید ببندیم، گسل های اجتماعی پررنگ تر خواهند شد و گویی در یک میدان مبارزه دست از مبارزه کشیده ایم و منتظر وارد آمدن ضربات رقیب مانده ایم. دشمنان چه در جنگ اقتصادی و چه در جنگ فرهنگی از بی‌موضع بودن نهادهای مختلف تصمیم‌گیر از جمله مجلس برای وارد کردن ضربات متعدد استفاده خواهند کرد و تحولات منتظر هیچ نهادی نخواهد ماند. 🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷 در 👇 🆔 eitaa.com/mrgh110 در 👇 🆔 https://t.me/mrgh110 ❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️