‌ ✍یک سیاره‌ی کوتوله‌ی سبز پیدا خواهم‌کرد و کسی که دوستش دارم را با خودم خواهم برد. آنجا گل خواهیم‌کاشت و کلبه‌های چوبی خواهیم‌ساخت و از عشق و خوشبختی حرف خواهیم‌زد. آنجا مهربانی را معنا خواهیم‌کرد و هر شب زیر نور خیال‌انگیز ستاره‌ها خواهیم‌خوابید. آنجا آرام خواهیم‌بود و روزهای شاد زیادی خواهیم‌داشت. یک سیاره‌ی کوتوله‌ی سبز پیدا خواهم‌کرد که زادگاه پری‌ها باشد و میعادگاه پروانه‌ها، که آن‌جا آرام باشیم و کسی آرامشمان را به‌هم نزند، که خوشبخت باشیم و کسی خوشبختی‌مان را خراب نکند. یک سیاره‌ی کوتوله‌ی سبز پیداخواهم‌کرد که در آن هیچ ردی از بیماری و اندوه و مرگ نباشد و من، عشقم را تا ابدیت کنار خودم داشته‌باشم، که هر روز در آغوشش بگیرم و آرام‌ شوم، که هرشب با او حرف بزنم و آرام‌تر شوم. یک سیاره‌ی کوتوله‌ی سبز پیدا خواهم‌کرد که زمستان نداشته‌باشد و دائما بهار باشد، درختانش سبز و پرشکوفه، گل‌هایش خندان، آسمانش صاف، زمینش بِکر، هوایش پاک و خورشیدش همیشه تابنده... که آن‌جا خبری از اندوه و ناامیدی نباشد، که حرفی از "صبر کن همه چیز درست می‌شود" نباشد، که همه چیز درست باشد!!! یک سیاره‌ی کوتوله‌ی سبز پیدا خواهم‌کرد و آن‌جا به اندازه‌ی تمام ثانیه‌های زندگی‌ام خوشبخت خواهم‌بود، به اندازه‌ی تک تک ثانیه‌هایی که ایمان داشتم این سیاره‌ی زخمی و خسته دیگر جای ماندن نیست... به اندازه‌ی تمام ثانیه‌هایی که چشمانم را بستم و برای آرامش خاطرم، خیال بافتم... یک سیاره‌ی کوتوله‌ی سبز پیدا خواهم‌کرد... در آن گل خواهم‌کاشت، به آن رنگ خواهم‌پاشید و #عشقم را با خودم به آن‌جا خواهم‌برد... @matnhaiadabi 💞🍀💞🍀💞