eitaa logo
مذهبی گراف
3 دنبال‌کننده
0 عکس
0 ویدیو
0 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
🍃نحوۀ برخورد با مردم در آموزه های رضوی🍃 . موضوع: پوشاندن گناه مردم . می دانیم خداوند ستار العیوب است و دوست دارد بندگانش نیز ستار العیوب باشند. لذا انسان مؤمن باید عیوب دیگران را بپوشاند و سرمایه معنوى و اجتماعى آن ها را که بر محور آبروى آن ها دور می زند بر باد ندهد. به همین دلیل، پیشوایان بزرگ اسلام در گفتار و عمل، نسبت به پنهان ساختن عیوب دیگران و چشم پوشی از لغزش ها تأکید کرده ‏اند. از جمله از امام على بن موسى الرضا علیه السلام آمده است که مؤمن نمی تواند مؤمن باشد مگر این که سنتى از خداوند یعنی پوشاندن عیوب دیگران در او وجود داشته باشد. در حدیثى دیگر از امام علىّ بن موسى الرضا علیه السلام می خوانیم، سؤال کردند: حدّ تواضع که اگر انسان آن را انجام دهد متواضع محسوب می شود چیست؟ فرمود: تواضع درجات و مراحلى دارد: یکى از مراحل آن این است که انسان قدر و موقعیت نفس خویش را بداند و در همان جایگاه با قلب سلیم (و پذیرش درونى) جاى دهد، دوست نداشته باشد کارى درباره کسى انجام دهد مگر همانند کارهایى که درباره او انجام می دهند (همان گونه که انتظار احترام از دیگران دارد باید دیگران را محترم بشمارد و هر کارى را از سوى دیگران دون شأن خود می شمرد درباره دیگران دون شأن بشمرد). هرگاه بدى از کسى ببیند آن را با نیکى پاسخ دهد، خشم خود را فروبرد، از گناهان مردم‏ درگذرد و آن ها را مورد عفو قرار دهد، خداوند نیکوکاران را دوست دارد». .
🍃نحوۀ برخورد با مردم در آموزه های رضوی🍃 . موضوع:خدمت گزاری و گره گشایی از کار مردم . اسلام به حلّ مشکلات مردم اهمیت زیادى داده و اعمال نیک را منحصر به خواندن نماز شب و تلاوت قرآن نمی داند، بلکه گره گشایى از کار خلق و سعى در برآوردن خواسته‏ هاى مؤمنین را از بزرگ‏ترین حسنات می شمارد. امام رضا علیه السلام در حدیثی پر معنا می فرماید: «لَا یسْأَمُ مِنْ طَلَبِ الْحَوَائِجِ إِلَیهِ؛ هر چه حاجت از او خواهند دلتنگ نشود». اگر مردم به او مراجعه کنند و تقاضای چیزی کنند، خسته نمی شود. ما در روایات داریم که یکی از نعمت های خداوند این است که مردم به دست شما به مقاصد و حاجات خود برسند یعنی این کار موجب می شود که انسان به سوی بهشت برود و در نتیجه نباید خسته شود.
🍃واکاوی سیرۀ اجتماعی امام محمد باقر علیه السلام🍃 . موضوع: حضور سازنده و موثر در جامعه . امامان معصومین علیهم السلام طبیب «دوّار» هستند لذا به مانند طبیبان جسمانى در گوشه مطب، یا بیمارستان نمى نشیند که بیماران به سراغ او بیایند؛ بلکه بر مى خیزند و وسایل دارو و درمان را با خود حمل مى کنند و در هر کوى و برزن و هر شهر و دیار به دنبال بیماران مى گردند؛ و این سیره همه پیامبران و امامان به ویژه امام باقر علیه السلام بوده که دانشمندان و علماى امّت نیز باید به آنها اقتدا کنند؛ خود را همچون کعبه ندانند که مردم به طواف آنها بیایند؛ بلکه همچون نسیم سحرگاهان به هر سو بوزند و روح تازه در کالبدهاى مرده بدمند، یا همچون صیادى که به دنبال صید مى گردد. سیرۀ اجتماعی امام باقر علیه السلام نیز موید این مدعاست؛ طبق آنچه در کتاب «شواهد التّنزیل» آمده، «زیاد بن منذر» مى گوید: نزد امام باقر علیه السلام بودم، در حالى که آن حضرت در گفتگو با مردم بود. هر چند خلفاى جور اموى و عبّاسى با تنگناهایى که براى آن حضرت ایجاد مى کردند تلاش مى کردند مردم را از دانش امام باقر علیه السلام بى بهره سازند و فرصت کافى را براى ترویج دین و پرورش شاگردان این مکتب به آن حضرت نمى دادند، امّا در همان فرصتهاى به دست آمده به ویژه در عصر امام باقر علیه السلام تعداد زیادى از طالبان دین و دانش از مکتب آن بزرگوار بهره ها گرفته اند. اهتمام به حضور در میان مردم و ترویج معارف اسلامی و آموزه های نبوی علیه السلام است که امام باقر علیه السلام می فرماید: عالمى که مردم از علم او بهره بگیرند از هفتاد هزار عابد بهتر است.[5] و یا در تفسیر عیاشى از آن حضرت روایت شده که «هر کس زکات مال خود را نپردازد خدا آن مال را به طوق هایى از آتش مبدل می کند، سپس به او گفته می شود همانطور که در دنیا به هیچ قیمت، این اموال را از خود دور نمى کردى اکنون آنها را بردار و بگردن خود بیفکن»!