#ذبح_عظیم_امام_حسین_است امام رضا علیه السلام فرمود: هنگامی که حق تعالی به ازای ذبح اسماعیل، قوچی را فرستاد تا به جای او ذبح شود، حضرت ابراهیم(ع) آرزو کرد؛ کاش می شد فرزندش را به دست خود ذبح کند و مأمور به ذبح گوسفند نمی شد تا به سبب درد و مصیبتی که از این راه به دل و جان او وارد می شود، پدری، صاحب مصیبت باشد که عزیزترین فرزندش را به دست خود در راه خدا ذبح کرده تا از این طریق بالاترین درجات اهل ثواب در مصیبت ها را به دست آورد. در این اثنا خطاب وحی از پروردگار جلیل به ابراهیم خلیل رسید که «محبوب ترین مخلوقات من نزد تو کیست؟» ابراهیم(ع) عرضه داشت: «هیچ مخلوقی پیش من محبوب تر از حبیب تو محمّد(ص) نیست.» پس وحی آمد که «آیا او را بیشتر دوست داری یا خودت را؟» ابراهیم(ع) گفت: «او پیش من از خودم محبوب تر است.» خداوند متعال فرمود: «فرزند او را بیشتر دوست داری یا فرزند خود را؟ » ابراهیم(ع) عرض کرد: «فرزند او را بیشتر دوست دارم.» پس حق تعالی فرمود: «آیا ذبح فرزند او(امام حسین علیه السلام) به دست دشمنان از روی ستم، بیشتر دل تو را می سوزاند یا ذبح فرزند خودت به دست خودت در اطاعت من!» عرض کرد: «پروردگارا! ذبح او به دست دشمنان بیشتر دلم را می سوزاند.» در این هنگام خداوند خطاب کرد؛ «ای ابراهیم! پس به یقین جمعی که خود را از امّت محمّد(ص) می شمارند، فرزند او حسین(ع) را از روی ظلم و ستم و با عداوت و دشمنی، ذبح خواهند کرد؛ همان گونه که گوسفند را ذبح می کنند و به این سبب مستوجب خشم و عذاب من می گردند. ابراهیم(ع) از شنیدن این خبر جانکاه، ناله و فریاد بر آورد و قلب و جان او به درد آمد و بسیار گریه نمود و دست از گریه بر نمی داشت تا اینکه وحی از جانب پروردگار جلیل رسید: « ای ابراهیم! گریه تو بر فرزندت اسماعیل اگر او را به دست خود ذبح می کردی، فدا کردم به گریه ای که تو بر حسین(ع) و شهادتش کردی و بدین سبب بالاترین درجات اهل ثواب در مصیبت ها را به تو دادم.» در پایان امام رضا(ع) فرمود: این است مفهوم قول خداوند عزّوجلّ؛ «وَ فَدَیناهُ بِذِبْحٍ عَظِیمٍ» 📎عیون أخبار الرضا علیه السلام، ج۱، ص۴۲۹ @mehshekan