#صفات_الشیعه ✏️ ابو بصير گفت: به امام جعفر صادق عليه السّلام عرض كردم: فدايت شوم، [صفات‏] شيعيانت را برايم وصف فرما. ✓ حضرت فرمود: شيعه علی علیه السلام كسى است كه : صدايش از گوشش نمی‌گذرد دشمنی‌اش از بدنش به ديگرى تجاوز نمی‌كند. بارش را به دوش ديگرى نمی‌اندازد و اگر از گرسنگى هم بميرد، از غير برادران دينی‌اش چيزى نمی‌خواهد. 🔹 شيعه ما كسى است كه صدایش را خیلی بلند نمی‌کند و داد نمی‌زند و همچون كلاغ طمع نمی‏ورزد. 🔸شيعه ما، سبك بار زندگى می‌كند و هر زمان در جايى مأوا می‌گيرد. 🔚شيعيان ما كسانى هستند كه در اموالشان، حقّ مشخّصى براى ديگران قرار می‌دهند،با يك ديگر مواسات می‌كنند، هنگام مرگ، بی‌تابى نمی‌كنند، و در قبرهايشان به زيارت يك ديگر می‌روند. 📕 نام کتاب : صفات الشيعة نویسنده : الشيخ الصدوق    جلد : 1  صفحه : 14 @Menhajol_velayat

#نکات_اعتقادی #نقد_تصوف ✍🏻 استاد سيد قاسم علي احمدی حفظه الله تعالی : 🔶 ... مکاشفات عرفانی ( به تعبیر آن ها ) اشراقات روحي منبع دیگری برای شناخت حقایق نیست. چون مکاشفات و شهود _ بر فرض تحقق آن _ حالاتی روحی و نفسانی اند و از هیچ واقعیتی حکایت نمی‌کنند و همچنین حالات روحي و اشراقات نفسانی، قابل انتقال به دیگران نیستند علاوه بر اینکه : دلیلی بر حجیت آنها وجود ندارد. 👈🏻 و نیز اگر مکاشفه ای مخالف برهان ( از عقل و نقل ) بود واضح البطلان و الفساد است. و اگر موافق آن بود، حجیت به اعتبار برهان است نه مکاشفه. ‌📙 شرح رساله اعتقادات علامه مجلسی اعلی الله مقامه الشریف صفحه ۵۱۴ 📝 جهت دانلود پی دی اف کتاب شرح رساله اعتقادات مرحوم علامه مجلسی رضوان الله علیه کلیک کنید @Menhajol_velayat

#مصائب_اهل_البیت_علیهم_السلام 🚩 ۲۸ رجب خروج امام حسین علیه السلام از مدینه به سوی مکه ⚠️ لطفا با حال مناسب گوش دهید ➖حجت الاسلام استاد حسین انصاریان حفظه الله ▪️در این شب در سال ۶۰ هـ امام حسین علیه السلام از مدینه منوره متوجه مکه شدند - بنابر قولي شب ۲۹ رجب آن حضرت از مدینه خارج شدند - 👈🏻 در این سفر ایشان عقیله بنی هاشم زینب کبری، برادرشان حضرت ابوالفضل العباس، ام کلثوم، علی اکبر و دیگر اهل البیت علیهم السلام بودند. 📔تقویم الشیعه، استاد بندانی نیشابوری صفحه ۲۲۴ @Menhajol_velayat

#صفات_الشیعه #پیشنهاد_دانلود 📌 زینت اهل البیت و مایهٔ مباهات امام صادق علیه السلام باشیم. ✏️ امام صادق علیه السلام در ضمن روایتی فرمودند : ←فَإنَّ الرَّجُلَ مِنْكُمْ إذَا وَرَعَ فِى دِينِهِ، وَ صَدَقَ الْحَديثَ، وَ أدَّى الامَانَةَ، وَ حَسُنَ خُلْقُهُ مَعَ النَّاسِ، قيلَ: هَذَا جَعْفَرِىٌّ، وَ يَسُرُّنِى ذَلِكَ وَ يَدْخُلُ عَلَىَّ مِنْهُ السُّرُورُ، وَ إنْ كَانَ عَلَى غَيْرِ ذَلِكَ دَخَلَ عَلَىَّ بَلَاؤُهُ وَ عَارُهُ، وَ قِيلَ: هَذَا أدَبُ جَعْفَر 🔹ترجمه : «وقتی شخصی از شما شیعیان باتقوا و راستگو و امانت‌دار بوده، و اخلاقش با مردم نيكو باشد، دربارۀ او می‌گویند: ”اين مرد، جعفرىّ مذهب است.“ و من از این مسئله خوشحال می‌شوم و از ناحیهٔ وی، سرور و شادی در دلِ من پدید می‌آید. ولی اگر غیر از این باشد، بر دلِ من، بَلا و گرفتاری و عار و ننگش پديدار مى‌‏شود! و درباره‌‏اش می‌گویند: ”اين اخلاقِ ناپسند، حاصلِ ادب و تربیت جعفر [صادق علیه السلام] است!» 📔 نام کتاب : الكافي- ط الاسلامية نویسنده : الشيخ الكليني جلد : 2 صفحه : 636 @Menhajol_velayat

▫️بسم الله الرحمن الرحیم▫️ #درس_های_توحیدی #پیشنهاد_مطالعه 📌 مراد از «روح» در آیهٔ شریفهٔ [ نَفَخْتُ فِيهِ مِنْ رُوحِي ] = از روح خود در او دَمیدم حجر ۲۹ - ص ۷۲. ✏️ ابتداء مقدمه ای را متذکر می‌شویم : ←مطالب بدیهی مطالبی است که عقل به وضوح و روشنی آن ها را می فهمد و مورد قبول همهٔ عقلاء میباشد. برای اثبات اینگونه مطالب نیاز به استدلال های پیچیده نیست و با التفات و توجه همگی آنهارا تصدیق می‌کنند. بدیهیات محدود اند مانند : استحاله وجود معلول بدون علت، اجتماع نقیضین و.... این مسائل از مدرکات اولیه عقل و تغییر ناپذیر است. وحی هم با همین مطالبِ روشن عقلانی ثابت می‌شود و استدلالات آن متکی به آن است. 💠 بر این اساس، هرکجا که ظاهر وحی و مطالبی که به وحی منتسب است با مستقلات و مدرکات اولیه و قطعیه عقل مخالف باشد پذیرفتنی نیست [ البته اگر سند آن درست نباشد و توجیه روشنی هم برای آن نباشد ] البته در صورتیکه سند و صدور آن قطعی باشد، [ و در عین حال وحی با مطالب اولیه و بدیهی عقل مخالف باشد ] باید ظاهر وحی را توجیه‌ و تأویل کرد. ✓روشن است که چنین چیزی [ مخالفت وحی با بدیهیات ] در مدارک وحیانی نیست مگر آنکه قبل از هر توجیهی، خودِ وحی به بهترین صورت آن را توجیه‌ نموده و حقیقت را روشن کرده است. از قبیل آیه شریفهٔ [ نَفَخْتُ فِيهِ مِنْ رُوحِي ] ❌ متاسفانه برخی از پیروان مکاتب بشری بر اثر عدم متابعت از وحی و اهل البیت علیهم السلام، دچار انحراف شده و پنداشته اند که : 👈🏻 این آیه مُشعِر است به ارتباط کُلّ و جُزء. یعنی نفخت فيه من روحي دالّ است بر نسبت آدم به ربّ خود که بعينه نسبت جزء به کُلّ... به عبارت دیگر : خداوند موجودی است که تشکیل شده از روح و غیر روح، و خداوند متعال از روح خود در آدم دمیده است ✅ و حال آنکه اگر انسان به منابع وحیانی مراجعه کند می یابد که مراد از این آیه چیز دیگری است. ⬇ ⬇ ⬇

🔆 مرحوم شیخ صدوق در کتاب شریف «التوحيد» بابی را در تفسیر این قول خداوند تبارک و تعالی منعقد کرده اند و روایاتی را ذکر می‌کنند که کاملا متباین با تفسیر دیگران است.❗️ ✓ طبق آنچه که از روايات اهل البیت علیهم السلام بدست می آید، در این آیه مقصود از اینکه خداوند روح را به خودش اضافه نموده و فرموده : از روحِ خود در آن دَمیدَم.اضافه تشریفی است. 👈🏻 يعني خداوند روحي را خلق کرده - و با نسبت دادن آن به خود - به آن شرافت بخشیده چنانچه خانهٔ کعبه را به جهت شرافت و عظمت به خودش نسبت داده و فرموده : خانهٔ مَن [ بَيْتِي ]. ✘نه آنکه روح حصّه و جزئی از وجود خداوند تبارک و تعالی باشد و خداوند آن را در آدم دمیده است تا در نتیجه قائل بر اباطیل مکاتب بشری شویم... ←از باب نمونه دو روایت را تقدیم محضر میکنیم : 1⃣ حَدَّثَنَا حَمْزَةُ بْنُ مُحَمَّدٍ اَلْعَلَوِيُّ رَحِمَهُ اَللَّهُ قَالَ أَخْبَرَنَا عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ بْنِ هَاشِمٍ عَنْ أَبِيهِ عَنِ اِبْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنْ عُمَرَ بْنِ أُذَيْنَةَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا جَعْفَرٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ عَنْ قَوْلِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ - وَ نَفَخْتُ فِيهِ مِنْ رُوحِي قَالَ رُوحٌ اِخْتَارَهُ اَللَّهُ وَ اِصْطَفَاهُ وَ خَلَقَهُ وَ أَضَافَهُ إِلَى نَفْسِهِ وَ فَضَّلَهُ عَلَى جَمِيعِ اَلْأَرْوَاحِ فَأَمَرَ فَنُفِخَ مِنْهُ فِي آدَمَ . 2⃣ مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنِ اَلْقَاسِمِ بْنِ عُرْوَةَ عَنْ عَبْدِ اَلْحَمِيدِ اَلطَّائِيِّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ عَنْ قَوْلِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ «وَ نَفَخْتُ فِيهِ مِنْ رُوحِي» كَيْفَ هَذَا اَلنَّفْخُ فَقَالَ... إِنَّمَا أَضَافَهُ إِلَى نَفْسِهِ لِأَنَّهُ اِصْطَفَاهُ عَلَى سَائِرِ اَلْأَرْوَاحِ كَمَا قَالَ لِبَيْتٍ مِنَ اَلْبُيُوتِ بَيْتِي وَ لِرَسُولٍ مِنَ اَلرُّسُلِ خَلِيلِي وَ أَشْبَاهِ ذَلِكَ وَ كُلُّ ذَلِكَ مَخْلُوقٌ مَصْنُوعٌ مُحْدَثٌ مَرْبُوبٌ مُدَبَّرٌ . 📕 نام کتاب : التّوحيد نویسنده : الشيخ الصدوق جلد : 1 صفحه : 170 / ٢٧ ـ باب معنى قوله عزوجل : ونفخت فيه من روحي @Menhajol_velayat

🔥 آخر ماه رجب سالروز مرگ ابوحنیفه و شافعی ← در سال ۱۵۰ هـ نُعمان بن ثابت مشهور به ابوحنیفه رئیس حنفی ها در بغداد از دنیا رفت و در همان شهر دفن شد ✍🏻 جناب آلوسی از علمای اهل تسنن در مقدمه کتاب «مختصر تحفة الاثني عشرية» نيز از قول ابوحنيفه تصريح مي کند که وي مدت دو سال از محضر امام صادق صلوات الله عليه استفاده برده است : 🔹وهذا أبو حنيفة - رضي الله تعالى عنه - وهو بين أهل السنة كان يفتخر ويقول بأفصح لسان: لولا السنتان لهلك النعمان، يريد السنتين اللتين صحب فيهما لأخذ العلم الإمام جعفر الصادق - رضي الله تعالى عنه -. وقد قال غير واحد أنه أخذ العلم والطريقة من هذا ومن أبيه الإمام محمد الباقر ومن عمه زيد بن علي بن الحسين - رضي الله تعالى عنهم -. 🔸←ترجمه ‌: «اين ابو حنيفه است كه در بين اهل تسنن بوده 👈🏻 و دائما افتخار مي کرد و با زباني فصيح مي گفت: اگر آن دوسال نبود، هلاک مي شدم. مقصودِ [ابو حنيفه] دو سالي است که در طول آن از امام جعفر صادق [عليه السلام] کسب علم نموده است. و به تحقيق چندين نفر گفته اند که او علم و طريقت را از اين [يعني امام صادق سلام الله عليه] و از پدرش امام باقر [سلام الله عليه] و از عمويش زيد بن علي بن الحسين – رضوان خدا بر همه آنها باد - اخذ کرده است.» 📕 نام کتاب : مختصر التحفة الاثني عشرية نویسنده : الآلوسي، محمود شكري    جلد : 1  صفحه : 8 📌 بسیاری از علمای اهل تسنن تصریح کرده اند که علاوه بر ابوحنیفه ، بزرگان و امامانِ اهل تسنن به صورت مستقيم و يا با واسطه شاگردان صادقین علیهما السلام بودند. @Menhajol_velayat

▫️بسم الله الرحمن الرحیم▫️ 🔥 به مناسبت سالروز مرگ ابوحنیفه ⚠️ #پیشنهاد_مطالعه ⭕️ وقتی مؤمن الطاق، ابوحنیفه را بیچاره کرد... محمّد بن علی بن نعمان بی‌ أبی طریفة بجلی کوفی، ملقب به مؤمن الطاق رحمه الله، یکی از اصحاب امام صادق علیه السلام است. او را صاحب طاق و طاقی و شاه طاق می‌گفته‌اند، این لقب بدین خاطر بود که وی در طاق المحامل کوفه دُکان صرافی داشت. البته از آن جهت که در کار صرافی خبرگی داشت و می‌توانست پول اصل را از تقلبی تشخیص دهد به او شیطان طاق می‌گفتند. البته گفته شده است چون در مناظره‌ای بر ابوحنیفه پیروز شد، ابوحنیفه نخستین کسی بود که او را شیطان طاق نامید، و چون هشام بن حکم این را شنید، نخستین کسی بود که او را مؤمن طاق نامید. ←وی بسیار با ابوحنیفه بحث داشته و گاهی جوابهایی به او داده که جالب توجه است و گاهی انسان را به خنده شوق وا می‌دارد. حال چند گزارش از گفتگوهای او را می‌خوانیم و البته یکی را ترجمه نمی‌کنم: 1⃣ ابوحنیفه: آیا به رجعت اعتقاد داری؟ مؤمن طاق: بلی. ابوحنیفه: پس پانصد اشرفی به من قرض بده که در رجعت وقتی برگشتم به تو پس می‌دهم. ( جهت تمسخر و کنایه به رجعت ) مؤمن طاق‌: قبول دارم، به شرط اینکه برای من ضامنی بیاور که وقتی به دنیا برمی‌گردی به شکل انسان برگردی. می‌ترسم که رجعت تو به شکل غیر انسانی باشد و من تو را نشناسم و نتوانم وجهم را از تو دریافت کنم. 😁 (رجال نجاشی، ص ٣٢٦) 2⃣ ابوحنیفه به مؤمن الطاق گـفت: اگر واقعاً علی بن ابی طالب (علیهما السّلام) پس از پیامبر (صلی الله علیه و آله) حقّی داشت چرا حقّ خود را مطالبه نکرد؟ مؤمن الطاق با لبخند پاسخ داد: می‌ترسید جنیّان او را بکُشند، همانگونه که سعد بن عباده را کشتند! (بحار الانوار، ج ٤٧، ص ٣٩٩) 👈🏻 سعد بن عباده از بزرگان انصار بود و پس از جریان سقیفه مخالفت خود را با خلافت ابوبکر ابراز کرد و در خلافت عمر نیز بر عقیده خود ماند و خلافت را حق او نمی‌دانست. او در مقام اعتراض به خلافت عمر راهی زمین‌هایش در شام شد اما در بیابان‌های اطراف مدینه در سال پانزده هجری در پنجاه و شش سالگی به دست خالد بن ولید، مأمور عمر کشته شد. اما به منظور پیشگیری از مقابله انصار، بین عامه مردم شایع کردند، او توسط جنیان به قتل رسیده است. 3⃣ پس از شهادت امام صادق علیه السلام، ابوحنیفه به مؤمن طاق گفت: امامِ تو از دنیا رفت. (یعنی دیگر سنگ چه کسی را می‌خواهی به سینه بزنی) وی پاسخ داد: بلی، لیکن امام تو ‌(شیطان) تا روز قیامت زنده خواهد بود. (اشاره به آیه: قالَ فَإِنَّکَ مِنَ الْمُنْظَرین اِلی یَوْمِ الْوَقْتِ المَعْلُومِ) (رجال الکشی، قم: آل البیت، ج ٢ ص ٤٢٦) 4⃣ یک روز ابو حنیفه با مؤمن طاق در یکی از بازارهای کوفه همراه شد، شخصی فریاد می‌زد چه کسی بچه‌ای که (ضال) گمشده است را دیده است؟ مؤمن طاق گفت: بچه گمشده‌ای را ندیدم؛ ولی اگر پیر (ضال) گمراه می‌خواهی، بیا و ابوحنیفه را بگیر!😁 (بحارالانوار، ج ٤٧ ص ٤٠٠) 5⃣ ... قِيلَ إِنَّهُ دَخَلَ عَلَى أَبِي حَنِيفَةَ يَوْماً فَقَالَ لَهُ أَبُوحَنِيفَةَ بَلَغَنِي عَنْكُمْ مَعْشَرَ اَلشِّيعَةِ شَيْءٌ فَقَالَ فَمَا هُوَ قَالَ بَلَغَنِي أَنَّ اَلْمَيِّتَ مِنْكُمْ إِذَا مَاتَ كَسَرْتُمْ يَدَهُ اَلْيُسْرَى لِكَيْ يُعْطَى كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ. فَقَالَ مَكْذُوبٌ عَلَيْنَا وَ لَكِنِّي بَلَغَنِي عَنْكُمْ مَعْشَرَ اَلْمُرْجِئَةِ أَنَّ اَلْمَيِّتَ مِنْكُمْ إِذَا مَاتَ قَمَعْتُمْ فِي دُبُرِهِ قَمْعاً فَصَبَبْتُمْ فِيهِ جَرَّةً مِنْ مَاءٍ لِكَيْ لاَ يَعْطَشَ يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ فَقَالَ أَبُو حَنِيفَةَ مَكْذُوبٌ عَلَيْنَا وَ عَلَيْكُمْ. (رجال الکشی، قم: آل البیت، ج ٢ ص ۴۳۴ ) ✅ جالب آنکه ابوحنیفه خودش شروع می‌کرده و خودش هم به غلط کردن می‌افتاده. @Menhajol_velayat

#صفات_الشیعه 📌 آنها اهل رأفت و مهربانی ، علم و بردباری هستند 🔸 أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ قَالَ حَدَّثَنَا سَعْدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ وَ عَبْدُ اللَّهِ بْنُ جَعْفَرٍ الْحِمْيَرِيُّ جَمِيعاً عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ الْحَسَنِ‏ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع‏ قَالَ: إِنَّ شِيعَةَ عَلِيٍّ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِ كَانُوا خُمْصَ الْبُطُونِ ذُبُلَ الشِّفَاهِ وَ أَهْلَ رَأْفَةٍ وَ عِلْمٍ وَ حِلْمٍ يُعْرَفُونَ بِالرَّهْبَانِيَّةِ فَأَعِينُوا عَلَى مَا أَنْتُمْ عَلَيْهِ بِالْوَرَعِ وَ الِاجْتِهَادِ. 💠 ترجمه : «از امام صادق عليه السّلام روايت شده است كه فرمود: شيعيان على عليه السّلام، شكمهايشان لاغر و لبهايشان خشكيده بود. آنها اهل رأفت و مهربانى و علم و بردبارى بودند. اكنون نيز به زهد و بى‏ رغبتى به دنيا شناخته مى‏ شوند. پس با پرهيزكارى از گناه، و سعى و تلاش در كارهاى نيك، خودتان را بر آنچه به آن عقيده داريد، يارى كنيد. 📙 کتاب صفات الشیعه شیخ صدوق اعلی الله مقامه الشریف حدیث 18 @menhajol_velayat