#ضرب_المثل " آبشان به یک جوی نمیرود" زمانی به کار می رود که میان دو یا چند تن در انجام کاری توافق و سازگاری وجود نداشته باشد و این عبارت برای نشان دادن رابطه ی میان آنان استفاده می شود.
در گذشته آب گیری مزارع و باغات جنبه حیاتی داشت و هنگامی که نوبت آبیاری می شد ، آب در جوی هایی به راه می افتاد و هر کس کوشش می کرد، پیش از آن که جریان آب قطع شود زودتر آب خود را بگیرد و این عجله و شتابزدگی و عدم رعایت نوبت و حق تقدم دیگران موجب می شد که کشاورزان هنگام آب گیری گاه با داس و بیل و چوب به جان یکدیگر می افتادند و یکدیگر را زخمی و حتی به قتل میرساندند.
بنابراین و برای جلوگیری از پیش آمدن چنین مشاجراتی بود که هرکس کوشش می کرد آب مورد نیاز خود را از جویی برندارد که شریک با شخصی باشد که اهل درگیری و مرافعه است ، حالا هم از ضرب المثل "آبشان از یک جوی نمی گذرد " در مورد کسانی مورد استفاده قرار می گیرد که بر سرموضوعی با یکدیگر نمی سازند و با هم مشاجره دارند.
@MER30TV 👈💯
✨🌸🍃🌼🌸🍃🌼🌸🍃🌼
🌸🍃🌼🌸🍃🌼
🍃🌼
🌸
🌙 #داستان_شب 🌙
با همه بله با من هم بله؟!
#ضرب_المثل
یکی از رجال سرشناس ایران به فرزند ارشدش که برای اولین بار معاونت یکی از وزارتخانه ها را بر عهده گرفته بوداز باب موعظه و نصیحت گفت:« فرزندم، مردمداری در این کشور بسیار مشکل است زیرا توقعات مردم حد و حصری ندارد و غالبا با مقررات و قوانین موضوعه تطبیق نمی کند.
مرد سیاسی و اجتماعی برای آنکه جانب حزم و احتیاط را از دست ندهد لازم است با مردم به صورت کجدار و مریز رفتار کند تا هم خلافی از وی سر نزند و هم کسی را نرنجانده باشد. به تو فرزند عزیزم نصیحت می کنم که در مقابل پاسخ هر جمله با نهایت خوشرویی بگو: « بله، بله». زیرا مردم از شنیدن جواب مثبت آن قدر خوششان می آید که هر اندازه به دفع الوقت بگذرانی تاخیر در انجام مقصود خویش را در مقابل آن بله می شمارند.»
فرزند مورد بحث در پست معاونت و بعد ها کفالت وزارتخانه مزبور پند پدر را به کار بست و در نتیجه قسمت مهمی از مشکلات و توقعات روزمره را با گفتن کلمه « بله» مرتفع می کرد. قضا را روزی پدر یعنی همان ناصح خیر خواه راجع به مطلب مهمی به فرزندش تلفن کرد و انجام کاری را جدا خواستار شد. فرزند یعنی جناب کفیل وزارتخانه بیانات پدر بزرگوارش را کاملا گوش می کرد و در پاسخ هر جمله با کمال ادب و تواضع می گفت:« بله، بله قربان!» پدر هر قدر اصرار کرد تا جواب صریحی بشنود پسر کماکان جواب می داد : « بله قربان. کاملا متوجه شدم چه می فرمایید. بله، بله!»
بالاخره پدر از کوره در رفت و در نهایت عصبانیت فریاد زد:« پسر، این دستور العمل را من به تو یاد دادم. حالا با همه بله. با من هم بله؟!»
@MER30TV👈💯
🌸
🍃🌼
🌸🍃🌼🌸🍃🌼
✨🌸🍃🌼🌸🍃🌼🌸🍃🌼
#داستان_شب
روزی جوانی به قصد تکمیل علم و دانش خود ترک خانواده و شهر خود را کرد و به شهر بزرگتری رفت. جوانک وقتی به شهر جدید آمد مشکلات زیادی داشت. او هیچ کاری نداشت. پس درآمدی هم نداشت. وسایل زندگی نداشت و از همه بدتر کسی را نمی شناخت. ولی تمام این سختی ها را به امید درس خواندن و یافتن شغلی در دستگاه حکومت تحمل می کرد.
یک روز از بازار شهر عبور می کرد و از دکان دارها می پرسید که کارگر نیمه وقت نمی خواهید. هر مغازه داری به نحوی او را رد می کرد و این مسئله باعث شده بود که جوان کلافه و عصبانی شود. دم در یکی از این مغازه ها سایه بانی نصب شده بود که با چوبی نگهداشته می شد. جوان عصبانی وقتی به این چوب رسید آنقدر عصبانی بود که اصلاً آن را ندید و به شدت با آن برخورد کرد.
سرش حسابی درد گرفته بود. جوان رو کرد به صاحب مغازه و گفت: مرد حسابی این دیگه چه جور تیرکی هست؟ اینقدر پایین است که مردم به آن می خورند. صاحب مغازه که تازه طلبکار هم بود چرا سایبانم را خراب کردی داد زد که برو بابا تو کی باشی؟ برو هر وقت کسی شدی، بگو خراب کنم. جواب مرد دکان دار به جوان خیلی گران تمام شد ولی کاری نمی توانست بکند. نه ادبش اجازه می داد که با او زدوخورد کند و نه می توانست با دلیل مرد دکان دار را متقاعد کند. سکوت کرد و از مغازه ی آن مرد دور شد.
چند سالی گذشت، مرد صاحب مغازه هنوز در همان مغازه مشغول دادوستد بود و هنوز سایبان چوبی اش جلوی مغازه اش را گرفته بود.
یک روز که مغازه اش شلوغ بود خبر رسید که مأموران مالیاتی که سالانه از طرف دولت برای گرفتن مالیات می آمدند وارد بازار شدند. او وقت نداشت از مغازه خارج شود و گشتی در بازار بزند و از قضایا آگاه شود منتظر ماند تا در مغازه او بیایند.
همین طور که در مغازه اش سرگرم بود، دید یکی از مأموران حکومتی می گوید: سایبانش را خراب کنید، راه مردم را می بندد و مأمور دیگری مشغول کندن سایبان شد. از مغازه بیرون رفت و گفت: ای مرد چه کار می کنی؟ گفت می گویند این سایبان سدمعبر کرده و باید جمع آوری شود. مرد گفت: از آن طرف تر بروید از کنار مغازه ی من عبور نکنید.
ناگهان جوان از بین مأموران با صدای بلندتری گفت: خرابش می کنی یا دستور بدهم خرابش کنند؟ مغازه دار عصبانی فریاد زد یعنی چی که سایبان مغازه ی من را خراب کند؟ من از دست شما شکایت می کنم.
مأمور جوان گفت: من به درخواست خودت می خواهم سایبانت را خراب کنم. مرد که مأمور را نشناخته بود گفت چی؟ یعنی من گفتم بیایید سایبانم را خراب کنید. جوان گفت: بله، یادت می آید چند سال پیش من با چوب سایبانت برخورد کردم و به تو گفتم: این چه وضعش است چوب سایه بان تو در سر راه مردم است و تو گفتی که برو هروقت کسی شدی بیا بگو خراب کنم. حالا من برای خودم کسی شدم آمده ام و می خواهم بگویم این سایبان را خراب کنند.
مغازه دار که دیگر حرفی برای گفتن نداشت سکوت کرد و خراب شدن سایبانش را تماشا کرد.
#ضرب_المثل
@MER30TV 👈💯
#ضرب_المثل
📚 ضرب المثل "دعوا سر لحاف ملا بود!"
🖇 معنی و کاربرد:
🔸 یعنی در بحثی که به او مربوط نمیشد، شرکت کرد و دچار ضرر و زیان شد.
🔹 این ضرب المثل را هنگامی استفاده
می کنند که فردی در دعوایی که به او مربوط نبوده ضرر دیده یا در یک دعوای ساختگی مالی را از دست داده است.
@MER30TV👈💯
#ضرب_المثل
عروس بی جهاز، روزه بی نماز، قورمه بی پیاز 🖇🌿
🔗 این ضربالمثل کنایه به چیزی ناقص و کاری ناتمام است. روزه که از نیایشهای واجب مسلمانان است، بی نماز (که نیایش اصلی و هر روزه است) عبادتی نارسا و ناقص است؛
📚سعدی شیرین سخن این زبانزد را به نظم اینگونه گفته است:
چه سودی دهد روزه بی نماز
چه مزه دهد قرمه بیپیاز
@MER30TV👈💯
#داستان_شب 💫
🦋 اشک تمساح می ریزد..
🍃 خاصه گریه و اشكی كه نه از باب دلسوزی، بلكه از رهگذر ریا و تلدیس باشد، تا بدان وسیله مقصود حاصل آید و سو نیت گریه كننده جامه عمل بپوشد.
🥀 سابقا معتقد بودند كه غذا و خوراك تمساح به وسیله اشك چشم تامین می شود. بدین طریق كه هنگام گرسنگی به ساحل می رود و مانند جسد بی جانی ساعت ها متمادی بر روی شكم دراز می كشد. در این موقع اشك لزج و مسموم كننده ای از چشمانش خارج می شود كه حیوانات و حشرات هوایی به طمع تغذیه بر روی آن می نشینند. پیداست كه سموم اشك تمساح آنها را از پای در می آورد. فرضا نیمه جان هم بشنود و قصد فرار كنند به علت لزج بودن اشك تمساح نمی توانند. از آن دام گسترده نجات یابند. خلاصه هربار كه مقدار كافی حیوان وحشره در دام اشك تمساح افتند، تمساح پوزه ای جنبانیده به یك حمله آنها را بلع می كند و مجددا برای شكار كردن طعمه های دیگر اشك می ریزد.
#ضرب_المثل
@MER30TV 👈💯
#داستان_شب 💫
🦋 کلاه خودتو قاضی کن
🍃 روزی مرد بیآزاری در خانه نشسته بود که داروغه شهر به سراغش می آید و او را متهم می کند که از یک مسافر غریب هزار سکه گرفته و به او پس نداده است. مرد با تعجب اظهار کرد که از این اتفاق بی خبر است و این موضوع صحت ندارد. داروغه هم که حرف او را قبول نمی کرد، گفت برای روشن شدن حقیقت باید تا دو روز دیگر به محکمه بیاید. همسر مرد که او را در حالت ترس و اضطراب دید، به او گفت اگر تو بی گناهی، چرا مضطرب شده ای، از قدیم گفته اند آن را که حساب پاک است، از محاسبه چه باک است.؟ مرد جواب داد می دانم. ولی من که تابحال به محکمه نرفته ام می دانم زبانم آنجا بند می آید و گناهکار شناخته می شوم. همسرش هم که زن باهوشی بود راهکاری را به مرد یاد داد؛
راهکار زن این بود :کلاهت را روبروی خودت قرار بده و همچنانکه به کلاه حرف می زنی ،فکر کلاهت همان قاضی است و با وی راحت باش
مرد خطاب به کلاه می گوید آقای قاضی وقتی این مرد من را نمی شناسد و اسم من را هم نمی داند ،چگونه ممکن است این پول را به من داده باشد ،این کار عملی شد و مرد با درایت همسر ,از گرفتاری رهایی یافت.
#ضرب_المثل
@MER30TV 👈💯
خیاط افتاد توی کوزه.
افرادی وجود دارند که دائما مشکلات و مسائل و یا هر موردی از زندگی دیگران را زیر نظر داشته و در باره آنها صحبت کرده و در بین دیگران جار زده و مطرح میکنند، که هم جلب توجه کرده و هم گاهی باعث شرمساری دیگران شوند. زمانی که خود این افراد به مشکلات و مسائل و موارد مشابه گرفتار شوند، از این عبارت در مورد خود آنها استفاده میشود. مثلا کسی که در مورد شکست تحصیلی یا شغلی دیگران یا هر مورد دیگری دائما صحبت کرده و حتی به آنها سرکوفت میزند و این شکستها را همه جا مطرح میکند، وقتی خودش شکست مشابهی بخورد دیگران در مورد وی میگویند: "خیاط افتاد تو کوزه".
این عبارت در موارد جدی به شکل انتقامجویانه و تلافیجویانه استفاده میشود و در مواردی که خیلی مهم نیستند نیز به صورت مزاح و شوخی به کار میرود.
در مورد داستان این ضربالمثل چنین میگویند:ه
در روزگاران قدیم در روستایی خیاطی بود که مغازهاش بر سر راه گورستان بود و هر بار کسی درمیگذشت بازماندگان باید برای خاک کردن متوفی از جلوی مغازه خیاط میگذشتند و او متوجه میشد یک نفر دیگر فوت کرده است.
یک روز خیاط به این فكر افتاد كه تعداد مردگان را بشمارد و برای این کار کوزهای به دیوار آویزان كرد و هر بار جنازهای را به گورستان میبردند، خیاط یک دانه سنگریزه داخل کوزه میانداخت.
هر چند وقت یکبار سنگریزهها را میشمرد و به دیگران تعداد مردگان را اطلاع میداد به طوری که به این کار معروف شد و هر از چندگاهی شخصی از او میپرسید: امروز چه خبر بود؟ خیاط پاسخ میداد که آن روز چند نفر در کوزه افتادهاند.
تا اینکه بالاخره خیاط هم درگذشت و مغازهاش بسته شد. کسانی که از آنجا رد میشدند و مغازه خیاط را بسته میدیدند از همسایگانش جویای وی و علت بسته بودن مغازه میشدند و همسایگان در پاسخ به وی میگفتند: خیاط هم افتاد توی کوزه.
#ضرب_المثل
@MER30TV 👈💯
#داستان_شب 💫
🦋 افسار شتر بر دُم خر بستن
🍃 نقل است ساربانی در آخر عمر، شترش را صدا میزند و به دلیل اذیت و آزاری که بر شترش روا داشته از وی حلالیت می طلبد.
یکایک آزار و اذیتهایی که بر شتر روا داشته را نام میبرد. از جمله؛ زدن شتر با تازیانه، آب ندادن ، غدا ندادن، بار اضافه زدن و …. همه را بر میشمرد و میپرسد آیا با این وجود مرا حلال میکنی؟
شتر در جواب میگوید همه اینها را که گفتی حلال میکنم، اما یکبار با من کاری کردی که هرگز نمیتوانم از تو درگذرم و تو را ببخشم.
ساربان پرسید آن چه کاری بود؟ شتر جواب داد یک بار افسار مرا به دُم یک خر بستی. من اگر تو را بخاطر همه آزارها و اذیتها ببخشم بخاطر این تحقیر هرگز تو را نخواهم بخشید!
ضربالمثل معروف "افسار شتر بر دُم خر بستن" اشاره به سپردن عنان کار به افراد نالایق است و اینکه چنين افرادی بدون دارابودن تخصص، تحصیلات، تجربه، شایستگی و شرایط تصدی پست و مقامی، صرفاً بر مبنای روابط زمام امور را بدست گیرند و بدبخت جماعتی که دچار چنین افرادی شوند....
#ضرب_المثل
@MER30TV 👈💯
♦️معرکهگیری به عنوان یکی از روشها و ابزارهای رسانهای برای سرگرمی و اطلاعرسانی تا زمانهای نه چندان دور بسیار کاربرد داشته است. افرادی در نقش درویش، پهلوان یا شعبدهباز در معابر عمومی سفرهای پهن میکردند و مردم ددر نقش تماشاچی با هدف سرگرم شدن یا از روی کنجکاوی با فاصلهای از سفره، دایرهوار میایستادند و گفتهها و حرکات را میشنیدند و میدیدند. وقتی تعداد تماشاچیان زیاد میشد، معرکهگیر صفهای جلویی از تماشاچیان را مجبور میکرد که بنشینند تا بقیه تماشاچیان که عقبتر ایستادهاند، بتوانند بساط معرکهگیری را ببینند.
گاهی اتفاق می افتاد یکی از تماشاچیان که در صف جلو نشسته بود با اطرافیان اختلاف پیدا میکرد و یا رفتاری از او سرمی زد که موجب حواسپرتی معرکهگیر و اختلال نظم میشد. در این موقع یکی از تماشاچیان به منظور دفع شر، کلاه (که در زمانهای قدیم استفاده از آن نزد مردم بسیار رایج بود) آن شخص مخل و مزاحم را که در صف اول نشسته بود بر میداشت و به خارج از دایره، یعنی پس معرکه پرتاب میکرد. شخص مزاحم که کلاهش پس معرکه افتاده بود برای بدست آوردن کلاهش اضطراً ازمعرکه خارج می شد و سایرین جایش را می گرفتند و دیگر نمی توانست به صف اول بازگردد.
«کلاهش پس معرکه است» از این رهگذر و بساط معرکهگیری به صورت ضرب المثل درآمد. این ضربالمثل ناظر بر شخصی است که در اموری که دیگران نیز شرکت دارند تنها او با وجود تلاش و فعالیت خستگیناپذیر به مقصود نرسد و از مساعی و زحمات خویش بهره نگیرد یا در زمانی که گفته میشود «فلانی کلاهش پس معرکه است» یعنی وضعش طوری است که احتمال موفقیت نمیرود
#ضرب_المثل
@MER30TV 👈💯
بُقچه (یا بُغچه) کسی را زیر بغلش گذاشتن
این ضربالمثل عمدتا به معنای عذر کسی را خواستن یا اخراج کردن شخص به کار میرود.
در کل هرگاه شخصی به حق و یا ناحق مدعی چیزی باشد و به نحوی برای طرف مقابل ایجاد زحمت و دردسر کند، و به جهت رفع دردسر، وی را برای همیشه دور کنند و پی کار خودش بفرستند، از این عبارت استفاده کرده و میگویند:
بقچشو گذاشتم زیر بغلش.
یعنی وی را به نحوی دور کردم که هرگز و یا تا مدتهای طولانی مراجعه نمیکند.
بُقچه، (بُغچه نیز درست است) در زبان ترکی به معنای جامه بند و پارچهایست به شکل مربع یا مستطیل که در آن لباس، غذا، مدارک، پول یا زیورآلات و غیره گذارده و نگهداری میکردند. بُقچه وسیله کمکی سفر نیز هست.
در گذشته افراد سبک سفر میکردند و وسائل سفر خود و توشه راهشان را داخل دستمال بزرگی که به آن بغچه میگفتند، گذاشته و آن را گره زده و زیر بغلشان گرفته و راهی سفر میشدند و چون وسائل حمل و نقل سریع وجود نداشت مسافر برای مدتها دور بود و بازگشتش طولانی میشد. به همین دلیل برای دور کردن دائمی و طولانی مدت افراد، مانند اخراج وی از شغل و یا موارد مشابه، از این ضربالمثل استفاده میشود.
#ضرب_المثل
@MER30TV 👈💯
#داستان_شب
کشکی حرف زدن !
در زمان گذشته مردم برای اینکه نشان دهند نامه یا دست خطی که نوشته اند متعلق به انهاست، انتهای آن را مهر می کردند.
در روی این مهر ها اسم شخص صاحب نامه نوشته شده بود که مثلا اگر شخص حاکم بود در بالای آن لفظ "الملک الله "و شعری که حاکی نام شاه بود بر روی مهر کنده می شد.
مردم عادی و طبقات فرودست فقط نام خود بر روی مهر ذکر می کردند.
در برخی دهاتها مردم آنقدر فقیر بودند که مهر را نه از آهن یا چوب بلکه از صابون و یا کشک درست می کردند
و وقتی در انتهای نامه ای چنین مهری بود، معلوم می
شد که شخص صاحب نامه فرد معتبری نیست و می
گفتند:"مهرش کشکی است. "
از همانجا اصطلاح "کشکی کشکی یه حرفی میزنه "در میان مردم رایج شد، که منظور آن است حرف های گوینده، آن بی پایه و اساس است و اعتبار چندانی ندارد.
#ضرب_المثل
@MER30TV 👈💯