طرح یک پرسش 🛑 چالشی به نام #تربیت_سیاسی انتخابات ریاست جمهوری اخیر از جنبه های مختلفی قابل تحلیل و بحث کارشناسی است؛ اما شاید ریشه ای ترین ساحت آن، بررسی از جانب #تربیت_سیاسی است. ▫️آمارها نشان می دهد که بخش بیش از هشتاد درصد از واجدین شرایط زیر ۲۵ سال در انتخابات شرکت نکرده اند. به راستی آینده انتخابات در ایران چگونه خواهد بود؟ ▫️در دور اول انتخابات بخش عمده ای از افرادی که به نظر می رسید مرجعیت اجتماعی دارند - از اساتید اخلاق و خطابه تا مداحان و سرداران و ... - از آقای قالیباف حمایت کردند. اما بخشی از بدنه حزب اللهی نه تنها آن را نپذیرفت بلکه شروع به تهمت و برچسب زنی به این افراد نمود. به راستی پس کدام مرجع مذهبی و سیاسی است که می تواند خیزش اجتماعی ایجاد کند؟ ▫️بیشترین تخریب ها و برچسب زنی ها به جریان اصولگرایی نه از جانب رقیب که از جانب خودی ها بود. حجم تخریبی که به صورت خاص از آقای قالیباف توسط بخشی از بدنه حزب اللهی صورت گرفت کم نظیر بود. به راستی حد انقلابی گری و حضور در دایره انقلاب پس چیست؟ ▫️۶۰ درصد مردم در دور اول و ۵۰درصد از مردم در دور دوم انتخابات شرکت نکردند. این موضوع احتمالا ناشی از گلایه مندی نسبت به وضعیت حکمرانی دینی است. در این صورت چه باید کرد که نگاه مردم چگونه از ناکارآمدی دینداران به ناکارآمدی حضور دین در عرصه حکمرانی عدول نکند؟ ▫️پس از شکست جریان اصولگرایی در دور دوم انتخابات، کماکان تحلیل های کاملا متضاد از نحوه رقابت جلیلی-قالیباف به گوش می رسد. بالاخره چه اندوخته ای از انتخابات ۱۴۰۳ وجود داردکه بتواند چراغ راه آینده گردد؟ آیا اصولا فهم واحدی از این رویداد در بدنه مذهبی و حزب اللهی وجود دارد؟ اینها تنها بخشی از پرسش هایی است که می توان بدان ها از زاویه نگاه تربیت سیاسی پرداخت. موضوعی که به دلیل پارادایم غیرانقلابی حاکم بر جریان انقلابی و همچنین رویکرد انحصارگرایانه بخشی از بدنه کنشگران جریان انقلاب نسبت به مردم، در طول چهاردهه گذشته شکل گرفته و حل آن نیازمند برنامه ریزی جدی و میان مدت است که در صورت عدم برنامه ریزی منجر به چالش ها و بحران های جدی در آینده خواهد شد. شاید مهمترین و راهبردی ترین بزنگاه رشد و تعالی نوجوانان در شرایط کنونی و یک دهه آینده، همین تربیت سیاسی است. 🖋 محمد رحمانی - مدیر اندیشکده مرآت 🆔 @m_rahmani_g