✅ پاسخ مکتب اخلاقی اسلام 🔹در مکاتب اخلاقی‌ای که صرفا بر روی همین معلومات مشترک انسان‌ها صرف نظر از اعتقاد به دین و #خدا [تآکید دارند]- تا جایی که من اطلاع دارم، اینها نمی‌توانند هیچ برهانی برای این استثنائات اقامه کنند [و] نمی‌توانند هیچ توجیهی بیاورند. 🔸اما از نظر #اسلام، خود این [لزوم زندگی اجتماعی] یک حکم بدیهی ذاتی نیست، [بلکه] زندگی اجتماعی از آن‌جهت که وسیله‌ای است برای اینکه انسان‌ها در آن رشد پیدا کنند و نهایتاً به #قرب_الهی و ثواب ابدی برسند مطلوب است. مطلوبیت و حُسن این در این چارچوب است. 🔹حد نصابش این است که ضرری برای زندگی ابدی‌شان نداشته باشد. این دیگر کمترین چیزی است که این کار را جایز می‌کند. برای اینکه زندگی دنیا با #آخرت قابل مقایسه نیست. یک چشم‌به‌هم زندنی است در مقابل زندگی آخرت. 📝 جلسه یازدهم #درس_اخلاق ماه مبارک رمضان ۹۸/۲/۲۸ 🌙 @mesbahyazdi_ir

⁉️ زندگی دنیا هدف یا وسیله؟ 🔻 حضرت آیت الله مصباح یزدی در دیدار کادر اجرایی #طرح_ولایت طلاب سراسر کشور: 🔸خداوند در قرآن کریم فرمود حیات دنیا لهو و لعب است و حیات واقعی تنها در #آخرت است. حالا سوال بنده این است که آیا ما این را واقعا باور کرده‌ایم؟ واقعا به زندگی دنیا همین طور نگاه می‌کنیم که «در طول سال درس می‌خوانیم تا در پایان کارنامه بگیریم و بعد از آن مدرکمان را بگیریم»؟ 🔹همه #درس خواندن برای این است که ما مدرکمان را بگیریم و مهم آن است؛ آیا نگاه ما به زندگی #دنیا هم همین است که همه‌اش مقدمه است برای آن مدرک نهایی؟ بنده اعتراف می‌کنم که لااقل نود و نه درصد کارهایم از همان قسم اول است؛ یعنی خودِ زندگی برایم هدف است، نه این که این #زندگی را مقدمه آخرت بدانم. 🔸عموم مردم آن چنان مسائل زندگی آن ها را مشغول کرده است که اصلا فرصت این را که درباره #فلسفه_خلقت و زندگی فکر کنند هم ندارند. حالا خدا فرصتی را برای ما فراهم کرده است که درباره این موضوعات فکر کنیم. 🔹پس باید این فرصت را غنیمت بشماریم و خدا را شکر کنیم که برای ما این شرایط را فراهم کرده که این مسئله را جدی بگیریم و واقعا بنشینیم فکر کنیم که برای چه می خواهیم زندگی کنیم؟ ۹۸/۸/۸ ✔️ @mesbahyazdi_ir

از نگرانی شب ها خوابش نمی برد! توجه کنیم که ما نسبت به آخرت خیلی کوتاه می آییم، جدی نمی گیریم. جا دارد مقدرای بیشتر فکر کنیم، مقداری بیشتر رفتارمان را تغییر دهیم، توجهمان را به امور اخروی بیشتر معطوف کنیم و مدام فکر دنیا و لذت های دنیا و پست و مقام ها و امثال این ها، نباشیم. دنیا و آخرت یک پروسه هست، یک خط حرکت است. یک بخشش را باید اینجا با اختیار خودمان کار کنیم، نتیجه ابدی اش را در آن عالم برداریم. اما غیر از این که ما این دنیا و زندگی را مقدمه، حرکت و سفری بدانیم که مقصدش از مرگ شروع می شود، مثل این که یک حساب دیگری هم بعضی از بندگان خدا دارند که اصلا همین جا هم که هستند، گویی آن دوره بعد را می بینند. روایت معروفش را که داستان زید بن حارثه است، همه شنیده ایم. یک روز پیغمبر اکرم(صلوات الله علیه و آله) وارد مسجد شدند، دیدند زید بن حارثه که جوانی بود، رنگش زرد شده و چشمانش گود رفته است. رسیدند به او و گفتند: «کیف اصبحت؟ یعنی حالت چطوره؟»؛گفت: «اَصبَحتُ موقِناً، یعنی با یقین صبح کردم.» حضرت فرمودند: هر چیزی یک علامتی دارد، علامت یقین تو چیست؟ گفت: علامت یقین من این است که شب از نگرانی عالم آخرت خوابم نمی برد؛ چه خواهد شد؟ اینجا اگر کار اشتباهی بکنم، می روم جبرانش می کنم، اما آنجا اگر به بلایی مبتلا شدم دیگر نمی شود جبرانش کرد. [گفت:] نگرانی این که در آخرت چه کاری با من می کنند، «اسهرت عینی؛ چشمان مرا بیدار داشت». حضرت فرمودند: «راست گفتی، [این حالات،] علامت یقین تو است. [سپس فرمودند:] «الزم ما انت علیه، یعنی همین حالت را حفظ کن!» 🔺قسمت صد و هجدهم از سلسله جلسات #درس_اخلاق حضرت آیت الله مصباح یزدی (قدس سره) با موضوع « #محبت_خدا » اشاره شده در جلسه پنجاهم درس اخلاق محبت خدا ۱۳۹۳/۰۵/۰۳ لینک متن کامل جلسه لینک صوت #اخلاق #محبت_خدا #آخرت 🏴 @mesbahyazdi_ir