💡آیا شنبه، سومین ناکامی ترامپ آغاز می شود؟ ✍️مهدی افراز 🔸جمهوری اسلامی مذاکره دو جانبه با آمریکا را پذیرفته است، اما تحت شرایط و ضوابطی که خودش مشخص می کند. این تصمیم به عقلانیت و رویه ای باز می گردد که از آن با عنوان "مقاومت تطبیقی" یا "Adaptive Resistance" یاد می شود. 🔹مقاومت تطبیقی اصطلاحی است که در ادبیات استراتژیکِ امریکایی (۱) برای توصیف پیشران های اصلی در نفوذ راهبردی ایران، ابداع شده است. در این توصیفات به توانائی هوشمندی ایران برای انطباق با چالش های بیرونی در حالی که اهداف اصلی خود را حفظ می کند، اشاره دارد. مطابق این مفهوم، جمهوری اسلامی به جای ایستادگی صرف در برابر فشارهای خارجی، استراتژی هایی را به کار می گیرد که بتواند با تغییرات در محیط بین الملل سازگار شود. یعنی تغییر در روش ها بدون این که از اصول کلی خود فاصله ای بگیرد. این نوع مقاومت انعطاف پذیر است و به کشور اجازه می دهد که در مواجهه با فشارها، راهبردهایی را انتخاب کند که همچنان مقاومت در برابر تهدیدات را حفظ کند اما به شکلی که امکان تقویت مواضع خود را داشته باشد. 🔸پیش فرض در الگوی مقاومت تطبیقی این رهیافت است که ایران بهترین مسیر برای تغییر در نظم کنونی عالم را بازی در زمینِ همین نظم می داند. همه می دانند که انقلاب ۵۷، تنها برای سرنگونی پهلوی و نظم سیاسی او نبود، بلکه تکانه ای اساسی در پایه های بنیادین ایالات متحده و هژمونی منطقه ای آن قلمداد می شود. اما انقلابیون ایران برای پیگیری این ایدئال، با تکیه بر عقل و هویت تاریخی خود به زودی انتخاب کردند که ما در یک جهان آمریکایی با آمریکا مبارزه خواهیم کرد. ایران، ایستادگی در برابر آمریکا را در درون استانداردهایی تعبیه نموده است که آن ها در همین منظومه امریکایی معنادار شده اند. به این جهت مقاومت، صرفاً یک رویه زیر میززننده مطلق نیست. مقاومت یک وضعیت هوشمندانه و آداپته شده در دنیای آمریکایی برای تداوم و تصاعد درگیری با دنیای آمریکایی است. 🔹ایران با تکیه بر مقاومت تطبیقی، چشمش را بر تهدید واقعی نمی بندد، در برابر آن ها با تکیه بر ثبات ایدئولوژیک و آرمانی، سیاست های خود را با شرایط جدید تطبیق داده و صبورانه در انتظار بهترین زمان برای تبدیل این تهدیدات به فرصت و اقدام مؤثر برای پیشبرد اهداف اساسی خود مترصد می ماند. تقریباً تمامی پیشروی های اساسی جمهوری اسلامی در منطقه در قالب همین عقلانیت صورت پذیرفته است. 🔸در هفته های گذشته مجموعه از رویدادها رقم خورده است که نشان دهنده جلوه ای تازه از مقاومت تطبیقی در سیاست های جمهوری اسلامی است. در دوره جدید سیاسی در نسبت ایران و ایالات متحده که مهم ترین آن به حوادث مابعد از طوفان الاقصی بازمی گردد و طی آن مقاومت به رهبری ایران در رخدادی بی بدیل برای بیش از ۱۸ ماه، تهدیدات امنیتی - نظامی خود در مقابل امریکا و قلعه خاورمیانه ای آن یعنی اسرائیل را به صحنه ای کاملاً آتشین تبدیل نمود و در برابر آن هزینه هایی را هم متحمل شد. در این وضعیت ویژه اما در مواجهه با دعوت همراه با تهدید به مذاکره، به جای تشدید تنش و تقابل مستقیم و یا عقب نشینی غیراصولی ، ضمن پذیرش اصل مذاکره دوجانبه، تمامی پیش شرطها را نفی، گفتگوی مستقیم را طرد و بر ماهیت صرفاً هسته ای آن تحفظ نموده است، در عین حال آمادگی های وسیع نظامی خود را ابراز کرده و رجزخوانی های دائمی را توسط نیروهای مسلح در دستور قرار داده است. همگی این رفتارها را می توان در بستر همان سازگاری هوشمندانه و عقلانیت مقاومت تطبیقی قابل درک دانست و البته طبیعی است که این نوع رفتار به جهت وارونگی های ظاهری، همواره ابهامات متعددی را برای دوستان و دشمنان جمهوری اسلامی پدید می آورد. 🔹ترامپ پس از ناکامی در پایان دادن به جنگ غزه و سامان دادن به بحران اوکراین، اینبار با لشگرکشی های هوایی و دریایی بی سابقه، بی محابا به تقابل با قدرتی آمده است که بیش از چهار دهه است با مجموعه ای از تدابیر خود را به حریفی غیرمغلوبه مبدّل کرده است. روندی که از شنبه برای ترامپ آغاز می شود از دو حال خارج نیست؛ یا از خواسته ها و پیش شرط های طمع ورزانه خود دست کشیده و وارد فضای جدی توافق می شود یا بر شروط خود می ایستد و دامنه مناقشه با ایران را بالا می برد که در هر دو صورت احتمال چالش برانگیز شدن وضعیت برای او با توجه درگیر بودنش در پرونده های دیگر بیش از همه احتمالات دیگر خواهد بود و این می تواند به دروازه ای برای ورود او به سومین ناکامی سیاسی در دوره جدیدش بدل شود. ———————————————————— (۱) و. آ . ریورا در کتاب نفوذ استراتژیک ایران؛ درباره مقاومت و فرهنگ مقاومت، مقاومت تطبیقی (Adaptive Resistance) و افزونگی طراحی شده (designed redundancy) را دو محرک اصلی در نفوذ استراتژیک جمهوری اسلامی در منطقه برشمرده و به تحلیل ساختاری آن در داخل ایران می پردازد. @afrazmahdi @mesle_Beheshti

توپ در زمین امریکاست/ بخش اول: ✍️سیدعباس عراقچی 🔹در هفته‌های اخیر، مجموعه‌ای از نامه‌ها و پیام‌ها میان جمهوری اسلامی ایران و ایالات متحده آمریکا رد و بدل شده است. برخلاف برخی تفسیرهای سطحی، این ارتباطات — دست‌کم از سوی ما — نه نمادین بوده‌اند و نه تشریفاتی . ما آن‌ها را تلاشی واقعی برای شفاف‌سازی مواضع و گشودنپنجره‌ای به‌سوی دیپلماسی تلقی می‌کنیم. 🔹با توجه به اظهارات روز دوشنبه رئیس‌جمهور دونالد ترامپ، ایران آماده است با جدیت وارد تعامل شود و با هدف دستیابی به یک توافق وارد گفت‌وگو شود. ما روز شنبه در عمان برای مذاکرات غیرمستقیم دیدار خواهیم کرد. این دیدار به همان اندازه که یک فرصت است، یک آزمون نیز هست. 🔹مدلی که ما برای این تعامل پیشنهاد می‌دهیم، نوآورانه یا بی‌سابقه نیست. ایالات متحده خود در حال میانجی‌گری مذاکرات غیرمستقیم میان روسیه و اوکراین است — مناقشه‌ای به‌مراتب شدیدتر و پیچیده‌تر که ابعاد راهبردی، سرزمینی، نظامی، امنیتی و اقتصادی را در بر می‌گیرد. 🔹من شخصاً نیز تجربه‌ی هدایت مذاکرات غیرمستقیم با ایالات متحده را داشته‌ام. این روند که در سال ۲۰۲۱ با میانجی‌گری اتحادیه اروپا انجام شد، هرچند پیچیده‌تر و دشوارتر از مذاکره‌ی مستقیم بود، اما هم امکان‌پذیر و هم ثمربخش بود. گرچه آن زمان به خط پایان نرسیدیم، اما دلیل اصلی آن، نبود اراده‌ی واقعی از سوی دولت جو بایدن بود. 🔹پیگیری مذاکرات غیرمستقیم نه یک تاکتیک است و نه بازتاب یک گرایش ایدئولوژیک، بلکه انتخابی راهبردی است که بر پایه‌ی تجربه اتخاذ شده است.ما با دیواری بزرگ از بی‌اعتمادی مواجه هستیم و نسبت به صداقت نیت‌ها تردیدهای جدی داریم؛ تردیدهایی که با اصرار ایالات متحده بر از سرگیری سیاست «فشار حداکثری» پیش از هرگونه تعامل دیپلماتیک، تشدید شده‌اند. 🔹برای حرکت به‌سوی آینده، ابتدا باید به درک مشترکی از این واقعیت برسیم که: به‌طور اصولی، چیزی به‌نام «گزینه نظامی» وجود ندارد، چه رسد به «راه‌حل نظامی». رئیس‌جمهور ترامپ نیز با توصیه به آتش‌بس به‌عنوان نخستین گام برای پایان دادن به جنگ اوکراین، به‌روشنی به این واقعیت اذعان کرده است. 🔹هزینه کردن منابع مالیات‌دهندگان آمریکایی برای تشدید حضور نظامی ایالات متحده در منطقه‌ی ما — حضوری که می‌تواند جان سربازان آمریکایی را هزاران کیلومتر دورتر از خاک‌شان به خطر بیندازد — نه‌تنها به نتیجه ی دیپلماتیک منتهی نمی‌شود، بلکه مانعی برای آن است. ملت سرافراز ایران، که دولت من در زمینه‌ی بازدارندگی واقعی بر قدرت آنان تکیه دارد، هرگز تحمیل و اجبار را نخواهد پذیرفت. 🔹ما نمی‌توانیم تصور کنیم که رئیس‌جمهور ترامپ بخواهد به یکی دیگر از رؤسای‌جمهور ایالات متحده بدل شود که درگیر جنگی فاجعه‌بار در خاورمیانه شده است؛ جنگی که به سراسر منطقه گسترش خواهد یافت و هزینه‌ای به‌مراتب فراتر از هفت تریلیون دلار از مالیات مردم آمریکا خواهد داشت —هزینه‌ای که دولت‌های پیشین آمریکا در افغانستان و عراق بر باد دادند. 🔹با نگاهی به آینده، دو نکته‌ی اساسی شایسته‌ی تأکید است. نخست آن‌که، ممکن است رئیس‌جمهور ترامپ علاقه‌ای به برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) نداشته باشد، اما این توافق حاوی یک تعهد کلیدی است که در آن آمده است: «ایران بار دیگر تاکید می کند که هیچگاه و تحت هیچ شرایطی به دنبال جستجو، تولید و یا به دست آوردن سلاح هسته ای نخواهد بود..» (بند iii از «مقدمه و مفاد کلی» برجام) ده سال پس از انعقاد برجام — و نزدیک به هفت سال پس از آنکه ایالاتمتحده به‌طور یک‌جانبه از این توافق خارج شد — هیچ‌گونه مدرکی وجودندارد که نشان دهد ایران این تعهد را نقض کرده است. 🔹این موضوع بارها و بارها در ارزیابی‌های نهادهای اطلاعاتی ایالات متحده مورد تأیید قرار گرفته است. تولسی گابارد، مدیر اطلاعات ملی آمریکا، اخیراً تصریح کرده است که:«ایران در حال ساخت سلاح هسته‌ای نیست و رهبر معظم [آیت‌الله علی خامنه‌ای] برنامه تسلیحات هسته‌ای را که در سال ۲۰۰۳ متوقف کرده بود، مجدداً فعال نکرده است.» 🔹ما نسبت به بسیاری از جنبه‌های سیاست جهانی آمریکا، و به‌ویژه سیاست‌های غرب در منطقه‌ خود، از جمله استانداردهای دوگانه در حوزه اشاعه تسلیحات، انتقادها و گلایه‌های جدی داریم. به همین ترتیب، ممکن است برخی نگرانی‌ها نیز درباره برنامه هسته‌ای ما وجود داشته باشد. ما زمانی که در سال ۲۰۱۵ به توافق برجام پیوستیم، آمادگی خود را برای پاسخ‌گویی به این نگرانی‌ها اثبات کردیم — توافقی که از موضعی برابر و مبتنی بر احترام متقابل شکل گرفت. 🔸@s_a_araghchi @mesle_Beheshti

توپ در زمین امریکاست/ بخش دوم: ✍️سیدعباس عراقچی 🔹اما با وجود آن‌که هنوز به چارچوب برجام پایبند مانده‌ایم، تجربه‌ی ما از عدم تمایل یا ناتوانی ایالات متحده و اتحادیه اروپا در انجام تعهدات‌شان در چارچوب این توافق هسته‌ای، بسیاری را در ایران به این نتیجه رسانده که حصول هر توافق جدید، مستلزم دریافت تضمین‌هایی برای اجرای متقابل تعهدات است. 🔹دوم، یک سوءبرداشت جدی وجود دارد که باید برطرف شود. بسیاری در واشنگتن، ایران را از منظر اقتصادی کشوری بسته تصویر می‌کنند. اما واقعیت آن است که ایران به‌طور کامل برای حضور فعال شرکت‌ها و کسب‌وکارهای بین‌المللی باز است. این محدودیت‌ها، نه از جانب ایران، بلکه از سوی دولت‌های ایالات متحده و موانع تحمیل‌شده توسط کنگره بوده‌اند که شرکت‌های آمریکایی را از ورود به بازار ایران — بازاری با فرصت‌هاییدر مقیاس تریلیون دلاری — باز داشته‌اند. 🔹در حقیقت، زمانی که آمریکا در چارچوب برجام مجوز فروش هواپیماهای مسافربری را صادر کرد، ایران بلافاصله برای خرید بیش از ۸۰ فروند هواپیما با شرکت بوئینگ وارد مذاکره و عقد قرارداد شد. گفتن اینکه فرصت‌های تجارت و سرمایه‌گذاری در ایران بی‌نظیر است، حق مطلب را ادا نمی‌کند. 🔹پیشنهاد ما برای آغاز مذاکرات غیرمستقیم همچنان روی میز قرار دارد. ما بر این باوریم که اگر اراده‌ی واقعی وجود داشته باشد، همواره راهی برای پیشرفت هست. همان‌طور که تجربه‌های اخیر نشان داده‌اند، دیپلماسی در گذشته نتیجه‌بخش بوده و همچنان می‌تواند مؤثر باشد. ما آماده‌ایم نیت صلح‌آمیز خود را شفاف کنیم و برای رفع هرگونه نگرانی منطقی، اقدامات لازم را انجام دهیم. 🔹در مقابل، ایالات متحده می‌تواند جدیت خود را در مسیر دیپلماسی با پایبندی واقعی به توافقی که امضا می‌کند نشان دهد.اگر به ما احترام گذاشته شود، ما نیز با احترام پاسخ خواهیم داد. 🔹اما افزایش حضور نظامی پیام کاملاً متضادی ارسال می‌کند. این سخن من را به یاد داشته باشید: ایران دیپلماسی را ترجیح می‌دهد، اما به‌خوبی می‌داند چگونه از خود دفاع کند. ما نه در گذشته در برابر تهدیدها تسلیم شده‌ایم، و نه اکنون و نه در آینده تسلیم خواهیم شد. ما خواهان صلح هستیم، اما هرگز تسلیم را نمی‌پذیریم. 🔹اکنون توپ در زمین آمریکاست. اگر آمریکا به‌دنبال راه‌حل دیپلماتیک واقعی است، ما مسیر آن را پیش‌تر نشان داده‌ایم. اما اگر هدفش تحمیل اراده از طریق فشار باشد، باید بداند: ملت ایران در برابر زبان زور و تهدید، متحدانه و قاطع واکنش نشان می‌دهد. اکنون فرصتی وجود دارد تا ایالات متحده سرانجام یک «رئیس جمهور صلح» داشته باشد. این‌که آیا این فرصت را مغتنم می‌شمارد یا نه، انتخاب خود آنهاست. 🔸@s_a_araghchi @mesle_Beheshti

♦️ ما و چهار نکته درباره مذاکرات غیرمستقیم عمان ✍ مسعود براتی 1⃣ نکته اول که مطرح و از اهمیت هم برخوردار است، این است که با توجه به مواضع روشن و صریح رهبر انقلاب در چند ماه اخیر مبنی بر نفی مذاکره، آیا مذاکرات غیرمستقیمی که مطرح شده و قرار است روز شنبه در عمان برگزار شود، مغایرتی با این مواضع دارد یا خیر؟ و آیا این مذاکرات با مجوز رهبری صورت می‌گیرد؟ به نظرم پاسخ به این سوال روشن است. بر اساس شواهد قابل تحلیل و سخنان مسئولان ارشد نظام، این مذاکرات با مجوز رهبری انجام می‌شود. ویژگی این مذاکرات عبارت است از: 1. مذاکرات به صورت غیرمستقیم برگزار می‌شود، همان‌گونه که در دوره‌های شهید رئیسی و آقای روحانی نیز چنین بود. البته با این تفاوت مهم که سطح مذاکرات ارتقا یافته و از معاون وزیر به وزیر تبدیل شده است. 2. این مذاکرات صرفاً به موضوع هسته‌ای محدود است و مسائل غیرهسته‌ای در آن مطرح نخواهد شد.   بنابراین، ادعای مجوز نداشتن مذاکرات، مسموع نیست. از این صحبت دو شرط اساسی قابل برداشت است:«غیرمستقیم» بودن و «محدود بودن به موضوع هسته‌ای». جریان انقلابی و دلسوز نظام نباید درگیر موضوع مجوز داشتن یا نداشتن باشد که وضعیت روشنی دارد بلکه باید نسبت به رعایت این دو شرط حساسیت داشته و رعایت آنها را رصد کند.   2⃣ نکته دوم مربوط به قرائت طرف مقابل است. آمریکا و رژیم صهیونیستی تلاش می‌کنند مذاکرات را به سمت گفت‌وگوی مستقیم (مانند ادعای ترامپ) یا مدل لیبی (طبق اظهارات نتانیاهو) سوق دهند. تیم مذاکره‌کننده ایرانی باید حداکثر مراقبت را داشته باشد تا از الگوهای مطلوب آمریکا و رژیم صهیونیستی تبعیت نکند. نگرانی‌ای که وجود دارد، تکرار تجربه سال ۹۲ و اقدامات خارج از چارچوب (مانند تماس تلفنی آقای روحانی با اوباما) است. باید مراقب بود که مذاکره‌کنندگان ایرانی از خطوط قرمز تعیین‌شده عبور نکنند و به سمت مذاکره مستقیم یا طرح موضوعات غیرهسته‌ای کشیده نشوند. همچنین، نباید تصویری از ضعف یا ناچاره بودن ایران در مذاکره ارائه شود، چرا که این امر هم دشمن را جری‌تر می‌کند و تهدیدات علیه ایران را افزایش میدهد و هم دوستان ما را در شرایط حساس منطقه غرب آسیا ناامید می‌کند . 3⃣ نکته سوم این است که فارغ از مجوز رهبری، آیا مذاکره از منظر منظومه فکری ایشان امری مطلوب است و آیا می‌تواند مشکلات مردم ایران را حل کند؟ پاسخ روشن است: نه. هم دیدگاه رهبر انقلاب و هم تجربه تاریخی مذاکرات با آمریکا نشان داده که این مسیر راه‌حلی برای رفع مشکلات کشور نیست. بنابراین، نباید این موضوع به اولویت اصلی کشور تبدیل شود و انتظارات کاذب در جامعه ایجاد کند. اولویت واقعی کشور، برنامه‌ریزی داخلی، تقویت توانمندی‌های ملی و تمرکز بر اقتصاد مقاومتی است. متأسفانه اینکه در هفته اول پس از تعطیلات نوروز، شاهد این هستیم که مسئله مذاکرات به جای مسائل اساسی مانند سرمایه‌گذاری برای تولید (که شعار سال است)، در کانون توجه قرار گرفته است، نشان میدهد اولویت‌های کشور اشتباه است. این روند مضر است و نباید اولویت‌های اصلی به حاشیه نروند.   4⃣ نکته چهارم ضعف اساسی دولت در نداشتن برنامه اقتصادی مشخص و واقعی برای رفع مشکلات اقتصادی مردم است. در چنین شرایطی، دادن وزن رسانه‌ای به مذاکرات، جامعه را به سمت «تشدید شرطی‌شدن» نسبت به مولفه‌های خارجی سوق می‌دهد. این ضعف مهم دولت است که شرایط را سخت‌تر می‌کند. باید با جهاد تبیین، بر راهکارهای داخلی (مانند مسکن، تولید و اقتصاد مقاومتی) تأکید کرد. مثال چین نشان می‌دهد که مقاومت در برابر فشارهای آمریکا با برنامه‌ریزی داخلی و تقویت بنیه اقتصادی ممکن است.   🔻در پایان، باید واقع‌بینانه با موضوع برخورد کرد. با اعتماد به رهبری و رصد مستمر تحولات، باید مراقب بود که نه جلوتر از رهبر انقلاب حرکت کنیم و نه مسئولیت‌های خودمان را به دوش ایشان بیندازیم و پشت ایشان پناه بگیریم. حضور فعالانه و تبیین کننده و تکیه بر محکمات اندیشه رهبر انقلاب در تحلیل تحولات امر راهبردی و راه‌گشا خواهد بود. @mesle_Beheshti

🗒 آغاز چرخه‌ی باطل: دولت بی‌برنامه، جامعه‌‌ی بی‌حافظه ✍️مهدی جمشیدی ۱. درباره‌ی مذاکره با شیطان بزرگ، دو نظر مطرح شده است: الف. رهبری، مخالف است و دولت به ایشان تحمیل کرده و ایشان فقط توانسته مذاکره را به مذاکره‌ی غیرمستقیم، تقلیل بدهد. ب. مذاکره‌ی غیرمستقیم، تاکتیک کنونی خود رهبری هم هست و مقصود ایشان است که زمان بخرد یا از جنگ‌ جلوگیری کند یا از فتنه‌‌ی داخلی. ۲. به تاریخ باز گردیم‌. درباره‌ی مذاکرات دوره‌ی روحانی، رهبری نه شروع‌کننده بود و نه موافق، و همیشه به تلخی سخن می‌گفت و می‌گفت خوشبین نیست و برای مردم، یک تجربه‌ای خواهد شد. این در حالی است که همان زمان، عده‌ای از انقلابی‌ها می‌گفتند برجام، تصمیم نظام - یعنی رهبری - است. امروز مشخص شده که اصل مسیر، غلط بوده و ما دچار خسارت محض شدیم. آیا رهبری خود را در این خسارت محض، شریک می‌داند؟ خیر. چرا؟ چون از ابتدا هشدار داد و نشان داد که دستگاه محاسباتی‌اش مانند دولت نیست و نظریه‌اش، مقاومت است نه مذاکره. ۳. گره‌ی مسأله، اینگونه گشوده می‌شود که روحانی در انتخابات، شعار مذاکره داد و این شعار، رأی آورد و رهبری به این دلیل نخواست مقابل رأی بخشی از جامعه بایستد، نه اینکه خودش موافق راهی بود که در نهایت به خسارت محض ختم شد. رهبری در پی تحمیل به جامعه نیست و نمی‌خواهد هدایتش، دیکتاتورمآبانه باشد. ۴. امروز هم داستان، از این قبیل است. مسأله این است که مذاکره، بدنه‌ی اجتماعی دارد و اینطور القا شده که تحریم، مانع معیشت است و مانع تحریم نیز عدم‌مذاکره، و مانع مذاکره نیز رهبری. به این واسطه، مصلحت کلان اقتضا می‌کند که رهبری به سطحی از مذاکره، رضایت بدهد. موضع حقیقی رهبری، همان است که مذاکره را عاقلانه و شرافتمندانه ندانست و به تجربه، استناد کرد و مذاکره را هرگز مفید ندانست. موضع امروزین ایشان، موضع مصلحتی است نه حقیقتی. و آنچه موجب این موضع ثانونی و عرضی شده، نگاه ایشان به فهم جامعه و فراهم‌سازی امکان انتخاب برای آن است. بخشی از جامعه، مایل است که راه غلط را دوباره برود؛ هرچند ایشان دو ماه پیش، این راه را با تعابیر غلیظ و قاطع، نفی کرد. ۵. دولت، نه وزیر اقتصاد دارد و نه برنامه‌ی اقتصادی، و در عین حال، به دنبال گشودن گره‌ اقتصاد از طریق مذاکره با ترامپ است. حکایت دولت، حکایت بی‌عُرضه‌گی و کارنابلدی است. جامعه نیز چون دچار بی‌حافظه‌گی است و حتی دیروزش را به یاد نمی‌آورد، مایل به تکرار چندباره‌ی تجربه‌های غلط است. البته این مردک قمارباز، کسی نیست که تعهد بشناسد. دوباره در پی سراب به راه افتاده‌اید! افسوس که فهمی از «دلیلِ تجربه» ندارید. امروز باد می‌کارید و فردا، طوفان درو خواهید کرد. https://eitaa.com/mahdi_jamshidi60 @mesle_Beheshti

🔻زوایای پنهان مذاکره با آمریکا ✍️محمدمهدی تهرانی 🔹یکم. ایران و آمریکا در طول سالیان اخیر و حتی در دولت شهید رئیسی و بعد از آن مداوماً مذاکراتی داشته‌اند. رهبرانقلاب در دی‌ماه گذشته تصریح کردند که لحاظ منافع آنها در چنین مذاکراتی تهدید مردم‌سالاری است. این نشان می‌دهد که مذاکراتی همواره وجود داشته و البته ملاحظاتی هم گاه در خصوص آن بوده. 🔹دوم. مسئله دقیقا آن‌گاه حساس می‌شود که ۱)پای مذاکرات کلان به میان می‌آید، ۲)ترامپِ قاتل طرف مذاکره می‌شود، ۳)مذاکرات به مستقیم شدن سوق می‌یابد و ۴)مذاکرات نه در بستر نوعی همکاری که در بستر تهدید شکل می‌گیرد. 🔹سوم. خصوصا پس از آتش‌بس در غره، موضع به ظاهر ضدجنگ ترامپ، ساده‌لوحی‌هایی را در ایران به دنبال داشت که از آمریکا تصویر یک آمریکای خوب می‌ساخت؛ آمریکایی که دیگر مثل گذشته‌اش نیست. واضح شد که چنین تصویری چقدر سخیف بوده است. 🔹چهارم. ذوق‌زدگی دولت پزشکیان در مقابل بازیِ فریب ترامپ که همراه با فضاسازی دیپلمات‌های سابق بود، طبیعتاً باید با مواجهه صریح جریان انقلابی مواجه می‌شد که مهدی کوچک‌زاده این نقش را در مجلس بیش از همه بر عهده گرفت. این در شرایطی بود که حتی وزارت خارجه هم با توجه به مواضع ترامپ به بی‌حاصل بودن مذاکرات رسیده بود اما تنها ماندن کوچک‌زاده در بیان موضع انقلابی، بار مسئولیتِ موضع‌گیری صریح را بیش ازهمه متوجه رهبری کرد. 🔹پنجم. دقیقاً چرا اکنون مذاکره مطرح می‌شود؟ مسئله را باید بخشی از مناسبات محور مقاومت دید؛ یعنی بستری کاملا متفاوت با مذاکرات گذشته. جنگ پنهانی که بین محور مقاومت و جریان استکبار وجود داشت، از ۸اکتبر صورتی عریان‌تر به خود گرفت. طبیعتاً طرف مقابل در برابر پیش‌روی‌های گام به گامش در سوریه و لبنان و فلسطین باید سراغ مادر شرور این بچه‌ها بیاید. پس موضوعیت این مذاکرات دقیقاً نه حول تحریم یا مسائل پیشین که حول جنگ است. 🔹ششم. ادبیات ترامپ ادبیاتی پرتناقض و دوسویه بود و متناسب با آن ادبیات طرف ایرانی هم دوسویه شد. ظهور واضحش را می‌توان در دوگانگی ادبیات لاریجانی و عراقچی در مسئله سلاح هسته‌ای دید. 🔹هفتم. مطلوب طرف مقابل لیبی‌سازی ایران است و این را به صراحت نتانیاهو هم می‌گوید. واضح است که اگر چنین موضعی تعدیل نشود، فرجامی برای مذاکره متصور نخواهد بود. در طرف مقابل و در مقابل تهدید جنگ، طرف ایرانی با تهدید حرکت به سمت سلاح هسته‌ای و به رخ کشیدن قدرت نظامی درصدد ایجاد موازنه بوده است. آیا آمریکا بادست خود ایران را اتمی خواهد کرد؟ 🔹هشتم. مطابق بیان سرلشگر باقری رهبرانقلاب درچنین شرایطی اجازه مذاکرات غیرمستقیم را داده‌اند وچنین مذاکراتی از بستر پیشنهادی ایران یعنی همان عمان پیگیری خواهد شد و نه امارات. 🔹نهم. چنانچه مذاکره باید در بستر محور مقاومت فهم شود، قاعدتاً نمی‌تواند ونباید با صرف نظر از مسائل محور مقاومت پی گرفته شود. نمی‌شود فلسطین از نقشه پاک شود وما دلمشغول خودمان باشیم. به این ترتیب به نظر می‌رسد منطقاً مذاکره با هر گستره‌ای آغاز شود، ازنگاه هیچ‌یک ازطرفین نمی‌تواند منطقه را کاملا نادیده بگیرد. نه برای طرف آمریکایی چنین نادیده‌انگاری‌ای مطلوب است و نه طرف ایرانی. 🔹دهم. تصویرسازیِ رسانه‌ایِ این مذاکرات چیزی است که تا کنون طرف ایرانی در آن عمیقاً از طرف آمریکایی که درسطح رئیس‌جمهور به میدان آمده، عقب مانده است. 🔹یازدهم. موضع اقتدار هم در طرف ایرانی دچار خلل شد؛ تا آنجا که سرلشگر باقری هم لباس نظامی از تن درآورد تا پیام صلح بدهد! 🔹دوازدهم. آنچه درگام نخست در عمان رقم می‌خورد چنین که شواهد برمی‌آید، بیش از آنکه مذاکره‌ای مشخص باشد، گفت‌و‌گوهایی اولیه در خصوص امکان مذاکره است. توضیحات وزارت خارجه آمریکا هم همین را می‌رساند:"آنچه در عمان اتفاق خواهد افتاد، مذاکره نیست؛ بلکه گفت‌و‌گو برای کشف آنچه است که می‌توان از طریق مذاکره به دست آورد." 🔹سیزدهم. آنچه در طی این روزها چالش‌ساز شده، مستقیم یا غیرمستقیم بودن مذاکره است. به نظر می‌رسد این مذاکرات هر چه که باشد در ابتدا مستقیم نخواهد بود. غیرمستقیم بودن به معنای وجود نوعی واسطه‌گری است؛ چنانچه مثلا در دوران اوباما، کاترین اشتون درابتدای مسیر، چنین نقش میانجی‌گرایانه‌ای را بین دوطرف ایفا کرده است. با توجه به مواضع تدامپ و نیز خبر واشنگتن‌پست که اگرمذاکره مستقیم نباشد، طرف آمریکایی به عمان سفر نخواهد کرد، به نظر می‌رسد مستقیم شدت مذاکرات درادامه و درصورت منطقی پیش رفتن روند غیرمستقیم، مدنظر دو طرف است. نسبت چنین وضعیتی هنوز باتاکیدات رهبرانقلاب مشخص نیست. 🔹چهاردهم. درچنین شرایطی:۱)هرگونه ابراز خوش‌بینی و درب بهشت نشان دادن، واضح است که ابلهانه است.۲)گفتمان مقاومت و شرافت در مقابل قاتلان رذل و گستاخ بین‌المللی باید تقویت شود. ما درمراسم سیزده‌به‌در نیستیم.۳)نیازمند آرامشِ همراه با خشم‌ایم. @mesle_Beheshti

❓سوال آیا مذاکرات غیر مستقیم عمان با دستور رهبر انقلاب صورت می‌گیرد؟ ✍ مسعود براتی ◀️ باید دقت کرد که کلمات دارای بار معنایی مشخص هستند. یک بار می‌گوییم «مجوز دارد»، یعنی چه؟ مجوز یعنی اینکه رهبر انقلاب آگاه هستند و اجازه داده‌اند این کار انجام شود.  یک بار می‌گوییم ایشان «دستور داده‌اند»، این سطحی بالاتر است، یعنی نه تنها مجوز، بلکه ایشان خودشان صدا کردند و فرموده‌اند: «بیایید و این کار را انجام دهید». این دو تفاوت معنایی دارند. 🔹 رهبر انقلاب  در موضوعات اصلی و اساسی که به حرکت کلی جامعه مرتبط است و در حوزه ماموریت رهبری است، ثبات نظری دارند و دارای محکمات اندیشه‌ای هستند. مسئله ایران و آمریکا از جمله آنهاست و با قاطعیت میتوان گفت که تغییر بنیادی در دیدگاه ایشان رخ نداده است. با توجه به صحبت‌های صریح ایشان در ماه‌های اخیر (از ۱۹ بهمن به بعد) درباره مذاکره با آمریکا و اشتباه بودن آن، و تأکید بر اینکه منظور آمریکا از مذاکره، آن چیزی نیست که در سیاست خارجی وجود دارد، بلکه به معنای دیکته کردن زیاده خواهی‌های آمریکا است – که محدود به هسته‌ای نیست و بسیار فراتر است – به ویژه اینکه این دولت آمریکا یعنی ترامپ در این قضیه شدیدتر است، پس ایشان مخالف مذاکره در چارچوب پیشنهاد ترامپ هستند و این دیدگاه تغییر نخواهد کرد.  از منظر فایده‌مند بودن مذاکره برای حل مشکلات اقتصادی مردم نیز نظر رهبر انقلاب روشن است. ایشان تصریح متعدد کرده‌اند که مذاکره نه تنها مشکلات را حل نمیکند بلکه آن را تشدید می‌کند. در قضیه تحریم هم ایشان تصریح دارند که مذاکره با آمریکا گره تحریم را کورتر خواهد کرد. این سخن نیز بر اساس تجربه و تحلیل دقیق مسایل است. 🔻لذا این گزاره که «حضرت آقا دستور داده‌اند» که به معنای مطلوب بودن این کار در نگاه ایشان است، با محکمات اندیشه‌ ایشان همخوانی ندارد و به نظرم تحریف سخنان ایشان است. 🔸 اما «مجوز داشتن» یعنی عدم مخالفت ایشان با درخواست مطرح شده از سوی دولت است. به نظر می‌رسد دولت با استناد به برخی دلایل مثل اینکه: «ما می‌خواهیم برویم، فوایدی متصور است؛ مثلاً کاهش تهدیدات، به تأخیر انداختن برخی مسائل، یا شاید امتیازاتی بگیریم و ...»  درخواست مذاکره غیر مستقیم با آمریکا را در عمان مطرح کرده است و رهبر انقلاب با این درخواست مخالفت نکردند. مانند مذاکرات محرمانه عمان در سال ۹۰ و ۹۱ که با اصرار آقای دکتر صالحی مجوز آن صادر شد. آقای صالحی در خاطرات خود توضیحات مفصلی درباره نحوه اخذ مجوز مذاکرات محرمانه عمان از رهبر انقلاب، داده‌اند. مذاکراتی که در همان زمان به نتیجه نرسید. 🔻این نکته هم مهم است که صدور مجوز نشان میدهد محکمات اندیشه‌ای رهبر انقلاب نقض نشده است و این حرکت مغایرت اساسی با آنها ندارد هرچند تطابق هم ندارد. و این را هم توجه کنیم که فرق است بین مغایرت نداشتن و منطبق بودن. اولی حداقلی است و دومی حداکثری. وقتی صرفا مغایرت نباشد و اصرار بر انجام باشد، مجوز داده میشود و زمانی که انطباق باشد، حتی اگر اصراری نباشد، دستور صادر می‌شود. ❗️ بر اساس تحلیل صحبت‌های مسئولین نظام، قیودی که سبب شده مغایرتی با محکمات سخنان رهبر انقلاب وجود نداشته باشد دو مورد است: ۱. فقط در موضوع هسته‌ای باشد. سایر موضوعات مورد بحث نباشد. ۲. مذاکره غیرمستقیم باشد. این دو قید اگر درست رعایت شود می تواند مذاکره مد نظر ترامپ را نفی کند. ✅ جمع بندی اینکه «دستور» یک سطح حداکثری است و «مجوز» سطح حداقلی و در این قضیه مذاکره غیرمستقیم با نوع دوم مواجه هستیم نه نوع اول.  پی‌نوشت: دیروز در جمع دانش‌آموزان مدرسه مصاف درباره مذاکره غیرمستقیم صحبت کردم، این سوال را یکی از دانش‌آموزان مطرح کرد. @mesle_Beheshti

⭕📝چرا نظام کمی عقلانیت و بصیرت بخرج نمی‌دهد؟ ✍️سعید زیباکلام ⭕️ با مروری بر برخی از یادداشت‌های روزنامه‌نگارانِ بشدت طرفدار مذاکرات و هرگونه توافق آشکار می‌شود که مخالفان‌شان را بلااستثناء یا تندرو و متصلب می‌خوانند و یا محافظه‌کار و افراطی. امّا این روزنامه‌نگاران اوضاع را چگونه تحلیل می‌کنند و چه مواضع  واقع‌بینانه کارشناسانه دارند؟ ⭕ عموم این قبیل روزنامه‌نگاران بر این باورند که اگر جمهوری اسلامی وارد مذاکره با آمریکا شود نه تنها با یک توافقنامه تمام تحریمها لغو می‌شود که تهدید و خطر جنگ قریب‌الوقوعی که آمریکا ما را به چند دهه قبل برمی‌گرداند هم کاملا  محو و نابود می‌شود. فقط کافیست نظام کمی بصیرت و کمی هم عقلانیت بخرج داده به آن اقلیت کم‌شمار متصلبِ تندرویِ افراطی پشت کند و آن توافقنامه را سریعاً با آمریکا امضاء کند. زان پس جهنمِ ایران گلستان می‌شود. زیرا راه اصلاح امور و توسعه پایدار باز می‌شود. و اگر هم چنین نکند که خود داند با اکثریت روزانه روبه افزایش ناراضیان و مخالفان و شورشهای زیرخاکسترِ در حال پخت‌وپز در رسانه‌ها. 📌 یک نمونه از این تحلیلهای پخته بصیرتمندانه عقلانی را ملاحظه‌کنید: «جمهوری اسلامی اگر بخواهد تحریم اقتصادی کشور را از طریق یک توافقنامه لغو کند، طیف  متصلب هواداران خود را از دست  می‌دهد ....». 🔴از جمله ویژگیهای بسیار مهم عموم این قبیل یادداشتها، اینکه: 1⃣هیچ‌گاه از زمینه و بستر تسلیم‌طلبانه زورگویانه تهدیدآمیز این مذاکرات کمترین سخنی گفته نمی‌شود. 2⃣هیچ‌گاه گفته نمی‌شود که آمریکاییها از این مذاکرات چه اهدافی را تعقیب می‌کنند. 3⃣هيچ‌گاه گفته نمی‌شود که ایران کدامین اهداف آمریکا را باید یا بهتر است بپذیرد و کدامین را نه. 4⃣هیچ‌گاه گفته نمی‌شودکه آیا ”لغو نظام تحریمها“، بزرگترین خواسته ایران، با توجه به تجارب حدوداً بیست ساله گذشته، اساساً محتمل است؟ و رژیم آمریکا برای لغو نظام تحریمها مشخصاً چه خواسته‌هایی دارد؟ 5⃣هیچ‌گاه گفته نمی‌شود که کدامیک از شخصیتها و نهادهای موثّر آمریکایی لغو نظام تحریم‌ها را با چه شرط و شروطی قابل قبول می‌داند. ⭕️ به‌عوض، سناریوی مذاکرات و حصول توافق و لغو تحریمها بگونه‌ای ارائه و روایت می‌شود که گویی رژیم صلح‌طلبِ دموکراتِ عدالتخواهِ پایبند حقوق بین‌الملل، رویهمرفته خواهان و آماده توافقی برای رفع و لغو نظام تحریمهاست و عدم حصول توافق و لغو تحریمها نتیجه مستقیم موضع‌گیری افراطی و تندروانه ایران است. و این یعنی، ملت ایران! مقصر اصلی عدم حصول توافق، لغو تحریمها، و یورشهای  وحشیانه جنگی متعاقب احتمالی آمریکا، جمهوری اسلامی است نه رژیم صلح‌طلبِ ایران‌دوستِ دموکراتیکِ عدالت‌خواهِ راعی معاهدات بین‌الملل آمریکا! ⭕️ بی‌هیچ ملاحظه و مصلحت‌اندیشی‌ای، آیا براستی این قبیل زمینه‌سازی افکار عمومیِ هموطنان، از سر میهن‌دوستی و غیرت وطنی و عزت‌خواهی برای ایران، و شفقت بر ملت ایران است؟ ولاحول ولاقوه الّا بالله العلی‌العظیم. ⭕️ آیا می‌توانید در جریان اصلی رسانه‌های حاکمیتی آمریکا، حتّی یک تحلیل مشابه این قبیل تحلیلها در میان روزنامه‌نگاران، اندیشمندان اندیشکده‌ها، و رجال سیاسی سابق و اسبق آمریکایی پیدا کنید؟ ▪”استغفرواالله ربّی و اتوب الیه“ جمعه، ٢٢ فروردین ١۴٠۴ 🆔 @Saeidzibakalam @mesle_Beheshti

🧨 در صورت حمله آمریکا، قیمت نفت را باید منفجر کنیم! ✍️علیرضا کمیلی شاید بتوان ادعا کرد که عملیات موثر #طوفان_الاقصی، چنان لابی صهیونی در جهان را آشفته ساخت که تمام توان خود را برای مرکزیت دادن به تهدیدی بنام #ایران در دولتمردان آمریکایی به کار بگیرد. نقش آفرینی موثر و متمایز یمنی ها در کنار ضرباتی که مقاومت لبنانی و عراقی در این بازه تاریخی در کنار حمله مستقیم ایران به رژیم، کاری کرد که لابی یهود، تمرکز خود را بر ایران و هم پیمانان او بیش از گذشته متمرکز کند. نقش #نتانیاهو در این میان پررنگ بوده است. تا جایی که گرچه #ترامپ، اولویت اصلی دشمنی خود را #چین می داند ولی عملا آنچه در متن اقدامات خصمانه او قرار داشته، حضور مستقیم در حمله به یمن و تهدید جدی ایران بوده است که البته برگه یمن باید همچنان نقش موثر خود را ادامه دهد. استفاده از ابزار #نفت باید یکی از تهدیدهای جدی ما باشد حتی اگر به قیمت خروج از پیمان بیفایده با سعودی تمام شود. خط قرمز ما باید حمله به تاسیسات حیاتی مان باشد و برای آن باید قیمت #نفت را منفجر کنیم. در این شرایط، گرچه دولتمردان به درستی شرایط نگرانی را از جامعه دور کرده اند ولی باید احتمال حملات محدود و البته موثر #رژیم_صهیونیستی و #آمریکا علیه ما را داد و برای تحریک همزمان منافقان داخلی و مردم، فکری کرد. از آنجا که بعید میدانم #مذاکرات تاثیری در تصمیم ترامپ داشته باشد، توصیه می کنم ستادهای مردمی مقابله با آمریکا در مساجد و محلات تشکیل شوند و برای راهکارهای مواجهه احتمالی تدبیر نمایند. جامعه ما سالهاست از هر ناامنی به دور بوده است لذا مدیریت ذهنی و میدانی او در شرایط ضربات احتمالی آسان نیست. 📍 @komeilialireza @mesle_Beheshti