🔶 کرونا و وسواس آبرو میگنا- در ایران و شاید دیگر نقاط مختلف دنیا یک مسئله تاکنون در مورد ویروس کرونا نادیده گرفته شده و آن هم مخفی کاری های غیر منطقی به دلیل #ترس از آبروریزی است. ترسی که ناشی از انگ بیماری و نگرانی به جهت انگشت نمایی و از دست دادن دوستان و خانواده در عموم مردم لانه کرده است. مبتلایان به ویروس کرونا یا حتی کسانی که علائم مشکوک دارند ، بیماری خود را از ترس آبروریزی از دیگران مخفی می کنند. ♦ این #مخفی‌کاری نه تنها می تواند به قیمت جان خود فرد تمام شود ، بلکه ممکن است به دلیل ناآگاهی اطرافیان ، منجر به انتقال به افراد دیگر نیز شود. جالب این است که مخفی‌کاری کرونایی پا را فراتر از بیماران یا افراد مشکوک گذاشته و حتی درافراد سالم نیز بذر ترس از بی آبرویی را کاشته تا خودشان را از افراد بیمار دور کنند. دوری که در مخفی کاری بیماران تاثیر به مراتب بیشتر از بیماری داشته است. ▫ قاسم یکی از بیماران کرونایی که به گفته خودش تا پای مرگ رفته و بازگشته است در گفت و گو با خبرنگار ایرنا اظهار داشت: متاسفانه حدود ۱۰ روز علائم ابتلا به ویروس کرونادر من مشخص شد اما به دلیل ترس از آبرو و اینکه دیگران به من نگاه متفاوت داشته باشند این بیماری را مخفی کردم. وی ادامه داد: حتی از مراجعه به پزشک هم خودداری کردم زیرا می ترسیدم در صورت مثبت بودن کرونایی بودنم چگونه باید جلوی مردم سربلند کنم. تمام فکرم این بود که اگر دیگران بفهمند کرونا گرفتم دیگر با من قطع رابطه می کنند. به گفته این بهبودیافته ویروس کرونا بیشترین ترس من از دست دادن شغلم بود و اینکه از شرکتی که در آن کار می کردم اخراج شوم. حتی به جهت اینکه فامیل از ابتلای من به ویروس کرونا با خبر نشود از فرزندانم مخفی کردم. واژه آبرو در ارتباط با دیگر مفاهیم روان‌شناسی نظیر اعتماد به‌نفس،‌ عزت‌نفس و حرمت‌نفس بررسی می‌شود. وقتی به واژه آبرو توجه می‌کنیم، متوجه می‌شویم "رو" به ظاهر قضیه باز می‌گردد و آبرو به معنی زمین نینداختن روی کسی، توهین نکردن یا خدشه‌ وارد نکردن به جهت ظاهری فرد است . در واقع آبرو "پدیده‌ای اجتماعی" است که چهره بیرونی روابط اجتماعی را معلوم می‌کند. در بحث وسواس از بی آبرویی کرونایی موضوع دیگری نیز دخیل است که از اختیارات بیمار خارج است و آن هم تصور مجرم گونه ای است که در جامعه ما به شدت رواج دارد. البته برخی از بیماری ها به دلیل شیوع چندین دهه ای مورد پذیرش اجتماعی قرار گرفته اند و عموما جامعه به آن واکنش نشان نمی دهد مانند سرطان ، سل ، سرماخوردگی و بیماری‌های دیگر که به نوعی برای جامعه پذیرفته شده است. در مورد ویروس کرونا مسئله متفاوت تر است زیرا این ویروس بیماری ناشناخته ای است که به یکباره جهان را با شوک مواجه کرده و با قربانی گرفتن چندین هزار نفر منجر به ترس همگانی شده است، که در این مورد باید خود بیماری را عامل اصلی ترس دانست. به همین دلیل عموم مردم نیز نسبت به بیماران نگاهی مجرم گونه را برای خود تعریف کرده اند که البته مجرم به معنای ارتکاب به یک ناهنجاری نیست. منظور من از نگاه مجرم گونه دوری از افراد مبتلا به ویروس کرونا و برچسب زدن "کرونایی" بر یک بیمار است . برچسبی که به دلیل همان تعریفی که از آبرو دادیم به این راحتی از هویت فرد جدا نمی شود. ....👇👇👇 http://www.migna.ir/news/50014/preview/