🔊 آیت الله میرباقری | سخنرانی در ایام پیاده‌روی اربعین، عمود ۹۳۲، موكب «طلاب المقاومة الحسینیة»، هيأت ميثاق با_شهدا (@misaq_ba_shohada)، شنبه ۱۳۹۷/۰۸/۰۵ ☑️ @mirbaqeri

🔺سخنرانی استاد میرباقری در کربلای معلی، مراسم دعای پرفیض ندبه، صبح جمعه ۱۱ آبان ۱۳۹۷ در آرشیو شبکه اول سیما در تلوبیون http://www.telewebion.com/episode/1918587

🔊 آیت‌الله میرباقری | سخنرانی در مراسم شام اربعین حسینی، سه‌شنبه ۸ آبان ۹۷ 🗺 کربلای معلی، موکب فدائیون سیده زینب(س) ☑️ @mirbaqeri

🔊 آیت‌الله میرباقری | سخنرانی در مراسم شب پنجم اربعین حسینی، چهارشنبه ۹ آبان ۹۷ 🗺 کربلای معلی، موکب فدائیون سیده زینب(س) ☑️ @mirbaqeri

🔺برنامه "مخاطب خاص" از کربلای معلی، با حضور استاد میرباقری، ۱۰ آبان ۱۳۹۷، در آرشیو شبکه ۳، تلوبیون http://www.telewebion.com/episode/1918555

🔻اربعین، ظرفیتِ یکدست کردنِ جامعهٔ شیعه را دارد. 🔻زیارت اربعین را به سفری تبدیل کنیم که نقطهٔ مقابلِ گردشگری غربی باشد. ✔️ استاد سید محمدمهدی میرباقری: «اربعین ظرفیت تبدیل شدن به یک نقطه کانونی را دارد و تا کنون این ظرفیت را نشان داده است. البته باید توجه داشت که این ظرفیت‌های تاریخی در مراحل مختلف ظهور پیدا می‌کنند و باید مرحله تاریخی‌اش فرا برسد. فرض کنید کعبه پیش از اسلام هم بوده، ولی بعد از اسلام موقعیت ویژه‌ای پیدا می‌کند. در زمان حضرت ابراهیم(ع) نیز موقعیت داشته (که قرآن فرموده: «إِنَّ أَوَّلَ بَيْتٍ وُضِعَ لِلنَّاسِ لَلَّذي بِبَكَّةَ مُبارَكاً وَ هُدىً لِلْعالَمينَ»)، ولی باید در دین نبی اکرم(ص) ضرب شود تا به موقعیت حقیقی خودش برسد. ما وقتی می‌خواهیم نسبت به این‌گونه حوادث تصمیم بگیریم باید متناسب با ظرفیت حقیقی آن برنامه‌ریزی کنیم. در غیر این صورت از آن حقیقت پیش می‌افتیم و آسیب می‌زنیم. ما باید به ‌اندازه‌ای که از آن طرف راه باز می‌شود برنامه‌ریزی کنیم. برنامه‌ریزی‌ها باید به این نکته معطوف شوند که قلوب متوجه شوند، بصیرت ایجاد شود، حرکت‌ها ایجاد شود و نسل‌ها و ادیان و خرده‌فرهنگ‌ها باید ساماندهی و سازماندهی شوند. البته متناسب با انفتاحی که از آن طرف ایجاد می‌شود. چون ما برنامه‌ریزی نمی‌کنیم، از آن طرف برنامه‌ریزی می‌شود. برای مثال، ما در ظهور حضرت چه نقشی داریم؟ این خود حضرت هستند که ظهور می‌کنند. ظهور یعنی ظهور حقیقتِ آن کلمه غیبی. البته ما باید خودمان را آماده کنیم و اقدامات ما باید متناسب با تجلیاتِ آن طرف باشد. اصلاً معنی علائم ظهور همین است. یعنی ما باید بفهمیم که در کدام موقف هستیم تا خود را متناسب با آن موقف و برای حوادث بزرگ مهیا کنیم. چون اصل حوادث بزرگ از آن طرف شکل می‌گیرد و ما باید متناسب با گشایشی که از آن طرف شکل می‌گیرد، موقعیت را بفهمیم و عمل کنیم و عقب نیفتیم. ممکن است الآن ظرفیت شریک کردن ادیان دیگر را در زیارت اربعین نداشته باشیم ولی ظرفیت یکدست کردن جامعه شیعه و ایجاد همدلی و همفکری حول اربعین را داریم. یعنی زیارت اربعین را به سفری تبدیل کنیم که نقطه مقابل گردشگری غربی باشد. گردشگری بستر توسعه غربی است که در دنیا نمونه‌هایی برای آن معیّن کرده‌اند که همان شهرهای اصلی دنیای غرب هستند. ما عوض آن، زیارت را داریم که بستر تحقق جامعه مهدوی است. باید دید بستر این کار چقدر آماده است تا به همان اندازه زیارت را در مقابل گردشگری سامان داد.» ☑️ @mirbaqeri

🔹برنامه "مخاطب خاص" از کربلای معلی، با حضور استاد میرباقری، 👈 ۸ آبان ۱۳۹۷، در آرشیو شبکه ۳، تلوبیون http://www.telewebion.com/episode/1917261

🔊 استاد میرباقری | قطعه صوتی با عنوان «اربعین، ضدِ توسعهٔ غربی» 🔍 پشت پرده شدت تخریب‌ها علیه قیام اربعینی شیعیان

📢 هم‌اکنون؛ #تیتر_یک سایت Khamenei.ir 🔻 رهبرانقلاب، صبح امروز: 🔹️ #آمریکا_رو_به_افول_است؛ این را همه بدانند این سنت الهی است؛ اینها محکومند به اینکه ساقط بشوند، افول کنند و زایل بشوند از صحنه قدرت جهانی 🔸️ آن کسانی که گرایش دارند به اینکه برویم با آمریکایی‌ها #سازش کنیم، بیخودی نقشه بی‌اساس و پایه میکشند، این را بدانند. ۹۷/۸/۱۲ 🌷 #دیدار_۱۳_آبان 💻 @Khamenei_ir

🔆 عشقِ ترحّمی و عشقِ توسّلی 🔅عشقِتان به همسرتان، از رویِ ترحّم نباشد. 🔅عشقِ توسّلی موجبِ تحملِ ناملایماتِ زندگی می‌شود. ◀️ سید منیرالدین حسینیِ هاشمی: «اگر انسان "ترحُّماً" به همسرش احترام بگذارد، اين برای خودش خطرناک است. احترام و محبت مرد نسبت به همسرش و بالعکس بايد "توسُّلاً" باشد. همان‌گونه که اگر بخواهيد امام رضا(ع) را زيارت کنيد، ترحّما زيارت نمی‌کنيد، بلکه ايشان را وسيله برای قرب خدا قرار می‌دهيد، و يا هنگامی‌که اسماء الهی را می‌خوانيد و "يا ربِّ، يا اللّه، يا رحمن، يا رحيم و ..." می‌گوييد، با اين لفظ و با توجه به مفهوم آن، و حالت روحی خويش، متوسّل به اسماء الهی می‌شويد، و همچنین ائمه طاهرين(ع) را، که اسماء حسنای الهی تکوينی حضرت حق هستند، توسّلاً زيارت می‌کنید، در علائق خانوادگی نيز بايد مهر و محبت، توسّلاً اِعمال گردد و محور، حب الهی باشد. اگر مردی به همسر خود ترحّم کند، اين بدان معنی است که خودش را در موضع قدرت می‌بيند و حال اين‌که تمام انسان‌ها در موضع احتياج‌اند و در طريقِ بندگی او وسائلی را می‌جويند. احترام شما به مؤمن نيز بايد "توسّلی" باشد؛ مگر اين‌که طرفِ احسان شما جزوِ مکتب و دين شما نباشد؛ آن‌وقت ترحّم اشکالی ندارد. اما هرگز نبايد به يک شيعه ترحّم کنيد. اگر زن و شوهر توسّلاً به يکديگر محبت کنند، اولين چيزی که سهل می‌شود، تحمل ناملايمات طرفين برای يکديگر است و اگر در خانه‌ای، خداوند، محور ايثار شد، اين خانه اساساً محل سرپرستی الهی خواهد شد». ۶۹/۸/۲۲ ☑️ @moniroddin

↖️ نمایندگی‌های فروش کتاب‌های استاد میرباقری در قم و تهران

◾️ ایام سوگواری حضرت ختمی مرتبت (ص)، امام حسن مجتبی(ع) و حضرت ثامن الحجج(ع) را تسلیت عرض می‌کنیم.

🔻نبوت انبیای الهی، شعبه‌ای از نبوت کلیهٔ نبی اکرم(ص) است. ✔️استاد سید محمّدمهدی میرباقری: «آن نبوتی که به نبی اکرم(ص) داده شد، آن درهایی که از غیب الهی به روی آن حضرت باز شد و آن مقامات توحیدی که به حضرت داده شده است، با مابقی انبیاء قابل‌مقایسه نیست. در روایات آمده که پیغمبر ما آن‌چنان از غیب الهی باخبر است که در عالم ارواح و قبل از آمدن به این عالم، مبعوث به انبیاء و پیغمبر انبیاء بودند. انبیاء چراغ امت خودشان هستند و انوار و پرتو نور الهی را در امت خودشان می تابانند ولی نبی اکرم(ص) مبعوث به انبیاء بوده و توحید را به انبیاء تعلیم می‌کرد. بنابراین آن خبری که به وجود مقدس نبی اکرم(ص) از عالم غیب داده شده، با بقیه انبیاء متفاوت است. لذا بعضی بزرگان فرمودند که نبوت همه انبیاء نبوت جزئی و یك بخشی از نبوت است و نبوت حضرت رسول اکرم اسلام(ص) نبوت کلی و تمام نبوت است و همه نبوت انبیاء یك شعبه‌ای از نبوت نبی اکرم(ص) است، همه اخباری که به انبیاء رسیده یك شعبه از اخباری است که به نبی اکرم(ص) رسیده است... ایشان صاحب [اخبار مهم] از عالم غیب است و حقایق غیب که بر ما پوشیده است در اختیار ایشان قرار گرفته است». ☑️ @mirbaqeri

🔻 ‌شفاعت نبی اکرم(ص) اختصاص به قیامت ندارد. شفاعت، در دنیا هم جاری است. ✔️ استاد سیّد محمّدمهدی میرباقری: «مقام شفاعتِ نبی اکرم (ص) يک مقام جاری و ساری است؛ يعنی از اول تا آخر عالم، اين مقام شفاعت وجود دارد و يک امر دائمی است و اختصاص به زمانی خاص ندارد، به طوری که در زمان‌های دیگر نباشد؛ همچنین اختصاص به فرد خاصی هم ندارد، به‌گونه‌ای که فرد دیگری را شامل نشود. اين‌طور نيست که شفاعت، فقط در خروجی کار باشد، و آنجا که همه، کارهايشان را انجام می‌دهند، نيازی به شفاعت نباشد و وقتی کارها گره می‌خورد و مثلاً در آخرت درهای بهشت بسته می‌‌شود، فقط با شفاعت، درها باز شود! اين‌طور نيست. بلکه سيرِ مستمرِ مخلوقات، با شفاعت حضرت است. شفاعت، يک امر جاری است و در هر لحظه، می‌توان شفاعت بهتری را نصيب خود کرد. ایشان از ابتدا دستگيری کرده‌اند و اکنون هم دستگيری می‌کنند. ما نباید شفاعت را به این صورت تفسیر کنیم که مثلاً ما همۀ کارهای خود را انجام می‌دهیم و فقط زمان جمع‌بندی و نمره دادن، حضرت شفاعت می‌کند! شفاعت از ابتدا هست، مثل معلّمی که از روز اوّل از شاگرد دستگيری می‌کند، نه آن روزی که شاگرد امتحان داده و مثلاً نیم‌نمره کم آورده است و معلّم با کم و زیاد کردن در برگۀ او نمره‌اش را تمام کند! معنای شفاعت اين نيست. شفاعت يک حقيقت جاری توسط نبی اکرم (ص) است که همۀ بندگان خدا از انسان تا مَلک و غیر آنها در همۀ احوال و افعال، به اين شفاعت محتاج هستند. پس فقط اهل گناه به اين شفاعت محتاج نیستند بلکه همه مخلوقات، در درجات خود محتاج شفاعت هستند.» ☑️ @mirbaqeri

🔻سيرِ تربيتی حضرت رسول(ص)، از تکبيرِ رَبّ شروع می‌شود: «وَرَبَّكَ فَكَبِّر...» ✔️ استاد سید محمدمهدی میرباقری: «خداوند در سوره مدثر خطاب به پيامبر اکرم(ص) می‌فرماید: «وَرَبَّكَ فَكَبِّر»؛ یعنی پروردگارت را در دل آنها بزرگ کن و کبريای الهی را در دل‌هايشان بنشان؛ زيرا اگر کبريای الهی در قلوب انسان‌ها نشست، ديگر رو به بقيه نمی‌آورند؛ روش تربيتی وجود مقدس نبی اکرم (ص) همين است که ما را با عظمت الهی آشنا کنند. وقتی عظمت الهی برای بندگان خدا آشکار شد ديگر دنبال غيرخدای متعال رفتن برای انسان کار دشواری می‌شود. کساني که دنبال غير خدای متعال می‌روند، به اين دليل است که هنوز عظمت الهی در دل آنها تجلی نکرده و در عرض خدا، غير را می‌بينند. اين خطاب به پيامبر(ص) است که آنها را انذار بکن که به‌سوی غير خدا نروند و بترسان از شرک و از اين‌که برای خدا شريک قرار بدهند و بعد پروردگار و کبريای الهی را در دل آنها بنشان تا رو به غير خدا نياورند». ☑️ @mirbaqeri

🔻در «جهاد اکبر» باید مملکتِ وجودیِ خود را بسترِ ظهورِ صفاتِ نبی اکرم(ص) قرار دهیم. ✔️ استاد سید محمدمهدی میرباقری: «درگيری ميان نبی اكرم(ص) و اوليای طاغوت، درگيری بسيار عظيمی است. اگر به ما گفته‌اند كه جهاد اكبر، جهاد باطنی است، علتش آن است که در باطن ما جنگ برقرار است و ما بايد تلاش كنيم مملكت خودمان را فتح كنيم. اين معنی جهاد اكبر است كه در حديث عقل و جهل هم آمده است. نبايد بگذاريم جنود جهل و جنود شيطان و دشمنان اهل بيت‌(ع) در ما نفوذ کنند؛ بايد همه وجودمان را بستر ظهور صفات نبی اكرم(ص) قرار دهيم تا آن صفات در ما تجلی كند. ما بايد حامل ولايت حضرت شويم تا شعاع ولايت حضرت در وجود ما بيفتد؛ آن وقت می‌توانيم سرباز نبي اكرم(ص) شويم». ☑️ @mirbaqeri

🔵 قطعه‌ای از حدیث امام رضا (علیه السلام) درباره جایگاه پرعظمت امامت و نقش نداشتن مردم در انتخاب امام (حدیثی که به گفته بزرگان: "عِدلِ زیارت جامعه کبیره" است): «... هَلْ يَعْرِفُونَ قَدْرَ اَلْإِمَامَةِ وَ مَحَلَّهَا مِنَ اَلْأُمَّةِ فَيَجُوزَ فِيهَا اِخْتِيَارُهُمْ إِنَّ اَلْإِمَامَةَ أَجَلُّ قَدْراً وَ أَعْظَمُ شَأْناً وَ أَعْلَى مَكَاناً وَ أَمْنَعُ جَانِباً وَ أَبْعَدُ غَوْراً مِنْ أَنْ يَبْلُغَهَا اَلنَّاسُ بِعُقُولِهِمْ أَوْ يَنَالُوهَا بِآرَائِهِمْ أَوْ يُقِيمُوا إِمَاماً بِاخْتِيَارِهِمْ... إِنَّ اَلْإِمَامَةَ هِيَ مَنْزِلَةُ اَلْأَنْبِيَاءِ وَ إِرْثُ اَلْأَوْصِيَاءِ إِنَّ اَلْإِمَامَةَ خِلاَفَةُ اَللَّهِ وَ خِلاَفَةُ اَلرَّسُولِ ص وَ مَقَامُ أَمِيرِ اَلْمُؤْمِنِينَ ع وَ مِيرَاثُ اَلْحَسَنِ وَ اَلْحُسَيْنِ ع إِنَّ اَلْإِمَامَةَ زِمَامُ اَلدِّينِ وَ نِظَامُ اَلْمُسْلِمِينَ وَ صَلاَحُ اَلدُّنْيَا وَ عِزُّ اَلْمُؤْمِنِينَ إِنَّ اَلْإِمَامَةَ أُسُ اَلْإِسْلاَمِ اَلنَّامِي وَ فَرْعُهُ اَلسَّامِي بِالْإِمَامِ تَمَامُ اَلصَّلاَةِ وَ اَلزَّكَاةِ وَ اَلصِّيَامِ وَ اَلْحَجِّ وَ اَلْجِهَادِ وَ تَوْفِيرُ اَلْفَيْءِ وَ اَلصَّدَقَاتِ وَ إِمْضَاءُ اَلْحُدُودِ وَ اَلْأَحْكَامِ وَ مَنْعُ اَلثُّغُورِ وَ اَلْأَطْرَافِ اَلْإِمَامُ يُحِلُّ حَلاَلَ اَللَّهِ وَ يُحَرِّمُ حَرَامَ اَللَّهِ وَ يُقِيمُ حُدُودَ اَللَّهِ وَ يَذُبُّ عَنْ دِينِ اَللَّهِ وَ يَدْعُو إِلَى سَبِيلِ رَبِّهِ بِالْحِكْمَةِ وَ اَلْمَوْعِظَةِ اَلْحَسَنَةِ وَ اَلْحُجَّةِ اَلْبَالِغَةِ اَلْإِمَامُ كَالشَّمْسِ اَلطَّالِعَةِ اَلْمُجَلِّلَةِ بِنُورِهَا لِلْعَالَمِ وَ هِيَ فِي اَلْأُفُقِ بِحَيْثُ لاَ تَنَالُهَا اَلْأَيْدِي وَ اَلْأَبْصَارُ اَلْإِمَامُ اَلْبَدْرُ اَلْمُنِيرُ وَ اَلسِّرَاجُ اَلزَّاهِرُ وَ اَلنُّورُ اَلسَّاطِعُ وَ اَلنَّجْمُ اَلْهَادِي فِي غَيَاهِبِ اَلدُّجَى وَ أَجْوَازِ اَلْبُلْدَانِ وَ اَلْقِفَارِ وَ لُجَجِ اَلْبِحَارِ اَلْإِمَامُ اَلْمَاءُ اَلْعَذْبُ عَلَى اَلظَّمَإِ وَ اَلدَّالُّ عَلَى اَلْهُدَى وَ اَلْمُنْجِي مِنَ اَلرَّدَى اَلْإِمَامُ اَلنَّارُ عَلَى اَلْيَفَاعِ اَلْحَارُّ لِمَنِ اِصْطَلَى بِهِ وَ اَلدَّلِيلُ فِي اَلْمَهَالِكِ مَنْ فَارَقَهُ فَهَالِكٌ اَلْإِمَامُ اَلسَّحَابُ اَلْمَاطِرُ وَ اَلْغَيْثُ اَلْهَاطِلُ وَ اَلشَّمْسُ اَلْمُضِيئَةُ وَ اَلسَّمَاءُ اَلظَّلِيلَةُ وَ اَلْأَرْضُ اَلْبَسِيطَةُ وَ اَلْعَيْنُ اَلْغَزِيرَةُ وَ اَلْغَدِيرُ وَ اَلرَّوْضَةُ اَلْإِمَامُ اَلْأَنِيسُ اَلرَّفِيقُ وَ اَلْوَالِدُ اَلشَّفِيقُ وَ اَلْأَخُ اَلشَّقِيقُ وَ اَلْأُمُّ اَلْبَرَّةُ بِالْوَلَدِ اَلصَّغِيرِ وَ مَفْزَعُ اَلْعِبَادِ فِي اَلدَّاهِيَةِ اَلنَّآدِ اَلْإِمَامُ أَمِينُ اَللَّهِ فِي خَلْقِهِ وَ حُجَّتُهُ عَلَى عِبَادِهِ وَ خَلِيفَتُهُ فِي بِلاَدِهِ وَ اَلدَّاعِي إِلَى اَللَّهِ وَ اَلذَّابُّ عَنْ حُرَمِ اَللَّهِ اَلْإِمَامُ اَلْمُطَهَّرُ مِنَ اَلذُّنُوبِ وَ اَلْمُبَرَّأُ عَنِ اَلْعُيُوبِ اَلْمَخْصُوصُ بِالْعِلْمِ اَلْمَوْسُومُ بِالْحِلْمِ نِظَامُ اَلدِّينِ وَ عِزُّ اَلْمُسْلِمِينَ وَ غَيْظُ اَلْمُنَافِقِينَ وَ بَوَارُ اَلْكَافِرِينَ اَلْإِمَامُ وَاحِدُ دَهْرِهِ لاَ يُدَانِيهِ أَحَدٌ وَ لاَ يُعَادِلُهُ عَالِمٌ وَ لاَ يُوجَدُ مِنْهُ بَدَلٌ وَ لاَ لَهُ مِثْلٌ وَ لاَ نَظِيرٌ مَخْصُوصٌ بِالْفَضْلِ كُلِّهِ مِنْ غَيْرِ طَلَبٍ مِنْهُ لَهُ وَ لاَ اِكْتِسَابٍ بَلِ اِخْتِصَاصٌ مِنَ اَلْمُفْضِلِ اَلْوَهَّابِ فَمَنْ ذَا اَلَّذِي يَبْلُغُ مَعْرِفَةَ اَلْإِمَامِ أَوْ يُمْكِنُهُ اِخْتِيَارُهُ هَيْهَاتَ هَيْهَاتَ ضَلَّتِ اَلْعُقُولُ وَ تَاهَتِ اَلْحُلُومُ وَ حَارَتِ اَلْأَلْبَابُ وَ خَسَأَتِ اَلْعُيُونُ وَ تَصَاغَرَتِ اَلْعُظَمَاءُ وَ تَحَيَّرَتِ اَلْحُكَمَاءُ وَ تَقَاصَرَتِ اَلْحُلَمَاءُ وَ حَصِرَتِ اَلْخُطَبَاءُ وَ جَهِلَتِ اَلْأَلِبَّاءُ وَ كَلَّتِ اَلشُّعَرَاءُ وَ عَجَزَتِ اَلْأُدَبَاءُ وَ عَيِيَتِ اَلْبُلَغَاءُ عَنْ وَصْفِ شَأْنٍ مِنْ شَأْنِهِ أَوْ فَضِيلَةٍ مِنْ فَضَائِلِهِ وَ أَقَرَّتْ بِالْعَجْزِ وَ اَلتَّقْصِيرِ وَ كَيْفَ يُوصَفُ بِكُلِّهِ أَوْ يُنْعَتُ بِكُنْهِهِ أَوْ يُفْهَمُ شَيْءٌ مِنْ أَمْرِهِ أَوْ يُوجَدُ مَنْ يَقُومُ مَقَامَهُ وَ يُغْنِي غِنَاهُ لاَ كَيْفَ وَ أَنَّى وَ هُوَ بِحَيْثُ اَلنَّجْمُ مِنْ يَدِ اَلْمُتَنَاوِلِينَ وَ وَصْفِ اَلْوَاصِفِينَ فَأَيْنَ اَلاِخْتِيَارُ مِنْ هَذَا وَ أَيْنَ اَلْعُقُولُ عَنْ هَذَا وَ أَيْنَ يُوجَدُ مِثْلُ هَذَا...». 🔺متن کامل حدیث و ترجمه آن در: 🌐http://hadith.ahlolbait.com/hadith/show/33226

🔹ترجمهٔ قطعه‌ای از حدیث امام رضا (علیه السلام) درباره جایگاه پرعظمت امامت و نقش نداشتن مردم در انتخاب امام (حدیثی که به گفته بزرگان: "عِدلِ زیارت جامعه کبیره" است): «... آيا می‌دانند قدر و موقعيت امامت را در ميان امت، تا اختيار و انتخاب آنان در آن روا باشد؟! به راستى امامت اندازه‌اى فراتر و مقامى والاتر و موقعى بالاتر و آستانى منيع‌تر و عمقى فروتر از آن دارد كه مردم با عقل خود بدان رسند يا با رأى و نظر خود آن را درك كنند يا به انتخاب خود امامى بگمارند... امامت مقام انبياء و ارث اوصياء است. امامت، خلافت از طرف خدا و رسول خدا و مقام امير المؤمنين است و ميراث حسن و حسين [علیهم السلام] است. به راستى امامت زمام دين و نظام مسلمين و عزت مؤمنين است. امامت بنياد پاك اسلام و شاخه با بركت آن است. به وسيله امامت، نماز و روزه و زكاة و حج و جهاد درست می‌شوند، غنيمت و صدقات بسيار می‌گردند، حدود و احكام اجرا مى‌شوند، مرزها و نواحى كشور مصون مى‌شوند. امام حلال و حرام خدا را بيان می‌كند و حدود خدا را بر پا مى‌دارد و از دين خدا دفاع مى‌كند و با حكمت و پند نيك و دليل رسا به راه خدا دعوت می‌نمايد. امام مانند آفتاب در عالم طلوع كند و بر افق قرار گيرد كه دست و ديده مردم بدان نرسد. امام ماه تابنده، چراغ فروزنده، نور بر افروخته و ستاره رهنما در تاريكى شب‌ها و بيابان‌هاى تنها و گرداب درياها است. امام آب گوارائى است براى تشنگى و رهبر بحق و نجات بخش از نابودى است. امام چون آتشى است بر تيه براى سرمازدگان، و دليلى است در تاريكی‌ها كه هر كه از آن جدا شود هلاك است. امام ابرى است بارنده، بارانى است سيل آسا، آفتابى است فروزان، و آسمانى است سايه بخش، و زمينى است گسترده، و چشمه‌اى است جوشنده، و غدير و باغى است. امام امينى است يار، و پدرى است مهربان، و برادرى است دلسوز، و پناه بندگان خدا است در موقع ترس و پيش‌آمدهاى بد. امام امين خداى عز و جل است در ميان خلقش و حجت او است بر بندگانش و خليفه او است در بلادش و دعوت‌كننده به سوى خداى عز و جل است و دفاع‌كننده از حقوق خداى جل جلاله است. امام كسى است كه از گناهان پاك است و از عيوب بركنار است، به دانش مخصوص است و به حلم و بردبارى موسوم. نظام دين است و عزت مسلمين و خشم منافقين و هلاك كفار. امام يگانه روزگار خود است، كسى با او برابر نيست و دانشمندى با او همسر نيست، جايگزين ندارد، مانند و نظير ندارد، بدون تحصيل مخصوص به فضل و از طرف مفضل بدان اختصاص يافته. كيست كه بحق شناسائى امام برسد يا تواند او را انتخاب كند؟ هيهات هيهات، خردها در باره‌اش گمراهند و خاطرها در گم‌گاه، عقلها سرگردان و چشم‌ها بی‌ديد. بزرگان در اينجا كوچكند و حكيمان در حيرت، و بردباران كوته‌نظر و هوشمندان گيج و نادان و شعراء لال و گنگ و ادباء درمانده و سخندانان بی‌زبان. شرح يك مقامش نتوانند و وصف يكى از فضائلش ندانند. همه به عجز و تقصیر معترفند و چگونه می‌توان كنهش را وصف كرد و اسرارش فهميد؟ چطور كسى به جاى او ايستد و حاجت مربوط به او برآورد؟ نه، چطور؟ از كجا؟ او در مقام خود اخترى است كه برافروزد و از دسترس دستيازان و وصف واصفان فراتر است. انتخاب بشر كجا به اين پايه رسد؟ عقل كجا و مقام امام كجا؟ كجا چنين شخصيتى يافت شود؟...».  🔺متن کامل حدیث و ترجمه آن در: 🌐http://hadith.ahlolbait.com/hadith/show/33226