‎دسترسی به صفحات روزنامه جوان ‌‎‌‏‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‌‎‌‏🔗 Javann.ir/fa/pb/1/1/3790 ‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شنبه | ٧ مرداد ١۴٠٢ 📆 📥 دریافت تمام صفحات به صورت یکجا ‌‎‌‏‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‎‌‏🌎 @NewsJavan

‎دسترسی به صفحات روزنامه جوان ‌‎‌‏‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‌‎‌‏🔗 Javann.ir/fa/pb/1/1/3791 ‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌یک‌شنبه | ٨ مرداد ١۴٠٢ 📆 📥 دریافت تمام صفحات به صورت یکجا ‌‎‌‏‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‎‌‏🌎 @NewsJavan

همه یا هیچ اصلاح‌طلبان تمامیت‌خواه #سرمقاله #روزنامه_جوان ✍ محمدجواد اخوان بسیاری معتقدند که بازی انتخاباتی جریان موسوم به اصلاحات طی دو دهه و نیم گذشته، از چارچوبی مشخص پیروی می‌کرده است. هرچند در انتخابات دوم خرداد ۱۳۷۶، چپ‌ها که امید چندانی به پیروزی نداشتند، در کمال ناباوری در انتخابات پیروز شدند، اما از فردای تشکیل دولت هفتم، استراتژی جدیدی در کنش انتخاباتی در پیش گرفتند که خلاصه آن «همه یا هیچ» است. یک روی سکه این راهبرد پیروزی تمام‌عیار در انتخابات و کسب همه کرسی‌های قدرت بود، اما روی دیگر آن، رفتار مردم‌سالارانه انتخاباتی و واگذاری عرصه به رقیب پیروز نبود. در انتخابات شورا‌های شهر اول (۱۳۷۷) و مجلس ششم (۱۳۷۸) پیروز شدند که البته اماواگر‌هایی در این دومی وجود داشت، اما از روزی که ورق برگشت و اقبال عمومی از اصلاح‌طلبان رو برگرداند، روی دیگر بازی اصلاح‌طلبان مشاهده شد. پس از روشن شدن نتایج انتخابات شورا‌های شهر دوم (۱۳۸۱) اصلاح‌طلبان تمامیت‌خواه نتوانستند نارضایتی خود را از نتیجه پنهان کنند و در مقابل صدور حکم شهردار منتخب تهران مقاومت کردند. آنگاه که مقاومت کارساز نبود به اخراج شهردار ناهمسو از هیئت دولت بسنده کردند. در انتخابات مجلس هفتم هم شکست رئیس مجلس ششم را در انتخابات هفتم نتوانستند هضم کنند. پس نمایندگان دوره بعد را به جای نماینده، «راه‌یافته» خواندند. انتخابات ریاست جمهوری نهم را هم با آنکه دولت خودشان برگزار کرد، به مذاقشان خوش نیامد، پس علم تشکیک در سلامت آن را برافراشتند. نکته کانونی این «جرزنی انتخاباتی» در انتخابات ۱۳۸۸ بود که از شش ماه پیش از انتخابات، با کلیدواژه «صیانت از آرا» به استقبال جرزنی پساانتخاباتی رفتند و هشت ماه هم پس از انتخابات کشور را درگیر آشوب کردند. در واقع اینجا می‌توان از دو روی سکه انتخاباتی «همه یا هیچ» اصلاح‌طلبان تمامیت‌خواه رمزگشایی کرد؛ کسب «همه» کرسی‌های قدرت یا آنکه «هیچ» کس برنده انتخابات نباشد. اصلاح‌طلبان هنوز احترام گذاردن به فرایند‌های مردم‌سالاری و پذیرفتن شکست را نیاموخته‌اند و فقط با خودشان است که مردم‌سالاری را معناپذیر می‌دانند. اگر باشند، باید ببرند و گرنه «تقلب» شده و اگر نباشند، «انتخابات آزاد» نبود­ه‌­است. خود را قطب عالم امکان سیاست می‌دانند و تصور می‌کنند همه مردم نشسته‌اند تا ببینند کاندیدا‌های رادیکال اصلاحات آیا در میان نامزد‌های نهایی انتخابات هستند یا نه و اگر نباشند مردم هم به پای صندوق‌های رأی نمی‌آیند. هیچ‌گاه هم توضیح نمی‌دهند که چرا مثلاً در انتخابات ۱۳۸۱، ۱۳۸۴ و ۱۳۸۸ که رادیکال‌ترین کاندیدا‌ها و گفتمان اصلاح‌طلبان تندرو در رقابت‌ها حضور داشتند، بازی را واگذار کردند. حتی اگر ۱۳۸۸ را هم با شبهه تقلب بی‌پاسخ بگذارند، در مورد ۱۳۸۱ و ۱۳۸۴ که خود مجری انتخابات بودند، چه می‌گویند؟ با این تفاسیر، رفتار انتخاباتی کنونی اصلاح‌طلبان چیزی جز بازتولید همان راهبرد قدیمی همه یا هیچ نیست. گفتار اخیر حجاریان آشکارا نشان می‌دهد که عقبه راهبردی جریان رادیکال اصلاحات به‌خوبی بر ریزش بدنه خود واقف است و به اصطلاح می‌خواهد «روغن ریخته را نذر امامزاده کند.» اصلاح‌طلبان تندرو می‌دانند که مردم را از دست داده‌اند و می‌خواهند با هزینه نظام، مانع از لو رفتن این واقعیت شوند. ناگفته پیداست بازی تمامیت‌خواهانه «همه یا هیچ» اصلاح‌طلبان تندرو مهم‌ترین مانع آن‌ها برای کنش سیاسی قانونمند است. نمی‌شود فقط بخواهی از منافع یک محیط بهره ببری و به قوانین آن پایبند نباشی. تا زمانی که عقلای این جریان بازاندیشی نکنند و نخواهند روش کار خود را در رقابت سیاسی اصلاح کنند، بازگشت آن‌ها به چرخه قدرت دور از انتظار است. اینکه آیا هنوز عقلایی در این جریان هستند که راه خود را از تندرو‌های تمامیت‌خواه جدا کنند یا نه، پرسشی است که پاسخ آن را باید به آینده موکول کرد ولی آنچه مسلم است، «مردم‌سالاری دینی» در این کشور نهادینه‌شده و پایبند نبودن بخشی از یک جریان سیاسی نمی‌تواند به کلیت آن ضربه بزند. فضای انتخاباتی به‌زودی بر جامعه مستولی می‌شود و جاماندگان از رقابت‌ها هستند که بازنده میدان‌اند. 💠 @mjakhavan

‎دسترسی به صفحات روزنامه جوان ‌‎‌‏‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‌‎‌‏🔗 Javann.ir/fa/pb/1/1/3792 ‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دو‌شنبه | ٩ مرداد ١۴٠٢ 📆 📥 دریافت تمام صفحات به صورت یکجا ‌‎‌‏‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‎‌‏🌎 @NewsJavan

‎دسترسی به صفحات روزنامه جوان ‌‎‌‏‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‌‎‌‏🔗 Javann.ir/fa/pb/1/1/3793 ‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌سه‌شنبه | ١٠ مرداد ١۴٠٢ 📆 📥 دریافت تمام صفحات به صورت یکجا ‌‎‌‏‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‎‌‏🌎 @NewsJavan

🔻محمدجواد اخوان مدیر مسئول روزنامه جوان و مدرس دانشگاه در صفحه توئیتر خود نوشت: حداقل ۶۰ افسر اطلاعات نظامی رژیم صهیونیستی (امان) از ادامه کار تمرد کرده اند 🔹البته این اعتراف خود صهیونیست‌هاست و آمار واقعی قطعا خیلی بیش‌تر از این‌هاست 🔹اما واقعیت این است که صدای فروپاشی نظامی و امنیتی ترین حکومت دنیا از درون هسته سختش به گوش می‌رسد #پایگاه_نظامی_سجیل @mensejjil

اگر کسی به شما گفت تعطیلی‌ها به خاطر صادرات ‎#برق است: در سال ۱۴۰۱، تولید برق کشور، ۳۷۰میلیارد ، صادرات، ۵ میلیارد و واردات ۴ میلیارد کیلووات‌ساعت بوده است. خالص صادرات ۳دهم درصد و ناخالص آن حدود ۱.۵ درصد مصرف برق کشور بوده است. در واقع حجم ‎#صادرات برق در خاموشی اثر چندانی ندارد. @mjakhavan

‏رئیس سازمان مالیاتی: "هر پزشک میانگین سالی ۳۰ میلیون تومان ‎#مالیات می‌دهد." یعنی از نظر این سازمان، درآمد سالانه پزشکان ۲۰۰ میلیون تومان (ماهانه ۱۶ م) است. نظر شما چیست؟ آیا درآمد پزشکان همینقدر است؟

‎دسترسی به صفحات روزنامه جوان ‌‎‌‏‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‌‎‌‏🔗 Javann.ir/fa/pb/1/1/3794 ‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شنبه | ١۴ مرداد ١۴٠٢ 📆 📥 دریافت تمام صفحات به صورت یکجا ‌‎‌‏‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‎‌‏🌎 @NewsJavan

جاذبه و دافعه حسینی #سرمقاله #روزنامه_جوان ✍ محمدجواد اخوان از همان روز‌های پایانی رجب که حضرت اباعبدالله‌الحسین (ع) با خانواده خود مدینه را به سمت مکه ترک کرد و کاروانی به راه انداخت که در تاریخ جاودانه شد، تا ۱۶۰ روز بعد، یعنی ۱۰ محرم سال ۶۱، جمعی تدریجاً به این کاروان پیوستند و جمعی دیگر از آن بازماندند. همان‌گونه که کاروان سیدالشهدا (ع) ریزش‌ها و رویش‌هایی داشت، «جاذبه‌مند» و «دافعه‌مند» بودن از جمله ویژگی‌های مکتب حسینی پس از عاشورا و تا قرن‌های متمادی بوده است. وجود این ریزش و رویش در ذات این نهضت بود، و دلیل آن نیز حق‌مدارانه و حق‌طلبانه بودن ماهیت آن بوده است. جنبش حق‌مدار، حق‌طلبان و شیفتگان حق را به دور خود جمع می‌کند و با باطل‌طلبان و آنان که نفعشان در برتری باطل است، مرزبندی و بلکه تخاصم دارد. این جاذبه و دافعه در واقع ریشه در «تولی» و «تبری» دارد که از آموزه‌های مهم اسلامی است و اتفاقاً در معارف عاشورایی همچون زیارت عاشورا با عباراتی، چون «سِلْمٌ لِمَنْ سَالَمَکُمْ وَ حَرْبٌ لِمَنْ حَارَبَکُمْ» مصداق می‌یابد. ارائه تصویر دقیق از نهضت حسینی، مستلزم تبیین صحیح از جاذبه و دافعه‌های آن است. باید همگان بدانند که امام (ع) برای چه قیام کرد و جان گرانبهای خود و عزیزانش را در مسیر چه آرمان‌هایی تقدیم کرد؟ دشمنان حضرت چه کسانی و با چه گرایش‌های فکری و عملی بودند و چرا رسوایی آنان جز با ریخته شدن خون شهیدان کربلا ممکن نبود؟ هرگونه خوانش ناقص و گزینشی از نهضت و قیام عاشورا، ظلم به خون امام حسین و یارانش است. یکی از مهم‌ترین مصادیق این خوانش‌های ناقص، در کتمان جنبه‌های سلبی این نهضت است. گاه با نیت‌های خیر و از سر جهل، گمان می‌شود که صرفاً باید بر جاذبه‌های این مکتب عظیم تأکید کرد و برای جلوگیری از ریزش و نارضایتی برخی از افراد نباید جنبه‌های سلبی نهضت را مطرح کرد. این گونه تصویرسازی‌های گزینشی هرچند ممکن است ظاهراً به جذب شدن افراد بیشتری به خیمه سیدالشهدا شود، اما نقض غرض درباره نیت آن حضرت است. مهم‌ترین هدف همه انبیا و ائمه اطهار در طول تاریخ «هدایت» بوده است و جذب افراد به این دستگاه مبارک نیز جز به این نیت بی‌معناست. همان‌گونه که حضرت، «سفینه النجاه» است، درعین‌حال «مصباح‌­الهدی» نیز است و این نجات تنها با هدایت است که معنا می‌پذیرد. البته دافعه نهضت حسینی نسبت به گناهکاران و غافلان نیست، که اتفاقاً افرادی، چون حر و زهیر – که پیش‌تر نسبت چندانی با مکتب اهل‌بیت (ع) نداشتند- نیز در رکاب حضرت به شهادت و سعادت می‌رسند. دافعه این مکتب در برابر افراد و جریان‌هایی است که از جهل افراد سوءاستفاده می‌کنند و آنان را به چاه گمراهی می‌افکنند. اگر امویان، ارزش‌های اسلامی را نادیده گرفته و بلکه سنت‌های ضداسلامی را در جامعه ترویج می‌کردند، کسانی که در طول تاریخ پس از عاشورا، به دنبال ترویج گرایش‌ها و رفتار حیوانی و مادی هستند هم در صف دافعه این مکتب قرار می‌گیرند. تاریخ به ما می‌گوید خاستگاه گفتمان «عمل به دین مهم نیست، دلتان پاک باشد» به فرقه «مرجئه» بازمی‌گردد که از قضا در زمان امویان و در جهت منافع معاویه تأسیس شد. اتفاقاً امام (ع) در مسیر کوفه نسبت به این رویکرد موضع می‌گیرد و می‌فرماید «الا تَرَوْنَ ان الْحَقَّ لا یعْمَلُ بِهِ وَ ان الْباطِلَ لا یتَناهی عَنْهُ» (آیا نمی‌بینید که به حق عمل نمی‌شود و از باطل نهی نمی‌شود؟) حال چگونه می‌توان پذیرفت به نام امامی که برای عمل به حق و نهی از باطل قیام و جان خود را تقدیم کرد، بی­‌قیدی در برابر دستورات اسلام ترویج یا نهی‌ازمنکر به فراموشی سپرده شود؟ روشن است که جاذبه این مکتب نورانی چنان بالاست که بسیاری از اهل معصیت و گنهکاران در دل به آن تمایل دارند، اما عادی‌سازی گناه در این مسیر ظلم بزرگی به این نهضت و مشتاقان آن است. هیچ‌کس نباید راه را برای پیوستن افراد کمتر متشرع به زیر عمود خیمه حسینی ببندد، بلکه باید آنان را به این مسیر دعوت کرد، اما عادی‌سازی گناه با ماهیت این خیمه سازگار نیست. باید از نورانیت طریق الحسین (ع) برای هدایت همگان بهره جست، اما زینت جلوه دادن افعال غلط، شیوه شیطان است. «زَیَّنَ لَهُمُ الشَّیْطَانُ أَعْمَالَهُمْ فَصَدَّهُمْ عَنِ السَّبِیلِ فَهُمْ لَا یَهْتَدُونَ» نباید اعمال سوء یا قصور افراد برایشان زینت داده شود. نمی‌توان پذیرفت که عده‌ای به نام مکتب امام حسین (ع)، با زبان و قلم خود ارزش‌های حسینی را به محاق ببرند. 💠 @mjakhavan

‎دسترسی به صفحات روزنامه جوان ‌‎‌‏‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‌‎‌‏🔗 Javann.ir/fa/pb/1/1/3795 ‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌یک‌شنبه | ١۵ مرداد ١۴٠٢ 📆 📥 دریافت تمام صفحات به صورت یکجا ‌‎‌‏‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‎‌‏🌎 @NewsJavan

‎دسترسی به صفحات روزنامه جوان ‌‎‌‏‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‌‎‌‏🔗 Javann.ir/fa/pb/1/1/3796 ‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دو‌شنبه | ١۶ مرداد ١۴٠٢ 📆 📥 دریافت تمام صفحات به صورت یکجا ‌‎‌‏‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‎‌‏🌎 @NewsJavan

ده‌ها سال است که صهیونیست.ها در #فلسطین با حفاری‌های گسترده دنبال اثبات حضور خود در گذشته سرزمین مقدس هستند، اما دریغ از یک لوح‌نوشته عبری یا شیئی که بتواند به آن‌ها کمی بکند. اما در کمال ناباوری کوزه ای در حفاری‌های بیت‌المقدس کشف شد که شعری از حکیم «خیام» نیشابوری بر آن نگاشته شده بود: این کوزه چو من عاشق‌زاری بوده است/در بند سر زلف‌نگاری بوده است این دسته که در گردن او می‌بینی/دستی است که در گردن یاری بودست. عمق تمدنی و راهبردی ‎#ایران بزرگ تا سواحل مدیترانه امتداد دارد. https://www.cais-soas.com/News/2009/March2009/10-03-jug.htm @mjakhavan

‎دسترسی به صفحات روزنامه جوان ‌‎‌‏‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‌‎‌‏🔗 Javann.ir/fa/pb/1/1/3797 ‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌سه‌شنبه | ١٧ مرداد ١۴٠٢ 📆 📥 دریافت تمام صفحات به صورت یکجا ‌‎‌‏‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‎‌‏🌎 @NewsJavan

بسمه تعالی با گرامی‌داشت یاد و خاطره شهدای رسانه، روز خبرنگار را به همه جهادگران تبیین و اهالی جبهه گسترده رسانه و همکاران خوبم در روزنامه جوان و سایت جوان‌آنلاین تبریک عرض میکنم. قلمتان در مسیر حق پایدار باد.

چالش‌های مطبوعات ایرانی در قرن پانزدهم* ✍️ محمدجواد اخوان بررسی وضعیت مطبوعات و نشریات چاپی در ایران و جهان حاکی از آن است که روندهای گوناگون ملی و فراملی در حال تضعیف این رسانه‌ها هستند. در عرصه جهانی، گفتمان جهانی‌سازی و غلبه فضای مجازی، عرصه را بر رسانه‌های سنتی و به‌ویژه مکتوب تنگ‌تر کرده است. در بسیاری از کشورهای به‌اصطلاح توسعه‌یافته، علی‌رغم بالا بودن سرانه مطالعه شمارگان نشریات مکتوب به‌طور چشم‌گیری کاهش یافته است. تأثیر این روندها حتی بر ساختار این رسانه‌ها نیز قابل‌مشاهده است یا به‌گونه‌ای که در طول دو دهه گذشته تعداد اعضای تحریریه مطبوعات در کشورهای غربی تقریباً به نصف گذشته رسیده است. در کشور ما اما به‌جز فضای مجازی، مطبوعات بلای جان دیگری هم دارند و آن «کاغذ وارداتی» است. وابستگی تمام‌عیار محصولات چاپی کشور اعم از کتاب و نشریات به کاغذ وارداتی، نه‌تنها مانع شکوفایی اقتصاد نشر شده، حتی به دلیل نوسانات ارزی یک دهه‌ی گذشته نیز، روزبه‌روز جامعه مخاطبان این طیف از کالای فرهنگی را نحیف‌تر کرده است. به‌جز «کاغذ دلاری»، البته سرانه مطالعه پایین (که از گذشته آسیب حوزه‌ی فرهنگی ماست) نیز از مهم‌ترین چالش‌های در پیش روی رسانه‌های مکتوب در ایران است. در شرایطی که رسانه‌های چاپی و مطبوعات چه در سطح جهانی و چه در سطح کشور خودمان با چالش‌های متعددی دسته پنجه نرم می‌کردند، شیوع «کرونا» نیز عملاً بر سبک زندگی و مصرف فرنگی رسانه‌ای بشر نیز اثر فوق‌العاده‌ای گذاشت و سپهر رسانه‌ای را هر چه بیشتر «مجازی‌زده» کرد. حال در مقابل این روندهای ضدمطبوعات چه باید کرد؟ آیا اصحاب مطبوعات باید تسلیم سرنوشت تحمیلی شده و قلم‌های خود را زمین گذاشته و افول مکتوبات را به نظاره بنشینند؟ یا آن که می‌توان از درون تهدیدات عصر ارتباطات نوین برای رسانه‌های سنتی، فرصت‌هایی خلق کرد؟ رسانه‌های مکتوب از جمله روزنامه‌ها و نشریات به دلیل آن که فرصت نسبتاً کافی در فرآیند تولید دارند، دارای مزایایی نسبت به رسانه‌های مجازی هستند که از جمله آن امکان تولید محتوای عمیق‌تر و مبتنی بر اندیشه و گفتمان است. می‌توان در رسانه‌های مکتوب با مخاطب خاص هم‌چنان سخن گفت و حرف‌هایی عمیق‌تر از سطحیات روزمره غالب در فضای مجازی را به او عرضه کرد. علاوه بر این نمانام (Brand) و اعتبار رسانه‌های مکتوب سابقه‌دار و شناسنامه‌دار نیز فرصت ارزشمندی است که در دوره‌ی غلبه‌ی فیک¬نیوزها می‌تواند چراغ راه مخاطب حقیقت‌جو باشد. مطبوعات باید درگاه‌های متناسب با مخاطب عام را در شبکه‌های پیام‌رسان اجتماعی ایجاد کرده و محصولات خود را در این حوزه نیز عرضه کنند. هرچند مخاطب مطبوعات نیز از مخاطب عام به مخاطبان خاص و نسبتاً فرهیخته‌تر تقلیل یافته است، اما نمی‌توان انکار کرد که فضای مجازی و رسانه‌های نوین بر ذائقه‌ی عموم مخاطبان تأثیر خود را گذارده است. از جمله مهم‌ترین ویژگی‌های این تأثیر اهمیت جذابیت‌های بصری (متأثر از اینستاگرام) و تمایل به کوتاه‌خوانی (متأثر از توییتر) است. مطبوعات نیز ناچارند پیام و محتوای خویش را در بسته‌های جدید به مخاطب عرضه کنند. از جمله ناگزیرند بر کیفیت گرافیک و چشم‌نوازی بصری جریده خود توجه بیشتری کرده و نیز نویسندگان و روزنامه‌نگاران خود را به کوتاه و مفید نوشتن ترغیب کنند. اکنون در مقطع سرنوشت سازی در تاریخ مطبوعات ایرانی هستیم. رسانه‌های نوین در حال خارج کردن مکتوبات از چرخه رقابت‌های رسانه‌ای هستند و اگر روزنامه‌نگاران درک دقیقی از تحولات این عرصه نداشته و نتوانند جایگاه جدید و پایدار مطبوعات در سپهر رسانه‌ای ایران را ترسیم کنند، ممکن است این عرصه را برای همیشه به حریف واگذارند. * این یادداشت را انتهای سال گذشته به درخواست روزنامه «صمت» و جهت انتشار در ویژه نامه تخصصی با موضوع نشریات مکتوب آن جریده نوشتم که اینک به مناسبت روز خبرنگار آن را بازنشر کردم. 💠 @mjakhavan

‎دسترسی به صفحات روزنامه جوان ‌‎‌‏‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‌‎‌‏🔗 Javann.ir/fa/pb/1/1/3798 ‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌چهار‌شنبه | ١٨ مرداد ١۴٠٢ 📆 📥 دریافت تمام صفحات به صورت یکجا ‌‎‌‏‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‎‌‏🌎 @NewsJavan

‎دسترسی به صفحات روزنامه جوان ‌‎‌‏‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‌‎‌‏🔗 Javann.ir/fa/pb/1/1/3799 ‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌پنج‌شنبه | ١٩ مرداد ١۴٠٢ 📆 📥 دریافت تمام صفحات به صورت یکجا ‌‎‌‏‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‎‌‏🌎 @NewsJavan

شرافت قلم و رسانه را پاس دارید #سرمقاله #روزنامه_جوان ✍ محمدجواد اخوان اگر پزشکی در حفظ جان مریض کوتاهی کرد، او را تقدیس نمی‌کنند. اگر معماری در ساخت یک بنا دقت لازم را به کار نبست و آن بنا بر سر ساکنانش فرو ریخت، از او تجلیل نمی‌کنند. اگر معلمی بدآموزی داشت یا شاگردانش را تنبیه بدنی کرد، او را چهره ماندگار آموزش‌وپرورش نمی‌دانند. مدیر را -اگر اختلاس‌گر باشد- خدمتگزار نمی‌خوانند و نهایتاً اگر یک افسر نظامی به کشورش خیانت کرد او را قهرمان تلقی نمی‌کنند. از این نمونه‌ها در همه مشاغل و حرفه‌ها هست و هیچ‌گاه یک انسان خطاکار یا در مظان خطای بزرگ را به‌عنوان نماد یک صنف یا قشر نباید معرفی کرد. تخصص، تجربه، مهارت و حرفه هیچ کدام به‌خودی‌خود واجد ارزش نیست و این هدف و جهت بهره‌برداری از این مواهب است که مثبت یا منفی بودن آن را آشکار می‌سازد. دانش اگر در خدمت انسانیت باشد، ارزشمند و اگر در مسیر جنایت و خیانت باشد بلای جان بشر است (چو دزدی با چراغ آید گزیده‌تر برد کالا). بزرگ‌ترین ظلم به یک صنف آن است که فرد خطاکار آن صنف را نمونه بدانند و این‌گونه وانمود کنند که مابقی همچو او هستند. این اصل منطقی در هر رفتار صنفی‌ای است، با این‌حال، در هفته‌ای که گذشت به مناسبت روز خبرنگار، معدودی از مطبوعات و رسانه‌ها، چند نفر خبرنگاری را که به ارتکاب جرم سنگینی متهم هستند، در صفحه اول خود برجسته و تلاش کردند آن‌ها را الگوی سایر خبرنگاران معرفی کنند. ماجرا از این قرار است که این افراد سال گذشته به‌دست ضابطان قضایی دستگیر شده و پس از تفهیم اتهام از سوی دادستان، اکنون در حال محاکمه در محکمه هستند. طبیعی است که اینک نمی‌توان آن‌ها را به‌صورت قطعی مجرم دانست، اما بی‌گناهی آن‌ها نیز ثابت نشده و منطقی است که باید اجازه داد در فرایند طبیعی دادرسی به اتهاماتشان رسیدگی شود. اما چرا روزنامه‌های اصلاح‌طلب با فضاسازی سعی دارند این دو را نماد جامعه خبری به افکار عمومی معرفی کنند؟ یا این فشار‌ها برای افزایش هزینه محاکمه و احیاناً محکومیت آن‌ها است که این در واقع سوءاستفاده از ابزار رسانه برای فشار به قاضی و دادگاه است یا در واقع این روزنامه‌ها واقعاً می‌خواهند ارتباط خبرنگاران با قدرت‌های خارجی را عادی‌سازی کنند. در هر دو فرض مسئله، این رویکرد خطاست. فشار بر قاضی خلاف دادرسی عادلانه است و عادی­‌سازی خیانت به کشور، از خود آن جرم بدتر است. روشن است که خبرنگاران و اهالی رسانه به‌خاطر دسترسی و مهارتشان ممکن است هدف طمع دشمن قرار بگیرند و آگاهانه یا ناآگاهانه در خدمت منافع بیگانه درآیند. اما خدمت به دشمن و خیانت به کشور برای اکثریت مطلق مردم ایران گناهی نابخشودنی است و اگر برخی در غربگرایی و بیگانه‌پرستی چنان راه افراط پیموده‌اند که این مرز‌ها در ذهنشان کمرنگ شده، نباید خطوط قرمز جامعه ایرانی را نادیده بگیرند. فرض کنید که در پایان دادرسی معلوم شد ادله دادستان و ضابطان قضایی برای احراز وقوع جرم کافی بوده و جرم این چند خبرنگار ثابت شد، آنگاه تکلیف تصویر مخدوش و خیانت‌پیشه‌ای که روزنامه‌های اصلاح‌طلب از این حرفه در ذهن‌ها ساخته‌اند چه می‌شود؟ آیا نباید نگران بدبینی بیشتر مردم به این قشر باشیم؟ از این‌ها گذشته با عادی‌سازی خدمت به دشمن چگونه باید کنار بیاییم؟ آیا باید انبوه جمعیت اهالی رسانه و خبرنگاران شریف و وطن­‌دوست کشور تاوان «قبیله‌گرایی» اهالی «غرب» و «هم‌­قبیله» را بدهند؟ اگر واقعاً نگران سرنوشت همکاران خود هستید – که کاملاً طبیعی است- باید قبل از این ماجرا‌ها مراقبت و هوشیاری در مقابل طمع دشمن را به همکارانتان یادآور می‌شدید. اکنون نیز این رفتارتان به همکارانتان کمکی نخواهد کرد، بلکه دفاع سفیر روباه پیر یا کاخ‌سفید بیشتر احتمال وقوع جرم را تقویت می‌کند. اگر کسی هم در واقعیت ارتباط افراد با دولت‌های استعماری تردید داشت، اینک با حمایت‌های آن سفیر و واشنگتن بسیاری از تردید‌ها کنار خواهد رفت. قبیله‌گرایی شما نیز سودی به‌حالتان نخواهد داشت، چراکه حضرت امام زین‌العابدین (ع) که امروز در سالروز شهادت‌شان عزادار هستیم، تعصب مذموم را چنین تبیین می‌فرمایند که «العَصَبِیهُ الّتی یأثَمُ عَلَیها صاحِبُها أن یرَی الرَّجُلُ شِرارَ قَومِهِ خَیرا مِن خِیارِ قَومٍ آخَرینَ»؛ تعصّبی که صاحبش به سبب آن گناهکار می‏باشد، این است که آدمی بد‌های قبیله خود را از نیکانِ‏ قبیله دیگر بهتر بداند. ‌مهم‌تر از پرونده دو نفر، البته حفظ شرافت قلم و حرفه شریف رسانه و خبر است و نباید به خاطر قبیله خود بر حرمت و آبروی هزاران نفر از اهالی محترم، شریف و وطن‌خواه این صنف چوب حراج زد. 💠 @mjakhavan

‎دسترسی به صفحات روزنامه جوان ‌‎‌‏‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‌‎‌‏🔗 Javann.ir/fa/pb/1/1/3801 ‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌بک‌شنبه | ٢٢ مرداد ١۴٠٢ 📆 📥 دریافت تمام صفحات به صورت یکجا ‌‎‌‏‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‎‌‏🌎 @NewsJavan

#پادکست صوتی روزنامه جوان 🎙سرمقاله | شرافت قلم و رسانه را پاس دارید ✍️ محمدجواد اخوان (مدیرمسئول) 🎤 گوینده: مجتبی سرمدی 🗓 شنبه ٢١ مرداد ماه ١۴٠٢ 🎧 اگر پزشکی در حفظ جان مریض کوتاهی کرد، او را تقدیس نمی‌کنند. اگر معماری در ساخت یک بنا دقت لازم را به کار نبست و آن بنا بر سر ساکنانش فرو ریخت، از او تجلیل نمی‌کنند. اگر معلمی بدآموزی داشت یا شاگردانش را تنبیه بدنی کرد، او را چهره ماندگار آموزش‌وپرورش نمی‌دانند. 🔗 Javann.ir/1177791 〰️〰️〰️〰️〰️〰️ 🌎 @NewsJavan

واکاوی کارکرد حرفه خبرنگاری در انتخابات پیش‌رو در میزگرد روزنامه‌ی اطلاعات که با حضور اکبر منتجبی و محمد جواد اخوان برگزار می‌شود. @JournalistsClub1

"یک وقت یک مجموعه‌ی نظامی را میزنند، یک وقت یک مجموعه‌ی سیاسی را میزنند؛ خب آن یک حرف است؛ یک وقت یک مجموعه‌ی زائر را میزنند که نه محفل سیاسی است، نه محلّ رزم و دعوا است؛ محلّ زیارت است، محلّ انس با خدا است. از تهران، از همدان، از گیلان، از خود شیراز، از کهگیلویه و بویراحمد، از جاهای مختلف انسانها رفته‌اند آنجا برای عرض نیاز، برای خلوت با خدا، برای خلوت با اولیای خدا و مورد این ظلم قرار گرفته‌اند. دشمن خیلی رسوا است در این قضیّه. این دشمن کیست؟ آن که مرتکب این جنایت شد، فقط او دشمن است؟ او که خب معلوم است؛ او دشمن است، جانی است، خیانتکار است، جنایتکار است، امّا فقط او نیست؛ کسانی پشت سر او هستند. میگویند «داعش»؛ خب بله، امّا داعش را چه کسی به وجود آورد؟ این موجود خطرناک را چه کسی تولید کرد؟ آمریکا صریحاً گفت ما داعش را تولید کردیم؛ خودش صریح گفت این را ــ نه حالا، [بلکه] هفت هشت سال پیش گفتند ما تولید کردیم داعش را ــ آنها گناهکارند." رهبر معظم انقلاب اسلامی، ۲۹ آذر ۱۴۰۱

‎دسترسی به صفحات روزنامه جوان ‌‎‌‏‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‌‎‌‏🔗 Javann.ir/fa/pb/1/1/3802 ‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دو‌شنبه | ٢٣ مرداد ١۴٠٢ 📆 📥 دریافت تمام صفحات به صورت یکجا ‌‎‌‏‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‌‎‌‏‌‎‌‏🌎 @NewsJavan