دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند واندر آن ظلمت شب آب حیاتم دادند بی‌خود از شعشعۀ پرتو ذاتم کردند باده از جام تجلی صفاتم دادند چه مبارک سحری بود و چه فرخنده شبی آن شب قدر که این تازه براتم دادند بعد از این روی من و آینۀ وصف جمال که در آن‌جا خبر از جلوۀ ذاتم دادند من اگر کام‌روا گشتم و خوش‌دل چه عجب مستحق بودم و این‌ها به زکاتم دادند هاتف آن‌روز به من مژدۀ این دولت داد که بدان جور و جفا صبر و ثباتم دادند این همه شهد و شکر کز سخنم می‌ریزد اجر صبری‌ست کزآن شاخ نباتم دادند همت «حافظ» و انفاس سحرخیزان بود که ز بند غم ایام نجاتم دادند 📝 #حافظ_شیرازی 🌐 shereheyat.ir/node/2802 ✅ @ShereHeyat #مجمع_شعرای_آئینی_کمیت_قزوین @mkomeit