⚡ مواجهه روحانیت با خود در قاب سینما و ضرورت سواد سینمایی طلاب 🔹 «مارمولک» باید تایید می‌شد، نه مخالفت ✏ علی ابراهیم پور 🔹 بلافاصله بعد از اکران، دوشادوش افزایش چشم‌گیر استقبال مردمی، موج مخالفت‌ها نیز به صورت تصاعدی افزایش پیدا کرد؛ غیر از روزنامه‌ها، روحانیون و خطبا سخنرانی‌ها و تحلیل‌های متعددی در نقد و ردّ فیلم ارائه کردند. طلبه‌ها و دغدغه‌مندانی که عموما پای خود را در سینماها نگذاشته و نمی‌گذاشتند، به پیروان این جریان تبدیل شدند. فضا آنچنان بحرانی شد که حتی برخی در قم به دنبال گرفتن فتوا علیه کارگردان و نویسنده‌ی فیلم بودند و عملا مارمولک داشت به بحرانی امنیتی و غیرقابل کنترل تبدیل می‌شد. 🔹 شورای سیاست‌گذاری جشنواره «روحانیت در قاب سینما» که دبیری آن را روحانی خوش‌نام و نام‌آشنا، حجت‌الاسلام سرلک برعهده داشت، سال۹۳ به دیدار مراجع تقلید رفت و همزمان خدمت مقام‌ معظم‌ رهبری هم رسید و رهبری نیز با تایید جشنواره، بر ادامه آن تاکید کردند. شاهد دیگر اصالت حوزوی این جشنواره، حضور افرادی از شورای عالی حوزه در جلسات افتتاحیه و اختتامیه آن است. بنابراین، گزافه نیست اگر نتیجه‌ی این جشنواره که از ارشادات مراجع بهره برد و مورد تایید رهبری بود و شخصیت‌های شورای عالی در آن حاضر شدند را به‌ عنوان فهم امروزِ روحانیت از سینما عنوان کنیم. تمام حرف اینجاست که چگونه «اهانت‌آمیز‌ خواندن» یک فیلم توسط یک جامعه تا «تقدیر از او» توسط همان جامعه، تغییر می‌کند؟ چطور فیلمی که مصداق توهین تلقی می‌شد، زمانی دیگر به‌لحاظ بازی، فرم و «حرفی که می‌زند» درست و توانمند ارزیابی می‌شود؟ 🔹 مواجهه‌ی روحانیت با سینما از چه نظام تفسیری و رفتاری تبعیت می‌کند؟ به عبارتی، طلبه‌ها چقدر تلاش می‌کنند، فیلم را «بفهمند» و چقدر واکنش اجتماعی خود نسبت به فیلم را منوط به «فهمیدن» فیلم می‌کنند؟ بهترین مورد برای مطالعه نحوه مواجهه طلاب با فیلم، هنگامی است که سوژه‌ی فیلم، در محدوده‌ی امور صنفی طلبه‌ها باشند و شاخص‌ترین این امور هم، سوژه‌ شدن شخصیت خود روحانی است. مهم‌ترین راهبردی که از موردپژوهی مارمولک، برای امروز روحانیت می‌توان استخراج کرد، لزوم اهتمام در افزایش سواد سینمایی و متوقف ساختن هر موضع‌گیری اجتماعی بر خوانشِ روشمندِ بی‌واسطه فیلم است. 🔹 اساسا واکنش طلاب نسبت به هر چیزی (اعم از فیلم و غیر آن)، باید تابع شناخت و فهم باشد، نه احساسات و شنیده‌ها. فهم هر چیزی نیز متوقف بر آشنایی با روش شناخت آن است. بنابراین، فهم و ارتباط عمیق با فیلم سینمایی نیز بر سواد سینمایی توقف دارد؛ سواد سینمایی‌ای که هم نیازمند آموزش علمی و هم انس عملی است. اساسا فهمیدن فیلم یعنی چه؟ آیا طلاب همان‌طور که برای فهمیدن متن سیوطی و شیخ اعظم انرژی مصرف می‌کنند و روش آن را می‌جویند و برای آموختنش تمرین عملی می‌کنند، برای خوانش «متن تصویری» نیز انرژی حداقلی می‌گذارند و روش آن را جست‌وجو می‌کنند!؟ 🔸 متن کامل یادداشت: http://mobahesat.ir/22573 🔻🔻🔻 @mobahesat

⚡ گزارش هم‌اندیشی «جهان مقاومت پس از شهادت سردار قاسم سلیمانی» 🔸 تامل جامعه‌شناختی در عرصه‌ی جهانی 🔹 ریاست دانشگاه باقرالعلوم(ع) حجت‌الإسلام شمس‌الله مریجی به طرح یک ایده‌ی تبیینی در ارتباط با مسأله‌ی ترور سردار قاسم سلیمانی پرداخت. این ایده به چالش ایده‌های روشن‌فکری با آن‌چه می‌توانیم مکتب سلیمانی بنامیم، باز می‌گردد. به تعبیر دیگر، مکتب سلیمانی امروز باعث شده تا غرب با یک چالش جدی مواجه شود. در تاریخ نزدیک به سیصد یا چهارصد ساله‌ی مبارزه‌ اندیشه‌ غربی با دین و معنویت، اکنون و در این مقطع زمانی شاهد هستیم که این سردمداران و به اصطلاح مدافعان منطق و دیالوگ رو به الگوی ناکارآمد و کهن ترور آورده‌اند و همین باید نقطه‌ی شروع تبیین ما تلقی شود. 🔹 حجت‌الإسلام حبیب‌الله بابابی با طرح یک چالشِ الهیاتی به ارائه‌ی دیدگاه‌شان پرداختند. پرسش محوری مورد نظر ایشان این است که چگونه می‌توانیم میان دوگانه‌های شجاعت و شهادت یا قربانی و قهرمانی در اندیشه‌ی اسلامی جمع کنیم، درحالی که به نظر، شهادت یا قربانی شدن به عنوان یک امر عدمی ظاهرا نمی‌توانند همراه و در دل قهرمانیت و شجاعت مطرح جایی داشته باشند. ایشان در ادامه با اشاره به تفکیک بسیار مهم استاد شهید مرتضی مطهری میان «منِ علوی» و «منِ سفلی» به ارائه‌ی راه‌کاری برای فائق آمدن بر این پارادوکس پرداختند. حجت‌الإسلام علی‌اصغر اسلامی با اشاره به یک تبیین موجود در میان متفکرین اسلامی پیرامون ماهیت اجتماع و جامعه، به ارائه‌ی دیدگاه‌های خود پرداختند. در این تبیین که از فارابی و تا دوران معاصر در اندیشه‌های حضرت آیت‌الله جوادی آملی مشاهده می‌شود، الگوی رفتار در یک جامعه‌ی متمدن براساس احسان و ایثار توضیح داده می‌شود. در هر یک از مراحل تمدنی انسان وحشی، انسان اجتماعی و انسان متمدن بالفطره، الگوهای رفتاری خاصی حاکم است. اما اوج شکوفایی عقلانیت و احساس را در مرحله‌ی سوم یعنی انسان متمدن بالفطره شاهد هستیم. 🔹 سخنران دیگر این نشست آقای محمدرضا قائمی، در ابتدای گفتار خود توجه مخاطبین را به این نکته جلب کردند که شهادت سردار قاسم سلیمانی را در زمینه‌ی حرکتِ اساسی انقلاب اسلامی باید تبیین و تشریح کنیم. انقلاب‌های بزرگ أخیر در سطح جهان که مهم‌ترین آن‌ها انقلاب فرانسه، انقلاب روسیه و انقلاب اسلامی ایران است را باید دارای مشابهت‌هایی با یک‌دیگر در نظر گرفت. حرکتِ انقلاب روسیه پس از تسبیط انقلاب و در صدور اندیشه‌ی ضدسرمایه‌داری و انقلاب کارگری و پرولتاریا به گونه‌ای بود که اندیشه‌های مارکسیستی در غرب روسیه تا دل کشورهای اروپایی و در شرق تا چین و ژاپن را تحت استیلای خود قرار داد. 🔸 مشاهده متن کامل گزاش: http://mobahesat.ir/22612 🔻🔻🔻 @mobahesat

⚡ گزارش هم‌اندیشی «جهان مقاومت پس از شهادت سردار قاسم سلیمانی»/۲ 🔸 تأملی دربابِ نسبتِ مقاومت و هویت 🔹 حجت‌الإسلام جناب آقایِ دکتر احمد رهدار مباحثِ خود را به‌عنوانِ تأملی دربابِ نسبتِ مقاومت و هویت معرفی کرد. ایشان با اشاره به این‌که یکی از مقدماتِ موردِ نیاز در این بحث، معرفیِ اجمالیِ نظریه‌های هویت است، مختصری درباره‌ی نظریه‌های معاصر درباره‌ی هویت به ایرادِ نظر پرداختند. 🔹 پس از انقلاب است که مثلا ما شاهدِ پیدایش دیدگاهِ عرفان حماسی مطرح شده از سوی برخی متفکرین اسلامی هستیم که حتی عرفان نیز به صورت اجتماعیِ پس از انقلاب تفسیر می‌شود. برخلاف سنت اخلاقی گذشته که ایده‌آل اخلاقی شدن به اصطلاحِ یک پروسه بود و فرد می‌کوشید تا به مرور زمان ایده‌آل اخلاقی را کسب کند، چنین عرفان و اخلاقی دیگر یک پروسه و فرآیند نیست بلکه یک فعل متعمدانه و به اصطلاحِ یک پروژکت است. اگر از این منظر متوجه به تاریخ اندیشه‌ی اخلاقی باشیم، انقلاب 57 ما را به تأملات عمیق‌تری درباب اخلاق و فردیت و عناصر هویت ره‌نمون می‌کند. به تعبیر دیگر تنها در همین زمینه و زمانه‌ی پس از انقلاب است که در اخلاق و عرفان ما به دنبالِ مهندسیِ بشر برای عرصه‌های ورایِ خود هستیم. 🔹 مقاومت و شهید سلیمانی را نه به‌عنوانِ دست‌آوردها یا تولیدهای یک اجتماع بلکه به‌عنوانِ واقعیت‌ها یا فکت‌هایی که خودشان اجتماع‌ساز و گفتمان‌ساز هستند تبیین و تفسیر کنیم. اکنون می‌توانیم بگوئیم که سردار سلیمانی فراتر از هویت‌شخصی‌اش و به‌عنوانِ نمادِ مقاومت اسلامی باید تفسیر شود و لذا جامعه و اجتماع امروز نسبت به ادایِ دینِ این واقعیتِ اجتماع‌ساز مسئولیت دارد. بنابه همین تعبیر است که می‌توانیم از شهید سلیمانی به عنوانِ یک هویتِ منتشر در اجتماعِ اسلامی تعبیر کنیم. 🔹 حجت‌الإسلام جناب آقایِ دکتر هاشمیان در ابتدا به این نکته اشاره کردند که بحثِ کوتاهی در حوزه‌ی خطِ‌مشی‌گذاریِ عمومی و چالشِ حکمرانی جمهوری اسلامی ایران در برهه‌ی کنونی تاریخ انقلاب اسلامی مطرح خواهند کرد. به تعبیر دیگر مسأله‌ی حکمرانی و چالش‌هایِ آن در دنیایِ کنونی یکی از دغدغه‌هایِ مهم حکومت‌های مختلف محسوب می‌شود. 🔹 بنده معتقدم که وجودِ عزیزِ شهید سلیمانی بسیاری از این چالش‌ها را حل کرده و میانِ بسیاری از این تقابل‌های مطرح شده جمع کردند. ایشان نشان‌دادند که هم می‌توانیم به مبانی پایبند باشیم و هم در میدان ملی و فراملی و به اصطلاح در سطح تمدنی نیز منشاء اثر باشیم، مثلا به چالش کشیدن داعش و حذف آن هم برای امنیت ملی ما تأثیرگذار بود و هم در راستایِ منافع و امنیت امت اسلامی. در سطح ساختار نیز مشاهده کردیم که هیچ ساختار و پیچشِ بروکراتیکی نتوانست مانع رسیدن ایشان به اهداف‌شان باشد و ایشان به‌عنوانِ عامل هیچ‌گاه در جبر ساختار گرفتار نبود. 🔹 حجت‌الإسلام جناب آقایِ دکتر حسین سوزنچی با اشاره به این‌که پدیده‌ی حاج قاسم مایه‌ی اعجاب و حیرت همگان شد، در ابتدا این پرسش اصلی را مطرح کردند که آیا جامعه‌شناسی صلاحیت و توانایی ورود به بحث و تبیین این پدیده را دارد یا خیر؟ 🔹 حجت‌الإسلام جناب آقایِ دکتر علی‌اصغر اسلامی شهادتِ سردار سلیمانی را فرصتِ بی‌نظیری برایِ آزمودنِ کفایتِ نظریه‌های غربی در تبیین پدیده‌های اجتماعی و فرصتی برای تولید علومِ انسانیِ اسلامی معرفی کردند. ایشان با اشاره به این که جامعه‌شناسیِ غربی توانایی تبیین چنین پدیده‌ای را ندارد، به این نکته اشاره کردند که نهایی‌ترین کوشش چنین تبیینی تقلیلِ شهادت سردار سلیمانی به یک مرگ و تحلیل آن است. در برابر این رویکرد، در جامعه‌شناسی اسلامی علی‌رغمِ وجود بنیان‌های هستی‌شناختیِ ضروری برای تبیین پدیده‌ی شهادتِ حاج قاسم، متأسفانه شاهدِ گنگی یا به تعبیرِ ملایم‌تری لکنت زبانِ جامعه‌شناسیِ اسلامی هستیم. 🔸 مشاهده متن کامل گزاش: http://mobahesat.ir/22637 🔻🔻🔻 @mobahesat

🌷 متن کامل پرسش هفته دوم گروه مباحثه پرسش های تحول از محضر فاضل گرامی؛ جناب حجت الاسلام احمد نجمی : ❓با عنایت به تلاش های سایت مباحثات برای گسترش تفکرات و تحلیل های جدید حوزه های علمیه؛ بفرمائید چرا پرونده قابل توجهی درباره مبانی نظری نظام سازی دینی و نظریات کاربردی این حوزه در سایت مباحثات منتشر نشده است؟ #بانک_پرسش_های_تحول #ثبت_پرسش_های_جهت_ساز #گفتمان_نظام_سازی https://eitaa.com/joinchat/3365142563Ccec7187426 @fegh_porsesh

⚡ آیت‌الله محسن فقیهی در گفت‌وگو با مباحثات تبیین کرد: 🔻 مرجعیت اعلای عراق تلاش میکند خروج اشغالگران از طرق قانونی و مطالبه‌ی عمومی محقق شود 🔹 یکی از مباحث مهم این است که سیره عملی فقها در مواجهه با اشغال‌گران چیست؟ نمی‌توان بحث را به گروه خاصی اختصاص داد و گفت که مملکت خاصی در اینجا مطرح است. بحث را باید به طور کلی مطرح کرد. کشوری که افراد آن مسلمان هستند، اینها در مقابل دشمنان و اشغال‌گران چه وظیفه‌ای دارند؟ چه اشغال‌گر روس باشد، انگلیس یا امریکا باشد. اصولاً چه وظیفه شرعی برای اینها وجود دارد؟ دیدگاه علما در این رابطه چگونه بوده است؟ عملکرد علما هم در این رابطه چگونه بوده است؟ 🔹 بحث دیگری که در اینجا مطرح است، وجوب دفاع می‌باشد و مساله جهاد نیست. وقتی دیگران وارد مملکتی می‌شوند و می‌خواهند که آنجا را اشغال کنند، دیگر بحث جهاد مطرح نیست. چون جهاد شرایط خاص خود را دارد. برخی‌ها قائل شده‌اند که جهاد باید در زمان امام معصوم باشد، ولی بحث دفاع اینگونه نیست و شرط ندارد. شرایطی مانند اینکه جهاد بر مرد واجب است و بر زن واجب نیست و شرایط جهاد ابتدایی، شرایط خاصی است، اما این شرایط دیگر در دفاع وجود ندارد. 🔹 به نظر می‌رسد که لزوم دفاع از ضروریات فقه است و کسی در آن اشکال نکرده است، برخی از مباحث فقهی مورد اختلاف است، مثلا جهاد ابتدایی مورد اختلاف بین علما است. اما مساله دفاع اصلا مورد اختلاف نیست. یک عالمی وجود ندارد که بگوید دفاع واجب نیست. عقل و شرع هم در این زمینه حکم می کند. 🔹 درست است که به خاطر برخی مصالح، ما تعهدات بین‌المللی را می‌پذیریم، گاهی مصلحت‌ها را در مجموع محاسبه می‌کنیم، مثلا در مجموع اگر در سازمان ملل حضور داشته باشیم، به مصلحت ما است. ولو اینکه در آنجا خلاف و ظلم‌هایی انجام می‌شود، و ما در مقابل این ظلم‌ها می‌ایستیم. توانمان این مقدار باشد که بتوانیم مبارزه کنیم که مبارزه می‌کنیم، ولی وقتی که توان نداریم، چه کار می‌کنیم؟ حضور ما در مجامع بین‌المللی مصلحت است، ولی ما در همانجا هم باید با ظلم مقابله کنیم. ممکن است که نتوانیم ظلم را از جهان ریشه‌کن کنیم، اما باید در حدّ توان مبارزه کنیم. 🔹 برای اخراج امریکا از عراق باید دلایلی پیدا شود. باید پارلمانی تشکیل شود و این بحث را قانونی کنند که این کار را هم کردند. مراجع نجف هم این را تایید کردند. الان هم زمینه فراهم شده است، علمای اسلام هم از نظر مذهبی و هم از نظر سیاسی باید توجه داشته باشند، موقعیت‌ها را بسنجند. اگر می‌توان کاری را از طریق قانون انجام داد، بهتر است که از طریق قانون انجام شود، شاید مراجع نجف هم این محاسبه را کرده‌اند، اینکه خود دولت این کار را بکند، خیلی بهتر از این است که مثلا کسی که عراقی نیست و عرب نیست، به ما دستور می‌دهد که باید فلان کشور از عراق خارج شود. این ممکن است باعث تنش‌هایی شود و مخالفان بهانه‌هایی بیاورند. اما وقتی که دولت و حکومت پذیرفت که امریکا باید اخراج شود، مراجع هم این را تایید و بیان کردند. 🔸 مشاهده متن کامل گفت‌وگو: http://mobahesat.ir/22643 🔻🔻🔻 @mobahesat

⚡ پرونده‌ی ویژه روحانیت و سیاست اخلاقی در انتخابات 🔸 مباحثات به مناسبت انتخابات ریاست‌جمهوری پرونده‌ای با موضوع چگونگی مشارکت و ورود روحانیت در عرصه انتخابات را تهیه و منتشر کرده بوده که باتوجه به اهمیت مسئله و تکرار این دغدغه در انتخابات مجلس شورای اسلامی بازنشر می‌شود: 🔹 حجت‌الاسلام بوسلیکی : روحانیت باید ضمن اعلام بی‌طرفی، دغدغه‌ معیشت مردم را در انتخابات داشته باشند http://mobahesat.ir/14061 🔹 حجت‌الاسلام والمسلمین محمدتقی اسلامی: انتخاب اصلح، یعنی انتخاب فردی که مصون از خطاست/هیچ کاندیدایی مصون از خطا نیست http://mobahesat.ir/14012 🔹 مواجهه مراجع نسل اول انقلاب با انتخابات توصیه‌های کلی و پرهیز از ورود مصداقی http://mobahesat.ir/14025 🔹 ضعف رسانه در تبیین فقه، فلسفه و اخلاق انتخابات یادداشتی شفاهی از حجت‌الاسلام والمسلمین نجف لک‌زایی http://mobahesat.ir/14036 🔹 حجت‌الاسلام والمسلمین مسعود آذربایجانی: مرزهای اخلاقی باید برای نامزدهای انتخابات مشخص شود http://mobahesat.ir/14081 🔹 استاد قاضی‌زاده : این‌که روحانیون به کلی از ورود به فعالیت‌های انتخاباتی برحذر باشند، در اذهان مردم نگرش منفی ایجاد می‌کند http://mobahesat.ir/14129 🔹 حجت‌الاسلام والمسلمین عالم‌زاده نوری: ورود مصداقی روحانیت در انتخابات، مصداقی از اهتمام به امور مسلمین است http://mobahesat.ir/14151 🔹 حجت‌الاسلام والمسلمین محسن الویری: رسانه و بایدها و نبایدهای تشویق به حضور حداکثری در انتخابات http://mobahesat.ir/14057 🔻🔻🔻 @mobahesat

مباحثات/ بخشی از وصیت‌نامه شهید حاج قاسم سلیمانی خطاب به مراجع و علما 🔻🔻🔻 @mobahesat

انتخابات و اخلاق سیاسی (۱): حجت‌الاسلام بوسلیکی : روحانیت باید ضمن اعلام بی‌طرفی، دغدغه‌ معیشت مردم را در انتخابات داشته باشند ✔ روحانیت در انتخابات با چه جالش‌های اخلاقی روبرو است؟ و چه راهکارهایی برای حل این معضلات وجود دارد؟ این سؤالات را با حجت‌‎الاسلام و المسلمین دکتر حسن بوسلیکی، عضو هیأت علمی موسسه آموزش عالی اخلاق و تربیت و مدیر گروه تربیت پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی مطرح نمودیم. 🔹 شاید امروزه باید مقداری به نفع مردم تبعیض مثبت داشته باشیم؛ یعنی به جای توجیه کاندیداها و دولت‌های قبلی، حامی مردم باشیم. ما باید بیشتر داعیه‌دار اخلاق باشیم و فراموش نکنیم که عنصری‌ترین محور تفکر اخلاقی، بی‌طرفی و عدالت است؛ به خصوص به دلیل این‌که حکومت منسوب به ماست. 🔹 در هرحال افرادی که بسیار از ما دغدغه‌مندتر هستند و در مورد کاندیداها نسبت به ما اطلاعات بیشتری دارند، این افراد را تأیید صلاحیت کرده‌اند؛ بنابراین نباید فکر کنیم که اگرفلان کاندیدا رأی بیاورد، اصل نظام از بین می‌رود و ما وظیفه داریم به نفع رقیب وارد عمل شویم. 🔹 متأسفانه بیش از آن‌که صحبت اثباتی داشته باشیم، به دنبال تخریب فرد مقابل هستیم؛ یعنی حتی حمایت ما از نفر الف با این توجیه است که می‌خواهیم آقای ب رأی نیاورد؛ یعنی دفاع جانانه‌ای از نفر الف نداریم؛ ولی از ترس انتخاب شدن نفر ب، از آقای الف حمایت می‌کنیم. 🔹 پیروزی انقلاب اسلامی این زمینه را به وجود آورد که روحانیت آن چیزی را که بالای منبرها می‌گفتند عملاً به مردم نشان ‌دهد. دید مردم به همین صورت است که ما آن‌چه که می‌گوییم را عمل می‌کنیم و آن‌چه که در عمل اتفاق می‌افتد را به پای دین می‌نویسند. 🔹 اگر واقعاً انتقاد صحیحی مطرح شد، بگوییم که این مربوط به این دولت و یا آن دولت نیست؛ بلکه تا کنون جمهوری اسلامی نتوانسته است این هدف را محقق کند. اتفاقاً پذیرفتن یک نقد منصفانه، تقویت نظام است و بسیار بهتر از این است که شما متعصبّانه همه مشکلات را انکار کرده و مدام موفقیت‌ها را به نمایش بگذارید. 🔹 در مملکت ما، کسانی که به آمار دسترسی دارند می‌گویند که تا شب انتخابات وضعیت مشخص نیست. این موضوع بسیار بدی است؛ یعنی اصلاً مهم نیست که چه کسی ۴ سال خدمت یا خیانت کرده است؛ بلکه مهم این است که در این یک هفته‌ی آخر چطور توانسته است رأی مردم را جمع کند http://mobahesat.ir/14061 🔻🔻🔻 @mobahesat

✔️مباحثات/حجت الاسلام دکتر محمدتقی اسلامی عضو گروه اخلاق و تربیت اسلامی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی در گفت‌وگو با مباحثات توصیه‌های مهمی به کاندیداها و هوارادان آنها کرد: 🔹 نه نگران باشیم و نه امیدوار: برای توضیح این نکته فکر می‌کنم باید گزاره‌ی «انتخاب کاندیدای اصلح» را به «انتخاب کاندیدای بد از میان کاندیداهای بدتر» تبدیل کنیم. اگر من بگویم اصلح، در واقع در حال مقایسه کاندیداها با یک تراز معصوم هستم؛ در حالی‌که کاندیدای اصلح، معصوم است. اگر شما بگویید که بین صالح و اصلح، آفاتی به‌دنبال دارد. در عالم سیاست، دیدن خطا، پیش‌بینی کردن آن و آمادگی برای دیدن آن از دیگران، امروز مرا آرام و واقع‌بین می‌کند و در آینده نیز اگر اتفاقی افتاد خیلی دچار سرخوردگی شدید نخواهم شد و خواهم توانست پاسخگوی دیگران باشم. 🔹با مخالفت و عنادورزی دیگران، حقیقت از بین نمی‌رود: ممکن است مبارزات حق‌طلبانه زودبازده نباشند. شما نباید توقع داشته باشید حقیقتی که شما به آن می‌اندیشید، خود را در همین انتخابات نشان دهد؛ ممکن است هنوز زمان آن نرسیده باشد. شما تلاش فکری خود را انجام می‌دهید و حقیقتی که به آن رسیدید را تبلیغ می‌کنید، بیان می‌کنید و روی آن بحث می‌کنید؛ اما باید آمادگی پذیرفته‌نشدن آن را نیز داشته باشید. 🔹 حقیقت، بین ایده‌های مختلف مشترک است: اگر واقع‌بین و روشن‌اندیش باشید و نخواهید دریچه‌ی ذهن خود را بسته نگه دارید متوجه می‌شوید که حقیقت یک مسأله‌ی سیّالی است که بخشی از آن در ذهن این آقا و بخش دیگر آن در ذهن من است؛ گویا من باید آن بخش را از ایشان بگیرم و بخش دیگر را از فکر خودم به آن اضافه کنم. ممکن است در اندیشه‌ی مخالف من بهره‌هایی از حقیقت وجود داشته باشد. 🔹 احترام به اندیشه‌ی مخالف: همه بی‌تفاوت نیستند؛ ممکن است فردی با همان چیزهایی که بلد است و می‌فهمد در حال تفکر برای آینده‌ی این مملکت است و  در حال ایفای نقش برای فهم خود است؛ همین ارزشمند است. 🔹 داشتن درک صحیح از حساسیت‌های دیگران: این مسأله را بزرگان اخلاق مانند فیض کاشانی در آثار اخلاقی خود آورده‌اند که برای درمان غضب، باید بتوانید خود را در شرایط فردی که غضب کرده قرار دهید. برخی فیسلوفان اخلاق در غرب نیز  توانمندی قراردادن خود به‌جای دیگران و درک حساسیت دیگران را به‌عنوان فضیلت اخلاقی معرفی کرده‌اند. ممکن است فردی لیبرال باشد؛ اما اندیشه‌های وطن‌خواهانه داشته باشد. 🔹 نداشتن سوءظن نسبت به دیگران: این آموزه که «اصل بر عدم صحت است؛ مگر آن‌که خلاف آن ثابت شود» برای فضای سیاسی کشور سم است. اگر در بحث با هر فردی اصل را بر این بگذاریم که آن فرد مخلّ امنیت و آینده‌ی کشور و اسلام است، فضای انتخابات ما آرام و اخلاقی نخواهد شد. باید اصل بر این باشد که انسان‌ها در حال کار کردن و فکر کردن در جهت صلاح این مملکت هستند؛ مگر آن‌که خلاف آن ثابت شود. http://mobahesat.ir/14012 🔻🔻🔻 @mobahesat

⚡ مسئله‌ای به نام «پروپاگاندای حوزوی» 🔹 چندی پیش گروهی با عنوان «مباحثه پرسش‌های تحول» از اینجانب دعوت کرد تا در ضمن حضور در این گروه شبکه اجتماعی ایتا به این پرسش پاسخ دهم که سایت مباحثات چه اقداماتی برای تبیین مبانی نظری نظام‌سازی دینی ارائه داده است. حاضران در گروه هم تعدادی از فضلای آشنا و نا‌‌آشنا بودند. به نظر می رسید این اقدام یک حرکت خوب جهت تبیین عملکرد مجموعه‌های مختلف حوزوی است. 🔹 بنده نیز باتوجه به سوالات مختلفی که مطرح شد تلاش کردم پاسخ‌هایی را آماده و ارسال نمایم. اما با کمال تعجب علاوه بر آنکه تبلیغ این برنامه‌ با تصویر اینجانب منتشر شده بود، بدون اطلاع و کسب اجازه به صورت پوستر نیز چاپ و در تابلوی برخی مدارس نیز نصب شد. بنده از این موضوع انتقاد کردم و اعلام نمودم این یک برنامه‌ی عادی در گروهی اینترنتی است و نیازی به چاپ تصویر بنده و نصب در تابلوهای مدارس نبود. دوست رابط و پاسخگوی گروه این انتقاد بنده را حمل بر اخلاص کرده و توجهی به آن ننمودند. 🔹 تا اینکه روز گذشته مطلع شدم پوستر فوق در تابلوهای مدارس فیضیه و دارالشفاء هم نصب شده‌است!.این اقدام از نظر بنده بسیار ناپسند بود و ضمن انتقاد صریح، از گروه فوق خارج شدم. 🔹 واقعیت امر این است که در دهه‌ی اخیر دسترسی رسانه‌های گروهی باعث شده‌است بدون توجه به بار تبلیغاتی و رسانه‌ای، برخی از گروه‌های فعال حوزوی بهره‌برداری کاملا نادرستی از این امکانات داشته باشند. سوگمندانه باید گفت برخی حرکت‌های حوزوی از جمله «شورای الگوی اسلامی پیشرفت» یا «موسسه فقاهت و تمدن‌سازی اسلامی» خواسته یا ناخواسته وارد پروپاگندای رسانه‌ای شده‌اند و بازنمائی فعالیت‌هایشان با آنچه که در واقع است فاصله‌ي کشهکانی دارد. 🔹 همین مورد اخیر را به عنوان یک نمونه بررسی کنیم. یک گفت‌وگوی ساده‌ در گروهی محدود در فضای ایتا انجام میشود و مانند این گفت‌وگوها هر روز صدها و هزاران بار اتفاق می‌افتد، اما بازنمایی ـ بزرگ‌نمائی ـ آن در قالب چاپ پوستر به گونه‌ای است که بسیار بسیار فراتر به نظر برسد. 🔹 شخصا معتقدم این اقدامات بخاطر عدم تخصص رسانه‌ای و شور و هیجان کاذبی است که در مجموعه‌های مختلف حوزوی حاکم است. هیجاناتی که فقط مناسب ایام انتخابات یا کمپین‌های فروش کالا و محصولات باید باشد نه مباحث بنیادینی مانند الگوی اسلامی پیشرفت و مبانی علمی و عملی نظام‌سازی!!! 🔹 جالب اینجاست که اگرچه بحث نظام‌سازی دینی یا تحول در حوزه امری بدیهی برای بسیاری از حوزویان و بزرگان حوزه است اما بدلیل آنچه آنان در رفتار برخی پیش‌گامان این دو مهم دیده‌اند – از جمله بحث پروپاگاندای رسانه‌ای – عملا ترجیح می‌دهند وارد این مقولات نشوند!!! درخواست برادرانه بنده از مراکز مختلف حوزوی از جمله این دو مرکز آن است که تاملی در رفتار رسانه‌ای خود داشته ‌باشند و تلاش کنند برنامه‌های خود از جمله انعکاس رسانه‌ای را مطابق با واقعیت‌ها پیش ببرند. 🔹 در پایان از انجائیکه معتقدم در بحث رسانه‌ای باید ظرف و مظروف مطابق و شایسته‌ی یکدیگر باشند از طلاب و اساتید محترم بابت نصب پوستر اینجانب در تابلوی مدارس از جمله مدرسه فیضیه و دارالشفاء پوزش می‌طلبم. احمد نجمی مدیرمسئول مباحثات 🔻🔻🔻 @mobahesat

⚡ حوزه های علمیه و نقش تأثیرگذار در انتخاب حداکثری و آگاهانه مردم ✏ سیدجواد میرخلیلی 🔹 مسئله انتخابات در جمهوری اسلامی ایران به مثابه یکی از ارکان مردم سالاری دینی محسوب می شود. در بین انتخاباتی که نظام اسلامی ایران برگزار شده و می شود، برخی از انتخابات ها از اهمیت بسزایی در تعیین سرنوشت کشور برخوردار هستند؛ چنان که یکی از این انتخاباتهای مهم، انتخابات مجلس شورای اسلامی و تعیین نمایندگانی است که قرار است عرصه تقنین و قانونگذاری را در اختیار خود بگیرند. 🔹 با این توجه، آنچه در اینجا درخور توجه است، حضور حداکثری و به طور خاص، حضور آگاهانه مردم در صحنه انتخابات است؛ به عبارت دیگر، آنچه در این رابطه حائز اهمیت می باشد، انتخاب آگاهانه افرادی ست که در انتخابات شرکت می کنند و افرادی را به عنوان نماینده به مجلس شورای اسلامی می فرستند. 🔹 در این میان، حوزه های علمیه که همواره در تاریخ تحولات سیاسی اجتماعی ایران نقش مهم و موثری در بیدارسازی مردم در جامعه ایفا کرده اند، می بایست با تبیین ویژگیهای یک نماینده اصلح که در بیانات مقام معظم رهبری هم به کرات آمده است، راه یک انتخاب آگاهانه و حداکثری در جامعه را باز کنند. 🔹 با توجه به اینکه در عرصه انتخابات، همواره چالشها و آسیبهایی وجود دارد؛ از جمله بحثهایی چون انتخاب احساسی و غیر عقلانی، تأثیرپذیری برخی افراد از تبلیغات و ورود افراد ناکارآمد به عرصه تقنین و اجرایی، و تخریب آن عرصه ها، سوء استفاده از رأی توده مردم با شانتاژهای تبلیغاتی و روی کار آمدن مدیران بی‌کفایت و ...؛ این مسئله می طلبد که حوزه های علمیه و روحانیت به عنوان یکی از پیشگامان فکری و مذهبی جامعه، نقش مؤثرتری ایفا کرده و به انتخاب آگاهانه مردم کمک کنند. 🔹 با توجه به اینکه در نظامهایی که مبتنی بر لیبرالیسم غربی هستند، و در آنجا اولویت با فرد و همچنین مبتنی بر آموزه های فردی و شخصی همچون انسان گرایی و اومانیسم(در برابر خدامحوری که در دین اسلام بر آن تأکید شده است) می باشد که کاندیداها می توانند رأی رأی دهندگان را مهندسی کرده و با استفاده از احساسات و عواطف آنها، در انتخابات پیروز و احتمال موفقیت این دسته از افراد بیشتر است نظام اسلامی دارای تمایز اساسی با این نوع نظامهاست و می بایست نخبگان فکری و به خصوص حوزویان این تمایزات را در جامعه و بین قشر جوان جامعه مطرح و تبیین کنند تا شاهد حضور افرادی در مجلس باشیم که واجد ویژگیهای یک نماینده به معنای واقعی باشند و برای دین و نظام اسلامی و مردم بتوانند خدمت کنند. 🔹 متأسفانه در برخی از انتخاباتها شاهد این بودیم که بیش از اینکه منطق و برنامه حاکم و محور باشد، شعارها و بهره گیری از احساسات و عواطف مردم با استفاده حداکثری از سلبریتیهایی بود که تخصص چندانی در این موضوعات نداشته و انتخاب مردم را از سمت آگاهانه به سمت یک انتخابات احساسی و عاطفی سوق دادند. 🔹 حال مسئله ای که در اینجا حائز اهمیت است این مسئله است که با توجه به اینکه در هر دوره از انتخابات در نظام جمهوری اسلامی ایران، برخی از کاندیداها در انتخابات های مختلف، با بهره گیری از همین شگرد؛ یعنی شگرد سوار شدن بر موج احساسات و عواطف رأی دهندگان، سعی در جمع آوری رأی بیشتر و در نهایت، موفقیت در انتخابات هستند و به طور خاص، در سالیان اخیر، پدیده ای به نام سلبریتی ها هم به آن اضافه شده است، می بایست وجه مایزی میان انتخابات در دموکراسی های غربی و اسلامی پیدا کرد و جامعه را نسبت به آسیبهای انتخاب احساسی آگاه نمود. 🔹 این نقش را می بایست نخبگان فکری جامعه ایفا کنند که از جمله آنها و به نوعی موثرترین آنها، حوزه های علمیه و روحانیت می باشد که می تواند با تبیین ویژگیهای انتخاب اصلح، و بیان آسیبهای انتخاب احساسی و غیر آگاهانه، به جامعه اسلامی در این راستا خدمت کند و نقش حمایت گری خویش را به عنوان حوزه و روحانیت انقلابی ایفا نماید. 🔸 متن کامل یادداشت http://mobahesat.ir/22661 🔻🔻🔻 @mobahesat

💥اختصاصی مباحثات 🔹آیا حضور در انتخابات یک «تکلیف شرعی» است؟ 🎥حجت‌الاسلام والمسلمین رضا اسلامی پاسخ می‌دهد. 🔸متن کامل گفت‌وگو به زودی در مباحثات 🔻🔻🔻 @mobahesat

⚡ حجت‌الاسلام والمسلمین رضا اسلامی: 🔻 انتخابات مصداق امر جامعی است که قران آن‌را تکلیف شرعی دانسته‌است پاسخی به دیدگاه حجت‌الاسلام والمسلمین سروش محلاتی درباره‌ی تکلیف شرعی بودن انتخابات 🔸 مقدمه:بحث حضور درا نتخابات همیشه با توصیف«تکلیف شرعی» همراه بوده‌است و تقریبا این ویژگی برای انتخابات به قدری بدیهی بود که کمتر برای آن استدلال یا برهانی بیان شده‌است. اخیرا استاد محترم جناب آقای سروش محلاتی در یادداشتی این توصیف را مورد تشکیک قرار داده‌اند. مباحثات کوشیده‌است دیدگاه استاد رضا اسلامی را در این زمینه جویا شود. 🔹 بنده معتقد هستم که ما جدای از نیازی که در فضای سیاسی برای بحث از جایگاه انتخابات داریم، به مبانی دینی آن، به اندازه کافی نپرداخته‌ایم. واقعا جای بحث دارد. این هم اشتباه است که سعی کنیم، در یک مقطعی که قرار می‌گیریم، یک دفعه شبهات زیاد می‌شود و برمی‌گردیم و می‌بینیم که پرونده بحث آنچنان که باید و شاید، قوی نبوده است.چند سال پیش من محوری در مورد فقه و انتخابات برای دانشگاه ادیان و مذاهب قم پیشنهاد دادم، یعنی هر مایه‌ای در فقه می‌توان پیدا کرد که مربوط به انتخابات است. هر ظرفیتی در بحث انتخابات است که ریشه در فقه ما دارد، اینها باید شناسایی شود.ریشه حضور مردم در انتخابات و ترغیبی که ما به مردم می‌کنیم، چه در قالب اینکه لازم است، واجب است، ضروری است، یکی از فاکتورهای پشتیبانی از انقلاب اسلامی می‌باشد. 🔹 به نظرم می‌آید که بهترین نقطه‌ای که می‌توانیم روی آن تکیه کنیم، بحث «بیعت و نصیحت» است. یعنی دو نقطه اساسی داریم، اول اینکه، مفهومی به نام بیعت در منابع دینی داریم که برای مردم جایگاهی تعریف می‌کند. دوم، نصیحت، «النصیحه لائمه المسلمین»، «النصیحه للامام». این هم برای خود باب واسعه‌ای است. البته پیرامون بیعت در فقه سیاسی، بحث شده است. در مورد نصیحت هم کار شده است. ما هم زمانی پیشنهاد دادیم که در سطح رساله دکتری یا سطح 4 روی آن کار شود. اگر از این دو جایگاه حرکت کنیم، جایگاه مردم را برای حضور در انتخابات می‌توانیم کشف کنیم. 🔹 در برخی از آیات هم به این موضوع اشاره شده است، مثلا در آیه 62 سوره نور آمده است که «انما المومنون الذین آمنو بالله و رسوله و اذا کانو معه علی امر جامع لم یذهبو حتی یستأذنوه»، یعنی اگر امر جامعی پیش بیاید، صحنه‌ای که حضور عمومی می‌طلبد، مانند انتخابات. اگر صحنه‌ای، صحنه محک امت است و نه محک امام. صحنه‌هایی وجود دارد که دشمن می‌خواهد که مردم را محک بزند. می‌خواهد که وفا و نصیحت را در مردم محک بزند. امام در جایگاه خودش است. ولی دشمن می‌گوید که مردم با او همراهی نمی‌کنند، مردم با او موافق نیستند، مردم تسلیم او نیستند. صحنه‌هایی پیش می‌آید که مردم باید آزمایش دهند. یعنی به تعبیر قرآن، امر جامع است 🔹 در فروعات بحث مردم‌سالاری، می‌بینیم که عملا هم همین‌گونه است. به تعبیر قرآن، «لیقوم الناس بالقسط»، اگر بخواهد که تحقق پیدا کند، یعنی بار عدالت اجتماعی بر شانه‌های مردم است، اینکه امام به تنهایی خودش باشد، نمی‌تواند همه اهداف حکومت را محقق کند. مردم باید با او همراهی کنند. اگر مردم بخواهند که همراهی کنند، باید حضورشان را در صحنه اثبات کنند. 🔹 ممکن است برخی بگویند خرج کردن این عنوان وظیفه شرعی برای انتخابات، کار را سخت می‌کند و عوارض منفی دارد. یک عده‌ای هستند که شرکت نمی‌کنند، بعد احکام الهی، موهون می‌شوند، که چطور شده است که اینها از کنار یک وظیفه شرعی رد شده‌اند. ما می‌توانیم آن را به این نقض کنیم که شما چطور تکلیف شرعی را برای روزه خرج می‌کنید، این همه خطبای ما بالای منبر می‌گویند که ایهاالناس غیبت نکنید، به هم ظلم نکنید، دروغ از گناهان کبیره است. در صورتی که برخی از گناهان در بین مردم شیوع دارد. مشاهده متن کامل گفت‌وگو: http://mobahesat.ir/22665 🔻🔻🔻 @mobahesat

⚡️اختصاصی مباحثات/ 🔹به زودی نظرات جدید مراجع عظام تقلید درباره «لزوم تبعیت متولیان اماکن و مراسم‌های مذهبی» از مسئولان و کارشناسان امور بهداشتی اعلام خواهد شد. 🔹اگرچه پیش از این مراجع تقلید توصیه‌های کلی درباره ضرورت رعایت امور بهداشتی و پیشگیری از ابتلاء به ویروس کرونا را اعلام کرده‌بودند، اما نظرات جدید صراحتا تکلیف بسیاری از متولیان امور مذهبی را روشن خواهد کرد. گفتنی است در روزهای اخیر برخی از رسانه‌های مغرض تلاش کرده بودند امور مذهبی و دینی در اماکن مقدسه را نمادی از تقابل سنت و باورهای دینی با امور بهداشتی و مصالح اجتماعی نشان دهند. 🔻🔻🔻 @mobahesat

💥مناسک جمعی دینی و کرونا! 🖋حسین کاظمی (طلبه سطح سه حوزه) 🔹سوالی که هم‌اکنون در رسانه‌ها طیف مذهبی مطرح است این است که چرا باید مناسک و مراسمات عمومی مذهبی و هیئت ها و اجتماعات دینی بخاطر بیماری کرونا تعطیل شود؟ 🔹در پاسخ میتوان گفت: اولاً: از نظر فقهی وقتی «تزاحم» بین دو عمل بوجود می آید و نمیتوان هردو عمل را باهم انجام داد، باید یکی از آنها را امتثال کرد. یعنی باید یک مرجحی پیدا کرد و یکی را بر دیگری ترجیح داد و به آن عمل کرد و دیگری را ترک کرد. یکی از مرجح ها وجوب و حرمت در برابر استحباب و کراهت می باشد. حتماً به این مسئله اذعان داریم که زیارت و نماز جماعت و هیئت و عزاداری مستحب هستند، ولی جلوگیری از شیوع بیماری بر اساس قاعده «لاضرر» و «وجوب حفظ جان» و «حرمت تضییع حق دیگران»، واجب می باشد. قاعده لاضرر به ما می‌گوید ما حق نداریم هیچ عملی را که به ضرر خودمان و یا منجر به ضرر رساندن به دیگران می‌شود را انجام دهیم و ممنوعیت شرعی وجود دارد. از طرفی تشخیص اینگونه ضررها را فقها عادتا به متخصصین هر مساله (که در این مساله پزشکان هستند) واگذار میکنند. 🔹ثانیا: در روایات ما به این مساله تاکید شده که اگر جایی بیماری واگیرداری مثل وبا و طاعون بود، از آنجا حذر کنید. در این زمینه بابی در کتاب «وسائل الشیعه» داریم به عنوان «بَابُ جَوَازِ الْفِرَارِ مِنْ مَکَانِ الْوَبَاءِ وَ الطَّاعُونِ إِلَّا مَعَ وُجُوبِ الْإِقَامَةِ فِیهِ کَالْمُجَاهِدِ وَ الْمُرَابِط» (باب مجاز بودن فرار از جاهایی که وبا و طاعون است، مگر اینکه ماندن واجب باشد، مثلا برای رزمندگان و مرزداران) این باب که در جلد دوم کتاب وسائل قرار دارد دارای ۵ حدیث میباشد که مضامین نزدیکی دارند. 🔹حدیث سوم که درباره طاعون از امام کاظم(ع) سوال شده اینگونه است: «سَأَلَ بَعْضُ أَصْحَابِنَا أَبَا الْحَسَنِ ع عَنِ الطَّاعُونِ يَقَعُ فِي بَلْدَةٍ وَ أَنَا فِيهَا أَتَحَوَّلُ عَنْهَا قَالَ نَعَمْ قَالَ فَفِي الْقَرْيَةِ وَ أَنَا فِيهَا أَتَحَوَّلُ عَنْهَا قَالَ نَعَمْ قَالَ فَفِي الدَّارِ وَ أَنَا فِيهَا أَتَحَوَّلُ عَنْهَا قَالَ نَعَمْ قُلْتُ فَإِنَّا نَتَحَدَّثُ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص قَالَ الْفِرَارُ مِنَ الطَّاعُونِ كَالْفِرَارِ مِنَ الزَّحْفِ قَالَ إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص إِنَّمَا قَالَ هَذَا فِي قَوْمٍ كَانُوا يَكُونُونَ فِي الثُّغُورِ فِي نَحْوِ الْعَدُوِّ فَيَقَعُ الطَّاعُونُ فَيُخَلُّونَ أَمَاكِنَهُمْ يَفِرُّونَ مِنْهَا فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص ذَلِكَ فِيهِمْ».(وسایل الشیعه، ج۲، ص۴۳۰) از امام کاظم(ع) پرسید: اگر طاعون در شهری آمد و من آنجا بودم، باید از آنجا خارج شوم؟ فرمودند: بله. پرسید اگر در روستایی بود چه؟ فرمودند: بله. پرسید اگر در خانه بود چه؟ فرمودند: بله خارج شوید. گفتم؛ ما از رسول خدا(ص) اینگونه حدیث میکنیم که فرمودند: فرار کردن از طاعون مانند فرار کردن از جهاد است! امام فرمودند: پیامبر خدا(ص) این را برای کسانی فرمودند که در نقاط حساس و مرزهای مبارزه با دشمن بودند، و وقتی آنجا طاعون آمد سربازان از ترس فرار کرده و جبهه را خالی کردند... 🔹همین پرسش و پاسخ از امام صادق(ع) درباره بیماری وبا، در حدیث اول این باب وجود دارد. بنابراین این مساله بدیهی است که انسان نباید خودش را در معرض بیماری قرار دهد و ائمه(ع) که همیشه از طریق منطقی و طبیعی با اینگونه مسائل برخورد میکردند اینگونه تصریح میکنند. اگر ما روایت هم در این زمینه نداشتیم، عقل حکم میکرد که از شیوع بیماری و قرار گرفتن در معرض آن خودداری کنیم. امید است این ظاهرگرایی و برخورد احساساتی و دور از منطق که دامنگیر عده ای از متدینین ما شده اصلاح و این بیماری هم هرچه زودتر با رعایت نکات بهداشتی و توکل به خداوند متعال و توسل به اهلبیت علیهم السلام، ریشه کن شود. http://mobahesat.ir/22677 🔻🔻🔻 @mobahesat

💥پاسخ وارده: ✒️ناصر نجفی(حوزه علمیه قم) بسمه تعالی ♦️ معمولا بزرگان حوزوی در شرایط خاصی که حادث شده و نیاز به یک موضع‌گیری احساس می‌شود، منفعلانه عمل می‌کنند. از مسأله چندهمسری گرفته تا ویروس کرونا؛ 🔸 به برادری که ترجیح حفظ جان، بر اموری مانند زیارت یا جماعت را بیان می‌کند و روایات فرار از منطقه گرفتار طاعون را شاهد می‌آورد، عرض می‌کنم اولا ضرر تا به شرایطی نرسد( مانند میزان تاثیرگذاری، سرعت تاثیرگذاری، دامنه شمول آن و ...) نمی‌توان حکم به حرمت آن داد. 👈 حال در کشور هشتاد میلیونی که بنابه گزارشات رسمی میزان فوت شده‌ها به بیست نفر نمی‌رسد چگونه حکم به عدم جواز حضور در محل اجتماعات می‌دهید؟ 👈 یا در شهر قم که تعداد فوتی‌ها به ده تن نمی‌رسد چطور حکم به تعطیلی نمازهای جماعت و تحذیر مردم از عدم حضور در حرم مطهر را می‌دهید؟ اگر چنین است چرا فروشگاه‌های زنجیره‌ای معروف همچنان به کار خود ادامه می‌دهند؟ و اگر احتمال ابتلا عقلایی و زیاد است چرا ادارات تعطیل نمی‌شوند چراکه پای حفظ جان در میان است؟ بله اگر شیوع چنان باشد که در هر کوچه و محله‌ای عزایی برای یک جان‌داده گرفته می‌شود، حفظ جان واجب است و چه بسا از شهر هم باید گریخت. ✅ اما نکته بسیار مهم‌تر این است که همه این بحث‌های به ظاهر علمی، اصل ماجرا نیست. آنچه اصل است انفعال حوزوی‌ها در برابر فشارهای جامعه است. از ترس اینکه مبادا جو جامعه حوزه را متهم به تحجر بکند! خود پیش‌دستی کرده و محکم‌تر از خود وزارت بهداشت، از پایبندی اسلام به اصول بهداشتی و نظر متخصصان( پزشکان) می‌گوید. تا جایی که هنوز وزارت بهداشت اعلام نکرده، از تعطیلی مساجد و حرم می‌نویسد! یعنی انفعال در برابر جو غالب، رنگ مساله علمی به خود گرفته و به خورد مخاطب داده می‌شود، بدون اینکه پشتوانه دقیق داشته باشد. 🔹(انتشار پاسخ‌های وارده لزوما دیدگاه مباحثات نبوده و با هدف نشر نظرات گوناگون منتشر می‌شود) 🔻🔻🔻 @mobahesat

پاسخ به آقای نجفی (مجتبی موسوی/دانشجوی حقوق) 1- امور مذهبی که جو جامعه خواستار تعطیلی آنهاست، امور مستحبی است و کسی تقاضای تعطیلی امر شرعی واجب را نداشته است که اگر هم داشت به دلیل خطر عقلایی جای تردید نبود. 2- وقتی متخصص و کارشناس مسلمان مورد اعتماد می گوید که تجمعات غیر ضرور سبب انتقال این اپیدمی می شود این نظر تخصصی می تواند ملاک فتوای صریح قرار گیرد نه فقط توصیه از طرف مراجع معظم 3-ملاک، مرگ و میر مسلمانان نیست که شما مرگ افراد را دلیل بر صحت شیوع میدانید و میگویید از 80 میلیون 10 نفر بلکه ابتلا به این ویروس است که شرق و غرب ایران را در بر گرفته 4- عقل مقدم بر شرع در امور اینچنینی است و زمانی که خوف عقلایی وجود دارد احکام شرعی مستحبی که هیچ، واجب هم می تواند تعطیل شود 5- عموم مسلمین متشرع، شرع را حامی خود در بلایا می دانند و زمانی که جو غالب تشخیصش بر مبنای عقل متعارف رعایت اصول و دستورهای بهداشتی است (خاصه در عدم تجمع) اصرار غیر ضرور بر اجتماعات مستحبی می تواند سبب وهن شرع و تقابل عرف با فقه شود. 6- دفاع احساسی از تجمعات مذهبی و اصرار بر مواضع اشتباه باعث بدبینی مردم به فقه و شرع و دین و احکام می شود. 🔹(انتشار پاسخ‌های وارده لزوما دیدگاه مباحثات نبوده و با هدف نشر نظرات گوناگون منتشر می‌شود) 🔻🔻🔻 @mobahesat

💥اختصاصی مباحثات 🔸گزارش دکتر علیرضا داودی 🔹کرونا در کشور ما اکنون یک معضل همه گیر است، یک جنگ درون خانه هایمان، جنگی که دشمنش ناپیداست. سربازان خط مقدم. این نبرد این بار نه لباس نظامی دارند و نه سلاح گرم، لباس شان سفید است و سلاحشان صبر و دلسوزی آن ها. پزشکان، پرستاران و کارکنان خدماتی بیمارستان ها در نبردی مقدس این بار مدافعان سلامت ایران شده اند و به نیابت از همه ما مبارزه می کنند همانند همان روزهای دفاع مقدس که در بیمارستان ها در میدان های نبرد حاضر بودند. وظیفه ما چیست در این نبرد ملی؟ حمایت و قدرشناسی بزرگترین وظیفه ما و دادن روحیه به بیماران و پرسنل بیمارستان مسیر حمایت از این مدافعان سلامت است. انجمن اساتید انقلابی حوزه علمیه قم بر اساس همین حس وظیفه مندی خودجوش و داوطلبانه پا به خط مقدم این نبرد گذاشت و اعضای این انجمن برای اعلام قدرشناسی با هماهنگی مسئولان بیمارستان فرقانی در بخش های مختلف این بیمارستان حضور یافتند. تقدیم شاخه گلی به کادر درمانی و خدماتی و دلجویی از بیماران بستری در این بیمارستان کار کوچکی در برابر این همه از خود گذشتگی و استقامت بود ولی امید این است بتوانیم در کنار هم حامی این جهادگران عرصه سلامت باشیم. بنابر صحبت های دکتر شفیعی ریاست محترم بیمارستان فرقانی آنچه اکنون مهم است اول رعایت بهداشت فردی برای جلوگیری از گسترش بیماری و دوم همکاری و کمک به کادر درمانی و خدماتی برای رسیدگی بهتر و بیشتر به بیماران است. 🔻🔻🔻 @mobahesat

🔹اگرچه مدت‌هاست استفاده از آگهی‌های زرد برای جذب مخاطب دامن‌گیر کانال‌های حوزوی و طلبگی شده‌است اما کاسبی از بحران اخیر و دامن زدن بر جو ناامنی در جامعه خطی است که تنها توسط رسانه‌های معاند مشاهده شده و تقلید از این خط توسط کانال‌های حوزوی و طلبگی جای تعجب دارد. ضروری است نهادهای امنیتی و نظارتی این موضوع را به صورت جدی پیگیری کنند. 🔻🔻🔻 @mobahesat

اختصاصی مباحثات/ در بیان مواجهه مرجعیت و روحانیت با پزشکان ⚡ طبیبان روح و طبیبان جسم 🔸 بیماری فراگیری به جان مردم افتاده. مرکزش در قم است و روحانیت و متدینان را هم به چالش کشانده است. در این میان اما عده‌ی معدودی از متدینین رعایت نکات بهداشتی را چندان مورد توجه قرار نمی-دهند و توصیه¬ها را جدی نمی¬گیرند. گاه در مواجهه با دیگران، با رد اصول پزشکی و بهداشتی توکل کردن بر خدا را برگ برنده¬ی خود می¬دانند. شاید از همین رو بود که حضرات مراجع، صریحاً اعلام کردند که عمل به دستورات پزشکان بر ما حجت است و می¬باید به آن ملتزم بود. 🔹 مرحوم آقا بزرگ تهرانی هم از همین جمله بود. او از محققان برجسته و مؤلّف کتاب الذّریعه بود که دایره المعارفی شیعی است. وی در سن ۶۵ سالگی به علت سرماخوردگیِ شدید به پزشکی در نجف اشرف مراجعه کرد. پزشک مذکور گفت که ظواهری از بیماری سل در شما دیده می¬شود؛ اما باید در وهله اول به‌تدریج سیگار را ترک کنید. حاج آقا بزرگ گفت من تا حالا در استعمال سیگار مرتکب اشتباه شده¬ام و بعد از این نمی¬خواهم به تدریج این اشتباهِ بزرگ را تکرار کنم؛ به شما قول می¬دهم از همین لحظه سیگار را ترک کنم. وی از همان لحظه سیگار را ترک کرد. سخن پزشک چنین برایش حجت بود. 🔹 در این میان، رفتارهای امام خمینی در مواجهه با پزشکان زبانزد بود. برخی این تصور را داشتند که مبادا آیت‌ﷲ خمینی امر و نهی اطباء را بر خود حجت نداند و به آن تن ندهد. پرستاران امام اما بعدها در خاطرات خود گفتند که امام یکی از مطیع ترین بیماران بود و سخن پزشک را عمل می¬کرد. دکتر قوام نصیری در بیان خاطره¬ای می¬گوید: «در یک موردی پزشکی آورده بودیم که در رشته خودش بسیار حاذق بود ولی کراوات می¬زد، این شده بود جای بحث، به طوری که دکتر فاضل کنار شلوار بنده را گرفته بود و می¬کشید و می¬گفت فلانی را نمی¬توان با این ظاهر فرستاد معاینه امام. در نهایت آن متخصص با همان کراوات بر بالین امام حاضر شد و حتی در حین معاینه پایین کراواتش نیز به صورت و بینی امام می¬خورد ولی در مجموع معاینه و ویزیت انجام شد و امام نیز با خونسردی و بسیار راحت با این مسأله کنار آمد زیرا ایشان به واقع خود را بیمار و تحت اختیار پزشکانش قرار داده بود. 🔹 شریفی صابر یکی دیگر از پرستاران نیز بر این روحیه¬ی امام تأکید کرده و گفته است که امام بسیار مقید بودند که دستورات پزشکان را به دقت اجرا کنند. همانطور که امام مجتهد بودند و بر مقلدان واجب بود که از دستورات ایشان در امور دینی تبعیت کنند امام نیز خود را مقید می¬دانستند از دستورات پزشکان مانند یک مقلد تبعیت کنند. وی در مثالی عنوان می¬کند که وقتی به امام می¬گفتیم این دارو را باید رأس ساعت مشخصی بخورید امام دارو را دقیقا رأس ساعت و بدون لحظه¬ای جابه جایی مصرف می¬کردند. 🔹 همینگونه رفتارها را از آقا مجتبی تهرانی هم نقل کرده¬اند. دکتر مینو محرز که پزشک ایشان بوده می¬گوید که «هر چه می¬گفتیم قبول می¬کرد. من خیلی لذت می¬بردم از این که یک مریضی با وجود درد شدید، با منطق، با بیماری خود روبرو شود و تمام دردها را تحمل کند و قبول کند. ما اگر می¬خواستیم درمانی برای او بگذاریم یا اقدام خاصی کنیم، با ایشان که در میان می¬گذاشتیم، می¬گفت نظرتان چیست؟ آیا لازم است یا خیر؟ بعد که ما نظرمان را می¬گفتیم، او قبول می¬کرد. هم خودش و هم اطرافیان بسیار راحت می-گذاشتند که آدم برای مریض کاری انجام دهد. خیلی از اوقات اطرافیان بیمار و خود بیمار این قدر هیجان به خرج می¬دهند یا یک سری دخالت¬هایی می¬کنند، که باعث می¬شود کار ما را سنگین کند. اما ایشان خیر. هم خودش و هم اطرافیان بسیار آدم¬های منطقی بودند و خودش بسیار آدم قدردانی بود یعنی واقعاً ایشان به عنوان یک بیمار روی من تأثیر گذاشته بود» متن کامل گزارش: http://mobahesat.ir/22680 🔻🔻🔻 @mobahesat

پاسخی به مطلب منتشره ⚡️آیا شایسته است به بهانه‌ی بیماری‌های واگیردار، مساجد و مشاهد مقدسه را ترک کنیم؟ 🖋سید محمد سجادی (حوزه علمیه قم) رُوِيَ أَنَّهُ إِذَا وَقَعَ الطَّاعُونُ فِي أَهْلِ مَسْجِدٍ فَلَيْسَ لَهُمْ أَنْ يَفِرُّوا مِنْهُ إِلَى غَيْرِهِ. 💠 شیخ صدوق -رحمه الله- در معانی الاخبار گوید: روایت شده چنانچه طاعون بر اهل مسجدی واقع شود، برای ایشان جایز نیست که از آن مسجد به سوی جای دیگری فرار کنند. معاني الأخبار، ص255 عَلِيُّ بْنُ جَعْفَرٍ فِي كِتَابِهِ عَنْ أَخِيهِ مُوسَى علیه السلام قَالَ: سَأَلْتُهُ عَنِ الْوَبَاءِ يَقَعُ فِي الْأَرْضِ هَلْ يَصْلُحُ لِلرَّجُلِ أَنْ يَهْرُبَ مِنْهُ قَالَ يَهْرُبُ مِنْهُ مَا لَمْ يَقَعْ فِي مَسْجِدِهِ الَّذِي يُصَلِّي فِيهِ فَإِذَا وَقَعَ فِي أَهْلِ مَسْجِدِهِ الَّذِي يُصَلِّي فِيهِ فَلَا يَصْلُحُ لَهُ الْهَرَبُ مِنْهُ. 💠 علی بن جعفر گوید از امام کاظم علیه السلام درباره‌ی بیماری «وبا» که در سرزمینی واقع شود پرسیدم، آیا شایسته است که شخص از آن سرزمین بگریزد؟ امام (ع) فرمود: [می‌تواند] بگریزد مادامی که [وبا] در مسجدی واقع نشده که در آن نماز می‌خواند. پس اگر [وبا] بر اهل مسجدی که در آن نماز می‌خواند واقع شود، شایسته نیست که از آن بگریزد. مسائل علي بن جعفر و مستدركاتها، ص117 وسائل الشيعة، ج‏2، ص431 بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏6، ص122 همانطور که مشهود است، در این روایات، جواز [و نه وجوب!] ترکِ اجتماع و گریز از آن به جهت شیوع بیماری تخصیص یافته و مسجدی که در آن نماز می‌خوانیم و به آن رفت و آمد داریم استثناء شده است. با این حال چگونه است که اولین و بیشترین تأکید افراد -مسئول یا غیر مسئول، مذهبی یا بی‌دین- بر محدودیتِ حضور در مساجد و مشاهد مشرفه و ترکِ آنها قرار گرفته و هر که از راه می‌رسد دستور تعطیلی حرم‌ها را صادر می‌کند؟! و زشت‌تر اینکه برای تشویق به ترک مساجد و مشاهد مطلب می‌نویسند و آن دسته روایات جوازِ گریز -که ربطی به موضوع مساجد و مشاهد ندارد- را با آب و تاب نقل می‌کنند اما فریبکارانه این نقل‌های مربوط به مساجد را کتمان و پوشیده می‌دارند! تَجْعَلُونَهُ قَراطيسَ تُبْدُونَها وَ تُخْفُونَ؟ بسی مایه‌ی تأسف که بر خلاف اقدام شایسته‌ی تولیت حرم قم در رفع محدودیت‌ها، در حرم رضوی آوازِ اطاعت از این بی‌احترامی‌ها نسبت به مشاهد بلند شده و تعطیلیِ حرم را تابع دستور کسانی اعلام می‌کنند که پیشتر میزان ارادت‌شان به شعائر و نشانه‌های مذهب را دیده و شنیده‌ایم! امیدوارم کسی نگوید این روایات ناظر به بحث قرنطینه است و میزان نزدیکیِ فرد به دایره شیوع بیماری! زیرا در روایتی دیگر در همین باب حتی جابجاییِ فردی که در خانه‌اش بیماری واقع شده جایز دانسته شده است. و اگر بحث توصیه به قرنطینه بود، باید به ماندن در خانه و ترک مسجد سفارش می‌شد نه آنکه بگویند شایسته نیست از مسجد بگریزید. 🔹انتشار پاسخ‌های وارده لزوما دیدگاه مباحثات نبوده و با هدف نشر نظرات گوناگون منتشر می‌شود 🔻🔻🔻 @mobahesat

⚡️تاریخمندی روایات 🖋علی طبیعت‌پور(دانشجوی دکتری فقه و مبانی حقوق دانشگاه تهران) 🔹این روزها روایتی منسوب به امام صادق (ع) دست به دست می چرخد که موجبات طعن به مومنان و دلگیری آنان شده است. این روایت به این مضمون است که "هر گاه بلا و ذلتی به شما رسید ، به قم بروید ، چون آنجا پناهگاه فرزندان فاطمه و استراحتگاه مومنان است." 🔹باید به مومنان گفت دلگیر نشوید که خود کرده را تدبیر نیست. وقتی هر روایتی را هر کسی و هر نهادی بدون بررسی صدوری و دلالی بر در و دیوار شهرها می زنند و مدام از رادیو و تلویزیون و تریبون ها پخش می کنند ، باید انتظار چنین روزهایی را هم می داشتند. البته متاسفانه آنها که چنین می کنند در چنین مواقعی از صحنه غایبند و بار پاسخ به سوالات بر دوش آنانی می افتد که درد دین دارند نه آن که نان دین خورند. 🔹و اما ماجرای این روایت : فارغ از بحث صدوری و سندی روایت ، باید گفت بسیاری از روایات مندرج در کتب روایی ما تاریخمندند و برای مخاطب آن زمان و آن مکان بوده است. 🔹در اواخر دوران بنی امیه قیامی به رهبری ابن اشعث در عراق رخ داد که یکی از قبایل عرب ساکن کوفه به نام "بنی اشعر"(اشاعره) هم شرکت داشت. این قیام شکست خورد و بازماندگان آنها در اقصی نقاط مملکت پهناور اسلامی متواری شدند. از جمله انقلابیون اشعری به ایران متواری و در محل قم کنونی ساکن شدند. آنها با کمک مردم محلی در آن منطقه برج و بارویی ساختند و آن را قم نامیدند که تا اندازه ی زیادی از حکومت مرکزی استقلال داشت. 🔹 اشعریان، شیعه نه به معنی امروزی آن بلکه به معنی عام آنروزی بودند. لذا قم از آن زمان مامنی برای انقلابیون مختلف شیعی اعم از کیسانی و عباسی و امامی شد که از دست خلفای وقت متواری می شدند. با انقلاب عباسیان بر ضد امویان ، اشعریان قم هم در آن شرکت کردند و لذا پس از روی کار آمدن عباسیان ، به پاداش این همکاری ، حکومت قم را یافتند که استقلالی بیش از پیش داشت. بعدها این اشعریان به تدریج به جناح امامی شیعیان نزدیک شدند. 🔹بهر حال این روایت بر فرض صحت سند به چنین ماجرایی اشاره دارد. اگر علمای ما این روایت را از بستر زمانی خود خارج نمی کردند و برای تایید حوزه ی قم به آن اطلاق نمی دادند، اینک چنین شبهه ای مطرح نمی شد. باشد که عبرت گیریم. 🔻🔻🔻 @mobahesat

رسالت حوزویان درباره بیماری کرونا ✏ مهدی برزگر (استاد سطوح عالی حوزه علمیه قم) 🔸 در مساله ویروس کرونا که اخیراً جامعه ما را مبتلا به خویش ساخته است، نوعی سرگردانی و حیرت در میان طلاب و روحانیون قابل لمس است که شاید منشأ آن عدم آگاهی نسبت به رسالت کنونی روحانیون در عرصه های مشابه است. برخی گرفتار انفعال و بی عملی شده اند و برخی نیز با ارسال نامه به رئیس دانشگاه علوم پزشکی، آمادگی خویش را برای پرستاری از بیماران مبتلا به کرونا و توزیع اقلام بهداشتی اعلام می دارند! به نظر می رسد برای خروج از حیرت و سرگردانی کنونی می توان رسالت حوزویان را در چند محور بیان نمود: 🔹 این حقیقت را باید به مردم تاکید و بصیرت افزایی کنیم که همچنان که مسؤولان امر بارها تاکید کرده اند، وحشت بیهوده‌ای که درباره کرونا در مردم ایجاد شده وحشتی کاذب است. بیماری ناشی از ویروس کرونای جدید هم میزان مرگ‌ و میر و هم بیماری‌زایی‌اش به مراتب از بیماری آنفلوآنزا کمتر است، امّا این دستِ تبلیغات دشمن و مزدوران داخلی او بود که به منظور تاثیر گذاری بر مشارکت مردم در انتخابات مجلس شورای اسلامی، مساله را بسیار بزرگ تر از آنچه هست وانمود کردند. باید به مردم گفت هم اکنون کشورهای امارات، عربستان، ترکیه، بحرین، ایتالیا آمریکا و... هم در سطح بسیار گسترده‌ای درگیر این ویروس هستند ولی صدایش را در نمی‌آورند، امّا در ایران سر و صدایش خیلی بیشتر از خودش است! تبیین این مساله از زبان روحانیون تا حدود زیادی ترس کاذب مردم را فروکش می دهد و سبب واقع نگری می گردد. 🔹 باید از باب امر به معروف و نهی از منکر و با نیّت انجام وظیفه صنفی طلبگی، این نکته را به همه مردم گوشزد کرد که رعایت بهداشت عمومی، فردی و محیطی به منظور حفظ جان خویش و دیگران واجب شرعی است و سهل انگاری در رعایت بهداشت، چنانچه موجب ابتلای کسی به بیماری شود، علاوه بر عقوبت اخروی، هم ضمان آور است و هم مجازات شرعی دارد. همه مردم باید بدانند از منظر دین، آموزش فراگیر بهداشت عمومی و مراعات دستورات بهداشتی متخصّصان، شرعاً واجب است و اساساً مراعات بهداشت و نظافت جزئی از ایمان و سیره معصومان ع است. 🔹 نکته مهم در تعامل روحانیون با مردم و ایفای نقش های اجتماعی این است که همواره باید این تعامل همراه با «تعالی بخشی» باشد؛ یک روحانی به عنوان نماینده دین در مقام ایفای نقش پیامبر ص و امام ع در میان مردم حضور دارد و لذا از او توقّع می رود در کنار تاکید بر مراعات توصیه های پزشکی متخصّصان امر بهداشت، جنبه دینی و معنوی قضایا را پررنگ کند و مردم را همیشه متوجّه این دست حقایق بنماید. توجّه دادن مردم به دست قدرت خدای متعال در پشت پرده اتفاقات و حکمت های بلایا از قبیل امتحان بشر، کفّاره گناهان بودن بلایا، ارتقای درجه مؤمنان و ... با توجه به آمادگی ذهنی جامعه، سبب تقویت ایمان عمومی جامعه بویژه مبتلایان به این بیماری می گردد و تحمّل رنج آن را بسی سهل و آسان می کند. 🔹 نکته دیگری که درباره تعامل تعالی بخش روحانیون با مردم شایان ذکر است این که در کنار همه توصیه ها و دستورهای بهداشتی و درمانی که قطعاً باید مراعات شوند، مردم را به درگاه خدای متعال دعوت کنند تا با تاکید بر دستورهای خاص شرعی، طلب سلامتی و شفا نمایند. تاکید بر استغفار همگانی که به تصریح خدای متعال در قرآن کریم شفای همه مشکلات بشری است: «فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ إِنَّهُ كَانَ غَفَّاراً ﴿10﴾ يُرْسِلِ السَّمَاءَ عَلَيْكُمْ مِدْرَاراً ﴿11﴾ وَ يُمْدِدْكُمْ بِأَمْوَالٍ وَ بَنِينَ وَ يَجْعَلْ لَكُمْ جَنَّاتٍ وَ يَجْعَلْ لَكُمْ أَنْهَاراً ﴿12﴾» : «گفتم از پروردگارتان آمرزش بخواهید که او آمرزنده است. تا بر شما از آسمان باران پیاپی فرستد و شما را به اموال و پسران مدد کند و برایتان باغ ها و نهر ها پدید آورد.» همچنین دعا و تضرّع به ویژه در مظانّ استجابت مانند قنوت نماز غفیله، قرائت حدیث کساء، توسّل به باب الحوائج حضرت عبّاس و حضرت علی اصغر و حضرت موسی بن جعفر ع و... . 🔹 حضور در منازل قربانیان کرونا و تسلیت به آنها سبب تسکین خاطر بازماندگان خواهد بود. به ویژه که این عمل از سوی کسانی مانند امام جماعت محلّه یا امام جمعه صورت بگیرد. این عمل هم نوعی هم دردی با صاحبان عزا است که وظیفه ای انسانی - ایمانی است و هم نوعی تبلیغ عملی و مایه جلب قلوب شکسته به سوی معنویات. متن کامل یادداشت: http://mobahesat.ir/22686 🔻🔻🔻 @mobahesat

⚡ «دارالشفاء» ✏ محمد جعفری - فارغ التحصیل رشته پزشکی 🔹 یادم هست در ایام عزاداری محرم امسال، سایت «مباحثات» کلیپی از استاد «مهدوی راد» پخش کردند پیرامون شفاء گرفتن همسرشان از تربت امام حسین علیه السلام. در بخشی از آن کلیپ مجادله ای پیش آمده بود بین استاد مهدوی و خانم پرستار در باب بهداشتی بودن «تربت». پرستار می گوید: «این [تربت] بهداشتیه؟» و استاد می گویند: «به تو چه ربطی دارد؟! زن منه! می خواهم یک چیز غیر بهداشتی بهش بدم!» و البته استاد توضیح می دهند که در آن وضعیت حوصله شنیدن چنین حرفهایی را نداشته اند و به طور ضمنی ادبیات به کار رفته در مواجهه با آن پرستار را مناسب نمی دانند. به یاد ندارم در آن مقطع یا در زمان انتشار کل مصاحبه ایشان کسی بر استاد در این زمینه خرده ای گرفته باشد. 🔹 فضای مجازی پر شده است از هجمه به سخنان اخیر آیةالله سعیدی -تولیت آستان حضرت معصومه- در باب «دارالشفاء» بودن حرم حضرت معصومه -سلام الله علیها-. عده ای در حال نبش قبر از سخنان ده سال پیش ایشان اند، عده ای در حال کوتاه آمدن از اعتقادات مشهور شیعه در باب شفا گرفتن از اعتاب مقدسه معصومین و متاسفانه عده ای هم در حال توهین! در این میان اساتید و طلاب محترم نیز از این قافله عقب نمانده اند. از استاد درس خارج حوزه گرفته تا آن روحانی اخلاق گرا و آن یکی معمم ژورنالیست هر یک به نحوی در این باب اظهار نظر می کنند. منتها آنچه که در این نوشته جات مفقود است، استدلال! جای تاسف است که حوزویان هم به روش های متداول اربابان فضای مجازی روی آورده اند و در گفتارهای شبه انتقادی شان -چون انتقاد را متکی به استدلال و تعقل می دانم از اصطلاح «شبه انتقاد» استفاده می کنم- نمی یابی که دقیقاً بگویند کجای صحبت تولیت حرم قم خطا بوده و به چه علت و دلیلی گفته ایشان را بر نمی تابند؟ آیا «حرم مقدس را دارالشفاء» نمی دانند؟ یا معنی که ایشان از «دارالشفاء» ارائه می دهند -«یعنی مردم بیایند و از امراض روحی و جسمی شفا بگیرند»- را ناصحیح؟ و آیا اگر حرم را دارالشفاء می دانند معتقدند نباید «با رعایت مسائل بهداشتی»«[حرم] باز باشد و با قوت مردم بیایند»؟ 🔹 اسمش «شفاءالدوله» بود! مطبی داشت روبروی حرم حضرت معصومه. شعر را خودش سروده بود و به صورت کاشی روی دیوار مطب مشرف به حرمش حک کرده بود: «رواق حکمت اینجا، کاخ سبط مصطفی آنجا/بشارت دردمندان را: دوا اینجا شفا آنجا / در اینجا طب یونانی و تشریح اروپایی/فرامین و الهیات و آیات خدا آنجا / سبب اینجاست یعنی حکمت و تقدیر و دانایی/ توانایی است یعنی حکم و تقدیر و قضا آنجا / «شفا» از نبض اینجا می دهد تشخیص علت را/خداوند «شفا» دارد یدِ معجز نما آنجا» این کاشی ها هم اکنون در موزه آستانه نگهداری می شود. 🔹 آیا غیر از این است که «دارالشفاء» بودن حرم معصومین و شفاء گرفتن بیماران روحی و جسمی، بارها توسط علماء، مراجع، خطباء و حتی پزشکان؛ در کتب، نشریات، صدا وسیما، فضای مجازی ذکر شده و حضرات شبه منتقدین دم بر نیاورده اند، ولی حال یادشان افتاده نظرات بهداشتی را بر این امر اعتقادی مقدم کنند؟ به راستی چه تفاوت ماهوی است بین شفا گرفتن از تربت اباعبدالله الحسین -علیه السلام- و اعتاب مقدسه معصومین -صلوات الله علیهم اجمعین-؟ آیا از نظر پزشکی مدرن خاک مصداق امری غیر بهداشتی نیست؟ اگر این بزرگواران دستورات بهداشتی را بر امور پزشکی مقدم می دانند، پس چرا تا به حال و با وجود صدها نوشته و صوت و فیلم -که یکی از آنها در صدر عرایضم آمد- نسبت به رواج این امر غیر بهداشتی در میان شیعیان -بلکه بزرگان شیعه- اعتراضی نداشتند؟ شاید این بزرگواران در امر شفاء گرفتن بر مسلک اخباریان اند و چون در روایات از شفاء بودن تربت سیدالشهداء سخن به میان آمده، به شفاء بودن غیر تربت قائل نیستند! یا شاید شفاء یافتن در اعتاب مقدسه را مخصوص بیماری های خاصی مانند سرطان و ام.اس و... می دانند که درصد کشندگی شان بسیار بالاتر از کشندگی 2%ی کروناست! یا شاید هیچ وجه جمعی میان حضور در اعتاب مقدسه و رعایت مسائل بهداشتی به ذهنشان خطور نکرده است!؟ اگر این شبه منتقدان به هر یک از این فروض گرایش دارند بفرمایند تا گفتگویی علمی پیرامون آن شکل گیرد و گرنه چنین به نظر می رسد که اظهار نظر تولیت آستان کریمه اهل بیت، محملی شده است برای عقده گشایی سیاسی. که اگر چنین است امیدوارم اولیای امر از بزرگان حوزه نسبت به پاسداری از حریم عقائد شیعه -فارغ از گرایشات سیاسی مختلفشان- اقدام مقتضی را انجام دهند. و گرنه هستند «شفاءالدوله» ها و شفاء گرفته هایی که جان و تنشان گواه این امر است. 🔻🔻🔻 @mobahesat

⚡ گذری بر تاریخ 🔸 به بهانه مجادلات درمان و شفاء 🔹 مطب شفاء‌الدوله در سال 1352 قمری که تقریبا مصادف با 1312 شمسی است روبروی صحن مطهر حضرت معصومه(س) و در کنار مدرسه خان یا مدرسه آیت الله بروجردی بنا نهاده شد، پنجره‌های این مطب رو به در شرقی صحن حضرت معصومه(س) باز می‌شدند، به گونه‌ای که به فضای حرم اشراف دارد.در سالهای اخیر و با اجرای طرح توسعه حرم حضرت معصومه(س) این مطب در طرح توسعه ضلع شرقی قرار گرفت و صاحب این ملک، کاشی‌های منقش به اشعار شفاء الدوله را از سر در مطب جدا و به موزه حرم حضرت معصومه(س) اهدا کرد. 🔹 بر سردر این مطلب این ابیات کاشی کار شده بود: رواق حکمت اینجا کاخ سبط مصطفی آنجا بشارت دردمندان را، دوا اینجا، شفا آنجا در اینجا طب یونانی و تشریح اروپایی فرامین الهیات و آیات خدا آنجا 🔻🔻🔻 @mobahesat