منبر دهه آخر صفر شب سوم #صفر #فیش_منبر کانال ره توشه مبلغین @mobaleqin20

منبر دهه آخر صفر شب چهارم #صفر #فیش_منبر کانال ره توشه مبلغین @mobaleqin20

منبر دهه آخر صفر شب پنجم #صفر #فیش_منبر کانال ره توشه مبلغین @mobaleqin20

منبر دهه آخر صفر شب ششم #صفر #فیش_منبر کانال ره توشه مبلغین @mobaleqin20

منبر دهه آخر صفر شب هفتم #صفر #فیش_منبر کانال ره توشه مبلغین @mobaleqin20

منبر دهه آخر صفر شب هشتم #صفر #فیش_منبر کانال ره توشه مبلغین @mobaleqin20

♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️

بسم الله الرحمن الرحیم ♦️شب نهم♦️ 💠ویژه شهادت رسول خدا حضرت محمد(صل الله علیه و آله وسلم)💠 قال رسول الله(صل الله علیه و آله و سلم) انما بعثت لاتمّم مکارم الاخلاق در حدیث شریف رسول گرامی اسلام یکی از اهداف رسالت خویش را تمام کردن کردم و به مرحله ی عالی رساندن مکارم اخلاق معرفی می کنند پس معلوم است که در امت های پیشین مکارم اخلاق وجود داشته است و با اسلام به مرحله ی بالای خود رسیده است. امیرمومنان امام علی علیه السلام درباره جایگاه و اهمیت و ارزش مکارم اخلاقی می فرماید: علیکم بمکارم الاخلاق فانها رفعهْ و ایاکم و الاخلاق الدنیهْ فانها تضع الشریف و تهدم المجد؛ به مکارم اخلاق پایبند باشید که آن مایه سربلندی است و از اخلاق پست دوری کنید که آن، انسانهای شریف را پست و بزرگواری را از بین می برد. برای شناخت مکارم اخلاقی می توان به مصادیقی که در آیات و روایات بیان شده اشاره کرد؛ زیرا این روش بهتر می تواند حقیقت و چیستی مکارم اخلاقی را بنمایاند. از جمله روایات مهم، روایات امام صادق علیه السلام در بیین برخی از مهم ترین مصادیق مکارم اخلاقی است. ایشان علیه السلام می فرماید: «و قد سئل عن مکارم الاخلاق: العفو عمن ظلمک و صله من قطعک و اعطاء من حرمک و قول الحق و لو علی نفسک؛ درباره مکارم الاخلاق سوال شد، فرمودند: گذشت از کسی که به تو ظلم کرده، رابطه با کسی که با تو قطع رابطه کرده، عطا به آن کس که از تو دریغ داشته است و گفتن حق اگر چه بر ضد خودت باشد. ♦️شرح حدیث♦️ با کسی که به ما خوبی کرده خوب بودن هنر نیست. هنر این جاست که کسی که به ما ظلم کرده است را ببخشیم. کسی که به ما تهمت زده،غیبت کرده،ما را در جمع ضایع کرده و... واقعا هم ببخشیم نه این که کینه به دل داشته باشیم و بگوئیم حلال نکنم چه کار کنم؟؟؟ هی به رویش بیاوریم که من همان هستم که تو را بخشیدم پیامبر اکرم(ص) با اهل مکه چه کردند؟؟؟ حضرت یوسف(ع) با برادرانشان چه کردند؟؟؟ آیا به روی آنها آوردند؟؟؟ همان خواهر شوهرت که نیش بهت زده او را ببخش همان عروست را که ناراحت کرده به رویش نیاور برخی از علما وقتی کسی میخواست دستور اخلاقی و خودسازی به آنها بدهند می فرمودند اول برو جلو درب مسجد کفش همان کسی را جفت کن جلویش بگذار که بیشتر از همه با او دشمن هستی با همان فامیل که با تو قطع رابطه کرده رفت و آمد کن او زنگ نمی زند تو زنگ بزن او حالت را نمی پرسد تو بپرس به همان کسی که وقت محتاج بودنت پول داشت و به تو قرض نداد حالا محتاج شده تو تلافی نکن تو در حقش خوبی کن عروسی دخترش تو را دعوت نکرده تو دعوت کن برای تو هدیه نگرفته تو برایش بگیر این ها چرا مکارم اخلاق هست؟؟؟ چون واقعا خیلی انسان باید خودش را ساخته باشد چون از درون می سوزد و زلزله به جانش افتاده که کسی که به او ظلم کرده را ببخشد فامیلی که به او بی اعتنایی کرده را برود ببیند کسی که هنگام سختی پشتش را خالی کرده دست همان را بگیرد این علیه بر نفس کار کسانی است که مکارم اخلاق دارند در هر جا و در هر مکان و موقعیتی حرف حق را بزنیم و از کسی ترس نداشته باشیم مخصوصا در مسائل اجتماعی مخصوصا در برابر مسئولین مخصوصا در دادگاه ها پرونده سازی نکنیم شاهد دروغین نبریم #اهل_بیت #پیامبر_اکرم #صفر #مکارم_اخلاق کانال ره توشه مبلغین @mobaleqin20

صوت روضه رسول خدا(صل الله علیه و آله وسلم) #پیامبر_اکرم #صوت #روضه کانال ره توشه مبلغین @mobaleqin 20

بسم الله الرحمن الرحیم شب دهم:ویژه شهادت امام حسن(علیه السلام) 1- محبوب رسول خدا صلی الله علیه و آله از راه های شناخت عظمت و برتری یک انسان این است که محبوب انسان های برتر و با فضیلت باشد . در عالم هستی برتر از خاتم پیامبران صلی الله علیه و آله نداریم و حسن بن علی علیهما السلام سخت محبوب پیغمبر گرامی اسلام بود و این محبت و دوستی را در گفتار و کردار خویش ظاهر، و به اصحاب خود می فهماند . بخاری از ابی بکر نقل می کند که گفت: «رایت النبی صلی الله علیه و آله علی المنبر والحسن بن علی معه وهو یقبل علی الناس مرة وینظر الیه مرة ویقول: ابنی هذا سید (8)  ; دیدم نبی اکرم صلی الله علیه و آله را که بر فراز منبر بود، و حسن بن  علی هم با او بود . او گاهی به مردم رو می کرد و گاهی به حسن، و می فرمود: این فرزند من [سید و] آقاست .» و می فرمود: «من احب الحسن والحسین فقد احبنی ومن ابغضهما فقد ابغضنی (9)  ; هر که حسن و حسین را دوست بدارد، مرا دوست دارد، و هر که با آن  دو دشمنی کند با من دشمنی کرده است .» در این حدیث علاوه بر محبوبیت امام حسن علیه السلام در نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله که خود نشانه فضیلت است، محبت او و برادرش حسین علیه السلام معیار فضیلت و خوبی ها قرار داده شده است، چنان که دشمنی آن دو، نشانه مبغوضیت نزد رسول خدا و پلیدی است . پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در جای دیگری فرمود: «هما سیدا شباب اهل الجنة وهما ریحانتی (10)  ; آن دو (حسن و حسین)  آقای جوانان بهشت و ریحانه من هستند .» 2- عبادت و خوف از خدا بندگی رمز پیشرفت اولیاء الهی و زمینه ساز رسیدن به اوج کمالات و فتح قله سعادت است . با عبادت، انسان محبوب خدا شده و به او تقرب می یابد . اگر ایوب و داوود و دیگر پیامبران الهی مدال افتخار دارند، به خاطر بندگی خداست که خداوند با عبارت «نعم العبد»(11) آنان را  ستوده است . و اگر خضر نبی علم لدنی داشت و پیغمبر اولوالعزمی همچون موسی علیه السلام شاگردی او می کرد و جدایی از او را تلخ ترین حادثه زندگی می دانست، در اثر بندگی او بود . قرآن کریم نام حضرت خضر را نیاورد بلکه فرمود: «فوجدا عبدا من عبادنا» (12) ; «بنده ای از بندگان ما را یافتند .» که نشان دهنده مقام بندگی و عبودیت در پیشگاه خداوند است . و اگر پیامبر خاتم، محمد مصطفی صلی الله علیه و آله به اوج قله مکاشفه و دریافت آخرین دین الهی دست یازید، بر اثر بندگی بود، از این رو در شبانه روز حداقل ده نوبت عرضه می داریم: «اشهد ان محمدا عبده ورسوله; شهادت می دهم که محمد صلی الله علیه و آله بنده و رسول  خداست .» خداوند هدف از آفرینش انسان را بندگی می داند و می فرماید: «ما خلقت الجن والانس الا لیعبدون » (13)  ; «من جن و  انس را نیافریدم جز برای این که عبادت کنند .» راستی بندگی چه اکسیری است که در دسترس همگان قرار دارد، ولی اکثر مردم از آن بی خبر و نسبت به آن بی توجه اند . در حالی که تمام عزت ها، سربلندی ها و افتخارها، زیر سایه بندگی است . امام مجتبی علیه السلام می فرماید: «اذا اردت عزا بلا عشیرة، وهیبة بلا سلطان فاخرج من ذل معصیة الله الی عز طاعة الله (14) ;  هرگاه اراده عزتی بدون دار و دسته،  و هیبتی بدون سلطنت داشتی، از خواری معصیت الهی بیرون آمده، به سوی عزت طاعت خداوند رو کن .» از مصادیق کامل بندگان مقرب الهی، امام حسن مجتبی علیه السلام است که در تمام حالات رو به سوی خدا داشت، خود را در محضر او می دید و خوف عظمت الهی سراسر وجود او را پر کرده، و تمام هستی او را فرا گرفته بود . در ذیل به نمونه هایی در این زمینه اشاره می شود: الف) هنگام وضو: آن حضرت هنگام وضو گرفتن بدنش می لرزید، و چهره اش زرد می شد، از او درباره راز این امر سؤال شد، فرمود: «حق علی کل من وقف بین یدی رب العرش ان یصفر لونه و ترتعد مفاصله;  (15) بر هر کسی که در پیشگاه خداوند می ایستد لازم است که [از عظمت الهی] رنگش زرد و اندامش به لرزه افتد .» ب) هنگام ورود به مسجد: وقتی که در آستانه مسجد قرار می گرفت، سر به سوی آسمان بلند می کرد و عرضه می داشت: «الهی ضیفک ببابک یا محسن قد اتاک المسی ء، فتجاوز عن قبیح ما عندی بجمیل ما عندک یا کریم (16)  ; خدایا میهمانت درب خانه ات ایستاده، ای احسان کننده!  [بنده] گنه کار به سوی تو آمد، بخوبی آنچه نزد توست، از بدی آنچه نزد من است درگذر . ای [خدای] بخشنده .» ج) در وقت نماز و در هر حال: امام صادق علیه السلام می فرماید: «ان الحسن بن علی کان اعبد الناس فی زمانه وازهدهم وافضلهم وکان اذا حج حج ماشیا وربما مشی حافیا وکان اذا ذکر الموت بکی واذا ذکر القبر بکی، واذا ذکر البعث والنشور بکی، واذا ذکر الممر علی الصراط بکی واذا ذکر العرض علی الله تعالی ذکره شهق شهقة یغشی علیه منها وکان اذا قام فی صلاته ترتعد فرائضه بین یدی ربه عزوجل وکان اذا ذکر الجنة والنار اضطرب اضطراب السلیم وسال الله ا

لجنة (17)  ; امام  حسن علیه السلام عابدترین، زاهدترین و برترین مردم زمان خویش بود، هرگاه حج بجا می آورد پیاده و گاهی پابرهنه بود، همیشه این گونه بود که اگر یادی از مرگ و قبر و قیامت می کرد گریه می کرد . وقتی یادی از گذشتن از صراط می کرد، گریه می کرد، وقتی یادی از عرضه شدن در پیشگاه الهی [برای حساب و کتاب] می کرد، صدای حضرت بلند می شد، تا آنجا که غش می کرد [و بیهوش می افتاد]، و هرگاه برای نماز می ایستاد، بند بند وجود او در مقابل خدایش می لرزید و هر وقت از بهشت و جهنم یاد می کرد، مانند مارگزیده می پیچید، و از خداوند بهشت را درخواست می کرد .» د) بعد از نماز: در حالات آن حضرت نوشته اند: «ان الحسن کان اذا فرغ من الفجر لم یتکلم حتی تطلع الشمس (18)  ; امام حسن علیه السلام  همواره چنین بود که وقتی از نماز صبح فارغ می شد، [باز هم بر سجاده خویش می نشست و عبادت خدا می کرد، ] با هیچ کس [در آن حال ] سخن نمی گفت: تا آنگاه که خورشید طلوع می کرد .» ه) هنگام خواندن قرآن: در هنگام قرائت قرآن، وقتی به آیه «یا ایها الذین آمنوا» می رسید، می گفت: «لبیک اللهم لبیک (19)  ; اجابت کردم خدایا، اجابت  کردم .» پی نوشت ها 8) محمد بن اسماعیل بخاری، الجامع الصحیح، (بیروت، دار احیاء التراث العربی) ج 3، ص 31 . 9) بحار الانوار، (پیشین)، ج 43، ص 264 . 10) ر . ک: بحار الانوار، ج 43، ص 262 . 11) ص/30 و 44 . 12) کهف/69 . 13) ذاریات/56 . 14) بحار الانوار، (پیشین)، ج 44، ص 139 . 15) همان، ج 43، ص 339 . 16) همان . 17) همان، ج 43، ص 331، روایت 1 . 18) همان، ج 43، ص 339 . 19) همان، ص 331 . #اهل_بیت #امام_حسن #صفر کانال ره توشه مبلغین @mobaleqin20

صوت روضه امام حسن مجتبی(علیه السلام) #امام_حسن #صوت # روضه با نوای استاد میرزا محمدی