منبر و روضه ی شهادت امام حسن مجتبی(علیه السلام) #اهل_بیت #امام_حسن #روضه #صوت کانال ره توشه مبلغین @mobaleqin20

ویژگی های امام حسن مجتبی(علیه السلام) عبادت امام صادق(ع) در بیان حال معنوی امام حسن(ع) می فرمود: امام مجتبی(ع) عابدترین مردم زمان خود بود. بسیار حج به صورت پیاده و گاه با پای برهنه بجای می آورد. همیشه او را در حال گفتن ذکر می دیدند و هر گاه آیه یا أَیهَا الَّذینَ آمَنُوا را می شنید، پاسخ می گفت: لَبَّیک اللَّهُمَّ لَبَّیک (خداوند! گوش به فرمان توام.)[1] آن امام همواره در قنوت نمازش، بسیار دعا می کرد و خدا را این گونه می خواند:....بارخدایا! تو خود می دانی که من از تلاش خود فروگذار نکرده ام تا هنگامی که برش تیغم از میان رفت و تنها شدم. در آن وقت از گذشتگان خودم پیروی کردم (صبر کردم) تا جلوی این دشمن سرکش و ریختن خون شیعیان را بگیرم تا اینکه حفظ کردم آنچه را اولیای من حفظ کردند. خشم خود را فرو بردم و به خواسته آنها تن در دادم. به راهی رفتم که می خواستند و هیچ نگفتم تا یاری تو فرا برسد که تو تنها یاور حق و بهترین پشتیبان آن هستی؛ گرچه این یاری تأخیر افتد و نابود شدن دشمن اندکی به درازا کشد.[2] ترس از خدا هرگاه امام مجتبی(ع) وضو می گرفت، تمام بدنش از ترس خدا می لرزید و رنگ چهره اش زرد می شد. وقتی از او در این باره می پرسیدند، می فرمود: بنده خدا باید وقتی برای بندگی به درگاه او، آماده می شود، از ترس او رنگش تغییر کند و اعضایش بلرزد.»[3] هرگاه برای نماز به مسجد می رفت، کنار در می ایستاد و این گونه زمزمه می کرد: إِلَهِی ضَیفُک بِبَابِک یا مُحْسِنُ قَدْ أَتَاک الْمُسِی ءُ فَتَجَاوَزْ عَنْ قَبِیحِ مَا عِنْدِی بِجَمِیلِ مَا عِنْدَک یا کرِیم؛[4]خدایا! مهمانت به درگاهت آمده است. ای نیکوکردار! بدکار به نزد تو آمده است. پس از زشتی و گناهی که نزد من است به زیبایی آنچه نزد توست، درگذر؛ ای بخشاینده!» امام صادق(ع) فرمود: وقتی (امام حسن(ع)) به یاد مرگ می افتاد می گریست. هرگاه به یاد قبر می افتاد، گریه می کرد. وقتی به یاد قیامت می افتاد، ناله می کرد، هرگاه به یاد گذشتن از [پل] صراط می افتاد، می گریست. هرگاه به یاد عرضه اعمال بر خداوند می افتاد، ناله ای می کرد و از هوش می رفت. وقتی به نماز می ایستاد، بدنش در مقابل پروردگارش می لرزید. هرگاه بهشت و دوزخ را به یاد می آورد، مانند مارگزیده، مضطرب می شد و از خدا بهشت را می خواست و از آتش جهنم به او پناه می برد.[5] هنگامی که آثار مرگ در چهره اش آشکار شد، او را دیدند که می گرید. پرسیدند: چرا می گریید؛ در پاسخ می فرمود: إِنَّمَا أَبْکی لِخَصْلَتَینِ: لِهَوْلِ الْمُطَّلَعِ وَ فِرَاقِ الْأَحِبَّهْ[6] دو دلیل می گریم: از ترس روز قیامت و از دوری دوستانم.»  همنشینی با قرآن آن بزرگوار، صوتی زیبا در قرائت قرآن داشت و علوم قرآن را از کودکی به نیکی می دانست. همواره پیش از خوابیدن، سوره کهف را تلاوت می کرد و سپس می خوابید. گفته اند در دوران زندگانی پیامبر اکرم(ص) شخصی وارد مسجد شد و از کسی درباره تفسیر شاهد و مشهود[7] پرسید؛ آن مرد پاسخ داد: شاهد،  روز جمعه است و مشهود، روز عرفه. از مرد دیگری پرسید؛ ولی او گفت: شاهد روز جمعه و مشهود روز عید قربان است. سپس نزد کودکی رفت که گوشه مسجد نشسته بود. او پاسخ داد: شاهد محمد (ص) رسول خدا و مشهود روز قیامت است؛ مگر نخوانده ای که خداوند [درباره رسولش] می فرماید: ای پیامبر! ما تو را گواه و بشارتگر و هشدار دهنده فرستادیم.[8] و نیز درباره قیامت می فرماید: ذلِک یوْمٌ مَجْمُوعٌ لَهُ النَّاسُ وَ ذلِک یوْمٌ مَشْهُود»؛[9]آن روز، روزی است که مردم را برای آن گرد می آورند و روزی است که (جملگی در آن) حاضر می شوند.» راوی داستان می گوید که پرسیدم: فردی که اول پاسخ داد که بود؟» گفتند: ابن عباس. پرسیدم: دومی که بود؟ گفتند: ابن عمر. سپس گفتم: آن کودک که از همه بهتر و درست تر پاسخ داد که بود؟ گفتند: او حسن بن علی بن ابی طالب بود.[10]  مهربانی مهربانی با بندگان خدا از ویژگیهای بارز ایشان بود. اَنس می گوید که روزی در محضر امام بودم. یکی از کنیزان ایشان با شاخه گلی در دست وارد شد و آن را به امام تقدیم کرد. حضرت گل را از او گرفت و با مهربانی فرمود: برو تو آزادی! من که از این رفتار حضرت شگفت زده بودم، گفتم: ای فرزند رسول خدا! این کنیز، تنها یک شاخه گل به شما هدیه کرد، آنگاه شما او را آزاد می کنید؟ امام در پاسخم فرمود: خداوند بزرگ و مهربان به ما فرموده است: وَ إِذا حُییتُمْ بِتَحِیةٍ فَحَیوا بِأَحْسَنَ مِنْها؛[11]هر کس به شما مهربانی کرد، دو برابر او را پاسخ گوئید. سپس امام فرمود: پاداش در برابر مهربانی او نیز آزادی اش بود.[12]  گذشت امام بسیار با گذشت و بزرگوار بود و از ستم دیگران چشم پوشی می کرد. بارها پیش می آمد که واکنش حضرت به رفتار ناشایست دیگران، سبب تغییر رویه فرد خطاکار می شد. در همسایگی ایشان، خانواده ای یهودی می زیستند. دیوار خانه یهودی، شکافی پیدا کرده و نجاست از منزل

او به خانه امام نفوذ کرده بود. فرد یهودی نیز از این جریان آگاهی نداشت تا اینکه روزی زن یهودی برای درخواست نیازی به خانه آن حضرت آمد و دید که شکاف دیوار سبب شده است که دیوار خانه امام نجس شود. بی درنگ، نزد شوهرش رفت و او را آگاه ساخت. مرد یهودی نزد حضرت آمد و از سهل انگاری خود پوزش خواست و از اینکه امام، در این مدت سکوت کرده و چیزی نگفته بود، شرمنده شد. امام برای اینکه او بیشتر شرمنده نشود، فرمود: از جدم رسول خدا(ص) شنیدم که به همسایه مهربانی کنید. یهودی با دیدن گذشت، چشم پوشی و برخورد پسندیده ایشان به خانه اش برگشت، دست زن و بچه اش را گرفت و نزد امام آمد و از ایشان خواست تا آنان را به دین اسلام درآورد.[13]  فروتنی امام مانند جدش رسول الله(ص) بدون هیچ تکبری روی زمین می نشست و با تهیدستان، هم سفره می شد. روزی سواره از محلی می گذشت که دید گروهی از بینوایان روی زمین نشسته اند و مقداری نان را پیش خود گذارده اند و می خورند. وقتی امام را دیدند، به ایشان تعارف کردند و حضرت را سر سفره خویش خواندند. امام از مرکب خویش پیاده شد و این آیه را تلاوت کرد: إِنَّهُ لا یحِبُّ الْمُسْتَکبِرین»؛ خداوند خود بزرگ بینان را دوست نمی دارد (نحل/23).» سپس سر سفره آنان نشست و مشغول خوردن شد. وقتی همگی سیر شدند، امام آنها را به منزل خود فرا خواند و از آنان پذیرایی فرمود و به آنان پوشاک هدیه کرد.[14] آن حضرت همواره دیگران را نیز بر خود مقدم می داشت و پیوسته با احترام و فروتنی با مردم برخورد می کرد. میهمان نوازی آن گرامی، همواره از میهمانان پذیرایی می کرد. گاه از اشخاصی پذیرایی می کرد که حتی آنان را نمی شناخت؛ بویژه، امام به پذیرایی از بینوایان علاقه زیادی داشت، آنان را به خانه خود می برد و به گرمی پذیرایی می کرد و به آنها لباس و مال می بخشید.[15]  بردباری از سخت ترین دوران زندگانی با برکت امام مجتبی(ع)، دوران پس از صلح با معاویه بود. ایشان، سختی این سالهای ستم را با بردباری وصف ناشدنی اش سپری می کرد. در این سالها، از غریبه و آشنا سخنان زشت و گزنده می شنید و از خدنگ بی وفایی، زخم می خورد. بسیاری از دوستان به ایشان پشت کرده بودند. روزگار، برایشان به سختی می گذشت. ناسزا گفتن به حضرت علی(ع) شیوه سخنرانان شهر شده بود. هرگاه امام را می دیدند می گفتند: السَّلَامُ عَلَیک یا مُذِلَّ الْمُؤْمِنِین؛[16]سلام بر تو ای خوار کننده مؤمنان. در حضور ایشان، به هتک و دشنام امیرالمؤمنین(ع) زبان می گشودند و امام با بردباری و مظلومیت بسیار، هتاکیها و دشنامها را تحمل می کرد. روزی ایشان، وارد مجلس معاویه شد. مجلسی شلوغ و پر ازدحام بود. امام، جای خالی نیافت و ناگزیر، نزدیک پای معاویه نشست که بالای منبر بود. معاویه با دشنام به حضرت علی(ع) سخنش را آغاز کرد و درباره خلافت خودش سخن راند و گفت: من از عایشه در شگفتم که مرا در خور خلافت ندیده است و فکر می کند که این جایگاه، حق من نیست. سپس با حالتی تمسخرآمیز گفت: زن را به این سخنان چه کار؟ خدا از گناهش بگذرد. آری! پدر این مرد [با اشاره به امام مجتبی(ع)] در کار خلافت با من سرستیز داشت، خدا هم جانش را گرفت. امام فرمود: ای معاویه! آیا از سخنان عایشه تعجب می کنی؟ معاویه گفت: بله به خدا! امام فرمود: می خواهی عجیب تر از آن را برایت بگویم؟ گفت: بگو. آن حضرت پاسخ داد: عجیب تر از اینکه عایشه تو را قبول ندارد، این است که من پای منبر تو و نزد پای تو بنشینم. [17]  بخشندگی و برآوردن نیازهای دیگران می توان گفت که بارزترین ویژگی امام مجتبی (ع) که بهترین سرمشق برای دوستداران او است، بخشندگی بسیار و دستگیری از دیگران است. ایشان به بهانه های مختلف، همه را از خوان کرم خویش بهره مند می ساخت و آنقدر بخشش می کرد تا شخص نیازمند بی نیاز می شد؛ زیرا طبق تعالیم اسلام، بخشش باید بگونه ای باشد که فرهنگ گدایی را ریشه کن سازد و در صورت امکان، شخص را از جرگه نیازمندان بیرون کند. روزی حضرت مشغول عبادت بود. دید فردی در کنار او نشسته است و به درگاه خدا می گوید: خدایا! هزار درهم به من ارزانی دار. حضرت به خانه آمد و برای او ده هزار درهم فرستاد.[18] پی نوشت: [1] بحارالانوار، ج43، ص331. [2] مناقب آل ابیطالب، ابن شهرآشوب،ج4، ص14 و بحار الانوار، ج43، ص3399. [3] مناقب آل ابیطالب، ابن شهرآشوب،ج4، ص14 و بحار الانوار، ج43، ص3399. [4] مناقب ابن شهر آشوب، ج4، ص17 و بحارالانوار،  همان. [5] بحارالانوار، همان [6] همان، ص332. [7] بروج/3. [8]  احزاب/45. [9] هود/103. [10] بحارالانوار، ج43، ص345. [11] نساء/86. [12] مناقب، ابن شهر آشوب، ج4، ص18. [13] تحفة الواعظین، ج2، ص106. [14] بحارالانوار، ج43، ص352. [15] مناقب، ابن شهر آشوب، ج4، ص16 و 17 [16] همان، ج75، ص287 [17] ناسخ التواریخ،ج2، ص293 [18] مناقب، ابن شهر آشوب، ج4، ص17.

سلام علیکم به علت سفر زیارتی کربلا محتوای اربعین دیر ارسال شد با عرض معذرت کسانی که امشب منبر دارند ان شاء الله استفاده کنند

منبر و روضه اربعین #امام_حسین #صفر #اربعین #روضه کانال ره توشه مبلغین @mobaleqin20

منبر و روضه ی سه روز آخر صفر #اهل_بیت #پیامبر_اکرم #امام_حسن #امام_رضا #صفر کانال ره توشه مبلغین @mobaleqin20

بسم الله الرحمن الرحیم ♦️منبر شهادت پیامبر اکرم(صل الله علیه و آله و سلم ) قال النّبی صلی‌الله‌علیه‌وآله : أمّتی علی ثلاثة أصناف: صنف یشبهون بالأنبیاء، وصنف یشبهون بالملائکة، وصنف یشبهون بالبهائم، فأمّا الذین یشبهون بالأنبیاء فهمّتهم الصلاة والزکاة، وأمّا الذین یشبهون بالملائکة فهمّتهم التسبیح والتهلیل والتکبیر، وأمّا الذین یشبهون بالبهائم فهمّتهم الأکل والشرب والنوم امت من سه دسته هستند دسته ای شبیه انبیا،دسته ای شبیه ملائکه،دسته ای شبیه چهارپایان آنانی که شبیه پیامبرانند همتشان نماز و زکات است (♦️برخی همتشان پول،پست و مقام و ... است. نماز نماد ارتباط با خدا و زکات ارتباط با خلق خداست.نباید از خلق خدا هم برید. در مورد اهمیت نماز نزد بزرگان و پیشوایان ما خیلی صحبت ها شده است. در حالات مرحوم قاضی(ره) نوشته اند آخر عمر گریه میکرد.میفرمود اگر بمیرم و به بهشت برم و نماز نباشد چطور به آرامش برسم؟ بو علی سینا هر مشکل علمی پیش می آمد دو رکعت نماز میخواند و مشکلش حل می شد.مرحوم آیت الله بهجت فرمود تا نماز درست نشود هیچ چیز ما درست نمی شود. زکات هم نماد ارتباط با مردم و جل مشکلات و خدمت به مومنین و بی تفاوت نبودن به وضع آنها مخصوصا فقراست. مرحوم آیت الله فاضل فرمود من پنجاه سال اسلام خوانده ام بعد انجام واجبات در بین مستحبات تا می توانی به مردم خدمت کن و روز قیامت بگو فاضل گفته بود. ادامه حدیث... دسته ای که شبیه ملائکه هستند همتشان تسبیح و تهلیل خداست (♦️نماز جعفر طیار غوغاست زیرا تماما ذکر سبحان الله و لا اله الا الله است. این نماز که نیم ساعت طول می کشد گره های بزرگ باز میکند یکی از علما میگفت مشکل مالی که داشتم بین الطلوعین نماز جعفر می خواندم و تا عصر مشکل حل میشد) ادامه حدیث.... دسته ای که شبیه چهارپایان هستند همتشان خوردن و نوشیدن و خوابیدن است بخور و بخواب کارمه ....خدا نگهدارمه #اهل_بیت #پیامبر_اکرم #صفر کانال ره توشه ی مبلغین @mobaleqin20

💠💠💠💠💠💠💠💠💠💠

بسم الله الرحمن الرحیم منبر شهادت امام حسن مجتبی(علیه السلام) وَ اعْمَلْ لِدُنْیاكَ كَأَنـَّكَ تَعیشُ أَبَدًا، وَ اعْمَلْ لاِخِرَتِكَ كَأَنـَّكَ تَمُوتُ غَدًا، وَ إِذا أَرَدْتَ عِزًّا بِلا عَشیرَة، وَ هَیبَةً بِلا سُلْطان فَاخْرُجْ مِنْ ذُلِّ مَعْصِیةِ اللّهِ إِلى عِزِّ طاعَةِ اللّهِ عَزَّ وَ جَلَّ.» براى دنیایت چنان كار كن كه گویا همیشه زندگى مىكنى، و براى آخرتت به گونه اى كاركن كه گویا فردا خواهى مُرد، و اگر عزّتى بدون بستگان و شكوهى بدون سلطنت خواهى، از معصیت و نافرمانى خدا به طاعت و فرمانبرى خداوند عزّوجلَّ درآى. بحار الانوار(ط-بیروت) ج 44 ، ص 139 ♦️توضیح حدیث برخی این اشکال را می کنند که دین اسلام دین دنیا گریزی است و یک مسلمان نباید مال دنیا داشته باشد.قسمت اول این حدیث این تفکر را رد می کند. آیات قرآن و روایتی مثل همین روایت مردم را تشویق می کنند به جمع آوری دنیا از حلال. داشتن دنیا اصلا عیب نیست و دنیا مزرعه ی آخرت هست اما دلبستگی به دنیا مذموم است که شاید یک فقیر هم دلبسته ی دنیا باشد در بحث عبادات طوری عبادت کنیم که گویا آخرین عبادت ماست.نه اینکه هزار جا فکر ما در نماز برود.همه ی کار هایمان را بکنیم و بعد فکر حج رفتن باشیم.صبر کنیم بازنشست که شدیم شروع کنیم زیارتگاه ها را چرخیدن از سر بیکاری. توبه را به تاخیر بیاندازیم و... چه بسا توفیق عبادت پیدا نکردیم و مردیم. یک عده عزت را در زیادی فامیل می بینند مثلا میگویند من ده تا اولاد دارم شش تا برادر و... بعضی عزت را در پست و مقام خود یا خانواده شان میبینند،برادرم شورای شهر هست،نماینده هست و.... امام اینجا میفرمایند عزت واقعی در اقوام و مقام نیست.اگر میخواهی ذلیل نشوی ذلت گناه را ترک کن و اگر میخواهی عزیز بشوی اطاعت خدا را بکن بقیه ی چیزها کشک هست. خلیفه ی دوم به سلمان فارسی گفت ریش تو بهتر است یا دم سگ؟؟؟ سلمان فرمود اگر فردای قیامت از پل صراط سالم رد شدم ریش من بهتر است اگر نه در جهنم سقوط کردم دم سگ #اهل_بیت #امام_حسن #صفر کانال ره توشه مبلغین @mobaleqin20

💠💠💠💠💠💠💠💠💠💠

بسم الله الرحمن الرحیم منبر شهادت امام رضا(علیه السلام) « عَنِ الرِّضا(عليه السلام) أَنَّهُ كانَ يَقُولُ لاَِصْحابِهِ: عَلَيْكُمْ بِسِلاحِ الاَْنْبِياءِ، فَقيلَ: وَ ما سِلاحُ الاَْنْبِياءِ؟ قالَ: أَلدُّعاءُ ». حضرت رضا(عليه السلام) هميشه به اصحاب خود مىفرمود: بر شما باد به اسلحه پيامبران، گفته شد: اسلحه پيامبران چيست؟ فرمود: دعا. ♦️اهمیت دعا دعا برترین عبادت از آیات و روایات استفاده می شود که دعا نه تنها عبادت است، بلکه از برترین عبادتها به شمار رفته است. به منظور روشن تر شدن اهمیت دعا، به سه آیه از قرآن مجید و شش روایت از معصومان علیهم السلام اشاره می شود: 1- خداوند متعال در آیه 60 سوره غافر (مؤمن) می فرماید: «وَ قالَ رَبُّکمُ ادْعونی اسْتَجِبْ لَکمْ انَّ الَّذینَ یسْتَکبِرُونَ عَنْ عِبادَتی سَیدْخُلُونَ جَهَنَّمَ داخِرینَ»؛ پروردگار شما گفته است: مرا بخوانید تا دعای شما را بپذیرم! کسانی که از عبادت من تکبّر می ورزند به زودی با ذلّت وارد دوزخ می شوند! خداوند متعال در آیه 186 سوره بقره، پس از بیان آیاتی درباره فضیلت و احکام ماه مبارک رمضان، می فرماید: «وَ اذا سَأَلَک عِبادی عَنّی فَانّی قَریبٌ اجیبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ اذا دَعانِ فَلْیسْتَجیبُوا لی وَلْیؤْمِنُوا بی لَعَلَّهُمْ یرْشِدُونَ»؛ و هنگامی که بندگان من، از تو درباره من سئوال کنند، [بگو:] من نزدیکم؛ دعای دعاکننده را، به هنگامی که مرا می خواند، پاسخ می گویم! پس باید دعوت مرا بپذیرند، و به من ایمان بیاورند، تا راه یابند و به مقصد برسند. مولای متّقیان، حضرت علی علیه السلام می فرماید: «الدُّعا مِفْتاحُ الرَّحْمَةِ وَ مِصْباحُ الظُّلْمَةِ»؛ دعا کلید رحمت خداوند و چراغ روشنی برای تاریکی های دنیا و آخرت است #اهل_بیت #امام_رضا #دعا کانال ره توشه مبلغین @mobaleqin20

آداب دعا الف : آداب دعا  دعائی که با بسم الله الرّحمن الرّحیم شروع شود ردّ نمی شود رسول اکرم (ص) 1 - دعا کننده باید با تمام وجود متوجّه ذات مقدّس خدا باشد و از غیر او بکّلی دل بکند و هیچ امیدی به دیگران نداشته باشد.  2 - در طول روز در کارهای نیک پیشقدم باشدودر شب که همه دربها بجز در دوست باز است با بیم و امید در خلوت خود وخدا به دعا بنشیندوبا او دوستانه صحبت وراز ونیاز کند . 3 - توجّه قلبی نیز از شرایط دعاست که داعی باید با توجه کامل و از ته دل خدا را بخواند. حضرت علی علیه السّلام فرموند: لا یَقْبَلُ اللهُ عَزَّوَجَلَّ دُعا‌ءَ قَلْبٍ لاهٍ یعنی :خداوند بزرگ، دعای دلی را که غافل و مشغول باشد را نمی پذیرد 4 – بهتر است انسان هنگام دعا و مناجات دستهای خویش را به سوی آسمان بالا برد چنان که نقل شده است که رسول خدا ـ صلی الله علیه و اله ـ هنگام دعا و مناجات دستهایش را بالا می برد. امام صادق ـ علیه السلام ـ در مورد حکمت این کار فرمود: «هرگاه بنده دستهایش را به سوی خدا بالا برد، خداوند آنها را خالی برنمیگرداند.  5 - استعمال بوی خوش، صدقه قبل از دعا و انگشتر عقیق به دست داشتن نیز از آداب دعا شمرده شده است.  ب : رعایت زمان دعا  گرچه درهای رحمت الهی، همواره به سوی بندگانی که صادقانه و مخلصانه او را می خوانند، باز است و خداوند، به آنها وعده پاسخ داده است، امّا امامان معصوم ـ علیهم السلام ـ به بعضی از زمانها و اوقات، عنایت بیشتری داشته اند و احتمال استجابت در آن مواقع خاص، بیشتر دانسته اند. از آن جمله: 1 - ماه مبارک رمضان بویژه شبهای قدر 2 - روز عرفه 3 - روزهای عید فطر، قربان، غدیر 4 - شبهای جمعه وشبهای ابیض در سه ماه رجب وشعبان ورمضان  5 - روزهای تولد ووفات امامان معصوم که عرشیان در حال جشن وسرورو یا غم هستند به زمینیان توجه دارند  6 – هنگام بارش باران وبین طلوعین و بعد ازتسبیح حضرت زهرا (س)در فریضه نمازهای واجب ودر قنوت از امام صادق (ع) سؤال شد چه وقت هایی برای دعا کردن مناسب است امام صادق (ع) فرمودند: سه وقت است که دعا در آن اوقات مستجاب است ۱.بعد از نماز واجب ۲.هنگام آمدن باران ۳.هنگام ظاهر شدن نشانه ای از طرف خدا برای بندگان خود امام باقر ـ علیه السلام ـ فرمود:   «إِنَّ اللهَ تَعالی یُنادی کُلَّ لَیْلَةِ جُمُعَةٍ مِنْ فَوْقِ عَرْشِهِ مِنْ اَوَّلِ اللَّیْلِ إِلی آخِرِهِ: اَلا عَبْدٌ مُؤْمِنٌ یَدْعُونی لِدینِهِ وَ‌دُنْیاهُ قَبْلَ طُلُوعِ الْفَجْرِ فَاُجیبُهُ یعنی منادی خدای بزرگ در هر شب جمعه از اول تا آخر شب از بلندای عرش ندا دهد که آیا بنده مؤمنی نیست که امشب مرا برای دین و دنیای خویش بخواند تا او را اجابت کنم.  امام صادق ـ علیه السلام ـ فرمود:  إِذا زالَتِ الشَّمْسُ فُتِحَتْ اَبْوابُ السَّماءِ و اَبْوابُ الْجَنانِ وَ قُضِیَتِ الْحَوائِجُ الْعِظامُ  یعنی به هنگام نیمروز، درهای آسمان و بهشت گشوده می شود و حاجتهای مهم برآورده می گردد.  رسول اکرم صلیّ الله علیه و اله در ماه رمضان فرمودند: وَ دُعاءُکُمْ فیهِ مُسْتَجابٌ دعا در ماه مبارک رمضان را مستجاب است .  ج : توجّه به مکان دعا  جای دعا کردن نیز در چگونگی استجابت دعا نقش دارد. مکان هر چه مقدستر باشد دعا به استجابت نزدیکتر است. مانند: مکه معظّمه، مدینه منوّره، مشاهد مشرّفه امامان، مساجد، امامزاده های معتبر  امام رضا ـ علیه السلام ـ درباره دعا کردن در شهر مقدّس مکّه فرمود:  هیچ کس در این کوهها (مکّه) نه ایستاد (و دعا نکرد) مگر اینکه مستجاب شد.  در جوار قبر رسول خدا ـ صلی الله علیه و اله ـ نیز دعا به اجابت می رسد.همچنین کنار مرقد مطهّر سیدالشهدا حسین بن علی ـ علیهما السلام ـ از مکانهایی است که دعا مستجاب می شود.  اگر همیشه سجاده نماز در جای ثابتی ودر مکان خاصی در منزل پهن گردد بسیار موثر است . د: اسباب و عوامل اجابت  علاوه بر آداب ظاهری دعا، عوامل دیگری نیز در استجابت دعا موثرند، که در اینجا بطور اختصار می آوریم:  1 - قطع امید از غیر خدا قطع امید از غیر خدا، عزم دعا کننده را در توسل به پروردگار و مبداء هستی قویتر کرده، با خلوص بیشتری خواسته های خود را از درگاه خدا طلب می کند.  امام صادق ـ علیه السلام ـ در این باره فرموند:  هرگاه یکی از شما اراده کرد که هر چه از خدا بخواهد به او بدهد باید از همه مردم ناامید شود و جز به خدا امیدوار نباشد. اگر خداوند این حالت را در قلب دعا کننده یافت هر چه از او درخواست شود عطا می کند.  2 - دسته جمعی دعا کردن از دیگر عوامل مؤثر در اجابت دعا، گروهی بودن آن است و این نشانه اهتمام اسلام به جمع و اجتماع است. یکی از حکمت های آن، این است که هر چه افراد، بیشتر باشند، هر یک به سهم خود و نسبت به خصایل نیکویی که دارند، نظر پروردگار را جلب و دعا را به هدف اجابت، نزدیکتر می کنند. امام صادق ـ علیه السلام ـ فرمود:  «هرگاه امری پدرم (امام باقر ـ علیه السلام ـ ) را مح

زون می کرد، زنان و کودکان را جمع نموده، دعا می کردند و آنها آمین می گفتند.  3 - واسطه قرار دادن اهل بیت ـ علیهم السلام  انسان غیر معصوم، به طور معمول، مرتکب گناه و اشتباه شده، بدین وسیله در درگاه الهی خجل و روسیاه است. از این رو، اگر اولیای مقرّب درگاه خدا را واسطه قرار دهد به خاطر آنها دعا به اجابت نزدیکتر می گردد. در میان امت اسلامی هیچ کس از پیامبر و خاندانش نزد خدای محبوب تر نیست. خداوند، فرموده است: محبوب ترین و گرامی ترین بندگانم نزد من محمّد و علی، حبیب و ولی من هستند، هر کس به وسیله آن دو و خاندان پاکشان از من چیزی بخواهد، خواسته اش را رد نمی کنم.  رسول اکرم ـ صلی الله علیه و اله ـ نیز فرمود: إِجْعَلُونی فی أَوَّلِ الدُّعاءِ وَ فی آخِرِه ِ‌وَ وَسَطِهِِ یعنی مرا در اول، وسط و آخر دعا قرار دهید.  ه : موانع اجابت دعا  همان طور که عواملی موجب تسریع در اجابت دعا می شود، عللی نیز مانع اجابت دعا می گردند، که به شرح زیر است:  1 - گناه : گناه، دشمن دیرینه و خطرناک انسان و دورکننده او از نعمتهای مادّی و معنوی است و مانع بزرگی در مسیر کمال او محسوب می شود.  2 - دعای فرد گنهکار به اجابت نمی رسد و ناله هایش خریدار ندارد.  امام باقر ـ علیه السلام ـ فرموند:  انسان گاهی حاجتی دارد و از خدا طلب می کند و خداوند ضمن قبول آن انجامش را به وقت مناسبی وا می گذارد، ولی بنده در این مدّت مرتکب گناه می شود. خداوند به مأمور اجابت دعا امر می کند: خواسته اش را اجابت نکن و او را از این لطف محروم نما که خشم ما را برانگیخت و شایسته بی اعتنایی گردید.  شخصی خدمت رسول خدا ـ صلی الله علیه و اله ـ آمد و گفت: دوست دارم که دعایم مستجاب شود، حضرت به وی فرمود: «طَهِّرْ مَأْکَلَکَ وَ‌لا تُدْخِلْ بَطْنَکَ الْحَرامَ یعنی : خوراک خود را پاکیزه کن و غذای حرام نخور.  3 - تقاضای امر محال و یا غیر جایز  اجابت دعا از جانب خدای سبحان پس از حصول شرایط در صورتی است که آنچه از خدا خواسته ایم شدنی و ممکن باشد و نامشروع نباشد. به عبارت دیگر، دعا در مسیر مصلحت خلقت انجام گیرد و دعای انحرافی نباشد. از حضرت علی ـ علیه السلام ـ سؤال شد:  فَاََیُّ دَعْوَةٍ اَضَلُّ؟ قالَ: الدّاعی بِما لا یَکُونُ  کدام دعا گمراهی است؟ فرمود: دعا کردن و خواستن کارهای نشدنی و غیر ممکن و : شرایط دعا کردن اول: اعتراف به گناهان دوم: شکر نعمت ها سوم: صلوات بر محمد و آل محمد چهارم: دعا کردن و حاجت خواستن پنجم: صلوات بر محمد و آل محمد قبل وبعد از دعا  #اهل_بیت #امام_رضا #دعا کانال ره توشه مبلغین @mobaleqin20

با سلام دوستان عزیز عزاداری هاتون قبول ان شاء الله مزد دو ماه تبلیغ و روضه خوانی را از دست بی بی دو عالم حضرت زهرا(روحی لها الفدا) بگیرید لطفا نظرات خود در باب محتوای تبلیغی محرم و صفر را به آیدی مدیر بفرستید. ممنون یا علی

🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸

منبرک نماز #منبرک #کوتاه #نماز کانال ره توشه مبلغین @mobaleqin20

🇮🇷 ﷽؛ 🌹 من لا يحضره الفقيه: دَخَلَ رَسولُ اللَّهِ صلى الله عليه و آله المَسجِدَ وفيهِ ناسٌ مِن أصحابِهِ، فَقالَ: تَدرون ما قالَ رَبُّكُم؟ قالوا: اللَّهُ ورَسولُهُ أعلَمُ. 🌹 قالَ: إنَّ رَبَّكُم يَقولُ: إنَّ هذِهِ الصَّلَواتِ الخَمسَ المَفروضاتِ مَن صَلّاهُنَّ لِوَقتِهِنَّ وحافَظَ عَلَيهِنَّ لَقِيَني يَومَ القِيامَةِ ولَهُ عِندي عَهدٌ ادخِلُهُ بِهِ الجَنَّةَ، ومَن لَم يُصَلِّهِنَّ لِوَقتِهِنَّ ولَم يُحافِظ عَلَيهِنَّ فَذاكَ إلَيَّ؛ إن شِئتُ عَذَّبتُهُ وإن شِئتُ غَفَرتُ لَهُ. 🌼 كتاب من لا يحضره الفقيه: پيامبر خدا صلى الله عليه و آله داخل مسجد شد و گروهى از اصحابش هم در آن بودند. فرمود: «مى ‏دانيد پروردگارتان به شما چه گفت؟». گفتند: خدا و پيامبرش داناترند. 🌼 فرمود: «پروردگارتان مى‏ گويد: هر كس اين نمازهاى پنجگانه واجب را در وقتش بخواند و بر آنها مواظبت ورزد، مرا در روز قيامت مى‏ بيند و عهدى پيش من دارد كه به خاطرش، او را به بهشت مى‏ برم، و هر كس آنها را در وقتشان نخوانده و بر آنها مواظبت نورزيده باشد، سرانجامش با من است. اگر خواستم، عذابش مى ‏كنم و اگر خواستم، او را مى‏ آمرزم». 📚 بحار الأنوار: ج 83 ص 18 #حدیث_نماز #منبرک #کوتاه #نماز کانال ره توشه مبلغین @mobaleqin20 @namazmt

﷽؛ 🍃 سه حدیث در فضیلت #نماز_اول_وقت 🍃 1⃣ امام رضا علیه السلام فرمودند: نماز اول وقت سبب خشنودی خداوند است و در وسط وقت سبب عفو خداوند است ... 🏵 «فَأَوَّلُ الْوَقْتِ رِضْوَانُ اللَّهِ وَ أَوْسَطُهُ عَفْوُ اللَّهِ وَ آخِرُهُ غُفْرَانُ اللَّهِ وَ أَوَّلُ الْوَقْتِ أَفْضَلُهُ وَ لَيْسَ لِأَحَدٍ أَنْ يَأْخُذَ آخِرَ الْوَقْتِ وَقْتاً وَ إِنَّمَا جُعِلَ آخِرُ الْوَقْتِ لِلْمَرِيضِ وَ الْمُعْتَلِّ وَ لِلْمُسَافِرِ.» 📚 مستدرك الوسائل ؛ ج3 ؛ ص109 2⃣ امام صادق علیه السلام فرمودند: نشانه شیعیان واقعی ما محافظت از نماز (بخصوص نماز های اول وقت) است. 🏵 «امْتَحِنُوا شِيعَتَنَا عِنْدَ مَوَاقِيتِ الصَّلَاةِ كَيْفَ مُحَافَظَتُهُمْ عَلَيْهَا» 📚 وسائل الشيعة، ج4، ص 114 3⃣ پیامبر اکرم صلی اله علیه و آله فرمودند: برتری نماز اول وقت بر آخر وقت مانند برتری آخرت بر دنیاست. «فَضلُ الصَّلاةِ في أوَّلِ الوَقتِ عَلى آخِرِهِ كَفَضلِ الآخِرَةِ عَلَى الدُّنيا» 📚 کافی؛ ج 6؛ ص 35 #حدیث_نماز #منبرک #کوتاه #نماز کانال ره توشه مبلغین @mobaleqin20

﷽؛ 🍃 محافظت بر نماز زندگی ، محافظت از حمله شیطان در لحظه جان دادن 🍃 💍 الإمام الصادق عليه السلام: مَلَكُ المَوتِ يَدفَعُ الشَّيطانَ عَنِ المُحافِظِ عَلَى الصَّلاةِ، وَ يُلَقِّنُهُ شَهادَةَ أن لا إلهَ إلَّااللَّهُ، و أنَّ مُحَمَّداً رَسولُ اللَّهِ في تِلكَ الحالَةِ العَظيمَةِ. 💍 امام صادق عليه السلام: فرشته مرگ، شيطان را از مواظبت كننده بر نماز، دور مى‏ كند و در آن حالِ سخت (جان كندن)، گواهى بر يكتايى خداوند و رسالت محمّد صلى الله عليه و آله را به او تلقين مى ‏نمايد. 📚 وسائل الشیعه ؛ ج 3 ؛ ص 19 #حدیث_نماز #آثار_نماز #منبرک #کوتاه #نماز کانال ره توشه مبلغین @mobaleqin20

💠💠💠💠💠💠💠💠💠💠

منبر ۱۳ آبان روز استکبار ستیزی #آبان #استکبار_ستیزی #قرآن

راه های مبارزه با استکبار 1. صبر و پایداری نخستین اصل اساسی برای مبارزه با مستکبران زورگو، صبر و پایداری در برابر تهاجمات گسترده آنها و تحمل مشکلات و گرفتاریهاست و هر چه دشمن زورگو، قوی تر باشد، استقامت بیش تری را طلب می کند. در قرآن کریم، پیروزی بنی اسرائیل بر فرعونیان را محصول شکیبایی آنان در مبارزه معرفی کرده است و می فرماید: «وَ أَوْرَثْنَا الْقَوْمَ الَّذینَ کانُوا یُسْتَضْعَفُونَ مَشارِقَ الاْءَرْضِ وَ مَغارِبَهَا الَّتی بارَکْنا فیها وَ تَمَّتْ کَلِمَتُ رَبِّکَ الْحُسْنی عَلی بَنی إِسْرائیلَ بِما صَبَرُوا وَ دَمَّرْنا ما کانَ یَصْنَعُ فِرْعَوْنُ وَ قَوْمُهُ وَ ما کانُوا یَعْرِشُون»؛ و مشرقها و مغربهای پر برکت زمین را به آن قومِ به ضعف کشانده شده [زیر زنجیر ظلم و ستم]، واگذار کردیم و وعده نیک پروردگارت بر بنی اسرائیل، به سبب صبر و استقامتشان تحقّق یافت و آنچه فرعون و فرعونیان [از کاخهای مجلّل[ می ساختند، و آنچه از باغهای داربست دار فراهم ساخته بودند، در هم کوبیدیم.» در این آیه، شرط پیروزی بر استثمارگران، صبر و مقاومت معرفی شده است. مستضعفان و ملّتی که صابر و مقاوم باشند، وارث زمین می شوند. نکته قابل اشاره آنکه «یُسْتَضْعَفُونَ» از ماده استضعاف و معادل کلمه استعمار است که در دوران ما به کار می رود. مفهوم استضعفاف، این است که قومی ستم پیشه، جمعیتی را تضعیف کنند تا بتوانند از آنها در مسیر مقاصدشان بهره کشی کنند؛ منتها این تفاوت را با کلمه استعمار دارد که استعمار، در ظاهر به معنای آباد ساختن است و باطنش به معنای ویرانگری است؛ ولی استضعاف، دارای ظاهر و باطن یکسان است! 2. وجود رهبری صالح و یاورانی صدیق در راه مبارزه با استکبار، وجود رهبری شایسته و جمع شدن یاران و افراد جامعه، گرد محور او از ضروریات است. رهبر صالح و نیروی انسانی، دو شرط اساسی برای مبارزه با ستمگران است؛ چنان که در قرآن می فرماید: «وَ ما لَکُمْ لاتُقاتِلُونَ فی سَبیلِ اللّه ِ والمُستَضعَفینَ مِنَ الرِّجالِ والنِّساءِ والوِلدنِ الَّذینَ یَقولونَ رَبَّنا أَخرِجنا مِن هذِهِ القَریَةِ الظّالِمِ أَهلُها واجعَل لَنا مِن لَدُنکَ وَلِیًّا واجعَل لَنا مِن لَدُنکَ نَصِیرا»؛ «شما را چه شده است که در راه خدا و [در راه نجات[ مردان و زنان و کودکان مستضعف نمی جنگید، آنان که می گویند: پروردگارا! ما را از این شهری که مردمش ستمگرند، بیرون بر و از جانب خود، رهبر و سرپرستی برای ما قرار ده و از سوی خودت، برای ما یاوری تعیین فرما.» همان گونه که از آیه بر می آید، نخستین تقاضای مستضعفان گرفتار در چنگال دشمن، برای نجات خویش، تقاضای ولی از جانب خداوند بوده است و سپس از خداوند خواسته اند که برایشان، یاوری تعیین فرماید. پس برای نجات از چنگال ظالمان، پیش از هر چیز، وجود رهبر و سرپرستِ لایق و دلسوز لازم است و سپس یار و یاور و نفرات کافی. بنا بر این وجود یار و یاور هر چند فراوان باشد، بدون استفاده از یک رهبریِ صحیح، بی نتیجه است. 3. اتحاد و انسجام یکی از راههای سلطه مستکبران بر مردم و به استضعاف کشیدن آنان، ایجاد تفرقه میان ایشان است. پس برای مبارزه با مستکبران، باید در جهت مخالف این راه، گام برداشت و با وحدت و انسجام، ضربه های مهمی بر آنان وارد کرد. در قرآن ضمن تأکید بر برادری مؤمنان با همدیگر به آنان امر شده است که میان برادران خود سازش برقرار کنند و می فرماید: «إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ فَأَصْلِحُواْ بَیْنَ أَخَوَیْکُمْ وَ اتَّقُواْ اللَّهَ لَعَلَّکُمْ تُرْحَمُون»؛ «مؤمنان برادر یکدیگرند. پس دو برادر خود را صلح و آشتی دهید و تقوای الهی پیشه کنید، باشد که مشمول رحمت شوید.» اسلام وحدت را از جمع مسلمانان نیز فراتر برده، از اهل کتاب خواسته است تا به همراه مسلمانان، حول اصل مشترک توحید و نفی شرک گرد آیند. 4. برخورد تهاجمی با استکبار در قرآن آمده است که «اَلَّذِینَ ءَامَنُواْ یُقَاتِلُونَ فیِ سَبِیلِ اللَّهِ وَ الَّذِینَ کَفَرُواْ یُقَاتِلُونَ فیِ سَبِیلِ الطَّغُوتِ فَقَاتِلُواْ أَوْلِیَاءَ الشَّیْطَنِ إِنَّ کَیْدَ الشَّیْطَانِ کَانَ ضَعِیفًا»؛ «کسانی که ایمان دارند، در راه خدا پیکار می کنند و آنها که کافرند، در راه طاغوت (بت و افراد طغیانگر)؛ پس شما با یاران شیطان پیکار کنید؛ زیرا نقشه شیطان، ضعیف است.» مستکبر، همانند آن حیوانی است که هرگاه به او حمله کنی، عقب می نشیند و هرگاه بگریزی، در پی ات می دود. وجود این روحیه در مستکبران اقتضا می کند که مردم مستضعف، همواره در برابر آنان، موضعی تهاجمی اختیار کنند تا آنان زمینه پیشروی نیابند. افزون بر آن، این ستمگران، اهل شفقت و دلسوزی نیستند تا چنانچه ملتی را در ناتوانی مشاهده کنند، به رحم آیند و از استثمارش دست بردارند؛ بلکه آنان همچنان به ظلم خود ادامه می دهند. سیره پیامبران در برخورد با اینان، سیره ای تهاجمی بوده است. پیام

بر اکرم صلی الله علیه و آله در نامه هایی که به سران ایران و روم و برخی کشورهای دیگر فرستاد، با آنان از موضعی برتر سخن گفت. در نامه آن حضرت به کسرا، پادشاه ایران، آمده است: «مسلمان شو تا در سلامت باشی و اگر ابا کنی، گناه مجوس برعهده توست. جمله مسلمان شوید تا در سلامت باشید.» در نامه های آن حضرت به قیصر روم، پادشاه مصر، نجاشی دوم و پادشاه یمامه نیز این وضعیت به چشم می خورد. 5. تحقیر و شکستن شکوه دروغین مستکبران «... یَاقَوْمِ إِن کاَنَ کَبُرَ عَلَیْکمُ مَّقَامِی وَ تَذْکِیرِی بَِایَاتِ اللَّهِ فَعَلیَ اللَّهِ تَوَکَّلْتُ فَأَجْمِعُواْ أَمْرَکُمْ وَ شُرَکاَءَکُمْ ثُمَّ لَا یَکُنْ أَمْرُکُمْ عَلَیْکُمْ غُمَّةً ثُمَّ اقْضُواْ إِلَیَّ وَ لَا تُنظِرُون»؛ «... ای قوم من! اگر مقام و یادآوری من به آیات الهی بر شما سنگین است [هر کار از دستتان ساخته است، بکنید]، من بر خدا توکل کرده ام، فکر و قوه و قدرت خود و خدایانتان را یک جا گرد آورید تا هیچ چیز بر شما پوشیده نماند. پس اگر می توانید به حیات من پایان دهید و هیچ مهلتم ندهید.» انسان کم ظرفیت و فاقد شخصیت، هنگامی که همه چیز بر وفق مراد او بشود، دچار غرور می شود و طغیان و سرکشی را آغاز می کند که نخستین مرحله اش، مرحله برتری جویی و استکبار بر دیگران است این آیه، سخن حضرت نوح علیه السلام در مقابل قوم سرکش و متکبر خویش است و لحن آن، شامل تحقیرآمیزترین گونه برخورد با آنان می باشد. آن حضرت می فرماید که همگی شما با خدایانتان متحد شوید و بر من هیچ ترحم نکنید و اگر می توانید جان مرا بگیرید وخود را راحت کنید؛ ولی بدانید که من به پشتیبان قادر و توانایم تکیه کرده ام و از شما هراسی ندارم. برخورد ساحران فرعون نیز پس از ایمان آوردن به موسی علیه السلام ، برخوردی کوبنده و تحقیرآمیز بود. آنان، پس از تهدیدهای فرعون، مبنی بر قطع دست و پایشان، با استواری تمام پاسخ دادند: «قَالُواْ لَن نُّؤْثِرَکَ عَلیَ مَا جَاءَنَا مِنَ الْبَیِّنَتِ وَ الَّذِی فَطَرَنَا فَاقْضِ مَا أَنتَ قَاضٍ إِنَّمَا تَقْضیِ هَذِهِ الْحَیَوة الدُّنْیَا»؛ «گفتند: ما هرگز تو را بر معجزاتی که به ما رسیده و بر خدایی که ما را آفریده است، ترجیح نمی دهیم. هر کار که می خواهی و می توانی بکن که قدرت تو تنها در پایان دادن به حیات دنیایی ما کارآیی دارد.» این پاسخ، بسیار تحقیرکننده و شکننده بود و آنان به طاغوتی جبار، چون فرعون اعلام کردند که ما هرگز تو را بر خدا ترجیح نمی دهیم و پاداش تو برای ما ارزشی ندارد. این گونه پاسخها و برخوردها، شکوه و شوکت مستکبران را خرد و تباه می کند #آبان #استکبار_ستیزی #قرآن کانال ره توشه مبلغین @mobaleqin20.