✍ #آیت_الله_بهجت از گناه ما و به خاطر اعمال ماست که آن حضرت (امام زمان عج)، هزار سال در بیابان‌ها دربه‌در و خائف است! 📚در محضر بهجت، ج٢،ص۴۴

#کتاب_‌بخونیم 📖 #مثل_امام_حسین تانڪ عراقی آتش گرفت و یڪ سرباز خودش رو از تانڪ پرت ڪرد بیرون . گیج گیج بود و بہ اطرافش نگاه می ڪرد ، یهو سر جاش ایستاد و قمقه اش روبرداشت تا شروع ڪرد بہ آب خوردن یڪی از بچه ها نشانہ گرفت طرفش . اما علی اڪبر زد زیر اسلحه ش و گفت : چیڪار می ڪنی ؟ مگه نمی بینی داره آب می خوره ؟!! نگذاشت بزندش و گفت : شما باید مانند امام حسین (ع) باشید ، نه مثل دشمنان امام حسین (ع) ... #شهیدعلےاڪبر_محمدحسینی 📗 ڪتاب خط عاشقی , ص145

#مقام_معظم_دلبری ای دلبر ما مباش بی دل بر ما یک دلبر به ، به که دوصد دل برما نه دل بر ما نه دلبر اندر بر ما یا دل بر ما فرست یا دلبر ما

🔸 #بسم_الله_قاصم_الجبارین 🔸 📗 رمان #شاخه_زیتون 🌿 یک #دخترانه_امنیتی 🧕 🖊نویسنده: #فاطمه_شکیبا قسمت یازدهم -من دوست خانم حسینی ام. قرار بود تماس بگیرم باهم صحبت کنیم. -بله بله... -عزیزم از اولش برام توضیح بده چی شد. و من هرچه به خانم حسینی گفته بودم را به او هم گفتم. این که مادرم در تلگرام عضو یک گروه شده عرفان که محتوایش شبیه عرفان های کاذب هندی ست و کانال هایشان را هم دنبال می کند. خودم گروه را رصد کرده بودم. متن هایشان را خوانده بودم و جواب شبهاتش را می دانستم. بوی تعفن انحرافشان انقدر تند بود که سریع صدای هشدار مغزم را بلند کند. ظاهرش جملات انگیزشی بود؛ هماهنگی با کائنات و قدرت روح و این دست حرف ها. اما برای من که بیشتر مطالعه ام در زمینه مسائل فلسفی و دینی ست، کاری نداشت فهمیدن انحراف مویرگی شان. درباره عرفان های نوظهور زیاد خوانده بودم. می شد ردپای بهائیت را حتی میان متن هایشان دید. درواقع حتی عرفان هندوئیسم یا بودائیسم هم نبود. فقط نسخه ای بود برای کسانی که دلشان عشق و حال معنوی می خواست در کنار راحتی و ولنگاری! حرف اصلی شان هم این بود که انسان، برترین موجود است؛ نه برترین مخلوق! و ادعا می کردند که هر انسان می تواند خدای خودش باشد و نیازی به دستورالعمل خالق نیست! یکبار هم از مادر پرسیدم اگر همه ما خدا باشیم چه می شود؟ مثلا من بخواهم رتبه اول دانشگاه شوم و دوستم هم همینطور؛ آن وقت اراده کدام خدا محقق می شود؟ کدام خدا قوی تر است؟ اصلا می شود خدایی باشد که ضعیف تر از دیگران باشد، اما باز هم مقام خدایی داشته باشد؟! حتی نحوه تبلیغ و رشدشان هم مشکوکم کرد و این شاید مهم ترین چیزی بود که دوست خانم حسینی می خواست بداند! این که هر کسی در گروه عضو می شود و از مطالب استفاده می کند، بعد سه روز گروه بزند و پنج نفر از دوستانش را عضو کند و این شادی را با آنها تقسیم کند!! و کم کم زیاد می شدند و زیادتر... مثل قارچ رشد می کنند. جالب است که نویسنده مطالب، پیشنهاد داده افراد می توانند مطالب را به زبان خودشان بنویسند و در گروه دوستانشان قرار دهند، و یا کپی کنند. اما احتمالا کسی این کار را نمی کرد! و برای همین متن های اصلی دست به دست می شدند. نویسنده متن اصلی، گفته بود هر شب مطالب را به وقت کانادا می گذارد تا کسانی که ایران هستند بتوانند صبح ها بخوانند و انرژی بگیرند. و این تیر خلاصی بود که شک ام را تقویت کرد. «دوست خانم حسینی» گفت باید من را ببیند و حضوری صحبت کنیم. از همانجا آشنایی مان شروع شد؛ بی آنکه اسمش را بدانم. فکر می کردم باید هم سن خود خانم حسینی باشد؛ اما هنوز سی سالش نشده بود. شاید پنج- شش سال بزرگتر از من. در ذهنم لیلا صدایش می کنم... گفته بودم که... اولین باری که دیدمش هم، تقریبا تمام زندگی ام را می دانست. دو رگه بودن مادر را، شغل پدر را، رشته دانشگاهی ام را و تعداد مسافرت هایمان به آلمان را. حتی می دانست ارمیا برادر رضاعی ام است. طوری که دیگر چیزی برای پنهان کردن نبود. مقابل تابلوی بزرگ سیاه قلم روی دیوار می ایستم. این تابلو را یکی از دوستانش به مادر هدیه داده. قبلا کنار این تابلو، عکس بزرگ مادر و پدر هم خودنمایی می کرد؛ اما خیلی وقت است که تابلوی سیاه قلم یکه تازی می کند در این اتاق؛ از وقتی که اتاق مادر از پدر جدا شد. و این روند انقدر بی سر و صدا و تدریجی بود که وقتی به خودم آمدم، دیدم دیگر عکس دو نفره پدر و مادر به دیوار نیست. این تابلوی سیاه قلم را مادر خیلی دوست دارد. تصویر مردی هخامنشی ست کنار یک زن؛ که احتمالا پادشاه و ملکه اند. زن سر به زیر است و گل نیلوفر در دست دارد. گویا از چیزی ناراحت است. پس زمینه شان، تخت جمشید است و مردی در نقطه ای دورتر گوشه عکس ایستاده با لباس هخامنشی، که انگار از چیزی عصبانی ست. بچه که بودم، مادر می گفت این تصویر کوروش کبیر است و همسرش. اما توضیحی درباره مرد گوشه عکس نمی داد. راستی مادر کوروش را می پرستید؛ به عنوان یک اسطوره و شاید حتی بیشتر. مادر شیفته کوروش بود و اتاقش هم پر بود از نمادهای هخامنشی؛ ماکت منشور کوروش، ماکت تخت جمشید و پاسارگاد و... شاید اگر می توانست، تمام دکور خانه مان را مثل تخت جمشید می چید! ⚠️ #ادامه_دارد ... #کپی‌شرعا‌اشکال‌دارد❌ 🖊 #فاطمه_شکیبا 🦋🌼🍃https://eitaa.com/joinchat/3628531766Cbdf70e0912 🍃🦋🌼

صبح است باید بلند شد ! در امتدادِ وقت قدم زد ؛ گل را نگاه کرد ، ابهام را شنید ! باید دوید تا تهِ بودن . ‌ . .! ✍🏼 #سهراب_سپهری

به نام او مرور خاطرات تلخ و شیرین گذشته همچون وزش نسیم صبحگاهی جان را تازه می‌کند؛ سال‌هاست که قلم را کنار گذاشته‌ام و دل به نوشتن وقایع روزگار نمی‌دهم اما کتاب‌تکانی امروز و پیدا کردن یک روز‌نوشته قدیمی باعث شد تا باز دست به قلم ببرم و خاطرات آن روزها را بازنویسی کنم: " روزهای پرالتهابی را می‌گذرانیم؛ نوسانات پر افت و خیز بازار سکه و ارز از سویی و اتفاقات مرموز گوشه‌گوشه کشور از سوی دیگر تابستان داغی را رقم زده است؛ از هیجان گرمای تابستان ۹۹ که بگذریم، جهان بعد از گذشت چندین ماه همچنان میزبان مهمان‌ناخوانده ی نامهربانی است که وحشتش زودتر از خودش دنیا را درنوردید و زمین را فتح کرد؛ هیولایی ذره‌بینی که قدم در هر سرزمینی می‌گذارد غبار مرگ می‌پراکند و آوای اندوه می‌سراید؛ پزشکان، مردم را به ماندن در خانه‌ها و شستشوی مداوم دست‌ها تشویق می‌کنند؛ روزهای سختی است؛ هر لحظه، حسرت درآغوش کشیدن و بوسیدن مادر و پدرمان بر جان‌هایمان شعله می‌زند؛ پیاده‌روی با آرامش و خرید کردن بی‌ترس و دغدغه، آرزویی دست‌نیافتنی به نظر می‌رسد؛ بیماری چنان احاطه‌مان کرده گویی هرگز دنیای بدون کرونا وجود نداشته است. امروز پسرم پرسید: مامان می‌ترسی؟ گفتم: از چه؟ از کرونا؟ سکوت کرد. گفتم: آری؛ عزیزم می‌ترسم؛ می‌ترسم درد کشیدن عزیزانم را ببینم در‌حالی‌که هیچ کاری از هیچکس برنمی‌آید؛ از مبتلا شدنم می‌ترسم؛ می‌ترسم وارد دالان مرگ شوم و ایمانم دستخوش تزلزل شود؛ اما از حقیقتی مطمئنم. پرسید: از چه؟ خندیدم و گفتم: مطمئنم این اتفاق پایان دنیا نیست؛ قرار نیست دنیا را نابود کند، بلکه این بیماری مقدمه اتفاقی بزرگ است. وقتی حالت سوالی چشمانش را دیدم با اطمینان ادامه دادم: حتی اگر من و تو نباشیم خداوند به بشریت وعده داده: روزی خواهد آمد که امام زمان ظهور می‌کند و صلح و امنیت را همه‌جا حکمفرما خواهد کرد؛ بیا دعا کنیم ما هم آن روز در کنار آقا باشیم... حتی امروز که بعد از گذشت ۲۰ سال از آن روز‌ها آن خاطره را مرور می‌کنم ترس و درد آن روزها قلبم را می‌لرزاند؛ عجب روزهایی بود... فروردین ۱۴۱۹هجری شمسی/ بیستمین سال ظهور. متنی بسیار زیبا از دوست عزیز و خوبمون #حسینی_رنانی •┈┈••✾•♥️•✾••┈┈• @koocheye_khaterat •┈┈••✾•♥️•✾••┈┈•

🔸 #بسم_الله_قاصم_الجبارین 🔸 📗 رمان #شاخه_زیتون 🌿 یک #دخترانه_امنیتی 🧕 🖊نویسنده: #فاطمه_شکیبا قسمت دوازدهم ********************** دوم شخص مفرد دیگه الان اشکالی نداره درباره جزئیات پرونده م باهات حرف بزنم. مگه نه؟ اتفاقا خوبه همه چیزو برات بگم. تو بری به خدا بگی، پادرمیونی کنی بلکه گره از کارمون باز بشه. همیشه وقتی سر یه پرونده ای داغون بودم، فقط کافی بود یه سر بیام خونه یا بیام در دانشگاهتون؛ یا ازت بخوام یه قرار بذاریم باهم و ببینمت. دیگه بقیه ش با خودت بود. قلق من دستت بود، میدونستی چه مرگمه و باید چکار کنی که آروم بشم. قلق من فقط نه، قلق مرتضی و بابا هم دستت بود. دقیقا میدونستی هرکدوم به چی نیاز داریم... من شخصا، فقط نیاز داشتم ببینمت و اگه می شد سرمو بذارم روی پاهات و نوازشم کنی. عین مامان. من بچه ت می شدم و تو مامانم می شدی. هیچی هم نمی پرسیدی که چی شده؟ چون میدونستی نباید بپرسی... اصلا از چشمام می فهمیدی. بعد من چشمامو میذاشتم رو هم... شاید گاهی چندکلمه حرف میزدم، مختصر و مبهم. تو از همون چند کلمه می فهمیدی الان باید حرف بزنی یا نه... گاهی شروع میکردی حرف زدن، گاهی ام سکوت. وقتی بلند میشدمم با همون حالت مادرونه ت می گفتی چقدر لاغر شدی... چقدر چشمات گود افتاده... بعدم یه خوراکی میدادی بهم. این پرونده بدجور داره پیچ میخوره. طرف جزء مدیرای مهم صنایع دفاعه. خیلی هم پاکه. هیچ نقطه سیاهی تو پرونده ش نیس. تمیز تمیز! کوچکترین کاری خلاف دستورالعمل های حفاظتی نکرده. توی قسمت تحت مدیریتش نشت اطلاعات داریم. بالاخره با کلی بالا و پایین کردن، تونستیم بفهمیم با سرویس های بیگانه مرتبطه. اونم داستانی داشت که چطوری فهمیدیم... خیلی طرف باهوشه! به عقل جن هم نمی رسه جاسوس باشه. نمیدونیم چطوری مرتبط شده؛ چون تمام راه های ارتباطیش رو کنترل کردیم. دوتا خط تلفن به اسمشه، یکی دائمی یکی اعتباری. یکی برای تماس های کاریشه یکی هم برای کارای بانکی و روابطش با خانواده ش. خط ها سفید سفیدن. با هیچ آدم مشکوکی مرتبط نیست. حتی توی پیامرسانا و شبکه های اجتماعی اکانت نداره. ایمیل هم نداره. هیچی! هیچی! هیچی! تنها نقطه مشکوک، خانمشه. ستاره جناب پور. یه زن دو رگه ایرانی آلمانی که خانواده ش آلمانن. زنش مربی ورزشه و خیریه هم داره. گاهی هم میره به فامیلاش سر بزنه. چون خانمه تابعیت ایران داره و دو تابعیتی نیست، مشکل قانونی هم براشون پیش نیومده. داشتیم به بن بست می خوردیم. شاید خواست خدا بود که دخترش بهمون کمک کنه. داستان داشت این کمک کردنش. دختره فکر کرده بود مامانش عضو یکی از فرقه های ضاله شده. به معلم دوران دبیرستانش گفته بود و از اون طریق وصل شده بود به خانم صابری ما. خانم صابری هم رفت ته و توی قضیه رو درآورده بود و دیده بود که بعله... اوضاع خیلی خرابه. خانم صابری نشست همه اون کانال ها و گروها رو چک کرد و فهمید جناب پور با چندتا خط دیگه که به اسم خودش نیست، با ادمین کانالای اون فرقه ها مرتبطه و حتی یکی دوجا خودش ادمینه. می بینی؟ از نشت اطلاعات صنایع دفاعی رسیدیم به ترویج فرق ضاله! می بینی کار خدا رو؟ الان نمیدونم چکار کنم... آخه اینا به هم ربطی ندارن... اصلا شاید جناب پور آدم منحرفی باشه اما ممکنه هیچ ارتباطی با جاسوسی شوهرش نداشته باشه. باید براش یه پرونده جدا تشکیل بشه. اما هرچی ام فکر میکنم، می بینم جناب پور بدجوری رو اعصابمه! دادم بچه ها یه استعلام درباره ش بگیرن. باید بدم بچه های برون مرزی ببینن اون ور چکارا میکرده. حتما هرچی هست به جناب پور مربوط میشه. ********************** ⚠️ #ادامه_دارد ... #کپی‌شرعا‌اشکال‌دارد❌ 🖊 #فاطمه_شکیبا 🦋🌼🍃https://eitaa.com/joinchat/3628531766Cbdf70e0912 🍃🦋🌼

حدیث روز #حضرت_محمد_صلى‌الله‏‌عليه‌وآله‌وسلم فرمودند: 🌸خداوند فرمود: «... هرگاه بنده بگويد: بسم اللّه‏ الرحمن الرحيم، خداى متعال مى‏گويد: بنده من با نام من آغاز كرد. بر من است كه كارهايش را به انجام رسانم و او را در همه حال، بركت دهم».🌿☝️

•┈┈••✾•♥️•✾••┈┈• پریدخت تصدقت گردم. پریدخت شما را بمیرد که امسال سال عاشورا را در بلاد فرنگ بودید و نتوانستید بر سر و سینه بکوبید. الله وکیل کل یوم دهه اول از خاطرم نمی رفتید و در نظرم بودید. فوق النهایه اشک ریختم و غریب کربلا من را ببخشد اگر اشکم بر عزای مظلومیتش با اشک بر فراق شما ممزوج گشته باشد. شب هشتم وقتی در تعزیه سید یعقوب مشاهده کردم یکی دیگر از اولیاء خوانان جای شما علی اکبر می خواند از حال رفتم. مرحمتی خدا بیگم باجی کنارم بود طلا در آب انداختند به حال آمدم. ببینید فراقتان چه با دل پریدخت کرده که سکینه باجی متعلقه ی ادریس شمرخوان به حالم اشک ریخت و از هول حال من سپرده به ادریسش امسال سر حسین را نبرد که سید یعقوب گفته بگویید نیاید... سر حسین باید بریده شود. به منزل برگشتیم تمام بدنم کبود بود از بس بر سینه و پا زده بودم (تقبل الله) تصدقت گردم چند شب پیش امام پلو داشتیم نشستم به پیاز خرد کردن اشک پیاز و فراق جنابتان و تنهایی عقیله بنی هاشم ممزوج شده بود و بیگم باجی سر رسید و نهیبم داد که بس کن دختر گوسفندها را قیمه کردند و منتظرند که پیاز داغ کنند زردچوبه را هم زده اند معطل تو اّند نشستی به آب غوره گرفتن؟ بینی بالا کشیدم به دروغ که اشک حسین است لب ورچید که خدا کند ...گیس بریده عین چی حواسش به ما هست نمی گذارد یک دل سیر اشک بریزیم. آقا سیدم من این دهه ماندم چه رنجی می کشد فطرس حسین که اشک از اشک سوا کند. فی النهایه عارضم که اوضاع وطن هم لطفی ندارد. دوسیه ی مشروطه انگار سر اتمام ندارد. شاه از خر شیطان پیاده نمی شود و مشروطه چی ها هم قسم حضرت عباس خورده اند تا برقراری عدلیه تفنگ بر زمین نگذارند. قربان دل غمگینتان بروم از پریدختتان سر سراغ کنید. دلش ابریشم است بید بزند به کار کهنه ی نوزاد هم نمی آید. صبح ها که در تکیه سادات اخوی که روضه می رفتیم هربار آقا روی منبر می گفت حاجت بخواهید ما هیچ نمی خواستیم الا وصال حضرتتان. دل ما دیگر طاقت ندارد. به وطن مراجعت نموده دل ما را علاج کرده بروید پی تحصیل علم طبابت. خدا را خوش نمی آید اینقدر بسوزیم ... کاغذ بفرستید که با دل ما همان کند که گهواره طفل کربلا با دل رباب... هرچند محرم است و نه شانه به گیس می کشیم و نه ابرو نازک می کنیم و نه عطر مرحمتی تان را می زنیم اما حلال منید ... بوسه به پیوست است ..... گزیده ای از کتاب #پریدخت اثر حامد عسکری •┈┈••✾•♥️•✾••┈┈• @koocheye_khaterat •┈┈••✾•♥️•✾••┈┈•

«پری دخت» با زیرعنوان «مراسلات پاریس طهران» شامل نامه هایی است که به زبان و نثر قاجار نوشته شده اند و داستان های عاشقانه ای دارند. در این کتاب نامه هایی بین شخصی به نام سیدمحمود تدین که در فرانسه درس طبابت می خواند و پریدخت که در تهران است رد و بدل می شود. در میان ۴۰ نامه خرده قصه هایی روایت می شود که قطعاً برای خوانندگان جالب خواهد بود. بخشی از مقدمه: سید محمود و پریدخت ساکن طهران هستند. سید محمود را فرستاده ام پاریس برای تلمذ طبابت و پریدخت را چشم انتظارش گذاشتم. هر دو از دوری هم می سوزند و کلمه به کلمه ی این نامه ها راوی این سوختن است. در این فراق چندین ماهه، این نامه ها بین این دو نفر رد و بدل شده است و بعد هم هردویشان توی تاریخ این سرزمین گم شده اند. امر خطیر عاشقی فقره ای است که این روزها یا یادمان رفته یا از روی نسخه فرنگی اش تقلید می کنیم. •┈┈••✾•♥️•✾••┈┈• @koocheye_khaterat •┈┈••✾•♥️•✾••┈┈•