🔸 #بسم_الله_قاصم_الجبارین 🔸 لطفا قبل از آغاز، بخوانید! شاید اولین دلیلم برای نوشتن این رمان، خودم بودم و سوال های پرشمار ذهنم. البته ایده اصلی این داستان را زندگی یکی از دوستانم به من داد و پی رنگش را هم نوشتم؛ اما فرصت نشده بود مفصل بنویسمش تا کرونا به دادم رسید و دوران قرنطینه، توفیق اجباری شد برای نوشتن! برای نوشتن داستان، یک مثلث مطالعاتی در ذهنم تشکیل دادم، که کلمه «زن» در راس آن مثلث قرار داشت. بیشتر از نوشتن، زمان را صرف تحقیق کردم. گاه برای نوشتن فقط دو خط، یک نیم روز کامل انبوهی از مقالات و آرشیوها را مرور می کردم و حتی یکی دو کتاب میخواندم. حتی برای انتخاب اسم شخصیت ها، زمان زیادی را صرف کردم تا اسم روی شخصیت ها بنشیند. نوشتن این رمان، برای من یکی از شیرین ترین تجربیاتم بود. بسیار شیرین تر از نوشتن دلارام من یا عقیق فیروزه ای یا نقاب ابلیس. چیزهای زیادی یاد گرفتم و با انسان های خارق العاده ای آشنا شدم. نظریات بزرگان دینی و غیردینی در رابطه با زن، جایگاه زن در ادیان الهی، جایگاه زن در تمدن شرق و غرب، تاریخچه فمینیسم و جنبش های فمینیستی، نقش زنان در تحولات تاریخی(انقلاب ها، جنبش ها، جنگ ها و...)، زندگی زنان بزرگ و تاثیرگذار و بانوان شهید، و مهمتر از همه، مطالعه زندگی مهم ترین زنان تاریخ یعنی حضرت زهرا علیها السلام، حضرت مریم علیها السلام و حضرت زینب علیها السلام، بخشی از منابعی بود که برای نوشتن رمان «شاخه زیتون» مورد مطالعه قرار گرفت. و با کمال تاسف باید گفت، با اینکه زنان حدود نیمی از جمعیت زمینند و قطعا در بسیاری از مقاطع تاریخی نقش آفرینی کرده اند، هنگامی که سخن از نقش زن به میان می آید، زمزمه وار و خلاصه از آن سخن گفته می شود و کسی علاقه ای به سخن گفتن در این رابطه ندارد. به طوری که برای مثال، هیچکس درباره زنان جانباز و شهید صدر اسلام یا زنان مبارز در انقلاب اسلامی ایران چیزی نمی داند. درحالی که به قول بازیگر نقش ابن زیاد در سریال مختارنامه: در جنگ شهری، نیمی از جمعیت زنان اند. برد با گروهی ست که بتواند زنان را به میدان بکشد. شکی نیست که به زنان ظلم شده است؛ از ابتدای تاریخ تا عصر تکنولوژی؛ و در تمام جوامع، از غرب تا شرق. اما بیایید با خودمان روراست باشیم؛ علت اصلی ظلم به زن، خود زنها هستند نه مردها. برای پایان دادن به این ظلم تاریخی، دختران و زنان باید از خودشان شروع کنند. تا وقتی زنان جایگاه، توانمندی ها، استعدادها، وظایف و حقوق خود را نشناسند، مورد ظلم قرار خواهند گرفت و شاید بتوان گفت مستحق ستم هستند! اتفاقا بخشی از تحقیقاتم همزمان شده بود با حادثه دلخراش قتل رومینا؛ و واقعا متاسف شدم برای رومینا، خودم و بسیاری از زنان و دخترانی که با نشناختن خودشان، تیغ داس را روی گردن رومینا و رومیناها قرار دادند. مقصر قتل رومینا و امثال او، خود زن ها هستند. هیچ ادعایی مبنی بر واقعی بودن داستان ندارم اما چارچوب اصلی داستان را از چند حادثه واقعی الهام گرفته ام. همچنین برخی از قسمت ها را، از خاطرات دختران و بانوان شهید وام گرفته ام. شهدایی چون: شهید زهره بنیانیان، شهید پروانه شماعی زاده، شهید زینب کمایی، شهید معصومه خسروی زاده، شهید بتول عسگری، شهید راضیه کشاورز، شهید نجمه قاسمپور، شهید زهرا دقیقی و بسیاری از شهدای زن که مجال نام بردن آنان نیست. در پایان، امیدوارم داستان من، به دختران و زنان سرزمینم کمک کند خودشان را بهتر بشناسند، و بفهمند "سعادت یا شقاوت انسان ها وابسته به وجود زن است و زن مبداء همه خیرات است..."(امام خمینی ره) 💞این ناچیز، تقدیم به تمام بانوان شهید و مادرشان حضرت فاطمه زهرا علیها السلام...​💞 فاطمه شکیبا، بهار 1399

🔸 #بسم_الله_قاصم_الجبارین 🔸 📗 رمان #شاخه_زیتون 🌿 یک #دخترانه_امنیتی 🧕 🖊نویسنده: #فاطمه_شکیبا قسمت اول اول شخص مفرد 1394 اصفهان نمیدانم چقدر راه رفته ام. حتما انقدر که ابرها روی خورشید را بپوشانند و هوا بوی باران بگیرد. اصلا یادم نیست کجا هستم. هوای بهاری هنوز کمی سوز دارد. دست هایم را دور خودم می پیچم و نفس عمیق می کشم. کاش همه سال اردیبهشت بود؛ با باران تند و کوتاه بهاری و سبزی تازه درخت ها. همیشه وقتی می خواهم درباره مسئله مهمی فکر کنم، راهم را می گیرم از کنار زاینده رود وانقدر راه می روم که به نتیجه برسم. الان اما، هنوز به نتیجه نرسیده ام. دیروز همان خانمی که هنوز اسمش را هم نمیدانم گفت با دوستانش صحبت کرده و رفتنم اشکالی ندارد. مثل همیشه در گلستان شهدا قرار داشتیم. آمد، مثل همیشه جدی و مهربان نشست و به حرف هایم گوش داد. به نگرانی هایم و دغدغه هایم. بعد هم گفت موضوع را هماهنگ کرده و مشکلی نیست. خودم دیگر فهمیده بودم نباید چیز اضافه ای بپرسم. آخر هم مثل همیشه، پیشانی ام را بوسید و رفت. اسم واقعی اش را نگفته است اما خودم اسمش را گذاشته ام لیلا. نمیدانم چرا اما حس می کنم این اسم هم به چهره و هم به اخلاقش می آید. نه خیلی مهربان است، نه خیلی جدی. با وجود کم حرف بودنش، دوست داشتنی ست و با اولین مکالمه ام با او احساس صمیمیت کردم و راحت توانستم برایش حرف بزنم. وزش باد تند شده است. حتما میخواهد باران ببارد. چادرم را محکم تر می گیرم و سخت تر راه می روم؛ مخالف جهت باد. بروم؟ نروم؟ نمیدانم... چه بوی بارانی می آید... هنگام باریدن باران، زمان اجابت دعاست. باید وقتی باران شروع شد دعا کنم. رسیده ام به پل غدیر. راستی ساعت چند است؟ نمیدانم. دوست ندارم همراهم را از جیب دربیاورم، روشنش کنم و ساعت را ببینم. رسیده ام به پل غدیر. از پل بالا می روم و کنار نرده هایش می ایستم. تا چند دقیقه پیش هوا آفتابی بود و نور آفتاب باعث می شد موج های کوتاه زاینده رود بدرخشند، اما حالا هوا کاملا ابری ست و رنگ آب زاینده رود هم تیره شده. بارانِ کم جانی شروع به باریدن می کند. یکباره فکری به سرم می زند و از جا می جهم. می روم تا اولین ایستگاه اتوبوس و سوار اتوبوس های گلستان شهدا می شوم. باران به شیشه اتوبوس می خورد. هنوز شدید نشده است. نه... الان وقتش نشده. دعا را وقتی می کنم که زیر باران بایستم. همیشه همینطور است. موقع باریدن باران، اگر خانه عزیز باشم می روم به حیاطشان و زیر باران دعا میکنم. عزیز هم همیشه وقتی می بیند حرص خوردنش بابت سرما خوردن من فایده ندارد، می آید و یک ژاکت می اندازد روی شانه ام. اتوبوس به ایستگاه گلستان شهدا رسیده است. پیاده می شوم و به رسم همیشه، از روی جوی کنار پیاده رو می پرم. مثل همیشه، چادرم کمی به شمشادها گیر می کند. مثل همیشه می رسم جلوی در و وارد نشده اذن دخول می خوانم. پرچم های ایران سر مزار شهدا با باد تکان میخورند. نمیدانم به زیارت کدام یکی بروم. اول از همه، یک فاتحه ازشان طلب می کنم که برایم بخوانند. درستش این است. زنده باید برای مرده فاتحه بخواند. ⚠️ #ادامه_دارد ... 🖊 #فاطمه_شکیبا https://eitaa.com/joinchat/3628531766Cbdf70e0912

دل نگران نباش اگر امروز را از دست دادی خورشید به رسم دیرینه اش فردا می آید... #شبتون در پناه نگاه پروردگار #آرام

•• #امیربیان؛أَبُوتُراب‌فرمود: 〖ما أكثَرَ العِبَرَ، و أقَلَّ الاعتِبارَ! 〗 -عبرتهاچھ‌بسیارندوعبرت‌گیرچھ‌کم... ﴿حِکمت‌293/نھج‌البلاغه﴾ #حدیث_نفس 🦋

🔸 #بسم_الله_قاصم_الجبارین 🔸 📗 رمان #شاخه_زیتون 🌿 یک #دخترانه_امنیتی 🧕 🖊نویسنده: #فاطمه_شکیبا قسمت دوم فقط راه می روم میانشان و یکی یکی نگاهشان می کنم. شهید بتول عسگری، شهید عبدالله میثمی، شهید اشرفی اصفهانی... راهم را کج می کنم به سمت قطعه مدافعان حرم. کسی در قطعه نیست. گل های کنار مزار شهید خیزاب تازه باز شده اند. شهدا را یکی یکی از نظر می گذرانم؛ از زنان شهید حج خونین سال 66 تا شهدای مدافع حرم فاطمیون و شهید شاهسنایی، مدافع امنیت. شهید علی نیسیانی... کنارش کمی مکث می کنم؛ نوشته یادبود مدافع حرم حسینی. از وقتی این سنگ را زده اند، برایم شده علامت سوال. تاریخ شهادتش سال 1383 را نشان میدهد. اینطور که پیداست پیکرش هم برنگشته ایران که سنگ یادبود زده اند. سال هشتاد و سه هنوز داعش نبود که کسی بخواهد برود دفاع از حرم؛ پس... نمیدانم. از کنار شهید می گذرم. باران تندتر شده است. هوای بارانی را عمیق نفس می کشم و از سمت دیگر قطعه پایین می روم. قدم تند می کنم به سمت شهدای گمنام. به قطعه می رسم اما بالا نمی روم. همان پایین، برای شهید سیدحسین دوازده امامی دست تکان میدهم. راهم را ادامه می دهم تا برسم به زینب کمایی. از بزرگی زینب پانزده ساله و کوچکی منِ بیست و دو ساله خجالت می کشم. لبم را می گزم، التماس دعایی می گویم و می روم. به خودم که می آیم، دوباره برگشته ام نزدیک ورودی گلستان. چشمم می خورد به شهید زهره بنیانیان... شهید زهره بنیانیان... مقابل زهره می ایستم. قطرات آب از روی شیشه عکسش سر می خورند. انگار زهره گریه می کند. نمی دانم از چه؟ شاید از شوق نظر به وجه الله. راستی زهره هم رفته بود آلمان... اشتباه نکنم یک سال هم مانده بود اما آخر تاب نیاورد و رفت لبنان، آموزش نظامی دید و برگشت به کشورش. دوست دارم بپرسم چطور راضی شده برود؟ چه حسی داشته در بلاد غریب؟ هرچه بوده، جاذبه ای در این خاک زهره را صدا زده و کشانده همینجا. چیزی که زهره منتظرش بوده، در همین خاک پیدا می شده. تکیه می دهم به حصار باغچه کنار مزار و برای بار هزارم نوشته روی سنگ را می خوانم. بسم رب الشهدایش را، نام و نام خانوادگی شهید را، نام پدرش را... «پاسداری به خون خفته از انبوه پاسداران انقلاب اسلامی، خواهر شهیده...» و می رسم به تاریخ شهادتش؛ نهم اردیبهشت پنجاه و نه... و امروز نهم اردیبهشت است! اصلا یادم نبود. از شوق نفس در سینه ام حبس می شود. اینکه در سالگرد شهادت یک شهید، بدون اینکه خودت بخواهی کنار مزارش باشی، ظاهرا ساده است اما قطعا اتفاقی نیست. گردنم را کج می کنم و می پرسم: خب، حتما کارم داشتی دیگه؟ یا شایدم من کارت داشتم و تو وقت ملاقات دادی... راستی زهره، برم یا نرم؟ زهره ساکت است و باران تند. شاید هم صدای زهره بین صدای برخورد قطرات باران با سنگ مزارش گم شده است. گوش تیز می کنم. صدایی نمی شنوم. حتما گوش های من سنگین است. اگر دنیا و حواس دنیوی ام بگذارد، باید بتوانم صدایش را بشنوم. دستانم را باز می کنم تا قطرات باران رویشان بنشیند. بعد از چندثانیه، دستان ترم را می کشم به صورتم. باران رحمت خداست، تبرک است. رو به آسمان می کنم: خدایا نظر تو چیه؟ باران یک لحظه شدید می شود و بعد کم کم لطیف تر می بارد. دیگر سراپا خیس شده ام. مهم نیست. دوباره به زهره نگاه می کنم که انگار ایستاده روبه رویم، با چادر و دستکش مشکی اش. تنگ رو گرفته و لبخند می زند. او هم خیس شده زیر باران. زهره ای که مقابلم ایستاده، مثل عکسش سیاه و سفید نیست. جان دارد. چشم هایش برق می زنند. حسرتی که در دلم است را بلند می گویم: کاش وصیتنامه و یادداشت هات گم نمی شد. شاید اگه می خوندمشون می فهمیدم باید چکار کنم. زهره جواب نمی دهد. باران ملایم تر شده است. ابرها دیگر مثل قبل درهم تنیده نیستند. صدای زنی مرا به خود میاورد: ببخشید خانم، باهاشون نسبتی دارید؟ دخترشونید؟ ⚠️ #ادامه_دارد ... 🖊 #فاطمه_شکیبا https://eitaa.com/joinchat/3628531766Cbdf70e0912

🔷💠🔷💠🔷💠🔷💠🔷💠🔷💠🔷💠 دوستان عزیز و بزرگوار خاطرات رو عزیزانی که برای من فرستادند عنوان کردند دوست ندارند جایی فرستاده بشه. لذا شرعا اشکال داره. ممنون میشم رعایت کنید.🌹

🌸🍃 #پروفایل‌عشق❤️

دلم هوای تو کرده... بگو چه چاره کنم؟!! #حدیث_دلتنگی #حدیث_عاشقی🦋

🔷💠🔷💠🔷💠🔷💠🔷💠🔷💠🔷💠 دوستان عزیز و بزرگوار خاطرات رو عزیزانی که برای من فرستادند عنوان کردند دوست ندارند جایی فرستاده بشه. لذا شرعا اشکال داره. ممنون میشم رعایت کنید.🌹

«واِن‌یُرِدڪَ‌بِخَیرفلا‌رادَّلِفَضِله» و‌اگر‌خداوند‌اراده‌خیر‌درباره‌توڪند هیچ‌ڪس‌قادر‌نیست‌مانع‌فضل‌او‌گردد.‌‌‌... [سوره‌یونس‌آیه‌۱۰۷] #من‌به‌تو‌امیدوارم♥️

آخر هفته ها به وسعت یک اقیانوس خاطره ها را، نبودن ها را، دلتنگی ها، به رخ تنهایی آدم میکشند. آدم است دیگر ... حافظه دارد...قلب دارد... احساس دارد ... #کوچه‌خاطرات •┈┈••✾•♥️•✾••┈┈• @koocheye_khaterat •┈┈••✾•♥️•✾••┈┈•