#کتابنگار #گلستان_سعدی #پایگاه_جامع_مدیریار حکیمی را ناسزا گفتند. او هیچ جوابی نداد. حکیم را گفتند: ای حکیم، از چه روی جوابی ندادی؟ حکیم گفت: «از آن روی که در جنگی داخل نمی شوم که برنده آن بدتر از بازنده آن است». «وَ اِذَا خَاطَبَهُمُ الْجاهِلُون قالُوا سَلاما @modiryar

📔 حکایت‌های زیبا از گلستان #سعدی ⇦ حکایت اول: حکیمی پسران را پند همی‌داد که جانان پدر، هنر آموزید که ملک و دولت دنیا اعتماد را نشاید و سیم و زر در سفر بر محل خطر است یا دزد به یک بار ببرد یا خواجه به تفاریق بخورد اما هنر چشمه زاینده است و دولت پاینده وگر هنرمند از دولت بیفتد غم نباشد که هنر در نفس خود دولت است هر کجا که رود قدر بیند و در صدر نشیند و بی هنر لقمه چیند و سختی بیند.   ⇦ حکایت دوم: یکی از پادشاهان پارسایی را دید، گفت: هیچت از ما یاد می‌آید؟ گفت: بلی، هر وقت که خدای را فراموش می‌کنم. هر سو دَوَد آن کَش ز بر خویش براند وان را که بخواند به درِ کس ندواند ⇦ حکایت سوم: بازرگانی را هزار دینار خسارت افتاد. پسر را گفت: باید که این سخن با هیچ کس در میان ننهی. گفت: ای پدر فرمان تو راست، نگویم ولیکن خواهم مرا بر فایده این مطلع گردانی که مصلحت در نهان داشتن چیست؟ گفت: تا مصیبت دو نشود: یکی نقصان مایه و دیگر شماتت همسایه. مگوی اندُه خویش با دشمنان که «لاحَول» گویند شادی کنان #کتابنگار #گلستان_سعدی #پایگاه_جامع_مدیریار www.modiryar.com @modiryar

یکی بر سر شاخ، بن می برید خداوند بستان نگه‌ کرد و دید بگفتا گر این مرد بد می کند نه با من که با نفس خود می‌کند نصیحت بجای است اگر بشنوی ضعیفان میفکن به کتف قوی که فردا به داور برد خسروی گدایی که پیشت نیرزد جوی چوخواهی که فردا بوی مهتری مکن دشمن خویشتن، کهتری که چون بگذرد بر تو این سلطنت بگیرد به قهر آن گدا دامنت مکن، پنجه از ناتوانان بدار که گر بفکنندت شوی شرمسار که زشت است در چشم آزادگان بیفتادن از دست افتادگان بزرگان روشندل نیکبخت به فرزانگی تاج بردند و تخت به دنباله راستان گژ مرو وگر راست خواهی ز سعدی شنو مگو جاهی از سلطنت بیش نیست که ایمن تر از ملک درویش نیست سبکبار مردم سبک تر روند حق این است و صاحبدلان بشنوند تهیدست تشویش نانی خورد جهانبان بقدر جهانی خورد گدا را چو حاصل شود نان شام چنان خوش بخسبد که سلطان شام غم و شادمانی بسر می رود به مرگ این دو از سر بدر می رود چه آن را که بر سر نهادند تاج چه آن را که بر گردن آمد خراج اگر سرفرازی به کیوان برست وگر تنگدستی به زندان درست چو خیل اجل در سر هر دو تاخت نمی شاید از یکدگرشان شناخت #شعرنگار #گلستان_سعدی #پایگاه_جامع_مدیریار www.modiryar.com @modiryar