بـرای تـو امّـا ، بےشـیـلـه‌پـیـلـه‌تـر می‌نویسم . . . سـلـام آقـاے مـن ! ایـن روزهـا در خـودم دقیق‌تر شـده‌ام ؛ بـعـیـد می‌دانـم آن چـیزی بـوده بـاشـم کــه باید . . . امّـا ! امـیـد دارم بـه سـمـت بـایـدهـا قـدم بـگـذارم و ایـن را از تـو می‌خـواهـم . . . می‌دانـم می‌شـود و بـه مـن خـواهے داد ؛ « بـا مـن مـثـل کسے بـاش کــه تـو را اجابت کـرده و بـه رسـم عـشـاق تـنـفـس کـرده . . . » مـن ، نـقـطـه تـاریکے هـسـتـم ، کــــه دسـت بـــه دامـان خـورشـیـد شـده . . . خـورشـیـدِ مـن ! در آغـوشـم بـگـیـر . . . ✍️ #معین 📜 #نامه‌های_خوانده_شده رگـــ‌ِخـوابِ قـلـم بـه دسـتـان تـو بـود ، ۲۰ آبـان

« راه می‌رفـت و چـشـم می‌چـرخـانـیـد ؛ هـرجـا بےکسی را می‌دیـد ، غـریبے را می‌دیـد ، فـقـیـر و مـسـتـمـنـدے ، تـنـهـا و دردمـنـدے را می‌دیـد ، بــه او مـحـبـت می‌کـرد ، نـوازشش می‌کـرد و بـه خـانـهٔ خـودش می‌بـرد . . . » * مـولـاے مـن ! اے تـخـیّـلِ آغـوشِ تـو مـونـس و غـم‌خـوارِ مـن ! چـه کسے جـز تـو دارم ؟ ! درد غـربـت ، درمـان تـنـهـایے شـده ؛ دسـت را کـاسـهٔ گـدایے کـرده‌ام و سـربـه‌زیـر انداخته‌ام . . . سـربـه‌زیـر انـداخـتـه و چـشـم بـسـتـه‌ام و ثـانـیـه‌ثـانـیـه در #انتظار گـرمـاے دسـتـان تـوام ؛ شـایـد گـوشـهٔ خـیـمـه‌ات جـایے بـاشـد بـرای بےچـاره‌ای . . . می‌دانـم ! دسـتِ خـورشـید را ابـرِ گـنـاه تـنـگ کـرده ؛ آنـقـدر بـایـد بـبـارم ، تـا آسـمـان روشـن شـود . . . ✍️ #معین 📜 #نامه‌های_خوانده_شده دلے کـه خـواسـت فـقـیـرِ کـوچـه‌های مدینه باشد ؛ ۲۲ آبان‌ماه __________________________________________ * تـوصـیـف پدرانه‌های علےبـن‌الحسین ، امام سجاد علیه‌السلام