🏷بسترهای مرسوم شبکه سازی 🖋مجتبی فرهنگ ●اتصال اشخاص و مجموعه ها به یکدیگر جهت هم افزایی از طریق مختلفی می توان به سرانجام رساند. در این بخش می خواهیم «گونه های مرسوم» شبکه سازی که به موفقیت ها و یا شکست هایی منجر شده است را مرور کنیم. ●رویدادها و جشنواره ها از روش های مرسوم شبکه سازی مجموعه ها و اشخاص، برگزاری رویداد و یا جشنواره است. هرساله با فراخوان های سراسری توسط ارگان های مختلف، سعی می شود با برپایی غرفه و پاویون های متنوع، افراد به معرفی خود و ارتباط گیری بپردازند. اشخاصی که با ارائه محصولات و اقدامات خود در قالب کاتالوگ، بروشور، استند و کلی بخش های مختلف میخواهند با شناخت از یکدیگر به هم متصل شوند.مصلی تهران شاهد برگزاری چنین مراسم های زیادی می باشد که عموما توسط وزارت خانه مربوطه این برنامه ها انجام می شود. هنوز درباره اثرگذاری این گونه از اقدام، گزارشی منتشر نشده است! ●کافه ها فضای طیف سیاسی اصلاح طلبان غالبا برای شبکه سازی افراد و بخش های مجموعه های خود با ایجاد زیرساخت های شهری در نقاط خوب شهری توانسته است لجنه هایی را برای دورهمی افراد فراهم کند. این روش برخلاف مدل قبلی در دسترس تر می باشد و برای متکفل کافه ها نیز دارای درآمدزایی های بالایی می باشد. عموم کافه ها در کشور دارای فضای روشنفکری و تا حدود قابل توجهی غیرهمسو می باشد فی المثل کافه های اطراف دانشگاه تهران براساس مشاهدات فقط دو مورد دارای فضای مذهبی می باشد! ●سامانه ها و پایگاه های مجازی راحت ترین الگوی برای شبکه سازی، ایجاد اطلاعات و شناسنامه از اشخاص و مجموعه ها می باشد. ستادهایی که ملاحضات حفاظتی نداشته باشد با نشر این داده ها علاوه بر شفافیت اطلاعات، بدنبال شبکه سازی نیز می باشند. آنچه که معلوم است این روش شاید کم موثرترین روش برای شبکه سازی می باشد. تلاش هایی همچون «اپلکیشن هم افزا» ، «اطلس فرهنگی کشور» دارای تفاوت هایی با سایر کارهای موجود باشد. ●نهادهای دغدغه مند بیش از نوزده مجموعه در کشور، دغدغه شبکه سازی را دارند. ان چیز که مشخص است غالب شبکه سازی هایی که توسط نهادهای موجود صورت گرفته است، به شکست منجر شده است! علت این امر را بایستی در نبود روح اشتراک گذاری و اخوت ایمانی و نداشتن الگوی آزموده شده برای شبکه سازی باید یافت! البته در این بین این مجموعه ها توانسته اند به موفقیت هایی نائل شوند اما در مقایسه با نهادهای حاکمیتی موجود که به صورت رقابت های غیرسازنده، اقدامات جزیره ای انجام میدهند رو به جلو می باشند. ●راهیان استان گاهی برای شناسایی بخش ها و لایه های شبکه، نیاز به سفرهای شناسایی از طریق پیش قراولی و ارتباط با نمایندگان استانی می باشد. حضور در استان ها و ارتباط گیری با مجموعه های هابِ مردمی جهت ارتباط چهره به چهره می تواند دایره شبکه سازی را افزایش دهد. مشقت های این نوع از سفرها برایم بسیار سخت بود اما برکات زیادی نیز برای فرد می تواند داشته باشد. تجربه مدرسه حرکت یک روش جهاد گونه از سفر چندماه در استان های کشور می باشد که باید به دوستان خدا قوت گفت. ●دورهمی ها دعوت از دوستان و همکاران در یک میهمانی برای صرف پذیرایی و آشنا شدن با یکدیگر یکی از روش های شبکه سازی است. افطاری های اقای علی_اکبر یکی از گونه های شبکه سازی اشخاص است که مشاهده کردم. هر شخص با معرفی سه دقیقه از مجموعه خود و نیازهایی که دارد به هم متصل می شدند ●آنچه که در رشته قلم به میان گذاشته شد، شاید الگوی اثربخش شبکه سازی نباشد! اما در حال حاضر الگوهای شبکه سازی مرسوم کشوری، این روش ها می باشد. #شبکه_سازی #جبهه_سازی ˇˇ🌿@mogtaba_farhang🌿ˇˇ