🔺شیخ صدوق(ره) و حجیت ظواهر کتاب(۱) 🟠محدث صدوق کتاب «کتاب من لا یحضره الفقیه» اولین باب فقهی آن را با استدلال به ظاهر آیه قرآنی آغاز می کند، او در استدلال بر اینکه «الماء طاهر و مطهر کله» می نویسد: 🔹إِنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی یَقُولُ وَ أَنْزَلْنا مِنَ السَّماءِ ماءً طَهُوراً وَ یَقُولُ عَزَّ وَ جَلَّ وَ أَنْزَلْنا مِنَ السَّماءِ ماءً بِقَدَرٍ فَأَسْکَنَّاهُ فِی الْأَرْضِ وَ إِنَّا عَلی ذَهابٍ بِهِ لَقادِرُونَ وَ یَقُولُ عَزَّ وَ جَلَّ وَ یُنَزِّلُ عَلَیْکُمْ مِنَ السَّماءِ ماءً لِیُطَهِّرَکُمْ بِهِ فَأَصْلُ الْمَاءِ کُلِّهِ مِنَ السَّمَاءِ وَ هُوَ طَهُورٌ کُلُّهُ وَ مَاءُ الْبَحْرِ طَهُورٌ وَ مَاءُ الْبِئْرِ طَهُور. ⬅️ترجمه: الله تبارک و تعالی در قرآن می فرماید: وَأَنزَلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً طَهُورًا؛ و از آسمان آبی طهور(طاهر و مطهر) نازل کردیم. (فرقان ۴۸) و می فرماید: وَأَنزَلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً بِقَدَرٍ فَأَسْکَنَّاهُ فِی الْأَرْضِ ۖ وَإِنَّا عَلَی ذَهَابٍ بِهِ لَقَادِرُونَ (مومنون ۱۸) و می فرماید: وَیُنَزِّلُ عَلَیْکُم مِّنَ السَّمَاءِ مَاءً لِّیُطَهِّرَکُم بِهِ (انفال ۱۱) پس از این آیات نتیجه می گیریم که اصل و ریشه هر گونه آبی از آسمان است که همگی طهور (پاک و پاک کننده) اند و همچنین آب دریا و آب چاه پاک و پاک کننده اند. 📚کتاب من لا یحضره الفقیه المجلد ۱ الصفحة ۵، باب المیاه 💠می بینیم که شیخ صدوق (علیه الرحمة) بر اساس ظواهر آیات قرآنی که ظنی الدلالة اند فتوا می دهد و در مقام افتاء بر اساس برداشت خود از این آیات نتیجه گیری می کند و به روایات اکتفاء نمی کند، علامه محمد تقی مجلسی(ره) که خود مشی اخباریین را دارد، در لوامع صاحبقرانی سعی می کند این کار صدوق را به نحوی توجیه کند تا با مسلک اخباریین سازگار باشد حتی مدعی می شود که صدوق از این روش (استدلال به ظواهر کتاب) برگشته و توبه کرده است! (لوامع ج ۱ ص ۱۹۹) و او در روضه المتقین در ذیل این سخنان شیخ صدوق می نویسد: 🔹استشهد رحمه الله أولا بالآیات تبعا للأصحاب و إن لم یکن من دأب الأخباریین فإن الظاهر من کلامهم أنهم یقولون ما نفهم کلام الله تعالی حتی نستدل به إلا بتوقیف الإمام. ⬅️ترجمه: شیخ صدوق (رحمهُ الله) در اول به آیات قرآنی استدلال می کند تا اینکه با متقدمین از اصحاب امامیه در این روش تبعیت کند، هر چند این کار با دأب اخباریین سازگاری ندارد! چرا که اخباریین معتقدند ما کلام خدا را نمی فهمیم تا بر اساس آن استدلال کنیم! مگر اینکه حدیثی از امام معصوم علیه السلام باشد که در آن برای ما کلام خدا را توضیح دهد. 📚روضه المتقین فی شرح من لایحضره الفقیه، المجلد ۱، الصفحة ۳۱ 🔍جالب اینکه علامه مجلسی (ره) در ضمن بیان خود اقرار دارد به اینکه عمل اخباریون خلاف روش و مسلک قدمای اصحاب است که داشتند. @Talabeh_nevesht110

💔هیچ‌کس به پایِ شهدای کربلانرسیدوهیچ‌کس دیگرهم نمی‌تواندبرسد... در روایتی حضرتِ امام باقرعلیه‌السلام فرمودند: روزی امیرالمؤمنین علی علیه‌‌السلام از سرزمین کربلا گذرکردند. لَمَّا مَرَّ بِهِ أَصْحَابُهُ وَ قَدْ اغْرَوْرَقَتْ عَیْنَاهُ یَبْکِی وَ یَقُولُ یارانش او را دیدند در حالی که اشک در چشمان آن حضرت حلقه زده بود ومی‌فرمود: هَذَا مُنَاخُ رِکَابِهِمْ وَ هَذَا مُلْقَی رِحَالِهِمْ هَاهُنَا مُرَاقُ دِمَائِهِمْ طُوبَی لَکِ مِنْ تُرْبَةٍ عَلَیْهَا تُرَاقُ دِمَاءُ الْأَحِبَّةِ این جا توقفگاه آنان و محل اقامتشان است، این جا محل ریخته شدن خون‌شان است. خوشا به حال خاکی که خون آن عزیزان بر آن ریخته می‌شود. در این‌جا دویست پیامبر و دویست فرزند پیامبر کشته شده‌اند که همگی شهید هستند 🩸مَصَارِعُ عُشَّاقٍ شُهَدَاءَ لَا یَسْبِقُهُمْ مَنْ کَانَ قَبْلَهُمْ وَ لَا یَلْحَقُهُمْ مَنْ بَعْدَهُمْ 🥺و اینجا قتلگاه شهدای عاشقی خواهد شد که هیچ کس از پیشینیان از آنان سبقت نگرفته و کسی از آیندگان نیز به آنان نمی‌رسد. منبع📚بحارالانوار ج۴۱ص۲۹۵ ✍🏻 لفظِ «عشق»،به خلاف محاورات امروزی،در روایات ما بسیار کم به کاررفته است که یکی از آن موارد، 👈🏻همین روایت شریف است که اشاره به نکته لطیفی دارد: «عَشَقَه»👈🏻 در زبان عربی نامِ گیاهی هست که در فارسی به آن👈🏻پیچک می‏گویند که به هر چیز برسد دور آن می‏پیچد، مثلا وقتی به یک گیاه دیگر می‏رسد دور آن چنان می‏پیچد که آن را تقریبا محدود و محصور می‏کند وتمام وجودش محو در معشوق می‌شود... و 👌🏻این شهدای کربلا بودند که حقیقتاً ذرّه ذرّه وجودشان، فانیِ در عشق و محبت سیدالشهداء علیه‌السلام بود🥲... ❣انناللموت عشّاق الحسین علیه السلام مَعرِفَةُ الحُجَّة @mohadesin_marefat_110 ✾❀الـٰلّهُمَ؏َجــِّلِ‌لوَلــیِّڪَ‌اَلْفــَرَجْ‌❀✾

#امامت #بحارالانوار #امام 📜معرفة الحجة(۸) ⬅️از این به بعد در ۱۵ باب از آیاتی بحث خواهد شد که در حق اهل بیت علیهم السلام نازل گشتند، اولین باب از این آیات «أن آل یس آل محمد صلی الله علیه و آله» است. این بحث و اختلاف بیشتر به «اختلاف قرائات» و «سیاق» بر می گردد: 🔹در قرائت اهل سنت و مصاحف امروزه آل یاسین در قرآن اینطوری مکتوب است: سلام علی إل یاسین؛ سلام بر الیاسین (حضرت الیاس و پیروانش). آنان بخاطر بعضی قرائات و همچنین سیاق این را مدعی شدند و گفتند قرائت «آل یاسین» صحیح نیست چرا که از یاسین (اسم رسول خدا) در آیه ۱ سخن آمده و اگر آل یاسین منظور آل محمد بود این آیه با این همه فاصله در آیه ۱۳٠ واقع نمیشد و همچنین با نگاه به چند آیه قبلی(آیه ۱۲۳) نیز می بینیم که سخن از الیاس است. مفسرینی مانند جناب ناصر مکارم شیرازی نیز با مبنای غلط سیاق قائل به این نظریه شدند. 🔹علمای شیعه از قدیم بر اساس روایات متواتره و قرائت اهل بیت علیهم السلام و قرائت بعضی از صحابه و تابعین قائل بودند یاسین رسول خدا است و قرائت صحیحه «سلام علی آل یاسین» است که آل محمّد علیهم السلام می باشند. در روایات متعدده از رسول خدا و امیرالمومنین و امام سجاد و امام صادق و امام رضا و امام هادی و امام زمان (علیهم السلام) این مسأله نقل شده است. افرادی مانند ابن عباس و ابو عبد الرحمن سلّمی و ابن عامر و نافع و یعقوب این قرائت و تفسیر را داشتند(به اعتراف مؤالف و مخالف). 💠اما جواب از «اشکال سیاق» که مخالفین این قرائت و تفسیر مطرح کردند: ۱)از اساس این مسأله ثابت نیست که قرآن به همان شکل و ترتیب که نازل گشت، به ترتیب و منظم جمع شده باشد! لذا بسیار می شود که مفسرین می گویند این آیه مکی است و آیه ما قبل آن مدنی است، بخاطر اینکه آیات و سور بر اساس ترتیب زمانی و مکانی حقیقی نزول جمع نشده است. ۲)اگر روایاتی بر مدعای شیعیان نبود شاید می توانستیم بر اساس سیاق با برداشت ظنی خودمان نظر اهل سنت را ترجیح دهیم، لکن چون قرائن منفصله مانعه از چنین ظهور و برداشتی وجود دارد، باید اخذ به قول شیعیان کرد. ۳)چون قرائت منقوله اول موافق اهل سنت و مخالف روایات شیعه است، در تعارض باید اخذ به نقلی کرد که مخالف عامه باشد. ۴)این مسأله مانند آیه تطهیر است که وقتی به سیاق نگاه می شود می بینیم سخن از زنان رسول خداست ولی در وسط ناگهان قرآن از خطاب زنان پیامبر به خطاب به خمسه طیبه علیهم السلام عدول می کند(این از رموز قرآنی و حاکی از بلاغت آن است) و بعضی علمای اهل سنت نیز به این معترف اند: أن ترتيب الآيات التوقيفي لا يقتضي عقلا ارتباط إحداها بالأخرى إذا وقعت كل منها على أسباب مختلفة. (مباحث في علوم القرآن صبحی صالح ص ۱۵۲) از اساس یکی از مباحث علوم قرآنی که به تعلیم اهل بیت علیهم السلام این را می فهمیم مبحث «المنقطع اللفظی و المعطوف المعنوی» است، به این معنا که دو آیه با اینکه از هم لفظاً جدا هستند و فاصله (به اندازه چند آیه و سوره) دارند ولی از جهت معنا عطف بر یکدیگر اند و علقه دارند. (بحارالانوار ج ۹٠ ص ۳٠ به نقل از تفسیر النعمانی علیه الرحمة) 🆔 @mohadesin_marefat_110

#حدیث_روز ‏امام صادق علیه السلام‏ إِنَّ مَعْرِفَةَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ آنِسٌ مِنْ كُلِّ وَحْشَةٍ وَ صَاحِبٌ مِنْ كُلِّ وَحْدَةٍ وَ نُورٌ مِنْ كُلِّ ظُلْمَةٍ وَ قُوَّةٌ مِنْ كُلِّ ضَعْفٍ وَ شِفَاءٌ مِنْ كُلِّ سُقْمٍ به‌راستی معرفت خدای ﻋﺰوﺟﻞ آرامش دهنده هر وحشتی، یار و همدم هر تنهائی، و چراغ فروزان هر تاریکی است، از هر ضعفی قوت و برای هر دردی درمان است. الکافی، ج ۸، ص: ۲۴۷

#حدیث_روز ‏رسول الله (صلّی الله علیه و آله و سلم‏)‏ تَفَكَّرُوا فِي خَلْقِ اللَّهِ وَ لَا تَفَكَّرُوا فِي اللَّهِ در آفرینش خدا بیندیشید، ولی در ذات خدا نیندیشید. بحار الانوار، ج ۵۴، ص: ۳۴۸

🔺 #دوران_فترت (۱) 🟢عصر فترت را معمولا به دوران انقطاع بین رسولین تعبیر می کنند، همانند ۶٠٠ سال فاصله میان حضرت عیسی علیه السلام و رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) که در این مدت معتقدند پیامبری نبوده است. بنظر ما در این مورد نظری که شیخ صدوق(ره) دارد اقرب به صواب است و شیخ صدوق (ره) فترت را تعریف می کند به: دورانی که در آن حجت (رسول و نبی و امام) ظاهر مشهور نباشد و حجت خدا در آن دوران خائف و مستور و در غیبت باشد. بخلاف باوری که مشهور از فترت دارد که نتیجه آن مخالفت با روایات متواتره ای می شود که تصریح کردند «زمین هیچ گاه خالی از حجت نمی شود» و حتی در آن ۶٠٠ سال فاصله نیز انبیای تبلیغی و اوصیاء نیز بودند و زمین از حجت خدا خالی نبوده است. 🔹سوالی که می شود اینکه: 1⃣آیا می توان از غیبت امام عصر(عج) تعبیر به «دوران فترت» کرد؟ اصلا فترت در امامت اهل بیت امکان دارد؟ و به چه معنا ممکن و مقبول است؟ 2⃣افرادی که در این فترت واقع شده و معمولا گمراه می شوند معذور اند؟! حکم خداوند نسبت به آخرت آنان چگونه خواهد بود؟ @Talabeh_nevesht110

‍ 🍃🌸صبح یکشنبه تون ‌معطر به ‌عطر خوش صلوات بر حضرت مُحَمَّد (صل الله علیه وآله) و خاندان مطهرش🌸🍃 🌺🍃🌸اللّهُمَّ‌صَلِّ‌عَلي 🌺🍃🌸مُحَمَّدوَآلِ‌مُحَمَّد 🌺🍃🌸وَعَجِّل‌فَرَجَهُــم

#حدیث_روز ‏امام صادق علیه السلام‏ قَالَ رَجُلٌ عِنْدَهُ «اللَّهُ أَكْبَرُ» فَقَالَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ «اللَّهُ أَكْبَرُ مِنْ أَيِّ شَيْءٍ؟» فَقَالَ «مِنْ كُلِّ شَيْءٍ» فَقَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ «حَدَّدْتَهُ» فَقَالَ الرَّجُلُ «كَيْفَ أَقُولُ؟» قَالَ «قُلْ اللَّهُ أَكْبَرُ مِنْ أَنْ يُوصَفَ» مردی در نزد آن حضرت گفت «الله اکبر» که حضرت فرمود: «خدا از چه چیز بزرگ‌تر است؟» آن مرد عرض کرد: «از هر چیزی»، حضرت صادق (ع) فرمود: «خدا را به‌اندازه در آوردی»، آن مرد عرض کرد: «پس چگونه و به چه وضع بگویم؟» فرمود: «بگو که خدا بزرگ‌تر است از آنکه به وصف در آید». الکافی، ج ۱، ص: ۱۱۷

💔فرازی از دعای قنوت امام حسن‌عسکری سلام‌ الله‌ علیه از مصائب فرزندش حضرت حجت صلوات الله علیه: قَالَ آيَةَ اَللهِ اَلْعُظْمَى اَلْإِمَامُ اَلْحَسَنُ اَلْعَسْكَرِيُّ صَلَوَاتُ اَللهِ عَلَيْهِ : .. مَعَ مَا یَتَجَرَّعُهُ فِیکَ مِنْ مَرَارَاتِ الْغَیْظِ الْجَارِحَةِ بِحَوَاسِّ الْقُلُوبِ وَ مَا یَعْتَوِرُهُ مِنَ الْغُمُومِ وَ یَفْزَعُ عَلَیْهِ مِنْ أَحْدَاثِ الْخُطُوبِ وَ یَشْرَقُ بِهِ مِنَ الْغُصَصِ الَّتِی لَا تَبْتَلِعُهَا الْحُلُوقُ وَ لَا تَحْنُوا عَلَیْهَا الضُّلُوعُ مِنْ نَظَرَةٍ إِلَى أَمْرٍ مِنْ أَمْرِکَ وَ لَا تَنَالُهُ یَدُهُ بِتَغْیِیرِهِ وَ رَدِّهِ إِلَى مَحَبَّتِک .. حضرت آیت الله العظمی امام حسن‌ عسکری صلوات الله علیه می فرمایند : (خداوندا ... فرزندم مَهدی) تلخی مصائبی که قلب را جریحه‌دار می‌کند جرعه جرعه می‌نوشد؛ غم‌هایی را که پیوسته به او می‌رسد تحمل می‌نماید. هر لحظه امور دردناکی به او می‌رسدو اندوهش را تازه می‌کند، غصه‌هایی بر او وارد می‌شود که در گلو می‌ماند و پائین نمی‌رود و پهلوی آدمی تاب تحملش را ندارد. این‌ها هنگامی است که به امری از احکام تو می‌نگرد👈🏻(که بر زمین مانده) و دستش از اصلاح آن کوتاه است و نمی‌تواند آن گونه که تو دوست داری قرارش دهد... منبع📚مهج الدعوات و منهج العبادات السيد بن طاووس جلد1صفحه66 😭بمیرم برای قلبِ داغدارت..... مَعرِفَةُ الحُجَّة @mohadesin_marefat_110 ✾❀الـٰلّهُمَ؏َجــِّلِ‌لوَلــیِّڪَ‌اَلْفــَرَجْ‌❀✾

🔺شیخ صدوق(ره) و حجیت ظواهر کتاب(۳) 🟠شیخ صدوق در کتاب «الخصال» روایتی را بر اساس ظواهر آیات قرآنی تفسیر می کند (دقت کنید روایت را به وسیله آیات قرآن تفسیر می کند) و آن روایت این است که: 🔹عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَحْمَدَ بْنِ یَحْیَی بْنِ عِمْرَانَ الْأَشْعَرِیِّ بِإِسْنَادِهِ یَرْفَعُهُ إِلَی أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السّلام قَالَ: ثَلَاثٌ لَمْ یَعْرَ مِنْهَا نَبِیٌّ فَمَنْ دُونَهُ الطِّیَرَةُ وَ الْحَسَدُ وَ التَّفَکُّرُ فِی الْوَسْوَسَةِ فِی الْخَلْقِ. ⬅️امام صادق علیه السّلام فرمود: سه چیز است که هیچ پیامبری و افراد پایین تر از او، از آن خالی نیستند: تطیر (فال بد زدن) و حسد و اندیشیدن وسوسه آمیز در آفرینش. 💠ظاهر این روایت بطوریست که خواننده فکر می کند پیامبران اهل فال بد زدن و حسد و تفکرات وسوسی در خلقت بودند، در اینجاست که محدث فقیه صدوق(علیه الرحمة) این توهم را رد می کند و می نویسد: 🔹معنی الطیرة فی هذا الموضع هو أن یتطیر منهم قومهم فأما هم علیهم السّلام فلا یتطیرون و ذلک کما قال الله عز و جل عن قوم صالح قالُوا اطَّیَّرْنا بِکَ وَ بِمَنْ مَعَکَ قالَ طائِرُکُمْ عِنْدَ اللَّهِ و کما قال آخرون لأنبیائهم علیهم السّلام إِنَّا تَطَیَّرْنا بِکُمْ لَئِنْ لَمْ تَنْتَهُوا لَنَرْجُمَنَّکُمْ الآیة و أما الحسد فإنه فی هذا الموضع هو أن یحسدوا لا أنهم یحسدون غیرهم. و ذلک کما قال الله عز و جل أَمْ یَحْسُدُونَ النَّاسَ عَلی ما آتاهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ فَقَدْ آتَیْنا آلَ إِبْراهِیمَ الْکِتابَ وَ الْحِکْمَةَ وَ آتَیْناهُمْ مُلْکاً عَظِیماً و أما التفکر فی الوسوسة فی الخلق فهو بلواهم علیهم السّلام بأهل الوسوسة لا غیر ذلک و ذلک کما حکی الله عز و جل عنهم عن الولید بن المغیرة المخزومی إِنَّهُ فَکَّرَ وَ قَدَّرَ فَقُتِلَ کَیْفَ قَدَّرَ ثُمَّ قُتِلَ کَیْفَ قَدَّرَ یعنی قال للقرآن إِنْ هذا إِلَّا سِحْرٌ یُؤْثَرُ إِنْ هذا إِلَّا قَوْلُ الْبَشَرِ. ⬅️ترجمه: 🔸تطیر و فال بد زدن را پیامبران نمی کنند، بلکه در اینجا منظور این است که قوم پیامبران به پیامبرشان تطیر می زنند و می گویند مصائبی که به ما می رسد بخاطر شومی وجود فلان پیامبر است. همانطور که خداوند همین را در قرآن از قوم صالح و از اقوام دیگر پیامبران حکایت کرده است:«قالُوا اطَّیَّرْنا بِکَ وَ بِمَنْ مَعَکَ قالَ طائِرُکُمْ عِنْدَ اللَّهِ» گفتند ما به تو و کسانی که با تو هستند فال بد می‌زنیم، گفت: فال بد زدن شما نزد خداوند است. (نمل ۴۷) و «إِنَّا تَطَیَّرْنا بِکُمْ لَئِنْ لَمْ تَنْتَهُوا لَنَرْجُمَنَّکُمْ» ما به شما فال بد می‌زنیم اگر دست برندارید شما را سنگسار می‌کنیم. (یس ۱۸) 🔸اما حسد نیز مانند تطیر است یعنی خود پیامبران حسد نمی ورزند بلکه مورد حسد قرار می گیرند کما اینکه خداوند در قرآن فرموده است «أَمْ یَحْسُدُونَ النَّاسَ عَلی ما آتاهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ فَقَدْ آتَیْنا آلَ إِبْراهِیمَ الْکِتابَ وَ الْحِکْمَةَ وَ آتَیْناهُمْ مُلْکاً عَظِیماً» آیا آنان به مردم - انبیاء و اوصیاء - به سبب آنچه خدا از فضل خود به آنان داده، حسد می‌ورزند؟ ما به خاندان ابراهیم کتاب و حکمت دادیم و به آنان ملکی بزرگ دادیم. (النساء ۵۴) 🔸اما تفکرات وسوسه آمیز در آفرینش نیز ابتلای پیامبران است یعنی آنان به افراد وسوسه آمیز مبتلا می شوند همانطور که خداوند از ولید بن مغیره مخزومی نقل می کند «إِنَّهُ فَکَّرَ وَ قَدَّرَ فَقُتِلَ کَیْفَ قَدَّرَ ثُمَّ قُتِلَ کَیْفَ قَدَّرَ إِنْ هذا إِلَّا سِحْرٌ یُؤْثَرُ إِنْ هذا إِلَّا قَوْلُ الْبَشَرِ» یعنی: او اندیشید و حساب کرد، پس کشته شده باد، چگونه حساب کرد! - یعنی در باره قرآن فکر های وسوسه آمیز کرد - گفت: این چیز جز یک سحر که انتخاب شده نیست، این چیزی جز سخن بشر نیست. (المدثر ۱۸ - ۲۴) 📚الخصال المجلد ۱، الصفحة ۸۹ (باب الثلاثة) 📌🔍نکته: همانطور که شیخ الاسلام محمد باقر مجلسی (ره) فرموده است، این تفسیر شیخ صدوق(ره) از روایت با قیاس به آیات قرآنی، توجیهی پسندیده است لکن در کافی شیخ کلینی (ره) همین روایت بطوری دیگر وارد شده است که در آخر آن می فرماید: إِلاَّ أَنَّ اَلْمُؤْمِنَ لاَ يَسْتَعْمِلُ حَسَدَهُ (الکافي ج ۸، ص ۱۰۸) که تفسیر شیخ صدوق را نقض می کند، سپس علامه خود توجیهاتی برای وجود تطیر و حسد و تفکر وسوسی در انبیاء می آورد و می فرماید استبعادی ندارد که این موارد در انبیاء باشند. (بحارالانوار ج ۱۱ ص ۷۶) @Talabeh_nevesht110

🍃🌸 بهترین حال من آن است که«نوکر» باشم... درفراز از یکی از زیارات امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام، با تعبیری بسیار لطیف و نغزنسبت به«مقامِ نوکری» اشاره می‌کند در آنجا که خطاب به اهلبیت «صلوات‌الله‌علیهم» عرضه می‌داریم: ... أَشْهَدُ یَا مَوَالِیَّ وَ طُوبَی لِی إِنْ کُنْتُمْ مَوَالِیَّ أَنِّی عَبْدُکُمْ وَ طُوبَی لِی إِنْ قَبِلْتُمُونِی عَبْداً شهادت می‌دهم‌ ای سَروران من و خوشا به حال من که اگر سَروَران و«آقا»هایی مثل شما داشته‌باشم و من نوکر شما باشم و خوشا به حال من، اگر شما مرا به این مقام نوکری،بپذیرید...😢 📚المزار الکبیر ص ۷۷ 📚بحارالانوار ج٩٧ ص٣۴۶ ✍🏻دفتر وصف تو یک عمر روایت دارد بردن نام تو هم حکم عبادت دارد در مقام تو همین نکته کفایت دارد که خدا نیز به نام تو ارادت دارد حالمان خوب نبوده است ولی خوب شدیم تا که خواندیم کمی نادعلی خوب شدیم کوهی از عشق نه، اما پر کاهی دارد سینه ای کز غم دوری تو آهی دارد نوکر شاه نجف منصب شاهی دارد دل ما نیز به ایوان تو راهی دارد ما گرفتار تو هستیم ولی آبادیم پای ایوان طلای نجفت افتادیم ما که هستیم گدای تو و فرزندانت پشت ما هست دعای تو و فرزندانت مقصد ماست خدای تو و فرزندانت جان عالم به فدای تو و فرزندانت ای دو عالم نخی از تار عبایت حیدر خلق عالم شده یک کار عبایت حیدر ما که هستیم فقط بنده ی سلطان نجف اعتکاف دل ما هست به ایوان نجف زنده شد خاک زمین با نم باران نجف حسرت ماست فقط آب نجف نان نجف ما خدا را وسط صحن تو پیدا کردیم چِقَدَر در حرمت گریه به زهرا کردیم قنبرت باشم اگر ملک سلیمانم چیست؟ نوکرت باشم اگر بوذر و سلمانم چیست؟ غیر نام تو مگر ذکر فراوانم چیست؟ غیر این عشق مگر برکت ایمانم چیست؟ تا ابد ذکر لب این دل آگاهم باش اشهد ان علیا ولی الله ام باش🙏🏻 مَعرِفَةُ الحُجَّة @mohadesin_marefat_110 ✾❀الـٰلّهُمَ؏َجــِّلِ‌لوَلــیِّڪَ‌اَلْفــَرَجْ‌❀✾

🍃🌸روایتی بسیارزیبا در شناخت و اهمیت جایگاهِ ولایت امیرالمؤمنین و ائمه اطهارصلوات اللّه علیهم اجمعین در روایتی حصرت امام صادق علیه‌السّلام به مفضّل فرمودند: خداوند تبارک و تعالی یکتا است در فرمانروایی اش، خود را به بندگان معرفی نمود، سپس امر خود را به آنها واگذار کرد و بهشت را برایشان ارزانی داشت، فَمَنْ أَرَادَ اللَّهُ أَنْ یُطَهِّرَ قَلْبَهُ مِنَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ عَرَّفَهُ وَلَایَتَنَا وَ مَنْ أَرَادَ أَنْ یَطْمَسَ عَلَی قَلْبِهِ أَمْسَکَ عَنْهُ مَعْرِفَتَنَا هر که را بخواهد از جن و انس، دل پاک دهد و او را به ولایت ما آشنا می‌کند و هر که را بخواهد کور دل گرداند، جلوگیری می‌نماید از او معرفت ما را سپس فرمودند: یَا مُفَضَّلُ وَ اللَّهِ مَا اسْتَوْجَبَ آدَمُ أَنْ یَخْلُقَهُ اللَّهُ بِیَدِهِ وَ یَنْفُخَ فِیهِ مِنْ رُوحِهِ إِلَّا بِوَلَایَةِ عَلِیٍّ علیه السلام ای مفضل به خدا قسم، آدم، شایسته آفریده شدن به دست خدا و دمیدن روح خویش در او نشد، مگر به 👈🏻واسطه ولایت علی علیه‌السلام وَ مَا کَلَّمَ اللَّهُ مُوسَی تَکْلِیماًإِلَّا بِوَلَایَةِ عَلِیٍّ علیه السلام و خدا با موسی سخن نگفت ،مگر به واسطه ولایت علی علیه‌السلام. وَ لَا أَقَامَ اللَّهُ عِیسَی ابْنَ مَرْیَمَ آیَةً لِلْعَالَمِینَ إِلَّا بِالْخُضُوعِ لِعَلِیٍّ علیه السلام و عیسی بن مریم را آیت برای جهانیان قرارنداد👈🏻مگر به واسطه خضوع و خشوع نسبت به علی علیه‌السلام. سپس فرمود: اجْمَلِ الْأَمْرَ مَا اسْتَأْهَلَ خَلْقٌ مِنَ اللَّهِ النَّظَرَ إِلَیْهِ إِلَّا بِالْعُبُودِیَّةِ لَنَا 👌🏻خلاصه بگویمت؛ اَحَدی مستحق توجّه و عنایت خداوند متعال نشد، مگر به واسطه بندگی و عبودیت برای مااهل بیت"علیهم‌السلام". (کنایه از اینکه سَر تسلیم و خضوع در برابر ما اهلبیت علیهم‌السلام فرود آورد) 📚الاختصاص شیخ مفید ص۲۵۰ 📚بحارالانوار ج ٢۶ص٢٩۵ مَعرِفَةُ الحُجَّة @mohadesin_marefat_110 ✾❀الـٰلّهُمَ؏َجــِّلِ‌لوَلــیِّڪَ‌اَلْفــَرَجْ‌❀✾

🍃🌸صاحب هستی رفت وآمدملائکه نزدائمه اطهار سلام الله علیهم برای عرضه اموری که به آن مأمورند على بن أبى حمزه گويد: شنيدم امام کاظم (علیه السلام) می‏فرمود: «هر گاه خداوند فرشته‌‏ا‌ى را براى كارى مأمور می‌‏گرداند، آن فرشته از امام شروع می‌‏كند و آن كار را به وى عرضه می‌‏دارد و همانا ملائكه از ناحيه خداوند به سوى صاحب اين امر رفت و آمد می‌‏كند» عَنْ أَبِي الْحَسَنِ عَلَيْه السَّلَامُ قَالَ سَمِعْتُهُ يَقُولُ مَا مِنْ مَلَكٍ يُهْبِطُهُ اللَّهُ فِي أَمْرٍ مَا يُهْبِطُهُ إِلَّا بَدَأَ بِالْإِمَامِ فَعَرَضَ ذَلِكَ عَلَيْهِ وَ إِنَّ مُخْتَلَفَ الْمَلَائِكَةِ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى إِلَى صَاحِبِ هَذَا الْأَمْرِ. 📚الكافی کلینی ج۱ ص۳۹۴ 📚بصائر الدرجات ج۲ص۹۵ 📚الخرائج و الجرائح ج‏۲ص۸۵۰ 📚بحارالانوار ج‏۲۶ص۳۵۷ح۲۱ ✍🏻رئیسِ کلِ عالم ازطرفِ خالق عالم امام علیه‌السلام است. پس فرشتگان که می‌خواهند برای هر قسمت از عالم کاری را انجام دهند باید آن را به امضایِ رئیسِ کلِ عالم یا👈🏻«خلیفة الله» برسانند 🤲🏻اللهم عجل فرجه و سهل مخرجه😢 مَعرِفَةُ الحُجَّة @mohadesin_marefat_110 ✾❀الـٰلّهُمَ؏َجــِّلِ‌لوَلــیِّڪَ‌اَلْفــَرَجْ‌❀✾

🔺 #دوران_فترت (۲) 🟢روایاتی که مثبت «فترت» برای «امر امامت و امام» هستند: 🔸عَنْ أَبَانِ بْنِ تَغْلِبَ قَالَ: قَالَ لِي أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ : يَأْتِي عَلَى اَلنَّاسِ زَمَانٌ يُصِيبُهُمْ فِيهِ سَبْطَةٌ يَأْرِزُ اَلْعِلْمُ فِيهَا بَيْنَ اَلْمَسْجِدَيْنِ كَمَا تَأْرِزُ اَلْحَيَّةُ فِي جُحْرِهَا يَعْنِي بَيْنَ مَكَّةَ وَ اَلْمَدِينَةِ فَبَيْنَمَا هُمْ كَذَلِكَ إِذْ أَطْلَعَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَهُمْ نَجْمَهُمْ قَالَ قُلْتُ وَ مَا اَلسَّبْطَةُ قَالَ اَلْفَتْرَةُ وَ اَلْغَيْبَةُ لِإِمَامِكُمْ قَالَ قُلْتُ فَكَيْفَ نَصْنَعُ فِيمَا بَيْنَ ذَلِكَ فَقَالَ كُونُوا عَلَى مَا أَنْتُمْ عَلَيْهِ حَتَّى يُطْلِعَ اَللَّهُ لَكُمْ نَجْمَكُمْ. 🔹ابان بن تغلب گويد: امام صادق عليه السّلام به من فرمود: زمانى بر مردم در آيد كه گداخته شوند و علم در بين اين دو مسجد در هم پيچيده شود همچنان كه مار در لانه‌اش نهان شود،يعنى بين مكّه و مدينه،و در اين بين كه چنين باشند به ناگاه خداى تعالى ستارۀ آنها را آشكار سازد، گويد:گفتم:مقصود از«گداخته شدن»چيست‌؟ فرمود: دوران فترت و غيبت امامتان! گويد:گفتم:در اين ميانه چه كنيم‌؟فرمود:بر آنچه هستيد استوار باشيد تا آنكه خداوند ستارۀ شما را آشكار سازد. 📚کمال الدين ج ۲، ص ۳۴۹ 🔸عَنِ اَلْمُفَضَّلِ بْنِ عُمَرَ قَالَ: سَأَلْتُ اَلصَّادِقَ جَعْفَرَ بْنَ مُحَمَّدٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ عَنْ قَوْلِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ: وَ اَلْعَصْرِ إِنَّ اَلْإِنْسٰانَ لَفِي خُسْرٍ قَالَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ اَلْعَصْرُ عَصْرُ خُرُوجِ اَلْقَائِمِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ إِنَّ اَلْإِنْسٰانَ لَفِي خُسْرٍ يَعْنِي أَعْدَاءَنَا إِلاَّ اَلَّذِينَ آمَنُوا يَعْنِي بِآيَاتِنَا وَ عَمِلُوا اَلصّٰالِحٰاتِ يَعْنِي بِمُوَاسَاةِ اَلْإِخْوَانِ وَ تَوٰاصَوْا بِالْحَقِّ يَعْنِي بِالْإِمَامَةِ وَ تَوٰاصَوْا بِالصَّبْرِ يَعْنِي فِي اَلْفَتْرَةِ. 🔹مفضّل بن عمر گويد:از امام صادق عليه السّلام از معناى قول خداى تعالى كه مى‌فرمايد:« وَ اَلْعَصْرِإِنَّ‌ اَلْإِنْسٰانَ‌ لَفِي خُسْرٍ »پرسيدم.گفت:(العصر)عصر خروج قائم عليه السّلام است« إِنَّ‌ اَلْإِنْسٰانَ‌ لَفِي خُسْرٍ »يعنى دشمنان ما.« إِلاَّ اَلَّذِينَ‌ آمَنُوا » يعنى به آيات ما ائمّه،« وَ عَمِلُوا اَلصّٰالِحٰاتِ‌ »يعنى همراهى با برادران « وَ تَوٰاصَوْا بِالْحَقِّ‌ »يعنى به امامت،« وَ تَوٰاصَوْا بِالصَّبْرِ »يعنى در دوران فترت و غيبت امام. 📚کمال الدين ج ۲، ص ۶۵۶ 🔸مُحَمَّدُ بْنُ هَمَّامٍ بِإِسْنَادِهِ يَرْفَعُهُ إِلَى أَبَانِ بْنِ تَغْلِبَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ أَنَّهُ قَالَ: يَأْتِي عَلَى اَلنَّاسِ زَمَانٌ يُصِيبُهُمْ فِيهَا سَبْطَةٌ يَأْرِزُ اَلْعِلْمُ فِيهَا كَمَا تَأْرِزُ اَلْحَيَّةُ فِي جُحْرِهَا فَبَيْنَمَا هُمْ كَذَلِكَ إِذْ طَلَعَ عَلَيْهِمْ نَجْمٌ قُلْتُ فَمَا اَلسَّبْطَةُ قَالَ اَلْفَتْرَةُ قُلْتُ فَكَيْفَ نَصْنَعُ فِيمَا بَيْنَ ذَلِكَ فَقَالَ كُونُوا عَلَى مَا أَنْتُمْ عَلَيْهِ حَتَّى يُطْلِعَ اَللَّهُ لَكُمْ نَجْمَكُمْ. 🔹ابان بن تغلب از امام صادق عليه السّلام روايت مى‌كند كه آن حضرت فرمود: زمانى بر مردم بيايد كه در آن دچار(سبطه) شوند و علم جمع گردد همچنان كه مار در سوراخ خويش خود را گرد مى‌كند و به هم مى‌آورد، و در اين حال كه آنان چنين به سر مى‌برند ناگاه ستاره‌اى بر آنان مى‌دمد،عرض كردم:سبطه چيست‌؟ فرمود: دوران فتّرت است،عرض كردم،پس در آن ميان ما چه كنيم‌؟فرمود:بر همان چيزى كه بوديد باقى باشيد،تا خداوند ستارۀ شما (امام شما) را برايتان برآورد. 📚الغيبة للنعمانی ج ۱، ص ۱۵۹ ✳️همانطور که گفته شد برای فترت دو معنی گفته شده است: 1⃣انقطاع امر ارسال رسل و بعث حجج الهیه (به گونه ای که هیچ پیامبری و امامی از جانب خداوند برای هدایت مردم نباشد) 2⃣به غیبت رفتن حجت زمان و پنهان شدن او از چشمان مردم (با این حال زمین از حجت الهی خالی نیست و امر ارسال رسل و بعث حجج الهیه منقطع نشده است) 💠گفته شد که تنها معنای مقبول از فترت همان معنای دوم است که شیخ صدوق علیه الرحمة بیان کرده است، چرا که معنای اول در تعارض با روایات متواتره ای است که فرمودند زمین از زمانی که خلق شده است، خالی از حجت خدا نبوده است. لذا می گوییم در زمان فاصله بعثت رسول خدا با عیسی بن مریم نیز انبیاء و اوصیائی وجود داشتند هر چند مستور و غیر مشهور و خائف بودند. 💢محصل کلام این می شود که معنای دوم از فترت در امامت نیز واقع شده است و روایات نیز بر این دلالت دارند. @Talabeh_nevesht110