□○مراقبات خاصّ شب نیمه شعبان○□ □۱- دعای بعد از نماز مغرب « برای محافظت در برابر وبا، طاعون و مرگ ناگهانی » □هر كس در شب نيمۀ شعبان ۲۱ مرتبه اين دعا را مابين نماز مغرب و عشاء، قبل از آنكه سخنی بگويد بخواند، تا شب نيمۀ شعبان سال بعد به فرمان خدا، هيچ مكروهی به او نرسد و اگر عمر او تمام شده باشد، خداوند عمر دوباره به او كرامت فرمايد. □بســــــــمِ اللهِ الـرَّحـمنِ الــرَّحیــمِ□ اَللّهُمَّ اِنَّکَ عَلیمٌ حَلیمٌ ذوُ اَناةٍ وَلا طاقَةَ لَنا بِحُکمِکَ یَااللهُ یَااللهُ یَااللهُ، اَلاَمَانُ اَلاَمَانُ اَلاَمَانُ مِنَ الطّاعونِ وَالوَبَاءِ وَمَوتِ الفُجاةِ وَ سُوءِالقَضَاءِ وَ شَمَاتَةِالأعداءِ رَبَّنَا اکشِف عَنَّا العَذَابَ إنَّا موُقِنوُن إنَّا موُمِنوُن، بِرَحمَتِکَ یا اَرحَمَ الرّاحِمینَ □به نام خداوند بخشندۀ مهربان□ خداوندا! همانا که تو آگاه، شکیبا، بردبار و دیر موأخذه کن هستی و ما تحمل حکم تو را نداریم. خداوندا، خداوندا، خداوندا، به تو پناه می‌برم، پناه، پناه، از بلای طاعون و وبا، مرگ ناگهانی، پیشامد و سرنوشت ناگوار، سرزنش و دشمنی دشمنان. پروردگارا! هر نوع گرفتاری را از ما دور ساز، به راستی که ما به تو ایمان و یقین داریم. به مهربانیت، ای مهربان‌ترین مهربانان. □لازم به ذکر است که در زمان پیامبر و ائمه علیهم السّلام، از هر بیماری مسری و فراگیری به طاعون و وبا تعبیر می‌شد. لذا بیماری ناشی از ویروس کرونا نیز از مصادیق این دعا می‌باشد. □○عنوان الکلام، محمّد باقر فشارکی تحفه الرضویه، محمّد رضی رضوی○□ □۲- قرائت سه بار سوره یس □هر كس در شب نيمۀ شعبان سه مرتبه سوره‌ ياسين را بخواند، ○مرتبه‌ اوّل به نيّت «طول عمر» ○مرتبه‌ دوّم به نيّت «توانگری» ○مرتبه‌ سوّم به نيّت «دفع بليّات» □و پس از تمام كردن سوره در هر مرتبه دعای زير را با تضرّع بخواند: □بسم الله الرحمن الرحيم□ اللهم يا ذَالمنِّ لا يُمَنُّ عليك يا ذالطَّولِ لا اله الا انت، انت ظهرُ اللاجين و جارُ المستجيرين و امان الخائفين اِن كُنتُ شقيّاً محروماً مُقْتِراً فی الرزق، فامحُ في امِّ الكتاب شِقاوَتی و حِرمانی و اِقتارِ رِزقی و اثبتنی عِندك مَرزوقاً مُوَفَّقاً للخيراتِ، فانك قُلتَ فی كتابكَ المنزل يمحواللهُ ما يشاءُ و عندهُ امُّ الكتابِ. □در آن سال از آفات و فقر در امان می‌ماند و عمر او طولانی می‌گردد. □۳- ده رکعت نماز بعد از نیمه شب □شیخ‌ طوسی‌ در «مصباح‌ المتهجّد» و شیخ صدوق با سند دیگر از امام حسن علیه السّلام روایت‌ می‌کنند که از جمله‌ اعمالی‌ که‌ در شب‌ نیمۀ شعبان‌ رسول‌ خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم فرمودند بجای‌ آورده‌ شود این است که: □بعد از نیمه‌ شب ده‌ رکعت‌ نماز، هر دو رکعت به یک سلام بخواند و در هر رکعت‌ : ○سوره «حمد» یک مرتبه ○سوره «توحید» ده مرتبه #سپس‌_به‌_سجده‌_رود_و_بگوید: □اللَّهُمَّ لَکَ سَجَدَ سَوَادِی وَ خَيَالِی وَ بَيَاضِی يَا عَظِيمَ كُلِّ عَظِيمٍ اِغْفِرْ لِی ذَنْبِیَ اَلْعَظِيمَ فَإِنَّهُ لاَ يَغْفِرُهُ غَيْرُکَ يَا عَظِيم □بار پروردگارا! سجده‌ کرد برای‌ تو سیاهی‌ من‌ و خیال‌ من‌ و سفیدی‌ من‌، ای‌ بزرگ‌ِ هر بزرگی‌! بیامرز بر من‌ گناه‌ مرا که‌ بزرگ‌ است‌، چون‌ نمی‌آمرزد آنرا غیر از تو. #و_سپس‌_رسول‌_خدا_فرمودند: □کسی‌ که‌ این‌ عمل‌ را بجای‌ آورد هفتاد و دو هزار گناه‌ از دیوان‌ گناهانش‌ محو می‌شود و به‌ اندازۀ آن‌ در دیوان‌ طاعاتش‌ نوشته‌ می‌شود و خدا از پدر و مادرش‌ هفتاد هزار گناه‌ می‌آمرزد. #مراقبات_ماه_شعبان @mohamad_hosein_tabatabaei

#بقیةالله قسمت(۲) □بقیةالله کیست؟ آن کسی است که به شما سود الهی می‌رساند و در عالم تنها کسی که به من و شما سود می‌رساند امام است. جز امام کسی به من و شما سود نمی‌رساند؛ «وَ بِیَدِکَ لا بِیَدِ غَیْرِکَ زِیَادَتِی وَ نَقْصِی وَ نَفْعِی وَ ضَرِّی». هر موجودی که به من و شما سود برساند و باعث ازدیاد ما بشود می‌شود بقیةالله. آیا سود فقط در کالا و پول و اینهاست؟ خیر، «لَئِن شَكَرْتُمْ لَأَزِيدَنَّكُمْ» بیایید در پی سود بالاتر و بهتری برویم، به سراغ تجارتی برویم که به تعبیر قرآن ما را از عذاب جهنم نجات بدهد؛ «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا هَلْ أَدُلُّكُمْ عَلَىٰ تِجَارَةٍ تُنجِيكُم مِّنْ عَذَابٍ أَلِيمٍ؟» (صف/۱۰) این تجارت چیست؟ «تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَتُجَاهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ بِأَمْوَالِكُمْ وَأَنفُسِكُمْ ذَٰلِكُمْ خَيْرٌ لَّكُمْ إِن كُنتُمْ تَعْلَمُونَ». در این تجارت سود هست... □شخص می‌گوید من به دنبال رزق هستم، می‌خواهم رزقم زیاد شود، جناب محی الدین می‌گوید بقیةالله کسی است که در عالم کون به هر کسی رزقش را می‌دهد. این رزق چیست؟ وجود تو، هستی تو و کمالاتی که از قبل این نعمت وجود بالقوه در ضمیر تو است و باید بالفعلش بکنی... این که نطفه بودی و الان انسان کامل و بالغی شدی! فهم تو بالاتر رفته، رشد معرفتی و عقلی کرده‌ای! شعور داری! این کمالات اول و ثانی همه مربوط به بقیة الله است. هر موجودی که برای شما چنین سودی رقم بزند، سودی که فناناپذیر است، این شخص بقیةالله است. سودی که فنا شود سود است؟ اگر فانی و هالک شد که دیگر سود نیست! شما اکنون تجارتی می‌کنی. سود می‌کنی و فردا این سود از دستت خارج می‌شود. این که نشد سود! ضرر کردی، لذا ویژگی اصلی سود ثباتش است. کدام تجارت است که فنا در آن راه ندارد و ماندگاری ابدی دارد؟ این است که فرمود: ○رو سوی ما کن که به سوی تو رو کنیم ○کز غیر ما به سوی تو رو آورد بلا □باید خروج از عادت داشته باشیم، باید این لغات را طور دیگری هم معنی کنیم. شخصی خدمت امام صادق علیه السلام رسید. قصد سفری کاری داشت و می‌خواست تجارتی کند لذا از حضرت خواست که برای او استخاره‌ای بزند. حضرت استخاره زدند و بد آمد. آن شخص گوش نداد و رفت و تجارتی کرد و از قضا سود کلانی نصیب او شد. از بد آمدن استخاره حضرت تعجب کرد... به مدینه بازگشت و با خودش گفت امام صادق علیه السلام برای من استخاره زد و بد آمد اما من که خیلی سود خوبی کردم، خیلی سفر خوبی بود! چقدر حساب های بانکی پری دارم! چقدر بد است که بعضی‌ها صبح تا شبشان فقط به فکر افزودن به حساب های بانکی خودشان هستند. واقعا چندش آور نیست که تمام وقت پربهای خود را صرف دنیا کنیم؟! عمر گرانمایه در چه چیزی صرف شد آه..... آن شخص به محضر امام رفت و عرض کرد: یابن رسول الله! یادتان هست چندی قبل خدمت شما رسیدم، برایم استخاره کردید و بد آمد، استخاره ام برای سفر تجارت بود، به سفر رفتم، سود فراوانی بردم و به من خوش گذشت! امام صادق علیه السلام تبسّمی کرد و به او فرمود: در سفری که رفتی یادت هست در فلان منزل خسته بودی، نماز مغرب و عشا را خواندی، شام خوردی و خوابیدی و زمانی بیدار شدی که آفتاب طلوع کرده و نماز صبح تو قضا شده بود؟ عرض کرد: بله، ای فرزند رسول خدا... حضرت فرمود: اگر خدا، دنیا و آنچه را که در دنیاست به تو داده بود جبران آن خسارت نمی‌شد! سبحان الله! تا سود را چه معنا کنیم... برج روی برج و پول روی پول گذاشتن سود است؟ اینها نه تنها سود نیست بلکه زیان و وزر و وبال است. قرآن می‌‌فرماید: «الَّذِينَ يَكْنِزُونَ الذَّهَبَ وَالْفِضَّةَ وَلَا يُنفِقُونَهَا فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَبَشِّرْهُم بِعَذَابٍ أَلِيمٍ، يَوْمَ يُحْمَىٰ عَلَيْهَا فِي نَارِ جَهَنَّمَ فَتُكْوَىٰ بِهَا جِبَاهُهُمْ وَجُنُوبُهُمْ وَظُهُورُهُمْ هَٰذَا مَا كَنَزْتُمْ لِأَنفُسِكُمْ فَذُوقُوا مَا كُنتُمْ تَكْنِزُونَ» ؛این سکه‌های طلا و نقره را که در راه خدا انفاق نکردید داغ می‌کنیم و به پیشانی و پهلوی شما می‌زنیم. ملکوت سودهای اینچنینی در نفس انسان آتشی جهنم است لذا میگوید این آتش جهنم بود که برای نفستان جمع کردید... #ح_م

#استادصمدی_آملی #شرح_دعای_ابوحمزه_ثمالی □درباره ی بعضی از ائمه هم مثل امام صادق علیه السلام که گفته شده، (احیانا) یکی از همسرانشان از آقا طلاق گرفته اند، معلوم نیست به علت عبادت آقا بوده باشد، شاید بر اساس یک اختلاف سلیقه ی که پیدا کرد، از آقا جدا شده است(۱۳) @mohamad_hosein_tabatabaei

□شام روز چهاردهم شعبان، یعنی شب نیمه‌ی ماه شعبان، شب بسیار عظیم القدری است. این شب در عظمت، پهلو به پهلوی لیالی قدر می‌زند. به موجب روایاتی که از معصومین علیهم‌السّلام رسیده است، جزئیات مقدّرات عالم در #شب_نیمه‌_شعبان رقم می‌خورد. کلّیات مقدّرات در لیلة ‌القدر و جزئیّاتش در شب نیمه‌ی شعبان تعیین می‌شود. □شب نیمه‌ی شعبان برجستگی و امتیازی نیز نسبت به #لیله_القدر دارد و آن این است که لیلة ‌القدر ناشناخته است و معلوم نیست کدام شب است. محتمل است شب نوزدهم، شب بیست و یکم، و با احتمال بیشتر، شب بیست و سوّم ماه مبارک رمضان باشد؛ ولی همه‌ی شب‌های سال احتمال لیلة ‌القدر بودن دارد. این در جنبه‌ی آفاقی است. □در جنبه‌ی انفسی که روشن است؛ هر کس در سیر خود در مقطعی به لیلة ‌القدر سیر باطنی خود می‌رسد و بعد از آن یوم ‌القیامه‌ی او برپا می‌شود و زمان آن برای هر کس متفاوت است. امّا شب نیمه‌ی شعبان، شب مشخصّی است و مثل #لیله_القدر در بین شب‌های سال گم نیست؛ لذا اهل مراقبه این شب را بسیار غنیمت می‌دانند. □شب بسیار بزرگی است. احیاء این شب و به عبادت و مناجات با خدای متعال پرداختنِ در آن، ارج و اجر بسیار عظیمی دارد. دعاهای خاصّ، سجده‌های خاصّ، نمازهای خاصّ و اعمال ویژه‌یی برای این شب از سوی معصومین صلوات‌الله‌علیهم‌اجمعین وارد شده است که برخی از آنها در کتاب «مفاتیح الجنان» که در دسترس همه‌ی عزیزان است؛ درج شده است. ان‌شاء‌الله از این شب و از اعمال برجسته‌ی آن، نهایت بهره را ببریم. در شب نیمه‌ی شعبان که دعا به اجابت بسیار نزدیک است؛ شایسته است در رأس دعاهای ما، طلب #فرج و ظهور امام عصر ارواحنافداه باشد که فرج آن حضرت مبدأ همه‌ی فتوحات و سعادات و همه‌ی فرج‌هاست. میلاد امام عصر ارواحنافداه در سحرگاه نیمه‌ی شعبان، نزدیکی‌های صبح، بر شرافت شب نیمه‌ی شعبان می‌افزاید. □○استاد مهدی طيب _ جلسه ٨ تير ٩١○□ #ماه_شعبان #نيمه_شعبان

👆👆👆

○ای مــدنی برقع و مکی نـقـــاب ○ســایه نشین چند بود آفـتـــاب ○منتــظران را بـه لــب آمـد نفس ○ای ز تــو فریــاد به فـریــاد رس □میلاد سراسر نور و سرور قطب عالم امکان، حضرت صاحب الزمان، مولانا حجة بن الحسن المهدی ارواحنا لتراب مقدمه الفداء مبارک و فرخنده باد @mohamad_hosein_tabatabaei

#بقیةالله قسمت(۳) □بقیةالله کسی است که بِیُمنِهِ رُزِقَ الوَری، یعنی بودن ما به واسطه‌ی بقیةالله است؛ کسی است که به ما هم رزق وجود می‌دهد و هم کمال وجود را یعنی من و شما را رشد می‌دهد و در مسیر استکمال نفس ناطقه انسانی قرار می‌دهد و ممد همت های ما می‌شود. او هم رحمت رحمانیه است و هم رحمت رحیمیه، این رزق وجود و کمال وجود است که خیلی اهمیت دارد ورنه سایر فروع رزق در راستای تحقق این رزق وجود و استکمال نفس است. رزق وجود را به ایجادش عطا فرموده است، برای اخذ رزق کمال وجود باید اتصال پیدا کنیم به بقیةالله. وقتی می‌گویی السلام علیک یا بقیةالله فی ارضه یعنی آقا جان من از شما سود می‌خواهم. سود گرفتن از شما این است که به شما وصل شوم و دور از شما نباشم و فیض و عنایت خاصه از آن ناحیه مقدسه بر وجود من سرازیر شود. با این نگاه کل ماسوی الله، مرزوق بقیةالله است چرا که امام زمان رزاق مخلوقات است و مخلوقات، ظهورِ امام زمان هستند. ما مرزوق او هستیم، او ولی نعمت ما است‌، بقیة الله فی ارض امکان است و همه‌ی ممکنات طالب رزق از او هستند. □پس سر بر آستان آن یگانه‌ی دوران و عزیز کشور وجودمان بگذاریم و به تضرع و لابه بگوییم: ○نمی روم ز کشور شما به کشور دیگر ○برون کنید از این در درآیم از در دیگر □اگر به حکمت جلالیه اش دیدی در نگشود یا از در براند زود ناامید نشو که همیشه جمال و نوازش بعد از جلال و قهر است چون اقتضای بسط، قبض است و اقتضای ملاقات، طهارت. پس او به جلالش پاکت می‌کند تا جمالش را بنماید در اینصورت بر در او باش و به ابتهال و رغبت بگو: ○گرم تو در نگشایی کجا توانم رفت ○به راستان که بمیرم بر آستان ای دوست □اگر باز دیدی دری باز نشد به صاحب خانه از پشت در بگو: اگرم در نگشایید من مردن پشت این در را برگزیده‌ام که جایی خوشتر از اینجا برای من نیست، مگر من کم از سگان هستم که به وفا شهره‌اند و به پاره نان و کهنه استخوانی که از اربابشان گرفته‌اند او را رها نمی‌کنند، پس من که حیات و قوام خود را از شما گرفته‌ام چگونه پشت این در را به بهانه نگشودن آن رها کنم و به سراغ اغیار بروم؟ من که می‌دانم کسی که پشت در خانه شما راهش دهند در واقع به درونش هم راه داده اند که این خانه درون و برونش همه نور است و اگر به حکمتی در را نگشایند به حکمتی دیگر پشت در نوازشها می‌کنند: ○بود که پیش تو میرم اگر مجال بود ○و گر نه بر سر کویت به آرزومندی ○دری به روی من ای یار مهربان بگشای ○که هیچ کس نگشاید اگر تو در بندی □و اگر باز دیدی صدایی از پشت درنیامد بگو: يَا أَيُّهَا الْعَزِيزُ مَسَّنَا وَأَهْلَنَا الضُّرُّ وَجِئْنَا بِبِضَاعَةٍ مُّزْجَاةٍ فَأَوْفِ لَنَا الْكَيْلَ وَتَصَدَّقْ عَلَيْنَا... شما بقیة الله هستی و من فقیر و علیل و سائل! مرا به بقیة اللهى ات از در مران و رزقم ده که امر الهی است که وَأَمَّا السَّائِلَ فَلَا تَنْهَرْ... □حتما در می‌گشاید چون هرچه هست از قامت ناساز بی اندام ماست وگرنه ایشان کریم و از خاندان کرم هستند، چه کسی او را خواند و پاسخ نشنید؟ عیب از ماست که صدایش نمی‌کنیم... به خودمان نگاه کنیم ببینیم امروز یادی از او کردیم؟ برای فراق او قطره‌ای اشک از چشمانمان جاری شد؟ سلامی به او دادیم؟ برای تعجیل در فرجش دعا کردیم؟ برای سلامتی او صدقه دادیم؟ فرمود اگر شیعیان ما به اندازه‌ی عطش و اشتیاقشان به یک لیوان آب به ما فکر می‌کردند ما ظهور می‌کردیم، چقدر آقای ما غریب است... او به ما رزق وجود داده، یعنی تو خودت مال او هستی، مال و اموالت مال اوست، لکن اصلا کاری با امام زمان نداریم... هرچه هستیم و هرکه هستیم حداقل ناشکر نباشیم، هرچه هستیم بر ولی نعمت خود یاغی نباشیم، حداقل روزی یکی دو دقیقه وقت بگذاریم و بگوییم آقا جان ما یاغی نیستیم. ما می‌دانیم هرچه هست از شماست، ما می‌دانیم که شما ارباب و مالک ما هستید‌ و ما بندگان شما هستیم... #ح_م

□●برشی از یک کتاب #وای_به_ما_و_سیاست_ما●□ □جنگ #فقر_و_غنا□ □خدا نیاورد آن روزی را که #سیاست ما و سیاست #مسئولین کشور ما ، #پشت_کردن به دفاع از محرومین ، و رو آوردن به حمایت از سرمایه دارها گردد ؛ و اغنیا و ثروتمندان از اعتبار بیشتری برخوردار باشند ؟! معاذالله ، که این با سیره و روش انبیا و امیرالمومنین ، و ائمه معصومین (علیهم السلام) سازگار نیست . □●صحیفه امام ، جلد ۲۰ ، ص ۳۴۱●□ @mohamad_hosein_tabatabaei

□○عارف بالله مرحوم حاج اسماعیل دولابی○□ □نمی‎دانید در آینده دنیا چه می‎شود. یک نفر نمی‎ماند که امام حسین علیه السّلام را دوست نداشته باشد. از پنجاه سال پیش شروع شد و وقتی به بچّه‎های شما برسد، نمی‎دانید چه می‎شود. چون قرآن مال کافّه‎ی ناس و همه‎ی بشر است، خورشید قرآن که آمد، همه‎ی عالم را زیر سایه‌ی خود گرفت. ولو بعضی بگویند ما مسیحی یا یهودی یا هستیم، قرآن اعتنا نمی‎کند و می‎گوید تو مال منی. خوش به حال شما که اقرار دارید و خودتان با میل و رغبت، این شراب را می‎نوشید، آنها را هم به زور به حلقشان می‎ریزند. عن‎قریب صدا بلند می‎شود. امام صادق علیه السّلام فرمود: یُصلِحُ اللهُ اَمرَهُ فى لَیلَةٍ: خداوند امر ولی‌اش را در یک شب اصلاح می‎کند. وسایلش هم امروز هست؛ تلفن، تلکس، رادیو، تلویزیون، ماهواره و . زمین یک مرتبه پاک می‎شود. همه‎ی خلق خسته شده‎اند و شب و روز عقب صلح و نجات می‎گردند و به محض اینکه اعلام شد، همه زود قبول می‎کنند. وقتی مضطر شدند، زود قبول می‎کنند. □○مصباح الهدی - تألیف استاد مهدی طیّب○□ @mohamad_hosein_tabatabaei

□○روز نيمۀ شعبان○□ □روز ولادت باسعادت امام دوازدهم حضرت مهدی حجّة بن الحسن صاحب الزمان عجّل الله تعالى فرجه الشّریف است. □بسيار شایسته است كه شيعيان، در شب و روز نيمۀ شعبان، با تشكيل محافل و مجالس و برپایى سخنرانى‌ها، دربارۀ عظمت این روز و وجود مقدّس امام زمان عليه السلام و شرایط انتظار آن حضرت و دعا برای تعجيل در ظهورش و دفع شبهات دشمنان و ناآگاهان، آن را گرامى بدارند، ولى در همۀ این موارد از كارهای نامناسب وخلاف شرع بپرهيزند و عبادت را با گناه آلوده نسازند. □البتّه زیارت آن حضرت در این روز با استفاده از زیارات معتبر بسيار مناسب است. #مراقبات_ماه_شعبان @mohamad_hosein_tabatabaei

#نکته_ناب □برای اثبات لزوم وجود انسان کامل و امام در تمام ادوار، برهان‌های بسیاری مطرح شده است. مثلا در علم کلام از قاعده‌ی لطف سخن به میان آمده است. قاعده‌ی لطف این است که اگر پذیرفتیم که نظام هستی خدایی دارد، این خدا می‌بایست ما را در مسیر کمالات الهی و تحقق حقیقت انسانیت یاری کند. ما از دیگر مخلوقات متمایزیم و خدا فقط به ما اختیار داده است؛ به واسطه‌ی این اختیار می‌توانیم به کمالات بی‌نهایت و یا از طرف دیگر به سمت ظلمت بی‌نهایت صیرورت داشته باشیم، روح انسانی حد یقف در سیر به سمت نور یا ظلمت ندارد اما چون ما انسان هستیم و خدا در ما عقل قرار داده است و انسان خودش به تنهایی این قدرت را ندارد که فقط صرفا بر اساس رسول باطنی (عقل) به آن کمالات لایتناهی الهی برسد لذا بر خدا واجب است که انسانی را بفرستد که راهنمای من و شما باشد و ما را هدایت کند. در این هدایت نیز هیچ گونه جبر و زوری در کار نیست. این انسان مؤید به خداست، خدا او را تأیید کرده و او را رشد داده است تا مانع از حرکت بشریت به سمت ظلمت شود و او را در مسیر فطرت الهی خودش هادی باشد. این یکی از براهین اثبات وجود امام است. □حال کمی بحث را بالاتر از این بحث کلامی ببریم، دلیل جعل امام چیست؟ دلیل جعل امام، بحث بسیار مهم توحید است. اصلا توحید دانسته نمی‌شود مگر به شناخت امام. این بحث بسیار مهم است. وحدت وجودی که عارف (نه فیلسوف) آن را مطرح می‌کند، دانسته نمی‌شود مگر به شناخت امام. اصلا وحدت وجود عارف مبتنی بر فهم حقیقت امام است که از او به نَفَس رحمانی تعبیر می‌شود. چون موجودات ظهور و بروز نفس رحمانی هستند و ایجاد بواسطه‌ی این حقیقت از مرتبه‌ی اسماء الله تا عالم جسمانی تحقق پیدا می‌کند لذا برخی وحدت شخصی وجود عرفانی را وحدت سریانی نامیده اند. حقیقت امام زمان ظل الله و رق منشوری است که تمام موجودات بالعرض از او موجودند و به همین دلیل اطاعت از امام بر همگان تکوینا و تشریعا واجب است. او کسی است که بر زمان و مکان امامت دارد. او فوق زمان، فوق دهر و فوق سرمد است. اصلا وجود ایشان ازلی و ابدی است. ما پیرامون جسم مبارک ایشان که در جایی در این زمین است سخن نمی‌گوییم بلکه از حقیقت او بحث می‌کنیم. او فراتر از زمان است، موضوع زمان نیز بحث بسیار پیچیده‌ای است. همه‌ی متفکران، فلاسفه و فیزیکدانان هنوز در شناخت ماهیت زمان عاجزند. امام زمان فوق زمان و فوق مکان است و ما توحید را نمی‌فهمیم مگر به او. شناخت توحید بدون شناخت امام ممتنع است؛ اینگونه نیست که می‌شود بدون شناخت امام به توحید پی برد ولی دست ما کوتاه باشد، خیر، اصلا نمی‌شود. عارف می‌گوید ذات حق متعال به نفس رحمانی در تمام هستی سریان پیدا کرده است و آن نفس رحمانی همان امامی است که باید او را بشناسیم. بحث امام از این رو خیلی مهم است که اصلا حیات و ممات و قیام و قعود ما به اوست. چطور من می‌توانم کسی را که حرف زدنم، راه رفتنم، وجودم، رزقم و این هوایی که تنفس می‌کنم از اوست و این خورشید، این نظام هستی همه و همه به واسطه‌ی او موجودند را نشناسم؟! این خیلی جهل بزرگی است... #ح_م

□○عارف بالله مرحوم حاج اسماعیل دولابی○□ □در دوران ظهور، امام زمان علیه السّلام دست دزدی و کلاه‌برداری اشخاص را قطع می‎کنند نه دست انسانیّت آنها را؛ و الاّ با قطع دست بدن مشکلی حل نمی‎شود. دست دزد و کلاه‌بردار را که قطع کنی، هم‌دست‎های او دست او خواهند بود و به وسیله‎ی آنها باز هم مرتکب دزدی و کلاه‌برداری خواهد شد. □در مورد امام زمان علیه السّلام در روایت آمده است که یَحکُمُ بِحُکمِ داود: با حکم حضرت داود علیه السّلام حکم می‎کند. حضرت داود علیه السّلام حکم غیبی صادر می‎کرد و به شواهد و ادلّه وابسته نبود. □در زمان حضرت داود علیه السّلام شخص فقیری مدّت‎ها از خداوند رزق حلالی می‎طلبید. روزی گاوی در خانه‎ی او را شکست و داخل شد. او هم بر این اساس که دعایش مستجاب شده است، گاو را سر برید و گوشت آن را کباب کرد و با خانواده‎اش خوردند. صاحب گاو که به دنبال گاوش می‎گشت، فهمید که آن شخص فقیر گاو را کشته و مصرف کرده است. او را نزد حضرت داود علیه السّلام برد و حضرت داود علیه السّلام از آن شخص فقیر علّت کارش را پرسید. او هم گفت من هفت سال بود دعا می‎کردم خدا رزق حلالی مرحمت کند، وقتی گاو در را شکست و داخل شد، گفتم دعایم مستجاب شده است؛ لذا آن را سر بریدم و با خانواده‎ام خوردم. □حضرت داود علیه السّلام به صاحب گاو فرمود: از شکایتت صرف نظر کن. صاحب گاو عصبانی شد و اعتراض کرد که این چه نحو قضاوت کردن است. حضرت داود علیه السّلام به او فرمود: علاوه بر آن، نصف دارائی‌ات را هم به او بده. صاحب گاو به شدّت بر آشفت. حضرت داود علیه السّلام فرمود تمام دارائی‌ات را به او بده. در اثر این حکم در بین مردم سر و صدا بلند شد. حضرت داود علیه السّلام همراه با مردم بر سر قبر پدر کسی که گاو را کشته بود، حاضر شد و او را زنده کرد و علّت مرگش را از او جویا شد. او گفت پدر این صاحب گاو غلام من بود. او مرا کشت و تمام دارائی‌ام را هم تصاحب کرد. در نتیجه روشن شد علاوه بر اینکه تمام دارائی صاحب گاو متعلّق به آن شخص فقیر است، خود صاحب گاو و فرزندانش هم بچّه‎های غلام پدر او هستند و متعلّق به او می‎باشند. امام زمان علیه السّلام هم این‎گونه حکم می‎کند. □○مصباح الهدی - تألیف استاد مهدی طیّب○□ @mohamad_hosein_tabatabaei

#نظر ●من اگر نظر حرام است بسی گناه دارم ●چه کنم نمی‌توانم که نظر نگاه دارم ■واژه انتظار از ریشه (نظر) میباشد که در باب افتعال به کار برده شده است. از مترادف های معنایی آن تانّی و ترقّب قابل اشاره اند که به ترتیب به معنای تامل کردن و چشم داشتن هستند. ■آن چه باعث تمایز این واژه از مترادف های آن می شود، وجود خاصیت مطاوعه در معنای آن است که به طور کلی از خصوصیات باب افتعال به شمار می رود؛ مطاوعه به معنای تأثیر پذیری است و بدین خاطر معنای واژه انتظار برابر با چشم به راه شدن خواهد بود.از مطلب مذکور به این نتیجه میرسیم که انتظار حالت و وصفی است که بر شخص متأثر از یک سلسله امور مترتب  میشود وبین وی وآنچه منتظر آن است رابطه تأثیر و تأثّر برقرار است. ■پس چون فهمیدی انتظار یعنی نظر کردن،حال باید دید شخص منتظر باید به چه نظر کند؟،گویم عاشق منتظر، بباید به حقیقت معشوقش با تمامی مراتب ظاهر و باطنش نظر کند،یعنی نظرش به گونه ای باشد که معشوقش را مقید در وصفی و حالی و مرتبه ای نکند، و او را با تمام جامه هایش دوست بدارد. چنانچه گفته شده: ●به هر رنگی که خواهی جامه میپوش ●که من آن قد رعنا میشناسم

□○عارف بالله مرحوم حاج اسماعیل دولابی○□ □تلاطمات و ناآرامی‎هایی که در روزگار ما در سراسر عالم بروز نموده است، حاوی بشارت بزرگی است. جهان از درد زایمان به خود می‎پیچد و عن‎قریب فرزندی را بیرون خواهد داد. □قبل از بارش باران، تندبادی بر می‎خیزد و گرد و غبار زیادی بر پا می‎کند و همه‎ی خس و خاشاک‎ها و آشغال‎ها را از روی زمین جارو می‎کند. امّا اگر کمی ‎صبر کنیم، باد آرام می‎گیرد و باران می‎بارد و سپس ابرها کنار می‌روند و هوا لطیف و آفتابی می‎شود. آشوب‎ها و نابسامانی‎هایی که در روزگار ما در سراسر جهان پدیدار شده است، نزدیک‎تر شدن هوای لطیف و آسمان صاف و آفتابی عصر ظهور را بشارت می‎دهد. □سواری که از دور می‎آید، پیش از آنکه خودش برسد و دیده شود، گرد و غباری که از زیر پای اسبش بر می‎خیزد، دیده می‎شود. گرد و غبار آشوب‎ها و ناآرامی‎های جهان در روزگار ما، خبر از نزدیک شدن فارِسُ ‎الحِجاز یعنی امام زمان عجّل‌الله‌‌تعالی‌‌فرجه می‎دهد. □کسانی که سال‎ها عَجِّل عَلی ظُهُورِکَ یا صاحِبَ الزَّمان می‎گفتند، چرا از ظهور مشکلات و نابسامانی‎ها کلافه‎اند و تاب تحمّل آن را ندارند؟ این‌ها مقدّمه‎ی ظهور است. پس یا دعای بر تعجیل ظهور حضرت را پس بگیرند یا دست از بی‌‎تابی و بی‌‎قراری بردارند و به آنچه هست تن بدهند. □بعد از هر شلوغی، خلوتی متناسب با آن خواهد بود و هر چه شلوغی بیشتر باشد، خلوت بعد از آن بزرگ‌تر است. در آخرالزّمان شلوغی خیلی زیاد است، به نحوی که یکفُرُ بَعضُهُم بِبَعضٍ وَ یَلعَنُ بَعضُهُم بَعضاً: گروهی گروه دیگر را تکفیر می‎کند و جمعی جمع دیگر را لعنت می‎کند. □○مصباح الهدی - تألیف استاد مهدی طیّب○□ @mohamad_hosein_tabatabaei

#استادصمدی_آملی #شرح_دعای_ابوحمزه_ثمالی □غرض آن که ائمه ی معصومین علیه السلام با این که آن شرایط حساس را داشتند، آن دستورهای سنگین را هم اعمال می فرمودند، که تصورش نیر برای ما مشکل است. حالا اگر کسی بگوید چطور می شود کسی در طول یک شب تا صبح، هزار رکعت نماز بخواند؟! اگر این شب ها را شب های زمستانی چهارده، پانزده ساعته ی حجاز فرض کنیم، شاید وفق بدهد که آقا بتواند در ظرف زمانی یک شب تا به صبح هزار رکعت نماز بخواند. که اگر هر رکعت، یک دقیقه وقت بگیرد، هزار رکعت، هزار دقیقه می شود که شاید در فرض شبهای زمستانی وفق بدهد، اما شب های تابستان چگونه؟(۱۴) @mohamad_hosein_tabatabaei

#استادصمدی_آملی #شرح_دعای_ابوحمزه_ثمالی □یا اگر امیرالمومنین علیه السلام هر شب، زیر هر نخلی، دو رکعت نماز می خواند، اگر درختانی که امام کاشته اند، 500اصله باشد، جمعا هزار رکعت می شود، حال چگونه اقا می رسید، یک شب تا به صبح هزار رکعت نماز زیر 500اصله درخت اقامه کند؟ می بینید دستورهای سنگینی را که کمل دارند، وقتی ما می شنویم و می خواهیم آن را در ظرف زمانی جای دهیم، برای ذهن ما استیحاش ادراکی پیش می آید، اگر چه پاسخش برای کسانی که اهلش هستند، روشن است، اما برای ما که نتوانستیم از عهده ی این امور برآییم، سخت است. در جای خود مضبوط است که روز در شب و شب در روز داخل می شود و هر کدام که اصل باشد دیگری به حساب آن اصل می آید و محاسبه می شود.(۱۵) @mohamad_hosein_tabatabaei

□○شرح کامل بیتی از غزل عرشی جناب حافظ○□ ○به می سجاده رنگین کن گرت پیر مغان گوید ○که سالک بی‌خبر نبود ز راه و رسم منزل‌ها. □اینجا کاملاً معنویت حافظ آشکار است نمی‌دانم کسانی که حافظ را مادی گرا می‌دانند چرا چشمشان را به روی حقایق می‌بندند. □پیر مغان کیست؟ پیر مغان انسان کامل است انسان راه رفته است ولّی خداست انسان کامل راه و رسم منزل‌ها را می‌شناسد. دشواری و صعب العبوری راه را حافظ گفت که بیابان‌ها و دریاها در پیش است و عبور از این بیابان و با این قافله عبور کردن و از کثرت به وحدت رفتن راه درازی است بدون پیر راه که هدایت کند تو را وبدون هادی نمی‌شود رفت. پیر راه لازم است □پیر مغان اشاره به انسان کامل و انسان کامل هم همیشه در این عالم هست. اگر چه ما نشناسیم شما فکر نکنید این عالم بدون انسان کامل میسر است و اگر انسان کامل وجود نداشته باشد اصلاً این عالم وجود ندارد. یک لحظه، حجت همیشه در این عالم است و اون حجت بالغه و کامله خداوند همان پیر راه است. این انسان کامل گاهی مظهر انسان کامل است و گاهی خود انسان کامل. در هر حال حجت بالغه خداوند است که همیشه هست می‌گوید اگر او به تو دستور می‌دهد حتی سجاده‌ات را به می رنگین کن، بهانه نگیر نگو به عقل من چنین نمی‌رسد باید تسلیم دستور حجت خدا باشی اگر اون حجت بالغه به تو گفت، دستورش را بشنو اینجا راهنما را حافظ لازم می‌داند در طی طریق معرفت طی طریق معرفت بدون راهنما نمی‌شود. اتفاقاً یکی از اختلاف‌هایی که بین عارفان و فیلسوفان هست همین جاست. حافظ اینجا به عنوان عارف سخن می‌گوید. یک فیلسوف می‌گوید من تا اونجایی که عقلم می‌رسد می‌روم و هیچ احتیاجی به هادی (انسان کامل) ندارم و عقل من هادی من است اما البته عقل کامل خودش هادی است اون مرشد است اگر عقل کامل باشد و عقل کامل مال اولیا است نه عقل هردنبیل دنیوی ما را به جایی نمی‌رساند. حافظ هادی را لازم می‌داند و اینجا اشاره به چند مطلب است : #لزوم_نبوت #لزوم_امامت □یعنی انسان کامل همیشه در عالم لازم است و اگر لازم نبود خدا انبیا و اولیا را نمی‌فرستاد چرا خدا انبیا و اولیا را فرستاده؟ □خب عقل بهشون داده بوده بروند. دیگر حافظ می‌گوید: اگر پیر مغان در این راه سخت به تو گفت به می سجاده رنگین کن تو رنگین کن و نگران نباش که سالک بی‌خبر نبود ز راه و رسم منزل‌ها. □سالک کیست؟ اینجا سالک سالک راه حق است اون کسی است که راه را پیموده سالک کسی است که سلوک کرده است این راه را رفته پیچ و خم‌ این راه را می‌داند نشیب و فراز این راه را می‌داند. شب و روز راه را می‌داند، بلندی و پستی راه را می‌داند، مشکلات راه کجاست، این‌ها را می‌داند و به تو می‌گوید از این راه برو. □اینجا حافظ راهنمای کامل را لازم می‌داند. البته گاهی هم گفته شده که حافظ خودش مرشد معینی نداشته و یا اشاره نکرده و یا اویسی بوده و اویسی بودن هم معنی‌اش این نیست که به انسان کامل دسترسی ندارد در عالم معنی دسترسی دارد بلاخره بدون دسترسی به انسان کامل ممکن نیست و یکی در ظاهر دسترسی دارد و یکی کسی که در باطن دسترسی دارد. هر چه بوده حافظ اویسی یا قلندری در اینجا می‌گوید بدون انسان کامل و راهنما که ولّی خدا باشد این راه رفتن سخت است و گاهی انسان از طریق باطن اتصال دارد خب داشته باشد اشکال ندارد. این می انگوری که پیر مغان نمی‌خواهد راه و رسم منزل‌ها که نمی‌خواهد. این صراحت حافظ است کسانی که حافظ را مادی می‌گویند چگونه چشمشان را به روی حقیقت می‌بندد و اونها می‌گویند شما تأویل می‌کنید نه آن‌ها تأویل می‌کنند. □سالک هم راه دارد و هم رسم دارد، هم کیفیت راه رفتنش معلوم است که کجا بروی، کجا بنشینی، کجا استراحت کنی، چقدر راه بروی، اینها را باید هادی راه بگوید حالا ممکن است شما از طریق باطن اتصال داشته باشی با یک مقام معنوی. □استاد نتیجه می‌گیریم که حافظ می‌گوید نترس و اطاعت کن از اون انسان کاملی که تو را راهنمایی می‌کند پیر راه شرط طریق است. ○قطع این مرحله بی‌همرهی خضر مکن ○ظلمات است بترس از خطر گمراهی ○به کوی عشق منه بی‌دلیل راه قدم ○که من به خویش نمودم صد اهتمام و نشد #همش_معرفت_است. □به قول #علامه_طباطبایی این غزل فاتحه الکتاب ابیات حافظ است. می انگوری که صداهتمام نمی‌خواهد . علامه طباطبایی شرحی دارد به می سجاده رنگین کن می را اینجا شریعت گرفته و می‌گوید عبادت خشک فایده ندارد می همان عبادت است وطراوت است و همان عشق است. □یعنی عبادت خشک و خالی فایده ندارد. یعنی اگر سالک بگوید به می سجاده رنگین کن خبر دارد و یک مصلحتی می‌داند تو باید حرف او را گوش کنی نیابد به رأی خودت عمل کنی اینجا عمل به رأی نیست، جای قیاس نیست اینجا باید به حرف انسان کامل توجه کنی. #حکیم_دینانی @mohamad_hosein_tabatabaei

□●استاد فاطمی نیا: دستورالعمل برای ایام اخر ماه شعبان●□ □این ایام باقی مانده از ماه شعبان را خیلی غنیمت بشمارید؛ این روزها بسیار حساس است و باید قدر بدانیم ، سعی کنیم با آمادگی کامل وارد ماه رمضان، ماه مهمانی خدا، شویم! □حدیثی از امام رضا(علیه السلام)واردشده است که بسیار پراسرار است وحساسیت ماه شعبان را نشان میدهد. □کسی درماه شعبان خدمت امام رضا علیه السلام شرفیاب شد و از حضرت تقاضای عملی را کرد که در ماه شعبان انجام دهد. حضرت به آن شخص میفرمایند:" در ماه شعبان به خدا عرضه دار و بگو خدایا اگر در این روزهای گذشته از شعبان مرا نیامرزیده ای ، در روزهای باقیمانده از آن بیامرز" □در این ایام باقی مانده خیلی چیزها میتوان کسب کرد! @mohamad_hosein_tabatabaei

□○عارف بالله مرحوم حاج اسماعیل دولابی○□ □○خوب است آدم فرمانبر باشد و حواسش هم باشد که دارد فرمان می‎برد. □○علم و ثروت و مقام و ... تعیّنات انسان است و باید دنبال انسان بیاید، نه اینکه انسان به دنبال آنها برود. شرافت متعلّق به خود انسان است، نه اینکه انسان شرافتش را از تعیّناتش بگیرد. کسی که دنباله‎روی تعیّناتش باشد، هیچ رشد نخواهد داشت. □○مصباح الهدی - تألیف استاد مهدی طیّب○□ @mohamad_hosein_tabatabaei

□○ #انتظار_فرج قسمت ۱○□ □امام زمان حقیقتی است که تمام هستی را از خودش پر کرده است و حیات هرچیزی به اوست. ظهور و انتظار و فرج حقیقت امام زمان با ظهور امام زمانی که محدود به بدن عنصری و نفس جزئی می‌باشد متفاوت است. عوام الناس به دنبال این امام زمان و در واقع این بدن و نفس جزئی هستند لکن خواص به دنبال حقیقت و نورانیت امام زمانند. برخی به دنبال شأن صاحب العصری حضرت هستند که به وجهی یعنی او مصاحب عصر است و در متن عصر و زمان حضور دارد تا زمانی که در بعدی از زمان و مکان ظهور بفرمایند. اما خواص به دنبال شأن امام عصری و امام زمانی حضرتند که در این شأن آن جناب فوق زمان و فوق عصر است یا بدنبال بقیة‌الله الاعظم هستند که این لقب حضرت اشاره به مظهریت الله تبارک و تعالی در بین ماسوی الله را دارد یعنی او خلیفه‌ی حق متعال در ایجاد و افاضه‌ی فیض وجود به موجودات است. امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود اگر من را اینگونه نشناسید که «مَعرِفَتِی بِالنُّورَانِیَّةِ مَعرِفَةُ اللهِ عَزَّوَجَلَّ وَ مَعرِفَةُ اللهِ عَزَّوَجَلَّ مَعرِفَتِی بِالنُّورَانِیَّةِ»، به معرفت امام راه پیدا نکرده‌اید و امام را نشناخته‌اید و هرکس ما را اینگونه نشناسد «فَهُوَ شَاکُّ وَ مَرتَابٌ وَ هُوَ کافِرٌ»! مطلب خیلی عمیق است... انسان اگر امامش را نشناسد سر از کفر درخواهد آورد. □ظهور و انتظار معنای متفاوتی دارد. یک وقتی است که مراد ما از امام زمان، امامِ محدود و مقید به یک نفس و بدن جزئی است که هم اکنون آن حضرت در کره‌ی زمین زندگی می‌کند. اگر فقط و صرفا به دنبال این باشیم که او ظهور کند و منتظر آن فرج آفاقی باشیم و به دنبال ملاقات آن نفس نفیس محدود جزئی باشیم ممکن است حتی برای ما بعد و دوری پیش بیاید، چرا که این نوع از انتظار نقد نیست، نسیه است و برای کسی که ظرفیت و معرفت درست از ملاقات یا انتظار را نداشته باشد بعد و دوری می‌آورد. این نگرش حاکی از عدم رشد و تکامل است، معنای این انتظار این است که تا آن حضرت به آن شکلی که در ذهن خیلی‌ها نقش بسته ظهور نکند، ما فایده‌ی چندانی نمی‌بریم و همه‌ی فایده ها به زمانی محدود می‌شود که ایشان با جسم ظاهریشان ظهور کنند، این نسیه است. اما نه، اگر به دنبال نَفَس رحمانی باشیم، دنبال یک حقیقتی هستیم که این آقای دارای بدن جزئی، صاحب آن حقیقت است. اگر دنبال آن حقیقت باشیم، لحظه‌ای انتظار از من و شما برداشته نمی‌شود و این معنای این سخن است که «افضل الاعمال انتظار الفرج». چرا؟ چون اگر نگاه ما اینگونه باشد، معتقدیم که آقایی داریم که بی‌نهایت کمالات دارد و لحظه به لحظه می‌تواند به ما افاضه‌ی فیض کند و این دیگر نسیه نیست، نقد نقد است. □فرج یعنی چه؟ فرمود فرج ما فرج شماست... شما به دنبال فرج امام زمانی؟! ایشان که فرجش تحقق پیدا کرده است... او هستی را از خودش پر کرده است. تو به دنبال چه هستی؟! چه فرجی؟! دنبال فرج خودت باش. فرج خودت متحقق نمی‌شود مگر اینکه به محضر امام زمان برسی البته نه به محضر بدن جزئی و مبارک آن حضرت، هرچند خوشا به حال کسی که آن نور نیر را ملاقات کند که سعادتی است عظما؛ چون کسی آن بدن جزئی را ببیند طهارت حاصل می‌کند و ملاقات این جسم جزئی حضرت برکات خاصی هم دارد با اینحال اگر کسی امام شناس نباشد او را به آنجا راه نمی‌دهند. اگر هم راه بدهند چه فایده‌ای دارد؟ مگر آنهایی که راه پیدا کردند امام را شهید نکردند؟ مگر آنهایی که در کربلا در مقابل اباعبدالله الحسین علیه السلام صف کشیدند بدن جزئی امام را ندیدند؟! بدن ایشان که کل نیست، حقیقتش کل است. مگر امام را نکشتند؟! مگر دختر اشعث همسر امام حسن مجتبی علیه السلام نبود؟! دیگر در بحث رویت و مشاهده و دیدن امام از این بالاتر می‌خواهید؟! نَفَس ظاهری حضرت به نَفَس این خانم می‌خورد! چه شد؟ چه طرفی بست؟! خودش می‌گفت که ما با نور ایشان زندگی می‌کردیم! آخرش چه کردی؟! ام فضل یا بهتر است بگوییم ام رذل همسر امام جواد علیه السلام با دیدن حضرت به چه کمالی رسید که من و شما به دنبال اذکار و چله ها هستیم تا جسم مبارک ایشان را ببینیم؟! به جان تک تک شما قسم اینجا که نشسته‌ام دارم با خجالت نام ایشان را می‌برم! بعد بروم به دنبال ایشان که ایشان را ببینم؟! بعد فرضاً رفتم و ایشان را هم دیدم، آنگاه چه بگویم؟! بگویم شیعه‌ی خیلی خاصی بودم؟! سلمان بودم؟ ابوذر بودم؟ آیت الله بهجت بودم؟ علامه حسن‌زاده بودم؟! چه بودم؟! به خدا آنهایی که اینگونه هستند در حضور ائمه‌ی اطهار علیهم السلام ذوب می‌شوند! خدا می‌داند که ما از باطن‌های ایشان خبر نداریم...  علی بن مهزیار، عالم فقیه، کسی که امام حسن عسگری علیه السلام را دیده است، انسان بزرگی که بیست سال به شوق حضرت با پای پیاده مکه رفت تا شاید حضرت را زیارت کند وقتی توفیق تشرف یافت تا آخر عمرش سر به بیابان گذاشت و مجنون و آشفته شد... #ح_م

#استادصمدی_آملی #شرح_دعای_ابوحمزه_ثمالی □چگونه میشود یک نفر مثل اویس قرن، شب تا به صبح بایستد،؟ آیا دچار عارضه ی کمر درد نگردیده؟ یقینا پس از اذان صبح و ادای نماز واجب شرعی اش نیز مقید بوده تا در بین الطلوعین نخوابد، چون بین الطلوعین وقت خواب نیست، کسانی که اهلش هستند بین الطلوعین را وقت شکار می دانند. شب تا به صبح وقت سفر است، مثل شکارچی که تفنگ به دست میگیرد به صحرا و جنگل می رود، این مسیر رفتن او از منزل تا به صحرا و کوه و دشت، ساعت ها وقت می گیرد، ولی برای یک لحظه، در یک وقت حساس، وقتی شکاری را می بیند، می زند، شاید شکار در یک دقیقه، انجام گرفته باشد، اما مسیر رفتن به محل شکارگاه ساعت ها وقت گرفته است(۱۶) @mohamad_hosein_tabatabaei

آیات 1-6 ، آل عمران ، قسمت اول بخش دوم ● ((تنزيل )) بر تدريج نزول دلالت دارد نَزَّلَ عَلَيْك الْكِتَب بِالْحَقِّ مُصدِّقاً لِّمَا بَينَ يَدَيْهِ در سابق گفتيم : كلمه ((تنزيل )) بر تدريج دلالت دارد، همچنان كه كلمه ((انزال )) بر نزول يكپارچه دلالت مى كند. ممكن است شما به گفته ما خرده گرفته و بگوييد: همه جا كلمه ((تنزيل )) به معناى نزول تدريجى نيست ، به شهادت اينكه در آيه :((لو لا نزل عليه القرآن جمله واحده )) مى بينيم كه مشركين صريحا اعتراض مى كنند كه چرا قرآن يكپارچه بر آن جناب نازل نشده ، پس تنزيل در اين آيه به معناى نزول دفعى است ، نه تدريجى . و در آيه : ((ان ينزل علينا مائده )) كه حواريين عيسى (عليه السلام ) از آنجناب تقاضا مى كنند تا مائده اى از آسمان برايشان فرستاده شود نيز به اين معنا است ، چون معلوم است نزول مائده دفعى بوده نه تدريجى ، و در آيه شريفه ((لو لا نزل عليه آيه )) كه كلمه ((تنزيل )) در نزول دفعى يك آيه استعمال شده از اين جهت بوده كه يك آيه اگر نازل شود دفعتا مى شود نه به تدريج ، و اگر در آيه ((قل ان اللّه قادر على ان ينزل آيه )) كلمه ((تنزيل )) ظهور در نزول دفعى دارد نه تدريجى ، باز به خاطر اين است كه پاسخ از سؤال جمله قبلى است كه مى گفتند: ((لو لا نزل عليه آيه )). ترجمه تفسير الميزان جلد 3 صفحه : 7 و به همين جهت بعضى از مفسرين گفته اند: بهتر آنست كه بگوئيم معناى ((نزل عليك الكتاب )) انزال بعد از انزال و به عبارت ديگر انزال دفعى است تا اين اشكال وارد نشود. ليكن ما در پاسخ مى گوييم : اينكه گفتيم تنزيل به معناى نزول تدريجى است ، لازمه اش اين نيست كه بين نزول يك آيه و آيه ديگر زمان قابل توجهى فاصله شده باشد. توضيح اينكه : هر مركبى را از چند جزء تركيب يافته در نظر بگيريم ، وجودش يك نسبت به مجموع و كل اجزا دارد، و يك نسبت به وجود تك تك اجزاى خود، اگر نسبتى را كه به كل اجزا دارد در نظر بگيريم موجود واحدى خواهد بود، موجودى كه نه تدريج مى پذيرد و نه تقسيم ، و اگر نسبتى را كه وجود آن با وجود تك تك اجزايش دارد در نظر بگيريم البته يك چيز، چند چيز خواهد بود، و تدريج هم مى پذيرد، همچنان كه مى بينيم قرآن كريم فرود آمدن باران را هم به ((انزال )) تعبير كرده و هم به ((تنزيل ))، چنانكه فرموده : ((انزل من السماء ماء))، و هم فرموده : ((و هو الذى ينزل الغيث )). در تعبير اول نسبت وجود باران با سراسر اجزاى آن در نظر گرفته شده و در نتيجه يك امر اعتبار شده ، و در تعبير دوم نسبت وجود باران با اجزاى آن كه يكى پس از ديگرى فرود مى آيد در نظر گرفته شده ، و قهرا يك امر تدريجى اعتبار شده است . پس منظور از نازل شدن ((تدريجى )) قرآن ، اين نيست كه بين نزول يك جزء و جزء ديگر، زمانى طولانى فاصله شده باشد و آياتى كه به عنوان نقض و اشكال ذكر شد، گفتار ما را نقض نمى كند، براى اينكه منظور از نزول قرآن ((جملة واحدة )) در آيه 32 سوره فرقان اين است كه خوب بود اجزاى قرآن بدون وقفه ، و پشت سرهم نازل شود، چنان كه آيات يك واقعه ، پشت سر هم نازل مى شده ، بدون اينكه فاصله زيادى ميان آنها افتاده باشد و اين نوع نزول هم نزول تدريجى است . ترجمه تفسير الميزان جلد 3 صفحه : 8 پس آيه نامبرده گفتار ما را نقض نمى كند و همچنين ساير آياتى كه به عنوان نقض ذكر كردند، هيچ يك نقض نيست (داستان مائده نيز ناقض ‍ نيست ، براى اينكه نزول آن هم به تدريج است ، اول بايد سفره را انداخت بعد نان و سپس خورش را در آن نهاد ((مترجم ))) و با اين بيان ، جواب از بقيه آياتى كه ذكر شده بود روشن مى شود. و اما اينكه بعضى براى دفع نقض نامبرده گفته اند كه : بهتر آنست بگوييم معناى ((نزل عليك الكتاب )) انزال بعد از انزال و به عبارت ديگر انزال دفعى است علاوه بر اينكه صرف استحسانى است كه به هيچ وجه نبايد در استعمال لغت ها راه يابد، نقض هاى نامبرده را جواب نمى گويد، براى اينكه انزال بعد از انزال نيز تنزيل است ، يعنى نزول تدريجى است ، و بايد از آن به تنزيل تعبير كرد پس اين سؤال باقى است كه چرا فرمود: ((لو لا نزل عليه القرآن جملة واحده )) و يا فرمود: ((ان ينزل علينا مائدة )) و يا ((لو لا نزل عليه ...)). #تفسیر_المیزان #سوره_آل_عمران #علامه_طباطبایی_ره 🔹🔶🔸🔷🔹🔶🔸🔷🔹🔶🔸 🔹💠کانال کیش,مهر💠🔹 🔺درمحضرعلامه طباطبایی ره🔺 ▶️: https://telegram.me/mohamad_hosein_tabatabaei

□●ماه شعبان ‌المعظّم، ماه رسول الله، ماه مناجاتِ شعبانیه و صلوات شعبانیه، ماه خلوت‌های عاشقانه‌ی عارفان، رو به انقضاء است. از نیمه‌ی این ماه عبور کرده‌ایم و به دهه‌ی آخر این ماه وارد شده‌ایم. □●از این ماه که لحظات بسیار گران‌بهایی داشت؛ هنوز به لطف خدا چند روزی باقی است. ساعات و آناتِ شب و روزِ این ماه لطافت فوق‌العاده‌ای دارد و کسانی که اهلِ مراقبه‌های عبادی و خلوت‌های انس و مناجاتند؛ طعمِ شیرینِ این لحظات و آنات را با ذائقه‌ی جانشان ادراک کرده‌اند و می‌کنند. □●ماهِ شعبان ‌المعظّم که ماهِ تحلیه و آراستن وجود خویش است به همه‌ی آنچه جنبه‌ی خدایی و الهی دارد؛ فرصت مغتنمی برای آماده شدن برای ورود به شهر ‌الله و ضیافة ‌الله، ماهِ مبارکِ رمضان است. □●إن‌شاء‌الله عزیزان از فرصت‌های گران‌بهای ماه رجب برای تخلیه، و فرصت‌های ارزشمند این ماه برای تحلیه، بهره‌ی کافی برده باشند که نزدیک شدنِ ماه رمضانُ المبارک برای آنها توأم با وجد و نشاطی حاکی از آمادگی برای ورود به آن باشد. اگر هم خدای ناکرده کم‌توجّهی و کم‌بهره‌بردنی در روزهای گذشته‌ی این ماه بوده است؛ چند روزِ باقی را مغتنم بدانیم و سعی کنیم خلوت‌های عبادی و معنوی بیشتری داشته باشیم و استعداد و آمادگیِ ورود به شهر الله را در ایّام باقی‌مانده‌ی شعبان ‌المعظّم تهیّه و فراهم کنیم تا با شایستگی و نه با شرمندگی، وارد ماه مبارک رمضان شویم. □●استاد مهدی طيب - جلسه ٢٢ تير ٩١ #ماه_شعبان●□ @mohamad_hosein_tabatabaei