■●استاد علی صفایی حائری●■ #تنهایی تنهایى براى آنهایى وحشت زاست که در راه نیستند. آنها که بر روى مرز راه رفته اند و با قانون هاى حاکم بر هستى هماهنگ اند از تنهایى نمى ترسند. آنها که در راهند و در مسیر اطاعت هستند، با اللَّه همراهند(۱) و از حمایت او برخوردار. و کسى که با او شد و او را یافت، چیزى از دست نداده و کم ندارد.(۲) (۱)- انَّ اللَّه مَعَ الَّذینَ اتَقَوا.( نحل، ۱۲۸) مَنْ کانَ للَّه کانَ اللَّهُ لَه ...(بحار، ج ۸۲، ص ۳۱۹) (۲)- ماذا فَقَدَ مَنْ وَجَدَک وَ ماذا وَجَد مَنْ فَقَدَک...(مفاتیح الجنان، دعاى #عرفه) ■●مسئولیت و سازندگى، ص ۳۲۳●■ @mohamad_hosein_tabatabaei

☑️⁠من بخواهم یا نخواهم تنها هستم ▪️انسان‌های هوشمند تنهایی خود را #درک می‌کنند و سهمناک‌ترین وجهه‌ی زندگی انسان تنهایی‌اش است. انسان بالذات تنهاست. تنهایی این است که علی‌الاطلاق هیچ کس "من" را نداند. جز خداوند هیچ کس "من" را نمی‌داند و به همین جهت می‌توانیم به #خداوند متوکل باشیم. هیچ کس در عالم، #ذات "من" را نمی‌‌داند، و تنها خداوند می‌داند. هیچ کس "من" را نمی‌داند، حتی خودم خودم را نمی‌دانم. ▪️چرا خودم را تنها می‌بینم؟ انسان در لحظه‌ای که تصمیم جدی می‌گیرد تنها است. هیچ کس تا تصمیم نگیرد، تنهایی خود را نمی‌فهمد. در تصمیم جدی، خود "من" بایستی تصمیم بگیرم. تصمیم از تنهایی انسان است. ▪️افرادی که مقلدانه فعلی را انجام می‌دهند، آن تصمیم نیست. در تصمیم جدی، تنهایی خودم را می‌فهمم. وقتی تصمیم می‌گیرم، خود "من" تصمیم می‌گیرم و هیچ کس نیست و این #تنهایی است. خود تصمیم مهم است و لحظه تصمیم تنهایی است نه لوازم آن، چون خود "من" هستم که تصمیم می‌گیرم. در لحظه تصمیم از مُتعلقات صرف‌نظر می‌کنیم، مُتعلقات اسباب بر تصمیم هستند و لحظه‌ی تصمیم منم. منم که #تصمیم می‌گیرم. ◾️غلامحسین ابراهیمی #دینانی متن از کتاب «من و جز من»◾️ @mohamad_hosein_tabatabaei