#شرح_دروس_معرفت_نفس □وقتی این چهار #عادتِ شاخص #لجن_خوری؛ #زیبائی_طلبی؛ #لاشخوری و #شهوت_پرستی را با تمام #شئون گوناگون این چهار #صفت غیر انسانی به نام #صفات_حیوانی، و با تمام مراتبش از خود دور بفرمایید، این می شود #تولد_ثانی شما، می شود #ولادت_دوم، می شود #خروج_از_عادت! □این، از عادت به در آمدن است، این، از عادت بیرون آمدن است. با این خروج از عادت حالا به #نظام_هستی بپردازید، ببینید چه زیباست، و انسان فکر نمی کند که عالَم فقط برای همین #رفعِ شهوت_هست ... یا تمام عالم دست به دست هم داده اند که برای من #زیبایی ظاهری بیافرینند که من فقط از زیبایی های ظاهری ام برای امور #حیوانی ام بهره بگیرم! اینطوری نخیر! □وقتی از صفاتِ حیوانی درآمدیم و به حیاتِ انسانی رسیدیم می بینیم عجب! عالَم چیز دیگری بود؛ مثل اینکه عالَم غذا و سفره ی چیده شده برای #عقل ما بود... □می خواهید به حیاتِ طیبۀ انسانی راه یابید؟ راهش این است که #محییِ_عظمِ_رمیم باشید، صفاتِ حیوانی را در خود خُرد کنید، له کنید، یعنی #صفات_حیوانی میرانده شود، از میته بودنِ حیوانی بدر آئید. □تا می رسد به اینجا که اگر جنابِ عارف بخواهد به حقیقت، سرّ #اسمِ_محییِ_عزمِ_رمیم را مسّ کند (نه اینطور که شبانه روز #تسبیح به دست بگوید و عدد اسم محیی را یاد بگیرد و یا محیی یا محیی بگوید، که البته این نیز خوب است)، باید حقیقتا خود را به حیاتِ انسانی زنده کند. □اگر حقیقتا به شهوت های حیوانی تن در ندهد (غیر از حد مجاز)، معلوم است که در حالِ مسّ اسمِ شریفِ #محیی است. □اگر کسی لجن خوری، زیبائی طلبی، لاشخوری و شهوت پرستی را از خود دور کند و #حقایق زیبای ایمانی را و اسرارِ وجودیِ عالَم را به خود تلبُّس کند که آن حقایق را پیدا کند، در حال یافتن و چشیدن و مسّ اسم شریف محیی است. □در مقابل لجن خوری #حلال_خوری کند نه #حرام_خوری. حرام خوری را به انحای گوناگونش از خود دور کند، فقط مالِ حرام مطرح نیست؛ □چشمی که به زنِ نامحرم نگاه می کند حرام خور است، گوشی که صدایِ ناهنجار می شنود حرام خور است، لامسه ای که بدن #نامحرم لمس می کند حرام خور است، چون قوۀ #لامسۀ او غذا می خواهد و غذای او مسّ حلال است نه مسّ حرام! و ... ، □این حس ها غذا میخواهند کسی انکارِ نیازشان نمی کند بلکه از راه درست. اگر شخص از امور #حرام دوری کرده و روی بسوی #حلال الهی آورد این شخص در حالِ مسّ اسمِ شریفِ محیی است. □○شرح دروس معرفت نفس استاد صمدی آملی○□ @mohamad_hosein_tabatabaei

▪️آن که در کار حواس و عقل بیندیشد هر یک را جاسوسی در حفظ و بقای شخص می یابد، مثلاً شخص غذا می خواهد، #باصره دیدبانی میکند و تمیز میان غذا و جز آن میدهد ، با بار دادن باصره همینکه دست بدان رسید #لامسه بار نمیدهد که داغ‌ است ، غذای دیگر را بار داده است که معتدل  است تا خواهد به دهان برساند جاسوس دیگر بنام #شامه دربان است و اجازه نمیدهد که بدبو است غذای دیگر را اجازه داده است که بوی مناسب دارد تا به دهان گذاشت در آنجا جاسوس دیگر به نام #ذائقه نشسته است ، و اجازه نمیدهد که بسیار تلخ است ، غذای دیگر را اجازه داد که شایسته است اگر حیوان باشد میخورد ▪️اما اگر انسان باشد یک جاسوس دیگر غیبی بنام #عقل دارد و میگوید: هیچ یک از آن جاسوسها در کار خود خیانت نکرده اند که اجازه داده اند ، این غذا برای تن گوارا است ، ولکن تو انسانی ، شیئیت تو صورت فعلیتی و حقیقتی به نام روح است که این کالبد است و سایه ای از آن ، و این جواسیس همه سدنه او و از شئون اویند، این غذا شبهه ناک است ، غصبی است ، مال یتیم است ، زنهار و دوصد زنهار نخور که برای روحت ناگوار است، این غذای حرام با آن چنان کند که هزاران بار به توان هزاران بار بدتر از خوراک نامناسب با تن. ◾️صد کلمه در معرفت نفس/کلمه ی ۸۳ استاد علامه حسن زاده ی آملی◾️ @mohamad_hosein_tabatabaei