🏴شرحی بر صلوات عرشی جناب ابن عربی بر حضرت امام جعفر بن محمد الصادق علیهما‌السلام 🏴 ■قسمت چهارم■ #ناقِدِ_خَزائِنِ_المَعارفِ_و_العُلوم ■امام صراف گنجینه های معارف و علوم است. نفس امام وعاء و ظرف علوم و معارف بیکران الهی است لذا هر علم صحیحی از این خزینه جاری می‌شود بدین جهت علم امام قسطاس علوم و معارف می‌باشد. امام باقر سلام الله علیه به سلمة بن کهیل و حکم بن عتیبه فرمودند: «شَرِّقا و غَرِّبا لَن تَجِدا عِلماً صَحیحاً إلاّ شَیئاً یَخرُجُ مِن عِندِنا أهلَ البَیتِ». ناقد همان صراف است که سره را از ناسره جدا می‌کند یعنی معارف و علوم استوار و صواب را از علوم ناصواب و غیراستوار تمییز می‌دهد به سبب آنکه جانش خزینه همه معارف الهیه بوده و میزان مستقیم در تشخیص علم صحیح از ناصحیح گردیده است؛ وَزِنُوا بِالْقِسْطَاسِ الْمُسْتَقِيمِ. #مَحتدِ_العقولِ_و_نهایة_الفُهُوم ■محتد مانند منزل اصل و ریشه است. چنانکه ذکر شد، امام اصل همه‌ی علوم و معارف است و تمام عقول جلوات و شئون عقل اویند. عقل امام، عقل کلی است. محتد عقول جزئی بوده و همه مفارقات عقلی و صورتهای علمی و جواهر مجرده شئون و شجون شجره‌ی وجودی او محسوب می‌شوند و نسبتشان با این عقل اول اضافه اشراقیه است فی المثل کَشُعاع الشَّمس بِها و چون عقل کل معدن فهوم و عقول جزئی است لذا نهایت فهم‌ها است و عقول و فهوم جزئی در ادراک حقائق و معارف از مقام و مرتبه آن حضرت نمی‌توانند فراتر روند. هر امام و پیامبری مردم و قوم خودش را به مرتبه خود دعوت کرده است چون هر پیامبر و امامی به وفق استعداد آن قوم مبعوث می‌شود و استعداد قوم نمی‌تواند فراتر از استعداد امام خود باشد. ائمه ما صلوات الله علیهم اجمعین به نهایت عقل و فهم بشری راه یافته اند و بالاتر از این مقام متصور نیست تا کسی را ادعای آن رسد که بدآنجا رود، الطرق مسدود و الطلب مردود... #ح_م