‎‌‌‌‌‌‎‌‎‌‌‌‌‌‎‌ ‎‌─┅═༅𖣔🌺𖣔༅═┅─ #ظهور_و_ #قیام #قسمت1⃣ 🍃طلیعه فرزندم! گویی تو را میبینم هنگامی که نصرت خدا بر تو نازل شده و فرج هموار شده و شکوه و عظمت تو اوج گرفته، پرچمهای سفید و زردی بالای سرت به هنگام گردش تو بین حطیم (میان رکن و مقام) و زمزم به اهتزاز درآمده، دستها پیاپی به عنوان بیعت به سوی تو دراز میشود و دوستان یکی پس از دیگری با تو مصادف میشوند و کارها و گامها با نظم خاصّی در ضمن پیامهای مکرّر پیموده میشود و دستها در کنار حجرالأسود به آستانت سوده میشود. از سوی گروهی که خداوند آنها را با پاکی نطفه و پاکیزگی سرشت، پاک و پاکیزه نموده است، دلهای آنها از آلودگی نفاق پیراسته، قلبهای آنها از تیرگی اختلاف پاکیزه، روح و روانشان برای پذیرش احکام دین آماده، مشتهایشان در برابر تجاوزگران گره کرده، چهرههایشان برای پذیرش حقّ گشاده، دیدگانشان از فضل خدا خیره کننده، به آیین حق گرویده و در راه اهل حقّ گام سپردهاند. چون شالودة کارشان استوار شود و پایههای دعوتشان محکم گردد، با دستیاری آنها همة طبقات مردم، از هر تیره و نژادی به بیعت تو میشتابند و در زیر درختان سر به فلک کشیدة باغی که شاخههای درختانش روی دریاچة طبریّه (در شمال فلسطین) سایه انداخته، دست بیعت با تو میدهند. در این هنگام فجر دولت حقّ میدمد و تاریکی باطل از صحنة گیتی برچیده میشود. آفاق جهان را روشن میسازد، آرامش و صلح را از کران تا کران برقرار میکند، کودکی که در گهواره آرمیده، آرزو میکند که بتواند به سوی تو بشتابد وحشیان صحرا آرزو میکنند که بتوانند به سویت راهی بیابند. اقطار و اکناف جهان سبز و خرّم میشود، چهرة دنیا خندان و قلّههای شرف و عظمت، از تو شاداب و خرامان میگردد. شالودة حقّ استوار میگردد و فراریهای احکام دین به آشیانههای خود باز میگردد، ابرهای پیروزی، باران نصرت را سیلآسا بر تو فرو میریزد. دشمنانت خوار و زبون و دوستانت عزیز و پیروز میشوند. در روی زمین از ستمگران جنایتگر و منکران طغیانگر و دشمنان تجاوزگر و مخالفان عنادگر، احدی  باقی نمیماند: [هر کس به خدا توکّل کند، خداوند او را بس است. خداوند امر خود را به پایان میرساند، که خداوند برای هر چیزی اندازهای مقرّر نموده است]». خطاب امام حسن عسکری(ع) به فرزند بزرگوارشان، حضرت صاحب الزّمان(عج).1 #📚پی نوشتها 1. سورة طلاق، آیة 3. #اللّهمَّ‌عَجِّلْ‌لِوَلِیِّڪَ‌الفَرَج

‎‌‌‌‌‌‎‌‎‌‌‌‌‌‎‌ ‎‌─┅═༅𖣔🌺𖣔༅═┅─ #ظهور_و_ #قیام #قسمت2⃣ 🍃مقدّمه بحث دربارة ظهور و قیام امام زمان(ع) یکی از موضوعات بسیار جذّاب و امیدبخش برای مسلمانان، بلکه برای همة مستضعفان جهان است، در این باره روایات بسیاری از پیامبر اکرم(ص) و ائمة اطهار(ع) نقل شده‌اند که شامل تمام دقایق و وقایع پیش از ظهور و زمان ظهور و قیام آن سرور عزیز و منجی موعود است پیش از این در مجموعه‌هایی مجزّا مانند «آخرالزّمان در آینة روایات»، «شیعه در عصر غیبت»، «تکالیف منتظران» روایاتی را پس از دسته بندی، تقدیم دوستدارن خاندان رسول الله(ص) کردیم که همگی حکایت کنندة اوضاع نابسامان و بحران‌های فراگیر در همة اجزای عالم و روابط انسانی قبل از ظهور هستند که پس از مطالعة آنها قلب هر مسلمان و بلکه هر انسان عدالت‌جوی منصفی از این همه پریشانی و آشفتگی به درد می‌آید و به طور ناخودآگاه آه جانسوز از نهاد خود سر می‌دهد. امّا کتاب حاضر «بشارت به ظهور مبارک مصلح عالم» قلب آدمی را لبریز از وجد و اشتیاق فراوان برای وصال به آن بی‌نظیر عزیز می‌نماید. ما در این کتاب سعی کرده‌ایم وقایع ظهور را با توجّه به زمان حدوث آنها دسته‌بندی و تقدیم شما عزیزان خواننده نماییم که امیدواریم مورد قبول طبع حضرت مهدی(عج) و استفادة شما عزیزان منتظر واقع شود. ان‌شاءالله. ابتدای کتاب را با حدیث زیبایی از زبان مبارک حضرت امیرالمؤمنین، علی(ع) که شاهد بسیار خوبی برای آنچه گفته شد، می‌باشد، آغاز می‌کنیم. ایشان فرمودند: «إذا نادی مُنادٍ مِنَ السَّماءِ أَنَّ الحَقَّ فی آلِ مُحَمَّدٍ، فَعِندَ ذلِکَ یَظهَرُ المَهدِیُّ عَلی اَفواهُ النّاسِ، وَ یُشرَبُونَ حُبَّهُ، وَ لا یَکُونَ لَهُم ذِکرٌ غَیرَهُ؛ هنگامیکه منادی آسمانی ندا میکند که: حق با آلمحمّد(ص) است، نام حضرت مهدی(ع) بر سرِ زبانها میافتد و دلها مالامال از محبّت او شود، دیگر مردم را کاری جز عشقبازی با یاد او و نام او نباشد».2 📚پی نوشتها 3. الزام النّاصب، ص 204.

‎‌‌‌‌‌‎‌‎‌‌‌‌‌‎‌ ‎‌─┅═༅𖣔🌺𖣔༅═┅─ #ظهور_و_ #قیام #قسمت1⃣1⃣ 🍃و نیز امیرمؤمنان(ع) فرمودند: «... حَتّی تَقُومَ الحَربُ عَلی ساقٍ، بادِیاً نَواجِذُها مَملُوءَةً أَخلافُها، حُلواً رَضاعُها، عَلقَماً عاقِبَتُها!. أَلا وَ فی غَدٍ، وَ سَیَاتی غَدٌ بِما لا تَعلَمُونَ!. یَاخُذُ الوالی مِن غَیرِها عُمّالَها عَلی مَساوِیءِ أَعمالِها... کَانّی بِهِ قَد نَعَقَ بِالشّامِ وَ فَحَصَ بِرایاتِهِ فی ضَواحی کُوفانَ، فَعَطَفَ إِلَیها عَطفَ الضَّرُؤسِ وَ فَرشَ الأَرضِ بِالرُّؤُسِ. قَد نَغِرَت فاغِرَتُهُ وَ ثَقُلَت فِی الأَرضِ وَظأتُهُ. بَعیدُ الجَولَةِ، عَظیمُ الصَّولَةِ!. وَ اللهِ لَیُشَرِّدَنَّکُم فی أَطرافِ الارضِ حَتّی لا یَبقی مِنکُم إلّاَ القَلیلُ، کَالکُحلِ فِی العَینِ!؛ ... تا هنگامیکه جنگ آغاز شود، چون شیر خشمگین دندان تیز کند، ناگهان شما را فرا گیرد، همانند شتری که با پستانهای پر شیر روی آورد که دوشیدن آن شیرین و فرجام آن بسیار تلخ و ناگوار است. هان بدانید که فردا فردایی که با چیزی که نمیدانید به زودی فرا میرسد فرمانروای آنها عدّهای را از غیر خودشان برای شکنجه و کارهای زشت اجیر کنند... گویی او را با چشم خود میبینم که چون حیوانی در شام نعره میکشد و پرچمهایش را در اطراف کوفه به اهتزاز درمیآورد. پس مانند شتر خشمگین که دوشندة خود را به دندان گزد به آن روی میآورد و زمین را با سرهای کشتگان میپوشاند. دهانش باز، گامهایش سنگین، جولانش وسیع و صولتش عظیم است. به خدا سوگند که شما را در اطراف جهان پراکنده سازد و از شما جز تعدادی اندک همانند سرمهای در چشم باقی نباشد».27 ٭٭٭ همچنین امیرمؤمنان(ع) در وصف حال سرزمین‌های مختلف فرمودند: «اَلا یا وَیلَ لِکُوفانِکُم هذِهِ وَ ما یَحِلُّ فیها مِنَ السُّفیانِیِّ!. یَملِکُ حَریمَکُم، وَ یَذبَحُ أَطفالَکُم، وَ یَهتِکُ نِساءَکُم!. فَکَاَنّی بِهِم قَد قَتَلُوا اَقواماً تَخافُ النّاسُ أَصواتَهُم وَ تَخافٌ شَرَّهُمْ!. ثُمَّ یَاتِی الزَّوراءَ الظّالِمَ أَهلُها، فَیَحُولُ اللهُ بَینَها وَ بَینَ أَهلِها، فَما أَکثَرَ طُغیانُها و أَغلَبَ سُلطانُها!. الا یا وَیلَ بَغدادَ مِنَ الرَّیِ مِن مَوتٍ وَ قَتلٍ وَ خَوفٍ یشمَلُ أَهلَ العِراقِ إذا حَلَّ بَینَهُم السَّیفُ!؛ بدا به حال این کوفة شما، از دست سفیانی، که چه جنایاتی در آن انجام میدهد، به حریم شما تجاوز میکند، کودکان شما را سر میبرد و ناموسهای شما را هتک میکند. گویی آنها را با چشم خود میبینم که مردان برجستهای را کشتهاند که مردم از صدای آنها میترسیدند و از صولت آنها در وحشت بودند. آنگاه متوجّه بغداد میشود که مردمانش بسیار ستمگرند. پس خداوند در میان او و اهل بغداد حایل میشود. . آه، چقدر جنایتگر و طغیانپیشه است. بدا به حال بغداد از ری (تهران) چقدر مرگ و میر و کشت و کشتار و وحشت و اضطراب فراوان میشود و همة مردم عراق را ترس فرا گیرد هنگامی که شمشیر در میان آنها حکمفرما شود».28 📚پی نوشتها 27. نهج البلاغة عبده، ج 2، ص 22؛ منتخب الاثر، ص 441. 28. الزام النّاصب،

‎‌‌‌‌‌‎‌‎‌‌‌‌‌‎‌ ‎‌─┅═༅𖣔🌺𖣔༅═┅─ #ظهور_و_ #قیام #قسمت1⃣1⃣ 🍃و نیز امیرمؤمنان(ع) فرمودند: «... حَتّی تَقُومَ الحَربُ عَلی ساقٍ، بادِیاً نَواجِذُها مَملُوءَةً أَخلافُها، حُلواً رَضاعُها، عَلقَماً عاقِبَتُها!. أَلا وَ فی غَدٍ، وَ سَیَاتی غَدٌ بِما لا تَعلَمُونَ!. یَاخُذُ الوالی مِن غَیرِها عُمّالَها عَلی مَساوِیءِ أَعمالِها... کَانّی بِهِ قَد نَعَقَ بِالشّامِ وَ فَحَصَ بِرایاتِهِ فی ضَواحی کُوفانَ، فَعَطَفَ إِلَیها عَطفَ الضَّرُؤسِ وَ فَرشَ الأَرضِ بِالرُّؤُسِ. قَد نَغِرَت فاغِرَتُهُ وَ ثَقُلَت فِی الأَرضِ وَظأتُهُ. بَعیدُ الجَولَةِ، عَظیمُ الصَّولَةِ!. وَ اللهِ لَیُشَرِّدَنَّکُم فی أَطرافِ الارضِ حَتّی لا یَبقی مِنکُم إلّاَ القَلیلُ، کَالکُحلِ فِی العَینِ!؛ ... تا هنگامیکه جنگ آغاز شود، چون شیر خشمگین دندان تیز کند، ناگهان شما را فرا گیرد، همانند شتری که با پستانهای پر شیر روی آورد که دوشیدن آن شیرین و فرجام آن بسیار تلخ و ناگوار است. هان بدانید که فردا فردایی که با چیزی که نمیدانید به زودی فرا میرسد فرمانروای آنها عدّهای را از غیر خودشان برای شکنجه و کارهای زشت اجیر کنند... گویی او را با چشم خود میبینم که چون حیوانی در شام نعره میکشد و پرچمهایش را در اطراف کوفه به اهتزاز درمیآورد. پس مانند شتر خشمگین که دوشندة خود را به دندان گزد به آن روی میآورد و زمین را با سرهای کشتگان میپوشاند. دهانش باز، گامهایش سنگین، جولانش وسیع و صولتش عظیم است. به خدا سوگند که شما را در اطراف جهان پراکنده سازد و از شما جز تعدادی اندک همانند سرمهای در چشم باقی نباشد».27 ٭٭٭ همچنین امیرمؤمنان(ع) در وصف حال سرزمین‌های مختلف فرمودند: «اَلا یا وَیلَ لِکُوفانِکُم هذِهِ وَ ما یَحِلُّ فیها مِنَ السُّفیانِیِّ!. یَملِکُ حَریمَکُم، وَ یَذبَحُ أَطفالَکُم، وَ یَهتِکُ نِساءَکُم!. فَکَاَنّی بِهِم قَد قَتَلُوا اَقواماً تَخافُ النّاسُ أَصواتَهُم وَ تَخافٌ شَرَّهُمْ!. ثُمَّ یَاتِی الزَّوراءَ الظّالِمَ أَهلُها، فَیَحُولُ اللهُ بَینَها وَ بَینَ أَهلِها، فَما أَکثَرَ طُغیانُها و أَغلَبَ سُلطانُها!. الا یا وَیلَ بَغدادَ مِنَ الرَّیِ مِن مَوتٍ وَ قَتلٍ وَ خَوفٍ یشمَلُ أَهلَ العِراقِ إذا حَلَّ بَینَهُم السَّیفُ!؛ بدا به حال این کوفة شما، از دست سفیانی، که چه جنایاتی در آن انجام میدهد، به حریم شما تجاوز میکند، کودکان شما را سر میبرد و ناموسهای شما را هتک میکند. گویی آنها را با چشم خود میبینم که مردان برجستهای را کشتهاند که مردم از صدای آنها میترسیدند و از صولت آنها در وحشت بودند. آنگاه متوجّه بغداد میشود که مردمانش بسیار ستمگرند. پس خداوند در میان او و اهل بغداد حایل میشود. . آه، چقدر جنایتگر و طغیانپیشه است. بدا به حال بغداد از ری (تهران) چقدر مرگ و میر و کشت و کشتار و وحشت و اضطراب فراوان میشود و همة مردم عراق را ترس فرا گیرد هنگامی که شمشیر در میان آنها حکمفرما شود».28 📚پی نوشتها 27. نهج البلاغة عبده، ج 2، ص 22؛ منتخب الاثر، ص 441. 28. الزام النّاصب، ص 196.