👇قسمت ۳۴👇 🔺تعاریف و مطالب پیرامون اسرائیل، از زبان سمن است، نه اعتقاد نویسنده! کلّاً دانشگاهی مذهبی به نظر می¬آید. مخصوصاً اینکه در ساعات خاصّی از شبانه‌روز، بعضی اماکن را جهت مشاوره مذهبی، تنهایی و خلوت معنوی پیش‌بینی کرده‌ا‌ند. از وقتی وارد این دانشگاه شدم، خیلی جذبم کرد. محیط زیبا و شکیلی دارد و علاوه بر فضای سبز و درختانش، معماری اروپایی مرسوم را ندارد، بلکه مثل بعضـی از اماکن تاریخی، قدری تلاش شده است که رنگ و بوی تاریخ، سنّت‌های مورد احترام و ارزش بشر را هم به خودش بگیرد. وارد اتاقی شدیم که بالایش نوشته بود سرپرست آمار، اتاق کناری هم رئیس منابع انسانی و اتاق روبرویی هم مدیریّت جذب دانشجو . روبروی مردی حدوداً هفتادساله با ریش کاملاً سفید، کلاه مخصوص یهودیان با عینکی بسیار کوچک و قیافه¬ای خندان نشستیم. ما را حسابی تحویل گرفت و خودش از ما پذیرایی کرد. بعد هم در فاصله یک متری ما، یک صندلی گذاشت و نشست. بعد شروع کرد و با زبان انگلیسـی به من گفت: «شما باید خانم سمن از افغانستان باشین! تعریف شما رو خیلی شنیدم و از توانمندی¬های شما کاملاً آگاهم. حتّی رزومه تحصیلی شما در دانشگاه¬های اروپا رو هم دیدم. رشته تخصّصـی شما زبان هست و بسیار علاقمند به زبان فارسی. یا بهتره بگم قندشیرین و شکر¬شکن پارسی! درسته؟» خیلی محترمانه لبخندی زدم و تأیید کردم. خیلی حرف زدیم؛ شاید نیم ساعت با هم گپ زدیم و خندیدیم و چیز یاد گرفتم! تا اینکه گفت: «نمی¬دونم چه مشکلاتی برای شما پیش اومده؛ ینی تا حدودی می¬دونم، امّا تا وقتی جای شما نباشم، نمی¬تونم درک کنم که چقدر زجرآور و ناراحت‌کننده بوده. ما می¬خوایم این اشتباه و خطای دوستان رو جبران کنیم.» با کمی تعجّب گفتم: «جسارتاً از کدوم خطا و اشتباه صحبت می¬کنین؟!» گفت: «از رنج¬هایی که تو اون جزیره متحمّل شدین و وقایع قبلش و بعدش و خلاصه اون مسائل!» گفتم: «آهان، بعله! می¬فرمودین!» گفت: «به ما اجازه جبران بدین. ماهدخت به ما گفت که شما از جنس اون خرابکارها نیستین و شما رو به‌خاطر یه سوءتفاهم به اون شرایط دچار کردن. بگذریم. نمی¬خوام از اشتباهات دوستان بگم. فقط باید خدمت شما عرض کنم که ما آماده جبران هستیم. خودتون بگین! برای جبران لطماتی که از نظر روحی و جسمی دیدین و یا هر لطمه دیگری که دیدین، پیشنهاد خاصّی دارین؟ هر چی که باشه من می¬پذیرم و در حدّ توانم انجام خواهم داد!» لحن و کلام و متانتی که داشت، اجازه نمی¬داد فکر کنم دارد خودش را لوس می¬کند و یا قصد بازارگرمی دارد. شوکّه شدم. فکر نمی¬کردم این چیزها مطرح بشود. قبلاً فکر می¬کردم می¬رویم اروپا گردی و مثلاً خودمان را گم‌و‌گور می‌کنیم که ردّی از ما نداشته باشند، چند ماه دیگر هم به خانه برمی¬گردم و...! پیرمرد ادامه داد: «من هیچ عجله¬ای برای شنیدن جواب و پیشنهاد شما ندارم. چرا که شما ذی¬حق هستین و تصمیم با شماست! حتّی اگه دوست داشته باشین که فکر کنین، به خرج من تو همین شهر تا هر زمانی که دلتون می‌خواد بمونین و فکر کنین. با خیال راحت فکر کنین و جوابتون رو بدین!» یک نگاه به پیرمرد کردم، یک نگاه به سقف، یک نگاه به زمین، یک نگاه به ماهدخت، یک نگاه به گذشته¬ام، یک نگاه به خانواده¬ام، یک نگاه به جوانی و موقعیّت پیشرفتم! با خودم گفتم: «مگه هر که اسرائیل موند و درس خوند و تو بهترین دانشگاه اروپا فرصت مطالعاتی گرفت، آدم بدیه؟ مگه حتماً جاسوس، پست و کثیف می-شه؟ خب نه! پس من چه از این ماهدخت ورپریده کم‌تر دارم که باید به افغانستان برگردم و تو استرس و تهدید دشمن زندگی کنم و مدام خبر بد و خبر کشته شدن دوستان و داداشام و... رو بشنوم؟!» با خودم گفتم: «چند ماه می¬مونم هر چه بادا باد! نهایتش اینه که یا فرار می¬کنم یا می¬مونم و یا می¬میرم. من که دو سه بار تا حدّ مرگ رفتم و برگشتم، این دفعه هم روش! امّا بذار بمونم و یه چیزی یاد بگیرم و بفهمم دنیا چه خبره! چه خبره مدام جهان سوّم، مدام استرس، مدام شرایط بحران، مدام ترور و تروریسم! ولم کن! بذار برای خودم تصمیم بگیرم.» قبلش هم ماهدخت خیلی با من حرف زده بود و از شرایط قبلی زندگی¬ام در کشورم ناامیدم کرده بود. به علاوه اینکه من همه ‌چیزهایی که برایشان تلاش می¬کردم و حفظشان برایم مهم بود را از دست داده بودم؛ از جمله خانواده¬ام، محلّه قدیمی، داداشم، موقعیّت کاری، بابای مهربانم و... حالا برگردم چه بگویم؟ بگویم سلام؟! بگویم سمن هستم؟! بگویم پیدا شدم؟! بگویم ببخشید چند وقت گم‌و‌گور شـدم؟! بگویم کجا بودم؟! چـطوری بـگویم بیایید با مـن طـبیعی باشـید؟! این هم در محلّه قدیمی، سنّتی و جهان سوّمیِ ما که... در همین فکرها بودم که با صدای آن پیرمرد رشته افکارم پاره شد. «سمن! خانم سمن! اینجایین؟!» گفتم: «بله، بله، بفرمایید!» گفت: «دخترم! پیشنهادت چیه؟ اصلاً پیشنهادی داری؟!» خیلی با صلابت، امّا آرام، یک نفس عمیق کشیدم و گفتم: «نه!»

و این نه گفتن، سرشار از احساس بود. مملوّ از آغاز زندگی کاملاً جدید و مدرن و باز شدن دروازه دنیا به زندگی من! وقتی گفتم «نه!»، آن پیرمرد گفت: «مشکلی نیست! پس اجازه بدین من یکی دو تا پیشنهاد مطرح کنم.» گفتم: «بفرمایید.» گفت: «با توجّه به روحیه علمی شما و با عنایت به علاقه شدید شما به زبان فارسی و همچنین توجّه شما به «وضعیّت زنان منطقه» به نظرم می¬رسه شما یا یه فرصت مطالعاتی حدّاقل یه ساله در رشته تحصیلیتون در دانشکده زبان دانشگاه ما مهمونمون باشین؛ یا اینکه حتّی می¬تونین در رشته «مطالعات زنان خاورمیانه» و در «دفتر هماهنگی و مطالعات مباحث زنان افغانستان» و یا «دفتر هماهنگی و مطالعات مباحث زنان ایران» مشغول بشین و از دوره¬های فوق تخصّصـی این دفاتر مشترک استفاده کنین. ضمناً خرج تحصیل، آسایش، خوابگاه و هر چیز دیگری هم که مورد نیازتون باشه، به عهده ماست. حتّی اگه خوابگاه مرکزی ما تو تل¬آویو هم بخواین می¬شه یه کاریش کرد. شما فقط به راحتی تحصیل کنین و روزهای بد گذشته رو فراموش کنین.» من که زیادی ذوق¬زده شده بودم، ناخودآگاه گفتم: «هر چیزی؟!» آن پیرمرد که خیلی حواسش بود و متوجّه بهت¬زدگی من شد، با لبخند گفت: «آره، هر چیزی! حتّی یه همخونه مرد از هر کشور، رنگ و نژادی که بخواین و یا حتّی در صورت نیازِ شما به یه فرزند و یا اینکه نگهداری از یه حیوان و هر چیز دیگه¬ای که مورد نیاز شما باشه!» همخانه مرد؟! سرپرستی از یک بچّه؟! حیوان خانگی؟! تلاش می‌کردم نشان ندهم که الان گیج و مبهوتم و نمی‌دانم چه بگویم! فقط گفتم: «تشکّر!» آن پیرمرد نگاهی به ماهدخت کرد و گفت: «تو چطوری دخترم؟!» ماهدخت گفت: «تشکّر! با وجود سمن، سخاوت همیشگی شما و لطف دانشگاه از این بهتر نمی¬شم! مخصوصاً وقتی در کنار سمن هستم.» پیرمرد لبخندی زد، سری تکان داد و حرفی زد که متوجّه منظورش و نگاهش نشدم. به ماهدخت گفت: «این خیلی خوبه که یکی رو دوست داشته باشیم. به شرطی که نه نقطه ضعفش بشیم و نه نقطه ضعفمون بشه؛ می¬فهمی که؟!» ماهدخت هم سری تکان داد، لبخندی زد و گفت: «دقیقاً! متوجّهم، چشم!» بعد کمی میوه و یک نوشیدنی بسیار خنک سبز رنگ خوردیم؛ نمی¬دانم چه بود، امّا این‌قدر احساس و طعم خوبی داشت که یک بار دیگر هم خوردم و از آن حسابی لذّت بردم! خداحافظی کردیم و از آن اتاق بیرون رفتیم. به اتاق مدیریّت جذب دانشجو رفتیم. آقایی آن‌جا بود و گفت: «تو سیستم، جذب خودکار انجام می¬شه. تا پایان ساعت اداری امروز به دانشکده یا مؤسّسه مورد نظرتون مراجعه کنین.» نه کاغذی، نه پرونده¬ای، نه از این طبقه به آن طبقه رفتنی، نه بداخلاقی، نه صف و انتظار تمام شدن صف و رسیدن نوبت ما و... هیچ‌چیز! فقط گفت دانشکده یا مؤسّسه را انتخاب کن تا جذبت سیستمی بشود. رفتیم و چند دقیقه در محوّطه نشـستیم. کمـی تمـرکز مـی¬خـواستم. خیلی همه‌چیز اُکی و عالی داشت پیش می¬رفت. احساس می¬کردم تازه دارم متولّد می¬شوم. ماهدخت رو به من کرد و گفت: «اینجا باید تصمیم بگیریم! نظرت چیه؟ به رشته خودت ادامه می¬دی یا مطالعات زنان و این حرفا رو دنبال می‌کنی؟» گفتم: «نمی¬دونم ماهدخت! دوتاش وسوسه کننده هست. آرزوی دوتاش رو داشتم. اون پیرمرد حتّی از آرزوی تو دلمم خبر داشت! نظر تو چیه؟» گفت: «میل خودت! امّا اگه می¬خوای پیشرفت کنی و از حمایت مادام¬العمر سازمان¬های بین المللی و حقوق بشری برخوردار بشی، به نظرم هیچ رشته¬ای به پای رشته «حقوق زنان» و یا رشته «مطالعات زنان» این دانشگاه نمی¬رسه. اصلاً بذار این‌جوری بگم: هر زنی که موفّق شده از این دو تا رشته تو اروپا مدرک و تحصیلات بگیره، نونش تو روغن شده و مدام پلّه¬های ترقّی، جوایز جهانی، سفرهای علمی و تورهای میان مدّت اروپایی، آمریکایی و... خلاصه عشق و حال!» گفتم: «این خیلی عالیه! امّا در کشور من جای این فعّالیّت¬ها نیست؛ ینی خیلی هنوز عقبیم و با معیارهای جهانی فاصله داریم. بازار کار تو کشور خودم ندارما...» ماهدخت لبخندی زد و گفت: «دقیقاً! به‌خاطر همین یا اروپا می¬مونی و کار تحقیقاتیت رو دنبال می¬کنی یا به کشورت برمی¬گردی و دفتر نمایندگی حقوق زنان سازمان ملل در کشورت بهت می¬دن و حتّی ارزش، اعتبار و کلاست از رئیس جمهور و رجال سیاسی هم بیش‌تر می¬شه! چطوره؟» گفتم: «والّا چی بگم! راستشو بخوای خیلی علاقه دارم. دوس دارم برای زنان کشورم یه کاری بکنم، مخصوصاً اینکه وضعیّت مظلومیّت زنان کشور من خیلی از چشم دنیا مخفی مونده. دوس دارم یه کاری کنم!» ماهدخت تا این را از من شنید، بلند شد و گفت: «پاشو، درسته! همینه، تشخیصت حرف نداره! از خدام بود همینو ازت بشنوم. پاشو بریم که خیلی کار داریم، کارای ثبت نام، اطّلاع از برنامه¬ها، گرفتن خوابگاه و کلّی کار دیگه. پاشو!» رمان #نه ادامه دارد... @Mohamadrezahadadpour

الان باید بگی ؟ 😐 @Mohamadrezahadadpour

حسین طاهری عزیز🌸

⛔️قابل توجه ادمین‌ها⛔️ #طرح_تخفیف_برای_تبلیغ به مناسبت عید ۱۳ رجب، از الان تا جمعه‌شب ، جهت تبلیغ بنر شما در این کانال، تخفیف ویژه درنظر گرفته شده است. علاقمندان برای رزرو تبلیغ، لطفا به صفحه شخصی مراجعه فرمایند.

#ارسالی_مخاطبین 👇 🌺سلام و عرض ادب🌺 آقای حدادپور عزیز، خواستم بگم درست همین الان، همین ساعت، کتاب محمد2 رو تموم کردم. 🌺خیلیییییی لذت بردم خیلییی .🌺 چون فردا روز ولادته،پس میگم اجرتون با آقا امیرالمومنین علیه‌السلام باشه ان شالله🤲 باهمسرم شروع کردم و محمد یک رو تموم کردیم ،یعنی من میخوندمو ایشون هم گوش میدادند، تا نصفه های محمد 2 بودیم که متوجه شدم دیشب ایشون از من سبقت گرفتن و محمد 2 رو تموم کردند ،☺️ بنده هم برای اینکه جا نمونم امشب یک تنه نشستمو قید خواب شیرین رو زدمو ب خودم قول دادم تا اخرین صفحه بخونم، حمکتش رو نمیدونم، ولی میدونم ،بلاخره تو این ساعت، در چنین شب مهم و بزرگی با خوندن این کتاب، حال عجیب و خوبی بهم دست داد و حسابی فیض بردم. وشماهم خیلی ثواب کردید. اونقدر احساسات بهم غلبه کرد که گفتم ، بهتون این پیام رو برسونم که در جای جای این کتاب ، باخنده هاتون من،خنده کردمو با گریه هاتون واقعا اشک ریختم، قسمت های پایانی، اونجایی که روضه ی امام حسین رو گفتینو شعر خوندین، با تک تک قسمت هاش انگار که تو همون روضه شرکت کرده بودم و انگار که دیگه با چشمهام نمیخوندم ،بلکه با گوشهام این روضه هارو میشنیدمو اشک می‌ریختم😭، خلاصه ی کلام اینکه، قلم توانمندی دارید ،ان شالله هرجا هستید در هرزمینه ی معنوی که باشه، همینقدر پر قدرت ادامه بدید و پیش برید. فقط یک درخواستی ازشما دارم، بی صبرانه و کاملا مشتاق، منتظر کتاب محمد 3 هستم🙏 شبتون بخیر، التماس دعا، یاعلی ✋ 👈 سلام علیکم. بزرگوارید. دلم میخواد فصل سوم مممحمد بنویسم اما باید چند نفر را ببینم و ازشون کسب اجازه کنم. متاسفانه هیچ آدرس و شماره‌ای ازشون ندارم. ولی بچه‌ها دارن پیگیری می‌کنند تا هرطور شده پیداشون کنیم و کسب اجازه کنیم. دعا بفرمایید توفیق بشه بنویسم🌹

😍جشنواره جُک😍 لطفا لطیفه‌های قابل انتشار و یا سوتی‌هایی که جدیدا دادید بفرستید تا منتشر کنم و در ثواب ادخال سرور به قلوب مؤمنین شریک بشیم