eitaa logo
mohamin_jahadi
63 دنبال‌کننده
155 عکس
39 ویدیو
2 فایل
ما را وقف شدگان برای ظهورش بخوانید... 🔰گروه جهادی مُحامین🔰 ⚜بانوان جهادی شهرستان دماوند ⚜ @ketamin :هماهنگی جهت امور مربوط به کتابخانه محامین https://eitaa.com/Mohamin_j
مشاهده در ایتا
دانلود
. . . که آنان را نمی لرزاند و از نبرد و ملول نمی شوند و بر خدا میکنند. نیرومندانی که را برای شان آماده میکنند. استوارانی که هرچه را دارند برای یاری امام زمانشان خرج میکنند و از راه امام زمانشان . دل‌دارانی که رافتشان دوستان را در برمیگیرد و همین دل‌داران در برابر طاغوت تکه های آهن می شوند. اینان ظهور امام زمان، زمینه سازان و یاران راستین امامشان هستند. همان ها که در هر زمانی میدانند باید چه کنند. میدانند هایشان باید در کدام جهت و برای چه هدفی باشد. میدانند قدم هایشان باید مقدمات آمادن امام را مهیا کند. باید این ها را ، باید سعی کنیم یکی از این ها باشیم. یکی از . . . . . .
. . . ، همان چیزی است که آدم را به این می اندازد که قرار است هزار سال در زندگی کند. همان چیزی که را از یاری بازداشت و به هلاکت رساند. همان چیزی که را به خیانت واداشت. طماع هرچه داشته باشد بیشترش را میخواهد، به هرچه برسد بالاترش را میخواهد. طمع است. بنده ی جان شدن، بنده مال شدن، بنده ی مقام شدن. طمع بندگی است و چشم طمع برکندن .* باید از طمع آزاد شویم تا شویم، تا چشمانمان باز شود، تا فرصت ها را ببینیم و قدر بدانیم. و الا آخر راه، است... . * . . . . . .
. . در پاسخ نامه ای كه از  در آن سؤال شده بود چنین فرمود: علت تشریع  این است كه توجه و اقرار به  پروردگار است، و مبارزه با  و بت پرستی، و در پیشگاه پروردگار در نهایت  و نهایت تواضع، و به گناهان و تقاضای  از معاصی گذشته، و نهادن پیشانی بر زمین همه روز برای پروردگار. و نیز هدف این است كه انسان همواره و متذكر باشد، گرد و غبار بر  او ننشیند، و مغرور نشود، خاشع و خاضع باشد، طالب و علاقمند افزونی در مواهب دین و دنیا گردد. علاوه بر این كه مداومت ذکر خداوند در شب و روز كه در پرتو نماز حاصل می‌گردد، سبب می شود كه انسان مولا و مدبر و خالق خود را فراموش نكند، روح و بر او غلبه ننماید. و همین توجه به خداوند و قیام در برابر او، انسان را از باز می دارد. و از انواع  جلوگیری می كند. . . . . .
. آنقدر که اسلام از این مقدسین نما ضربه خورده است، از هیچ قشر دیگر نخورده است. . امام خمینی، منشور روحانیت . . . . .
. . . ما میراث دار دو گران بهاییم، و پیامبر علیهم السلام؛ قرآن صامت و قرآن ناطق. باید همواره به این ریسمان دست داشته باشیم، باید دنباله روی راه باشیم. حتی وقت هایی که زنگار بر دلمان می نشیند، وقت هایی که احساس میکنیم باید به چیزی چنگ بزنیم تا از بین نرویم، تا ایمانمان نابود نشود... باید به این ثروت عظیم پیامبر صل الله علیه و آله، بسپاریم و به راهی برویم که کتاب خدا و عترت، قرآن صامت و قرآن ناطق می گویند...مثل و و و و دیگرانی که وجودشان تشنه ی بود و با قرآن و عترت سیراب شدند... . . . . .
. . . اگرچه امروز از خواران و صدر اسلام همچون عمر سعدها فقط یاد و نام سیاهی باقی مانده اما راه و روش مکارانه شان همچنان فرا روی اسلاف و فرزندان معنوی آنان قرار دارد. اسلامی ایران که از شبیه ترین حرکت ها و قيامها به حرکت (ص) و (ع) است، در برگ برگ دیباچه نیم قرن خود نیز شاهد ظهور و بروز نیرنگبازانی از همان جنس مفسد تاریخ بوده است. این آقازادگان مفسد که تجلی های صدر اسلام هستند، امروز یکی از بزرگترین تهدیدهای اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و فرهنگی انقلاب به شمار می آیند که رویارویی با آنان کاری می طلبد همچون (ع) رویارویی فرصت طلبان مفسد با حقانیت انقلاب اسلامی، در حقیقت همان رویارویی با است. در شیوه و مرام علی بن ابی طالب (ع) هیچ دوست و آشنا و فامیل و هواخواه، نه تنها بر انسان های دیگر ارجحیت ندارد، بلکه به واسطه (ع)، حسنین و فرزندان پیامبر نیز هیچ شغل و منصبی نمی گیرند وافراد براساس تقوا و لیاقت و تدبیر و نظم انتخاب می شوند. در مقابل در شیوه اداره اموی، کافی است بدانی چه چیزی خوشامد و بدآمد رؤسا و کارگزاران حکومتی را در پی خواهد داشت. این ملاکی است که همه قواعد را در شیوه مدیریتی آنان شکل می بخشد. . . ، روزنامه وطن امروز شماره۲۰۰۲ . . . .
. . آنچه که و همه ی شاگردان مکتبش، مانند ، ، و فهمیده ها و طوقانی ها را در سنین پایین، به بالاترین مراتب وجودی رساند، گرایی و طلبی بود. حق‌طلبی هرگز انسان را به وادی محرومیت از مواهب الهی نمی‌کشاند؛ بلکه او را در مسیر استفاده صحیح کامل و همیشگی از نعمت‌های الهی قرار می‌دهد. خداوند حق است و طلب حق، راه رفتن در مسیر الهی است و غیرت حق طلبی آدم را در راه حق حفظ میکند. عقل، این محبوب ترین مخلوق الهی، آن چیزی است خدا با آن پرستیده می شود و بهشت به آن به دست می آید، همان بازویی است که حق را می شناساند و انسان حق طلب را در مسیر حق به حرکت وامیدارد. عقل، این رسول باطنی، همان چیزیست که ارزش و جایگاه انسان را مشخص میکند و انسان را به سعادت می رساند. چه بسیارند انسان هایی که در عین سن کم، عاقل بودند و چه بسیار کسانی که در سنین بالا، دور از عقل. . . . .
مصلحت جویی چیز بدی نیست، اگر به این معنا باشد که خیر را از شر تمیز دهیم و بهتر را انتخاب کنیم. بهتری که به حق نزدیک است و از باطل دور، نه آن بهتری که منافع گذرا یا شخصی را تامین می کند. مصلحت جویی چیز بدی نیست اگر دفع شر بزرگ تری را بکند، نه آن که خودش زمینه ساز شرهای بزرگ شود. مصلحت جویی آدم هایی مثل ، ، و دیگرانی مانند اینها، مصلحتی خلاف حق است، مصلحت جوییِ مقابل حق جویی است. این جور وقت ها آدم ها احتمالا نفع کوچک و گذرایی می برند، اما دوریشان از حق، در نهایت آنها را به ورطه ی نابودی می کشاند. . . . .
. . خیلی وقت ها پشت سر آدم های بزرگ، در پس اتفاقات ، هستند که نامشان کمتر در می آید، یا اصلا مردان و زنانی که شان معلوم نیست، اما وقتی کمی دقیق تر بررسی میکنی، وقتی دنبال های افرادی چون ، ، یا میگردی، میبینی کسی بوده که برای اینها از همه ی بستگی هایش گذشته، کسی بوده که حاضر شده را قربانی هایش کند، کسی که فهمیده چیست و آن را انتخاب کرده و به انتخاب حق جویانه ی عزیزش هم و احترام گذاشته و با آن همراه شده... دنیای پر است از این آدم های خوبی که کمتر می شناسیمشان، پر است ازین ... . . . . . .
. . . گاهی در دوراهی های ، جایی که آدم مانده راهش درست است یا نه...یا اصلا وقت هایی که آدم حواسش نیست دارد به کدام می رود، خداوند چراغی سر راه میکند...چراغی که راه را بر انسان می نماید و مسیر را نشان می دهد... و حتی آدم را به مسیر دعوت میکند. اینجا زمانی است که باید انتخاب کرد، باید حرف حق را با گوش شنید و به راه حق رفت...و گرنه احتمالا انسان دچار و خواهد شد... . . . . .
. گاهی ممکن است یک نفر در ۲۰ سالگی باشد. نه نشاطی، نه امیدی، نه تلاشی در مسیر . اما گاهی هم می شود کسانی در ۶۰، ۷۰ سالگی، مثل یک جوان ۲۰ ساله اند، گر اند و دست از مسیر حق بر نمی دارند. این ها همان هایی هستند که نمی شوند، از هیچ چیزی در راه حق نمی ترسند و اندوهی هم به دلشان راه نمی یابد. این ها کسانی هستند که دست و پایشان را نمی بندد، دلشان به میخ های پست دنیا گیر نمی کند و زرق و برق دنیا حواسشان را از راهی که باید بروند، پرت نمی کند. این ها مشتاقان حق و اند، اما با تمام وجود راضی اند به آنچه خدا برایشان می خواهد و برای آنکه خدا را راضی کنند، تا دم آخر، با بدن پیر، اما با دلی زنده، حق جو و حقیقت طلب هستند. این ها اند، حتی در پیری. . . . . .
خدا میگوید عده ای هستن که هوای دل هایشان را ندارند؛ دل های اینها میشود مثل سنگ.. حتی از سنگ سخت تر! دیگر با دل هایشان حقایق را دریافت نمی‌کنند، با چشم‌هایشان نمی بینند، با گوش هایشان نمی شنوند، اینها همانند چهارپایانند و حتی پست تر از آنها. خدا نکند زمانی دل هایشان سخت تر از سنگ شود، بمیرد! خدا لعنت کند همه ی حرمله ها را ابد.