استاد حکیمی و مرجعیت و ولایت فقیه در غیبت کبری(۱) نائبان عام در غیبت کبری 🔸در هیچ دوره ای از غیبت، پیوند حضرت حجت بن الحسن (ع) با مردم نگسلیده است. در دوره غیبت صغری، سفارت و نیابت خاصه وجود داشت، و چهارتن، یکی پس از دیگری، سفیر خاص و نائب مشخّص امام بودند. 🔸در دوره غیبت کبری و نیابت عامّه،- چنانکه یاد کردیم- در هر عصری، #عالم #بزرگی که واجد همه شرایط لازم #فقاهت و #رهبری باشد، در #رأس #جامعه قرار می گیرد، و #رهبری از آن اوست, و #رجوع مردم به اوست, و او صاحب #ولایت شرعیه، است به #نیابت از امام. ❇️ منبع مشروعیت بنابراین اصل دینی، #مشروع بودن امور، و #اسلامی بودن #روابط سیاسی و اجتماعی، و #مشروعیت #حکومت، و لازم الاجرا بودن مقررات دولتی، همه و همه، #بستگی دارد به #تصویب و تنفیذِ نائب الامام(ع). و اگر #نائب امام، #حکومتی را تصویب نکند، آن #حکومت، طاغوتی است؛ زیرا چنین حکومتی ارتباطی به خدا و دین خدا و امانت و نظارت شرعی و الاهی ندارد(۱). 🔸در اینجا باید یاد کنم که این #مقام، و این نیابت، به وسیله خود #ائمه طاهرین«ع»، و به ویژه حضرت حجت بن الحسن«ع»، به « عالم واجد شرایط»، #تفویض شده است. بنابراین، مخالفت با دستور و ردّ بر حکم چنین پیشوای دینی، ردّ بر امام، و ردّ بر پیامبر است، و ردّ بر پیامبر، ردّ بر خدا و احکام خداست(۲). 📚 ۱- خورشید مغرب، محمدرضا حکیمی، ص ۶۰-۵۹. ۲- همان، ص ۶۱. @mohammadjavad_karimi