『  • #امام_شناسے • 』 『  • #جلسہ_بیست_ونهم • 』 『امیرالمومنین علے علیہ السلام 』 متجاوز از بیست سال بود كھ منطق اسلام بر ضد شرك و بت پرستى در سرزمین حجاز میان قبائل مشرك عرب انتشار یافتھ بود و در این فاصله اكثریت قریب به اتفاق آنان از منطق اسلام درباره بتان و بت پرستان , آگاھى پیداكرده بودند و مى دانستند كه بت پرستى چیزى جز تقلید كوركورانه از نیاكان نیست و معبودھاى باطل آنان , آنچنان ذلیل و خوارند كھ نه تنھا نمى توانند درباره دیگران كارى انجام دھند, بلكه نمى توانند حتى ضررى را از خود دفع كنند و یا نفعى كنند و یا نفعى به خود برسانند و چنین معبودھاى زبون و بیچاره اى , ھرگز در خور ستایش وخضوع نیستندگروھى كه با وجدان بیدار و دلى روشن به سخنان رسول گرامى گوش فرا داده بودند, در زندگى خود دگرگونى عمیقى پدید آورده و از بت پرستى به آیین توحید و یكتا پرستى گرویده بودند. خصوصاً , ھنگامى كه پیامبر مكه را فتح نمود, گویندگان مذھبى توانستند در محیط آزاد بھ بیان و تبلیغ این دین بپردازند و در نتیجه اكثریت قابل ملاحظه اى در شھرھا و بخشھا و دھكده ھا به بت شكنى پرداختند و نداى جانفزاى توحید در بیشتر نقاط حجاز طنین انداز گردید. ولى گروھى متعصب و نادان كھ رھا كردن عادات دیرینه براى آنان , بسیار سخت بود و پیوسته با وجدان و سرشت انسانى خود در كشمكش بودند, از عادات زشت خود دست برنداشته و از خرافات و اوھام كه دھھا مفاسد اخلاقى و اجتماعى را در برداشت , پیروى مى كردند. بنابراین , وقت آن رسیده بود كھ پیامبر گرامى ھر نوع مظاھر بت پرستى و حركت غیرانسانى را با نیروى نظامى در ھم بكوبد و با توسل به قدرت , بت پرستى را كه سرچشمه مفاسد اخلاقى و اجتماعى و اصولاً یك نوع تجاوز به حریم انسانیت است , ریشه كن سازد در این ھنگام آیات سوره برائت نازل شد و پیامبر اسلام ماموریت یافت كه بیزارى خدا و پیامبر او را از مشركان در مراسم حج , در آن اجتماع بزرگ كه حجاج از ھمھ نقاط در مكه گرد مى آیند, اعلام بدارد و با صداى رسابه اطلاع بت پرستان حجاز برساند كھ باید وضع خود راتا چھار ماه آینده روشن كنند: ھرگاه به آیین توحید بگروند در ردیف دیگر مسلمانان قرار خواھند گرفت وبھ سان دیگران از مزایاى مادى و معنوى اسلام بھره مند خواھند بود و اگر بر لجاجت و عناد خود باقى بمانند پس از چھار ماه باید آماده نبرد شوند و بدانند در ھر لحظه اى كه دستگیر شوند كشتھ خواھند شد آیات سوره برائت , موقعى نازل شد كه پیامبر تصمیم بر شركت در مراسم حج نداشت زیرا در سال پیش كه سال فتح مكه بود, خانھ خدا را زیارت كرده بود و تصمیم داشت در سال آینده كه آن را بعدھاحجه الوداع نامیدند شركت كند. از این جھت ناگزیر بود كسى رابراى ابلاغ الھى انتخاب كند. بدین منظور نخست ابوبكر را به حضور طلبید و قسمتى از آیات آغاز سوره برائت را به او آموخت و او را با چھل تن روانه مكه ساخت , تا در روز عید قربان , این آیات را بر آنان فروخواند ابوبكر راه مكه را در پیش گرفت كه ناگھان وحى الھى نازل گردید و به پیامبر دستور داد كه این پیامھا را, بایدخود پیامبر و یا كسى كه از او است به مردم برساند وغیر از این دو نفر, كسى براى این كار صلاحیت ندارد.آیا این فردى كه از دیدگاه وحى از پیامبر بود و این جامه بر اندام او دوخته شده بود چه كسى بود؟ چیزى نگذشت كه پیامبر على (ع ) رااحضار نمود و به او فرمان داد كه راه مكه را در پیش گیرد, و ابوبكر را در راه دریابد و آیات را از او بگیرد و به او بگوید كه وحى الھى , پیامبر را مامور ساخته است كه این آیات را یاخودپیامبر و یا فردى كه از او است باید براى مردم بخواند, از این جھت انجام این كار به من محول شده است . على (ع ) با جابر و گروھى از یاران رسول خدا, در حالى كه بر شتر مخصوص پیامبر (ص ) سوار شده بود, راه مكه را در پیش گرفت و سخن پیامبر را بھ ابوبكر رسانید. او نیز آیات را به على (ع ) تسلیم نمود امیر مومنان وارد مكه شد و روز دھم ذى الحجه بالاى جمزه عقبه , با ندایى رسا آیات نخستین سوره برائت را قرائت نمود و اخطاریه چھار ماده اى پیامبر را با صداى بلند به گوش تمام شركت كنندگان رسانیداین پیام , ھمه مشركان فھمیدند كه تنھا چھار ماه مھلت دارند كه تكلیف خود را با حكومت اسلامى روشن سازند.