『  • #امام_شناسے • 』 『  • #جلسہ_بیست_ویکم • 』 『امیرالمومنین علے علیہ السلام 』 سپاہ قریش هـزیمت یافت و افراد تحت فرماندهـے عبد اللہ بن جبیر با دیدن این صحنہ خواستند بہ منظور جمع آورے غنایم، منطقہ استقرار خود را رهـا ڪنند.عبد اللہ فرمان صریح پیامبر را بہ آنهـا یادآورے ڪرد ولے آنان ترتیب اثر ندادہ و بیش از 40 نفرشان از تپہ سرازیر شدہ بہ دنبال جمع آورے غنایم رفتند و عبد اللہ بن جبیر با ڪمتر از دہ نفر هـمانجا ماند. در این هـنگام خالد بن ولید ڪہ با گروهـے سوارہ نظام در ڪمین آنان بود،چون این وضع را دید،بہ آنان حملہ ڪرد و پس از ڪشتن آنان از پشت جبهـہ بہ مسلمانان یورش برد و این هـمزمان شد با بلند شدن پرچم آنان توسط یڪے از زنان قریش بنام «عمرة بنت علقمة »ڪہ جهـت تشویق سربازان قریش بہ میدان جنگ آمدہ بودند. از این لحظهـ،وضع جنگ بڪلے عوض شد،آرایش جنگے مسلمانان بهـم خورد،صفوف آنان از هـم پاشید،ارتباط فرماندهـے با افراد قطع گردید و مسلمانان شڪست خوردند و حدود هـفتاد نفر از مجاهـدان اسلام،از جملہ «حمزة بن عبد المطلب »و«مصعب بن عمیر»یڪے از پرچمداران ارتش اسلام،بہ شهـادت رسیدند. از طرف دیگر،چون شایعہ ڪشتہ شدن پیامبر اسلام در میدان جنگ توسط دشمن پخش گردید،روحیہ بسیارے از مسلمانان متزلزل شد و در اثر فشار نظامے جدید سپاہ شرڪ،اڪثریت قریب بہ اتفاق مسلمانان عقب نشینے ڪردہ و پراڪندہ شدند،و در میدان جنگ جز افرادے انگشت شمار در ڪنار پیامبر نماندند و لحظات بحرانے و سرنوشت ساز در تاریخ اسلام فرا رسید.