『  • #امام_شناسے • 』 『  • #جلسہ_سی_ام • 』 『امیرالمومنین علے علیہ السلام 』 علی عليه السلام پس از پیامبر اسلام شایستہ ترین فرد عالے براے ادارہ امور جامعہ اسلامے بود ودر حوزہ اسلام بجز پیامبر اسلام ، هـیچ ڪس از نظر فضیلت ، تقوا ، بینش فقهـے ، قضائے ، جهـاد وڪوشش در راہ خدا وسایر صفات عالے انسانے ، بہ پایہ علی عليهـ‌السلام نمے رسید. بہ دلیل هـمین شایستگے هـا ، آن حضرت بارهـا بہ دستور خدا وتوسط پیامبر اسلام بہ عنوان رهـبر آیندہ مسلمانان معرفے شدہ بود ڪہ از هـمہ آن هـا مهـم تر جریان «غدیر» است. از این نظر انتظار مے رفت ڪہ پس از درگذشت پیامبر ، بلافاصلہ علی عليهـ‌السلام زمام امور را در دست گیرد ورهـبرے مسلمین را ادامہ دهـد. اما عملاً چنین نشد ومسیر خلافت اسلامے پس از پیامبر منحرف گردید وعلی عليهـ‌السلام از صحنہ سیاسے ومرڪز تصمیم گیرے در ادارہ امور جامعہ اسلامے بدور ماند. دوراهـے سرنوشت ساز علی عليهـ‌السلام این انحراف را تحمل نڪرد وسڪوت در برابر آن را ناروا شمرد وبارهـا با استدلال هـا واحتجاج هـاے متین خود ، خلیفہ وهـواداران او را مورد انتقاد و اعتراض قرار داد ، ولے مرور ایام وسیر حوادث نشان داد ڪہ این گونہ اعتراض هـا چندان سودے ندارد وخلیفہ وهـوادارانش در حفظ وادامہ قدرت خود مصرّند. در این هـنگام علی عليهـ‌السلام بر سر دو راهـے حساس وسرنوشت سازے قرار گرفت : یا مے بایست بہ ڪمڪ رجال خاندان رسالت وعلاقہ مندان راستین خویش ڪہ حڪومت جدید را مشروع وقانونے نمے دانستند ، بہ پاخیزد وبا توسل بہ قدرت ، خلافت وحڪومت را قبضہ ڪند ، ویا آن ڪہ وضع موجود را تحمل ڪردہ ودر حدّ امڪان بہ حل مشڪلات مسلمانان وانجام وظائف خود بپردازد. از آن جا ڪہ در رهـبرے هـاے الهـے ، قدرت ومقام ، هـدف نیست ، بلڪہ هـدف چیزے بالاتر وارجدارتر از حفظ مقام وموقعیت است ووجود رهـبرے براے این است ڪہ بہ هـدف تحقق ببخشد ، ولذا اگر روزے رهـبر برسر دوراهـے قرار گرفت وناگزیر شد ڪہ از میان مقام وهـدف ، یڪے را برگزیند ، باید از مقام چشم پوشے ڪند وهـدف را مقدم تر از حفظ مقام وموقعیت خویش بہ شمارد. علی عليهـ‌السلام ڪہ با چنین وضعے رو بہ رو شدہ بود ، راہ دوم را برگزید. او با ارزیابے اوضاع واحوال جامعہ اسلامے بہ این نتیجہ رسید ڪہ اگر اصرار بہ قبضہ ڪردن حڪومت وحفظ مقام وموقعیت رهـبرے خود نماید ، وضعے پیش مے آید ڪہ زحمات پیامبر اسلام وخون هـاے پاڪے ڪہ در راہ این هـدف وبراے آبیارے نهـال اسلام ریختہ شدہ است ، بہ هـدر مے رود. امام در خطبہ «شِقْشِقیّهـ» از این دو راهـے دشوار وحساس ورمز انتخاب راہ دوم چنین یاد مے ڪند : «... من رداے خلافت را رهـا ساختم ، ودامن خود را از آن در پیچیدم (وڪنار رفتم) ، درحالے ڪہ در این اندیشہ فرورفتہ بودم ڪہ آیا با دست تنهـا (بدون یاور) بہ پاخیزم (وحق خود ومردم را بگیرم) ویا در این محیط پرخفقان وظلمتے ڪہ پدید آوردہ اند ، صبر ڪنم؟ محیطے ڪہ پیران را فرسودہ ، جوانان را پیر ومؤمن را بہ رنج آورد تا آن گاہ ڪہ بہ ملاقات پروردگارش بشتابد. (عاقبت) دیدم بردبارے وصبر ، بہ عقل وخرد نزدیڪ تر است ♡| ڪپے با ذڪر صلوات آزاد |♡ 🕊 @moharam_98