👈 #جزوه | متن کامل بیانات رهبر انقلاب در دیدار هزاران نفر از اقشار مختلف مردم درباره تحولات منطقه. ۱۴۰۳/۹/۲۱ 🍂🍃🍂🍃🍂 https://eitaa.com/mohtavayetablighJameaAlZahra 🍃🍂🍃🍂

🎧 بشنوید | صوت کامل بیانات صبح امروز رهبر انقلاب در دیدار هزاران نفر از اقشار مختلف مردم درباره تحولات منطقه. ۱۴۰۳/۹/۲۱ 🍂🍃🍂🍃🍂 https://eitaa.com/mohtavayetablighJameaAlZahra 🍃🍂🍃🍂

. پاسخ رهبر انقلاب به پرسش این روزهای جوانان که نظام سوریه چرا سرنگون شد؟ در هر فصلی از تاریخ که حقی پایمال شده و گوهر درخشنده‌ای از چشم مردم افتاده است و در هر جایی که جبهه‌ی حقی از نصرت الهی و مؤمنین محروم مانده است، به‌روشنی میتوان ردپای بی‌تحلیلی و بی‌تدبیری مردم در مسائل گوناگون را پیدا کرد. #حماس_زنده_است #مقاومت_جاری_است 🍂🍃🍂🍃🍂 https://eitaa.com/mohtavayetablighJameaAlZahra 🍃🍂🍃🍂

. رهبر انقلاب(حفطه الله): آن کسانی که در خانه نشستند تا به آنها حمله بشه... #حماس_زنده_است #مقاومت_جاری_است 🍂🍃🍂🍃🍂 https://eitaa.com/mohtavayetablighJameaAlZahra 🍃🍂🍃🍂

▫️▪️▫️▪️ ▪️ ☑️ «شرح حدیث شریف کساء» 📜 قسمت دهم  (۲) 🔳🍃فاَقْبَلَ عِنْدَ ذلِک اَبُوالْحَسَنِ عَلِی بْنُ اَبی طالِبٍ وَقالَ السَّلامُ عَلَیک یا بِنْتَ رَسُولِ اللَّهِ فَقُلْتُ وَعَلَیک السَّلامُ یا اَبَا الْحَسَنِ وَ یا اَمیرَ الْمُؤْمِنینَ فَقالَ یا فاطِمَةُ اِنّی اَشَمُّ عِنْدَک رائِحَةً طَیبَةً کاَنَّها راَّئِحَةُ اَخی وَابْنِ عَمّی رَسُولِ اللَّهِ فَقُلْتُ نَعَمْ ها هُوَ مَعَ وَلَدَیک تَحْتَ الْکساَّءِ فَاَقْبَلَ عَلِی نَحْوَ الْکساَّءِ وَقالَ السَّلامُ عَلَیک یا رَسُولَ اللَّهِ اَتَاْذَنُ لی اَنْ اَکونَ مَعَکمْ تَحْتَ الْکساَّءِ قالَ لَهُ وَعَلَیک السَّلامُ یا اَخی یا وَصِیی وَخَلیفَتی وَصاحِبَ لِواَّئی قَدْ اَذِنْتُ لَک فَدَخَلَ عَلِی تَحْتَ الْکساَّءِ در این فراز شریف به فضيلت اخوت حضرت علی علیه السلام با رسول الله صلي الله عليه و آله اشاره شده است. 🖋 واژه‌شناسان، اخوّت مصدر «اخ» را به‌معنای برادری نسبی یا دینی و دوستی و مصاحبت دانسته‌اند. در برخی  دیگر از آیات، اخوت به‌معنای برادری دینی و اسلامی آمده است. چنان‌که مؤمنان را برادران یک‌دیگر می دانند. ➖واژه «اخ» و مشتقّات آن به‌صورت‌های مفرد، تثنیه و جمع۹۶ بار در قرآن آمده است.  ✨«اِنَّمَا المُؤمِنونَ اِخوَةٌ»  (سوره حجرات، آیه۱۰) و پیوند میانشان را نه پیوند نسبی یا اعتباری، بلکه پیوندی قلبی خوانده است: «و‌اَلَّفَ بَینَ قُلوبِهِم» ؛ که با صرف تمام سرمایه‌های زمین، دست‌یافتنی نیست: ✨ «لَو اَنفَقتَ ما فِی الاَرضِ جَمیعًا ما اَلَّفتَ بَینَ قُلوبِهِم»  (سوره انفال، آیه۶۳)   🖋 اخوت در آيه شريفه ذيل به‌صورت نعمت الهی یاد‌ شده است: ✨ «واذکُروا نِعمَتَ اللّهِ عَلَیکُم اِذ کُنتُم اَعداءً فَاَلَّفَ بَینَ قُلوبِکُم فَاَصبَحتُم بِنِعمَتِهِ اِخونًا» (سوره آل‌عمران، آیه۱۰۳) ✔️ و این برادری ایمانی است که در آخرت نیز تداوم دارد: ✨«اِخونًا عَلی سُرُر مُتَقبِلین» در حالى كه همه برابرند، و بر تختها رو به روى يكديگر قرار دارند. (سوره حجر؛ آیه ۴۷) ✍ در احادیث به جنبه‌های گوناگون «برادری دینی» اشاره شده است، از جمله این‌که برادری دینی از هر پیوند نَسَبی و خویشاوندی پایدارتر است، و گسستن آن نکوهیده ميباشد. 📓 غررالحکم، ج۱، ص۱۰۰و۳۸۳ 📓بحارالانوار، ج۷۴، ص۱۶۸ ☑️ «عقد اخوت» بر اساس بسیاری از روایات، پیامبر اسلام (صلّی‌اللّه‌علیه‌وآله‌) میان هر دو تن از صحابه خود پیوند برادری برقرار کرد که در تاریخ اسلام با نام «مؤاخاة» شناخته می‌شود. برخی از منابع شیعی این کار را پس از نزول آیه ۱۰ سوره حجرات دانسته‌اند. امّا بنابر گزارش‌های دیگر مؤاخاة دوبار انجام شده است؛ بار نخست، پیش از هجرت و در میان مسلمانان مکّه و بار دوم در نخستین ماههای پس از هجرت، میان مهاجرین و انصار.   📓بحارالانوار، ج۳۸ ص۳۴۰ 📓البرهان، ج۵ ص۱۰۸  ➖ پس از هجرت رسول اللّه (صلّى اللّه عليه و اله) به مدینه، آن حضرت خطاب به مهاجرین و انصار فرمودند: «تآخوا في‏ اللّه‏ أخوين‏». به این ترتیب ميان مسلمین مؤاخاة برقرار نمودند. ☑️ این پیمان اخوت دینی بین اصحاب بر اساس منزلت آنان و تناسب آنها با یکدیگر بود؛ ⚜ «آخَى بَيْنَ أَصْحَابِهِ أَجْمَعِهِمْ عَلَى قَدْرِ مَنَازِلِهِمْ» و «كَانَ يُؤَاخِي بَيْنَ الرَّجُلِ وَ نَظِيرِهِ» از جمله در این پیمان ابوبکر و عمر (علیهما اللعنه)، عثمان و عبدالرحمن (علیهما اللعنه) با یکدیگر برادر شدند.  💠 مورّخان و سیره‌نویسان به برقراری پیوند برادری میان پیامبر اسلام (صلّی‌اللّه‌ علیه‌و آله‌ و سلّم) و حضرت علی (علیه‌السّلام)، در پایان واقعه مؤاخاه اشاره کرده‌اند و گزارش آن را با عباراتی مشابه آورده‌اند. در متون حدیثی شیعه نیز همین گزارش آمده است.  📓مناقب آل ابی طالب، ج۲، ص۳۲    📓بحارالانوار، ج۳۸، ص۳۳۰_ ۳۴۷   ۲۱ ▫️▪️▫️▪️

▫️▪️▫️▪️ 🖋 در روايات بيان شده است : پيامبر صلی الله علیه و آله دوبار ميان خويش و علي علیه‌السلام عقد برادري بست و در هر دوبار به وي فرمود: ⚜ أنت اخي في الدنيا والآخره؛ «تو در دنيا و آخرت برادر منى!» 📓شرح نهج البلاغه ج ۳ ص ۱۴ ➖ پيامبر به حضرت على (عليهماالسلام) فرمود: «تو در بهشت برادر، همراه و رفيق منى» 📓فضائل الخمسه، ج ۱، ص ۱۱۴ 🖋 حذیفة بن الیمان گوید: رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم پیمان برادرى بین مهاجران و انصار، برقرار کرد، چنان که بین هر فرد با همانندش عقد اخوت بست؛ سپس دست على علیه السّلام را در دست گرفت و فرمود: این على برادر من است. آن‏گاه حذیفه گفت: تردیدى نیست که رسول خدا (صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم) سیّد و آقاى پیامبران و پیشواى تقوى پیشگان و رسول پروردگار جهان است که نظیر و همتا ندارد و على علیه السّلام برادر اوست که او نیز در عالم هستى همتایى نخواهد داشت. 📓آینه یقین (ترجمه کشف الیقین) ص ۲۴۵  ➖ افزون بر این واقعه، پیامبر اسلام (صلّی‌ اللّه‌ علیه‌ وآله‌وسلّم) در مواردی دیگر نیز بر برادری خود با حضرت علی (علیه‌السّلام) تأکید کرده است.  📓شرح نهج البلاغه، ج۱۱، ص۱۱۷ و ج۱۳، ص۲۲۱ 🖋 در روايتي سخن گفتن خورشيد با حضرت اميرالمومنين علي عليه السلام بيان شده است. كه پاسخ خورشيد در خطاب به حضرت كه منجر به مدهوشي و حيرت منافقين و رئوس آنان أبوبکر و عمر (لعنة الله علیهما) گشت،‌ با اين عبارات بود:  ⚜ فقَالُوا قَالَ عَلِيٌّ لِلشَّمْسِ السَّلَامُ عَلَيْكِ يَا خَلْقَ اللَّهِ الْجَدِيدَ بَعْدَ أَنْ هَمْهَمَ هَمْهَمَةً زَلْزَلَ مِنْهَا الْبَقِيعُ فَأَجَابَتْهُ الشَّمْسُ   آنان گفتند: علی (علیه السلام) به خورشید گفت: سلام بر تو ای خلق جدید خداوند، و خورشید پاسخ داد: ⚜ فقَالَتْ وَ عَلَيْكَ السَّلَامُ يَا أَخَا رَسُولِ اللَّهِ وَ وَصِيَّهُ   پس خورشید گفت: سلام بر تو ای برادر حضرت رسول الله (صلی الله علیه و آله) و جانشین او،  ⚜ أشْهَدُ أَنَّكَ‏ الْأَوَّلُ وَ الْآخِرُ وَ الظَّاهِرُ وَ الْباطِنُ‏   شهادت می دهم، همانا تو اول و آخر و ظاهر و باطن هستی.  ⚜ و أَنَّكَ عَبْدُ اللَّهِ وَ أَخُو رَسُولِهِ حَقّاً   و همانا تو بنده خداوند و به حقیقت برادر حضرت رسول الله (صلی الله علیه و آله) هستی. ⚜ فقَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي خَصَّنَا بِمَا تَجْهَلُونَ وَ أَعْطَانَا مَا لَا تَعْلَمُونَ   پيامبر أکرم (صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم) فرمود: خداوند را سپاس بر آنچه به ما اختصاص داد و چيزهايى عطا كرد كه از درک آن ناتوان هستید.  ⚜ قدْ عَلِمْتُمْ أَنِّي آخَيْتُ عَلِيّاً دُونَكُمْ وَ أَشْهَدْتُكُمْ أَنَّهُ وَصِيِّي   حال دريافتيد كه همانا با حضرت على (عليه السّلام) عقد اخوت بستم و نه با شما، و شما را به شهادت مى طلبم كه او وصىّ من است.  ⚜ فمَا ذَا أَنْكَرْتُمْ عَلَيْهِ لَمْ تَقُولُوا مَا قَالَتْ لَهُ الشَّمْسُ   پس چرا منكر او مى شويد و آنچه خورشيد برايش گفت، نمى گوييد؟ که؛  ⚜ (هو) الْأَوَّلُ وَ الْآخِرُ وَ الظَّاهِرُ وَ الْباطِنُ.‏ 📓الهداية الكبرى،ص ۱۱۹ 📓 إرشاد القلوب ؛ ج ‏۲، ص ۲۷۱ 📓بحار الأنوار، ج ‏۳۵، ص ۲۷۹ ✔️ حضرت علی (علیه‌السّلام) پس از در گذشت پیامبر (صلّی‌اللّه‌علیه‌وآله‌وسلّم) در مواردی به این پیوند استناد می‌کرد. به نقل از ابن شهر آشوب، حضرت علی (علیه‌السلام) بارها می‌فرمود: من بنده خدا و برادر پیامبرم، و هر که جز من چنین سخنی بگوید دروغگوست.   📓مناقب آل ابی طالب، ج۲، ص۲۴۶   🖋 روزی ابن ابی الکواء از امیرالمؤمنین (علیه السلام) می پرسد: چگونه وارث پسر عمویت شدی در حالی که عمویت در قید حیات نبود.   ⚜ حضرت پاسخ دادند: پیامبر اكرم (صلی الله علیه و آله) بعد از دعوت از خویشاوندان فرمود: «فَأَیكُمْ یبَایعُنِی عَلَى أَنْ یكُونَ أَخِی وَ صَاحِبِی وَ وَارِثِی فَلَمْ یقُمْ إِلَیهِ أَحَدٌ قَالَ فَقُمْتُ وَ كُنْتُ أَصْغَرَ الْقَوْمِ سِنّاً فَقَالَ اجْلِسْ قَالَ ثُمَّ قَالَ ثَلَاثَ مَرَّاتٍ كُلَّ ذَلِكَ أَقُومُ إِلَیهِ فَیقُولُ لِی اجْلِسْ حَتَّى كَانَتِ الثَّالِثَةُ ضَرَبَ یدَهُ عَلَى یدِی؛ «پس كدام‌یك از شما با من بیعت می‌كند كه برادر و یار و وارث من باشد، هیچ كسی بلند نشد. من (علی) بلند شدم، در حالی كه كوچك‌ترینِ آن جمع بودم. حضرت فرمود: بنشین.  این جمله را سه بار تكرار كرد. هر بار (فقط) من بلند شدم و حضرت می‌فرمود: بنشین تا به مرحله سوم كه دست خود را (به عنوان بیعت) بر دست من زد، یعنی كه تو برادر و رفیق و وارث من هستی». 📓الخرائج و الجرائح ص ٨۴ ▪️۲۲ ▫️▪️▫️▪️

▫️▪️▫️▪️ ▪️ ☑️ «شرح حدیث شریف کساء» 📜 قسمت دهم  (۳) 🔳🍃 فاَقْبَلَ عِنْدَ ذلِک اَبُوالْحَسَنِ عَلِی بْنُ اَبی طالِبٍ وَقالَ السَّلامُ عَلَیک یا بِنْتَ رَسُولِ اللَّهِ فَقُلْتُ وَعَلَیک السَّلامُ یا اَبَا الْحَسَنِ وَ یا اَمیرَ الْمُؤْمِنینَ فَقالَ یا فاطِمَةُ اِنّی اَشَمُّ عِنْدَک رائِحَةً طَیبَةً کاَنَّها راَّئِحَةُ اَخی وَابْنِ عَمّی رَسُولِ اللَّهِ فَقُلْتُ نَعَمْ ها هُوَ مَعَ وَلَدَیک تَحْتَ الْکساَّءِ فَاَقْبَلَ عَلِی نَحْوَ الْکساَّءِ وَقالَ السَّلامُ عَلَیک یا رَسُولَ اللَّهِ اَتَاْذَنُ لی اَنْ اَکونَ مَعَکمْ تَحْتَ الْکساَّءِ قالَ لَهُ وَعَلَیک السَّلامُ یا اَخی یا وَصِیی وَخَلیفَتی وَصاحِبَ لِواَّئی قَدْ اَذِنْتُ لَک فَدَخَلَ عَلِی تَحْتَ الْکساَّءِ   ✍ در ادامه فراز شریف فوق به تکمیل مبحث فضيلت اخوت حضرت علی علیه السلام با رسول الله صلي الله عليه و آله میپردازیم. ☑️ مواساه و برادری امیرالمومنین علی علیه السلام در حضرت قران تصریح گشته و بی جهت نبود که این مقام و فضیلت قرآنی امیرالمومنین عليه السلام توسط ابوبکر و عمر لعنة الله عليهما مورد انکار قرار می‌گیرد. ✨و لَقَدْ أَنْزَلْنا إِلَيْكَ آياتٍ بَيِّناتٍ وَ ما يَكْفُرُ بِها إِلَّا الْفاسِقُونَ «همانا ما آیات بینات را بر تو پیامبر نازل کردیم،‌ اما تنها فاسقان هستند که کافر به آیات بّین می شوند.» (سوره بقره،‌آیه ۹۹) 💠 حضرت اباالامام المنتظر حسن بن علی الزکی العسگری (علیه السلام) در تفسیر این آیه شریفه و توصیف «فاسقان» فرمودند:  ⚜ قالَ اللَّهُ تَعَالَى‏ وَ لَقَدْ أَنْزَلْنا إِلَيْكَ‏ يَا مُحَمَّدُ آياتٍ بَيِّناتٍ‏ دَالَّاتٍ عَلَى صِدْقِكَ فِي نُبُوَّتِكَ  «خداوند عزوجل در این آیات می فرماید : ای محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) ! ما آیات دال بر صدق نبوت ات را نازل کردیم .» ⚜ مبَيِّنَاتٍ عَنْ إِمَامَةِ عَلِيٍّ علیه السلام أَخِيكَ وَ وَصِيِّكَ وَ صَفِيِّكَ موضِحَاتٍ عَنْ كُفْرِ مَنْ شَكَّ فِيكَ أَوْ فِي أَخِيكَ أَوْ قَابَلَ أَمْرَ وَاحِدٍ مِنْكُمَا بِخِلَافِ الْقَبُولِ وَ التَّسْلِيمِ «آیاتی که خصوصیت شان ،‌ «بَیّن» بودن است؛ بیّن و واضح و آشکار بر بیان امامت برادر و وصی و صفیّ تو امیرالمومنین علی (علیه السلام) ؛ همچنین واضح در بیان کفر شک کنندگان در تو یا در برادرت علی، و کفر مخالفان امر شما و عدم تسلیم شدگان به شما » ⚜ ثمَّ قَالَ‏ وَ ما يَكْفُرُ بِها بِهَذِهِ الْآيَاتِ الدَّالَّاتِ عَلَى تَفْضِيلِكَ وَ تَفْضِيلِ عَلِيٍّ علیه السلام بَعْدَكَ عَلَى جَمِيعِ الْوَرَى‏ إِلَّا الْفاسِقُونَ‏ الْخَارِجُونَ عَنْ دِينِ اللَّهِ وَ طَاعَتِهِ مِنَ الْيَهُودِ الْكَاذِبِينَ وَ النَّوَاصِبِ الْمُتَسَمِّينَ بِالْمُسْلِمِينَ   «سپس خداوند عزوجل در ادامه آیه می فرماید: و تنها کسانی کافر به این آیات که در مقام بیان فضیلت و برتری تو و برادرت علی (علیه السلام) بر تمام خلق است، می شوند که فاسق باشد، یعنی خارج از دین و طاعت خداوند باشند ، و منظور از فاسقون،‌ ناصبی های مسلمان نَما هستند.» 📓التفسير المنسوب إلى الإمام الحسن العسكري عليه السلام ؛ ص۴۵۹ 📓البرهان في تفسير القرآن ؛ ج۱ ؛ ص۲۹۱ 📓بحار الأنوار ؛ ج۹ ؛ ص۳۲۶ 🔰 بنابراین فاسقان ،‌ کسانی هستند که آیات خداوند عزوجل مبنی بر تفضیل و برتری امیرالمومنین علی (علیه السلام) را انکار کرده اند و ‌چنین کسانی از دین خداوند خارج اند و اینها همان ناصبی های مسلمان نما می باشند. ۲۳ ▫️▪️▫️▪️

▫️▪️▫️▪️ ☑️ الْمُؤْمِنَ أَخُو الْمُؤْمِنِ لِأَبِيهِ وَ أُمِّهِ؛  مؤمن برادر مؤمن است از پدر و مادر ✨ فلا اَنساب بینهم؛ برادری نسبی در روزی گسسته خواهد شد  (سوره مباركه مومنون، آیه۱۰۱)    ✨ إِخْواناً عَلى سُرُرٍ مُتَقابِلين ولی برادری دینی حتّی روز قیامت پایدار است.  (سوره مباركه حجر، آیه۴۷) ⚜«النّاس إخوان؛ فمن کانت اخوّته فی غیر ذات اللّه فهی عداوة» 🖋برادری باید تنها برای خدا باشد، امام علی (علیه‌السّلام) در این مورد می‌فرماید:  ⚜ مردم (مسلمان) برادرند. اگر برادری آنان برای غیر خدا باشد، آن برادری، دشمنی است و این است سخن خداوند متعال که: «ٱلۡأَخِلَّآءُ يَوۡمَئِذِۭ بَعۡضُهُمۡ لِبَعۡضٍ عَدُوٌّ إِلَّا ٱلۡمُتَّقِينَ»﴿دوستان در آن روز دشمن يكديگرند، مگر پرهيزگاران!﴾(سوره زخرف آیه ۶۷) 📓میزان الحکمة، ج۲، ص۱۵۸۴ ✨ وَ مَنْ أَحْسَنُ قَوْلاً مِمَّنْ دَعا إِلَى اللهِ وَ عَمِلَ صالِحاً وَ قالَ إِنَّني مِنَ الْمُسْلِمينَ «چه كسى خوش گفتارتر است از آن كس كه دعوت به سوى خدا مى كند و عمل صالح انجام مى دهد و مى گويد: من از مسلمانانم»؟! (آیه ۳۳ - سوره فصلت) ✨يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تَتَّخِذُوا آباءَكُمْ وَ إِخْوانَكُمْ أَوْلِياءَ إِنِ اسْتَحَبُّوا الْكُفْرَ عَلَى الْإِيمان «ای کسانی که ایمان آوردید، اگر پدرانتان و برادرانتان کفر را بر ایمان ترجیح دادند، آنها را دوست انتخاب نکنید.»  (آیه ۲۳ سوره توبه) 🖋 ابوحمزه ثمالي( از رواة ثقه شيعيان)، از حضرت باقر (علیه السلام) اين روايت را ذیل آیه : «إِنِ اسْتَحَبُّوا الْكُفْرَ عَلَى الْإِيمان»؛ نقل مي كنند که حضرت فرمودند:  ⚜ فالإيمان ولاية عليّ بن أبي طالب(علیه السلام)  📓بحارالانوار ج۳۵ص۳۴۰ ✔️ به همین دلیل ملاک برادری میان مومنین، ولایت است، پس آیه شریفه اینطور معنی می شود: «اگر برادر و پدر و ديگران را بر ولایت علی( علیه السلام) ترجيح دادند، دوست تو نيستند.»  ☑️ پس ملاک ابوت و بنوت و اخوت، ظاهری یا نسبی نیست، بلکه ملاک ابوت و بنوت و اخوت به پذیرش ولایت امیرالمومنین (علیه السلام) برمیگردد. ⚜ قالَ رَسُولُ اللَّهِ(صلی الله علیه و آله و سلم): «كلُّ حَسَبٍ وَ نَسَبٍ يَوْمَ الْقِيَامَةِمُنْقَطِعٌ إِلَّا حَسْبِي وَ نَسَبِي‌»؛ هر حسب و نسبی به جز حسب و نسب من در روز قیامت منقطع است. 📓شواهد التنزیل ج۱ ص۳۵۳ ✍ براساس این روایت پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) حسب و نسب را بر مبنای ولایت و نبوت تعریف می کنند. ⚜ امام صادق(علیه السلام) مي‌فرمايد: وَلَايَتِي لِعَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ(علیه السلام) أَحَبُّ إِلَيَّ مِنْ وِلَادَتِي مِنْهُ لِأَنَّ وَلَايَتِي لِعَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ فَرْضٌ وَ وِلَادَتِي مِنْهُ فَضْلٌ «ولايت جدم اميرالمؤمنين(علیه السلام) در نزد من محبوبتر است از اينکه من فرزند او باشم.»  ⚜ در جای دیگر مي‌فرمايد:  وَلَايَتِي‏ لِآبَائِي أَحَبُّ إِلَيَّ مِنْ نَسَبِي وَلَايَتِي لَهُمْ تَنْفَعُنِي مِنْ غَيْرِ نَسَبٍ وَ نَسَبِي لَا يَنْفَعُنِي‏ بِغَيْرِ وَلَايَة «ولايت بدون ولادت از علي(علیه السلام) و پدرانم برايم مفيد است و نجاتم مي‌دهد؛ اما ولادت بدون ولايت علي(علیه السلام) منفعتي ندارد.» 📓بحارالأنوار، ج۳۹ ص۲۹۹ 📓مشكاه الأنوار في غرر الأخبار، ص۳۳ 🖋 فردي خدمت امام صادق( علیه السلام) رفت و گفت: معناي حديث" ان المؤمن ينظر بنور الله" چيست؟ حضرت فرمودند:  ⚜ إن الله خلق المؤمنين من نوره؛ «روح مؤمنان از نور الهي است و صبغهم في رحمته؛ و در رحمت رنگ زده شدند(يعني خلقتش از نور است و نوع خلقت از جنس رحمت است)» ⚜ أخذ ميثاقهم لنا بالولاية على معرفته يوم عرفهم نفسه؛ «و ميثاق شيعه هاي ما فقط به ولايت بوده است و آنجا انتخاب شدند»،  ⚜ فالمؤمن أخو المؤمن، «مومن برادر مومن است لأبيه و أمه »، ⚜ أبوه النور و أمه الرحمة؛ «أبوه النور يعني علي(علیه السلام) و امه الرحمة يعني فاطمه (سلام الله علیها).»  ☑️ مؤمن از عالم الست شناخته شده است و از عالم الست مادر او حضرت فاطمه(علیهاالسلام) و پدر او حضرت علي (عليه السلام) است . كسانی که در عالم ذر، ولايت حضرت مولی (عليه السلام) را پذیرفتند، در اين عالم، برادر یکدیگرند و روحشان که منشأ حیات و هستی ایشان است با یکدیگر عجین است، هر چند رابطه نسبی نداشته باشند و در مقابل با دشمنان خدا و ائمه (علیهم السلام) عداوت دارد، هرچند آن دشمنان از خانواده نسبی او باشند و «هَلِ الدِّينُ إِلَّا الْحُبُّ وَ الْبُغْض‏» .  ▪️۲۴ ▫️▪️▫️▪️

به نفس های ... تـ❤️ـو بَند است ، مرا هر نفسی سایه ات کم نشود ... از سَرِمان ، حضرتِ یـ❤️ـار سلام حضرت یـ❤️ـار .... #سلام #امام_زمان #سوریه

🍀از امام صادق صلوات الله علیه نقل شده که فرمودند: لا یصیر العبد عبداً خالصاً لله عزََّوجلَّ حتّی یصیر المدح و الذَّمُّ عنده سواء ً * انسان، بنده خالص خدای بزرگ نمی‌شود تا اینکه تعریف و بدگویی (دیگران) در نظرش یکسان باشد*. 📗بحارالانوار ج۷۳ ص۲۹۴

📢 هر روز #یک_صفحه_قرآن بخوانیم 🔹️امروز؛ صفحه ۲۳۱قرآن کریم سوره مبارکه هود ✏️ توصیه مهم حضرت آیت‌الله خامنه‌ای: هر روز حتماً قرآن بخوانید حتّی روزی نیم صفحه، روزی یک صفحه بخوانید، امّا ترک نشود. در دنیای اسلام هیچ کس نباید پیدا بشود که یک روز بر او بگذرد و آیاتی از قرآن را تلاوت نکند. https://eitaa.com/mohtavayetablighJameaAlZahra

▫️▪️▫️▪️ ▪️ ☑️ «شرح حدیث شریف کساء» 📜 قسمت دهم  (۴) 🔳🍃 فاَقْبَلَ عِنْدَ ذلِک اَبُوالْحَسَنِ عَلِی بْنُ اَبی طالِبٍ وَقالَ السَّلامُ عَلَیک یا بِنْتَ رَسُولِ اللَّهِ فَقُلْتُ وَعَلَیک السَّلامُ یا اَبَا الْحَسَنِ وَ یا اَمیرَ الْمُؤْمِنینَ فَقالَ یا فاطِمَةُ اِنّی اَشَمُّ عِنْدَک رائِحَةً طَیبَةً کاَنَّها راَّئِحَةُ اَخی وَابْنِ عَمّی رَسُولِ اللَّهِ فَقُلْتُ نَعَمْ ها هُوَ مَعَ وَلَدَیک تَحْتَ الْکساَّءِ فَاَقْبَلَ عَلِی نَحْوَ الْکساَّءِ وَقالَ السَّلامُ عَلَیک یا رَسُولَ اللَّهِ اَتَاْذَنُ لی اَنْ اَکونَ مَعَکمْ تَحْتَ الْکساَّءِ قالَ لَهُ وَعَلَیک السَّلامُ یا اَخی یا وَصِیی وَخَلیفَتی وَصاحِبَ لِواَّئی قَدْ اَذِنْتُ لَک فَدَخَلَ عَلِی تَحْتَ الْکساَّءِ   ✍ در ادامه فراز شریف به شأن وصایت حضرت علی علیه السلام اشاره شده است.   ▪️«وصایت» در علم لغت، به معنای سفارش کردن است. 📓لسان العرب، ج۱۵، ص۳۹۴ ➖ این واژه اصطلاحی کلامی و فقهی است. در اصطلاح فقه به معنای ولایت دادن به غیر برای اخراج یا استیفای حق میت و سرپرستی طفل و دیوانه از وارثان میت است. 📓معجم فقه الجواهر، ج۶، ص۲۵۶ ➖ و در اصطلاح علم کلام، تعیین جانشین برای پیامبران و امامان (علیهم السلام) است. 🔹 اینکه انسان، کسی را برای حفظ آنچه از خویش بر جای می‌گذارد، به وصایت تعیین کند، مقبول عقل و فطرت انسانی است و همه شریعت‌ها و دین‌ها آن را پسندیده‌اند. شریعت اسلام نیز برای وصایت حدود و قوانینی مشخّص برنهاده است.[سوره مبارکه بقره، آیه۱۸۰] 🔹معنای خاص وصایت نیز این است که اگر فردی متعهد به انجام اموری ضروری است، و خود به خاطر غیبت و نبودن دائم یا موقت، موفق به انجام آن امور نمی‌شود، فرض بر این است که حتماً شخصی را به عنوان جانشین و خلیفه تعیین نماید. ☑️ در خصوص مسأله وصایت این نکته مهم است که باید بین وصی و مورد وصیّت سنخیت وجود داشته باشد، وصی نبی، شخصی است که باید سنخیت با نبی و نبوت داشته باشد. که این را فقط خداوند می داند «اللَّهُ أَعْلَمُ حَيْثُ يَجْعَلُ رِسالَتَه»‏ او که عالم به باطن هاست، اوست که می تواند شخصیت شایسته اوصیاء را بشناسد و ایشان را منصوب نماید. [سوره مبارکه انعام، آیه۱٢۴] 🔘 پیامبران الهی (علیهم السلام) در امت‌های پیشین نیز هنگام غیبت یا برای روزگار پس از خویش، وصی برمی‌گزیده‌اند. وصایت از سنّت‌های رایج همه پیامبران (علیمه السلام) بوده است. آنان از این گذر می‌خواسته‌اند آیین و شریعت خویش را ماندگار سازند و رسالت خود را دوام بخشند. آدم، شیث را به وصایت گمارد و نوح، سام را و ابراهیم، اسحاق را و موسی، هارون را و عیسی، شمعون را و سرانجام، پیامبر اسلام (صلی الله و علیه و آله) علی (علیه السلام) و یازده فرزند معصوم او را به وصایت برنهاد. 🖋 اوصیاء جمع وصی و وصایت یکی از شئون ائمه الطاهرین (علیهم السلام)  می باشد.  لذا وصی و وصایت یکی از شئون امام، بعد از رسول، رحمة للعالمین است.  🔹 در روز غدیر خم، پیامبر اکرم (صلّی الله علیه و آله)، ابلاغ رسالت خویش را با معرفی وصی بعد از خود، امیرالمومنین (علیه السّلام) و اولیاء طاهرین پس از ایشان، به اکمال رساندند. ☑️ حقیقت وصایت همان ولایت- یعنی سرپرستی و زعامت امور دینی و دنیوی- است و پیامبر اسلام (صلی الله و علیه و آله) بر آن بسیار ارج می‌نهاد و بارها، با پا‌فشاری تمام، از اهمیت آن سخن گفت. ۲۵ ▫️▪️▫️▪️

▫️▪️▫️▪️ ✍سیره ی رسول خدا (صلی الله و علیه و آله) نشان می‌دهد که وصایت و ولایت حضرت علی (علیه السلام) و یازده فرزندش، همسنگ نبوت و قرآن و بلکه باطن نبوّت است. ➖احادیث در این باره بسیارند و به روشنی و صراحت از اهمیت وصایت و ولایت علی بن ابی‌طالب (علیه السلام) سخن می‌گویند. 📓حلیة الاولیاء، ج۱، ص۶۶. 📓بحارالانوار، ج۹، ص۳۲۵وج۲۲، ص۱۴۹وج۲۴، ص۴۶۳وج۳۸، ص۵۳۶ ☑️ تمام رسالت رسول اکرم صلی الله علیه و اله و جمع مردم بر حول محور ولایت امیرالمومنین علی (علیه السلام) بوده است و برای این امر عظیم، از ابتدای رسالت شان تا انتها، در مواضع مختلف، به طرق گوناگون و با آوردن آیات و نشانه ها در مصادیق متکثره، این ماموریت الهی را به انجام رساندند؛ از روز ولادت مولا (علیه السلام) در خانه کعبه و بیان «انت امیرهم»،‌ با حدیث یوم الدار و اظهار نمودن شأن وصایت آن حضرت (علیه السلام)،‌ در غزوات و... تا یوم الغدیر و زمان شهادت. ⚜امام باقر فرمودند: حضرت امیرالمومنین علی علیه السلام آیه ای برای حضرت محمد صلی الله علیه و اله است و محمد به سوی علي (عليهما السلام) دعوت می کند: «إنَّ عَلِيّاً آيَةٌ لِمُحَمَّدٍ صلی الله علیه و آله و سلم وَ إِنَّ مُحَمَّداً يَدْعُو إِلَى وَلَايَةِ عَلِيٍّ عليه السلام» 📓بحار الأنوار ؛ ج۲۳ ص۲۰۸ ☑️ وصی در حضرت قرآن: از جهت معنی شناسی غالباً معنای وصیت در حضرت قرآن، توصیه و سفارش های خداوند خطاب به انبیاء و خاتم الانبیاء (صلوات الله علیهم) است. 🖋 ذات اقدس الهی در حضرت قرآن با عنایت به مهم بودن وصیت، حتی در خصوص وصیت کردن عوام الناس برای بعد از موت خود نیز فرموده است: ✨«كُتِبَ عَلَيْكُمْ إِذا حَضَرَ أَحَدَكُمُ الْمَوْتُ» خداوند دستور داده كه چون مرگ يكى از شما فرا رسید «إِنْ تَرَكَ خَيْراً» اگر داراى متاع دنيا است «الْوَصِيَّةُ لِلْوالِدَيْنِ وَ الْأَقْرَبينَ بِالْمَعْرُوفِ» براى پدر، مادر و خويشان به قدر متعارف وصيّت كنید ‏«حَقًّا عَلَى الْمُتَّقين» به یقین این عمل ویژه پرهیزکاران است.‏ (سوره مبارکه بقره، آیه ۱٨۰) ⚜ حضرت سید المرسلین به این امر واجب، بسیار تأکید فرموده است:  «مَنْ‏ مَاتَ‏ بِغَيْرِ وَصِيَّةٍ مَاتَ‏ مِيتَةً جَاهِلِيَّةً». هرکس بدون وصیت بمیرد، مانند زمان جاهلیت مرده است. 📓مجمع البیان ج ۱ ص ۴٩۴ 📓مناقب آل ابی طالب ج ٣ ص ۴۶ 🖋 با عنایت به فرمایش خاتم الانبیاء (صلی الله علیه وآله) استنباط می شود که وصیت فقط برای دیون و امور کوچک نیست و وصیت در خصوص امور دین و شرعیات، از اهمیت وافری برخوردار است. 🖋یکی از مواردی که در آیات شریفه حضرت قرآن به وصیت اشاره شده است، سوره مبارکه انعام می باشد:  ✨ قلْ تَعالَوْا أَتْلُ ما حَرَّمَ رَبُّكُمْ عَلَيْكُمْ أَلاَّ تُشْرِكُوا بِهِ شَيْئاً وَ بِالْوالِدَيْنِ إِحْساناً وَ لا تَقْتُلُوا أَوْلادَكُمْ مِنْ إِمْلاقٍ نَحْنُ نَرْزُقُكُمْ وَ إِيَّاهُمْ وَ لا تَقْرَبُوا الْفَواحِشَ ما ظَهَرَ مِنْها وَ ما بَطَنَ وَ لا تَقْتُلُوا النَّفْسَ الَّتي‏ حَرَّمَ اللَّهُ إِلاَّ بِالْحَقِّ ذلِكُمْ وَصَّاكُمْ بِهِ لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ.  ➖به پدر و مادر نیکی کنید و فرزندانتان را از ترس فقر نکشید. ما شما و آن ها را روزی می دهیم و نزدیک کارهای قبیح چه آشکار باشد چه پنهان نروید و انسانی را که خداوند محترم شمرده، به قتل نرسانید مگر به حق، این چیزی است که خداوند شما را به آن وصیت و سفارش نموده شاید درک کنید.  (سوره مبارکه انعام، آیه۱۵۱) ➖ خداوند متعال در ختم آیه مبارکه فرموده اند: «ذلِكُمْ وَصَّاكُمْ بِهِ لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ»‌. ذات احدیت، سفارش یا وصیت مؤکد در خصوص نیکی به والدین و ... نموده است. همچنین ذات باری تعالی موضوع توصيه و وصيّت انبياء‌ (علیهم السلام) را مکررا عنوان می کند و به ایشان وصیت مي ‌نماید. انبياء (علیهم السلام) هم به اوصياء خود، وصيّت‌هايي كرده‌اند. 🖋خداوند در سوره مبارکه شوری خطاب به رسول الله (صلّی الله علیه و آله و سلّم) فرموده است: ✨«شَرَعَ لَكُمْ مِنَ الدِّينِ ما وَصَّي بِهِ نُوحاً وَ الَّذِي أوْحَيْنا إلَيْكَ وَ ما وَصَّيْنا بِهِ إبْراهِيمَ وَ مُوسي وَ عِيسي»  «ما، هم به تو هم به پيامبران بزرگي كه قبل از تو بودند، مثل نوح، ابراهيم، موسي و عيسي‌‌، انبياي اولوالعزم (علیهم السلام) وصيّت كرده‌ايم.»  (سوره مبارکه شوری، آیه۱٣) ۲۶ ▫️▪️▫️▪️

▫️▪️▫️▪️ ☑️ اما وصيّت خداوند، به پیامبر و ساير انبياء (صلوات الله علیهم) چه بوده است؟ «أنْ أقِيمُوا الدِّينَ وَ لا تَتَفَرَّقُوا فِيهِ» ذات احدیت در این آیه شریفه می فرماید: پایه گذار شرع و دین من هستم و تنها وصيّت من به انبیاء و خاتم الانبیاء این است که دين را اقامه نمایید و در آن تفرقه ايجاد نكنيد.  ✨اللَّهُ يَجْتَبي‏ إِلَيْهِ مَنْ يَشاءُ وَ يَهْدي إِلَيْهِ مَنْ يُنيب «خدا هرکس را که بخواهد به سوی دین جلب می کند و هرکسی به سوی او باز گردد، هدایت می کند.»  🖋 فعل "شرع" در ابتدای کریمه مذکور در لغت به معنای راه روشن و واضح می باشد. الشَّرْع‏، مصدر است، بعداً به صورت اسم براى راه، استعمال شده كه آن را شِرْع‏ و شَرْع‏ و شَرِيعَة نیز گفته‏ اند، سپس براى راه خدايى و الهى استعاره شده است. در این سطور واژه "یجتبی"، اجتباء در کلام نورانی حضرت آفریدگار استعمال شده است. در مفردات و مجمع البیان این گونه بیان شده است؛ اجْتِبَاء: جمع كردن است بطور اختيار و برگزيدن است. مانند «فَاجْتَباهُ‏ رَبُّهُ فَجَعَلَهُ و ‏اصطفاء»، اختيار و اجتباء نظير هم‏ اند.  📜 راغب در مجمع مي گويد: اصطفاء، تناول خالص شى‏ء است چنانكه اختيار انتخاب خير و خوب آن ... به این معنا که گزينش، نصب امام و اوصیاء اختصاص و انحصار به خداوند دارد؛ اوست كه هر كس را بخواهد اجتباء ‌می نماید و وصيّ خود قرار مي ‌دهد. 📓قاموس قرآن، ج٢، ص۱۵، ج۴، ص۱٣۶ 💠 ذات احدیت فرموده است: «شَرَعَ لَكُمْ مِنَ الدِّينِ» یعنی راه آشکار، واضح و مبیّن در دین و «أنْ أقِيمُوا الدِّينَ وَ لا تَتَفَرَّقُوا فِيهِ» باز هم واژه دین در کریمه تکرار شده و نشان از اهمیت این موضوع دارد.  ☑️ به این معنا که راه روشن و بارز در دین همان وصیتی است که خداوند به حضرات خاتم الانبیاء، نوح و انبیاء دیگر نموده است که دین را به پا دارید و اختلاف در آن نکنید. ⚜ حضرت السلطان علی بن موسی الرضا (علیهما السلام)، در کلام نورانی خود در خصوص این آیه شریفه می فرمایند: «نَحْنُ النُّجَبَاءُ وَ نَحْنُ أَفْرَاطُ الْأَنْبِيَاءِ وَ نَحْنُ أَوْلَادُ الْأَوْصِيَاءِ وَ نَحْنُ الْمَخْصُوصُونَ فِي كِتَابِ اللَّهِ وَ نَحْنُ أَوْلَى النَّاسِ بِرَسُولِ اللَّهِ وَ نَحْنُ الَّذِينَ شَرَعَ اللَّهُ لَنَا دِينَهُ؛ فَقَالَ فِي كِتَابِهِ: شَرَعَ‏ لَكُمْ‏ مِنَ الدِّينِ ما وَصَّى بِهِ نُوحاً وَ الَّذِي أَوْحَيْنا إِلَيْكَ‏ يَا مُحَمَّدُ وَ ما وَصَّيْنا بِهِ إِبْراهِيمَ وَ مُوسى‏ وَ عِيسی‏» ➖ ما اهل بیت نجباء، و بازماندگان پيغمبران، و فرزندان اوصياء، و شخصيت‏هاى ممتاز كتاب خدا هستيم‏ و ما به پيغمبر نزديك تر تا مردم ديگر هستیم، و ما کسانی هستیم که خدا دينش را براي ما تشریع و وضع کرد، چنانچه در آیه ۱۳ سوره مبارکه شوری فرمود: «شَرَعَ‏ لَكُمْ‏ مِنَ الدِّينِ ما وَصَّى بِهِ نُوحا».  📓بصائر الدرجات فی فضایل آل محمد(صلی الله علیه و آله)، ج۱، ص۱٢۰ ☑️ پس وصیت و سفارش خداوند به انبیاء که هدف رسالت آنان نیز می باشد، همان دین است. با عنایت به کلام نورانی آل الله در خصوص دین که فرموده اند: دین در نزد خداوند، اسلام و تسلیم به امر ولایت می باشد و این ولایت در بیان نورانی حضرت خاتم الانبیاء (صلی الله علیه و آله) در روز غدیر واضح و مبرهن است که ولایت و وصایت امیرالمومنین (علیه السلام) و اولاد ایشان، می باشد. 🖋 این مبحث ادامه دارد.... ▪️۲۷ ▫️▪️▫️▪️

▫️▪️▫️▪️ ▪️ ☑️ «شرح حدیث شریف کساء» 📜 قسمت دهم  (۵) 🔳🍃 فاَقْبَلَ عِنْدَ ذلِک اَبُوالْحَسَنِ عَلِی بْنُ اَبی طالِبٍ وَقالَ السَّلامُ عَلَیک یا بِنْتَ رَسُولِ اللَّهِ فَقُلْتُ وَعَلَیک السَّلامُ یا اَبَا الْحَسَنِ وَ یا اَمیرَ الْمُؤْمِنینَ فَقالَ یا فاطِمَةُ اِنّی اَشَمُّ عِنْدَک رائِحَةً طَیبَةً کاَنَّها راَّئِحَةُ اَخی وَابْنِ عَمّی رَسُولِ اللَّهِ فَقُلْتُ نَعَمْ ها هُوَ مَعَ وَلَدَیک تَحْتَ الْکساَّءِ فَاَقْبَلَ عَلِی نَحْوَ الْکساَّءِ وَقالَ السَّلامُ عَلَیک یا رَسُولَ اللَّهِ اَتَاْذَنُ لی اَنْ اَکونَ مَعَکمْ تَحْتَ الْکساَّءِ قالَ لَهُ وَعَلَیک السَّلامُ یا اَخی یا وَصِیی وَخَلیفَتی وَصاحِبَ لِواَّئی قَدْ اَذِنْتُ لَک فَدَخَلَ عَلِی تَحْتَ الْکساَّءِ  ✍ در ادامه فراز شریف فوق به تکمیل مبحث شأن وصایت حضرت علی علیه السلام می پردازیم. ☑️ شیعه بر این باور است که وصایت پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) امری منصوص و نشئت‌گرفته از آیات و روایات نبوی (صلی الله علیه و آله) است. ➖آیات متعددی، همچون آیه ولایت و روایات متواتر و معتبر بسیاری، مانند حدیث ‌غدیر و حدیث ثقلین و ده‌ها ادلّه و شواهد تاریخی و ادبی دیگر بر انتصاب امیرالمؤمنین (علیه السلام) از سوی خدا و پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) برای وصایت و جانشینی، دلالت تام دارند. 🔹 شیعیان از قرون نخستین اسلامی درصدد اثبات منصوص بودن وصایت امیرالمؤمنین (علیه السلام) و دیگر ائمه (علیهم السلام) بودند و حاصل این تلاش‌ها، تألیف صدها کتاب ارزشمند در این زمینه است. عالمان شیعی نه تنها به جمع‌آوری روایات شیعه دراین‌باره اقدام کرده‌اند، بلکه روایات  کتب عامه را نیز گردآوری کردند. آغاز این روش به صورت فراگیر از قرن ششم با تألیف عمدة عیون صحاح الأخبار فی مناقب إمام الأبرار اثر ابن‌بطریق (م ۶۰۰ ق.) بوده است. بعد از او سید ابن‌طاووس (م ۶۶۴ ق.) هم با نگارش الطرائف فی معرفة مذاهب الطوائف به این روش روی‌آورد. این شیوه تا عصر حاضر نیز تداوم یافت و ثمره آن تألیف ده‌ها کتاب ارزشمند از جمله عبقات الأنوار فی إمامة الأئمة الأطهار تألیف علامه میرحامدحسین هندی (م ۱۳۰۶ ق.) بوده است. 🔘 در ادامه به برخی از آیات و روایاتی که دالّ بر منصوص بودن وصایت امام علی (علیه السلام) میباشد، اشاره می شود. 🖋 در چند آیه از قرآن کریم اشارات قطعی وجود دارد که به گواهی مفسرین، بر وصایت حضرت علی (علیه السلام) دلالت دارند. تحلیل درون‌متنی این آیات و روایات نیز به طور قطع اثبات می‌کند که مراد از این آیات وصایت و جانشینی امام علی (علیه السلام) است.  بر اساس روایات، آیات انذار و تبلیغ و اکمال دین در ارتباط با وصایت حضرت علی علیه السلام نازل شده‌اند. ⚜ بنا بر روایتی، پیامبر (صلی الله علیه و آله) بعد از نزول آیه انذار: «وَ أَنذِرْ عَشِیرَتَک الْأَقْرَبِین» (سوره شعراء: آیه ۲۱۴)، نزدیکان خود را دعوت کرد و فرمود: «کدام یک از شما شریک رنج‌های من و کمک کار در ادای رسالت من می‌شود تا او برادر و وصی و خلیفه من در میان شما باشد؟» حضرت علی (علیه السلام) می‌فرماید: «همه افراد سکوت کردند و کسی ندای پیامبر را پاسخ مثبت نداد. امّا من که کوچک‌ترین‌شان بودم گفتم: «أنا یا نبی اللّه أکون وزیرک علیه؛ من ای پیامبر خداصلی الله علیه و آله وزیر و مددکار تو می‌شوم». پیامبرصلی الله علیه و آله گردن مرا گرفت و فرمود: «إنّ هذا أخی و وصی‌ای و خلیفتی فیکم. فاسمعوا له و أطیعوا؛ این، برادر و وصی و خلیفه من در میان شما است. از او فرمان برید و به گفته و دستورش گوش فرا دهید» 📓الغدیر، ج۲، ص۲۷۸ 📓تعلیقات احقاق الحق، ج۴، ص۶۶ و ۷۰ ☑️ آیه تبلیغ، سبب نزول حدیث غدیر بوده است. ✨«یأَایهَّا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنزِلَ إِلَیک مِن رَّبک وَ إِن لَّمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ وَ اللَّهُ یعْصِمُک مِنَ النَّاسِ» (سوره مائده: آیه ۶۷) 🔰 در تفاسیر در باره این شریفه آمده : «دربارۀ علی (علیه السلام) نازل شد و خداوند به پیامبر (صلی الله علیه و آله) دستور داد تا دربارۀ او ابلاغ کند، بنابراین پیامبر (صلی الله علیه و آله) دست علی را گرفت و گفت: هر که من مولای اویم علی نیز مولای او است» . 📚بحارالأنوار، ج۳۷، ص۱۹۰/ بشارهًْ المصطفی، ص۲۴۳/ شواهدالتنزیل، ج۱، ص۲۵۱ ۲۸ ▫️▪️▫️▪️

▫️▪️▫️▪️ 🖋 دربارۀ دلالت آیه بر وصایت علی (علیه السلام) باید گفت تنها امری که ابلاغ نکردن آن برابر بود با ابلاغ نکردن همۀ رسالت پیغمبر (صلی الله علیه و آله) [وَ إِن لَّمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ] مسئلۀ جانشینی آن حضرت بود؛ چراکه رسالت پیامبر (صلی الله علیه و آله) در صورتی امتداد می‌یابد که برای نبوت، جانشینی باشد تا قوام‌دهندۀ دین باشد؛ بنابراین موضوع مورد تبلیغ در این آیه همان وصایت و خلافت امام علی (علیه السلام) است. دلیل این ادعا این است که سورۀ مائده از جمله آخرین سوره‌های نازل شده است و تا این هنگام موضوعات مهم دین از جمله توحید، نبوت، معاد، نماز، جهاد نازل شده بود و آنچه تا به آن روز اعلان عمومی نشده بود و از مسلمین بر آن بیعت گرفته نشده بود، همان وصایت و جانشنی پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) بود؛ روایات سبب نزول آیه نیز مؤید همین مطلب است. ☑️ واقعۀ غدیر، سبب نزول آیه اکمال بوده است ✨ «...الْیوْمَ یئسَ الَّذِینَ کفَرُواْ مِن دِینِکمْ فَلَا تخَشَوْهُمْ وَ اخْشَوْنِ الْیوْمَ أَکمَلْتُ لَکمْ دِینَکمْ وَ أَتمَمْتُ عَلَیکمْ نِعْمَتی وَ رَضِیتُ لَکمُ الْاسْلَامَ دِینًا...» (سوره مائده: آیه ۳)   🔰 در تفاسیر سبب نزول آیه را این‌گونه نقل می‌کنند: «هنگامی که پیامبر (صلی الله علیه و آله) علی علیه السلام را در غدیر خم نصب کرد و او را با ولایت مورد ندا قرار داد، جبرئیل بر او با این آیه نازل شد: «ألیوم أکملت لکم دینکم و ...» . پیامبر صلی الله علیه و آله بعد از نزول آیه شریفه فرمودند: «اللّه أکبر علی إکمال الدین و إتمام النعمة و رضا الرب برسالتی و الولایة لعلی» . 📓کشف اليقين ج ۱، ص ۳۹۵ 📓عوالم العلوم ج ۱۵، ص ۶۳ ☑️ در این آیه چهار ویژگی برای «الیوم» ذکر شده است: «روز یأس کافران، روز اکمال دین، روز اتمام نعمت و روزی که اسلام به عنوان دین، مورد رضایت الاهی قرار گرفت». آنچه که می‌تواند این ویژگی‌های چهارگانۀ آیه را دربرداشته باشد، نصب امام علی (علیه السلام) به وصایت و جانشینی پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) در روز غدیر است، زیرا کفار وقتی ببینند بعد از رحلت نبی (صلی الله علیه و آله) کسی هست که راه او را ادامه دهد، دچار یأس و ناامیدی خواهند شد.  در سال پایانی عمر پیامبر (صلی الله علیه و آله) که اسلام به شوکت و جلال خود رسیده بود، بیشترین امید کفار (اعم از منافقین و مشرکین، یهود، نصاری و مجوس) برای نابودی اسلام، نبود جانشین برای پیامبر (صلی الله علیه و آله) بود. نگاهی به سرگذشت ادیان پیشین، بیانگر این واقعیت است که دین در صورتی می‌تواند تداوم داشته باشد که بعد از رحلت آورندگان آن دین، افرادی به عنوان جانشین باشند که از جهت کارایی همانند آورندگان دین باشند تا دین را از خطر تحریف و دگرگونی حفظ کنند . بر همین اساس، پیامبر صلی الله علیه و آله امام علی علیه السلام را به جانشینی خود انتصاب کرد و این جانشینی، یأس کفار را فراهم کرد. 📜 روایات متعددی در منابع شیعه و سنی نقل شده است مبنی بر اینکه امام علی علیه السلام از سوی پیامبر صلی الله علیه و آله به وصایت و جانشینی انتخاب شده است که در اینجا به تعدادی از این روایات استناد می‌شود. 🖋حدیث غدیر به اتفاق فریقین، هنگام برگشت پیامبر (صلی الله علیه و آله) و مسلمانان از حجة الوداع در منطقه‌ای به نام غدیر خم از سوی پیامبر (صلی الله علیه و آله) در خطاب به مسلمین ایراد شد.  💠رسول اکرم صلّی الله علیه و آله در چند فراز از خطبه غدیریه از امیر الموحدین علی علیه السّلام به عنوان وصی خود یاد می کنند و ائمه پس از ایشان (علیهم السّلام) را خیر الاوصیاء می نامند. در این حدیث که خطبه‌ای طولانی است، حضرت رسول صلی الله علیه و آله بعد از اینکه فرمود: «أ لست أولی بالمؤمنین من أنفسهم؟»، دست امام علی علیه السلام را بالا برد و فرمود:  ⚜«هان مردمان ! در قرآن اندیشه کنید و ژرفی آیات آن را دریابید و بر محکماتش نظر کنید و از متشابهاتش پیروی ننمایید . پس به خدا سوگند که باطن ها و تفسیر آن را آشکار نمی کند مگر همین که دست و بازوی او را گرفته و بالا آورده ام و اعلام می دارم که : هر آن که من سرپرست اویم ، این علی سرپرست اوست . و او علی بن ابی طالب است ؛ برادر و وصی من که سرپرستی و ولایت او حکمی است از سوی خدا که بر من فرستاده شده است ». 📓الاحتجاج ج ۱، ص ۵۵ 📓بحار الأنوار ج ۳۷، ص ۲۰۱ 📓البرهان في تفسير القرآن ج ۲، ص ۲۲۷ ▪️۲۹ ▫️▪️▫️▪️

▫️▪️▫️▪️ ▪️ ☑️ «شرح حدیث شریف کساء» 📜 قسمت دهم  (۶) 🔳🍃 فاَقْبَلَ عِنْدَ ذلِک اَبُوالْحَسَنِ عَلِی بْنُ اَبی طالِبٍ وَقالَ السَّلامُ عَلَیک یا بِنْتَ رَسُولِ اللَّهِ فَقُلْتُ وَعَلَیک السَّلامُ یا اَبَا الْحَسَنِ وَ یا اَمیرَ الْمُؤْمِنینَ فَقالَ یا فاطِمَةُ اِنّی اَشَمُّ عِنْدَک رائِحَةً طَیبَةً کاَنَّها راَّئِحَةُ اَخی وَابْنِ عَمّی رَسُولِ اللَّهِ فَقُلْتُ نَعَمْ ها هُوَ مَعَ وَلَدَیک تَحْتَ الْکساَّءِ فَاَقْبَلَ عَلِی نَحْوَ الْکساَّءِ وَقالَ السَّلامُ عَلَیک یا رَسُولَ اللَّهِ اَتَاْذَنُ لی اَنْ اَکونَ مَعَکمْ تَحْتَ الْکساَّءِ قالَ لَهُ وَعَلَیک السَّلامُ یا اَخی یا وَصِیی وَخَلیفَتی وَصاحِبَ لِواَّئی قَدْ اَذِنْتُ لَک فَدَخَلَ عَلِی تَحْتَ الْکساَّءِ ✍ در ادامه فراز شریف فوق به تکمیل مبحث شأن وصایت حضرت علی علیه السلام می پردازیم. 📜 در فرازی دیگر ازخطبه غدیریه سید المرسلین (صلّی الله علیه و آله) فرموده اند: «هذا عَلی أخی وَ وَصیی وَ واعی عِلْمی»  🖋در فرازی دیگر نیز ایشان در کلام نورانی خویش فرموده اند: هان ای مردمان! «أَلاوَإِنِّی رَسولٌ وَ عَلِی الْإِمامُ وَالْوَصِی مِنْ بَعْدی» ⚜ همین طور حضرت خاتم الانبیاء (صلّی الله علیه و آله) فرموده اند: حلال و حرام بیش از آن است که من شمارش کنم و بشناسانم و در این جا یکباره به حلال فرمان دهم و از حرام باز دارم. «فَأُمِرْتُ أَنْ آخُذَ الْبَیْعَةَ مِنْکُمْ» از این روی مأمورم از شما بیعت بگیرم ،«وَالصَّفْقَةَ لَکُمْ بِقَبُولِ ماجِئْتُ بِهِ عَنِ الله عَزَّوَجَلَّ فی عَلِی أمیرِالْمُؤْمِنینَ وَالأَوْصِیاءِ مِنْ بَعْدِهِ الَّذینَ هُمْ مِنِّی وَمِنْهُ» که دست در دست من نهید در مورد پذیرش آن چه از سوی خداوند آورده ام درباره علی امیرالمؤمنین (علیه السّلام) و اوصیای پس از او که آنان از من و اویند.  🖋 ایشان در فرازی دیگر ایراد فرموده اند: «إِنَّ اللَّهَ اخْتَارَ مِنْ كُلِّ أُمَّةٍ نَبِيّاً» همانا خداوند برای هر امتی نبیی برگزیده است «وَ اخْتَارَ لِكُلِّ نَبِيٍّ وَصِيّاً» و برای هر نَبِيٍّ، وصی اختیار نموده است.  «فَأَنَا نَبِيُّ هَذِهِ الْأُمَّةِ» پس من نبی این امت هستم «وَعَلِيٌ‏ وَصِيِّي‏ فِي‏ عِتْرَتِي وَ أَهْلِ بَيْتِي وَ أُمَّتِي مِنْ بَعْدِي» و علی (علیه السلام) وصی من در عترتم، امتم و اهل بیتم بعد از من خواهد بود‏. 📓بحارالانوار ج٣٨ ص۱٨ 💠 پیامبر اکرم (صلّی الله علیه و آله) بعد از ایراد خطبۀ غدیر دستور داد همۀ مردان و زنان با امام علی (علیه السلام) بیعت کنند و  ابوبکر و عمرلعنة الله علیهما از اولین بیعت‌کنندگان بودند و نقل است که عمر ملعون این‌گونه با آن حضرت بیعت کرد: «بخٍ بخٍ یا علی اصبحتَ مولای و مولی کل مومنٍ و مومنة» 📓بحارالأنوار ج ۲۱ ص ۳۸۳ ☑️ فرمان بیعت با علی (علیه السلام) و بیعت مسلمانان با آن حضرت، دالّ بر این است که آن حضرت به مقام مهم و خطیری نصب شده بود که می‌بایست مردم با وی بیعت کنند و آن مقام جز وصایت و جانشینی، چیز دیگری مانند مقام دوستی نمی‌تواند باشد، زیرا برای دوستی با امام علی (علیه السلام) نیاز به بیعت نبود. 🖋 مسئله وصایت حضرت علی علیه السلام آنقدر عظیم و مهم است که پس از وقوف پیامبر در عرفات جناب جبرئیل بر پیامبر (صلی الله علیه و آله) نازل میشود و خطاب به رسول رب العالمین (صلی الله علیه و آله) می گوید: ذات اقدس حق، سلام می رساند و می فرماید: در زمانی که وفات تو نزدیک شده و امر رسالت تو رو به پایان است، بدان که من تو را بی هیچ چاره ای نزد خود فرا می خوانم، «فَاعْهَدْ عَهْدَكَ وَ قَدِّمْ وَصِيَّتَكَ»؛ پس عهد خود را وفا کن و وصیت و سفارش خود را جلو انداز، «وَ اعْمِدْ إِلَى مَا عِنْدَكَ مِنَ الْعِلْمِ وَ مِيرَاثِ عُلُومِ الْأَنْبِيَاءِ مِنْ قَبْلِكَ وَ السِّلَاحِ وَ التَّابُوتِ وَ جَمِيعِ مَا عِنْدَكَ مِنْ آيَاتِ الْأَنْبِيَاءِ، فَسَلِّمْهُ إِلَى وَصِيِّكَ وَ خَلِيفَتِكَ مِنْ بَعْدِكَ حُجَّتِيَ الْبَالِغَةِ عَلَى خَلْقِي عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ (علیه السلام)» ؛علم خود و میراث علوم انبیاء پیشین و سلاح و تابوت و آثار رسالتت را به وصی و خلیفه ات و حجت بالغه بر خلقم، علی بن أبی طالب (علیه السلام) بسپار. 📓البرهان ج ۲، ص ۲۲۷ 📓بحار الأنوار ج ۳۷، ص ۲۰۱ ✔️ و آن قدر این ابلاغ مهم است که خداوند در حضرت قرآن، خطاب به حبیب الله محمد مصطفی (صلّی الله علیه و آله و سلّم) می فرماید: ✨«يا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّك، وَ إِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَه»‏؛ «ای پیامبر! آنچه از سوی پروردگارت [درباره ولایت و رهبری علی بن أبی طالب امیرالمؤمنین (علیه السلام)] بر تو نازل شده ابلاغ کن؛ و اگر انجام ندهی پیام خدا را نرسانده ای».  (سوره مبارکه مائده، آیه۶٧) ▪️۳٠ ▫️▪️▫️▪️

▫️▪️▫️▪️ ▪️ ☑️ «شرح حدیث شریف کساء» 📜 قسمت دهم  (۷) 🔳🍃 فاَقْبَلَ عِنْدَ ذلِک اَبُوالْحَسَنِ عَلِی بْنُ اَبی طالِبٍ وَقالَ السَّلامُ عَلَیک یا بِنْتَ رَسُولِ اللَّهِ فَقُلْتُ وَعَلَیک السَّلامُ یا اَبَا الْحَسَنِ وَ یا اَمیرَ الْمُؤْمِنینَ فَقالَ یا فاطِمَةُ اِنّی اَشَمُّ عِنْدَک رائِحَةً طَیبَةً کاَنَّها راَّئِحَةُ اَخی وَابْنِ عَمّی رَسُولِ اللَّهِ فَقُلْتُ نَعَمْ ها هُوَ مَعَ وَلَدَیک تَحْتَ الْکساَّءِ فَاَقْبَلَ عَلِی نَحْوَ الْکساَّءِ وَقالَ السَّلامُ عَلَیک یا رَسُولَ اللَّهِ اَتَاْذَنُ لی اَنْ اَکونَ مَعَکمْ تَحْتَ الْکساَّءِ قالَ لَهُ وَعَلَیک السَّلامُ یا اَخی یا وَصِیی وَخَلیفَتی وَصاحِبَ لِواَّئی قَدْ اَذِنْتُ لَک فَدَخَلَ عَلِی تَحْتَ الْکساَّءِ ✍ در ادامه فراز شریف فوق به مبحث شأن خلافت حضرت علی علیه السلام می پردازیم. 🔹 خلافت واژه‌ای عربی از ریشه (خ ل ف) به معنای جانشین ساختن و واژه خلیفه (جمع آن خلفاء و خلائف) به معنای جانشین، وکیل و قائم‌ مقام است.  📗 تاج‌العروس من جواهر القاموس، ج۲۳، ص۲۶۳ـ۲۶۵، ج۲۳ 🖋 در قرآن نیز واژه‌های خلیفه، خلفاء و خلائف به همین معنای لغوی به کار رفته است.  ✨سوره مبارکه بقره، آیه۳۰ ✨سوره مبارکه ص، آیه۲۶ ✨سوره مبارکه اعراف، آیه۶۹ ✨سوره مبارکه اعراف، آیه۷۴ ✨سوره مبارکه نمل، آیه۶۲    ✨سوره مبارکه یونس، آیه۱۴   ✨سوره مبارکه انعام، آیه۱۶۵  🔹 بین واژه امامت و خلافت در اصطلاح و استعمال تفاوتى وجود ندارد چنان که مرحوم طبرسى مى نویسد: «الخلیفة و الامام واحدٌ فى الاستعمال الاّ انّ بینهما فرقاً فالخلیفة من استخلف فى الأمر مکان من کان قبله... و الامام مأخوذ من التقدم...»; به عبارت دیگر اختلاف در مفهوم لغوى است چرا که خلیفه به معناى کسى است که جانشین دیگرى شده و امام کسى است که بر دیگران تقدم دارد. 📗 مجمع البیان، ذیل آیه ۳۰ سوره مبارکه بقره ✅ امامت اصل الاصول دین مى باشد. پس از پیامبر ختمی مرتبت، حضرت امیرالمومنین (علیه السّلام) حجت خدا بر خلق و خلیفه الله هستند و پس از ایشان ائمه معصومین (علیهم السّلام) طبق نصّ الهی حجت خدا در زمین و خلیفه الله و جانشین پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) می باشند.  💠 حضرت رسول الله (صلی الله علیه و آله) در بسیاری از احادیث منزلت و فضایل سید الوصیین علی بن ابیطالب (علیه السّلام) را نسبت به خود یادآور شدند تا دلایل قطعی و محکمی برای پذیرش حجت الهی و خلیفه اللهی حضرت امیرالمومنین (علیه السّلام) و وصی خاتم النبیین بودن ایشان وجود داشته باشد. 🔰 در اینجا به ذکر بعضی از این احادیث می پردازیم: ✅ شأن وصایت و خلافت حضرت علی علیه السلام قبل از ظهور نورانی ایشان در این عالم اختصاص یافته بود: ⚜ أَنَّ عَلِيّاً عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ سُمِّيَ إِمَامَ اَلْمُتَّقِينَ، وَ أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ وَ وَصِيَّ رَسُولِ رَبِّ اَلْعَالَمِينَ قَبْلَ وِلاَدَتِهِ . همانا علی علیه السلام قبل از ولادتش امام پرهیزگاران و امیر مؤمنان و وصی فرستاده پروردگار جهانیان نامیده شد. 📗إثبات الهداة بالنصوص و المعجزات ج ۳، ص ۲۰۲ ۳۱ ▫️▪️▫️▪️

▫️▪️▫️▪️ ✅ اعتقاد به امامت و ولایت و خلافت حضرت امیرالمومنین (علیه السّلام) ایمان و اِنکارش، کفر و الحاد و شرک قلمداد می شود: 💠 حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدٍ الصَّائِغُ الْعَدْلُ قَالَ حَدَّثَنَا عِيسَى بْنُ مُحَمَّدٍ الْعَلَوِيُّ قَالَ حَدَّثَنَا أَبُو عَوَانَةَ قَالَ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ سُلَيْمَانَ بْنِ بَزِيعٍ الْخَزَّازُ قَالَ حَدَّثَنَا إِسْمَاعِيلُ بْنُ أَبَانٍ عَنْ سَلَّامِ بْنِ أَبِي عَمْرَةَ الْخُرَاسَانِيِّ عَنْ مَعْرُوفِ بْنِ خَرَّبُوذَ الْمَكِّيِّ عَنْ أَبِي الطُّفَيْلِ عَامِرِ بْنِ وَاثِلَةَ عَنْ حُذَيْفَةَ بْنِ أَسِيدٍ الْغِفَارِيِّ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلى اللَّه عليه و آله): يَا حُذَيْفَةُ إِنَّ حُجَّةَ اللَّهِ‏ عَلَيْكُمْ [عَلَيْكَ‏] بَعْدِي عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ(علیه السّلام) الْكُفْرُ بِهِ كُفْرٌ بِاللَّهِ وَ الشِّرْكُ بِهِ شِرْكٌ بِاللَّهِ وَ الشَّكُّ فِيهِ شَكٌّ فِي اللَّهِ وَ الْإِلْحَادُ فِيهِ إِلْحَادٌ فِي اللَّهِ وَ الْإِنْكَارُ لَهُ إِنْكَارٌ لِلَّهِ وَ الْإِيمَانُ بِهِ إِيمَانٌ بِاللَّهِ لِأَنَّهُ أَخُو رَسُولِ اللَّهِ(صلى اللَّه عليه و آله) وَ وَصِيُّهُ وَ إِمَامُ أُمَّتِهِ وَ مَوْلَاهُمْ وَ هُوَ حَبْلُ اللَّهِ الْمَتِينُ وَ عُرْوَتُهُ الْوُثْقَى الَّتِي‏ لَا انْفِصامَ لَها وَ سَيَهْلِكُ فِيهِ اثْنَانِ وَ لَا ذَنْبَ لَهُ مُحِبٌّ غَالٍ وَ مُقَصِّرٌ يَا حُذَيْفَةُ لَا تُفَارِقَنَّ عَلِيّاً فَتُفَارِقَنِي وَ لَا تُخَالِفَنَّ عَلِيّاً(علیه السّلام) فَتُخَالِفَنِي إِنَّ عَلِيّاً (علیه السّلام) مِنِّي وَ أَنَا مِنْهُ مَنْ أَسْخَطَهُ فَقَدْ أَسْخَطَنِي وَ مَنْ أَرْضَاهُ فَقَدْ أَرْضَانِي. 🖋 حديث كرد ما را احمد بن صايغ گفت حديث كرد ما را عيسى بن محمد علوى گفت حديث كرد ما را ابو عوانه گفت حديث كرد ما را محمد بن سليمان بن بزيع الحزاز گفت حديث كرد ما را اسماعيل ابن ابان از سلام ابن ابى عمر خراسانى از معروف بن خرّبوذ مكى از ابى طفيل عامر بن واثله و حذيفه بن اسيد غفارى گفت؛ رسول خدا (صلّى الله عليه و آله) فرمود: اى حذيفه بدرستى كه حجت خدا بر شما بعد از من على بن ابى طالب (علیه السلام)است .كفر به وى كفر بخداست و شرك بوى شرك بخداست، و شك بوى شك در خداست ،و ملحد شدن در وى ملحد شدن در خداست ،و انكار او انكار خداست، و ايمان به وى ايمان بخداست. از براى آن كه او برادر رسول خداست و وصى او و امام امت او و مولاى ايشان است ، و اوست حبل اللّٰه المتين و عروة« اَلْوُثْقىٰ‌ لاَ اِنْفِصٰامَ‌ لَهٰا » و زود باشد كه هلاك كردند در وى دو نوع از مردمان و او را گناهى نباشد، يكى دوستى كه از حد بگذرد در دوستى ،و ديگرى دشمنى كه با وى دشمنى كند . يا حذيفه جدائى مكن البته با على كه با من جدائى كرده باشى، و مخالفت على مكن كه با من مخالفت ميكنى. بدرستى كه على از من است و من از اويم . هر كه او را ناخشنود گرداند البته مرا ناخشنود كرده است و هر كه او را راضى گرداند مرا راضى كرده است . 📗الأمالي( للصدوق)، ص۱۹۷ 📗إثبات الهداة ج۳ ص۶۰_۶۱. ۳۲ ▫️▪️▫️▪️