#شعبان_المعظم #ظهور_نورانی_امام_سجاد_علیه_السلام ✍حضرت علی بن الحسین، سیدالساجدین (علیه الصلوة والسلام) در فرازی از ادعیه مبارکشان، «معیت قرآن ناطق و قرآن صامت»، و به عبارتی «قرین و عدیل بودن حضرت قرآن و ذوات مقدسه محمد و آل محمد (علیهم السلام)» را با استناد به آیات کلام الله، اینگونه اثبات نمودند: ▫️وقُلتَ ـ جَلَّ قَولُكَ ـ لَهُ حينَ اختَصَصتَهُ بِما سَمَّيتَهُ بِهِ مِنَ الأَسماءِ: خدایا، آنگاه كه حضرت محمد (صلی الله عليه واله) را با نام هايى مخصوص گرداندى، در کلامت فرمودى: ✨﴿طه مَآ أَنزَلْنَا عَلَيْكَ الْقُرْءَانَ لِتَشْقَى﴾ ✨﴿يس وَ الْقُرْءَانِ الْحَكِيمِ﴾ ✨﴿ص وَ الْقُرْءَانِ ذِى الذِّكْرِ﴾ ✨﴿ق وَ الْقُرْءَانِ الْمَجِيدِ﴾ ▫️فَخَصَصتَهُ أن جَعَلتَهُ قَسَمَكَ حينَ أسمَيتَهُ وقَرَنتَ القُرآنَ مَعَهُ ، فَما في كِتابِكَ مِن شاهِدِ قَسَمٍ وَالقُرآنُ مُردَفٌ بِهِ إلاّ وهُوَ اسمُهُ.. تَعجِزُ الأَلسُنُ وَالأَفهامُ عَن وَصفِ مُرادِكَ بِهِ ، وتَكِلُّ عَن عِلمِ ثَنائِكَ عَلَيهِ» و او را چنين مخصوص گرداندى كه هر گاه از او نام برده به او سوگند خوردى، قرآن را در كنار نامش آوردى. پس در كتاب تو، هيچ شاهد سوگندى كه قرآن در كنار آن آمده باشد، جز نام او نيست.. زبان ها و فهم ها از توصيف مقصود تو از اين رديف سازى سوگندها با نام او ناتوان اند و از دانستنِ ستايش تو بر او، الكن. 📔بحار الأنوار ج ۸۸، ص ۷؛ إقبال الأعمال ج۱ ص۲۸۶؛ البلد الأمين و الدرع الحصين ج۱ ص۲۳۸

#ولایت_فاطمی #ظهور_نورانی_امام_سجاد_علیه_السلام ✍باب فتحِ خزائن حضرت قرآن 📃حضرت مولانا علی بن الحسین السجاد علیه‌السلام، آیات حضرت قرآن را گنجینه های علم معرفی نموده: «آياتُ القُرآنِ خَزائِنٌ فَكُلَّما فُتِحَتْ خَزانَةٌ ينبغى لَكَ اَن تَنْظُرَ مافيها» (۱)؛ و در فرمایش دیگری، باب فتح علوم و اسرار حضرت قرآن و منکشف شدن خزائن آن را معرفی نمودند: ✨«اَللَّهُمَّ اِنَّكَ اَنْزَلْتَهُ عَلى‌ نَبِيِّكَ مُحَمَّدٍ صَلّى الله علیه وَ اله مُجْمَلاً‌ وَ اَلْهَمْتَهُ عِلْمَ عَجائِبِه مُكَمَّلاً وَ وَرَّثْتَنا عِلمَهُ مُفَسَّراً وَ فَضَّلْتَنا عَلى‌ مَنْ جَهِلَ عِلمَه..»(۲) ✍فلذا موضع تجلّی و انکشاف أسرار و حقائق حضرت قرآن در کلام حضرات اهل بیت عصمت و طهارت علیهم‌السلام است؛ چنانکه حضرت أم الائمه فاطمة الزهرا سلام‌الله‌علیها در فرازی از خطبه فدکیه تصریح نمودند: ✨«کِتَاب الله.. آيٌ فِينَا مُنكَشِفَةٌ سَرَائِرُه» (۳) «کتاب خداوند، آياتی که اسرار آن در ما منکشف گردیده است» 🔖(۱).الکافي ج۲ص۶۰۹ (۲).إقبال الأعمال ج۱ص۲۶۷ [دعای چهل و دوم صحیفه سجاديه] (۳).مستدرك عوالم العلوم و المعارف ج۱۱ ص۶۹۴