eitaa logo
کانال محتوای تبلیغی معاونت تبلیغ و امور فرهنگی جامعه الزهرا سلام الله علیها
2.9هزار دنبال‌کننده
6.9هزار عکس
1.9هزار ویدیو
2.7هزار فایل
*این کانال محتوای تبلیغ عمومی می باشد که توسط اساتید و مبلغان تولید شده و با توجه به مناسبت های تبلیغی بارگذاری می شود.* «کپی مطالب به همراه لینک» @mohtavayetablighJameaAlZahra «.« ارتباط با ادمین».» @admin_mobaleghan
مشاهده در ایتا
دانلود
اربعین، مهم ترین روز زیارتی در فرهنگ شیعه. جانم حسین(علیه السلام)🚩🚩🚩 تهیه و تنظیم: ز--فهندڗ سعدی
رفیقِ دل شکسته ها، امام حسینِ خسته ها💔🏴🚩 تهیه وتنظیم:ز-فهندژ
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
اربعین، میدان درک جان‌ها.pdf
119.3K
✅عنوان : حضور اربعینی و درک جان‌ها در جهان آن‌ها 🎙 گفتگو با استاد طاهرزاده، ◽️ ، ◾️
باسلام خدمت همراهان ومبلغان گرامی وتشکراز حسن توجه به مطالب کانال عزاداریها قبول ، عذر تاخیر جهت ارسال بقیه مطلب حسینیه صفر المظفر، بقیه مطالب تا شماره ۱۳ بارگذاری می شوید و انشالله ادامه مطالب در روزهای آتی اربعینی باشید.
🏴▪️🏴▪️🏴 🏴▪️ ۱۴۴۴ ▪️ قائمۀ عبودیت مطلب دیگر اینکه ظهور أتم و أکمل حقیقت عبودیت را باید در ساحتی جستجو کرد که خود أسّ و أساس عبودیت است. وجود مقدس امام حسین (علیه السلام) مکنّی به «أبو عبدالله» می باشند، چنانچه در زیارت قدسی عاشورا، آن حضرت (علیه السلام) با این کنیه خطاب شده اند. نکته قابل توجه در این کنیه، معنا و زمان اطلاق آن می باشد. ناظر به حدیثی از امیرالمومنین علی (علیه السلام)، این کنیه مربوط به قِدَمِ زمانی (یعنی زمانی ازلی) می شود. آن حضرت در این حدیث، امام حسین (سلام الله علیه) را "أبا عبدالله" خطاب کرده و ایشان را اسوه و مقتدای (جاویدان) عباد از قدیم معرفی فرمودند؛ «يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ أُسْوَةٌ أَنْتَ قُدُما ...». نکتۀ دیگر معنای این کنیه می باشد: «أبوعبدالله» یعنی پدر بندگان خدا. اطلاق نسبت پدری برای بندگان خدا همانطور که در معاجم آمده، از باب اشاره به قائمه، ریشه و أُسّ و اساس عبودیت می باشد. بنابراین این خطاب امیرالمومنین علی (علیه السلام) به فرزندشان نوعی دلالت و راهنمایی عبادالله به شناخت حقیقت عبودیت است که این حقیقت در وجود مبارک حضرت حسین بن علی (علیهما السلام) تعریف می شود، و جز از این طریق نمی توان به حقیقت عبودیت رسید. دلیل دیگر در اثبات این مطلب، توصیفِ وجود مقدس حضرت سیدالشهداء أبی عبدالله الحسین (علیه السلام) با عناوینی چون «أسّ اسلام» و «دعائم دین»، «نظام مسلمین و ارکان آنان» است؛ چنانچه در فرازهایی از زیارت حضرتشان می خوانیم: «السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا أُسَّ الْإِسْلَام‏ ... يَا نِظَامَ الْمُسْلِمِينَ ... أَشْهَدُ أَنَّكَ يَا مَوْلَايَ مِنْ دَعَائِمِ الدِّينِ وَ أَرْكَانِ الْمُسْلِمِين‏» . نیز حضرت مولانا و سیدنا بقیة الله الأعظم (أرواحنا فداه) در رثای جد غریبشان چنین ندبه فرمودند: «لَقَدْ قَتَلُوا بِقَتْلِكَ الْإِسْلَام»؛ به درستی که با كشتن شما اسلام را كشتند . ۹ 🏴▪️ 🏴▪️🏴▪️🏴
🏴▪️🏴▪️🏴 🏴▪️ ۱۴۴۴ ا❁﷽❁ا 📜 الرجل الفقیه ◼️ قسمت پنجم ☑️ ظهور أتم و أکمل حقیقت عبودیت در کربلا ✍️ در تبیین معنای حقیقت عبودیت بیان شد که این معنا ظهوری أتم و أکمل در عالم واقع دارد که آن براساس ادلۀ موجود، حضرت اباعبدالله الحسین (علیه السلام) و کربلای آن حضرت می باشد. در بحث گذشته، دو دلیل برای این حقیقت اقامه شد و در اینجا به ادلۀ دیگر اشاره خواهد شد. ▪️ قائمۀ هستی و هدف خلقت همانطور که در مطالب گذشته بیان شد، عبودیت، هدف خلقت بوده و زمین برای تحقق این هدف شکل گرفته است. مقتدای عبودیت که وجود مقدس پیغمبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) می باشند، در سخنی فرمودند: «حُسَيْنٌ مِنِّي وَ أَنَا مِنْ حُسَيْن». 📓 كامل الزيارات، النص، ص ۵۲ در عبارت اول حدیث (مِن) از نوع ظرفیه می باشد، یعنی ظرفِ رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم)، امام حسین (علیه السلام) می باشند و ظرف وجودی حضرت ختمی مرتبت محمد مصطفی (صلی الله علیه و آله و سلم) تمام هستی می باشد، زیرا هستی طفیلِ وجودِ ذی وجود آن حضرت است؛ «لَوْلاکَ لَمَا خَلَقْتُ الْأَفْلاکَ». پس صدر حدیث اینطور تفسیر می شود که تمام هستی ظرف امام حسین (علیه السلام) و کربلاست. اما در عبارت دوم (مِن) ابتدائیه است؛ یعنی آنچه به هستی حیات و موجودیت می دهد، وجود مقدس حضرت اباعبدالله الحسین (علیه السلام) و امر کربلاست و بعبارت دیگر حیات هستی بر وجود مقدس آن حضرت و امر کربلایشان قائم شده است، لذا اگر کسی بخواهد به حقیقت عبودیت برسد، تنها طریق انحصاری، معرفت حسینی است. ۱٠ 🏴▪️ 🏴▪️🏴▪️🏴
🏴▪️🏴▪️🏴 🏴▪️ ۱۴۴۴ ا❁﷽❁ا 📜 الرجل الفقیه ◼️ قسمت چهارم ☑️ ظهور أتم و أکمل حقیقت عبودیت در هستی ✍️ نکاتی که در تبیین حقیقت عبودیت مطرح شد، مؤید اینست که این عبارت صرفاً یک مفهوم انتزاعی نیست، بلکه در عالم واقع، ظهوری أتم و أکمل یافته است تا هر متعبدی با تدبر و تعمق در آن بتواند به شرط اصلی فقاهت در دین دست یابد. برای وضوح هر چه بیشتر این مطلب، در قیودی که قسمت قبل برای تعریف حقیقت عبودیت ارایه شد، تأمل می نماییم تا ظهور این معنا در عالم واقع روشن شود: ◾️ ظهور أتم و أکمل عبودیت به ذات معنا ▪️ سرزمین مقدس و طیب و مبارک بدون تردید این ظهور در سرزمینی می تواند واقع شده باشد که واجد اوصافی خاص باشد؛ مانند اینکه: موضع تجّلی و ظهور و بروز حقیقت توحید باشد؛ «فَإِنَّهَا الْبُقْعَةُ الْمُبَارَكَةُ الَّتِي نُودِيَ مُوسَى مِنْهَا مِنَ الشَّجَرَةِ أَنْ یا مُوسی إِنِّی أَنَا اللهُ رَبُّ الْعالَمِینَ» نخستین زمینِ مقدس و نیکوترین و پاکیزه ترین بقاع روی زمین باشد؛ «أَوَّلُ أَرْضٍ ... قَدَّسَ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى‏» و «أَطْيَبُ و أَطْهَرُ بُقاعِ اْلأَرْضِ» و اوصافی دیگر مانند آن 📓 برای مطالعه بیشتر مراجعه شود به: کامل الزیارات؛ ص ۴۹ و ۲۶۸ الی ۲۷۱ 👈🏻 اوصافی که در بالا به آنها اشاره شد، اختصاص دارد به أرض الله مقدس و طیب و مبارک «کربلای معلّی»، و این همه به سبب آنست که کربلا متضمّن وجود مقدس سیدالشهداء حضرت أباعبدالله الحسین (علیه السلام) و مصائب آن حضرت بوده است. لذا کربلای حسینی، ساحتِ حقیقت عبودیت است؛ یعنی سرزمینی است که به واسطۀ وقوع مصائب حضرت اباعبدالله الحسین (علیه السلام) در آنجا حقیقت عبودیت و شریعت به ظهور أتم و أکمل رسیده است و لذا از طریق معرفت به اسرار مصیبتی که در این سرزمین واقع شده (که أعظم رزایا و مصائب در اسلام و در جمیع آسمانها و زمین می باشد)، و حلّ شدن در آن أسرار می توان به حقیقت عبودیت که شرط اصلی فقاهت است، دست یافت. ۸ 🏴▪️ 🏴▪️🏴▪️🏴
🏴▪️🏴▪️🏴 🏴▪️ ۱۴۴۴ ▪️ امیرالمومنین علی (علیه السلام) در کلامی فرموده اند: «النَّاسُ ثَلَاثَةٌ : ➖ عَالِمٌ رَبَّانِيٌّ ➖ وَ مُتَعَلِّمٌ عَلَى سَبِيلِ نَجَاةٍ ➖ وَ هَمَجٌ رَعَاعٌ أَتْبَاعُ كُلِّ نَاعِقٍ يَمِيلُونَ مَعَ كُلِّ رِيحٍ لَمْ يَسْتَضِيئُوا بِنُورِ الْعِلْمِ وَ لَمْ يَلْجَئُوا إِلَى رُكْنٍ وَثِيقٍ» ؛ مردم سه گروهند: ➖ عالم ربانی (دانشمند خداشناس) ➖ دانش جوي در راه رستگاري ➖ فرومايگاني بي اراده و سرگردان كه هر دعوتي را اجابت مي كنند و به هر طرف كه باد بيايد به همان طرف مي روند، از نور دانش روشنايي نمي گيرند و به پايگاه محكمي پناه نمي برند. 👈🏻 هرگاه عبد به این درجه و به حقیقت عبودیت برسد، عبادتش عبادتی از سنخ «عشق العبادة»، «عبادت أحرار» و «مستغنی از ماسوا» خواهد بود. در نتیجه ثابت و پابرجا و بی نیاز از غیر است؛ مثل اینکه در امور علمی محتاج تعالیم خارجی نخواهد بود، بلکه علم از مشکات قلب او می جوشد، بدون نیاز به کثرت تعلّم و این همان ویژگی عالم ربّانیّ در مقابل همج رعاع است که آرایی مشتت دارند و یمیلون مع کلّ ریح می باشند ۷ 🏴▪️ 🏴▪️🏴▪️🏴
🏴▪️🏴▪️🏴 🏴▪️ ۱۴۴۴ ▪️ مطلع تشریع همۀ نصوص شریعت (از تورات و انجیل و زبور گرفته تا فرقان یا همان أمّ الکتاب حضرت قرآن) که مبنا و مصدر اجتهاد و استنباط أحکام می باشند، از لوح محفوظ بر رسولان الهی به قدر درجات آنها نازل شده است. و مَطلع لوح محفوظ، مقتل الحسين (علیه السلام) یعنی ماجراي شهادت امام حسين و اهل بيت و اصحاب شان (علیهم السلام) بوده است؛ و «و أوَّلُ مَا جَري بِهِ القَلم عَلي اللّوحِ قَتل الحُسين (علیه السلام)». 📓 البكاء للحسين علیه السلام، ص ۲۲۷ لذا کلّ تشریع از أمر به واجبات و مستحبات، و نهی از محرّمات و منهیّات براساس کربلای حضرت أباعبدالله الحسین (علیه السلام) وضع شده است. از آنجا که هدف تشریع نیز تقرّب و رسیدن به حقیقت عبودیت است، معلوم می شود که معنای أتم و أکمل حقیقت عبودیت در ماجرای مقتل الحسین (علیه السلام) تعریف شده و به ظهور رسیده است. لذا به تصریح أدله از آیات و روایات و زیارات، تقرب به ذات أقدس الهی، رسول اکرم و أهل بیت (علیهم السلام) که همان بجای آوردن عبودیت می باشد، به سبب تقرّب به وجود مبارک حضرت أباعبدالله الحسین (علیه السلام) ایجاد می شود؛ مانند این فراز شریفه: «إنّی اتَقَرَّبُ الَی اللَّهِ وَالی رَسُولِهِ وَالی أمیرِ الْمُؤْمِنینَ وَ الی فاطِمَهَ وَالَی الْحَسَنِ وَالَیْکَ بِمُوالاتِکَ، وَبِالْبَراءَهِ مِمَّنْ أسَسَّ أساسَ ذلِکَ، وَبَنی عَلَیْهِ بُنْیانَهُ...» ؛ یا أباعبدالله الحسین (علیه السلام)! من تقرب می جویم، بسوی خدا و رسولش (صلی الله علیه و آله) و به سوی امیرالمؤمنین (علیه السلام) و فاطمه (سلام الله علیها) و امام حسن (علیه السلام) و به سوی تو به واسطۀ دوستی تو و بیزاری از هرکس که این ظلم و جور را بر شما تأسیس کرد. 📓 فرازی از زیارت عاشورای معروفه شاهد بر این مطلب، تعالی درجات تقرّب أنبیاء به میزان حمل معرفت حسینی است. به بیان دیگر درجات عبودیتی که هر یک از أنبیای الهی بدست آورده اند، بر مبنای معرفتی بوده که ایشان از مصیبت کربلا و اقامۀ عزا بر حضرت اباعبدالله الحسین (علیه السلام) داشتند. از مجموع مطالب مذکور، این نتیجه به دست می آید که تازه پس از معرفت به ساحت مقدس پدر عبودیت و بندگی است که عبودیت و عبادت معنا پیدا می کند و به حسب آن معرفتی که عباد به این ساحت مقدس بدست آورده اند، افعال عبادیشان کمال می یابد؛ به بیان دیگر، نماز، زکات، روزه، حج و ... پس از حلّ شدن عبد در این حقیقت است که معنای صحیح خود نزد شارع مقدس را پیدا می کنند و به اصطلاح سیر معراج و کمال بندگی یک مؤمن آغاز می شود. ۱۱ 🏴▪️ 🏴▪️🏴▪️🏴
🏴▪️🏴▪️🏴 🏴▪️ ۱۴۴۴ ا❁﷽❁ا 📜 الرجل الفقیه ◼️ قسمت ششم ✍️ در جمع بندی مباحثی که برای شناخت ظهور أتم و أکمل حقیقت عبودیت در عالم باید بیان کرد اینست که ولایت حضرت سیدالشهداء اباعبدالله الحسین (سلام الله علیه) و معرفت به ساحت مقدس حضرتشان و اسرار کربلای حسینی همان تعریف صحیح و جامع و مانع از حقیقت عبودیت به ذات معنایش است؛ به بیان دیگر، شریعت مقدس اسلام (همان دین واحد عند الله) تنها از جانب ساحت مقدس حضرت أباعبدالله الحسین (علیه السلام) به أتم و أکمل معنایش إقامه شده، و جمیع أجزاء و أرکان این شریعت مقدس تنها در یکجا به ظهور أتم و أکمل خود رسیده و آن أرض مقدس کربلاست، لذا آنانکه با حلّت بفناء الحسین (سلام الله علیهم أجمعین) به حقیقت عبودیت رسیدند، همگی کاملترین و بهترین صورت عبادت را در أرض کربلا بجای آوردند. ☑️ نفس انسان، ظرفِ تحققِ حقیقت عبودیت همانطور که در مقدمات اولیۀ بحث در راستای تعریف علم و نورانیت آن از منظر ثقلین ذکر شد، لازمۀ رسیدن به این مقام، ایجاد ظرفیتی است که بتواند حامل این نور شود. از اینرو در حدیث عنوان بصری، به ظرفِ تحقّقِ حقیقت عبودیت یعنی وجود انسان تصریح شد که باید از «أنانیت و هواهای نفسانی» خارج و به مرتبۀ «نفس مطمئنه»، «مقام شهید» و «مقام ربوبیت» برسد. حال سؤالی در اینجا مطرح می شود و آن، این مسئله است که ایصال به این مقامات از چه طریق میسر است؟ و برای رسیدن به این مقام باید از چه الگویی پیروی کرد؟ ۱۲ 🏴▪️ 🏴▪️🏴▪️🏴
هیچ جمله ای نمی تواند اوج احساس و شعف و شوق عراقی ها را از پذیرایی زوار توصیف کند. اربعین ۴
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
اگر نیاز ببیند ... بدون ناز آید چنان که ... آب گوارا ؛ به کام عطشانها سلام حضرت دلبر ...
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
✅ امام علی علیه السلام مَن نَسِيَ اللّهَ سُبحانَهُ، أنساهُ اللّهُ نَفسَهُ وأَعمى قَلبَهُ . هر كس خداى سبحان را از ياد ببَرَد، خداوند، خودش را از يادش مى‌بَرَد و دلش را كور مى‌گردانَد . غرر الحكم : ح 8875
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
🌺🍃هدیه میکنیم ثواب تلاوت این صفحه از قرآن کریم را به وجود مقدس امام حسن عسگری علیه السلام و حضرت حجت عجل الله تعالی فرجه الشریف🍃 ┈••✾•🍃🌺🍃•✾••┈ https://eitaa.com/mohtavayetablighJameaAlZahra ┈••✾•🍃🌺🍃•✾••
🏴▪️🏴▪️🏴 🏴▪️ ۱۴۴۴ ☑️ تطهیر و تزکیۀ نفس سیر هر یک از مراتب کمالات علمی و معنوی در ظرفِ قلب که امام جسد است، محقق می شود؛ چنانچه امیرالمومنین علی (علیه السلام) در برشمردن مراتب و مقاماتِ خَلق از حیث برخورداری از علم، نخست به ظرفیت قلوب اشاره فرمودند: «إِنَّ هَذِهِ الْقُلُوبَ أَوْعِيَةٌ فَخَيْرُهَا أَوْعَاهَا ... النَّاسُ ثَلَاثَةٌ عَالِمٌ رَبَّانِيٌّ وَ مُتَعَلِّمٌ عَلَى سَبِيلِ نَجَاةٍ وَ هَمَجٌ رَعَاعٌ ...». از آنجا که جنس علم، نور است، قلبی می تواند واجدِ این نور شود که از أرجاسی چون أنانیت خارج شده و تزکیه و طهارت یافته باشد که این طهارت قلبی، مقدمۀ عبودیت می باشد، چون وجودِ یک عبد مادامیکه طاهر نشده، اذن ورود به حریم عبودیت و طیّ درجات تعالی و تقرّب در آن حریم را ندارد. حضرت اباعبدالله الحسین (علیه السلام) در احتجاج با دشمنان خدا در سرزمین کربلا به منشأ و اصل طهارت با این عبارت تصریح فرمودند: «إنّا اهل البيت الطهارة...»؛ ما اهل بیت مصدر طهارت هستیم. بر این اساس، اگر بنده ای بخواهد به طهارت قلبی برسد، سریعترین و هموارترین راه، سفینۀ نجات حسینی است. به همین سبب در بسیاری از روایات به گریه بر مصائب آن حضرت تأکید انحصاری شده است، چون اشک بر مصیبت حسینی همان سرّ تطهیر وجود، بلکه علوّ و ارتقای آن است. چنانچه در برخی أخبار آمده است: امام رضا (علیه السلام) فرمودند: «يَا اِبْنَ شَبِيبٍ إِنْ بَكَيْتَ عَلَى اَلْحُسَيْنِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ حَتَّى تَصِيرَ دُمُوعُكَ عَلَى خَدَّيْكَ غَفَرَ اَللَّهُ لَكَ كُلَّ ذَنْبٍ أَذْنَبْتَهُ صَغِيراً كَانَ أَوْ كَبِيراً قَلِيلاً كَانَ أَوْ كَثِيراً»؛ ای فرزند شبیب! اگر بر حضرت حسین (علیه السلام) گریه کنی تا اینکه اشکهایت بر گونه‎هایت جاری شود، خداوند گناهانی که مرتکب شدی، چه بزرگ و چه کوچک، چه کم و چه زیاد را می‎بخشد. 📓 الأمالی (للصدوق) ، ج۱، ص۱۲۹ زمانیکه وجود یک عبد از جمیع أرجاس (از گناهان کوچک و بزرگ و ...) پاکیزه گشت، آنگاه قلبش به ذکر افضل و احسن الهی که ذکر الحسین (علیه السلام) است، جلاء یافته و به حقیقت عبودیت می رسد، آنگاه عباداتش از نماز، روزه، زکات، خمس، حج و ... معنا می یابد و مقبول واقع می شود، بلکه هر یک از اعمال عبادیش تبدیل به بهترین و کاملترین صورت آن عبادات می شوند. چنانچه اگر کلامی به عنوان فتوا یا حکمی از او صادر شود نیز منشأ اثر بوده و موجب ایجاد وحدت و هدایت خلق خواهد شد، چون چنین کسی به معنای واقعی فقیه در دین شده است. ۱۳ 🏴▪️ 🏴▪️🏴▪️🏴
لطفا در ایتا مطلب را دنبال کنید
مشاهده در پیام رسان ایتا
🖤🖤🖤 اگر شما هم مثل من جا مانده ای ، امسال اگر از کاروان اربعین جامانده‌ای، بیا برای خودمان روضه بخوانیم.😭 اربعین داغِ حرم بر دلمان ماند که ماند! دلم بدجوری شکست...😭 لا أَرَى لِكَسْرِي غَيْرَكَ جَابِراً برای دل شکستگی‌ام جبران کننده‌ای جز تو نمی‌بینم... در موکب‌های تنهایی‌مان بنشینیم و زانوی غم‌ بغل بگیریم و یک‌یک ستون‌های کم‌سعادتی را بشماریم. خیال کنیم امسال مهدی عج‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف هم جزو زوار اربعین جدش است، آن‌وقت در این‌سفر پرنده‌ دلمان را پر بدهیم تا بین‌الحرمین. بیا تصور کنیم مهدی (عج)  پای پیاده این‌مسیر را طی می‌کند و آن‌وقت به یاد رقیه سلام‌الله‌علیها، روضه‌ پاها‌ی زخمی را بخوانیم. بیا به یاد خیمه‌های سوخته، دل‌های سوخته‌مان را جلا دهیم، بنشینیم و از این‌فاصله، زیارت ناحیه را بلند بلند فریاد بزنیم؛ بعد تصور کنیم مهدی (عج) میان این‌همه جمعیت نکند یاد شام بیفتد! نکند دلش هوای خرابه بکند یا وقتی به چندقدمی فرات رسید داغ علی‌اصغر (ع) راه گلویش را ببند. یک‌وقت تل زینبیه برایش قتلگاه نشود و روضه‌ علی‌اکبر (ع) دلش را خون نکند و خون دلش اشک چشمانش شود و بگوید «لابکین‌علیک‌بدل‌الدموع‌دم نکند مهدی (عج)  با دیدن گنبد و بارگاه حسین (ع) که اربعین از هر روزی با‌شکوه‌تر می‌شود یاد بوسه‌ زینب (س) بیفتد، یاد آن لحظه‌های وداع، همان لحظاتی که وصیت مادر اجرا می‌شد و آن پیراهن پاره... بعد با گریه‌هایش زمین کربلا را بلرزاند...... فقط برایم حسرت مانده و بس ... از همه دوستان التماس دعا دارم.🙏 های اربعین ۵
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا