#ذوالقعدة_الحرام #ظهور_نورانی_امام_رضا_علیه_السلام 🔸🔶«اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی عَلِیِّ بْنِ مُوسَی الرِّضَا الْمُرْتَضَی الْإِمَامِ التَّقِیِّ النَّقِیِ‌ وَ حُجَّتِکَ عَلَی مَنْ فَوْقَ الْأَرْضِ وَ مَنْ تَحْتَ الثَّرَی الصِّدِّیقِ الشَّهِیدِصَلاَةً کَثِیرَةً تَامَّةً زَاکِیَةً مُتَوَاصِلَةً مُتَوَاتِرَةً مُتَرَادِفَةً کَأَفْضَلِ مَا صَلَّیْتَ عَلَی أَحَدٍ مِنْ أَوْلِیَائِکَ» 🔸🔶حضرت السلطان علی بن موسی الرضا (علیه آلاف التحیة و الثناء) فرمودند: «اِجعَلوا لِبُيوتِكُم نَصيبا مِنَ القُرآنِ، فَإِنَّ البَيتَ إذا قُرِئَ فيهِ تَيَسَّرَ عَلى أهلِهِ وكَثُرَ خَيرُهُ وكانَ سُكّانُهُ في زِيادَةٍ، وإذا لَم يُقرَأ فيهِ القُرآنُ ضُيِّقَ عَلى أهلِهِ وقَلَّ خَيرُهُ وكانَ سُكّانُهُ في نُقصان» براى خانه‌هايتان بهره‌اى از قرآن قرار دهيد كه اگر در خانه‌اى قرآن خوانده شود، كارها بر اهلش آسان شده، خيرش زياد مى‌گردد و ساكنينش در فزونى هستند و اگر در خانه‌اى قرآن تلاوت نگردد، بر اهلش تنگ شده، خيرش كم مى‌گردد و ساكنينش در نقصان قرار دارند» 📔وسائل الشيعة ج۶ ص۲۰۰؛ بحار الأنوار ج ۸۹ ص۲۰۰ @Lowhon_Mahfooz

#ذوالقعدة_الحرام #معرفت_حضرت_قرآن 🕋فضائل حضرت قرآن در کلام نورانی حضرت السلطان علی بن موسی الرضا (علیه آلاف التحیة و الثناء): ✨«[الْقُرْآن] هُوَ.. الْمُؤَدِّي إِلَى الْجَنَّةِ وَ الْمُنْجِي مِنَ النَّارِ» (۱) ✔️پیوند دهنده ی بندگان به بهشت؛ و نجات دهنده ی آنان از آتش ➖از شئونات حضرت قرآن، شأن قیادت و رهبری است. قرآن، امامِ حیّ و هادی (۲) است که هر که را به او اقتدا نماید، به بهشت هدایت می کند و هرکه را از او تخلف کند، به جهنم می‌کشاند؛ چنانکه در احادیث فرموده اند: «مَنْ جَعَلَهُ أَمَامَهُ قَادَهُ إِلَى الْجَنَّةِ وَ مَنْ جَعَلَهُ خَلْفَهُ سَاقَهُ إِلَى النَّارِ» (۳). لذا بندگانی که بواسطه حلال شمردن محلّلات و حرام شمردن محرّمات و ایمان به متشابهات، از قرآن پیروی و تبعیت نموده اند، حضرت قرآن ایشان را به بهشت راهنمایی و دلالت می نماید؛ در مقابل، ضایع کنندگان حدود و احکامش را به جهنم سوق می‌دهد؛ همانطور که در کلام حضرات قرآن ناطق (علیهم السلام) به این موضوع تصریح شده است: «إِنَّ هَذَا الْقُرْآنَ يَجِي‏ءُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ قَائِداً وَ سَائِقاً يَقُودُ قَوْماً إِلَى الْجَنَّةِ أَحَلُّوا حَلَالَهُ وَ حَرَّمُوا حَرَامَهُ وَ آمَنُوا بِمُتَشَابِهِهِ وَ يَسُوقُ قَوْماً إِلَى النَّارِ ضَيَّعُوا حُدُودَهُ وَ أَحْكَامَهُ وَ اسْتَحَلُّوا مَحَارِمَه‏» (۴) 📔 منابع 📔 (۱). البرهان فی تفسیر القرآن ج۱ ص۶۵؛ عيون أخبار الرضا عليه السلام، ج‏ ۲ ص۱۳۰؛ بحار الأنوار ج۸۹ ص۱۴ (۲). عن مولانا الإمام حسن المجتبی (علیه السلام) : «مَا بَقِيَ فِي الدُّنْيَا بَقِيَّةٌ غَيْرُ هَذَا الْقُرْآنِ، فَاتَّخِذُوهُ إِمَاماً يَدُلَّكُمْ عَلَى هُدَاكُمْ..» تنها چيزي که در اين دنياي فاني و زوال‏ پذير باقي مي‏ ماند، قرآن است؛ پس قرآن را امام خود قرار دهيد تا به راه راست و مستقيم هدايت شويد. إرشاد القلوب إلى الصواب (للديلمي)، ج‏ ۱، ص ۷۹ (۳).الكافي، ج‏ ۲، ص ۵۹۸؛ تفسير العياشي ج۱ ص ۲؛بحار الأنوار ج ۷۴، ص ۱۳۴ (۴).إرشاد القلوب إلى الصواب (للديلمي)، ج‏ ۱، ص ۷۹

#ذوالقعدة_الحرام #معرفت_حضرت_قرآن 🕋فضائل حضرت قرآن در کلام نورانی حضرت السلطان علی بن موسی الرضا (علیه آلاف التحیة و الثناء): ✨«[الْقُرْآن] .. لاَ يَخْلَقُ عَلَى الْأَزْمِنَةِ، وَ لاَ يَغِثُّ عَلَى الْأَلْسِنَةِ، لِأَنَّهُ لَمْ يُجْعَلْ لِزَمَانٍ دُونَ زَمَانٍ » (۱) ✔️عدم کهنگی و فرسودگی در طول زمان ➖کلام الله عزوجل محدود به زمان و دورانی خاص و نیز برای مردمانی خاص نمی باشد ؛ «کلّ علم هستی» در بواطن قرآن قرار دارد. لذا گذر ایّام و زمان و گذشت اعصار، نه تنها سبب کهنگی و فرسودگی و قدیمی شدن قرآن نمی گردد، بلکه سبب به بروز و ظهور رسیدن بطنی از بطون، علمی از علوم و حقیقتی از حقائق نامنتهای آن می شود. از آنجا که حضرت قرآن «تبیانا لکلّ‌شیء» می باشد، با تکرار شدن آیاتش بر زبان های مختلف، و نیز گذشت زمان، همواره بر طروات و تازگی آن افزوده می گردد و الی یوم القیامة نزد هر قومی از مردم و در هر دورانی از زمان تازه و جدید است؛ چنانکه حضرت ابالحسن علی بن موسی الرضا (علیه السلام) در حدیثی دیگر بر این موضوع تصریح فرموده اند: عَنِ الرِّضَا عَنْ أَبِيهِ علیهماالسلام أَنَّ رَجُلًا سَأَلَ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام مَا بَالُ الْقُرْآنِ لَا يَزْدَادُ عَلَى النَّشْرِ وَ الدَّرْسِ إِلَّا غَضَاضَةً ؟ فَقَالَ لِأَنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى لَمْ يَجْعَلْهُ لِزَمَانٍ دُونَ زَمَانٍ وَ لَا لِنَاسٍ دُونَ نَاسٍ فَهُوَ فِي كُلِّ زَمَانٍ جَدِيدٌ وَ عِنْدَ كُلِّ قَوْمٍ غَضٌّ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ (۲) 📔 منابع 📔 (۱). البرهان فی تفسیر القرآن ج۱ ص۶۵؛ عيون أخبار الرضا عليه السلام، ج‏ ۲ ص۱۳۰؛ بحار الأنوار ج۸۹ ص۱۴ (۲). الأمالي (للطوسي)، النص، ص: ۵۸۰؛ البرهان في تفسير القرآن ؛ ج۱ ؛ ص۶۶؛ بحار الأنوار ج۸۹ ص: ۱۵ حضرت امام رضا (علیه السلام) از پدر بزرگوارشان نقل می نمایند که شخصی از حضرت امام صادق (علیه السلام) سوال کرد: چرا قرآن با وجود گذشت زمان و خوانده شدنِ فراوان، جز بر تازگى اش نمى‌افزايد؟ حضرت فرمودند: زيرا خداوند متعال، آن را براى يک دوره و يک (گروهی خاص از) مردم قرار نداده است؛ قرآن در هر زمان جديد و نزد هر مردمى تا روز قيامت تازه است.

#ذوالقعدة_الحرام #معرفت_حضرت_قرآن 🕋معرفتِ حضرت قرآن در کلام نورانی حضرت السلطان علی بن موسی الرضا (علیه آلاف التحیة و الثناء): ✨« [الْقُرْآن] جُعِلَ..الْحُجَّةَ عَلَى كُلِّ إِنْسَانٍ» (۱) ✔️حجة اللّه ➖حجّت به معنای دلیل روشن کننده ی مقصود است (۲) و نیز برهانی که به وسیله آن پیروزى در مقابل خصم حاصل می گردد (۳). قرآن، حجّت خداوند است بر تمامی خلقش؛ چنانکه در احادیث تصریح شده: «فالْقُرْآنُ آمِرُ زَاجِرٌ وَ صَامِتٌ نَاطِقٌ حُجَّةُ اللَّهِ عَلَى خَلْقِهِ» (۴). لذا در روز قیامت که حضرت قرآن به صورت و هیئت شخصی متمثل گردیده و از صفوف مسلمانان، شهداء، انبیاء و رسولان گذر می نماید، حضرت ختمی مرتبت (صلی الله علیه و آله و سلم) او را «حجت خداوند بر خلق» معرفی می نمایند: «فيَقُولُ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و اله): هَذَا حُجَّةُ اللَّهِ عَلَى خَلْقِهِ فَيُسَلِّمُ ثُمَّ يُجَاوِزُ ..» (۵) و چون حضرت قرآن به درگاه ربّ العزة رسد و در پای عرش به سجده افتد، خداوند متعال او را ندا دهد که: «يَا حُجَّتِي فِي اَلْأَرْضِ وَ كَلاَمِيَ اَلصَّادِقَ اَلنَّاطِقَ اِرْفَعْ رَأْسَكَ وَ سَلْ تُعْطَ وَ اِشْفَعْ تُشَفَّعْ» (۶): ای حجت من در زمین و اى سخن راست و گويايم ! سربردار و بخواه تا به تو داده شود، و شفاعت كن تا شفاعتت پذيرفته شود! بنابراين حضرت قرآن ، حجت خداوند و حجت رسول خدا و حجّت ولّی خداست، در تام ترین وجه. همانطور که پیغمبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلم) در حدیثی دیگر اشاره نمودند: « أَلاَ إِنِّي قَدْ خَلَّفْتُ فِيكُمْ كِتَابَ اللَّهِ .. حُجَّةُ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَ حُجَّتِي وَ حُجَّةُ وَلِيِّي» (۷). 📔 منابع 📔 (۱). البرهان فی تفسیر القرآن ج۱ ص۶۵؛ عيون أخبار الرضا عليه السلام، ج‏ ۲ ص۱۳۰؛ بحار الأنوار ج۸۹ ص۱۴ (۲). قاموس قرآن ج۲، ص۱۰۶ (۳). ترجمه مفردات الفاظ قرآن، ج۱ ص۴۵۱ (۴).امیرالمومنین علی (علیه السلام) فرمودند: قرآن امر کننده و نهی کننده، خاموشِ گویا و حجت خداوند است بر خلقش. نهج البلاغه،‌خطبه ۱۸۱؛ بحار الأنوار ، ج۸۹، ص: ۲۰ (۵).البرهان في تفسير القرآن ج ۵، ص ۲۱؛ الکافي ج ۲، ص ۵۹۶؛ وسائل الشیعة ج ۶، ص ۱۶۵؛ بحار الأنوار ج ۷، ص ۳۱۹ (۶).البرهان في تفسير القرآن ج ۵، ص ۲۱؛ الکافي ج ۲، ص ۵۹۶؛ وسائل الشیعة ج ۶، ص ۱۶۵؛ بحار الأنوار ج ۷، ص ۳۱۹ (۷).«آگاه باشيد، من كتاب خدا را در ميان شما به ارث گذاردم .. كه آن حجّت خدا، و حجّت من و حجّتِ ولّیِ من [أميرالمؤمنين علي عليه السلام] بر شما است» البرهان في تفسير القرآن ج۱ ص۶۷۱؛ بحار الأنوار ج ۳۶، ص ۱۹ @Lowhon_Mahfooz

#ذوالقعدة_الحرام #روز_زیارتی_امام_رضا_علیه_السلام 🔳حضرت مولانا السلطان ابالحسن الرضا (علیه آلاف التحیة و الثناء)، یکی از شاخصه های اسلام را «تصدیق حضرت قرآن» با اتصاف به خصائص ذیل برشمردند: «أنَّ مَحضَ الْإسلَام..التَّصدِيقُ بِكِتابِه الصّادِقِ العَزِيزِ الَّذِي لا يَأتِيهِ الباطِلُ مِن بَينِ يَدَيهِ و لا مِن خَلفِه تَنزِيلٌ مِن حَكيمٍ حَمِيدٍ و أنَّهُ المُهَيمِنُ عَلَى الكُتُبِ كُلِّها و أنَّهُ حَقٌّ مِن فَاتِحَتِه إلَى خَاتِمَتِه نُؤمِنُ بِمُحكَمِه و مُتَشابِهِه و خَاصِّه و عَامِّه و وَعدِه و وَعِيدِه و ناسِخِه و مَنسُوخِه و قِصَصِه و أخبارِه لا يَقدِرُ أحَدٌ مِنَ المَخلُوقِين أنْ يَأتِيَ بِمِثله..» همانا اسلام خالص آن است که... تصدیق نمایی كتابِ راستگو و عزيز را که باطل در آن راهی ندارد، نه از پيش رو و نه از پشت سر، نازل شده از خداوند حکیم حمید است؛ مُهیمن (حافظ‍‌،نگهبان وحاكم) بر تمامی كتب میباشد؛ تماما حق است از ابتدا تا انتهایش؛ به محكم ومتشابه،خاص وعام، وعده و وعیدها، ناسخ ومنسوخ، قصص واخبارش ایمان داريم؛ احدی از مخلوقات نمى‌تواند بمانند آن را بياورد. 📓عيون أخبارالرضا علیه السلام، ج۲ص۱۲۱؛ بحارالأنوار ج۱۰ص۳۵۲

#ذوالقعدة_الحرام #معرفت_حضرت_قرآن 🕋معرفتِ حضرت قرآن در کلام نورانی حضرت السلطان علی بن موسی الرضا (علیه آلاف التحیة و الثناء): ✨«أَنَّ مَحْضَ الْإِسْلَامِ شَهَادَةُ .. أَنَّ جَمِيعَ مَا جَاءَ بِهِ مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ هُوَ الْحَقُّ الْمُبِينُ .. وَ التَّصْدِيقُ بِكِتَابِهِ الصَّادِقِ الْعَزِيزِ » (۱) ✔️صادق ➖«صدق» در لغت به معنای تمامیت و صحت، و مطابقت با حق و واقع است و لذا سخن راست را که مطابق واقع و حق باشد، به کلام صدق تعبیر کرده اند (۲). از اینرو در احادیث، حضرت قرآن را «صادق» نامیده اند؛ چرا که هموراه از حق و حقیقت إخبار می دهد و کلامش جز به حق و حقیقت نمی باشد: «إنَّ اللَّهَ أَنْزَلَ عَلَيْكُمْ كِتَابَهُ الصَّادِقَ الْبَارَّ فيهِ خَبَرُكُمْ وَ خَبَرُ مَا قَبْلَكُمْ وَ خَبَرُ مَا بَعْدَكُمْ وَ خَبَرُ السَّمَاءِ وَ خَبَرُ الْأَرْضِ فلَوْ أَتَاكُمْ مَنْ يُخْبِرُكُمْ عَنْ ذَلِكَ لَعَجِبْتُمْ» (۳): خداوند عزوجل بر شما کتابی نازل کرده است که صادق (راستگو) و نیکوکار است، در آن خبر شما و خبر پیشینیان شما و خبر آیندگان شما و اخبار آسمان و زمین می باشد؛ به گونه ای که اگر کسی نزد شما آید و از آن به شما خبر دهد، هر آینه متعجب شوید. بطن «صدق» به ولایت اهل بیت عصمت و طهارت (علیهم السلام) ارجاع داده می شود: «الصّدق ولایَتُنا اهل البیت (علیهم السلام)» (۴) و از این وجه نیز از آنجا که بطن آیات حضرت قرآن امری نیست جز إخبار از نبأ عظیمِ ولایت امیرالمومنین علی (علیه السلام)، لذا قرآن به صفت «صدق» متصّف شده است. ✔️عزیز ➖از دیگر صفات حضرت قرآن، «عزیز» است؛ به معنای شکست ناپذیر، حقیقتی که صاحب قدرت و شدّت است و کسی را یارای غلبه بر آن نیست و دست نیافتنی می باشد (۵)؛ لذا این صفت، دلالت بر تفوّق و استعلای قرآن دارد. «انَّ الَّذِينَ كَفَرُوا بِالذِّكْرِ لَمَّا جَاءَهُمْ وَ إِنَّهُ لَكِتَابٌ عَزِيزٌ» (سوره مبارکه فصلت آیه۴۱). خداوند متعال، قرآن را عزّت بخش مؤمنانی قرار داده است که از پیروان و اعوان و انصار او می باشند: «ثُمَّ أَنْزَلَ عَلَيْهِ اَلْكِتَابَ...عِزّاً لَا تُهْزَمُ أَنْصَارُهُ .. جَعَلَهُ اَللَّهُ عزّاً لِمَنْ تَوَلَّاهُ » (۶)؛ یعنی بندگانی که بواسطه ایمان به ظاهر و باطن قرآن که همان ولایت اهل بیت (علیهم السلام) است، از پیروان حضرت قرآن به شمار می روند، از جانب قرآنِ عزیز، صاحب عزّت شده و شکست ناپذیر می گردند (۷). چنانکه خداوند متعال می‌فرماید: «وَ لِلهِ الْعِزَّةُ وَ لِرَسُولِهِ وَ لِلْمُؤْمِنينَ...» (سوره مبارکه منافقون آيه ۸). 📔 منابع 📔 (۱).عيون أخبار الرضا عليه السلام، ج۲ ص۱۲۱؛ بحارالانوار ج ۱۰ ص۳۵۲؛ وسائل الشیعة ج ۲۷ ص۱۸۹ (۲). التحقيق في كلمات القرآن الكريم، ج‏ ۶، ص ۲۱۵ (۳). البرهان في تفسير القرآن ؛ ج۱ ؛ ص۱۸؛ الكافي ؛ ج۲ ؛ ص۵۹۹؛ بحار الأنوار ؛ ج۸۹ ؛ ص۹۰؛ تفسير العياشي، ج۱ ص: ۸ (۴).تأويل الآيات الظاهرة في فضائل العترة الطاهرة، ص: ۵۰۶؛ الأمالي (للطوسي) ؛ النص ؛ ص۳۶۴ (۵). التحقيق في كلمات القرآن الكريم، ج‏ ۸، ص ۱۱۳ الی ۱۱۸ (۶). امیرالمومنین علی (علیه السلام) فرمودند: « خداوند کتابی را بر پیامبرش نازل کرد .. عزیزی است که یارانش را شکست نمی دهد.. خداوند قرآن را عزّت بخش پیروانش قرار داده است» نهج البلاغه ج۱ ص۳۱۵ ؛ بحار الأنوار، ج۸۹ ص ۲۱ (۷). در تفسیر شریفه ۸ سوره مبارکه منافقون وارد شده است: «وَ لِلهِ الْعِزَّةُ وَ لِرَسُولِهِ وَ لِلْمُؤْمِنِینَ یَعْنِی الْقُوَّهًْ وَ الْقُدْرَهًْ لِأَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ وَ أَصْحَابِهِ عَلَی الْمُنَافِقِین»: یعنی نیرو و قدرت برای امیرالمؤمنین (علیه السلام) و یارانش است در برابر منافقان. بحارالانوار ج۴۱ ص۶۴؛ المناقب، ج۲، ص۸۱

#ذوالقعدة_الحرام #دحو_الارض ا❁﷽❁ا ✨«وَ الْأَرْضَ بَعْدَ ذلِكَ دَحاها» (سوره مبارکه نازعات آيه۳۰) 🕋از یوم سعید دحو الأرض، به روز قیام حضرت قائم آل محمد (عجل الله تعالی فرجه الشریف) نیز تعبیر شده (۱)، یعنی ظرف زمان اجتماع خلق حول محور حق؛ که این امر محقق نمی گردد جز با طهارت و احیاء نفوس بندگان با ماء معین ولایت و برطرف شدن آثار کفر و شرک از قلوب ایشان. به عبارت دیگر، حقیقتِ دحو الأرض و بطن آن ، ظرف زمان بازگشت زمین است به اصل خویش (خاک پاک) که بر روی آن گناه و معصیتی انجام نگیرد: «یَبسُطُ وَ تُبَدَّلُ الْأَرْضُ غَيرَ الأَرْضِ یعنی بأرض لم تُکسب علیها الذنوب بارزة.. کما دحاها أول مرة» (۲). آنچه که محققِ این مهم می باشد، توسل خلق به حضرت مشکات طهارت در عالَم، وجود مقدسه أم الائمه و الأبرار فاطمة الزهراء (سلام الله علیها) است: «.. لِنُبَشِّرَ أنفُسَنا بِأنّا قَدْ طَهُرنا بِوَلايَتِكِ» ✨اللّهُمَّ صَلِّ عَلی فاطِمَةَ وَ اَبیها وَ بَعلِها وَ بَنیها وَ السِّرِّ المُستَودَعِ فیها بِعَدَدِ ما اَحاطَ بِهِ عِلمُک ۱. إقبال الأعمال ج۱ ص۳۱۰ ۲.تفسير القمي ج‏۲ ص ۲۵۲؛ تفسير کنز الدقائق ج۱۱ ص۳

#ذوالقعدة_الحرام #معرفت_حضرت_قرآن 🕋معرفتِ حضرت قرآن در کلام نورانی حضرت السلطان علی بن موسی الرضا (علیه آلاف التحیة و الثناء): ✨«أَنَّ مَحْضَ الْإِسْلَامِ شَهَادَةُ .. أَنَّ جَمِيعَ مَا جَاءَ بِهِ مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ هُوَ الْحَقُّ الْمُبِينُ .. وَ التَّصْدِيقُ بِكِتَابِهِ الصَّادِقِ الْعَزِيزِ .. وَ أَنَّهُ الْمُهَيْمِنُ عَلَى الْكُتُبِ كُلِّهَا وَ أَنَّهُ حَقٌّ مِنْ فَاتِحَتِهِ إِلَى خَاتِمَتِهِ» (۱) ◀️بخش دوم ✔️مهیمن ➖مهیمن، به معنای شاهد و ناظر (۲)؛ آنچه که بر امور دیگر رقیب و نگهبان (۳)، محیط و حاکم و غالب است و قائمیت دیگر اشیاء به وجود او باشد(۴). «وَ أَنْزَلْنا إِلَيْكَ الْكِتابَ بِالْحَقِّ مُصَدِّقاً لِما بَيْنَ يَدَيْهِ مِنَ الْكِتابِ وَ مُهَيْمِناً عَلَيْهِ..» (سوره مبارکه مائده آيه ۴۸) از آنجا که حضرت قرآن ، جوامع الکَلِم (۵) یعنی جامع جمیع کلمات الله عزوجل است ،‌ مهیمن بر سایر کلمات الله می باشد؛ بدین معنا که: علاوه بر اینکه شاهد و ناظر است بر مطابقت کتب انبیاء  پیشین با حق و حقیقت (۶)؛ حافظ و نگهبان آنهاست در برابر تحریف و تغییر (۷)؛ یعنی آنچه از حقائق کتب پیشین کتمان شده را ظاهر و آشکار می سازد. همچنین از آنجا که حاکم و غالب بر جمیع کتب الهی است، نسخ کننده آنها می باشد؛ همانطور که حضرت ختمی مرتبت (صلی الله علیه و اله و سلم) فرمودند: «إنَّ اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ جَعَلَ کِتَابِیَ الْمُهَیْمِنَ عَلَی کُتُبِهِم النَّاسِخَ لَهَا» (۸). لذا مهیمن بودن حضرت قرآن دلالت دارد بر استیلاء و سیطره و سلطنت آن بر ساير کلمات الله که این هیمنة و سلطنت، به واسطه «تبیانا لکلّ شیء‌» بودن حضرت قرآن و کلّ علم و بسیط العلم بودن آن است. ✔️حق ➖حق (نقیض باطل) که به معنای مطابقت با واقع و درستى است، از شئون حضرت قرآن می باشد؛ چنانکه خداوند می فرماید: «و الَّذي أَوْحَيْنا إِلَيْكَ مِنَ الْكِتابِ هُوَ الْحَقُّ ..» (سوره مبارکه فاطر آیه ۳۱). آنچه که در احادیث در وصف قرآن به «أوْدِيَةُ الْحَقِّ وَ غِيطَانُهُ» (۹) بیان شده، بر معدن حق بودن آن دلالت می نماید و اینکه طالبان حق، می بایست حق را در معدن آن که قرآن است، بیابند (۱۰). همانطور که شریفه ۱۷۰ سوره مبارکه نساء تأکید می نماید « يا أَيُّهَا النَّاسُ قَدْ جاءَكُمُ الرَّسُولُ بِالْحَقِّ مِنْ رَبِّكُمْ..»، حضرت ختمی مرتبت (صلی الله علیه و اله) از جانب پروردگار، «حق» را بر بندگان آورده که مقصود «ولایت امیرالکونین علی (علیه السلام)» می باشد (۱۱)؛ لذا تمام حق و کمال و بسیط آن، در بواطن حضرت قرآن نهفته است. بدین ترتیب در وصف قرآن بیان شده که «حقّاً لَا تُخْذَلُ أَعْوَانُهُ » (۱۲)؛ حقی است که یارانش را رها ننموده و نصرت می نماید. 📔 منابع 📔 (۱).عيون أخبار الرضا عليه السلام، ج۲ ص۱۲۱؛ بحارالانوار ج ۱۰ ص۳۵۲؛ وسائل الشیعة ج ۲۷ ص۱۸۹ (۲). التوحيد (للصدوق) ؛ ص۲۰۵ (۳).منهاج البراعة في شرح نهج البلاغة (خوئى) ؛ ج۲۰ ؛ ص۳۵۷ (۴). التحقيق في كلمات القرآن الكريم، ج۱۱ ص: ۲۹۰ (۵).بحار الأنوار، ج‏۸۹، ص: ۱۵؛ أمالي (للطوسي) ج ۲ ،ص ۹۸ (۶).تفسير الصافي ؛ ج۲ ؛ ص۴۰ (۷).تفسير الصافي ؛ ج۲ ؛ ص۴۰ (۸). الإحتجاج، ج۱، ص۵۰؛ تفسير نور الثقلين ؛ ج‏۱؛ ص۶۳۸ (۹).نهج البلاغه، خطبه ۱۹۶؛ بحار الأنوار ج۸۹ ص: ۲۱ (۱۰).منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة (خوئی)، ج ۱۲ ص۳۰۷ (۱۱). قَوْلُهُ تَعَالَى «قَدْ جاءَكُمُ الرَّسُولُ بِالْحَقِّ مِنْ رَبِّكُمْ» يَعْنِي وَلَايَةَ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ علیه السلام تفسیر القمی ج۲ ص۹۲ ؛ بحار الأنوار ج۳۶ ص۸۲ (۱۲).نهج البلاغه، خطبه ۱۹۶؛ بحار الأنوار ج۸۹ ص: ۲۱

#ذوالقعدة_الحرام #معرفت_حضرت_قرآن 🕋معرفتِ حضرت قرآن در کلام نورانی حضرت السلطان علی بن موسی الرضا (علیه آلاف التحیة و الثناء): ✨« إِنَّ اَللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى أَنْزَلَ هَذَا اَلْقُرْآنَ بِهَذِهِ اَلْحُرُوفِ اَلَّتِي يَتَدَاوَلُهَا جَمِيعُ  اَلْعَرَبِ ثُمَّ قَالَ قُلْ لَئِنِ اِجْتَمَعَتِ اَلْإِنْسُ وَ اَلْجِنُّ عَلىٰ أَنْ يَأْتُوا بِمِثْلِ هٰذَا اَلْقُرْآنِ لاٰ يَأْتُونَ بِمِثْلِهِ وَ لَوْ كٰانَ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ ظَهِيراً»  (۱) ✔️اعجاز لغوی کلام الله ➖یکی از وجوه اعجاز کلام الله، اعجاز ظاهری و لفظی و نازل شدن به «لسان عربی مبین» می باشد که أفضل و أشرف از همۀ زبانها و متمایز با آنهاست. به عبارت دیگر «مبین» قیدی برای لسان «عربی» کلام وحی است که آن را از تمامی زبانهای عربی دیگر [مانند عربی قحطانی، حجازی، یمانی، مغربی، مصری، عربی عراقی، شامی، شبه ‌جزیره ‌ای خلیجی، و نجدی ...] متمایز ساخته و آن را زبان خاص حضرت قرآن قرار می دهد؛ «وَإِنَّهُ لَتَنْزِيلُ رَبِّ الْعَالَمِينَ.. بِلِسَانٍ عَرَبِيٍّ مُبِينٍ» (سوره مبارکه شعراء آيات ۱۹۲ تا ۱۹۵) و چنانچه حضرت صادق الائمه (علیه السلام)، در تبیین لسان وحی فرمودند: «بِلِسانٍ عَرَبِيٍّ مُبِينٍ» يُبِينُ الْأَلْسُنَ وَ لَا تُبِينُهُ الْأَلْسُنُ » (۲): زبانی است که تمامی زبان های دیگر را تبیین می کند،‌ اما هیچ زبانی استطاعت تبیین آن را ندارد. این زبان از چنان عظمتی برخوردار است که توانسته محمل و ظرفی برای کلام نورانی خالق باشد و آن معانی و بواطن عمیق را در قالب همین الفاظ و عبارات ظاهر به بروز و ظهور برساند؛ ظواهری که بر ما حجیت قطعیه دارند. ✔️تحدّی ➖«تحدی» یا حریف طلبی برای آوردن شبیه و نظیر کلام الله، خود دلیل بر إعجاز ظاهری حضرت قرآن می باشد؛ آنچه که خداوند عزوجل بیان می نماید که اگر راست می گویند سخنی مثل آن یا سوره ای همانند کتاب الله بیاورند: «.. فَلْيَأْتُوا بِحَدِيثٍ مِثْلِهِ إِنْ كانُوا صادِقِين»‏ ( سوره مبارکه طور، آیه ۳۴)؛   «.. فَأْتُوا بِسُورَةٍ مِنْ مِثْلِهِ‏ ...» (سوره مبارکه بقره، آیه ۲۳)؛ و نیز با بیان «فَإِنْ لَمْ تَفْعَلُوا وَ لَنْ تَفْعَلُوا ..» (سوره مبارکه بقره، آیه ۲۴) که نفی از نوع ابد است، تأکید می نماید که هرگز نمی توانند، دلالت دارد بر اینکه تمامی بندگان از جن و انس، الی یوم القیامة، از آوردن مثل و همانند کلام نورانی خالق عاجز هستند (۳) ؛ چنانکه میفرماید: «قُلْ لَئِنِ اجْتَمَعَتِ الْإِنْسُ وَ الْجِنُّ عَلى‏ أَنْ يَأْتُوا بِمِثْلِ هذَا الْقُرْآنِ لا يَأْتُونَ بِمِثْلِهِ وَ لَوْ كانَ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ ظَهِيراً» (سوره مبارکه اسراء، آیه ۸۸). لذا حضرت السلطان ابالحسن الرضا (علیه السلام) در حدیثی تصریح فرمودند که: «لَا يَقْدِرُ أَحَدٌ مِنَ الْمَخْلُوقِينَ أَنْ يَأْتِيَ بِمِثْلِهِ» (۴): احدی از مخلوقات نمی تواند بمانند قرآن را بیاورد. نتیجتا آنکه هر آنچه تحدی و حریف طلبی است، تحدی به ظواهر قرآن است؛ آوردن ظاهری به مانند همین الفاظ و عبارات و حروف [نه تحدی به بواطن و معانی]. از همینجا معلوم میشود که ظواهر حضرت قرآن و الفاظ و عبارات بکار رفته در آن با ظاهر کلمات دیگر متفاوت است. در عمق الفاظ و حروف به ظاهر محدودِ حضرت قرآن، بطون و اسرار و حقائق نامتناهی نهفته است که دسترسی و ایصال به آن، جز با تدبر و تعمق در همین ظاهر میسر نخواهد بود. 📔 منابع 📔 (۱). «همانا خداوند متعال، اين قرآن را با همين حروفى كه میان عرب متداول است، نازل نمود و سپس فرمود: « بگو اگر جنّ‌ و انس دست به دست يك ديگر دهند تا چنين قرآنى بياورند نخواهند توانست هر چند در اين كار كمك يك ديگر باشند» (سوره مبارکه اسراء، آیه ۸۸). عيون أخبار الرضا عليه السلام ج ۱، ص ۱۲؛ التوحيد ج ۱، ص ۲۳۲؛ الأمالی (للصدوق) ج ۱، ص ۳۲۵؛ بحار الأنوار ج ۲، ص ۳۱۸ (۲).الكافي ؛ ج۲ ؛ ص۶۳۲؛ البرهان في تفسير القرآن ؛ ج۴ ؛ ص۱۸۳؛ وسائل الشيعة ؛ ج۶ ؛ ص۱۵۰ (۳).به جهت مطالعه بیشتر مراجعه شود به: التفسير المنسوب إلى الإمام الحسن العسكري (عليه السلام)، صص۶۲ و ۱۵۱ الی ۱۵۵ (۴).عيون أخبار الرضا عليه السلام، ج۲ ص۱۲۱؛ بحارالانوار ج ۱۰ ص۳۵۲؛ وسائل الشیعة ج ۲۷ ص۱۸۹ @Lowhon_Mahfooz

#ذوالقعدة_الحرام #معرفت_حضرت_قرآن 🕋معرفتِ حضرت قرآن در کلام نورانی حضرت السلطان علی بن موسی الرضا (علیه آلاف التحیة و الثناء): ✨« إنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى لَمْ يَقْبِضْ نَبِيَّهُ صلی الله علیه و اله حَتَّى أَكْمَلَ لَهُ الدِّينَ وَ أَنْزَلَ عَلَيْهِ الْقُرْآنَ فِيهِ تَفْصِيلُ كُلِّ شَيْ‏ءٍ بَيَّنَ فِيهِ الْحَلَالَ وَ الْحَرَامَ وَ الْحُدُودَ وَ الْأَحْكَامَ وَ جَمِيعَ مَا يَحْتَاجُ إِلَيْهِ كَمَلًا فَقَالَ عَزَّ وَ جَلَّ ما فَرَّطْنا فِي الْكِتابِ مِنْ شَيْ‏ءٍ» (۱) ✔️ما فَرَّطْنا فِي الْكِتابِ مِنْ شَيْ‏ءٍ؛ تِبْياناً لِكُلِّ شَيْءٍ ➖حضرت قرآن، تبیان لکل شیء، یعنی بیانی برای هدایت همه چیز است: «وَنَزَّلْنَا عَلَيْكَ الْكِتَابَ تِبْيَانًا لِكُلِّ شَيْ» (سوره مبارکه نحل ،آیه ۸۹)؛ صاحب علمِ «ما کان و ما یکون و ما هو کائن» در آسمانها و زمین می باشد؛ هیچ علمی نیست مگر اینکه حضرت قرآن تبیان (بیان واضح و آشکار همراه با حجّت) آن باشد. همانطور که شریفه ۳۸ سوره مبارکه انعام تصریح می فرماید: «مَا فَرَّطْنَا فِي الْكِتَابِ مِنْ شَيْءٍ»؛ و در احادیث نیز ذکر شده: إنَّ اللَّهَ (جَلَّ ذِكْرُهُ) أَنْزَلَ عَلَى نَبِيِّهِ كِتَاباً بَيَّنَ فِيهِ مَا كَانَ وَ مَا يَكُونُ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ، فِي قَوْلِهِ: «وَ نَزَّلْنا عَلَيْكَ الْكِتابَ تِبْياناً لِكُلِّ شَيْءٍ » (۲). بیان واضح تمامی حقائقی که خلق تا روز قیامت بدان احتیاج دارند، در آن قرار داده شده است: «إِنَّ اللَّهَ لَمْ يَدَعْ شَيْئاً يَحْتَاجُ إِلَيْهِ الْأُمَّةُ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ إِلَّا أَنْزَلَهُ فِي كِتَابِهِ وَ بَيَّنَهُ لِرَسُولِهِ» (۳) و علاوه بر اینکه بیان کننده ی شرائع و کتب آسمانی پیشین می باشد، بر آنها استیلاء داشته و جامع جمیع کلمات الله و تمامی علوم است؛ چرا که به هر یک از انبیاء جزء و بعضی از علم اعطاء شد، اما به حضرت ختمی مرتبت (صلی الله علیه و اله) «کل علم» عطا گردید: ما بَعَثَ اللَّهُ نَبِيّاً إِلَّا أَعْطَاهُ مِنَ الْعِلْمِ بَعْضَهُ مَا خَلَا النَّبِيَّ (صلی الله علیه و آله و سلم) فَإِنَّهُ أَعْطَاهُ مِنَ الْعِلْمِ كُلَّهُ فَقَالَ تِبْياناً لِكُلِّ شَيْء» (۴). آنچه که در حدیث فوق الذکر از حضرت السلطان ابالحسن الرضا (علیه السلام) ذکر گردیده و در آن به «اکمال دین» و «نزول قرآن که تفصیل همه چیز در آن است»، در معیت هم اشاره شده : «حتَّى أَكْمَلَ لَهُ الدِّينَ وَ أَنْزَلَ عَلَيْهِ الْقُرْآنَ فِيهِ تَفْصِيلُ كُلِّ شَيْ‏ءٍ» دالّ بر این حقیقت است که تبیان کل شیء و یا جامعیت کلام الله بودن قرآن کریم، در امر ولایت حضرت امیرالکونین علی (علیه السلام) می باشد. 📔 منابع 📔 (۱). خداوند متعال پيامبرش را از دنيا قبض روح نفرمود مگر بعد از آنکه دين را براى او كامل گردانيد و قرآن را بر او نازل فرمود كه در آن تفصيل همه چيزهاست، در آن حلال و حرام، حدود و احكام و جمیع آنچه که بدان احتیاج دارند، را به صورت کامل بیان نمود، چنانکه خداوند عزوجل میفرماید: «در كتاب از هيچ چيزى كوتاهى نكرده‌ايم [بیان آن را فرونگذاشته ایم]» الغيبة (للنعمانی) ج ۱، ص ۲۱۶؛ کمال الدين و تمام النعمة ج ۲، ص ۶۷۵؛ معاني الأخبار ج ۱، ص ۹۶ (۲).بحارالانوار ج۶۹ ص۱۸۴؛ (۳).البرهان فی تفسیر القرآن ج۱ ص۱۷؛ تفسير العياشي، ج۱، ص۶ (۴). تفسير فرات الكوفي ؛ ص۱۴۵؛ بحارالانوار ج۲۶ ص۶۴ @Lowhon_Mahfooz

#ذوالقعدة_الحرام #شهادت_امام_جواد_علیه_السلام 🏴آجرک الله یا مولانا یا بقیة الله فی أرضه (أرواحنافداه) 🏴آیاتُ حزن و عزاء بمناسبة إستشهاد الإمام محمد بن علی التقي، إبن الرضا، جواد الأئمة (علیه أفضل الصلوة والسلام) ◾️سوره مبارکه قدر و معیت با امام در دنیا و آخرت عن إسماعيل بن سهل قال‌: كَتَبْتُ اِلى اَبى جَعفرِالثّانى عليه السلام: عَلِّمِنى شَيْئا إذا أنَا قُلْتُهُ كُنْتُ مَعَكُمْ فِى الدُّنيا وَالآخِرةِ! قالَ: فَكَتَبَ بِخَطِّهِ أعْرِفْهُ: اَكْثِرْ مِنْ تِلاوَةِ إنّا أنزَلْناهُ وَرَطِّبْ شَفَتَيْكَ بِالأسْتِغْفار. راوی گوید در نامه به حضرت امام جواد (علیه السلام) نوشتم: «چيزى به من بياموزيد كه با گفتن آن در دنيا و آخرت با شما باشم!» حضرت در جواب نوشتند: «سوره‌ إِنَّا أَنْزَلْناهُ را زياد تلاوت كن و لبانت را با استغفار تر نما». 📓مستدرك عوالم العلوم و المعارف ج۲۳ ص۲۵۷؛ ثواب الأعمال و عقاب الأعمال ص۱۶۵

#ذوالقعدة_الحرام #معرفت_حضرت_قرآن ✨«ق وَ الْقُرْآنِ الْمَجِيدِ» ✍معرفت به ساحت مقدس قرآن مجید در کلام نورانی عالِم آل محمد، ابالحسن علی بن موسی الرضا علیه آلاف التحیة و الثناء (ویژه نامه ماه ذی القعدة)