📌 کپر نماد سنت منطقه است؛ نه سمبل محرومیت 🔹 کپر بخشی از میراث فرهنگی و شیوۀ زیست مردمان جنوب شرق ایران است که بسیاری از مردم محروم یا متمکن تمایل به زندگی در این سازه‌‌های قدیمی را دارند. 🔸 کپرنشینی ناشی از موقعیت خاص آب‌وهوایی جنوب و جنوب شرق ایران است که معمولاً از ساختمان‌ها و چادرها خنک‌تر هستند و جایی دلپذیر برای زندگی در اقلیمی گرمسیری محسوب می‌شوند. 🔹 سازۀ کپر یک پلان بسیار ساده دارد. این پلان، مستطیلی‌شکل یا دایره‌ای‌شکل است و جداره‌های آن با شاخه‌های درخت خرما پوشیده می‌شود. این بنای مخصوص که با تنه، شاخه و برگ درخت نخل به وجود آمده، کپر نامیده می‌شود و قدمتی برابر با تاریخ معماری یکجانشینی دارد. 🔸 علاوه بر سهل‌الوصول بودن و در دسترس بودن درختان خرما و نخل وحشی شاید انعطاف‌پذیر بودن این نوع معماری از دلایلی است که باعث حفظ و دوام آن شده است. زیرا در فصل‌های مختلف سال این سازه امکان تغییر دارد. در تابستان با برداشتن شاخ و برگ درختان از اسکلت‌بندی اصلی کپر، سازه به ‌صورت مشبک در می‌آید و با ایجاد پنجره‌هایی شبکه‌ای فضای داخل آن تهویه می‌شود. در پاییز و زمستان هم با پوششی از شاخ و برگ و حصیرهای بافته‌شده از برگ درختان نخل وحشی بنا را عایق‌بندی می‌کنند. 🔹#کپر نماد سنت منطقه است؛ نه سمبل محرومیت و به گونه‌ای با فرهنگ مردم برخی مناطق ایران عجین شده که امکان حذف آن از چرخه زندگی شاید ممکن نباشد. 🔸 امروزه استفاده از سازه‌های کپری برای اقامتگاه‌های بومگردی یا ساخت هتل‌های کپری، ضمن احترام و حفظ سنت‌های بومی، گامی در جهت توسعۀ گردشگری در سواحل #مکران است(برگرفته از کانال مک ایران).