نقدی بر جامعه‌شناختی/انسان‌شناختی بودن پژوهش های مربوط به آیین‌های مذهبی قسمت 1 از 3 1. اگر بخواهیم با استعانت از ترجمۀ مرحوم ادیب سلطانی، معادلی برای critique بیابیم، مفهوم سنجش یا با تسامح، تعیین حدود، معادل مناسبی است. این معنا از نقد با معنای رایجِ عُرفی که نقد را مترادف با نفی و سلب و به‌حاشیه‌بردن یکی می‌گیرد، تفاوت دارد. در نقد، موضوع مورد نقد، محفوظ می‌ماند، اما تعیین حدود می‌شود. 2. دکتر جبار رحمانی، در این سخنان و در موارد دیگر، بسیاری از پژوهشگران مشابه همچون آقای محسن‌حسام مظاهری، مدعی‌اند که در کتاب‌های سروِ انتشارات آرما و یا در مراکزی دیگر، آثار «جامعه‌شناختی» و «انسان‌شناختی» دربارۀ آیین‌های مذهبی منتشر کرده‌اند و چنانکه در این کلیپ و بیانات آن مشهود است، «منتظرند» تا جریان موسوم به علوم اجتماعی اسلامی-ایرانی، آثاری را در حد و اندازۀ آنها و به همان میزان، «جامعه¬شناختی» یا «انسان‌شناختی» منتشر کنند. https://eitaa.com/mojtamaona/540

گفت و گوی محمد جواد استادی با پروفسور استیون پی ترنر جامعه شناس آمریکایی منتشر شده در روزنامه فرهیختگان مورخ پنجشنبه 29 آذرماه 1403 https://farhikhtegandaily.com/page/261278/

فراخوان ارسال آثار به چهارمین اجلاس سراسری مهدویت و انقلاب اسلامی تا تاریخ ۳۰ دی ماه ۱۴۰۳ تمدید شد. برای کسب اطلاعات بیشتر و ثبت نام به سایت mahdaviat.ir مراجعه کنید.

💥انسان مقاوم و علوم انسانی به مناسبت سالگرد شهادت سردار حاج قاسم سلیمانی 👤 با حضور: ✔️حجت‌‌الاسلام سیدصادق موسوی‌نژاد ✔️دکتر محمدرضا قائمی‌نیک ✔️دکتر مرتضی مرتضوی ✔️دکتر حمید عباس‌زاده ✔️ آقای جواد استادی ⏰ چهارشنبه ۱۲ دی‌ماه؛ ساعت 9 تا 12 🏢 مشهد، حرم مطهر امام رضا(ع)، دانشگاه علوم اسلامی رضوی، ساختمان شماره ۱، سالن شهید سلیمانی پیوند حضوری مجازی: https://www.skyroom.online/ch/razaviuni/research @razaviac

تعطیلی‌های کشور، اگر بخاطر ناترازی انرژی باشد، دهن‌کجی به شعار جهش تولید با مشارکت مردم است؛ مشارکت مردم را در فرایند تولید به حداقل رساندن، منجر به واردات کالا و تعطیلی تولید خواهد شد.

به مناسبت روز پدر یکی از بزرگترین مجاهدت‌های دوران امروز آن است که معیشت خانه را نه از راه سرمایه‌ و سود سرمایه‌گذاری‌ها، بلکه از کار، مخصوصا کار تولیدی، از تولید صنعتی تا تولید دانش، تامین کنیم. «کار، ما احتیاج داریم که یک رابطه‌ی مستقیمی بین درآمد و کار وجود داشته باشد؛ یعنی [مطابق] این آیه‌ای که این قاری عزیزمان خواندند: لَیسَ لِلاِنسانِ اِلّا ما سَعیٰ‌. درآمد بایستی ناشی از سعی باشد... ناشی از تلاش باشد. باید جامعه را این‌جوری [بار آورد]؛ این کارِ خیلی سختی است؛ این یعنی چه؟ یعنی [روش کسب] خیلی از این پولهای بادآورده و ثروتهای بادآورده غلط است. ما باید فرهنگ ثروت بادآورده را در کشور متوقّف کنیم». ۹/۲/۱۴۰۲

کتاب امپراطوری توهم نوشته کریس هجز در برنامه مثلث مثلث روزهای سه شنبه ساعت ۱۹ از سیمای خراسان رضوی و با موضوع نقد و بررسی کتاب https://telewebion.com/episode/0x10f487a8

نقش استمرار و ادامه گفتگوهای آیندۀ مقاومت در تحقق آیندۀ مقاومت 1. منطقۀ غرب آسیا، در وضعیتی قرار دارد که می توان دو روایت از آن ارائه داد. در روایت ضدِ مقاومت، طوفان الاقصی اساساً عملیاتی خسران بار بود و ما باید به جای حضور در منطقه، به فکر آبادانی کشور خودمان از طریق عادی سازی روابط می بودیم. نمونۀ اعلی و کامل آن، وضعیتِ کشورهایی مانند قطر، امارات متحدۀ عربی، ترکیه، عربستان، کویت، مصر و نظایر آنها است. با این حال در این روایت از منطقه، اساساً مسئله ای باقی نمی ماند و همۀ مسائل، توسط سازوکارهای کشورهای توسعۀ یافته غربی حل و فصل می شود. ماحصل این روایت، حل شدن در منازعات جهانِ مدرن فعلی بود. اما در روایت دوم، یعنی روایت جبهۀ مقاومت، قرار بر این است که نظم و جهانی دیگر جز نظم و جهان فعلی در سرتاسر عالَم گسترده شود. مقاومت بر سر حقیقتی که جهانِ فعلی، آن را به تعلیق برده و مستور ساخته است، از این جهت اهمیت دارد که در جبهۀ مقاومت، ادعا بر سر این است که آنچه اکنون بر جهان حاکم شده، امکان ظهور حقیقت را ندارد. از این جهت، انبوهی از مسائل، از زوایای گوناگون قابل طرح و گفتگو است. 2. از سه شنبه صبح تا فردا (6 بهمن 1403)، شنبه، جمعی از اساتید و صاحب نظرانی که باور به جبهۀ مقاومت دارند و هرکدام از آنها در نهادی علمی حضور فعال دارند، در گفتگوهای علمی مبسوط، به نقد و ارزیابی مکتوبات یکدیگر پرداخته اند. شاید مهمترین ثمرۀ حضور در این جلسات، افق های جدیدی بود که برای جبهۀ مقاومت و آیندۀ آن باز می شد. وجوهی از مقاومت که تا پیش از این مغفول بودند، در این هم اندیشی به ظهور می رسیدند. انبوهی از مسائل حل ناشده و روی زمین مانده، مطرح می شدند. 3. انبوه مسائل مطرح شده در این گفتگوها اگر فهرست شود می تواند سالها مسئله پژوهش و اقدام اصحاب مقاومت باشد. در این گفتگوها، در هر حوزه ای از هنر و جامعه و اقتصاد و فقه و فلسفه و فرهنگ و در هر موضوعی، از عراق و یمن و سوریه و لبنان تا دانشگاه و حوزۀ عمومی و زنان و خانواده و جوانان و نظایر آنها همگی، حاوی مسائل حل ناشده و حتی مغفول بودند. 4. دکتر احمد رهدار و همکاران شان، با رقم زدن این گفتگوها، ما را در آستانۀ جهانی پر مسئله قرار داد که می توان سالها دربارۀ آن، اندیشید و اقدام کرد تا بتوان در جهانی بهتر از جهان فعلی زندگی کرد. چنانکه اشاره شد، جبهۀ مقاومت، اساساً با مسئله مندی، زنده است و مشارکت در استمرار این گفتگوها، علاوه بر آنکه زمینۀ گفتگوی اساتید و نهادهای علمی را فراهم می آورد، بی تردید سهمی موثر در آیندۀ مقاومت خواهد داشت. پ.ن: برگزاریِ این نشست، آنهم در مشهد و آنهم در جامعه المصطفی العالمیه، می تواند متضمنِ معانیِ جالبی باشد. https://eitaa.com/mojtamaona/551

🔻مواجهه‌‌ی قائمان و قاعدان: در مذمّت اصحاب سکوت 🖊مهدی جمشیدی دوست گرامی، آقای محمدرضا قائمی‌نیک، مرا نقد کرده است: https://eitaa.com/mojtamaona/526 من این نقد را ندیده بودم اما فکر می‌کنم ویراستی اخیرم نیز در دایره و دامنه‌ی این نقد بگنجد. از این جهت، درخور است که به آن بپردازم. ۱. مسأله‌ی ایشان این است که چرا من به استاد پارسانیا تاختم و وی را اهل «سفر» ندانستم. ایشان برای ابطال سخن من، به «سفرهای میان‌شهریِ» استاد پارسانیا استناد کرده است. نمی‌دانم چطور می‌توان چنین معنایی را از «سفر» استنباط کرد. سفری که من به آن اشاره کردم، همان «سفر هویّتی» است که باید در مرحله‌ای از مراحل آن، خَلق را به خدا رسانید؛ یعنی نباید جامعه و عرصه‌ی عمومی را فراموش کرد. از این شهر به آن شهر رفتن، مصداق سفر هویّتی نیست. ذهنیّت اجتماعی از سوی عالَم و اصحاب تجدّد، در حال بلعیده‌شدن است اما واکنش متناسب و متوازنی از سوی بسیاری از بزرگان نمی‌بینیم. این آفت، واقعیّت ندارد؟! ۲. چالش نیز منحصر در مناقشات نظری در نسبت میان فلسفه و علوم اجتماعی نیست، بلکه باید عینیّت اجتماعی را دریافت و وضع هویّتیِ جامعه را تغییر داد. چالش‌هایی که استاد پارسانیا به آنها علاقمند است، در دپارتمان فلسفیِ فرح پهلوی نیز از سوی سیدحسین نصر انجام می‌گرفت؛ چون بی‌خطر و خاموش بودند. این انتزاعیاتِ مطلق و بی‌کرانه، راه به امر اجتماعی نخواهند برد و در نهایت، مدرّسانِ آسوده‌خاطرِ اسفار در حوزه، در محاصره‌‌ی «خَلق تجدّدی» قرار خواهند گرفت و جامعه، به سفر هویّتیِ معکوس و وارونه خواهد رفت. خطر اینجاست. ۳. ایشان از استاد رحیم‌پور سخن گفته. به‌راستی، منطق و مشی و عمل اینان، چه اندازه شبیه رحیم‌پور است؟! هیچ در هیچ. استاد رحیم‌پور در شورای عالی انقلاب فرهنگی نیز تنهاست. او را در خط مقدّم، تنها نهادند. البته من ادعا نکردم که برای این درد، کاری کردم، بلکه سخنم این بود که چرا بزرگان، کنار کشیده‌اند. ایشان چون در مقام «عینیّت»، شاهد مبطلی ندارد، به سراغ شخصیّت من رفته و مرا اتهام اخلاقی نواخته است که خودخواه و خودمدار و خودبسنده هستم؛ درحالی‌که درد و دغدغه، انقلاب و خواصش بود و نه خود من. باید به کسی که فریاد می‌زند و اعتراض می‌کند، نسبت خلاف اخلاق داد و خود او را نشانه گرفت؟! ۴. آقای قائمی‌نیک نمی‌داند من کتاب «تجدّد از نگاهی دیگر» را همان ماهی که چاپ شد، از شخص استاد کچویان در اتاقش خریدم و پولش را روی میزش نهادم! من وگلین را بیش از یک دهه است که می‌شناسم. کتاب ایشان درباره‌ی فوکو را نیز خوانده‌ام. اما مسأله این است که آن‌هنگام که بر کچویان هجوم آوردند و روایت وی از اغتشاش را برنتابیدند، شاگردانِ دیروز، سکوت کردند و این ناشاگرد، برآشفت و پرچم حمایت از وی برافراشت. در این لحظه‌هاست که صدق و خلوص، رخ می‌نمایاند. ۵. منطق من، تکفیر نیست؛ بلکه نوشتن و مباحثه و مناظره است. دیده‌اید و دیده‌اند که در اغتشاش اخیر که زبان‌های بسیاری بسته شده بود، چه کسی و کسانی، در معرکه‌ی نزاع هویّتی بودند و صراحت و شفافیّت به خرج دادند و از خطوط قرمز فرهنگی، دفاع کردند. آن‌همه استدلال و برهان و روایت‌گری را به تکفیر، ترجمه‌کردن، اندک نسبتی با حقیقت ندارد. محافظه‌کاری و مصلحت‌اندیشی دوستان، آنان را برانگیخته تا «قاطعیّت انقلابی» را تکفیر بخوانند. با معیار و مناط اینان، باید روی کاغذ بر تجدّد تاخت و در عینیّت، بر مدار مدارات حرکت کرد. من تکفیری نیستم ولی اینان، سخت گرفتار محافظه‌کاری و انفعال هستند. ۶. نیک می‌دانم که قلمِ قائم من، مخالف‌ساز است و علیه من، جبهه‌ می‌آفریند، اما چه کنم نباید حقیقت را نهفته نگاه دارم و مجال بدهم که هویّتِ اینجایی را سیلاب تجدّد تحمیلی، با خود ببرد. من رسم خاموشی و محافظه‌کاری و انفعال و هراس نمی‌دانم و به انتزاعیات بی‌خاصیّت و بریده از عینیّت، دلخوش نمی‌کنم. تجربه‌ی اغتشاش اخیر نشان داد که بسیاری از بزرگان انقلاب، گرفتار مرعوبیّت شده‌اند و «جلسه‌ی مَدرسی» را بر «جهاد تبیین» ترجیح داده‌اند. شورای عالی انقلاب فرهنگی، مدت‌هاست که در بستر احتضار افتاده است. هویّت در متن امر اجتماعی، به راه خویش می‌رود و این شورا نیز سرگرم بوروکراسی است.‌ به مداخلات سیاستی و عینیّت اجتماعی بنگرید تا دریابید که شورا در اغماست. شورا این‌چنین است، چون اعضایش آن‌چنان هستند که گفته شد. من فقط در بیان و اظهار این روایت، تنها هستم اما معتقدان و قائلان به آن در میان سرآمدان و نخبگان، کم نیستند. باید به این رکود تدبیری و سستی کنشی، پایان داد. با این حکمرانیِ رقیق و نیم‌بند در حوزۀ فرهنگ، تحوّلی رقم نخواهد خورد و انقلاب فرهنگی، همچنان به صورت یک آرمان معلّق خواهد ماند. این تحرّکات ناچیز و حداقلی را باید با بیش‌فعّالیِ تمدّن تجدّدی مقایسه کرد. https://eitaa.com/mahdi_jamshidi60

ادامه این گفتگو دردی و مسئله‌ای را دوا نمی‌کند؛ زیرا جناب آقای دکتر جمشیدی بزرگوار دوباره خود را در موضع صاحب قلم قائم قرار می‌دهند و خود را فردی تصویر می‌کنند که علیه ایشان جبهه آفریده می‌شود و هر گفتاری که ادامه یابد یحتمل به تقویت این جبهه کمک می‌کند. با توجه به ارادت ایشان به مقام معظم رهبری شاید توضیح ایشان درباره کتاب حدیث پیمانه استاد پارسانیا کفایت بحث باشد.

#نماهنگ 🟠 بخشی از سخنان دکتر حبیب‌الله بابایی، عضو هیئت علمی و رئیس پژوهشکده مطالعات تمدنی و اجتماعیِ پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی در اولین گردهمایی دانشگاه‌های فعال در علوم اجتماعی اسلامی: 🛑اگر بخواهیم به تاریخ اندیشه اجتماعی ایرانیان و تحقیقات در زمینه علوم اجتماعی اسلامی «بُعد بین‌المللی» ببخشیم، آیا صرفا با تغییر زبان امکانپذیر است؟ یا باید در تولید اثر تفکر بین‌المللی داشت و تنها تبدیل زبان کفایت نمی‌کند؟ 🛑علوم اجتماعی اسلامیِ ما در کجای میدان دنیای اسلام قرار دارد؟ 🛑ما کدام مشکل را حل کرده‌ایم؟ یا کدام مشکل را روایت کرده یا بررسی کرده‌ایم؟ 🛑تلاش‌های زیاد اساتید و محققان در کجای میدان قرار می‌گیرد و کدام مشکل منطقه‌ای یا جهانی را حل می‌کند؟ https://eitaa.com/fekrat_net 🌐 به کانال انجمن بین‌المللی دانش اجتماعی مسلمین بپیوندید 👇 🆔 @muslim_social_sciences