آیت الله جوادی آملی؛ 💠 اهمیت زیارت اربعین 💠 🔶 اهمیت #زیارت_اربعین تنها به این نیست که از نشانه‌های ایمان محسوب می‌شود، بلکه طبق یک روایت در ردیف نمازهای واجب و مستحب قرار گرفته است. ♦️همان گونه که #نماز ستون دین و شریعت است، زیارت اربعین و حادثهٴ کربلا نیز ستون #ولایت است. 🔶امام حسن عسکری (ع) فرمودند: «نشانه‌های مؤمن و شیعه، پنج چیز است: 🔸 اقامهٴ نمازِ پنجاه و یک رکعت، 🔸زیارت اربعین حسینی، 🔸 انگشتر در دست راست کردن، 🔸 سجده بر خاک 🔸و بلند گفتن بسم الله الرحمن الرحیم». 🔶 مراد از نماز پنجاه و یک رکعت، همان هفده رکعت نماز واجب روزانه به اضافهٴ نمازهای نافله است که جبران کنندهٴ نقص و ضعف نمازهای واجب است؛ به ویژه اقامهٴ #نماز_شب در سحر که بسیار مفید است. نماز پنجاه و یک رکعت به شکل مذکور از مختصات شیعیان و ارمغان معراج رسول خدا (ص) است. شاید سرّ ستودن نماز به وصف معراج مؤمن این باشد که دستورش از معراج آمده است و نیز انسان را به #معراج می‌برد. 🔶 موارد دیگری نیز که در روایت یاد شده، همگی از مختصات شیعیان است؛ زیرا فقط #شیعه است که سجدهٴ بر #خاک دارد و نیز غیر شیعه است که یا «بسم الله الرحمن الرحیم» را نمی‌گویند یا آهسته تلفظ می‌کنند. همچنین شیعه است که انگشتر به دست راست کردن و نیز زیارت اربعین حسینی را مستحب می‌داند. 🔶مراد از #زیارت_اربعین، زیارت چهل مؤمن نیست؛ زیرا این مسأله اختصاص به شیعه ندارد و نیز «الف و لام» در کلمهٴ «الاربعین»، نشان می‌دهد که مقصود امام عسکری(ع) اربعین معروف و معهود نزد مردم است. ♦️اهمیت زیارت اربعین، تنها به این نیست که از نشانه‌های #ایمان است، بلکه طبق این روایت در ردیف #نمازهای واجب و مستحب قرار گرفته است. 🔶 برپایهٴ این روایت، همان گونه که نماز ستون دین و شریعت است، زیارت اربعین و حادثهٴ کربلا نیز ستون ولایت است. 🔶 به دیگر سخن، براساس فرمودهٴ رسول خدا(ص): عصارهٴ رسالت نبوی(ص) #قرآن و #عترت است؛ «إنی تارک فیکم الثقلین... کتاب الله و... عترتی أهل بیتی». 🔶 عصارهٴ کتاب الهی که #دین خداست، ستونی دارد که #نماز است و عصاره عترت نیز ستونش #زیارت_اربعین است که این دو ستون در روایت امام عسکری(ع) در کنار هم ذکر شده است؛ امّا مهمّ آن است که دریابیم نماز و زیارت اربعین انسان را چگونه متدین می‌کنند. ........................................ 🏴 السلام علیک یا اباعبدالله الحسین 🏴 📚شکوفایی عقل در پرتو نهضت حسینی، ص 227.