چرا باید هر حادثه تلخ و ناگواری را باید بهانه كرد و برای سالار شهیدان اشك ریخت؟ 🔻 براساس نقلی معروف از حضرت سكینه (علیه‏السلام) بالای بدن مطهّر امام حسین (علیه‏السلام)، ایشان به این اصل كلی سفارش كردند كه #هر_حادثه_تلخی پیش آمد كرد، آن را بهانه كنید و برای من اشك بریزید: « َوْ سَمِعْتُم بِغَـــــریبٍ اَوْ شَهیدٍ فَانْدُبُونی»؛ «هرگاه داستان غریب یا شهیدی را شنیدید، برای مظلومیت من گریه كنید»؛ زیرا اگر امام حسین (علیه‏السلام) به خلافت می ‏رسید، دیگر غریب یا شهیدی وجود نداشت. ◻️ بنابراین، اصل كلی این است كه هر حادثهٴ تلخ و ناگواری را باید بهانه كرد و برای #سالار_شهیدان اشك ریخت؛ نه آن‏كه افراد داغدیده برای تسكین عواطف و احساسات خود آن حضرت (علیه‏السلام) را بهانه كنند و برای التیام زخم خویش اشك بریزند و ندبه نمایند و بین این دو گونه عزا داری فرق وافر است؛ زیرا محصول یكی #تعزیت برای حضرت امام حسین (علیه‏السلام) است و نتیجهٴ دیگری #تسلیت برای خود؛ هر چند ممكن است بهانه قرار دادن واقعهٴ جانسوز كربلا هم بی‏اثر نباشد. ◻️ وجود مبارك سیدالشهداء (علیه‏السلام) فرمودند: «اَنَا قتیلُ العَبْرَةِ»؛ یعنی من كه به هدف اِحیای حق و اِمحای باطل كشته شدم، باید #عبرات داشته باشم؛ به طوری كه چشمان علاقه‏مندان به سالار شهیدان پر از اشك شود و آن اشكْ فراوان از شبكه چشم خارج گردد و به صورت انسان عبور كند تا عَبَرات بشود. ◻️ این #سنت_حسنه، آثار فراوانی دارد، از جمله این كه #محبت_اهل_بیت (علیهم‏السلام) در قلب شیعیان حضور پیدا می‏كند؛ آنگاه دوست امامان معصوم (علیهم‏السلام) هرگز فكر و راه و روش آنان را رها نمی‏كند؛ زیرا رهبری جوارح به دست جانحه و دل است و زمامداری قلب را محبت به عهده می ‏گیرد و دلِ دوستان حسین بن‏علی (علیه‏السلام) جوارح را به صَوْب #صراط_مستقیم رهنمود می ‏شود. #پرسمان_حسینی #آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی 📚 شكوفایی عقل در پرتو نهضت حسینی، ص 233 #امام_حسین صلوات الله علیه #محرم