eitaa logo
"ممهدین"
253 دنبال‌کننده
4.9هزار عکس
3.6هزار ویدیو
86 فایل
🕸باطل همیشه در لباس حق می آید،اما اگر استقامت ببیند باطن اصلی خود را نمایان خواهد کرد،قالوا ربنا الله ثم استقاموا مبارزه با استکبار : تقویت جبهه حق .
مشاهده در ایتا
دانلود
! علامه حسن زاده آملی می فرمودند: یکی از دوستان ما خدمت یکی از بزرگان رسید و عرض کرد: می خواهم به زیارت بیت الله بروم, دعایی در حق من بفرمائید! فرمودند: امیدوارم که بروی و برنگردی! من خیلی از این فرمایش لذت بردم,چون اگر آدمی برود و برگردد و همان باشد که قبلا بوده, چه فایده‌ای دارد? آدم باید در آن جا برود و بریزد و برنگردد! مبادا در شمار کسانی باشیم که با یک اسم مستعار (حاجی) خود را ببازیم. مراقب باشیم این اسم ها حجاب و رهزن نشود. باید حاجی در این سفر, طوری دگرگون شود که برود و برنگردد و گرنه مانند خر عیسی, چون بیاید هنوز خر باشد. خرعیسی گرش به مکه برند چون بیاید هنوز خر باشد. منبع: شرح اشارات و تنبیهات,نمط نهم, علامه حسن زاده آملی, ص60 ,نشر کتابسرای اشراق.
پرسش و پاسخ اخلاقی0022.mp3
2.76M
🔊پرسش و پاسخ از مرحوم حضرت آیت اللَّه‏ خوشوقت ره ❓اگر بخواهیم ع را خود قرار دهیم باید در مورد زندگانی آنها کنیم یا همین مقدار که شنیده ایم و میدانیم کافیست ❓چرا ما از نمی‌خوریم ❓ببخشید است یا ❓این اختلاف زمانی بین و است در رابطه با چه تأثیری در دارد ❓فرق بین و چیست ❓ما داریم کسی که در طول سال همیشه برای او شب قدر باشد ❓نقل شده است که ره یک سال تمام را کرد تا شب قدر را درک کند، این صحت دارد ❓منظور از دقیقا چیست
یاد خدا - سخنان علامه در سفر اصفها.mp3
1.5M
🔸 صوتی نویافته از علامۀ طباطبائی 📜 طریقۀ مقرّبین: یادِ خدا 🎙 حضرت علامۀ طباطبائی رضوان الله علیه 👈🏻 ... یاد خدا، «فاذکرونی أذکرکم» ما به غیر از یاد خدا نتیجه‌ای نداریم که ... اسلام را در بر داشته باشد و در دین هر کمالی را واجد بوده باشد؛ همون یاد خداست. یاد خدا از انسان مستلزم یاد خداوند تبارک و تعالی از ناحیۀ حق تبارک و تعالی است. و اونوقت یادکردن خدا از بنده مثل یادکردن بنده از خدا نیست، این با رحمت است، توأم با رحمت، توأم با همۀ اسماء حُسنای حق تبارک و تعالی است، که انسان را یک انسان کامل واجد جمیع کمالات قرار می‌دهد و مقرَّب می‌کند پیش خودش، تقرّبی که به وصف گوینده نمی‌آید. اینی که بنده می‌دونم این است. ✔️ این صوت، بخشی از نوار ضبط شده‌ مربوط به سفر مرحوم علامۀ طباطبائی به اصفهان در نیمه دوم دهۀ ۵۰ شمسی است.