#پرونده_علمی_2 #نسبت_دین_با_علوم_طبیعی_4 #ایده_گلشنی 1⃣ یکی دیگر از کسانی که مجدانه در مقام #امکان_علم_دینی برآمده است، دکتر#مهدی_گلشنی است. ایشان فیزیکدان و مؤسس گروه فلسفه علم دانشگاه صنعتی شریف هستند. او با مروری به تاریخ جهان غرب و زمینه های جدایی و تعارض علم و دین، یادآور می شود که، پیش از سیطره ایده تعارض، دانشمندان علوم طبیعی غرب عمدتاً انسانهایی موحد و دیندارد بودند. و گرایشهای دینی ایشان سایه بر پژوهشها و تحقیقات علمی شان می افکند. 2⃣ ایشان معتقد است؛ باید بپذیریم که، علم محدودیت هایی دارد و دین نیز امکان جهت دهی به پژوهشهای علمی را دارد. عقاید دینی، اصول فلسفی و ارزشهای اخلاقی می توانند آراء علمی را متأثر از خودسازند. به نظر می رسد، ایده ایشان را می توان #فضا_سازی_دین برای #پژوهش_علمی دانست. به این معنا که دانشمند علمی در فرآیند تحقیقاتی خود از ابتدای کار تا انتهای آن، از نوع انتخاب مسئله و گمانه زنی ها و ... متأثر از عقاید دینی و اصول فلسفی خود اقدام می کند. 3⃣ جهان بینی الهی هم بر فرآیند علمی تأثیر می گذارد هم بر استفاده از محصول علم. «اگر کار علمی در پرتو جهان بینیِ الهی انجام شود، نتیجه اش در جهتِ تأمین نیازهای مادی و معنوی بشر خواهد بود؛ ولی، اگر این فعالیت، در پرتو جهان بینیِ سکولار انجام شود، تضمینی بر مخرب بودن آن وجود نخواهد داشت.»(نقل از مقاله؛ نظریه ها و آراء در باب علم دینی) ↩ نمی خواهم در مقام نقد بر ایده ایشان برآیم، اما به نظرم می رسد، مجال طرح این سؤال وجود دارد که، آیا امکان این امر وجود دارد که، جهت دهی جهان بینی ها بر علم، ضابطه مند و شاخصه دار شود؟ از کلیت بیرون آمده و دارای قاعده و معیار گردد؟ و اینکه آیا ایده جناب گلشنی به دنبال چنین ضابطه نگاری های هست؟ @monir_ol_din