💠 رهنمای مقصود 🔹 فرمود این پیامبر شما با دو ویژگی آمده است: هم هدف را می ‌داند که چیست و هم اینکه راه را بلد است. کسانی به مقصد می‌ رسند که هدفمند باشند اوّلاً و راه‌ شناس باشند ثانیاً؛ این گروه می ‌شوند متمدّن، می ‌شوند عقلانی و مانند آن. آن دو خطری که شما را تهدید می ‌کرد، نه می‌ گذاشت شما #هدفمند باشید و نه می ‌گذاشت شما #راه_شناس باشید. فرق اساسی ضلالت و غوایت این است که ضالّ آن کسی است که راه را نمی‌‌داند و غاوی آن کسی است که هدف ندارد یعنی نمی‌داند کجا برود؟ کجایی است؟ چه کار می‌‌خواهد بکند.. 🔹 ابلیس این دو دام را در مسیر زندگی جامعه قرار داده است: ﴿وَ لَأُضِلَّنَّهُمْ﴾ و ﴿وَ لَأُغْوِینَّهُمْ﴾؛ این ﴿لَأُمَنِّینَّهُمْ﴾ و ﴿لَأُزَینَنَّ لَهُمْ فِی الْأَرْضِ﴾، همه اینها مقدمه است برای این دو خطر: 1⃣ نمی‌گذارم که اینها هدفمند بشوند که بدانند کجا می‌‌خواهند بروند 2⃣ اینها را از راه به در می ‌برم؛ اگر هم هدف را تشخیص بدهند، من نمی‌ گذارم راه را ادامه بدهند. 🔹 بیراهه رفتن را می‌گویند #ضلالت و بی‌ مقصد بودن را می‌گویند #غوایت. بعضی‌ها اصلاً نمی‌دانند که برای چه خلق شدند و چه کار می‌خواهند بکنند؛ برخی‌ها هدف دارند ولی نمی‌دانند راه کجاست و از چه راهی می‌خواهند به مقصد برسند. خدای سبحان سوگند یاد کرد که وجود مبارک پیغمبر (ص) هم هدف را می‌شناسد و هم راه را می‌داند و طی طریق می‌کند: ﴿ما ضَلَّ صاحِبُكُمْ﴾، پس راه را بلد است، ﴿وَ ما غَوی﴾ هدف دارد. اگر رهبری #هدفمند باشد، #راه‌_شناس باشد، #راهرو باشد، #راهنما باشد، باید از او پیروی کرد. #آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی @qurantehran