eitaa logo
🌼 منتظران ³¹³ 🌼
174 دنبال‌کننده
16.4هزار عکس
18.1هزار ویدیو
304 فایل
⸤ بسم‌رب‌الشھداء🌿'! ⸣ • . "هل‌من‌ناصرینصرنـے❔" 🌱|مۍشنوے‌رفیـق؟! امام‌زمـ؏ـانمون‌یـٰارمۍطلبـد♥️!(: ــــــ ـ🌼. ا شروط: @Shartha60 !
مشاهده در ایتا
دانلود
🔘 نقش سازنده انتظار: چه کسی را می توان خواند؟ 🔸اگر بخواهيم با توجه به به تحليل مفهومی انتظار ظهور امام مهدی(ع) بپردازيم و مشخص کنيم چه زمانی می‌توان فردی را واقعا منتظر ظهور دانست، بايد به سه نکته اساسی اشاره کنيم: 🔸 1. نسبت به شرايط موجود و معرفت نسبت به شرايط عصر موعود؛ 2 . به تحقق الهی در مورد و حاکميت نهايی دين خدا بر سراسر زمين؛ 3. حرکت و تلاش در راه يا تحقق جامعه موعود. 🔸 نخستين شرط انتظار اين است که انسان به آن حد از آگاهی و شناخت برسد که بفهمد وضع موجود جهان و مناسبات حاکم بر آن خشنود کننده نيست و شرايطی که در آن زندگی می‌کند، با عظمت وجودی انسان و شأن او تناسبی ندارد. 🔸 اين شناخت تنها در صورتی به دست می‌آيد که آدمی ابتدا شرايط موجود جامعه خود و شرايط جامعه موعود را به درستی بشناسد و آن‌گاه به مقايسه آنها بپردازد و به داوری بنشيند که واقعا کدام يک از اين شرايط، شايسته مقام انسان به عنوان اشرف مخلوقات است. 🔸 شرط دوم، باور به سعادتمند شدن جهان و رستگاری بشر در پايان تاريخ است. باور به اين حقيقت که سرانجام جهان طعم خوش حقيقت، عدالت و معنويت را خواهد چشيد و ريشه هر چه دروغ، ستم، فساد و تباهی است، از زمين کنده خواهد شد. 🔸 بی‌ترديد، تحقق شرايط يادشده مستلزم تلاش فراگير فردی و اجتماعی در حوزه‌های مختلف ، ، ، و است. تلاشی که اگر محقق شود، فرد و جامعه، مصداق رواياتی خواهند شد که در آنها منتظران ظهور را با ياوران امام مهدی(عج) و حاضران در صحنه‌های نبرد عصر ظهور مقايسه کرده و ثواب و شأن و مرتبه آنها را يک‌سان دانسته‌اند. 📚 برگرفته از کتاب , ج 3
⚡️🌹⚡️🌹⚡️🌹⚡️🌹⚡️ 🌹 ⭕️ (ع) در خطبه ۱۸۲ «نهج البلاغه» چه اوصافی را برای (عج) بر می شمرد؟ 🔷 (ع) در بخشی از خطبه ۱۸۲ «نهج البلاغه» مى فرمايد: «او براى و ، زرهى كه حافظ آن است بر تن كرده و را با همه آدابش در برگرفته، به آن نموده و آن را به خوبى شناخته و يكسره به آن پرداخته است». در اينكه منظور از اين كه حكمت همه وجود او را پر كرده و توجّه او را به خود جلب نموده و آن را با همه آداب در برگرفته كيست؟ احتمالات متعددى داده شده است؛ ولى هنگامى كه تعبيرات حضرت را تا پايان تفسير كنيم به روشنى درخواهيم يافت كه اين عبارات تفسير صحيحى جز (عج) ندارد. امام (ع) در ادامه اين سخن مى افزايد: « و براى او گمشده اى است كه همواره در جستجوى آن است، و نيازى است كه پيوسته در طلب آن است». 🔷اين سخن تأكيد ديگرى است بر اينكه آن مرد الهى، برنامه كارش بر اساس قرار گرفته، و قبل از ايجاد هر تحوّلى، و برقرار مى كند؛ اين سخن هماهنگ با چيزى است كه در روايات درباره (عج) آمده است. از جمله در حديثى از امام باقر (ع) چنين مى خوانيم: «هنگامى كه به پا خيزد دست خود را بر سر بندگان بگذارد [آنها را تحت تربيت خود قرار دهد] و به اين وسيله هاى آنها را متمركز سازد و افكار آنها را كامل كند». [۱] 🔷در ادامه در بيان يك ويژگى ديگر (عج) مى فرمايد: «او به هنگامى كه اسلام غروب كند، همچون شترى كه از راه رفتن بازمانده، بر زمين قرار گرفته و سينه به آن چسبانده است، پنهان خواهد شد». هنگامى كه شتر از راه رفتن باز مى ماند بر زمين چنان پهن مى شود كه انتهاى دم او به زمين مى چسبد و حتى پايين گردن خود را نيز بر آن مى نهد و اين، نشانه نهايت خستگى است و عرب از آن به عنوان كنايه براى نهايت ضعف و ناتوانى استفاده مى كند. اين سخن اشاره آشكار ديگرى به يكى از اوصاف (عج) است، كه در او، و در نهايت ضعف قرار مى گيرند و دشمنان از هر سو براى محو اسلام و شكست مسلمين قيام مى كنند. 🔷امام(ع) در پايان اين فراز به نكته روشن ترى در اين زمينه مى پردازد و مى فرمايد: «او باقيمانده اى از و و از جانشينان پيامبران اوست». همان گونه كه از بيان اين اوصاف به دست مى آيد جمله هاى بالا مرجع ضميرى جز (عج) نمى تواند داشته باشد، به ويژه اينكه واژه هاى (بقية الله) و و در فرهنگ دينى ما كاملا منطبق بر آن حضرت است. 🔷از اين بخش خطبه كه اشارات روشنى به (عج) داشت، به خوبى استفاده مى شود كه بر خلاف تصوّر ناآگاهان، تكيه گاه اصلى (عج) بر ، و است؛ نه قيامى نظامى و مملوّ از خونريزى. او چنان را بالا مى برد كه با پاى خود به سوى يك حكومت سراسر عدل و داد پيش مى روند. بى شكّ در آغاز راه، اقليّت ماجراجو و منحرف و گردنكشان زورگو و ظالمى در اين طريق سدّ راهند كه (ع) آنها را با قدرت نظامى خود بر مى دارد. او پيوسته در طلب دانش و است و همچون جدّش پيغمبر اكرم (ص) با زبان حال و قال مى گويد: «رَبِّ زِدْنِي عِلْماً». [۲] پی نوشت: [۱] كمال الدين و تمام النعمة، ابن بابويه، محمد بن على‏، محقق / مصحح: غفارى، على اكبر، اسلامية‏، تهران‏، چ ۲، ج ‏۲، ص ۶۷۵، (باب فی نوادر الكتاب) [۲] سوره طه، آيه ۱۱۴ گردآوری از کتاب پيام امام امير المؤمنين(ع)‏، مكارم شيرازى، ناصر، تهيه و تنظيم: جمعى از فضلاء، دارالكتب الاسلامية‏، تهران‏، چ ۱، ج ۷، ص ۶۸ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) @tabyinchann
🔷 (ع) در بخشی از خطبه ۱۸۲ «نهج البلاغه» مى فرمايد: «او براى و ، زرهى كه حافظ آن است بر تن كرده و را با همه آدابش در برگرفته، به آن نموده و آن را به خوبى شناخته و يكسره به آن پرداخته است». در اينكه منظور از اين كه حكمت همه وجود او را پر كرده و توجّه او را به خود جلب نموده و آن را با همه آداب در برگرفته كيست؟ احتمالات متعددى داده شده است؛ ولى هنگامى كه تعبيرات حضرت را تا پايان تفسير كنيم به روشنى درخواهيم يافت كه اين عبارات تفسير صحيحى جز (عج) ندارد. امام (ع) در ادامه اين سخن مى افزايد: « و براى او گمشده اى است كه همواره در جستجوى آن است، و نيازى است كه پيوسته در طلب آن است». 🔷اين سخن تأكيد ديگرى است بر اينكه آن مرد الهى، برنامه كارش بر اساس قرار گرفته، و قبل از ايجاد هر تحوّلى، و برقرار مى كند؛ اين سخن هماهنگ با چيزى است كه در روايات درباره (عج) آمده است. از جمله در حديثى از امام باقر (ع) چنين مى خوانيم: «هنگامى كه به پا خيزد دست خود را بر سر بندگان بگذارد [آنها را تحت تربيت خود قرار دهد] و به اين وسيله هاى آنها را متمركز سازد و افكار آنها را كامل كند». [۱] 🔷در ادامه در بيان يك ويژگى ديگر (عج) مى فرمايد: «او به هنگامى كه اسلام غروب كند، همچون شترى كه از راه رفتن بازمانده، بر زمين قرار گرفته و سينه به آن چسبانده است، پنهان خواهد شد». هنگامى كه شتر از راه رفتن باز مى ماند بر زمين چنان پهن مى شود كه انتهاى دم او به زمين مى چسبد و حتى پايين گردن خود را نيز بر آن مى نهد و اين، نشانه نهايت خستگى است و عرب از آن به عنوان كنايه براى نهايت ضعف و ناتوانى استفاده مى كند. اين سخن اشاره آشكار ديگرى به يكى از اوصاف (عج) است، كه در او، و در نهايت ضعف قرار مى گيرند و دشمنان از هر سو براى محو اسلام و شكست مسلمين قيام مى كنند. 🔷امام(ع) در پايان اين فراز به نكته روشن ترى در اين زمينه مى پردازد و مى فرمايد: «او باقيمانده اى از و و از جانشينان پيامبران اوست». همان گونه كه از بيان اين اوصاف به دست مى آيد جمله هاى بالا مرجع ضميرى جز (عج) نمى تواند داشته باشد، به ويژه اينكه واژه هاى (بقية الله) و و در فرهنگ دينى ما كاملا منطبق بر آن حضرت است. 🔷از اين بخش خطبه كه اشارات روشنى به (عج) داشت، به خوبى استفاده مى شود كه بر خلاف تصوّر ناآگاهان، تكيه گاه اصلى (عج) بر ، و است؛ نه قيامى نظامى و مملوّ از خونريزى. او چنان را بالا مى برد كه با پاى خود به سوى يك حكومت سراسر عدل و داد پيش مى روند. بى شكّ در آغاز راه، اقليّت ماجراجو و منحرف و گردنكشان زورگو و ظالمى در اين طريق سدّ راهند كه (ع) آنها را با قدرت نظامى خود بر مى دارد. او پيوسته در طلب دانش و است و همچون جدّش پيغمبر اكرم (ص) با زبان حال و قال مى گويد: «رَبِّ زِدْنِي عِلْماً». [۲] پی نوشت: [۱] كمال الدين و تمام النعمة، ابن بابويه، محمد بن على‏، محقق / مصحح: غفارى، على اكبر، اسلامية‏، تهران‏، چ ۲، ج ‏۲، ص ۶۷۵، (باب فی نوادر الكتاب) [۲] سوره طه، آيه ۱۱۴ گردآوری از کتاب پيام امام امير المؤمنين(ع)‏، مكارم شيرازى، ناصر، تهيه و تنظيم: جمعى از فضلاء، دارالكتب الاسلامية‏، تهران‏، چ ۱، ج ۷، ص ۶۸ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) @montazeran60
4_1638701154.mp3
5.84M
🔴 کار مهدوی 🎤 🔹 امکان ندارد کسی در حوزهٔ مهدویت کار کند و دوام بیاورد الّا اینکه قبل از آن نفسش را رام نکرده باشد. ✅ باید مسخرت کنند. باید سنگ‌اندازی کنند! باید استقامت کنی. شیطان سنگ‌ریزه میندازه زیرپات، ولی خدا برات کوه برمی‌دارد بشرط استقامت! 💢 مگر می‌توان مملکت را به یک جوان داد که تخصص ندارد! مملکت را می‌ریزد بهم! باید متخصص باشد و رجوع به متخصص نماید