الف- پیش از سفر: - به هیچ وجه با خودتان چمدان ها و ساک های بزرگ و حجیم نیاورید (به خصوص خانم ها به این نکته توجه داشته باشند!)، بلکه یک کوله پشتی راحت و متوسط انتخاب کنید. - بهتر است کوله پشتی هایی انتخاب کنید که به قول کوهنوردها حداکثر چهل لیتری هستند و چه بهتر که شستی هم داشته باشند و بندشان پیش سینه هم داشته باشد که بتواند کوله را به خوبی روی پشت، فیکس کند. - در همین کوله پشتی از آوردن بارهای سنگین و کمرشکن خودداری کنید؛ مسیر نجف به کربلا حدود 85 کیلومتر است و بار سنگین، شما را از پا درمی آورد. - همرا داشتن یک مفاتیح که اعمال زیارتی نجف و کوفه و کربلا را داشته باشد یا کتاب های مخصوصی که فقط این اعمال را ذکر کرده اند. به مفاتیح نصب شده روی گوشی هایتان اعتماد نکنید؛ بعید است بتوانید آنها را داخل حرم های مطهر یا مسجد کوفه ببرید. - سعی کنید پیش از سفر، حتماً حجامت کنید تا توان و طاقت شما در مسیر افزایش پیدا کند. - یادتان هم باشد که در این مسیر، مدیران موکب های بین راه، آن قدر با کرامت با شما برخورد می کنند که لازم نباشد با خودتان خوراکی های زیاد و متنوع بردارید. بنابراین هیچ خوردنی در کوله پشتی خود بر ندارید مگر اینکه فرزند شیرخواری داشته باشید یا خدای نکرده به خاطر نوع خاصی از بیماری به دارو نیاز داشته باشید که برای آن باید تمهیدات لازم را بیندیشید. - البته همراه داشتن مقداری مویز و کشمش و مغزهای خوراکی برای زمان پیاده روی به خصوص در هوای نسبتاً سرد شب برای تأمین انرژی توصیه شده است. - حساب لیموترش و نمک، سواست. لیموترش را حتماً همراه داشته باشید و قبل از مصرف غذاهای گوشتی روی آنها چند قطره بچکانید تا از مسمومیت های احتمالی پیشگیری کنید. - با این حال، اگر بار و بندیل زیادی دارید و هیچ چاره ای هم از آوردنش ندارید، برای اینکه در طول مسیر خودتان یا همراهانتان اذیت نشوید، بهترین کار این است که یک کالسکه بچه با خودتان بیاورید و بارهایتان را روی آن بگذارید و با این وسیله آنها را حمل کنید! - در صورت امکان، از به همراه داشتن وسایلی از قبیل لپ تاپ، تبلت و هرگونه اشیای قیمتی، پرهیز شود، در غیر این صورت، به خاطر حفظ و نگهداری، هنگام بازرسی ها و تحویل به امانات و. . . دردسر زیادی برای زائر ایجاد می شود. استفاده از کوله پشتی برای حمل مختصر وسایل همراه، مناسبتر و راحت تر است. - برای بین راه، مشکلی برای اسکان ندارید چون موکب های فراوانی هستند که شما را با اصرار دعوت به ناهار و شام و استراحت و. . . می کنند. با این همه، سعی کنید پتوهای بزرگ و حجیم و سنگین با خودتان نیاورید تا اذیت نشوید. بهترین چیز این است که از همین پتوهای سبک سفری تهیه کنید تا در صورت لزوم از آن برای گرمایش خود بهره بگیرید. - حتماً یکی دو تا ملحفه سبک سفید تمیز و نیز چند ماسک یک بار مصرف با خودتان بیاورید. قاشق و چنگال و یک چاقوی کوچک و استکان یا لیوان کوچک دسته دار(برای چای خوردن در طول مسیر)، خمیردندان کوچک سفری و صابون کوچک، ژل ضد عفونی و چند شامپوی کوچک هتلی، مهر و جانماز کوچک و خودکار روان و کاغذ یا دفترچه یادداشت کوچک برای نوت برداری از اتفاقاتی که فراوان است و دیگر تکرار نمی شود و به احتمال زیاد فراموششان می کنید، از ضروریات است. - داشتن کلاه خیلی به شما کمک می کند، چون هوا به شدت متغیر است و بالا پائین می شود. پیشنهاد می شود کلاهی انتخاب کنید که گوش هایتان را هم بپوشاند و اگر لبه دار هم باشد که بهتر؛ برای در امان بودن از آفتاب و نور شدید، عالی است. برخی آوردن یک چتر کوچک یا عصای کوهنوردی را هم توصیه می کنند اما دقت داشته باشید که بارتان را خیلی سنگین نکنید و جوری نشود که مثلاً همین عصا در کربلا دست و پا گیرتان شود؛ به خصوص اگر محل اسکان نداشته باشید. - حتماً دو سه تا چفیه (ترجیحاً مدل سرداری) و یک حوله متوسط (استخری کوچک) بیاورید. این چفیه ها برای پوشاندن سر و گردن، خشک کردن دست و صورت و انداختن روی بالش های خواب و خیلی موارد دیگر کاربرد دارند. برای بسیاری از افراد، کار حوله را هم می کند و می توان از حوله استخری صرف نظر کرد تا بارتان سبکتر باشد. یک سربند هم با خودتان بردارید. - مسئله کفش خیلی برای پیاده روی مهم است. اگر امکان تهیه کفش های خوب را ندارید، بهتر است از کفش های تازه خریده و نو در این مسیر استفاده نکنید. کفش های کتانی معمولی هم علی رغم آنکه راحت تر به نظر می رسند شاید بهترین گزینه نیستند. بهتر است کفش چرمیِ مدتی استفاده شده که نه خیلی گشاد و نه خیلی چسبان باشد برای این راه بپوشید. در میان گزینه های درجه دو، دمپایی البته بهتر و راحت تر است اما دمپایی هم از آن پلاستیکی های زمخت نباشد؛ بلکه لاستیک نرم و منعطفی داشته باشد. - بسیاری از باتجربه ها هم هستند که توصیه می کنند اگر بتوانید بدون پاپوش حرکت کنی