#پاسخ_به_سؤالات_معرفتی #مَثَل_دنیا سؤال شما: برای بودن در دنیا اشتیاقی ندارم و برای کارای دنیای ذوقی ندارم و کار خاصی انجام نمیدم اگه کاری هم در توانم باشه به نیت آخرتم. وگرنه به ۹۰ درصد لذت دنیا اهمیت نمی‌دهم، آیا این نحوه زندگی کردن مورد پسند خدا و رسولش هست یا نیاز به اصلاح دارد؟ پاسخ ما: امام مجتبی علیه السلام در روایتی فرمودند : «در دنیایت به گونه‌ای باش که گویا همیشه در آن میمانی و برای آخرتت به گونه‌ای باش که گویا فردا میخوای از دنیا بروی». دنیا جای بدی نیست که از آن فرار کنید و جای ماندن هم نیست که به آن دل ببندید. مسافرخانه‌ای است که باید مدتی در آن زندگی کرد و بطور نامعلوم بانگ کوچ از آن بلند می‌شود. دنیا پل و تونلی است که با عبور صحیح از آن به زندگی اصلی و حقیقی(آخرت) می‌رسیم؛ نه می‌شود آن را کنار گذاشت چون راه دیگری برای رسیدن به زندگی اصلی نیست و نه می‌شود همیشه در آن ماند چون نه در تونل می‌شود توقف کرد نه بر روی پل می‌شود ماند؛ فقط باید عبوری صحیح از آن داشته باشیم. دنیا مانند یک بخاری در سرمای زمستان است که در کنار آن باید باشی تا گرم شوی و زندگی کنی، اما به آن نچسبی تا بسوزی و از آن هم آنقدر دور نشوی که سرما بخوری. اینها همان معنای فرمایش امام مجتبی علیه السلام در قالب مثال‌ها است که هر قلبی که پرده خواسته‌های خودخواهی و جهل بر آن نیفتاده باشد، آن را درک می‌کند و دید خود به زندگی را با آن هم‌سو کرده، قلبش از این دید بهره‌مند می‌شود اما اگر قلبش به دنیا بچسبد و خواسته‌های خودش را بر رضای خدا جلو بیندازد، این دید به قلبش وارد نمی‌شود و فقط به گوشش میخورد و برمی‌گردد و به قول معروف هر پرنده به لانه خود میرود؛ سخن خوب مانند کبوتری در قلب خوب و پذیرای سخن حق منزل میکند و از قلبی که دوستدار هواه و هوس‌هاست می‌گریزد. پاسخ از: حجت الاسلام علیرضا نعمتی کانال منتظران https://chat.whatsapp.com/EQHsv811ULH71ZP1uGYyVW

#پاسخ_به_سؤالات_معرفتی اگر ما هنگام افطار به امام زمان عرض کنیم که آقا روزه و عبادات شما قبول باشد. گفتن این جمله به امام معصوم ایراد دارد. ممنون از لطفتون پاسخ ما: علیکم السلام و رحمت الله، کم معرفتی است زیرا امام زمان علیه السلام نیازی به این اظهار محبت ما ندارند و نماز و روزه‌ شان چون معصوم هستند قبول هست اما ما چون ممکن است نماز و روزه‌ مان مورد قبول باشد یا نباشد، داریم این آرزو را برای آن حضرت می کنیم و این می‌شود مثل تعارف کردن پستانک توسط طفل شیرخوار به پدرش که درست است در حد فهم خودش و از نظر خودش کار خوبی و شاید بهترین اظهار محبت او به پدرش باشد اما مطابق شأن و نیاز پدرش نیست. پاسخ از: حجت الاسلام و المسلمین علیرضا نعمتی (گروه و کانال منتظران) https://chat.whatsapp.com/EQHsv811ULH71ZP1uGYyVW