🍃🌸🍃🍃 #شش.ماه.پایانی.ظهور #قسمت6⃣ - آیا واقعاً چنین خواهد شد؟ - «سلمان! آری. قسم به آن که جانم در دست اوست! در آن زمان است که به دنبال این حوادث، اقوامی پیدا می‌شوند که اگر حرفی بزنند، کشته می‌شوند و اگر ساکت بمانند، غارتشان می‌کنند تا اینکه از اموالشان بهره‌مند شوند و به حریم‌هایشان تجاوز کنند و حرمتشان را شکسته و خونشان را بریزند. قلب‌های آنها کاملاً با ترس و حقّه‌بازی عجین گشته و آنها را جز در حالت خوف و نگرانی و هراس و وحشت نمی‌یابی.» - آیا واقعاً چنین خواهد شد؟ - سلمان! قسم به آن که جانم به دست اوست، آری! در آن زمان است که چیزی از مشرق و چیزی از مغرب می‌آید و امّت مرا رنگارنگ می‌کند. چه بیچاره‌اند کسانی که به خاطر آنها ضعیف می‌شوند و وای بر آنها که خدا چه برای آنها مهیّا کرده و چگونه مترصّد آنهاست! نه به کوچکترها رحم می‌کنند و نه به بزرگترها احترام می‌گذارند. از خطاکاران و گنهکاران در امان نیستند. بدن‌هایشان، بدن انسان و قلب‌هایشان، قلب شیطان است.» - آیا واقعاً چنین خواهد شد؟ - «سلمان! قسم به کسی که جانم به دست اوست، آری! در آن زمان مردان تنها به مردان و زنان تنها به زنان [برای ارضاء شهوات] مشغول می‌شوند. همان‌گونه که اهل خانه‌ای نسبت به دختران خانة خود احساس غیرت می‌کنند [غریبه‌ها] نسبت به پسرکان جوان، غیور می‌گردند [و آنها را ناموس خود می‌شمرند]. مردان به زنان و زنان به مردان شبیه می‌شوند و زنان بر زین‌ها سوار می‌گردند که لعنت من بر چنین زنان مسلمانی باد!» - آیا واقعاً چنین خواهد شد؟ - سلمان! قسم به آن که جانم به دست اوست، آری! در آن زمان مساجد را همانند کلیساها و کنیسه‌ها تزئین می‌کنند و قرآن‌ها را طلاکاری و زینت. مناره‌ها بلند می‌شوند و خطوط (دسته‌ها) زیاد می‌شوند. قلب‌هایشان نسبت به هم متنفّر و در زبان‌هایشان، اختلاف نمایان است.» - آیا واقعاً چنین خواهد شد؟ «سلمان! قسم به آن که جانم به دست اوست، آری! در آن زمان است که مردان و پسران امّتم برای زینت از طلا استفاده می‌کنند و حریر و دیبا و ابریشم می‌پوشند و با بیگانگان متّحد می‌شوند.» - آیا چنین چیزی واقع خواهد شد؟ - «سلمان! قسم به آن که جانم به دست اوست، آری! در آن زمان، ربا علنی می‌شود و با اجناس ممتاز، رشوه و معامله می‌کنند. دین رها می‌شود و مقام و منزلت دنیا [در نظر مردم] رفیع می‌گردد.» #اللهم_عجل_لولیک_الفرج واحد رسانه ای منتظران یوسف زهراییم https://eitaa.com/joinchat/2447769762C5e9bb34664

🍃🌸🍃🍃 #شش.ماه.پایانی.ظهور #قسمت6⃣1⃣ فصل دوم سبک توصیف دوران و سال ظهور در روایات 1⃣توصیف دوران ظهور 2⃣علامت های مخصوص سال ظهور 1⃣بخش اول توصیف دوران ظهور (اشاره اجمالی و کلی به حوادث پیش از ظهور) علامات پیش از ظهور احادیثی که حوادث ایّام نزدیک به ظهور را ترسیم و محدوده آن عصر را مشخص می‌کنند می‌توان به چهار دسته زیر دسته‌بندی کرد: 1. عصر ظهور در برخی از احادیث شریفة ما ویژگی‌های کلّی و عمومی ظهور به همراه اشاره‌ای به برخی جریانات مشخّص آن زمان دیده می‌شود که از جملة آنها می‌توان به حدیثی که گفت‌وگوی آمیخته با ناباوری زیاد سلمان با حضرت رسول(ص) را در مراسم حج بیان می‌کند و در بخش‌های پیشین آوردیم، اشاره کرد. 2. سال‌های ظهور احادیثی که به بررسی سال‌های ظهور می‌پردازند، حوادث، اتّفاقات و نشانه‌های بیشتری را بیان می‌کنند و گسترة محدودتری را به تصویر می‌کشند که از جملة آنها همان علاماتی است که از کتاب «الارشاد» شیخ مفید در پایان بخش پیشگویی‌های ائمّه(ع) آوردیم. در احادیث دیگر هم چنین آمده است: امام صادق(ع) فرمودند: «بَیْنَا النَّاسُ وُقُوفٌ‌ بِعَرَفَاتٍ‌ إِذْ أَتَاهُمْ‌ رَاکِبٌ‌ عَلَى نَاقَةٍ ذِعْلِبَةٍ یُخْبِرُهُمْ بِمَوْتِ خَلِیفَةٍ یَکُونُ عِنْدَ مَوْتِهِ فَرَجُ آلِ مُحَمَّدٍ(ص) وَ فَرَجُ النَّاسِ جَمِیعا؛31 زمانی که مردم در «عرفات» ایستاده‌اند، سواری که بر شتری تیزپا نشسته، آنها را از مرگ خلیفه خبردار می‌کند و با مرگ او فرج آل محمّد(ص) و همة مردم می‌رسد.» ابوبصیر می‌گوید: از امام صادق(ع) شنیدم که می‌فرمودند: «مَنْ یَضْمَنْ لِی مَوْتَ عَبْدِ اللَّهِ أَضْمَنْ لَهُ الْقَائِمَ(عج)» ثُمَّ قَالَ: «إِذَا مَاتَ عَبْدُ اللَّهِ لَمْ‌ یَجْتَمِعِ‌ النَّاسُ‌ بَعْدَهُ‌ عَلَى‌ أَحَدٍ وَ لَمْ یَتَنَاهَ هَذَا الْأَمْرُ دُونَ صَاحِبِکُمْ إِنْ شَاءَ اللَّهُ وَ یَذْهَبُ مُلْکُ السِّنِینَ وَ یَصِیرُ مُلْکُ الشُّهُورِ وَ الْأَیَّامِ.» فَقُلْتُ: یَطُولُ ذَلِکَ؟ قَالَ: «کَلَّا»؛32 #اللهم_عجل_لولیک_الفرج

🍃🌸🍃🍃 #شش.ماه.پایانی.ظهور #قسمت6⃣2⃣ ... و منادی که از آسمان ندا می‌دهد82 و صدایی از ناحیة دمشق حکایت از پیروزی می‌کند.83 قریه‌ای در «شام» و به نام «جابیه» محو و ناپدید می‌شود.84 بخشی از سمت راست «مسجد دمشق» فرو می‌ریزد (مسجد اموی) و شورشیان مرتد از منطقة ترک‌ها خروج می‌کنند و فتنة شام هم به دنبال آن می‌آید. سر و کلة برادران ترک‌ها هم پیدا شده و در جزیره فرود می‌آیند و شورشیان و از دین‌برگشتگان رومی می‌آیند تا اینکه در رمله مستقر می‌شوند. جابر! در آن سال درگیری‌های زیادی در مغرب‌زمین رخ خواهد داد. ابتدای مغرب‌زمین که شام است، به فرمان سه پرچم (سپاه) اصهب و ابقع و سفیانی با هم درگیر می‌شوند که سفیانی با ابقع روبرو شده و با هم می‌جنگند و نهایتاً سفیانی او و لشکریانش را می‌کشد. سپس اصهب را هم به هلاکت می‌رساند. در این زمان همّ تمام سفیانی لشکرکشی به «عراق» است. سپاهیانش در «قرقیسیا» درگیر شده و [در این جنگ] صدهزار نفر از جبّاران و ستمکاران هلاک می‌شوند. سفیانی لشکری هفتاد هزار نفری را به سمت «کوفه» گسیل می‌دارد و آنها هم به قتل و کشتار و اسیر کردن مردم کوفه می‌پردازند. در این زمان که اینها به چنین اعمالی مشغولند پرچم‌هایی از سوی خراسان نمایان می‌شود که منازل را به سرعت پشت سر می‌گذارند و در میان آنها از یاوران حضرت مهدی(عج) دیده می‌شوند. یکی از اهالی کوفه به همراه جمعیّتی ضعیف، قیام می‌کند که فرماندة لشکر سفیانی، او را در بین «حیره» و کوفه شهید می‌کند. سفیانی، سپاهی را به سوی مدینه اعزام می‌کند و حضرت مهدی(عج) [به جهت خلاصی از شر آنها] به سمت «مکّه» هجرت می‌کند. خبر خروج ایشان به فرماندة سپاه سفیانی می‌رسد. او هم عدّه‌ای را به دنبال ایشان می‌فرستد که نمی‌توانند به آنها دست یابند تا اینکه حضرت صاحب(عج)، همانند موسی بن عمران، بیمناک و امیدوار وارد مکّه می‌شوند.»85 حضرت در ادامه فرمودند: «پس از استقرار فرمانده سپاه سفیانی در «بیداء» (صحرا) ندایی از آسمان می‌آید که: ای صحرا! این قوم را در کام خود فرو بر! دشت هم آنها را می‌بلعد؛ به جز سه نفر که چهرة ایشان به پشتشان برگشته، نجات پیدا نمی‌کنند. آنها از قبیلة کَلَب هستند و در مورد آنها این آیه نازل شده: «ای کسانی که به شما کتاب داده شده! در عین حال که آنچه را که در میان شماست تصدیق می‌کند، به چیزی که آن را نازل کردیم ایمان بیاورید؛ قبل از آنکه چهره‌هایی را محو کرده و آنها را به پشت برگردانیم.» امام صادق(ع) فرمودند: «إِذَا اسْتَوْلَى‌ السُّفْیَانِیُ‌ عَلَى الْکُوَرِ الْخَمْسِ فَعُدُّوا لَهُ تِسْعَةَ أَشْهُرٍ وَ زَعَمَ هِشَامٌ أَنَّ الْکُوَرَ الْخَمْسَ دِمَشْقُ وَ فِلَسْطِینُ وَ الْأُرْدُنُّ وَ حِمْصٌ وَ حَلَبُ؛86 وقتی سفیانی بر مناطق پنجگانه مسلّط شد، نُه ماه بشمرید که به زعم هشام، آن مناطق پنجگانه «دمشق»، «فلسطین»، «اردن»، «حمص» و «حلب» هستند.» امیرالمؤمنین(ع) فرمودند: «... وَ إِذَا کَانَ ذَلِکَ خَرَجَ السُّفْیَانِیُّ فَیَمْلِکُ قَدْرَ حَمْلِ امْرَأَةٍ تِسْعَةَ أَشْهُرٍ یَخْرُجُ بِالشَّامِ فَیَنْقَادُ لَهُ‌ أَهْلُ‌ الشَّامِ‌ إِلَّا طَوَائِفَ مِنَ الْمُقِیمِینَ عَلَى الْحَقِّ یَعْصِمُهُمُ اللَّهُ مِنَ الْخُرُوجِ مَعَهُ وَ یَأْتِی الْمَدِینَةَ بِجَیْشٍ جَرَّارٍ حَتَّى إِذَا انْتَهَى إِلَى بَیْدَاءِ الْمَدِینَةِ خَسَفَ اللَّهُ بِهِ وَ ذَلِکَ قَوْلُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فِی کِتَابِهِ‌ وَ لَوْ تَرى‌ إِذْ فَزِعُوا فَلا فَوْتَ وَ أُخِذُوا مِنْ مَکانٍ قَرِیب‌؛87و88 ... سفیانی خروج می‌کند و حکومت او به اندازة مدّت حمل یک، زن یعنی نُه ماه طول می‌کشد. از شام قیام می‌کند و اهل شام به جز عدّه کمی از ساکنان آنجا که اهل حق‌اند بقیه مطیع او می‌شوند. با سپاهی درنده و خون‌آشام به مدینه می‌آید تا این که به صحرای مدینه می‌رسد و خداوند آنها را در آن فرو می‌برد. و این است معنای این آیه که: «در هنگام بیچارگی اگر آنها را ببینی بدون هیچ وقفه‌ای از مکان نزدیکی دچار (عذاب) می‌شوند.» و امام صادق(ع) فرمودند: «کَأَنِّی‌ بِالسُّفْیَانِیِ‌ أَوْ بِصَاحِبِ‌ السُّفْیَانِیِّ قَدْ طَرَحَ رَحْلَهُ فِی رَحْبَتِکُمْ بِالْکُوفَةِ فَنَادَى مُنَادِیهِ مَنْ جَاءَ بِرَأْسِ شِیعَةِ عَلِیٍّ فَلَهُ أَلْفُ دِرْهَمٍ فَیَثِبُ الْجَارُ عَلَى جَارِهِ وَ یَقُولُ هَذَا مِنْهُمْ فَیَضْرِبُ عُنُقَهُ وَ یَأْخُذُ أَلْفَ دِرْهَمٍ أَمَا إِنَّ إِمَارَتَکُمْ یَوْمَئِذٍ لَا یَکُونُ إِلَّا لِأَوْلَادِ الْبَغَایَا وَ کَأَنِّی أَنْظُرُ إِلَى صَاحِبِ الْبُرْقُعِ قُلْتُ وَ مَنْ صَاحِبُ الْبُرْقُعِ فَقَالَ رَجُلٌ مِنْکُمْ یَقُولُ بِقَوْلِکُمْ یَلْبَسُ الْبُرْقُعَ فَیَحُوشُکُمْ- فَیَعْرِفُکُمْ وَ لَا تَعْرِفُونَهُ فَیَغْمِزُ بِکُمْ رَجُلًا

🍃🌸🍃🍃 #شش.ماه.پایانی.ظهور #قسمت6⃣3⃣ ... و صدای سومی که [با آن] بدنی واضح و نمایان در قرص شمس دیده می‌شود.» برخی از علما معتقدند که این پیکر همان بدن مطهر امیرالمؤمنین(ع) است که مردم ایشان را می‌شناسند. شیخ محمّد نجفی در کتاب «بیان‌الائمّه(س)»، (ج 3، ص 48) چنین نظری را بیان می‌کند و بعضی دیگر می‌گویند حضرت مسیح(ع) است که این نظر را حجّت‌الاسلام علی کورانی در کتاب «الممهدون للمهدی(عج)» (ص 37) بیان کرده است و این نظر قابل قبول‌تر به نظر می‌رسد. ب) دستی که در آسمان ظاهر می‌شود و اشاره می‌کند: هذا... هذا...؛ این [حق است] این [حق است]... ! بعضی از روایات این نشانه را از علائم حتمی شمرده‌اند: امام صادق(ع) در حدیثی بلند و طولانی فرمودند: «وَ کَفٌ‌ یَطْلُعُ‌ مِنَ‌ السَّمَاءِ مِنَ‌ الْمَحْتُوم‌؛108 و دستی که از آسمان طلوع کرده و نمایان می‌شود، از علائم حتمی است.» آن حضرت در تبیین علامت‌های روز موعود هم این‌چنین می‌فرمایند: «أمارة ذلک الیوم، إن کفاً من السماء مدلاة ینظر إلیها الناس؛109 #پی نوشتها 108. نعمانی، «الغیبـة»، ص 252؛ «بحارالانوار»، ج 52، ص 233؛ «بشارةالاسلام»، ص 16. 109. «یوم‌الخلاص»، ص #اللّٰهُمَّ‌عَجِّل‌لِوَلیِّڪ‌الفَرَج واحد رسانه ای منتظران یوسف زهراییم https://eitaa.com/joinchat/2447769762C5e9bb34664

🍃🌸🍃🍃 #شش.ماه.پایانی.ظهور #قسمت6⃣4⃣ هم ممکن است ناشی از انفجاری قوی در خورشید باشد که وقتی در سطح خورشید گسترش می‌یابد به شکل سینه و صورت انسان دیده شود. فیزیکدانان متأخر هم احتمال وقوع چنین مسئله‌ای را در خورشید می‌دهند، که در حدیث هم می‌توان تأکید بر چنین مطلبی را مشاهده کرد. امیرالمؤمنین(ع) طی حدیثی طولانی پس از ذکر صیحه و ندای آسمانی ماه رمضان (در بیست و سوم ماه) می‌فرمایند: «و مِنَ‌ الْغَدِ عِنْدَ الظُّهْرِ تَتَلَوَّنُ‌ الشَّمْسُ وَ تَصْفَرُّ سَوْدَاءَ مُظْلِمَة؛129 از فردای آن، هنگام ظهر خورشید رنگارنگ و سپس زرد شده و در نهایت، سیاه و تاریک می‌شود.» تاریکی خورشید خود دلیل روشنی است برای وقوع خسوف ماه در روز بیست و پنجم آن ماه رمضان. و شاید این تفسیر بهترین تفسیر علمی و نزدیک‌ترین احتمال به واقعیت باشد که احدی پیش از این بدان اشاره نکرده است و پس از تفکّر جدّی و عمیق در باب نشانه‌های ظهور و آیات آسمانی که الزاماً نباید این حوادث معجزه باشند، حاصل شده است.130 2. صیحة آسمانی (از علائم حتمی ظهور) این نشانه، سومین نشانة حتمی ظهور است. «صیحه» به صدا و ندا اطلاق می‌شود و در اینجا منظور ندایی است که شب بیست و سوم ماه رمضان که همان شب قدر است، از آسمان شنیده می‌شود. هر جمعیّتی آن را به زبان خویش می‌شنود و از آن حیران و سرگردان می‌گردد. خوابیده از شنیدن این ندا بیدار می‌شود؛ ایستاده می‌نشیند؛ نشسته بر سر جای خود میخکوب می‌شود؛ نوعروسان از شدّت ترس از خلوتگاه‌های خویش بیرون می‌آیند و این ندا از جبرئیل امین(ع) است، که به زبانی رسا چنین اعلام می‌کند: «صبح نزدیک شد. بدانید که حق با مهدی(عج) و شیعیان اوست.»131 پس از آن در بعدازظهر (نزدیک مغرب) شیطان لعین در میان زمین و آسمان ندا می‌دهد که: «آگاه باشید که حق با عثمان و پیروان اوست.»132 ابوحمزه می‌گوید: از امام باقر(ع) پرسیدم: آیا شورش سفیانی از علائم حتمی ظهور است؟ حضرت فرمودند که: «آری. ندا هم حتمی است... .» از حضرت پرسیدم که: این ندا چگونه خواهد بود؟ فرمودند: «مُنَادٍ مِنَ السَّمَاءِ أَوَّلَ‌ النَّهَارِ أَلَا إِنَ‌ الْحَقَ‌ مَعَ‌ آلِ‌ عَلِیٍ‌ وَ شِیعَتِهِ ثُمَّ یُنَادِی إِبْلِیسُ فِی آخِرِ النَّهَارِ أَلَا إِنَّ الْحَقَّ مَعَ عُثْمَانَ وَ شِیعَتِهِ فَعِنْدَ ذَلِکَ یَرْتَابُ الْمُبْطِلُون‌؛133 📚پی نوشتها 129. «بحارالانوار»، ج 52، ص 275؛ «بشارةالاسلام»، صص 59 و 70. 130. البتّه باید توجّه داشته باشیم که خود مؤلّف در نهایت آن را احتمال می‌شمرند و هرچند هم که احتمال قوی باشد، باز یقین‌آور نیست؛ بدین معنا که الزاماً نباید این فرضیه، درست باشد؛ مضاف بر اینکه امکان معجزه بودن این جریانات خالی از وجه نیست؛ چرا که اگر بنا بود به هر حال به زودی یا حتّی قبل از وقوع آن تفسیر علمی این مطالب آنها توسط دانشمندان همان عصر بیان شود که دیگر تعبیر کردن از آن به آیه (قرآن از معجزه به آیه تعبیر یاد می‌کند) چندان موجّه نیست و مردم با اتّکاء به گفتة دانشمندان، هیجان خود را نسبت به این جریان از دست داده‌اند؛ خصوصاً در حالتی که از پیش و با چنین نگاهی از وقوع آن خبر داشته باشندو مسلمانان هم به عنوان یک حادثة دهشتناک، نماز آیاتی خوانده و از آن روی می‌گردانند؛ همان‌طور که این روزها از آیات ارضی و سماوی موجب نماز آیات همانند زلزله حتّی در شدیدترین حالتشان با تعابیری نظیر قهر طبیعت وامثال آن، چنان قضیه را منحرف می‌کنند که دیگر آن جلوه و تأثیر آیه و نشانة خدا بودن خود را از دست داده‌اند و این با آنچه در ابتدای سخن دربارة دو دلیل وقوع این دو حادثه ذکر شد، متناقض است. به ‌طور خلاصه باید گفت اگر تفسیر علمی این جریان بیان شود، نخواهد توانست جایگاه آیه یا علامتی برای ظهور شمرده شود یا حداقل در احادیث دیگر لازم نبود این‌همه روی آنها تکیه شود و به طور گذرا به آن اشاره‌ای می‌کردند، کافی بود. الله اعلم. (م) 131. «بحارالانوار»، ج 52، ص 274. 132. ظاهراً مراد از عثمان، عثمان بن عنبسه یا همان سفیانی است. 133. «الارشاد»، ج 2، ص 371؛ شیخ طوسی، «الغیبـة»، ص 435؛ «اعلام‌الوری»، ص 455. #اللهـم_عجـل_لولیـک_الفـرج

🍃🌸🍃🍃 #شش.ماه.پایانی.ظهور #قسمت6⃣5⃣ جابر جعفی هم طیّ حدیثی طولانی از امام باقر(ع) چنین روایت کرده است: «و مَارِقَةٌ تَمْرُقُ‌ مِنْ‌ نَاحِیَةِ التُّرْکِ‌ وَ یَعْقُبُهَا هَرْجُ الرُّومِ وَ سَیُقْبِلُ إِخْوَانُ التُّرْکِ حَتَّى یَنْزِلُوا الْجَزِیرَةَ وَ سَیُقْبِلُ مَارِقَةُ الرُّومِ حَتَّى یَنْزِلُوا الرَّمْلَةَ فَتِلْکَ السَّنَةُ یَا جَابِرُ فِیهَا اخْتِلَافٌ کَثِیرٌ فِی کُلِّ أَرْضٍ مِنْ نَاحِیَةِ الْمَغْرِبِ فَأَوَّلُ أَرْضٍ تَخْرَبُ أَرْضُ الشَّامِ‌ ثُمَّ یَخْتَلِفُونَ عِنْدَ ذَلِکَ عَلَى ثَلَاثِ رَایَاتٍ رَایَةِ الْأَصْهَبِ وَ رَایَةِ الْأَبْقَعِ وَ رَایَةِ السُّفْیَانِیِّ فَیَلْتَقِی السُّفْیَانِیُّ بِالْأَبْقَعِ فَیَقْتَتِلُونَ فَیَقْتُلُهُ السُّفْیَانِیُّ وَ مَنْ تَبِعَهُ ثُمَّ یَقْتُلُ الْأَصْهَبَ ثُمَّ لَا یَکُونُ لَهُ هِمَّةٌ إِلَّا الْإِقْبَالَ نَحْوَ الْعِرَاقِ یَمُرُّ جَیْشُهُ بِقِرْقِیسِیَاءَ فَیَقْتَتِلُونَ بِهَا فَیُقْتَلُ بِهَا مِنَ الْجَبَّارِینَ مِائَةُ أَلْفٍ وَ یَبْعَثُ السُّفْیَانِیُّ جَیْشاً إِلَى الْکُوفَة؛161 از دین‌برگشتگانی از جانب ترک‌ها حمله کرده و سپاهی از روم آنها را دنبال می‌کند. برادران ترک‌ها، پیاده کردن نیروهایشان را در جزیره ادامه می‌دهند. رومیان از دین برگشته هم در «رمله» نیرو پیاده می‌کنند. جابر! در آن سال در تمام زمین به واسطة غربیان، اختلاف زیادی وجود دارد که اوّل مغرب، زمین «شام» است. در این زمان سه پرچم (سپاه) در مقابل هم می‌ایستند: سپاه اصهب، ابقع و سفیانی. در ابتدا سفیانی با ابقع می‌جنگد و او و همراهانش را کشته و به دنبال آن اصهب را هلاک می‌کند. پس از آن تا «عراق»، تنها جنگ و کشتار به پا می‌کند. سپاهیانش را به قرقیسیا می‌رساند و در آنجا هم به جنگیدن می‌پردازد. در این جنگ صدهزار نفر از جباران و ستمگران کشته می‌شوند. پس از آن سفیانی سپاهی را به سوی «کوفه» گسیل می‌دارد.» #📚پی نوشتها 161. نعمانی، «الغیبـة»، ص 280؛ «بشارة‌الاسلام»، ص 102؛ «السفیانی»، ص 108؛ «یوم‌الخلاص»، ص 689؛ «الممهدون للمهدی(عج)»، ص 112. #اللهم_عجـل_لولیـک_الفـرج

🍃🌸🍃🍃 #شش.ماه.پایانی.ظهور #قسمت6⃣6⃣ آن‌گونه که روایات بیان می‌کنند، جماعت یا حزبی غیر دینی متشکّل از صدهزار مشرک و منافق تحت فرمان سفیانی سر به شورش برداشته و در این مسیر گام می‌نهند تا اینکه به دمشق می‌رسند. پس از کشتارهای سپاه سفیانی در «نجف» و شهادت علما و صالحان و مؤمنان و خراب کردن مقبرة شریف حضرت علی(ع) و اسیر کردن زنان نجف و تاراج اموالشان، جنگ را تا منطقة «باب اصطخر» (شیراز) در «ایران» می‌کشاند. سیّد خراسانی هم قیام نموده و مؤمنان ایران را خبر کرده و از آنها برای نجات اهل «عراق» یاری می‌طلبد. در پی آن سپاهی قدرتمند و مستعد جمع می‌شوند که پیشاپیش آنها شعیب بن صالح حرکت می‌کند. در دروازة اصطخر سپاه خراسانی صاحبان پرچم سیاه با سپاه سفیانی روبه‌رو شده و جنگی عظیم رخ می‌دهد. پرچم‌های سیاه پیروز گشته و سپاه سفیانی درهم می‌شکند که این اوّلین شکست سفیانی درهم می‌شکند که این اوّلین شکست سفیانی پس از آن همه پیروزی‌های پی در پی و سریعش در گذشته است. سیّد یمانی هم از «یمن» قیام می‌کند و نامش حسن یا حسین است که خبر این حوادث به گوش او هم می‌رسد و چنین اتّفاقات ناراحت کننده‌ای او را رنجور می‌کند. لذا خود را به سرعت به «کوفه» می‌رساند، به سپاهیان سیّد خراسانی برخورد می‌کند و علیه سپاه سفیانی متّحد شده و سلاح خویش را به سوی آنها نشانه می‌روند و با یورش، آنها را از «نجف» بیرون رانده و اسرا و هر آنچه را که سفیانی و لشکریانش به غنیمت برده بودند به صاحبانشان باز می‌گردانند و پس از آن مردم به حضرت مهدی(عج) دل بسته و چشم انتظار دیدارش گشته و به جست‌وجویش می‌پردازند. روایات شریف ما حوادث کوفه و نجف را به روشنی و صراحت به تصویر می‌کشند که به عنوان مثال به برخی از آنها اشاره‌ای خواهیم داشت: اصبغ بن نباته از حضرت علی(ع) نقل می‌کنند که فرمودند: «وَ یَبْعَثُ‌ مِائَةً وَ ثَلَاثِینَ‌ أَلْفاً إِلَى‌ الْکُوفَةِ وَ یَنْزِلُونَ الرَّوْحَاءَ وَ الْفَارِقَ فَیَسِیرُ مِنْهَا سِتُّونَ أَلْفاً حَتَّى یَنْزِلُوا الْکُوفَةَ مَوْضِعَ قَبْرِ هُودٍ ع بِالنُّخَیْلَةِ فَیَهْجُمُونَ إِلَیْهِمْ یَوْمَ الزِّینَةِ وَ أَمِیرُ النَّاسِ جَبَّارٌ عَنِیدٌ یُقَالُ لَهُ الْکَاهِنُ السَّاحِرُ فَیَخْرُجُ مِنْ مَدِینَةِ الزَّوْرَاءِ إِلَیْهِمْ أَمِیرٌ فِی خَمْسَةِ آلَافٍ مِنَ الْکَهَنَةِ وَ یَقْتُلُ عَلَى جِسْرِهَا سَبْعِینَ أَلْفاً حَتَّى تَحَمَّى النَّاسُ مِنَ الْفُرَاتِ ثَلَاثَةَ أَیَّامٍ مِنَ الدِّمَاءِ وَ نَتْنِ الْأَجْسَادِ وَ یُسْبَى مِنَ الْکُوفَةِ سَبْعُونَ أَلْفَ بِکْرٍ لَا یُکْشَفُ عَنْهَا کَفٌّ وَ لَا قِنَاعٌ حَتَّى یُوضَعْنَ فِی الْمَحَامِلِ وَ یَذْهَبَ بِهِنَّ إِلَى الثُّوَیَّةِ وَ هِیَ الْغَرِیُّ ثُمَّ یَخْرُجُ مِنَ الْکُوفَةِ مِائَةُ أَلْفٍ مَا بَیْنَ مُشْرِکٍ وَ مُنَافِقٍ حَتَّى یَقْدَمُوا دِمَشْقَ لَا یَصُدُّهُمْ عَنْهَا صَادٌّ وَ هِیَ‌ إِرَمَ ذاتِ الْعِمادِ وَ تُقْبِلُ رَایَاتٌ مِنْ شَرْقِیِّ الْأَرْضِ غَیْرَ مُعْلَمَةٍ لَیْسَتْ بِقُطْنٍ وَ لَا کَتَّانٍ وَ لَا حَرِیرٍ مَخْتُومٌ فِی رَأْسِ الْقَنَاةِ بِخَاتَمِ السَّیِّدِ الْأَکْبَرِ یَسُوقُهَا رَجُلٌ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ تَظْهَرُ بِالْمَشْرِقِ وَ تُوجَدُ رِیحُهَا بِالْمَغْرِبِ کَالْمِسْکِ الْأَذْفَرِ یَسِیرُ الرُّعْبُ أَمَامَهَا بِشَهْرٍ حَتَّى یَنْزِلُوا الْکُوفَةَ طَالِبِینَ بِدِمَاءِ آبَائِهِمْ فَبَیْنَمَا هُمْ عَلَى ذَلِکَ إِذْ أَقْبَلَتْ خَیْلُ الْیَمَانِیِّ وَ الْخُرَاسَانِیِّ یَسْتَبِقَانِ کَأَنَّهُمَا فرسی [فَرَسَا] رِهَانٍ شُعْثٌ غُبْرٌ جُرْدٌ أَصْلَابُ نَوَاطِی وَ أَقْدَاحٍ إِذْ یَضْرِبُ أَحَدُهُمْ بِرِجْلِهِ بَاکِیَةً فَیَقُولُ لَا خَیْرَ فِی مَجْلِسِنَا بَعْدَ یَوْمِنَا هَذَا اللَّهُمَّ فَإِنَّا التَّائِبُونَ وَ هُمُ الْأَبْدَالُ الَّذِینَ وَصَفَهُمُ اللَّهُ فِی کِتَابِهِ الْعَزِیزِ إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ التَّوَّابِینَ وَ یُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِینَ‌ وَ نُظَرَاؤَهُمْ مِنْ آلِ مُحَمَّد(ص)؛187 #📚پی نوشتها 187. «بحارالانوار»، ج 52، صص 273-274؛ «الزام‌الناصب»، ج 2، ص 120؛ «بشارةالاسلام»، صص 58 و 69. #اللﮩـم_عجـل_لولیـڪ_الفـرجــــ واحد رسانه ای منتظران یوسف زهراییم https://eitaa.com/joinchat/2447769762C5e9bb34664

🍃🌸🍃🍃 #شش.ماه.پایانی.ظهور #قسمت6⃣7⃣ احادیثی را که اشاره به این حادثه بزرگ دارند، می‌توان در چند دسته خلاصه کرد: 1. روز قیام و نقطه آغاز نهضت جهانی حضرت شنبه‌ای را که مصادف با عاشورا شده است برخی220 احادیث روز ظهور حضرت برشمرده‌اند:221 ابو بصیر از امام صادق(ع) روایت کرده است که فرمودند: «... یَقُومُ [القائم(عج)] فِی یَوْمِ عَاشُورَاءَ وَ هُوَ الْیَوْمُ الَّذِی قُتِلَ فِیهِ الْحُسَیْنُ بْنُ عَلِیٍّ(ع) لَکَأَنِّی‌ بِهِ‌ فِی‌ یَوْمِ‌ السَّبْتِ‌ الْعَاشِرِ مِنَ‌ الْمُحَرَّمِ‌ قَائِماً بَیْنَ الرُّکْنِ وَ الْمَقَامِ جَبْرَئِیلُ(ع) عَنْ یَدِهِ الْیُمْنَى یُنَادِی الْبَیْعَةَ لِلَّهِ فَتَصِیرُ إِلَیْهِ شِیعَتُهُ مِنْ أَطْرَافِ الْأَرْضِ تُطْوَى لَهُمْ طَیّاً حَتَّى یُبَایِعُوهُ فَیَمْلَأُ اللَّهُ بِهِ الْأَرْضَ عَدْلًا کَمَا مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً؛222 (حضرت مهدی(عج)) در روز عاشورا که روز شهادت سیدالشهدا(ع) است، قیام می‌کنند. گویا در آن شنبه‌ای که عاشورا در آن واقع شود، همراه او هستم؛ در حالی که بین رکن و مقام ایستاده جبرئیل در مقابل ایشان، برای بیعت ندا در دهد و شیعیان حضرت، زمین را با طیّ الارض زیر پا می‌نهند و از اطراف و اکناف عالم (به سرعت) جمع شده و با ایشان بیعت می‌کنند و خداوند هم به وسیلة او جهان را مملوّ از عدالت می‌کند؛ آن‌گونه که آکنده از ظلم و جور گشته است. #📚پی نوشتها 220. البتّه قول مشهور آن است که حضرت روز جمعه‌ای که مصادف با عاشورا گشته ظهور می‌کنند که به عنوان مثال می‌توان به زیارت حضرت در روز جمعه اشاره کرد که در آنجا به ایشان عرضه می‌داریم «... المُتَوَقَّعِ فیه ظُهورَک...» (توقّع ظهور شما را در این روز داریم، «مفاتیح الجنان»، زیارت حضرت در روز جمعه). مرحوم آیت‌الله خراسانی پس از ذکر اقوال و روایات مختلف در این رابطه می‌نویسد: بر حسب حساب و استظهار از تواریخ نزد حقیر مسلّم است که روز عاشورا جمعه بوده و روی حساب که بیست و سوم ماه رمضان جمعه باشد. نیز عاشورا جمعه خواهد بود. پس حدیث دوم شنبه بودن عاشورا از دو جهت مخالف با واقع است؛ مگر اینکه سه ماه از این چهار ماه رمضان و شوّال و ذیقعده و ذیحجه سی روز کامل باشد تا اینکه عاشورا در آن سال شنبه شود و روایت حمل شود بر مراد از شنبه عاشورای آن سال است؛ نه عاشورای شهادت؛ ولی با وجود این، مخالف با واقع است و مخالف با حدیث حضرت صادق(ع) پس بهترین حملش آن است که حمل بر اشتباه راوی شود که جمعه را به شنبه اشتباه کرده یا اینکه گفته شود امام مطابق عرف راوی فرموده، چون معروف آن بوده که عاشورای شهادت شنبه بوده (است). ر.ک: «مهدی منتظر(عج)»، صص 312-313. (م). که با توجّه به شدّت شهرت مطلب و استفاده‌هایی که از آن می‌شد تمام گفتار آن مرحوم در اینجا نقل شد. (م). 222. «الارشاد»، ج 1، ص 379، نعمانی، «الغیبـة»، ص 189؛ «اعلام الوری»، ص 430، «منتخب‌الاثر»، ص 448؛ «یوم الخلاص»، ص 317. #اللّٰھُمَ‌عجلْ‌لِّوَلیڪَ‌الفࢪَج. واحد رسانه ای منتظران یوسف زهراییم https://eitaa.com/joinchat/2447769762C5e9bb34664

🍃🌸🍃🍃 #شش.ماه.پایانی.ظهور #قسمت6⃣8⃣ 5. ندا و فریاد به نام حضرت مهدی(عج) پس از اتمام مراسم بیعت، جبرئیل(ع) برخاسته و به نام حضرت در دنیا بانگ می‌زند. ابان بن تغلب از امام صادق(ع) روایت کرده است: «إِنَّ أَوَّلَ مَنْ یُبَایِعُ الْقَائِمَ(عج) جَبْرَئِیلُ(ع) یَنْزِلُ فِی صُورَةِ طَیْرٍ أَبْیَضَ فَیُبَایِعُهُ ثُمَّ یَضَعُ رِجْلًا عَلَى بَیْتِ اللَّهِ الْحَرَامِ وَ رِجْلًا عَلَى بَیْتِ الْمَقْدِسِ ثُمَّ یُنَادِی بِصَوْتٍ طَلْقٍ ذَلْقٍ تَسْمَعُهُ الْخَلَائِقُ‌ أَتى‌ أَمْرُ اللَّهِ فَلا تَسْتَعْجِلُوه‌؛244 اوّلین کسی که با حضرت مهدی(عج) بیعت می‌کند، جبرئیل است. به صورت پرنده‌ای سفیدرنگ فرود آمده و با ایشان بیعت می‌کند. سپس یک پایش را روی «کعبه»، پای دیگرش را روی «بیت‌المقدّس» می‌نهد و با صدایی گویا و فصیح ندا در می‌دهد: فرمان خداوند رسید. دربارة آن شتاب نکنید.» ذیل دو آیة: «وَ استَمِع یَومَ یُنادِالمُنادِی مِن مَکانٍ قَریبٍ ٭ یَومَ یَسمَعُونَ الصَّیحَة بِالحَقِّ ذلک یَومُ الخُروجِ؛245 «با دقّت بشنو آن روزی که منادی از جایی نزدیک ندا در می‌دهد آن روز که آن صدای به حق را بشنوید، همان روز خارج شدن است.» #📚پی نوشتها 244. «بحارالانوار»، ج 52، ص 286؛ «بشارة‌الاسلام»، ص 259؛ «یوم‌الخلاص»، ص 319؛ «المهدی(عج)، من المهد الی‌الظهور»، ص 340؛ «السفیانی»، ص 145. 245. سورة ق (50)، آیات 41 و 42. #اللهم_عجل/لولیک_الفرج واحد رسانه ای منتظران یوسف زهراییم https://eitaa.com/joinchat/2447769762C5e9bb34664

🍃🌸🍃🍃 #شش.ماه.پایانی.ظهور #قسمت6⃣9⃣ مفضّل بن عمر هم از امام صادق(ع) نقل کرده است که فرمودند: ... سپس آن که چهره‌اش وارونه شده و به پشت سرش چرخیده رو به سوی حضرت مهدی(عج) کرده و در مقابل ایشان می‌ایستد و می‌گوید: سرورم! من بشیرم. یکی از ملائکة خداوند مرا امر کرد که به شما بپیوندم و شما را به از بین رفتن سپاه سفیانی، بشارت دهم. حضرت می‌گویند: جریان تو و برادرت چیست؟ آن مرد می‌گوید: هر دو در سپاه سفیانی بودیم، از دمشق تا زوراء (بغداد) به هر جا رسیدیم آنجا را خراب و با خاک یکسان کردیم. کوفه و مدینه را هم خراب کردیم. منبر را شکستیم و [چنان حریم‌شکنی کردیم که [چهارپایان [ما] در مسجدالنبی(ص) مدفوع خود را ریختند و سپس از آنجا خارج شدیم... می‌خواستیم کعبه را هم خراب کرده و اهالی مکّه را از بین ببریم. وقتی به بیداء رسیدیم، در آنجا منزل کردیم. یک نفر فریاد کشید: ای بیداء! این قوم ستمگر را فرو بر! به ‌دنبال آن زمین شکافته شد و تمام سپاه را بلعید. غیر از من و برادرم، حتّی یک افسار شتر هم [از آن سپاه و سپاهیان] روی زمین باقی نماند! سپس آن ملائکه به سراغ ما آمد و بر چهره‌هایمان زد و این‌طور شد که می‌بینید. به برادرم گفت: وای بر تو ای نذیر! به سوی سفیانی ملعون در دمشق برو و او را با [اعلام] ظهور حضرت مهدی آل محمّد(ص) انذار کن و به او بفهمان که سپاهش را خداوند در بیداء از بین برد. به من هم گفت: به مهدی(عج) در «مکّه» بپیوند و او را به نابودی ستمگران بشارت ده. به دستش توبه کن که او قبول می‌کند. [پس از این سخنان بشیر در مقابل حضرت اظهار ندامت و پشیمانی کرده و توبه می‌نماید]. حضرت هم دستش را به چهره‌اش می‌کشد و آن را به حالت اوّلیه‌اش باز می‌گرداند و [بشیر هم] با ایشان بیعت می‌کند و همراهشان می‌شود.»_271_272 📚پی نوشتها 271. «بحارالانوار»، ج 53، ص 10؛ «بشارةالاسلام»، ص 270؛ «الزام‌الناصب»، ج 2، ص 259؛ «المهدی(عج)، من المهد الی‌الظهور»، ص 364؛ «یوم‌الخلاص»، ص 293. 272. شاید این سؤال پیش بیاید که چرا نذیر که به نزد سفیانی می‌رود، بلافاصله می‌میرد؛ ولی بشیر توفیق توبه کردن را یافته و به حالت اوّلش برگشته و زنده می‌ماند؟ که در جواب باید گفت: آن‌گونه که از آیات، روایات و کتب اخلاقی برمی‌آید، برخی از فضایل اخلاقی هستند که ثواب‌ها و آثار قابل توجّهی دارند؛ به طوری که این آثار حقیقتاً متحیّرکننده است. بارزترین این موارد را طیّ سه جریانی که حضرت موسی(ع) با حضرت خضر نبی(ع)، داشته‌اند (این جریان مفصّلاً طیّ آیات 64 تا 82 سورة کهف (18) آمده است.) می‌توان مشاهده کرد که به خاطر سلامت معنوی پدر و مادر صالح، فرزند ناصالح کشته می‌شود و یا برای احترام پدر صالح، دیوار خرابه‌ای را که در حال فرو ریختن بوده است را بازسازی می‌کنند تا فرزندانش به جبران زندگی صالحانه‌اش، راحت زندگی کنند یا روایاتی که در این باب به وفور می‌توان یافت. به عبارت دیگر، برای فهم بهتر اینکه چرا یکی نذیر می‌شود و به نزد سفیانی رفته و پس از اعلام خبر، هلاک می‌گردد و دیگری بشیر و سرنوشتی کاملاً به عکس رفیقش می‌یابد، باید به سابقة خود آن دو و آباء و اجدادشان مراجعه کرد و دید که بشیر از قبل چه توشه‌ای برای خود اندوخته بوده و نذیر با کدام عمل، آیندة خود را خراب کرده است که به ظاهر در روایات صحبتی از این موضوع نشده باشد. #اللهم_عجل_لولیک_الفرج واحد رسانه ای منتظران یوسف زهراییم https://eitaa.com/joinchat/2447769762C5e9bb34664

🍃🌸🍃🍃 #شش.ماه.پایانی.ظهور #قسمت6⃣0⃣1⃣ ب) انصار حضرت مهدی(عج) (سپاهیان) این دسته را مؤمنان و صالحانی تشکیل می‌دهند که از «مکّه» و دیگر شهرها به یاری حضرت شتافته و با دشمنان ایشان به جنگ و قتال می‌پردازند و پیکرة اصلی سپاه را تشکیل می‌دهند و حدّاقل تعداد آنها در آغاز حرکت و جنبش حضرت ده‌هزار نفر هستند؛ آن‌گونه که امام صادق(ع) بدان تصریح کرده‌اند.293 با پیشروی هر چه بیشتر حضرت، تعداد سپاهیان و سلاح‌های آنها هم زیاد و اهداف ایشان واضح‌تر می‌شوند و به این جهت این سپاه را به سپاه غضب ملقّب کرده‌اند که مجرای نزول غضب الهی بر ظالمان و ستمگران و فسادپیشگانی است که در مقابل راهنمایی‌ها و الطاف حضرت سر فرود نمی‌آورند و بر مخالفت خویش می‌افزایند. شعار و نغمة همة آنها یالثارات الحسین(ع)، خون‌خواهی سیدالشهدا است که وحدت هدف این دو امام بزرگوار(ع) را می‌رساند و به طوری که از احادیث برمی‌آید، انصار هم عقیده و ایمانشان در سطح بالایی است؛ امّا به اندازة اصحاب نمی‌شود.294 #📚پی نوشتها 293. رک: «الارشاد»، ج 2، ص 383؛ «کمال‌الدین و تمام النعمـة»، ص 654؛ «تاریخ ما بعدالظهور»، ص 270؛ «المهدی(عج)، من‌المهد الی‌الظهور»، ص 428. 294. در مورد خضوع و طاعت و بندگی یاران اعم از اصحاب و انصار می‌توان به روایات ذیل که در کتاب «مهدی منتظر(عج)»، صص 333-335 آمده است، اشاره کرد: حضرت صادق(ع) فرمودند: «برای آن حضرت مردانی است که گویا دل‌های ایشان پاره‌های آهن است. هیچگاه در آن دل‌ها شکّی در ذات خدا نیامده و مخلوط به شک نگشته، از سنگ محکم‌تر و سخت‌تر هستند. اگر به کوهها حمله کنند کوهها را از بین ببرند، با رایات خود به هیچ شهری رو نیاورند؛ مگر اینکه او را خراب کنند. گویا بر اسب‌های ایشان عقاب سوار است. پس خود را بر زین اسب امام(ع) می‌مالند و به این عمل تبرّک می‌جویند و بر گرد او احاطه می‌کنند و بر اطراف او می‌چرخند تا او را به جان خود در جنگ‌ها حفظ کنند و آنچه او اراده کند، پیش‌دستی کنند و به او وانگذارند و مراد او را کفایت کنند. در میان ایشان مردانی است که شب را نمی‌خوابند. ایشان در نمازشان ناله و زمزمه است؛ مانند آواز زنبورعسل در کندوی خود. شب‌ها را بر روی پاهای خود به عبادت می‌گذرانند و صبح می‌کنند بر بالای اسبان. در شب‌ها چون راهب هستند و در روزها چون شیر. در مقام اطاعت و فرمانبری از امام(ع)، مطیع‌تر از کنیز برای آقای خود. دل‌های ایشان مانند چراغ. گویا آن دل‌ها قندیل‌هایی است از روشنی. مع‌ذلک ایشان از خشیت خدا در بیم و ترسند و در دعا درخواست شهادت می‌نمایند و تمنّا می‌کنند که در راه خدا کشته شوند. شعار ایشان یالثارات الحسین (ای خون‌خواهان حسین(ع)!) است. هرگاه به راه افتند، رعب در جلو ایشان به قدر مسیر یک ماه حرکت کند. خداوند امام را به ایشان نصرت خواهد کرد.» («بحارالانوار»، ج 52، ص 308). و نیز آن حضرت فرمود: «گویا نظر می‌کنم به قائم و اصحاب او در «نجف». اصحاب او در برابر او چنان به حال خضوع و سکوتند که گویا مرغ بر سر ایشان نشسته. می‌بینم که زاد و توشه‌هاشان تمام گشته و جامه‌هاشان کهنه شده، اثر سجود بر پیشانی‌هاشان ظاهر است. در روز چون شیرند و در شب چون راهب. گویا دل‌های ایشان پارة آهن است. به هر مردی از ایشان قوّت چهل مرد داده می‌شود. هیچ فردی از ایشان نمی‌کشد؛ مگر کافر یا منافق را. خداوند در کتاب خود ایشان را به توسّم وصف کرده و فرموده: «إِنَّ فِی ذلِکَ لَآیاتٍ لِلْمُتَوَسِّمِینَ» (سورة حجر (15)، آیة 75) یعنی ایشان اهل تفرّس و صاحب فراستند (پس به فراست خود مؤمن را از شرک و منافق می‌شناسند. پس نمی‌کشند مگر مشرکان منافق را).» («بحارالانوار»، ج 52، ص 386). #اللهم_عجل_لولیک_الفرج واحد رسانه ای منتظران یوسف زهراییم https://eitaa.com/joinchat/2447769762C5e9bb34664

🍃🌸🍃🍃 #شش.ماه.پایانی.ظهور #قسمت6⃣1⃣1⃣ علاّمه مجلسی هم در «بحارالانوار» پس از ذکر این حدیث ذیل آن این توضیح را اضافه کرده‌اند: شاید محتوم معانی مختلفی داشته باشد که با توجّه به اختلاف در تعاریف ممکن است در مورد برخی از آنها بداء رخ بدهد؛ مضاف بر اینکه شاید منظور از بداء در مورد خصوصیات آن حادثه محتوم و حتمی باشد و نه اصل تحقّق آن، که مثلاً پیش از زوال حکومت بنی‌عباس، سفیانی جنبش‌های خویش را آغاز کند.316 این فرضیه چندان قابل قبول نیست؛ چرا که در صورت پذیرفتن آن، چه فرقی بین حتمی و غیر حتمی خواهد بود؟ مضاف بر اینکه روایت مورد بحث ما از حیث سند، ضعیف است.317 در ضمن نمی‌توان از آن همه حدیث و روایتی که به شدّت بر حتمی بودن این پنج نشانه و امتناع احتمال رخ دادن بداء در آنها تأکید می‌کنند، چشم‌پوشی کرد و به احادیث انگشت‌شماری از این دست، تمسّک نمود؛ چرا که ممکن است در شرایط خاصّی به فرض قوّت و اعتبار سندی آنها، معصوم(ع) مجبور شده باشند از روی تقیّه، چنین سخنی بگویند. عبدالملک بن اعین به امام باقر(ع) در مورد حضرت مهدی(عج) عرض می‌کند: می‌ترسم که زود بیایند و سفیانی نباشد. حضرت فرمودند: «لَا وَ اللَّهِ إِنَّهُ‌ لَمِنَ‌ الْمَحْتُومِ‌ الَّذِی لَا بُدَّ مِنْه‌؛318 والله نه! [سفیانی] از حتمیّاتی است که حتماً خواهد آمد.» «إِنَ‌ مِنَ‌ الْأُمُورِ أُمُوراً مَوْقُوفَةً وَ أُمُوراً مَحْتُومَةً وَ إِنَّ السُّفْیَانِیَّ مِنَ الْمَحْتُومِ الَّذِی لَا بُدَّ مِنْه‌؛319 امور یا موقوفه‌اند یا حتمیّه که سفیانی از دستة حتمیّاتی است که حتماً خواهد بود.» #📚پی نوشتها 316. «بحارالانوار»، ج 52، ص 251. 317. رک: فقیه، محمّد، «السفیانی و علامات الظهور»، ص 102. 318. نعمانی، «الغیبـة»، ص 301؛ «بحارالانوار»، ج 52، ص 249. 319. همان. #اللهم_عجل_لولیک_الفرج واحد رسانه ای منتظران یوسف زهراییم https://eitaa.com/joinchat/2447769762C5e9bb34664